Tuesday, December 25, 2007

Xρόνια Πολλά!


Χρόνια Πολλά σε όλους. Καλές γιορτές να περάσετε κοντά στους ανθρώπους που αγαπάτε. Υγεία, ευτυχία, ειρήνη σε όλο τον κόσμο.

Και μιας και οι μέρες το επιβάλλουν, σας έχω τρία ...all time classic χριστουγεννιάτικα καλούδια (ξέρω ότι είναι γνωστά στους περισσότερους, αλλά μου αρέσει να τα θυμάμαι κάθε χρόνο τέτοιες μέρες)...

***

Το πρώτο είναι ...φυσικομαθηματικής υφής και αφορά τις διαδρομές του Αγιου Βασίλη.

Ο Αη Βασίλης έχει στην διάθεσή του λίγο πάνω από μια νύχτα. Ή μάλλον έχει στη διάθεσή του μια μεγάλη νύχτα. Γιατί όταν στη μισή Γη είναι νύχτα, στην άλλη μισή είναι μέρα! Θα πάει λοιπόν πρώτα στην Ανατολή, που η νύχτα των Χριστουγέννων έρχεται πιο πριν και στην συνέχεια στη Δύση.
Δώδεκα ώρες νύχτα στο ένα ημισφαίριο και δώδεκα στο άλλο μας δίνουν συνολικά ένα γεμάτο 24ωρο. Έχοντας λοιπόν 24 ώρες στη διάθεσή του, σε πόσα παιδάκια πρέπει να πάει; Η Γη έχει περίπου 2 δισεκατομμύρια παιδιά. Αν σε κάθε σπίτι της Γης ζει μια οικογένεια που έχει κατά μέσο όρο 2.5 παιδιά (!) τότε υπάρχουν 800 εκατομμύρια σπίτια που τον περιμένουν την Πρωτοχρονιά. Αν το κάθε σπίτι απέχει κατά μέσο όρο 400 μέτρα από το αμέσως κοντινότερο, τότε ο Αη Βασίλης καλείται ούτε λίγο ούτε πολύ να καλύψει μια διαδρομή 320 δισεκατομμυρίων μέτρων! Αν υποθέσουμε τώρα ότι ως Αγιος δεν κάνει διακρίσεις και πηγαίνει σε όλα τα παιδιά του κόσμου, ανεξαρτήτως θρησκείας, καταλαβαίνουμε τη δυσκολία αυτής της αποστολής: 24 ώρες και 2 δισεκατομμύρια ανυπόμονα παιδιά να τον περιμένουν με αγωνία, σκορπισμένα στις 4 γωνιές της Γης! Σκούρα τα πράγματα… Από τη δεινή θέση που βρισκόμαστε σκεφτόμενοι ποια θα είναι η μέγιστη δυνατή ταχύτητα που μπορεί να αναπτύξει ο Αγιος, έρχεται να μας βγάλει η Σχετικότητα και ο θείος Αλμπερτ! Η μέγιστη δυνατή ταχύτητα που υπάρχει στη φύση είναι η ταχύτητα του φωτός, δηλαδή 300.000 χλμ το δευτερόλεπτο. Αν όμως ο Αγιος Βασίλης πηγαίνει με την ταχύτητα του φωτός, θα του συμβούν διάφορα παράξενα κι εξωτικά πράγματα, που ο ανθρώπινος νους δυσκολεύεται να συλλάβει. Θα αναφέρουμε ένα, αυτό που θα του δυσκολέψει την αποστολή: Η μάζα του Αγιου Βασίλη θα φτάσει στο άπειρο! Από κει λοιπόν που ο Αγιός μας ήταν απλά στρουμπουλός, η μάζα του ξαφνικά θα φτάσει δυσθεώρητα μεγέθη και θα βάλει πλώρη για το άπειρο (κι ακόμα παραπέρα!) Επομένως ο Αη Βασίλης δεν τρέχει με την ταχύτητα του φωτός! Αλλά τρέχει με μια ταχύτητα που είναι πολύ κοντά της. Επειτα από μερικούς υπολογισμούς, φτάνουμε στο εξής συμπέρασμα: αν ο Αη Βασίλης τρέχει με μόλις το 0,4 της ταχύτητας του φωτός, δηλαδή μόλις με 125.000 χλμ το δευτερόλεπτο, τότε η μάζα του μεγαλώνει μόλις 10%. Δηλαδή αν είναι 100 κιλά, τότε θα γίνει 110. Προλαβαίνει όμως τελικά να φτάσει, πηγαίνοντας με αυτήν την ταχύτητα; Η απάντηση είναι ναι! Με αυτήν την ταχύτητα θα χρειαστεί ακριβώς 2560 δευτερόλεπτα και 42 δέκατα του δευτερολέπτου για να ολοκληρώσει την αποστολή του! Κι αν αναρωτιέστε ποια είναι η διαφορά από το αν έτρεχε με την ταχύτητα του φωτός, τότε το νούμερο θα είναι λίγο πιο μικρό: 1066 δευτερόλεπτα και 67 δέκατα! Ο Αη Βασίλης λοιπόν με ευκολία θα προλάβει. Το ερώτημα όμως που αναδύεται μέσα από αυτούς τους υπολογισμούς είναι άλλο: πώς αντέχει ο Αη Βασίλης και τρέχει με αυτήν την ταχύτητα; Η συνηθισμένη ταχύτητα για τα διαστημόπλοιά μας είναι μόνο 20 χλμ το δευτερόλεπτο. Το πιο γερό ατσάλι δεν αντέχει να επιταχυνθεί σε αντίστοιχες ταχύτητες. Ο Αη Βασίλης πώς τα καταφέρνει; Ε, εδώ θα χρησιμοποιήσουμε μια ατάκα από τη γνωστή μας Χριστουγεννιάτικη ιστορία του Ντίκενς με τον Εμπενέιζερ Σκρουτζ, ελαφρώς παραφρασμένη: Αγιος είναι, ότι θέλει κάνει! ! !

***

Το δεύτερο είναι το κλασικό ανεκδοτάκι που εξηγεί το λόγο που βάζουμε αγγελάκι στην κορυφή του Χριστουγεννιάτικου δένδρου (ελπίζω να στολίσατε ψεύτικο, έτσι;).

Είναι παραμονές Χριστουγέννων και στο χωριό του Αη Βασίλη γίνεται πανικός. Οργασμός εργασίας για να πάνε τα Χριστούγεννα ρολόι. Μέσα στον πανικό καταφτάνει φουριόζα η Αγιοβασίλαινα και λέει στον Αγιο:
“Βασίλη πρέπει να μιλήσουμε, δεν πάει άλλο! Ολα τα ζευγάρια περνάνε μαζί τις γιορτές εσύ μια ζωή λείπεις. Βαρέθηκα!”
Ο Αη Βασίλης την κοιτάει σαστισμένος και της λέει:
“Αγάπη μου, όταν παντρευτήκαμε ήξερες ότι αυτά έχει η δουλειά μου και συμφώνησες. Σκέψου όλα αυτά τα παιδάκια, πόσο θα απογοητευτούν όταν ξυπνήσουν και δεν βρουν πουθενά τα δώρα τους…”
“Δεν ξέρω για τα παιδάκια, ξέρω πόσο θα απογοητευτώ εγώ όταν θα ξυπνήσω και δε θα βρω εσένα δίπλα μου! Στο λέω και το εννοώ αν φύγεις και φέτος, θα ζητήσω διαζύγιο” του λέει η κυρά και φεύγει όπως ήρθε, φουριόζα.
Δεν προλαβαίνει να πάρει ανάσα ο Αγιος, σκάνε μύτη τα ξωτικά.
“Τι έγινε παιδιά γιατί αφήσατε τα πόστα σας; Εχουμε κι ένα deadline να προλάβουμε!”
“Άγιε Βασίλη, δεν ξέρουμε για σένα αλλά εμείς βαρεθήκαμε να δουλεύουμε όλο το χρόνο τζάμπα, θέλουμε μισθό” του λέει ο αρχηγός με μάγουλα πιο κόκκινα από κάθε άλλη φορά.
“Τι λέτε βρε παιδιά, πού να τα βρω τα λεφτά για μισθούς; κι εγώ τζάμπα δε δουλεύω; Σκεφτείτε όλα αυτά τα παιδάκια που περιμένουν από μας τα δώρα τους”.
“Εμείς βγάζουμε κάλους στα χέρια δουλεύοντας όλο το χρόνο και τα παιδάκια βγάζουν κάλους παίζοντας” απαντά φανερά νευριασμένος ο αρχηγός, “ή μας πληρώνεις ή φεύγουμε!”.
Τώρα πια έχουν κοκκινίσει και τα μάγουλα του Αγίου Βασίλη περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Πάνω στην ώρα επιστέφει η Αγιοβασίλαινα.
“Βασίλη, αποφάσισες;”
“Κάτσε βρε γυναίκα ένα λεπτό εδώ έχουμε άλλα θέματα τώρα, τα ξωτικά θέλουν μισθ..”
“Πάντα βάζεις τη δουλειά σου πάνω από μένα” ουρλιάζει η Αγιοβασίλαινα και αφού του πετάει τα χαρτιά του διαζυγίου στη μούρη, γυρίζει και φεύγει.
“Περίμενε αγάπη μου να το συζ…” ψελλίζει ο Αγιος, αλλά τον κόβει ο αρχηγός των ξωτικών
“Λοιπόν τι θα γίνει; Περιμένουμε μια απάντηση”.
“Μα δε βλέπετε τι γίνεται βρε παιδιά; εγώ κοντεύω να χάσω τη γυναίκα μου λόγω της δουλειάς…”
“Αν δεν αρχίσεις να πληρώνεις, θα χάσεις και μας”.
“Μα δεν έχω λεφτά!” ξεσπάει ο Αγιος.
“Δε φτάνει που δε μας πληρώνεις, αρχίζεις να γίνεσαι και επιθετικός, δεν είναι αυτές συνθήκες ούτε για δούλους πια! Φεύγουμε” και με τη μία κάνουν τα ξωτικά στροφή και φεύγουν, στην έξοδο λύνουν και τους τάρανδους κι αυτοί αρχίζουν να πετάνε πλέον ελεύθεροι στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.
Του Αη Βασίλη του έχει ανέβει το αίμα στο κεφάλι, έχει γίνει πιο κόκκινος κι από τη στολή του. Δίπλα του έρχεται ένα αγγελάκι που πίσω του σέρνει ένα έλατο και δεν έχει πάρει χαμπάρι τι γίνεται. Γυρίζει λοιπόν στον Αγιο και τον ρωτά:
“Αη Βασίλη, αυτό το δέντρο πού να το βάλω;”
…Τώρα απαντήθηκε το ερώτημα “Γιατί βάζουμε το αγγελάκι στην κορυφή του Χριστουγεννιάτικου δέντρου''...

***

Και το τρίτο (το έχω ξαναβάλει, αλλά το επαναφέρω λόγω των ημερών) αφορά τους ποδοσφαιρόφιλους και δεν είναι άλλο από το γνωστό mp3 με τον ΠΑΟΚτσή που τα χώνει στον "ερυθρόλευκο" Αη Βασίλη... Θα το βρείτε εδώ με τίτλο: "Τηλεφώνημα στον Αγιο Βασίλη".
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ σε όλους!!!

Sunday, December 16, 2007

Από πίτα που δεν τρως...

Παναγιά μου ένας γκολτζής!

Πω πω ένας μαχητής
(πολύ κοκό κι από αβγό τίποτα, Γιωργάκη)



Τι σεντερφόρι θωρηκτό έχουμε!


Πω πω ένας αμυντικός ογκόλιθος
(τσώπα, τσώπα...)
(αργεί και το Κόπα Αφρικα γαμώτο)


Τι τόθελα και ήρθα στο γήπεδο.
Δεν καθόμουν σπίτι αγκαλιά με τη Τζίνα...




Παλικάρια, εύγε! Τα καταφέρατε να σπάσετε ένα ρεκόρ που κρατούσε 28 χρόνια. Γράψατε πάλι ιστορία. Κάνατε ευτυχισμένη άλλη μια συνοικία, πόλη, επαρχία...
Κοιτάξτε μόνο μην καθίσετε σήμερα να δείτε το ματς του γαύρου με το ΑΕΚάκι. Και προπαντός να μην ασχοληθείτε με το αποτέλεσμα. Αν θα κερδίσει ο ένας ή ο άλλος ή αν θα φέρουνε ισοπαλία. Ετσι κι αλλιώς εσείς πάλι δευτερότριτοι για να μη πω τριτοτέταρτοι θα έρθετε. Οπότε...


Από πίτα που δεν τρως, τι σε μέλλει κι αν καεί...




Sunday, December 9, 2007

Λούα Λούα και Ολέ Ολέ

Τον Ολέ Ολέ, από το Καμερούν γράφουνε οι φυλλάδες ότι θέλει ο γαύρος. Πρόκειται λέει για ένα από τα πιο μεγάλα ταλέντα του αφρικανικού ποδοσφαίρου που αγωνίζεται στην Ουρουγουάη και είναι διεθνής με την Ελπίδων.
Μαϊστα. Εχει Λούα Λούα από το Κονγκό, θα πάρει κι έναν Ολέ Ολέ από το Καμερούν.
Αντε βρε! Και με μια Καρέτα Καρέτα από την Ζάκυνθο, σας εύχομαι!




Στο ματσάκι πάλι με τον Σουβλακιακό, κέρδισε το πέναλτι ο Γκαλέτι και ζητήσανε οι γαύροι να το βαρέσει ο Πάντος. Μιλάμε τώρα τέτοιος έρωτας με τον Πάντο, ούτε στον ύπνο του ο Τάσος. Από το βρισίδι και τα σιχτιρίσματα στην αποθέωση. Ε, ρε τι κάνει ένα καλό ματσάκι απέναντι στον Ρομπίνιο!
Τώρα που το σκέφτομαι... Φαντάζεσαι να ερωτευόμαστε κι εμείς τον Βύντρα τότε που είχε κρατήσει τον Ρόνι επί Μαλεζάνι στο ματσάκι με τη Μπάρτσα; Ο Θεός μας φύλαξε και δεν πάθαμε τέτοιο κακό!
Κι ο Πάντος όμως ρε παιδί μου, στο ύψος του. Το έχασε το πέναλτι για να αποδείξει ότι αξίζει να τον αγαπάνε όπως είναι. Πόσο Πάντος είναι τελικά;

Το ΑΕΚάκι μια χαρά τα πήγε με την Καλαμαριά. Γκολ με το καλημέρα ο Λύμπε, κάρτα ο Μπλάνκο. Σα να λέμε, είτε βάζει μάσκα του Ζορρό είτε όχι, ο Ισμαήλης την έχει στο τσεπάκι την κάρτα του κόρακα. Εκεί στο τέλος, στο δεύτερο γκολ του Λύμπε, έγινε η φάση όλα τα λεφτά. Πέφτει ο Καπετάνος και προσπαθεί να στοπάρει τη μπάλα με την ...κοιλιά! Δώσε λέμε! Προς στιγμήν μάλιστα νόμιζα ότι αυτός έβαλε το γκολ. Αλλά θα μου πεις φούρνοι δεν γκρεμίζονται κάθε μέρα!

Πριν λίγο άκουσα και τη σύνθεση στο δικό μας το ματσάκι στο Καυταντζόγλειο. Μιλάμε τώρα ότι κατεβαίνουμε με όλα μας τα όπλα. Βύντρα - Σέριτς στα άκρα της άμυνας. Κι έτσι όπως θα επελαύνουν από τα πλάγια θα τις τρομοκρατήσουνε τις φουκαριάρες τις γριούλες.
Και κεντρικό αμυντικό δίδυμο τα δυο ντερέκια. Μόρις - Σαριέγκι. Ηθελα να ήξερα ποιος ήταν αυτός που πρωτοέγραψε ότι ο Βάσκος έχει ύψος 1.89 όταν πήρε τη μεταγραφή. Μετά έμπασε στο 1.84 και τώρα όπως τον κόβω το 1.82 τόχει δεν τόχει. Θα μου πεις άμα ο άλλος έχει πόδι δρεπάνι και κάνει τον καρατέκα τι να το κάνει το ύψος, για να πιάσει την κεφαλιά. Σηκώνει εκεί πάνω το πόδι και καθαρίζει. Αμα δεν έχει όμως τίποτα από τα δύο αρχίζουνε τα δύσκολα.

Υ.Γ. Επέστρεψα, ελπίζω για τα καλά. Ελα να ζεσταινόμαστεεεεεεεεεεεε.


ΕDIT: Ακυρο για Βύντρα. Καλά να πάθω που ακούω τις συνθέσεις στην ΕΡΑ. Παίζει ο κιθαρίστας αντί για το μπουμπούκι μας. Υπάρχουν λοιπόν ακόμα ελπίδες...



Sunday, December 2, 2007

Αποδυτήρια έχουμε, παίχτες δεν έχουμε!

* Σε όσους πίστεψαν με τη νίκη επί της ΑΕΚ ότι η ομάδα ρολάρει

* σε όσους θεώρησαν ότι η ισοπαλία (που θα έπρεπε να είναι ήττα) με τη Λάρισα ήταν μια κακή παρένθεση

* σε όσους φωνάζουν ότι στο ματς με την Ξάνθη φταίει το πέναλτι που δεν έδωσε ο Κασναφέρης (που ήταν πέναλτι αλλά άμα δεν μπορείς να κερδίσεις την παραπαίουσα ομάδα του Πανόπουλου μέσα στην έδρα σου, άστο καλύτερα)

* σε όσους έχουν ασθενική μνήμη ή λόγω ηλικίας δεν έχουν ζήσει την Πανάθα να παίζει μεγάλη μπάλα, ή συνήθισαν τόσο πολύ τα χάλια των τελευταίων χρόνων που ...πεταρίζουν σε κάθε επιτυχημένη σέντρα του Βύντρα και σε κάθε σωστό συνδυασμό δύο παικτών (παραπάνω από δύο δεν μπορούν να συνδυαστούν) και ελπίζουν ότι φέτος μ΄ αυτούς τους παίκτες που έχουμε, μπορούμε να φτιάξουμε ομάδα

ένα έχω να πω:



αυτή η στάνη



αυτό το τυρί βγάζει.



Πάρτε το απόφαση για να μη στενοχωριέστε...
Εγώ μέχρι να φιλοτιμηθεί ο ραλίστας να ρίξει κανα φράγκο να πάρει παίχτες και όχι λαχεία που σπάνια κληρώνουν, θα ασχολούμαι μόνο με το μπάσκετ.

ΥΓ. Ωραίος Πεσέιρο: "Δεν μου αρέσει να βλέπω παίκτες να πέφτουν στο χορτάρι, εγώ τα βάζω με τον Εντόι όταν καμιά φορά πέσει στο χορτάρι".
Να το θυμηθείς αυτό που είπες την επόμενη φορά που θα φωνάξει ένας άλλος Δέλλας ότι ο παίκτης σου κάνει θέατρο όπως και κάθε φορά που θα τον γκρεμοτσακίζουν οι αντίπαλοι και κανένας κόρακας δεν θα τολμάει να σφυρίξει παράβαση. Και επιτέλους, αποφάσισε ρε μεγάλε. Είναι ο παίκτης σου θεατρίνος ή όχι; Κι έτσι και γιουβέτσι, ανάλογα πώς μας συμφέρει δεν γίνεται.