Σουξέ, σουξέ η ...τούφα του Σισέ

Τελικά οι καλές μεταγραφές είναι το καλύτερο αντικαταθλιπτικό. Μέσα στην καλή χαρά είναι τις τελευταίες μέρες οι οπαδοί του Παναθηναϊκού. Μέσα στην γκρίνια, την τσαντίλα και τη μιζέρια ήταν μια εβδομάδα πριν. Από την εποχή που ο Αλέκος Σακελλάριος αποτύπωσε εύστοχα την ψυχολογία του οπαδού στην ταινία "η Ρένα είναι οφσάιντ", όπως ο ποδοσφαιριστής γίνεται από ήρωας ...κρέας και λίγο αργότερα με μια καλή ενέργεια ξαναγίνεται ήρωας, έτσι και ο Αντωνίου από άχρηστος έγινε ...Τσιτερσπίλερ (και καλύτερος εδώ που τα λέμε, γιατί ο μάνατζερ του Κρουζ έκατσε τελικά πάνω στο παγωτό), μέχρι να τα ...σκατώσει στο θεμα του στόπερ (φτου! φτου!) για να ξαναγίνει άχρηστος. ΄Η μέχρι να αποδειχτεί κάποιος απο τους παίκτες που έφερε παλτουδιά ολκής (ξανά μανα φτου! φτου!) για να τα ξανακούσει...

Προς το παρόν, πάντως, ο μεν Αντωνίου αγόρασε χρόνο, οι δε βάζελοι είναι μέσα στην ...καλή χαρά! Ηρθε ο Σισέ, τα βρήκε όλα καλά, ήρθε και η κυρία του, που την είχαμε για δύσκολη, άφησε την ξινίλα της στην Αγγλία κι έτσι υπέγραψε ο Γάλλος και ησυχάσαμε.

Κι άμα δώσεις βάση και στα "ερυθρόλευκα" φόρα οι οιωνοί είναι ευνοϊκοί. Θα πιάσει ο Γάλλος στην ομάδα: "Ηρθε ο Σισέ να υπογράψει στον βάζελο και την ίδια μέρα πέθανε η Φάρα Φόσετ, πέθανε ο jacko, τραυματίστηκε σοβαρά σε τροχαίο ο Δεληκάρης. Ζόρικα τα πράγματα μάγκες...". (Εντάξει αυτό είναι καρα-black humor, παρακαλώ να θυμάστε ότι δεν είναι δικό μου, αλλά copy paste από γαυροφόρουμ).

Οι δικοί μας οπαδοί πάλι έχουν πέσει με τα μούτρα στη δημιουργία συνθημάτων για τον Γάλλο. "Σουξέ, σουξέ η ...τούφα του Σισέ", είναι το επικρατέστερο και όπως καταλαβαίνεις δεν ασχολούνται ακριβώς με την τούφα του, κάπως αλλιώς είναι το σύνθημα, αλλά επειδή εμείς είμεθα σοβαρό blog θα ασχοληθούμε μόνο με τη μοϊκάνα. Η οποία μοϊκάνα, αναμένεται να γίνει τρελή μόδα και όπως ο ίδιος είπε ότι για τον πρώτο αγώνα της ομάδας θα την βάψει πράσινη, έτσι προβλέπω ότι πολλοί οπαδοί θα υιοθετήσουν ανάλογο χτένισμα από το πρώτο κιόλας ματς. Κοινώς, θα πάει η μοϊκάνα σύννεφο και θα κάνουν χρυσές δουλειές τα κομμωτήρια.

Αν μάλιστα πάει καλά ο Σισέ και πετάει τα μπαλάκια σε κάθε αγώνα, η μοϊκάνα θα γίνει σήμα κατατεθέν. Μέχρι και οι συμπαίκτες του θα την υιοθετήσουν κι αυτόν τον Νίνη που πειραματίζεται πολύ με το μαλλί του τον βλέπω πρώτο πρώτο. Κανας Σαριέγκι μόνο μη την υιοθετήσει γιατί μας βλέπω να πηγαίνουμε με σακούλα στο γήπεδο (θα μου πεις, αν πάνε όλα καλά, πότε θα ξαναδεί 11άδα ο Βάσκος...).

Μέχρι τότε όμως έχουμε καιρό. Προς το παρόν έχουμε μπροστά μας ακόμα μεταγραφές. Κι ένας Σισέ τώρα από μόνος του δεν μπορεί να φέρει την άνοιξη και φαντάζομαι ότι αυτό το έχουν καταλάβει εκεί στην Παιανία. Εδώ που τα λέμε μπορεί να μην τη φέρει ούτε ο Κατσουράνης και ο Λέτο, ούτε καν ο στόπερ. Γιατί σας το είπα; Θα πάρουμε τελικά στόπερ και απ΄ ό,τι λένε μάλιστα θα πάρουμε στόπερ καλό. Επιτέλους! Καιρός ήταν! Μόνο που χρειαζόμαστε και δεύτερο φορ και κατά τη γνώμη μου, πιο πολύ από δεύτερο φορ, χρειαζόμαστε κάτι τις εκεί δεξιά. Από μπακ μέχρι χαφ. Γιατί δεν μπορεί από την μία μεριά να τρέχεις με κούρσα (τη μάρκα την αφήνω να την διαλέξετε εσείς, εγώ μέχρι να πω κούρσα τον Λέτο θα χρειαστεί να περιμένω να τον δω...) και από την άλλη με ...μοτοσακό. Ξέρω, πολλοί θα διαφωνήσουν, αφού από δεξιά έχουμε ΚΑΙ Νίνη ΚΑΙ Γκάμπριελ ΚΑΙ Σαλπιγγίδη αλλά ο μικρός δεν φαίνεται σε καλή κατάσταση, ενώ οι άλλοι δύο μπορεί να την κατέχουν την θέση, αλλά η φυσική τους δεν είναι. Ασε τώρα που υπάρχει και το θέμα του δεξιού μπακ. Γιατί αν νομίζεις ότι θα την βγάλεις με τον Μουν, μόνο και μόνο επειδή έκανε δυο - τρία καλά παιχνίδια στα πλέι οφ, είσαι μακριά νυχτωμένος. Κι αν πάλι σκοπεύεις - στην περίπτωση που έρθει ο καλός ο στόπερ και χρησιμοποιηθεί μαζί με τον Καντέ - να βάλεις τον Βύντρα στην θέση που τον ...ανέδειξε στην ομάδα, έστειλε στον ψυχίατρο χιλιάδες οπαδούς του Παναθηναϊκού και έκανε πιο πλούσιο το υβρεολόγιο άλλων τόσων στην προσπάθειά τους να τον "στολίσουν" και περιμένεις να δεις προκοπή, είσαι γελασμένος.


Από την στιγμή λοιπόν που αποφάσισες να κάνεις μια δουλειά φέτος και την ξεκίνησες σωστά, τελείωσέ την και σωστά. Φέρε τους παίκτες που χρειάζονται, γέμισε τα κενά και μετά πέταξε το μπαλάκι στον τεντά και άστον να κάνει παιχνίδι. Γιατί αν τις έχεις κάνει τις κινήσεις που πρέπει, δεν θα έχει ο Ολλανδός καμία δικαιολογία. Ενώ αν του αφήσεις κενά σε συγκεκριμένες θέσεις, τότε ΚΑΙ δικαιολογία θα έχει ΚΑΙ τα νεύρα σου κρόσια θα τα κάνει, αφού αν δει στην πορεία να μη του βγαίνει ο Μουν, ή ο Γκάμπριελ, ή ο Νίνης, θα ξαναρχίσει τις αλχημείες ΚΑΙ το πουλάκι θα έχει πετάξει. Και να έχεις σκάσει - πάλι - καμιά 20αριά μύρια και να πετάξει το πουλάκι, δεν λέει...

Γιατί τώρα τα πράγματα θα είναι κομμάτι ζόρικα. Κι όχι τίποτα άλλο, αλλά έχεις πάρει και παίκτες που ζοχαδιάζονται εύκολα. Κι έτσι και δεν πηγαίνει η ομάδα καλά και αρχίσει η γκρίνια και στραβώσει το κλίμα στα αποδυτήρια, δεν θα σε φτάνει όλη η Ειρηνευτική Δύναμη του ΟΗΕ για να βάλεις τάξη.

Ας σκεφτόμαστε όμως θετικά. Στο κάτω κάτω όλα αυτά είναι υποθέσεις. Τα χειροπιαστά μέχρι στιγμής μόνο αισιοδοξία μπορούν να μας δημιουργούν.

Τι να πουν και οι άλλοι; Τι να πει η ΑΕΚ για παράδειγμα; Αν εμείς προς το παρόν απολαμβάνουμε την ευφορία που δημιούργησαν οι τρεις απανωτές μεταγραφές, η ΑΕΚ τραβάει το μπάτζετ και προσπαθεί να το ξεχειλώσει αλλά τίποτα δεν γίνεται. Πώς να γίνει όμως; Αφού είναι σαν το χρεωκοπημένο ανθρωπάκι της Μonopoly!

Kαι επειδή ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος, ακόμα και ο Τσακίρης την λυπήθηκε (ο Κομπότης πάλι όχι...) και της έδωσε τον Μάκο μπιρ παρά. Σου λέει τι να τους πάρω; Αφού είναι φανερό ότι δεν έχουν. Εδώ μέχρι και ο παίκτης βοήθησε για να γίνει η μεταγραφή του. Βοήθησε και κέρδισε με το σπαθί του μια θέση στην ομάδα. Γιατί ο Μάκος απέδειξε ότι είναι ΑΕΚ. Και αφού είναι ΑΕΚ του αξίζουν τα "κιτρινόμαυρα".

Οπως ΑΕΚτζής απέδειξε ότι είναι και ο Θανόπουλος. Γνήσιος, γνησιότατος ΑΕΚτζής. Γιατί την "πατάτα" που διέπραξε προχθές, μόνο ΑΕΚτζής θα μπορούσε να την έχει διαπράξει. Τον ρώτησε ο Χατζηχρήστος μεταξύ σοβαρού και αστείου αν θα πάρει και η ΑΕΚ κανα Σισέ και ο Θανόπουλος το διέπραξε: "Eλα μωρέ ποιος Σισέ; Με δύο σπασμένα πόδια". Και δεν φτάνει που το διέπραξε (στην τελική, τι έκανε ο άνθρωπος, είπε αυτά που λένε οι οπαδοί στα καφενεία), αλλά έκανε τη γκάφα να το διαπράξει δημοσίως! Mα λένε τέτοια πράγματα μπροστά στους δημοσιογράφους; Τι περίμενε; Να τηρήσουν το off the record; Και βέβαια του τα βγάλανε οι ΑΡΔ φόρα παρτίδα (τι νόμιζε, θα του τη χαρίζανε;) και έτρεχε μετά να κάνει και διορθωτικές δηλώσεις. Σου λέει, είναι να πάρω κανα μύριο από τον βάζελο για τον Κατσουράνη, έτσι και τα διαβάσουνε αυτά και ζοχαδιαστούνε, τι θα απογίνω; Κακώς ανησύχησε όμως λέω εγώ. Γιατί και οι δικοί μας είχανε τον δικό τους τον νταλγκά. Μετά το κάζο του Ενχελααρ δεν τους έπαιρνε να χάσουν και τον Κατσουράνη.

Και μιας και ο λόγος για τον Κατσουράνη, μιλάμε ότι για την συγκεκριμένη υπόθεση γράφεις ολόκληρο βιβλίο. Κατ΄ αρχήν, βγήκε ο Θανόπουλος και είπε ότι δεν υπάρχει ρήτρα των 5 εκατομμυρίων για τον Κατσούρ και ότι όλο αυτό το θέμα ήταν μύθος.

Οπότε κάθεσαι εσύ και ψάχνεσαι. Αν δεν υπήρχε ρήτρα, τότε γιατί φώναζε η ΑΕΚ και μιλούσε για ηθικό θέμα; Κι αν δεν υπήρχε ρήτρα γιατί έδωσε ο Παναθηναϊκός, ακόμα και αυτό το 1 μύριο; Ηθελε να κάνει τον κουβαρντά;

΄Η μήπως υπήρχε πραγματικά ρήτρα, αλλά η ΑΕΚ μπήκε στη λογική "κάλλιο πέντε και στο χέρι τώρα που ζοριζόμαστε, γιατί αν πάμε στο CAS, μέχρι να βρει η απόφαση, ποιος ζει ποιος πεθαίνει;".

Η πλάκα τώρα είναι ότι, είτε υπήρχε ρήτρα, είτε όχι, είτε ζημιώθηκε η ΑΕΚ είτε όχι, ο Ντέμης μια φορά ζημιωμένος δεν βγήκε. Και δεν βγήκε ζημιωμένος γιατί ο μάνατζερ του Κατσουράνη δουλεύει στην Group Eleven, την εταιρεία που έχει ο Ντέμης μαζί με τον Ζήκο που διοργανώνει και συναυλίες. Οπότε την προμήθειά του την πήρε.

Οι γαύροι πάλι ζουν στο ρυθμό της "απάντησης" του Κόκκαλη στην μεταγραφή του Σισέ. Ανοίγουν και κλείνουν τα ραδιόφωνα και τα site οι γαύροι μπας και διαβάσουν για την μεγάλη μεταγραφή. Ας κουλάρουν όμως λέω εγώ, γιατί αυτοί έχουν καιρό. Οι δικές τους κληρώσεις είναι ευκολότερες, άρα δεν πολυ-καίγονται. Το καλό πράγμα αργεί να γίνει. Θα μου πεις ότι πρέπει και να μονταριστεί η ομάδα. Ο Κετσπάγια όμως νάναι καλά. Κάνει θαύματα λέει ο Γεωργιανός στην προετοιμασία. Ασε τώρα που τα πάει πολύ καλά και ο Ραούλ Μπράβο. Τέσσερις μεταγραφές έχει κάνει μέχρι τώρα ο γαύρος, πέντε του βγήκαν. Ζαϊρί, Πάρντο, Ματ και Μέλμπεργκ πήρε, νάσου από κοντά και ο Ισπανός να τρελαίνει κόσμο. Καλού κακού όμως ας κρατάνε μικρό καλάθι για τον Ισπανό. Γιατί στις προετοιμασίες ο Μπράβο μια χαρά τα καταφέρνει. Στους αγώνες είναι που τον ψάχνουνε. Και μιας και μιλάμε για προετοιμασία, για τσεκάρετε κι εδώ. Μιλάμε τώρα ότι τα αθλητικά site έχουν προχωρήσει πολύ μπροστά: Παρουσίαση αθλητικών ειδήσεων από αιθέριες υπάρξεις, με λάγνο βλέμμα και έκφραση όλο υπονοούμενα. Σε λίγο θα λένε τα αθλητικά όπως η Πετρούλα τον καιρό. Και κάθε φορά θα πετάνε κι ένα ρούχο.

Τέλος πάντων, ξεφύγαμε. Για τις μεταγραφές λέγαμε. Οτι θα κάνει μεγάλη μεταγραφή ο γαύρος πάντως θα κάνει. Υπό την προϋπόθεση να εξασφαλιστεί ο μπερντές. Γιατί απ΄ ό,τι ακούω από τα 70 που ζήτησε ο θείος για την αύξηση του ΜΚ οι Αγγελόπουλοι πάνω από 15 δεν δίνουν. Γι΄ αυτό και ξαναβγήκε στη γύρα ο Κόκκαλης για να βρει άλλους μετόχους.

Κι αν τους βρει, θα τα σκάσει για να φέρει κι αυτός παίκτη. Τώρα αεροδρομίου, βέβαια, δεν ξέρω αν θα είναι. Ετσι κι αλλιώς στις μεταγραφές αεροδρομίου φέτος τα πρωτεία τα έχουν οι Θεσσαλονικείς. Και πιο συγκεκριμένα ο Αρης. Δεν προλαβαίνουν να κατεβαίνουν στο αεροδρόμιο τα αρειανά. Τη μια ο Γκρασιάν, την άλλη ο Ναφτί, την παράλλη ο Αμπρέου. Σκηνή πρέπει να στήσουν στο αεροδρόμιο Μακεδονία για να προλαβαίνουν. Ασε που άμα ήταν μάγκας ο Αθανασιάδης θα έπρεπε να κόψει μίνι διαρκείας για το αεροδρόμιο!

***

Scratch: Mε χαλάει αυτή η εμμονή του Λέτο να δικαιολογηθεί στους γαύρους. Οτι και καλά εγώ ήθελα να μείνω αλλά ο θείος δεν με αγόρασε και άλλες τέτοιες ομορφιές. Τα είπες μία, τα είπες δύο, στις τρεις καίγεσαι παλικάρι, στο λέω να το ξέρεις. Αντε, γιατί δεν τρελαθήκαμε κιόλας με την άφιξή σου, προσωπικά τουλάχιστον περίμενα κάτι καλύτερο για την συγκεκριμένη θέση.


Scratch 1: Μια χαρά παιδί είναι ο Μέλμπεργκ (και παιχτούρα, επίσης). Αλλά συμμαζέψτε του λίγο τα μούσια. Ετσι και ήταν λίγο μεγαλύτερος, φτυστός ο Captain Iglo θα ήταν...




Scratch 2: Τελικά ο Ρουκάβινα μαθαίνει γρήγορα. Από τα παρτάκια στο σπίτι του Μουν με τον Νοτιοαφρικανό και τον Σιμάο τον περασμένο Γενάρη με τη Sprite περάσαμε στα μεθύσια, τα αλκοτέστ και τα τρακαρίσματα το Πάσχα και...


...από τα ωραία παρεάκια στη Γλυφάδα, φτάσαμε στα ...σκληρά. Με μοντέλα, 30χρονη και πρώην μις Κροατία κυκλοφορούσε το καλοκαίρι ο Ρούκα. Αλεξάντρα Γκρντιτς το όνομά της και είναι πιο γνωστή για τις τολμηρές φωτογραφήσεις τις στο πλέι μπόι παρά για τις επιδείξεις μόδας. Το συγκεκριμένο άρθρο και τις τολμηρές φωτογραφίες της μπορείτε να δείτε εδώ. Πού πας ρε κατακαημένο με την κυρία; Οπως είσαι και χλεμπονιάρικο ...αμάσητο θα σε καταπιεί! (Και περιμένουμε εμείς μετά να παίξει μπάλα ο Ρούκα...).



Scratch 3: O γνωστός "εμετός" ξαναχτύπησε! Ηθελα να ήξερα, με τέτοια δημοσιεύματα δεν έπρεπε να επεμβαίνει η ΕΣΗΕΑ; Εδώ ο Παπανικολάου της ΕΡΑ για αντίστοιχο παράπτωμα (δηλώσεις για τον Εμπέντε και τις μπανάνες) είχε μπει στο ψυγείο τόσους μήνες. Αυτός εδώ πώς γίνεται να συνεχίζει ακάθεκτος;

***

Ο ΤΡΙΦΥΛΛΟΣ

(Από greenwebfans)

O ΣΥΝΕΙΡΜΟΣ

ΚΛΕΨΥΔΡΑ

Η ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ

My name is Bond. James Bond.

Ενα φράγκο η βιολέτα, τσιγκολελέτα, τσιγκολελέτα.
(Μα πού είναι ο Λέτο;)

Γκαλέτι: Tι κάνεις εκεί;
Ντιόγο: Δοκιμάζω μια καινούργια τεχνική.

ΜΙΑ ΕΞΥΠΝΗ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Father, πολύ κωλόπαιδο ο ...Σισε-λέτο

Elle: Hey, Jay! Zed called. The high consulate from Solaxiant 9 wants floor seats for the next Panathinaikos game.
Jay: All right, let's put in a call to Djibril Cissé. He's from that planet.
Elle: Cissé? You're kidding.
Jay: Nope.
Elle: Not much of a disguise.


Ερχεται λοιπόν η Φεράρι. Αν δεν γίνει πάλι καμιά πλάκα, τύπου Ενχελααρ, αν δεν επιχειρήσουν να κάνουν σκόντο στην τιμή, όπως με τον Κρουζ ή αν η κυρία Σισέ που θα συνοδέψει τον σύζυγό της, δεν απογοητευτεί από την Αθήνα και την Ελλάδα γενικότερα και ολοκληρωθεί η μεταγραφή, τότε μιλάμε για μια πραγματικά ΜΕΓΑΛΗ μεταγραφή από αυτές που αλλάζουν επίπεδο σε μια ομάδα.

Δεν είναι μόνο η μεγάλη του κλάση, αλλά το γεγονός ότι ο Σισέ διαθέτει "όλο το πακέτο". Η φυσιογνωμία του χαρακτηριστική, εμβληματική, η μορφή του σχεδόν βιβλική, δεν πέρασε ποτέ απαρατήρητος, είναι από αυτούς που παρακινούν τον συμπαίκτη τους να γίνει καλύτερος, που ιντριγκάρουν τον αντίπαλο που θα κληθεί να τους αντιμετωπίσει. Είναι από αυτούς που ξεσηκώνουν και "φτιάχνουν" τον οπαδό, που τού δίνουν κίνητρο για να πάει στο γήπεδο, που τον κάνουν να ταυτίζεται μαζί τους, βλέποντός τον να ξεδιπλώνει το ταλέντο του και να πανηγυρίζει με τόσο πάθος τα γκολ που πετυχαίνει. Η παρουσία του θα είναι κέρδος για τον Παναθηναϊκό, κέρδος και για το ελληνικό ποδόσφαιρο, γιατί τέτοιους παίκτες δεν βλέπουμε συχνά και είναι από αυτούς που ζωντανεύουν την ατμόσφαιρα.

Κι αν ο Γάλλος δεν έχει πια προβλήματα τραυματισμών (την τελευταία του χρονιά πάντως μια χαρά ήταν) ή δεν του προκύψει κάποιο εδώ, τότε αντικειμενικά μιλάμε για ένα όνομα που δεν τολμούσαμε να ονειρευτούμε, ούτε στα πιο τρελά μας όνειρα. Και δεν αναφέρομαι στα προηγούμενα χρόνια, γιατί αυτό εξυπακούεται. Αναφέρομαι σ΄ αυτή την εποχή της πολυμετοχικότητας. Οταν πέρσι πας για Φεράρι και φέρνεις νταλίκα (Σόουζα) την πρώτη χρονιά του απόλυτου ενθουσιασμού, κι όταν την αμέσως επόμενη της "ανασυγκρότησης" φαίνεσαι να τρως πόρτα σε κάθε διαπραγμάτευση που επιχειρείς να κάνεις, ε δικαιολογημένα ο οπαδός σου, αρχίζει να κρατά μικρό καλάθι.

Δεν πρόκειται να ασχοληθώ με τις ποδοσφαιρικές ικανότητες του Σισέ, αυτές είναι γνωστές και τις έχουν γράψει περισσότερο ειδικοί από μένα. Ούτε με το πώς ακριβώς θα ταιριάξει αυτόν ή τον Λέτο στην 11άδα του ο τεντάς. Δεν είναι ούτε δική μου δουλειά, ούτε δικό μου ...πρόβλημα (θα γίνει δικό μου πρόβλημα αν δεν καταφέρει να τους ταιριάξει...).

Ούτε βέβαια αξίζει τον κόπο να ασχοληθώ με τις κωλοτούμπες κάποιων, ή τα ...βουλωμένα στόματα κάποιων άλλων, που ήταν πεπεισμένοι ότι οι μεταγραφικές μας αναζητήσεις είναι καταδικασμένες να στεφθούν από παταγώδη αποτυχία, επειδή οι πρώτες ενδείξεις υπήρξαν αποθαρρυντικές. Αλλωστε, υπήρξαν στιγμές (ΠΟΛΛΕΣ) που και η δική μου πίστη κάμφθηκε και η απογοήτευση με κατέλαβε, οπότε πώς να κατηγορήσω τους υπόλοιπους;

Τα συναισθήματά μου είναι ακόμα ανάμικτα. Θέλω να χαρώ πολύ (ΠΟΛΥ!!!) και να ονειρευτώ ακόμα περισσότερο, ενδεκάδες ιδανικές, έναν στόπερ που θα ανταποκρίνεται στις προδιαγραφές του Χάμερ που επίσης μου έταξαν, ένα δεξί μπακ (θέλω και τέρμα, αλλά ας μην είμαστε πλεονέκτες) και γιατί όχι έναν ακόμα φορ.

Αλλά δεν τολμάω να το κάνω. Και όχι επειδή φοβάμαι μήπως οι Κασσάνδρες επαληθευτούν και τα πόδια του Σισέ αποδειχτούν γυάλινα. Ούτε επειδή φοβάμαι μήπως ακόμα και ένας παίκτης σαν τον Σισέ δεν θα καταφέρει να κάνει τη διαφορά.

Ο δικός μου φόβος είναι άλλος. Αφορά την έλλειψη εμπειρίας στη διαχείριση παικτών σαν τον Σισέ, από πλευράς Παναθηναϊκού.

Ο Νίκος Πατέρας στις δηλώσεις που έκανε είπε ότι "με αυτούς τους παίκτες γινόμαστε τσαμπουκάδες". Σαφώς εννοεί τον καλώς εννοούμενο τσαμπουκά, το νεύρο, το τσαγανό που πρέπει να έχουν οι παίκτες μιας ομάδας. Κάτι που τον Παναθηναϊκό σε γενικές γραμμές δεν τον διακρίνει. Είναι έξω από την μενταλιτέ του. Ο Παναθηναϊκός είχε πολλές φορές στο βάθος του χρόνου παίκτες ποιότητας, παίκτες γεννημένους νικητές. Αλλά παίκτες "τσαμπουκάδες" με την έννοια που χρησιμοποιεί ο πρόεδρος έχει να δει από την εποχή του Καλλιτζάκη (όχι ούτε καν ο Κυργιάκος ήταν απόλυτα τέτοιος παίκτης - έγινε προς το τέλος της θητείας του στην ομάδα...). Από την άλλη, είναι απλώς "τσαμπουκάς" ο Σισέ;

Κάπου εδώ είναι το μεγάλο στοίχημα.

Ο Παναθηναϊκός με τον Σισέ ανεβαίνει επίπεδο (με τον Λέτο πάλι όχι...) αλλά μεγαλώνουν και οι ...φουρτούνες του. Και είναι ένα μεγάλο ερωτηματικό αν ο Πατέρας που ξέρει από καράβια, θα αποδειχτεί καλός καπετάνιος.


Ενας παίκτης σταρ, που έχει κάνει τα πάντα, τα έχει ζήσει όλα, είναι χωμένος μέχρι τα μπούνια στη show biz με διαφημίσεις, φωτογραφίσεις, κοσμικότητες, προσωπικούς χορηγούς, ένας Γάλλος Μπέκαμ, έρχεται να παίξει στην Ελλάδα και εμείς θέλουμε να πάρουμε από αυτόν το καλύτερο που μπορεί να δώσει. Μπορούμε να κουμαντάρουμε και ό,τι τον "ακολουθεί"; Υπάρχουν οι ασφαλιστικές δικλείδες, ώστε να σιγουρέψουμε πως θα διαχωρίσει ο Σισέ την γκλαμουράτη πλευρά της ζωής του, από την αγωνιστική του διάθεση, ή ότι εν πάση περιπτώσει δεν θα την επηρρεάσει;

Δεν μιλάμε πια μόνο για διαφορά ποιότητας και κλάσης σαν αυτή που υπήρχε πέρσι μεταξύ του Ζιλμπέρτο Σίλβα (κι ας επιμένουν κάποιοι ότι αυτή την ποιότητα δεν την έδειξε) και των υπόλοιπων παικτών του Παναθηναϊκού. Μιλάμε και για διαφορά τρόπου ζωής, αλλά και συμπεριφοράς. Ο Βραζιλιάνος είναι άνθρωπος χαμηλών τόνων. Ζει μια ήρεμη, οικογενειακή ζωή πολύ πιο απλή από αυτήν που "σηκώνει" το μεγάλο όνομα που έχει κάνει. Σπάνια θα επιχειρήσει να προβληθεί, δεν του αρέσει ιδιαίτερα να βρίσκεται κάτω από τα φώτα.

Ο Σισέ αντίθετα τραβάει τα φώτα πάνω του και όχι πάντα για τις αγωνιστικές του επιτυχίες. Ζει έντονα, έχει μάθει να είναι πρωταγωνιστής. Τα κάνει όλα στον υπερθετικό βαθμό. Προκαλεί, αντιδρά, έχει τη φήμη του "κακού παιδιού", για κάποιους ακόμα και του προβληματικού χαρακτήρα. Δεν με χαλάνε όλα αυτά. Είναι μέσα στους "κανόνες του παιχνιδιού". Σε τέτοια επίπεδα, έτσι ακριβώς παίζεται. Δεν ξέρω όμως πώς θα τα "κουλαντρίσει" η διοίκηση και ο Τεν Κάτε σε περίπτωση που ο ίδιος μόλις συνειδητοποιήσει (και βέβαια δεν θα αργήσει) ότι δεν είναι απλώς "το ακριβότερο πετράδι του στέμματος", αλλά τα περισσότερα από τα υπόλοιπα είναι αισθητά μικρότερης αξίας, απαιτήσει "ειδική μεταχείριση". Που θα την έχει, βέβαια, και σε ένα βαθμό απόλυτα δικαιολογημένα, αλλά θα πρέπει να γίνει με τρόπο που να μην διαταράξει τις ισορροπίες στην ομάδα.

Ο Σισέ δεν "καλεί" απλώς τον Παναθηναϊκό να αλλάξει επίπεδο αγωνιστικό. Τον καλεί να αλλάξει ιδιοσυγκρασία και να δοκιμάσει τα όριά του. Αντέχει την υπέρβαση που έκανε; Μπορεί αυτή η υπέρβαση να είναι ομαλή και αναίμακτη;

Η σωστή διαχείριση θα του επιτρέψει να πάρει το μάξιμουμ από τον Σισέ και να βελτιώσει την ποιότητα όλων των παικτών του που θα έχουν πια δύο ηγέτες στην ομάδα (ευελπιστώ να γίνουν τρεις με την έλευση ενός σπουδαίου στόπερ). Θα μαθαίνουν από αυτούς, θα νοιώθουν περισσότερη αυτοπεποίθηση οι ίδιοι στο παιχνίδι τους, αφού το "βάρος" (και το άγχος) θα πέφτει σε πλάτες γερές, που αντέχουν να το σηκώσουν περισσότερο από ό,τι οι ίδιοι. Θα βοηθήσει την ομάδα να αλλάξει σελίδα, να κάνει πολλά βήματα προόδου και θα ανοίξει το δρόμο για πολλές ανάλογες μεταγραφές στο μέλλον.

Η κακή διαχείριση τόσο του εκκεντρικού Σισέ όσο και του "ιδιόρρυθμου" (προσπαθώ να είμαι επιεικής...) Λέτο σε συνδυασμό με την παρουσία του "θορυβώδη" Τεν Κάτε, μπορεί να δημιουργήσει ένα εκρηκτικό κοκτέιλ που αν εκραγεί θα διαλύσει τα πάντα μέσα στην ομάδα. Και θα μας στείλει πίσω σε μέρες πιο μαύρες κι από τις πιο θλιβερές στιγμές του Βαρδινογιαννισμού.

Δεν θέλει ακριβώς κόπο. Θέλει τρόπο. Τον έχουμε; (Το ελπίζω!).

***

Scratch: Γιατί μου φαίνεται ότι ο Σάλπι θα μας κουνήσει μαντίλι;

Scratch 1: Μην ανησυχεί ο γαύρος για το αν ο Κόκκαλης θα "απαντήσει" στην μεταγραφή του Σισέ. Η "απάντηση" του θείου προηγήθηκε της μεταγραφής του Γάλλου: Τεροβίτσας, Παπαδάκος, Φινοκαλιώτης. ΠΑΙΧΤΑΡΑΔΕΣ!

Scratch 2: Ακουσα σε έναν ραδιοφωνικό σταθμό πως ο Ρότσα δεσμεύτηκε να αναλάβει προσωπικά τον Λέτο κι αυτή είναι η πιο ελπιδοφόρα είδηση των τελευταίων ημερών για την πιο "ανησυχητική" από τις μεταγραφές που φαίνεται πως έχουμε κάνει ως τώρα...

Scratch 3: Να γιατί τον πήρε ο Αντωνίου τον Καντέ! Για να έχει παρέα ο Σισέ! Ολα με σχέδιο τα κάνει ο Κωστάκης και εμείς τον παρεξηγήσαμε...

ΦΩΤΟ - ΜΟΝΤΑΖ

Από το blog http://photo-pantremata.blogspot.com/ που απ΄ ό,τι φαίνεται ο δημιουργός του διαθέτει "κληρονομικό χάρισμα".

ΦΩΤΟ - ΑΛΜΠΟΥΜ

Η μελωδία της ευτυχίας (Part II)

Η ζωή του Krokus von Knochen κυλά ήρεμα και νωχελικά. Βρισκόμαστε στις αρχές του καλοκαιριού και η ραστώνη έχει κυριεύσει τον βαρώνο που έχει μεταφερθεί στο καλοκαιρινό του ανάκτορο στην περιοχή Insel Wind. Για τον ίδιο αυτή η καλοκαιρινή ξεκούραση είναι θεμελιώδης και αδιαπραγμάτευτη, ώστε να μπορεί να αντεπεξέλθει στις πάμπολλες υποχρεώσεις των χειμωνιάτικων ημερών και δεν θέλει κανείς και για κανέναν λόγο να τον απασχολεί όσο βρίσκεται στο Insel Wind. Ο χρόνος μοιάζει να σταματά όταν ο βαρώνος είναι διακοπές.

Φέτος όμως είχε έναν λόγο παραπάνω να αποζητά την ξεκούραση, αφού οι εντάσεις και τα γεγονότα της προηγούμενης άνοιξης τον είχαν καταπονήσει. Είχαν συμβεί άλλωστε τόσα πολλά. Οι δύο εβδομάδες διορία που νοερά είχε δώσει στην παιδαγωγό Onesta Grünestal για να απαντήσει στην πρόταση που της είχε κάνει, ουδέποτε εξαντλήθηκαν. Πριν ακόμα συμπληρωθούν δέκα ημέρες από το "τελεσίγραφό" του, ο βαρώνος όρμησε σαν ταύρος σε υαλοπωλείο μέσα στο δωμάτιό της και άρχισε να πετάει τα πράγματά της από το παράθυρο. Δεν ήταν ξαφνική αυτή η αντίδρασή του. Ηταν αποτέλεσμα της συμπεριφοράς της Onesta που όχι μόνο καθυστερούσε να απαντήσει στην πρότασή του, αλλά ουσιαστικά απέφευγε ακόμα και να τον συναντήσει. Οποτε βρισκόταν κοντά του έσπευδε να απομακρυνθεί, δεν ήταν πια τρυφερή απέναντί του και έδειχνε καθαρά πως θέλει να αποφύγει την συζήτηση.

Την ημέρα που προέβη στην απόφαση της αποπομπής της, ο θυμός του είχε εκτοξευθεί στα ουράνια, καθώς λίγη ώρα πριν, ακούσιος ωτακουστής ενός τηλεφωνήματός της, διαπίστωσε ότι η Onesta συζητούσε την επιστροφή της στην Euskal Herria, την περιοχή όπου βρισκόταν η Παιδαγωγική Ακαδημία από την οποία είχε αποφοιτήσει, καθώς και τις λεπτομέρειες μιας καινούργιας δουλειάς. Τότε διαπίστωσε ότι δεν αγάπησε ποτέ ούτε τον ίδιο ούτε τα παιδιά του και πως δεν είχε σκοπό να δεχτεί την πρότασή του, παρά μόνο με τους δικούς της όρους. Κάτι που δεν ήταν δυνατόν να συμβεί. Τους όρους στις σχέσεις του με τους υφιστάμενούς του ακόμα και τους ευνοούμενούς του, τους έβαζε ο ίδιος ο βαρώνος. Καθώς το φιλοσόφησε διαπίστωσε πως η Onesta ήταν απλώς ένα ακόμα όνομα στη μακριά λίστα με τις γυναίκες που πέρασαν από την ζωή του. Δεν ήταν τελικά ιδιαίτερα σημαντική γι΄ αυτόν. Απορούσε μάλιστα τι τον είχε τραβήξει επάνω της. Ισως να ήταν ο συγκροτημένος χαρακτήρας της και η ευγένειά της. Δεν αρκούσαν όμως αυτά. Mόλις είχε συνειδητοποιήσει ότι η ηρεμία της Onesta ήταν εκνευριστική.

Εξάλλου, μια νέα γνωριμία τον είχε ήδη ενθουσιάσει. Μία χορεύτρια, η Georgianna, που είχε δει να χορεύει σε μια τοπική γιορτή τον είχε γοητεύσει με τον χορό της. Ηταν θερμή, εκρηκτική, αλλά και τόσο δοτική. Επεδίωξε να την δει ξανά και ξανά. Δεν διέθετε την καλλιέργεια της Onesta, ήταν μια απλή, λαϊκή κοπέλα, αλλά ήταν πρόθυμη να του κάνει όλα τα χατίρια. Δεν τον εκνεύριζε με κανόνες και όρια. Οι κανόνες και τα όρια ήταν αυτά που έβαζε ο ίδιος. Ο βαρώνος είχε καταλήξει στο συμπέρασμα πως δεν του χρειάζονται συναισθηματικές εμπλοκές. Ηταν περισσότερο ανώδυνο να γεύεται για όσο διάστημα τους επιθυμεί, τους χυμούς των γυναικών. Κι αν τύχαινε να είναι αταίριαστες με την κοινωνική του τάξη, την οικονομική του επιφάνεια και την καλλιέργειά του, ακόμα καλύτερα. Αφενός επειδή ικανοποιούσαν την επιθυμία που ένοιωθε συχνά να απεκδύεται την κοινωνική του θέση και να ζει σαν κοινός θνητός, αφετέρου επειδή τις αποχωριζόταν χωρίς ιδιαίτερες τύψεις.

Και είναι αλήθεια ότι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο είχε ανάγκη από μια γυναίκα στη ζωή του. Είχε αποφασίσει να φέρει την Georgianna στο σπίτι να ζήσει μαζί του. Δεν τον απασχολούσε η σχέση της με τα παιδιά του, αφού ήξερε καλά πως η χορεύτριά του δεν θα έκανε ποτέ τίποτα που θα τον στενοχωρήσει. Και σίγουρα ήταν αρκετά έξυπνη να καταλάβει πως πάνω από ο,τιδήποτε άλλο γι΄ αυτόν ήταν τα παιδιά του.

Τα παιδιά του...

Απολαμβάνοντας την απογευματινή δροσιά στην βεράντα της έπαυλής του, αναπόλησε τις μοναδικές στιγμές από το μεγάλωμά τους. Πόσο είχαν αλλάξει. Επαιρναν σιγά σιγά την ζωή τους στα χέρια τους. Και πόσο περήφανος ήταν ο ίδιος γι΄ αυτά! Ο αγαπημένος του, ο Peter - Georg είχε πάρει την απόφαση να ζήσει σε άλλη πόλη. Ηθελε να τεστάρει τον εαυτό του, να δοκιμάσει τις αντοχές του να απολαύσει την ανεξαρτησία του για ένα μικρό χρονικό διάστημα προτού επιστρέψει όπως είχε συμφωνήσει με τον βαρώνο για να αναλάβει τμήμα των οικογενειακών επιχειρήσεων. Δεν θα τον εμπόδιζε να ανοίξει τα φτερά του, ούτε φοβόταν πως η μικρής διάρκειας αυτονομία του μπορεί να τον ξελογιάσει. Γνώριζε πως ο δεσμός του με τον πρωτότοκό του ήταν πανίσχυρος. Ο Freitag τον είχε ξαφνιάσει με την απόφασή του να εγκαταλείψει την οικογένεια και να ταξιδέψει βόρεια για να ζήσει κοντά στη φύση. Η φύση ήταν το στοιχείο του. Οταν βρισκόταν στην ύπαιθρο ήταν ευτυχισμένος. Γι΄ αυτό δεν του έφερε αντίρρηση όταν είπε ότι θα φύγει. Ηταν πάντα ένα φευγάτο παιδί, που πνιγόταν στην πόλη και λάτρευε τον καθαρό αέρα. Γι΄ αυτό δεν προσπάθησε να τον μεταπείσει. Ηξερε ότι θα είναι πιο ευτυχισμένος έτσι. Ηταν πάντα περήφανος για τον Αnton, τον υιοθετημένο γιο του, που δεν ξεχώριζε από τα βιολογικά του παιδιά και τα πήγαινε καλά με όλους. Λάτρευε τον Lucius για την έφεσή του στα γράμματα. Ηταν χωρίς αμφιβολία το πιο έξυπνο, το πιο κλασάτο παιδί του και τον καμάρωνε όταν έκανε επίδειξη γνώσεων στους υπόλοιπους. Παρακολουθούσε με χαρά τον Μatias να μεταμορφώνεται από ένα άνευρο νεαρό σε έναν πραγματικό άντρα. Δεν χόρταινε να ακούει την μαγική φωνή της Louisa που όταν τραγουδούσε σκορπούσε ρίγη ενθουσιασμού, τον συγκινούσε πάντα το πάθος της Fernanda να ξεπεράσει το μικρό προβληματάκι που είχε το πόδι της και να ζήσει μια φυσιολογική ζωή. Ηδη τα είχε καταφέρει όχι μόνο να κάνει σχεδόν αόρατο το πρόβλημά της, αλλά να αναδείξει και το έμφυτο ταλέντο της στο χορό. Θαύμαζε την Bubu για την νοικοκυροσύνη της και τον τρόπο που οργάνωνε κάθε εκδήλωση μέσα στο σπίτι. Δεν ήθελε να παραδεχτεί πως η Onesta βοήθησε την Bubu να αναδείξει τις ικανότητές της, επέμενε να πιστεύει πως με την παιδαγωγό ή χωρίς αυτήν ήταν έτσι κι αλλιώς θέμα χρόνου για την αγαπημένη του κόρη να αποδείξει τη αξίζει. Παρακολουθούσε τα δίδυμα, την Abra και τον Stier να μιλούν μεταξύ τους με τα μάτια, να συνεργάζονται αρμονικά σε κάθε τι και το εύρισκε συναρπαστικό. Για όλα τα παιδιά του είχε λόγο να νοιώθει περήφανος.


Και έπειτα ήταν η Violeta. Η ζωηρή, ατίθαση, παρορμητική Violeta. Η ψιλόλιγνη, όμορφη κόρη του με το εκρηκτικό ταμπεραμέντο που γοήτευε όποιον την συναντούσε και ξυπνούσε επιθυμίες και πάθη. Το βάδισμά της ελαφίσιο, ο χορός της μεθυστικός. Ηταν σίγουρα το ωραιότερο δημιούργημά του. Την λάτρευε ο βαρώνος τη Violeta. Ευχαριστιόταν όταν έβλεπε τα συναισθήματα που γεννούσε στους γύρω της. Ηξερε πως πέρα από τον παρορμητισμό της, που ήταν ίδιον της ηλικίας της, του έμοιαζε πολύ. Εκρηκτική, ασυμβίβαστη, ευφυής. Γι΄ αυτό και ήταν διατεθειμένος να της συγχωρήσει τα πάντα. Τα πάντα εκτός από την ανυποταξία της στις διαταγές του. Μπορεί στη "μάχη" με την Onesta να της επέτρεψε να βγει νικήτρια, μπορεί να της έκανε όλα τα χατίρια, αλλά αρχηγός στο σπίτι των von Knochen ήταν αυτός. Ο Krokus.

Aποφάσισε λοιπόν να την κρατήσει σε απόσταση. Οταν έτρεχε κοντά του όπως τα αδέρφια της, δεν ήταν πια τόσο διαχυτικός μαζί της. Το καταλάβαινε πως την ενοχλούσε αυτό και το διασκέδαζε. Εβλεπε τα μάτια της, όμοια με γάτας, να στενεύουν από τον θυμό με τα γυμνάσια που της έκανε και με κόπο συγκρατούσε τα γέλια του για την αντίδρασή της.

Αυτό που δεν γνώριζε, ήταν πως η Violeta του έμοιαζε περισσότερο ακόμα από όσο και ο ίδιος πίστευε. Και αποφάσισε να χρησιμοποιήσει όλα της τα όπλα για να πολεμήσει σ΄ αυτή τη μάχη, μέχρις εσχάτων. Είτε που θα ξανακέρδιζε την αγάπη και την εύνοια του πατέρα της ολοκληρωτικά, είτε που η σχέση τους θα καταστρεφόταν ολοκληρωτικά. Οπως και στον Krokus, έτσι και στην ίδια, δεν άρεσαν τα ημίμετρα.

Καθώς ο βαρώνος καθόταν αναπαυτικά, ο χαρακτηριστικός ήχος ενός μηνύματος στο αυστηρά προσωπικό κινητό του, το μοναδικό που δεν είχε απενεργοποιημένο τις "ιερές" γι΄ αυτόν μέρες των διακοπών του, τον έβγαλε από τις σκέψεις του.


"Αποφάσισα να φύγω. Θα ζήσω με τον βαρώνο Βasel von Klee. Mην ψάξεις να με βρεις. Violeta.", διαβάζει στην μικροσκοπική οθόνη.

"Με τον von Κlee; Μα είναι τελείως ηλίθια;" αναφώνησε ο βαρώνος. Ηταν κοινό μυστικό ότι ο von Klee, ο μεγαλύτερος ανταγωνιστής του στον τομέα των επιχειρήσεων, ενδιαφερόταν πολύ για την Violeta. Ο Krokus το γνώριζε και το διασκέδαζε. Ανθρωποί του τού είχαν περιγράψει τις προσπάθειες που είχε κάνει κατά καιρούς ο Basel σε διάφορες κοσμικές εκδηλώσεις για να την πλησιάσει στενότερα, κάνοντάς της κομπλιμέντα. Αλλά να ενδώσει η κόρη του σ΄ αυτόν τον άθλιο; Να φερθεί τόσο ηλίθια η πανέξυπνη Violeta; Με ποιον τρόπο την κατάφερε; Πώς την δελέασε;

΄Η μήπως... Μήπως ήθελε να τον εκδικηθεί για την συμπεριφορά του; Μήπως το έκανε επειδή ήξερε ότι ήταν το μόνο πράγμα που θα τον εξόργιζε;

Ο βαρώνος ήταν άνθρωπος των γρήγορων αποφάσεων. Οσοι δεν τον γνώριζαν καλά δεν είχαν καταλάβει πως ακόμα κι όταν φαινόταν ότι αργούσε να πάρει μια απόφαση, ήταν επειδή πολύ απλά δεν είχε ασχοληθεί ακόμα με το συγκεκριμένο θέμα. Οταν αποφάσιζε να ασχοληθεί με κάτι σοβαρά, δεν χρειαζόταν να το σκεφτεί πολύ.

Η Violeta είχε υπερβεί τα εσκαμμένα. Κι όσο τρυφερός κι αν ήταν με τα παιδιά του, άλλο τόσο μπορούσε να είναι σκληρός. Αυτή τη στιγμή είχε τρεις επιλογές.

* Να την ξεγράψει από κόρη του και να την στείλει στον αγύριστο χωρίς να ενδιαφέρεται αν θα πάει στον von Klee
* Nα την κλείσει εσωτερική σε σχολείο της Γηραιάς Αλβιόνας
* Να στείλει τους σωματοφύλακές του να την φέρουν πίσω, σηκωτή...

Το χαρακτηριστικό του γέλιο αντήχησε τριγύρω. Είχε ήδη αποφασίσει.

Πληκτρολογεί έναν αριθμό στο κινητό...

"Samstag, προέκυψε ένα ζήτημα. Ελα αμέσως εδώ...".

***

Λεξιλόγιο

Grünestal: Πράσινη κοιλάδα
Κrokus: Kρόκος
Κnochen: Kόκκαλο
Ιnsel: Νησί
Wind: Aνεμος
Εuskal Herria: Xώρα των Βάσκων
Stier: Tαύρος (Τoro)
Freitag: Παρασκευ(ας)ή
Bubu: (H ...γνωστή του Part I)
Klee: τριφύλλι
Samstag: Σάββα-το

(Δεν) έχω χρόνο

O Eνχελααρ - φαίνεται πως - χάνεται. Και αν συμβεί αυτό, "ακυρώνεται" η χθεσινή προσπάθεια του Τεν Κάτε να "καθησυχάσει" τους οπαδούς του Παναθηναϊκού, αναλύοντας το πλάνο του (αυτός τουλάχιστον μοιάζει να έχει πλάνο...) για τη νέα σεζόν.

Μας πείραξε η απώλεια του Μέλμπεργκ γιατί - κακά τα ψέμματα - ήταν ο καλύτερος στόπερ που κυκλοφορούσε στην αγορά αυτή την εποχή και κατέληξε στον "αιώνιο" αντίπαλο. Ο Ολλανδός επιμένει πως δεν "καιγόταν" γι΄ αυτόν γιατί θέλει έναν στόπερ που να βοηθάει και στην ανάπτυξη του παιχνιδιού. Μόνο που σ΄ αυτό το πλάνο που είχε στο μυαλό του ο Τεν Κάτε, ο Ενχελααρ έπαιζε καθοριστικό ρόλο και τώρα που όπως όλα δείχνουν καταλήγει στην Αϊντχόβεν, μοιάζει να είμαστε πάλι στο μηδέν. Στο μηδέν; Ισως όχι ακριβώς, αφού υπάρχει πάντα ο Κατσουράνης. ΑΝ δεν έχει ζοχαδιαστεί με όλο αυτό το "περίμενε" και δεν πάρει ανάποδες και μας φτύσει (σαν πολλές ροχάλες δεν πέφτουν φέτος;).

Εν πάση περιπτώσει. Από τις 20 Ιουνίου δεν είμαι διατεθειμένη να κράξω. Ναι, η καζούρα από τον γαύρο δεν είναι και το καλύτερο πράγμα στον κόσμο, αλλά θα την αντέξω στωικά αν δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για να φτιάξουμε επιτέλους μια καλή ομάδα και να γελάσει το χειλάκι μας τον επόμενο Μάιο (μήπως Απρίλιο, λόγω πλέι οφ;). Στην τελική και τόσα χρόνια που πανηγυρίζουμε το καλοκαίρι και κλαίμε την Ανοιξη, τι καταλάβαμε;

Υπάρχει πάντως ένα σημείο - ΚΛΕΙΔΙ που αν χρησιμοποιηθεί μπορούν να μπουν όλα στη θέση τους.

Ποιο είναι αυτό; Ο ΧΡΟΝΟΣ! Για σκεφτείτε: Γιατί μας πειράζει που δεν ολοκληρώνονται άμεσα οι μεταγραφές; Γιατί αγχωνόμαστε που παίκτες που παζαρεύουμε προτιμούν άλλες ομάδες ή καθυστερούν να μας απαντήσουν; Γιατί τα βάζουμε με τον Αντωνίου και τον θεωρούμε άχρηστο (που μπορεί και να είναι, δεν παίρνω όρκο...) που έχει καταφέρει μέχρι στιγμής να κλείσει μόνο τον Καντέ; Eπειδή αισθανόμαστε ότι τελειώνει ο χρόνος. Επειδή το μυαλό όλων μας έχει κολλήσει σε μια ημερομηνία: 25 Ιουνίου! Επειδή στη συγκεκριμένη ημερομηνία ξεκινάει η προετοιμασία και επειδή σε ένα μήνα από την συγκεκριμένη ημερομηνία ξεκινούν οι υποχρεώσεις μας στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ και θέλουμε τα πάντα να είναι έτοιμα και το ρόστερ να έχει κλείσει.

Και ρωτάω εγώ τώρα: Προσοχή, ΕΓΩ ρωτάω που ΟΛΟΙ όσοι διαβάζουν το παρόν ιστολόγιο γνωρίζουν ότι μπροστά στις ευρωπαϊκές πορείες δεν βάζω κανένα πρωτάθλημα.

Αξίζει το κόπο, να αναγορευθεί σε μείζον θέμα η - αβέβαιη λόγω ισχυρών αντιπάλων - πρόκριση στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ όταν αυτό που πρωτίστως ενδιαφέρει για την ίδια την ΥΠΟΣΤΑΣΗ της ομάδας, είναι η κατάκτηση του πρωταθλήματος;

Ναι, δεν λέω, ο Παναθηναϊκός έχει στο DNA του την Ευρώπη και οφείλει να κάνει αξιοπρεπείς πορείες σ΄ αυτήν.

Ναι, κάναμε κοτζάμ προσπάθεια στα πλέι οφ, για να κατακτήσουμε την δεύτερη θέση που οδηγεί στα προκριματικά του μεγαλύτερου ευρωπαϊκού διασυλλογικού θεσμού, γιατί θέλουμε να παίξουμε στους ομίλους.

Ναι, η παρουσία στην ελίτ του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου μας φτιάχνει ψυχολογικά και διατηρεί ψηλά το όνομα της ομάδας

Ναι, η πρόκριση στους ομίλους φέρνει χρήμα που αν μη τι άλλο θα ανακυκλωθεί (θέλω να ελπίζω τουλάχιστον) σε μεταγραφές που θα κάνουν την ομάδα ισχυρότερη. PLUS ότι δεν θα αρπάξει τον μπερντέ που μας αναλογεί ο γαύρος, αν αυτός προκριθεί και εμείς αποκλειστούμε...

ΑΛΛΑ...

Επειδή έχουμε φτάσει σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι για την ομάδα, ίσως το κρισιμότερο των τελευταίων χρόνων, που η πολυμετοχικότητα κρέμεται από μία κλωστή, που οι οπαδοί έχουν αγανακτήσει από την συνεχιζόμενη ανομβρία, που μόνο το μπάσκετ κρατάει ψηλά το γόητρο της ομάδας και που η απογοήτευση έχει κυριεύσει όλους τους Παναθηναϊκούς, είτε θα κάνουμε ΤΩΡΑ το αποφασιστικό βήμα που θα μας πάει μπροστά, είτε θα πισωγυρίσουμε και θα δούμε την ψαλίδα από τον γαύρο να ανοίγει όσο δεν έχει ανοίξει ποτέ μέχρι τώρα.

Επομένως η λύση είναι ΜΙΑ:

Εδώ και τώρα να βγει η διοίκηση και να πει ότι ΠΡΩΤΑΡΧΙΚΟΣ ΣΤΟΧΟΣ ΤΟΥ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΣΕΖΟΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ (που οδηγεί σε απευθείας πρόκριση στους ομίλους της σεζόν 2010-11) ΚΑΙ Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ.

Γεγονός που σημαίνει πως αυτοί που έχουν αναλάβει να "τρέξουν" τις μεταγραφές ΘΑ ΕΞΑΝΤΛΗΣΟΥΝ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΠΙΕΣΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ για να βρουν τις καλύτερες δυνατές λύσεις. Ακόμα κι αν χρειαστεί να φτάσουμε μέχρι το τέλος Αυγούστου. Ακόμα κι αν χρειαστεί να "θυσιάσουμε" το Τσάμπιονς Λιγκ. Την Ευρώπη δεν θα την θυσιάσουμε. Από τον προκριματικό του Ιουλίου περνάμε χαλαρά. Και αν αποκλειστούμε από τα πλέι οφ του Αυγούστου θα βρεθούμε στην ίδια ακριβώς θέση με την ΑΕΚ (με έναν παραπάνω γύρο στην ...καμπούρα μας): Στους ομίλους του Europa League.

Τέλος Αυγούστου ξεκινάει το πρωτάθλημα και ΤΟΤΕ πρέπει να μας ενδιαφέρει να είμαστε έτοιμοι. Γιατί μια ευρωπαϊκή πορεία όσο μεγάλη κι αν είναι κάπου γύρω στο Μάρτη (στην καλύτερη περίπτωση) θα σταματήσει. Ενώ μια ομάδα που θα έχει στελεχωθεί από τους κατάλληλους παίκτες και θα έχει μονταριστεί με την άνεσή της (όση άνεση επιτρέπει η πρώιμη προετοιμασία...) και πάνω σε σωστές βάσεις θα είναι ικανή όχι μόνο να "χτυπήσει" το πρωτάθλημα της επόμενης περιόδου, αλλά και να πρωταγωνιστήσει για την προσεχή τριετία στην Ελλάδα και να κάνει αξιοπρεπείς πορείες στην Ευρώπη.

Γι΄ αυτό λοιπόν,

* Καμία βιασύνη

* Καμία νέα - γελοία - προσπάθεια συγκάλυψης του επικοινωνιακού φιάσκου, τύπου "δεν μας ενδιέφερε, θα βρούμε καλύτερο" κ.λπ.

* Καθόλου νερό στον μύλο των ΑΡΔ


Μόνο ψυχραιμία, καθαρό μυαλό και ΥΠΟΜΟΝΗ.

Ο Τεν Κάτε έχει δίκιο όταν λέει ότι ακόμα δεν έχει ανοίξει η αγορά. ΕΙΝΑΙ ΝΩΡΙΣ! ΄Η τουλάχιστον δεν είναι αργά. Θα υπάρξουν πολλές καλές περιπτώσεις. Ας το πάρουμε λοιπόν αλλιώς.

Ας δώσουμε κι εμείς χρόνο στην ομάδα, στη διοίκηση, στον διευθυντή ποδοσφαίρου. Αν κράζουμε από τώρα το μόνο που θα καταφέρουμε είναι να τους ασκήσουμε ακόμα μεγαλύτερη πίεση και επειδή την πίεση δεν την αντέχουν όλοι, είναι πολύ πιθανό να γίνουν κι άλλα, ενδεχομένως τεράστια - μη αναστρέψιμα - λάθη.

Μην ξεχνάμε...

ΧΤΙΖΟΥΜΕ ΟΜΑΔΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ, ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΟ ΤΣΑΜΠΙΟΝΣ ΛΙΓΚ.

Χαθήκαμε μέσα σε έναν κυκεώνα μεταγραφικών στόχων αυτό το καλοκαίρι.

Ας μην χάσουμε και τους αγωνιστικούς στόχους που έχουμε θέσει εν όψει της νέας σεζόν.

Ας μην γίνουμε εχθροί της ίδιας μας της ομάδας...

Show me the Money...

Show me the Money...
O κάθε παίκτης θέλει να δει τον τραπεζικό του λογαριασμό να φουσκώνει σε κάθε μεταγραφή που θα κάνει. Ο κάθε μάνατζερ κάνει ό,τι μπορεί για να πάρει ο πελάτης του όσο το δυνατόν περισσότερα χρήματα, αφού τότε και η δική του προμήθεια θα είναι περισσότερη. Και η κάθε ομάδα προσπαθεί να αποσπάσει όσο το δυνατόν μεγαλύτερο χρηματικό ποσό από τον ενδιαφερόμενο που θα της χτυπήσει την πόρτα για να πάρει έναν ποδοσφαιριστή της. Γιατί όλοι θέλουν να δουν το χρώμα του χρήματος.

Και αν είσαι η Ρεάλ δεν τίθεται καν θέμα. Τα σκας ατάκα κι επί τόπου αυτά τα λεφτά, χωρίς να σε νοιάζει αν θα σε πουν κορόιδο που πληρώνεις πολύ πάνω από την αξία ενός ποδοσφαιριστή, ούτε αν θα μπορέσεις να κάνεις απόσβεση. Κι έτσι παίρνεις αυτό που θέλεις την ώρα που το θέλεις. Το αν είναι ηθικό αυτό που κάνει η Ρεάλ εν μέσω οικονομικής κρίσης και με την ανεργία στην Ισπανία να έχει βαρέσει ...τιλτ, είναι θέμα εντελώς διαφορετικής συζήτησης. ΔΕΝ είναι ηθικό, αλλά αυτοί είναι οι νόμοι της αγοράς στη μπάλα και τους προβληματισμούς του μεσιέ Πλατινί και τις σκέψεις περί πλαφόν στις μεταγραφές τα ακούω βερεσέ γιατί πολύ απλά δεν πρόκειται να γίνει τίποτα. Αλλο θέμα όμως αυτό.

Ας γυρίσουμε σ΄ αυτό που μας ενδιαφέρει. Περί χρημάτων λοιπόν ο λόγος. Kαι αν είσαι Ρεάλ τα δίνεις χωρίς ζόρι, χωρίς τύψεις και τυχόν ηθικούς προβληματισμούς. Αν είσαι Παναθηναϊκός; Τι κάνεις; Οταν γνωρίζεις πως έχεις μεν να ξοδέψεις περισσότερα από κάθε ελληνική ομάδα και ένα ποσό αξιόλογο ακόμα και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, αλλά αυτά που διαθέτεις είναι σταγόνα στον ωκεανό μπροστά σε αυτά που έχουν να ξοδέψουν άλλες ευρωπαϊκές ομάδες που θα κυνηγήσουν τους ίδιους στόχους με σένα; Βγάζεις ντουντούκα για να ανακοινώσεις πόσα έχεις να ξοδέψεις; Το κάνεις για να ησυχάσεις τους οπαδούς σου, που στην μεγάλη τους καψούρα για ένα πρωτάθλημα και στην αγωνία τους για το μέλλον της πολυμετοχικότητας περιμένουν από το ποσό που διαθέτεις να διαγνώσουν αν θα σωθεί το εγχείρημα και θα υπάρξει ελπίδα για την ομάδα; Αν το κάνεις, έχεις ήδη υποπέσει στο πρώτο λάθος.

Το ύψος του μπάτζετ είναι για ιδία χρήση. Δεν - πρέπει να - είναι ανακοινώσιμο. Γιατί αν είναι, καθώς το χρήμα είναι αυτό που οι περισσότεροι κυνηγούν σ΄ αυτή τη ζωή, το πιο λογικό είναι να ζητήσουν ατζέντηδες σαν αυτούς του Κρουζ τον ...ουρανό με τ΄ άστρα. Κι επειδή εσύ προφανέστατα δεν έχεις να ξοδέψεις τον ουρανό με τα άστρα, σε κάθε μεταγραφή που "κολλάει" επειδή προσπαθούν να σου αποσπάσουν ολοένα και περισσότερα χρήματα, αφού τίποτα δεν γίνεται εν κρυπτώ, τότε επικοινωνιακά θα παρουσιάζεσαι εναλλάξ, είτε καρμίρης, είτε φτωχομπινές, είτε ανίκανος.

Πάμε παρακάτω...

Γνωρίζει κανείς πραγματικά τι ζητάει ο Παναθηναϊκός στην παρούσα μεταγραφική περίοδο;

Γιατί αν δεν γνωρίζει πραγματικά, τότε δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το να προσπαθείς να κάνεις υπολογισμούς και υποθέσεις χωρίς να διαθέτεις όλα τα στοιχεία που απαιτούνται γι΄ αυτό. Κάνεις δηλαδή αυτό ακριβώς που συμβαίνει φέτος στον πολυμετοχικό Παναθηναϊκό.

Εχουμε λοιπόν και λέμε:

* Yπάρχει (θεωρητικά) ένα μπάτζετ 20 εκατομμυρίων ευρώ. Ποσό διόλου ευκαταφρόνητο. Τότε όμως γιατί συμπεριφέρεται ως "ακριβός στα πίτουρα και φτηνός στο κρέας" διστάζοντας να δώσει χρήματα σε περιπτώσεις που πραγματικά αξίζουν και έχουν χαμηλό ρίσκο και αντίθετα εμφανίζεται υπέρ το δέον γαλαντόμος σε περιπτώσεις που κατά γενική ομολογία θεωρούνται αμφιλεγόμενες ή υψηλού ρίσκου; Μήπως τελικά, ουδείς γνωρίζει με βεβαιότητα (ούτε αυτοί που μας παραμυθιάζουν από τα ΜΜΕ) αν αυτό το ποσό είναι καθαρό; Μήπως συνυπολογίζονται σ΄ αυτό τα ποσά που προσδοκά ο Παναθηναϊκός να πάρει από τους παίκτες που θα αποδεσμεύσει; Πώς θα μπορούσε θα μου πεις να υπολογίζει αυτά τα ποσά, από την στιγμή που δεν μπορεί να γνωρίζει πόσα ακριβώς θα είναι; Στον πολυμετοχικό Παναθηναϊκό όλα είναι δυνατά...

* Υπάρχει (θεωρητικά...) συγκεκριμένος χρόνος για να ολοκληρωθούν οι μεταγραφές κι αυτός είναι ελάχιστος, αφού έχει ειπωθεί πως χρειάζεται το ρόστερ να έχει ολοκληρωθεί ή να απομένει το ΠΟΛΥ μία μεταγραφή μέχρι τις 25 Ιουνίου που ξεκινά η προετοιμασία. Βέβαια, προχθές ο Τεν Κάτε δήλωσε πως δεν ...καίγεται για την ολοκλήρωση του ρόστερ παρά μόνο δέκα ημέρες πριν από τον πρώτο αγώνα του β΄ προκριματικού γύρου του Τσάμπιονς Λιγκ. Αν θεωρήσουμε ότι οι δηλώσεις Τεν Κάτε δεν είναι ...μυοχαλαρωτικές για να ηρεμήσει ο κόσμος, αλλά αυτό που είπε ισχύει, τότε γιατί ο Παναθηναϊκός αγχώνεται και πιέζεται και δεν κάνει την απαραίτητη υπομονή που χρειάζεται σ΄ αυτές τις περιπτώσεις ώστε να επιτύχει το καλύτερο δυνατό τάιμινγκ σε συνδυασμό με την καλύτερη δυνατή τιμή, αδιαφορώντας για την πρεμούρα και τις προσδοκίες του κόσμου; Αν πάλι δεν υπάρχει η πολυτέλεια του χρόνου, τότε γιατί έχει μεσολαβήσει τόσος χρόνος από την στιγμή που δόθηκε το "πράσινο φως" για μεταγραφές και ακόμα η μόνη που έχει γίνει είναι του Καντέ;

Κι αφού (θεωρητικά πάντα) γνωρίζουμε τι "παίζει" από χρήμα και χρόνο, ας δούμε και τι είδους παίκτες ψάχνει o Παναθηναϊκός:

* Παίκτες που θα του ανεβάσουν επίπεδο και θα τον βοηθήσουν να φτάσει στην κατάκτηση του τίτλου την επόμενη σεζόν και μετά ...βλέπουμε; Μα τότε γιατί δεν έκανε το χατήρι του Κρουζ και δεν του έδωσε όσα ζητάει;

* Παίκτες που θα του επιτρέψουν να χτίσει μια ομάδα μέλλοντος που θα έχει καλύτερη ποιότητα απο την παρούσα; Μα τότε γιατί δεν επέμεινε στον Μέλμπεργκ και το σκεφτόταν να δώσει τα χρήματα που απαιτούνταν από την Γιουβέντους για να τον παραχωρήσει και από τον ίδιο για να έρθει στην Ελλάδα;

* Εναν συνδυασμό των δύο παραπάνω, που θα του επιτρέψει να έχει τόσο άμεσα όσο και ...μεσομακροπρόθεσμα (για να θυμηθούμε και τον Φιλιππίδη...) αποτελέσματα; Μα τότε γιατί δεν φρόντισε να κλείσει ΚΑΙ τον Κρουζ ΚΑΙ τον Μέλμπεργκ; (Οχι υποχρεωτικά τους συγκεκριμένους, τους αναφέρω επειδή ακούγονται, δεν είναι δική μου δουλειά να βρω ποιοι ανάλογοι ποδοσφαιριστές ταιριάζουν στο προφίλ που θέλει να παρουσιάσει τη νέα σεζόν).


Πώς ακριβώς λειτουργεί ο Παναθηναϊκός στο μεταγραφικό του σχεδιασμό;

Εχει οριοθετημένους στόχους; Τότε γιατί δεν επικεντρώνεται αποκλειστικά και μόνο σ΄ αυτούς (διάολε, από το Γενάρη κάνει σκάουτινγκ και ψάχνει να βρει τι είναι ιδανικό για την ομάδα, ακόμα "κολλάει" σε κάθε τι που του γυαλίζει;) κάνοντας δελεαστικές προσφορές και προσπαθώντας με διαπροσωπικές επαφές, αλλά με επαφές με τους μάνατζερ και τις ομάδες, να τους πείσει ότι αποτελεί την καλύτερη δυνατή λύση, παρά επιμένει να αναλώνει τον πολύτιμο χρόνο του σε περιπτώσεις που δεν είχε καν στη λίστα του; Δεν λέω πως δεν θα πρέπει να εξετάσει μια ελκυστική περίπτωση που έρχεται ξαφνικά, αλλά δεν μπορεί τα ονόματα που παρελαύνουν εδώ και δύο μήνες να συνιστούν ΟΛΑ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ ελκυστικές περιπτώσεις!

Δεν έχει οριοθετημένους στόχους, αλλά έχει κάνει γενικές και στο ...φλου συζητήσεις και επαφές, με πολύ κόσμο. Κι αν συμβαίνει αυτό, συμβαίνει επειδή
α) όλο αυτό τον καιρό η δουλειά που έκανε το τμήμα σκάουτινγκ ήταν κακή,
β) υπάρχει αδυναμία σωστής αξιολόγησής της από αυτούς που πρέπει να την αξιολογήσουν, ή
γ) κάθε μεταγραφή που θα γίνει ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ άμεσα από τις αποδεσμεύσεις της ομάδας;

Γιατί αν ισχύει το πρώτο ή το δεύτερο και δεν ισχύει το τρίτο πώς μπορεί να ερμηνευτεί το γεγονός ότι ενώ προτεραιότητα είναι ο φορ και ο κεντρικός αμυντικός, η πρώτη θεωρητικά μεταγραφή (γιατί ο Καντέ δεν πιάνεται, αφού λογίζεται ως αντι-Βαβζίνιακ) δεν είναι ούτε φορ, ούτε στόπερ αλλά ένας αμυντικός χαφ, δηλαδή ένας παίκτης σε θέση που διαθέτουμε άλλους τρεις (θεωρούμε βέβαιο ότι ο Τζιόλης με τον ένα - Βέρντερ - ή τον άλλο - Ιταλία - τρόπο θα πάρει μεταγραφή) πρωτοκλασάτους αμυντικούς χαφ (Ζιλμπέρτο - Μάτος - Σιμάο), ενώ παζαρεύαμε ήδη την άφιξη ενός επίσης πρωτοκλασάτου (Κατσουράνης).

Και εντάξει... Να καθυστερεί είτε ο ένας είτε ο άλλος στην προσπάθεια να υπάρξει η καλύτερη δυνατή λύση αλλά να μην κλείνει ούτε ο ένας (φορ) ούτε ο άλλος (στόπερ) και να κλείνει ένας αμυντικός χαφ που βάσει αριθμών είναι ΠΕΡΙΤΤΟΣ, δεν ακούγεται ακριβώς σαν επιτυχημένος μεταγραφικός σχεδιασμός.

Πώς μπορούν να κριθούν οι ως τώρα κινήσεις του Κώστα Αντωνίου;

Ε, λοιπόν, συγνώμη, αλλά εδώ κρίσεις δεν μπορούν να γίνουν. Γιατί ειδικά στην περίπτωση του Αντωνίου τα ελλειπή στοιχεία είναι πολύ περισσότερα απ΄ ό,τι παραπάνω.

Αυτό που βλέπουμε εμείς είναι έναν διευθυντή ποδοσφαίρου που έχοντας καεί στο χυλό φυσάει και το γιαούρτι. Που επειδή πέρσι αγόραζε φόρα παρτίδα ό,τι κινείτο μεταγραφικά, φέτος άλλαξε ρότα και κάνει πολύ προσεκτικές κινήσεις. Αυτό δείχνει ότι αν μη τι άλλο έμαθε και λειτουργεί με σοβαρότητα. Είναι όμως εξίσου αποτελεσματικός;

Τα μέχρι τώρα στοιχεία δείχνουν πως δεν είναι. Είναι όμως αυτό που βλέπουμε αυτό που πραγματικά ισχύει; ΄Η μήπως μας φαίνεται πως δεν καταφέρνει τίποτα, αφενός επειδή δεν έχει κλείσει μέχρι τώρα ΚΑΜΙΑ μεταγραφή (εκτός Καντέ) από αυτές που κυνηγάει, αφετέρου επειδή τα ΜΜΕ τον ξεσκίζουν σε κάθε ταξίδι που κάνει, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τα ανεκδιήγητα σχόλια για το περιβόητο ταξίδι στη Μαδρίτη.

Από το "πήγε στη Μαδρίτη χωρίς ατζέντα" του Πανούτσου, μέχρι το "πήγε στο Βαλντάνο για να τον βοηθήσει να κλείσει τη μεταγραφή του Ρονάλντο" του Ασημακόπουλου και όλες τις ενδιάμεσες ειρωνείες.

Αυτό που ΔΕΝ ξέρουμε για τον Αντωνίου είναι:

* Aν οι μεταγραφές που πρόκειται να κάνει εξαρτώνται από τις αποδεσμεύσεις. Τόσο σε οικονομικό επίπεδο, όσο και σε επίπεδο θέσεων. Αν πχ. στα 20 εκατ. ευρώ του μπάτζετ υπολογίζονται και αυτά που περιμένει να πάρει από τις αποδεσμεύσεις Μόρις, Τζιόλη, Σιμάο κ.λπ. πώς να κάνει το ντου με παίκτες τύπου Κρουζ, όπου θα πρέπει να δαπανήσει το μισό μπάτζετ; Κι αν είναι βέβαιο πως θα φύγει ένας εκ των Σιμάο - Μάτος ή και οι δύο, πώς να μην κινηθεί για αμυντικό χαφ;

* Αν και κατά πόσο έχει προσωπικές επαφές με τους παίκτες τους οποίους βολιδοσκοπεί, άσχετα από ό,τι αφήνεται να εννοηθεί ή διαρρέει στα ΜΜΕ. Μην ξεχνάμε ότι ένας ποδοσφαιριστής κλάσης θα το σκεφτεί διπλά για να έρθει στην Ελλάδα. Το πρωτάθλημά μας δεν είναι ανταγωνιστικό για πολλούς θεωρείται "νεκροταφείο ποδοσφαιριστών". Κι αν ο παίκτης δεν έχει σκοπό του να συμπληρώσει απλώς ένσημα, τότε θα παίξουν πολύ περισσότερα πράγματα ρόλο από ένα παχυλό συμβόλαιο για να πει το ναι. Από το ποιους συμπατριώτες του θα βρει στην Ελλάδα και από το αν υπάρχει φόβος να πλήξει η σύζυγός του, μέχρι το σχολείο που θα πάνε τα παιδιά του και αν κινδυνεύει από τους σεισμούς. Αν έχει ΚΑΙ τέτοιου είδους επαφές ο Αντωνίου και είναι καλός στο "ψηστήρι" τότε βρίσκεται σε καλό δρόμο ανεξάρτητα από αυτό που βλέπουμε/ακούμε/διαβάζουμε εμείς. Αν όχι, τότε θα δούμε μία από τα ίδια...

Και πάμε στις μεταγραφές (και τις μη μεταγραφές):

ΚΑΝΤΕ: Δεν τον γνωρίζω, δεν ξέρω τι μπορεί να κάνει, αλλά έτσι κι αλλιώς είναι παίκτης συμπληρωματικός. Πριν αποκτηθεί και πριν βρεθεί ο Βαβζίνιακ θετικός και σε δεύτερο παιχνίδι, θεωρούσα άστοχο να αποκτηθεί ένας άγνωστος παίκτης από την στιγμή που ο Πολωνός έχει ήδη "δέσει" στην ομάδα. Ομως, ο Πολωνός έθεσε μόνος εαυτόν εκτός ομάδας, αφού το ένα παράπτωμα μπορεί να συγχωρηθεί λόγω βλακείας, αλλά το δεύτερο εγείρει όντως ηθικό ζήτημα. Επομένως, στην περίπτωση του Καντέ, θα θυμηθούμε απλώς το έργο του Λουίτζι Πιραντέλο "Απόψε αυτοσχεδιάζουμε" και θα ελπίζουμε ότι θα σταθούμε αρκετά τυχεροί και θα "πιάσει" κι αυτός. Γιατί σίγουρα δεν είναι ο παίκτης που θα κάνει τη διαφορά...


ΚΡΟΥΖ: Κακά τα ψέμματα. Ο κύριος ...Ιούλιος Σταύρου είναι από τις μεταγραφές που ονομάζουμε "μεταγραφές αεροδρομίου". Σπουδαίος παίκτης, μεγάλος γκολτζής από αυτούς που ανεβάζουν επίπεδο μια ομάδα. Αλλά είναι μεγάλος στην ηλικία. Θα μου πεις αυτό δεν ήταν ποτέ πρόβλημα για τον "αιώνιο" αντίπαλο. Που έφερνε μεγάλους σε ηλικία παίκτες και του "έβγαιναν". Δεν ξέρω αν ο γαύρος έχει το "know how" ή ήταν περισσότερο τυχερός. Μπορεί να ήταν απλά το γεγονός ότι ο Κόκκαλης ήξερε πολύ καλά για ποιο συγκεκριμένο λόγο έφερνε στην ομάδα του συγκεκριμένους παίκτες, όπως ο Ριβάλντο ή ο Κοβάσεβιτς. Γι΄ αυτόν το ζητούμενο ήταν το πρωτάθλημα, τα διαρκείας και ο ενθουσιασμός που θα κρατούσε τους γαύρους "ζεστούς" σε όλη τη διάρκεια της σεζόν. Ενας Ριβάλντο ή ένας Ντάρκο μπορούσαν να πετύχουν και τους τρεις στόχους. Για ένα πρωτάθλημα δεύτερης ταχύτητας όπως το ελληνικό ένας παίκτης κλάσης είναι παραπάνω από αρκετός για να κάνει τη διαφορά, ακόμα κι αν είναι "σιτεμένος". Το όνομά του από την άλλη εξασφαλίζει τον ενθουσιασμό των οπαδών και αυτός με τη σειρά του τα διαρκείας. Tώρα αν οι γαύροι πίστευαν ότι με την έλευση του συγκεκριμένου παίκτη, θα έκαναν κάτι περισσότερο στην Ευρώπη; Δικό τους πρόβλημα. Εκείνοι μπορεί να το πίστευαν, τον θείο όμως δεν τον απασχολούσε. Αυτό που τον απασχολούσε το επιτύγχανε και με το παραπάνω.

Εμείς όμως; Τι θέλουμε ακριβώς; Ξέρουμε; Εχουμε αποφασίσει; Θέλουμε έναν παίκτη για να έχει 15-20 γκολ στο τσεπάκι στο ελληνικό πρωτάθλημα; Αυτά δηλαδή που δεν μπόρεσαν να βάλουν οι επιθετικοί μας πέρσι; Αν θέλουμε αυτό, ίσως ο Κρουζ να ήταν η ενδεδειγμένη λύση. Οπότε κακώς δεν έγινε η μεταγραφή. Ελα όμως που πιστεύω πως για κάθε οπαδό του Παναθηναϊκού που ικανοποιείται με ένα πρωτάθλημα, υπάρχει ένας ακόμα που θα του ξίνιζε το πρωτάθλημα, αν πηγαίναμε άπατοι στην Ευρώπη! Θα μου πεις πώς προεξοφλείς πως η κατάκτηση ενός τίτλου στην Ελλάδα συνεπάγεται μια κακή πορεία στην Ευρώπη; Στη λογική του "δεν χωρούν δύο καρπούζια στην ίδια μασχάλη;". Καθόλου δεν το προεξοφλώ. Υποστηρίζω απλώς πως ένας 35άρης σαν τον Κρουζ θα έπαιζε (λόγω ηλικίας) σε αυστηρά επιλεγμένα παιχνίδια σε Ελλάδα και Ευρώπη (σίγουρα πάνω από 20 για να πιάσει το μπόνους του 1+1) και θα μας έμενε του χρόνου ένα βαρύ συμβόλαιο ενός παίκτη που πιθανότατα δεν θα μπορούσε να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της ομάδας και θα έπρεπε να ψάξουμε πάλι για φορ. Αν συνυπολογίζοντας όλα τα παραπάνω, ένας παίκτης που θα έπρεπε να τον χρησιμοποιείς με φειδώ, όπως κάνεις με ένα πανάκριβο άρωμα, επιμένει να ζητάει ένα ...σκασμό λεφτά για να μας κάνει την τιμή να έρθει, ευχαριστώ δεν θα πάρω, ας κάτσει εκεί που είναι...


ΕΝΧΕΛΑΑΡ: Η συνήθης ...ιδεολογική προσφορά της εκάστοτε διοίκησης στον προπονητή της (αν σκεφτούμε ότι πέρσι ο Τεν Κάτε δεν έφερε ούτε δούλεψε με δικούς του παίκτες...) όπως συνέβη στο παρελθόν με Σουμ (Ζουτάουτας), Μαλεζάνι (Σέριτς) κ.λπ. Ο Ολλανδός είναι καλός ποδοσφαιριστής. Αλλά παίζει σε μια θέση που έχουμε ήδη τρεις και αναμέναμε έναν ακόμα. Ερχεται πριν αποφασιστεί ποιος θα φύγει. Αυτό τώρα πόσο ορθόδοξο μπορεί να είναι; Ανασταλτικά δεν είναι τόσο καλός όσο είναι δημιουργικά. Αρα, αν φύγει ο "σκύλος" Σιμάο, ενδεχομένως να υπάρξει πρόβλημα. Πρόβλημα μπορεί να υπάρξει και στην ίδια την ενδεκάδα, όταν θα παίξει δίπλα στον Ζιλμπέρτο. Είναι βαρύ κορμί, αργός, και ο Παναθηναϊκός θα έχει πρόβλημα ταχύτητας. Και βέβαια μακάρι η ταχύτητα να είναι το μόνο πρόβλημα. Γιατί αυτό προϋποθέτει να έχει ταιριάξει στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού σε όλα τα υπόλοιπα. Κάτι που κάθε άλλο παρά είναι βέβαιο. Και όχι επειδή είχε μια κακή χρονιά στην Σάλκε, αυτά συμβαίνουν. Αλλά επειδή έτσι κι αλλιώς πρόκειται για έναν νέο παίκτη με ό,τι ρίσκο αυτό συνεπάγεται σε κάθε καινούργια μεταγραφή. Η δε άφιξή του ενδεχομένως "παγώνει" έως "ακυρώνει" την μεταγραφή του Κατσουράνη. Σε μακροπρόθεσμη προοπτική για τη δημιουργία ομάδας με μέλλον (με τον προπονητή που τον πιστεύει στον πάγκο, ο οποίος όμως μην ξεχνάμε ότι έχει δηλώσει πως σταματάει του χρόνου) μπορεί και να αποδειχτεί επιτυχημένη μεταγραφή. Σε βραχυπρόθεσμη προοπτική άμεσης απόδοσης, πόσο καλύτερος μπορεί να είναι από τον Κατσουράνη που δεν χρειάζεται καν χρόνο προσαρμογής; Κι αν τελικά αποκτηθεί ΚΑΙ ο Κατσουράνης ποιος από τους Ζιλμπέρτο - Ενχελααρ - Κατσουράνης θα παίζει στην ομάδα; Για Σιμάο - Μάτος δεν συζητάμε καν! Σε μια τέτοια περίπτωση θα φύγουν και οι δύο, ο ένας με μεταγραφή, ο άλλος δανεικός... Για μένα, ανεξάρτητα από την αξία του παίκτη, που δεν την αμφισβητώ, είναι μια ΑΚΑΤΑΛΑΒΙΣΤΙΚΗ μεταγραφή.

ΜΕΛΜΠΕΡΓΚ: Τον άφησα τελευταίο, αν και δεν θα έπρεπε καν να ασχοληθώ αφού όπως έγινε γνωστό καταλήγει στον γαύρο. Δεν μπορώ όμως να μην ασχοληθώ γιατί κάπου θα πρέπει να διοχετεύσω την οργή που νοιώθω. Αν υπάρχει ένας παίκτης από όλους όσοι έχουν γραφτεί στις φυλλάδες όλους αυτούς τους μήνες, που θα έπαιρνα στην ομάδα με κλειστά μάτια είναι ο Σουηδός. Παίκτης ΜΕΓΑΛΗΣ κλάσης, παίκτης σε πολύ καλή ηλικία, με φοβερές προδιαγραφές, με προοπτική τουλάχιστον τριετίας (και βάλε) που αν τον έπαιρνες θα μπορούσες πραγματικά να ησυχάσεις στα μετόπισθεν. Κι εσύ τόσο καιρό τώρα κολοβαράς λέγοντας ότι τον ...παρακολουθείς, κάνεις μια προσφορά της πλάκας, κρατάς για πάρτη του ...σταντ μπάι τον ''κλεισμένο" Πουϊγκρενιέ (που έρθει δεν έρθει, ήδη "κάηκε" με την επικοινωνιακή σου τακτική) και το σκέφτεσαι αν θα ανεβάσεις την προσφορά σου στη Γιουβέντους. Παράλληλα δε, διαρρέεις ότι ο ίδιος ο παίκτης δεν θέλει να έρθει στην Ελλάδα. Και έρχεται μετά από λίγες μέρες ο Ολυμπιακός και τον κλείνει με ποσό μικρότερο από αυτό που ανακοίνωνες πως προσφέρεις εσύ, χάνεις έναν ΣΠΟΥΔΑΙΟ παίκτη που παράλληλα ΕΝΙΣΧΥΕΙ τον "αιώνιο" αντίπαλό σου και ΧΡΕΩΝΕΣΑΙ μια συντριπτική επικοινωνιακή ήττα. Αν πάλι δεν αποτελούσε μεταγραφικό μας στόχο και χρεωθήκαμε τζάμπα την συγκεκριμένη ήττα, τότε τι να πω... Συγχαρητήρια!!!

Και να σκεφτεί κανείς ότι ακόμα δεν έχει βρεθεί άκρη για τον αριστερό χαφ (που ΔΕΝ είναι ο Ενχελααρ, αλλά δεν θα μπορεί να είναι και ο Ιβανσιτς - ο Τεν Κάτε δήλωσε πως στην προετοιμασία, αυτοί που είναι υπ΄ ατμόν θα προπονούνται χώρια σαν τους ψωριάρηδες...), δεν υπάρχει δεύτερο δεξί μπακ πλην του Μουν (εκτός αν θεωρούνται τέτοιοι οι Γκάμπριελ και Μελίσσης) και για δεξί χαφ στηριζόμαστε στο αν θα παίξει φέτος ο Νίνης (με εναλλακτικές τον wannabe χαφ Γκάμπριελ και τον κατ΄ ανάγκη χαφ Σαλπιγγίδη...).



Και λίγα λόγια για τον Γκούμα.

Οταν άκουσα ότι του ανακοίνωσαν πως δεν τον χρειάζονται πια, ήρθε στο μυαλό μου ο Τζόρτζεβιτς. Και μοιραία έγινε η σύγκριση. Ο ένας αποχαιρετά ως "σημαία" και "ζωντανή ιστορία του συλλόγου", ο άλλος ως ο μοναδικός (;) ...Αρτέμης Μάτσας της ομάδας μας.
Δεν ήταν κλικαδόρος ο Τζόλε; Δεν είχε τους δικούς του ΑΡΔ που τους μετέφερε τι γίνεται στα αποδυτήρια; Είχε. Εχει όμως και 12 πρωταθλήματα σε 13 χρόνια. Ενώ ο "Γιαννάκης" έχει μόλις 3 από τα οποία τα 2 ούτε θυμάται πια πότε τα κατέκτησε...

Ισως η αντιμετώπιση του Γκούμα να ήταν διαφορετική, ενδεχομένως ανάλογη αυτής του Ολυμπιακού στον Τζόλε, αν τα χρόνια της ανομβρίας δεν ήταν τόσο πολλά. Δεν ήταν ο σούπερ παίκτης, αλλά αυτό που μπορούσε το έδινε πάντα και με το παραπάνω. Οι συνθήκες όμως παίζουν πάντα ρόλο στη ζωή μας. Και καθώς δεν ήταν μεταξύ αυτών που αποδομήθηκαν από την ομάδα της Ριζούπολης, δεν ήταν δύσκολο να του κολλήσει η ρετσινιά (με ή χωρίς εισαγωγικά) του "ανθρώπου του Τζίγγερ". Δίκαια ή άδικα δεν το ξέρω.

"Κελαηδάει" ο Γκούμας στους ΑΡΔ; Μπροστά δεν είμαι, αλλά υποθέτω πως το κάνει. Δεν είναι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος. Δυστυχώς. Αν κρίνω από την σπουδή ορισμένων να του βρουν ...δουλειά στην ΑΕΚ χαρακτηρίζοντάς τον καλύτερο του Μαϊστόροβιτς, μάλλον κελαηδάει πολύ και προκειμένου να χαθεί το πουλάκι, καλό είναι να συνεχίσει να κελαηδάει, έστω και σε άλλη γειτονιά.

Του αξίζει γι΄ αυτό το λόγο να τελειώσει μ΄ αυτόν τον τρόπο την καριέρα του στον Παναθηναϊκό; Κάποιοι θα πουν ναι, κάποιοι άλλοι όχι. Ομως, ο Γκούμας είναι ο μόνος εν ενεργεία παίκτης που προέρχεται από τα σπλάχνα της ομάδας. Του αξίζει να κρεμάσει τα παπούτσια του όπως αρμόζει σε έναν παίκτη που δεν έπαιξε ποτέ πουθενά αλλού.

Επειδή έχω ζήσει ανάλογες περιπτώσεις "αποδόμησης" παικτών στον Παναθηναϊκό, το μόνο που έχω να πω είναι πως κάποια στιγμή αυτή η συμπεριφορά θα πρέπει επιτέλους να σταματήσει. Αν συνεχίσει η νέα διοίκηση στο δρόμο που χάραξαν οι Βαρδινογιάννηδες τα προηγούμενα χρόνια, θα έχουμε έλλειμμα "πράσινων" βετεράνων για τις δεκαετίες '90 και '00.

***

Scratch: Αφράτο - αφράτο τον έκοψα τον Αντωνίου. Λογικό. Παίκτη μπορεί να μην έχει φέρει ακόμα, αλλά έχει ξεσκιστεί στα γεύματα και στα δείπνα με τους μανατζαραίους...


Scratch 1: ΚΑΙ Τσιρίλο ΚΑΙ Γκαρσία ΚΑΙ Κονσεϊσάο ΚΑΙ Κοντρέρας, πώς να το γλιτώσεις το ξύλο του χρόνου με αντίπαλο τον ΠΑΟΚ; Θα μου πεις, σε πόσα ματς θα παίξουνε όλοι μαζί; Ολο κόκκινες θα τρώνε! Είναι βέβαιο όμως; Υπάρχει Γκαγκάτσης τώρα!

Scratch 2: Μιας και είπα για Γκαγκάτση. Μέτοχος λέει της ΠΑΕ ΠΑΟΚ. Και θα συμμετέχει και στα ΔΣ της Σούπερ Λίγκας. Ε, ρε γλέντια...

Scratch 3: Με τα μούτρα στους Ρουμάνους έχει πέσει η ΑΕΚ. Πήρε Ιορντάκε, "βλέπει" Ογκαράρου. Ετσι και τα βροντήξει ο πρίγκιψ, θα τον έχει έτοιμο τον νέο προπονητή η ομάδα. Ιλιε Ντουμιτρέσκου.

Scratch 4: Πλάκα - πλάκα σπουδαίες μεταγραφές κάνει ο Αρης. Εντός αγωνιστικού χώρου και έξω από αυτόν...

Aποθεώθηκε ο Ναφτί στο αεροδρόμιο...

Ο Σεμπαστιάν Λεμπ πριν...

...και μετά τη συνάντηση με τον Παπαλουκά...