Green Street Players

To ποστ μετά το τέλος της επίσημης παρουσίασης, αλλά η φωτογραφία είναι Α-Π-Ι-Σ-Τ-Ε-Υ-Τ-Η και δεν μπόρεσα να αντισταθώ στον πειρασμό...




(και το βιντεάκι της παρουσίασης επίσης - απίστευτο...)

Αψογες οι νέες φανέλες
(τι ήττα έφαγε το Goal!)

Ο Τζιμπρίλ είπε ότι του αρέσει πολύ η μαύρη
(κι εμένα το ίδιο...)

Το 26 τελικά ο Κάρα;
(Το 10άρι ποιος; Λες;)

Το ζητάει ο ...οργανισμός του του Σάλπι
(πήγε και φόρεσε τη μαύρη...)

Σισσέεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε
(Eίναι δικός μας ο παιχταράς; Ακόμα σαν όνειρο μοιάζει!)

***

Ημέρα Παναθηναϊκού η σημερινή. Το μεσημέρι η παρουσίαση της νέας φανέλας, το βράδυ η παρουσίαση της νέας ομάδας. Κι αν η πρώτη εκδήλωση είναι ...αναγκαίο κακό, αφού κάθε χρόνο επιβάλλεται να παρουσιάζεις τις νέες φανέλες και να τιμάς τα συμβόλαια με τους χορηγούς και τις εταιρείες που συνεργάζεσαι, η δεύτερη θα μπορούσε ενδεχομένως και να λείψει. Υπό την έννοια, ότι πανηγυράκια και φιέστες δεν χρειάζεται να γίνονται στην έναρξη της σεζόν, αλλά στο τέλος της με την κατάκτηση του τίτλου. Αλλωστε, η ομάδα τα τελευταία χρόνια δεν πάσχει από τα "πρωταθλήματα του καλοκαιριού" γιατί τέτοια κερδίζει πολλά. Από αυτά που κερδίζονται στο τέλος της σεζόν πάσχει...



Ισως λοιπόν αυτή την εποχή το καλύτερο θα ήταν λίγα λόγια και πολλή δουλειά. Είναι τόσο πρόσφατο και το παράδειγμα της Λάρισας! Μόλις σημερινό! Ηλθον, είδον και απήλθον. Ηi και Βye! Kαλημέρα σας, καληνύχτα σας! Μια πρόωρη προετοιμασία λόγω των προκριματικών των ευρωπαϊκών κυπέλλων, ένας κακός σχεδιασμός, η έλλειψη ρυθμού και το τσαφ έρχεται χωρίς να το καταλάβεις. Κι από εκεί που ξεκινάς με αισιοδοξία και κραυγές ενθουσιασμού, κάθεσαι πάνω στο παγωτό με το καλημέρα και μετά προσπαθείς να μαζέψεις τα ασυμμάζευτα. Θα μου πεις, ο Παναθηναϊκός δεν είναι Λάρισα. Και αλίμονο αν δεν καταφέρει να προκριθεί εις βάρος της Σπάρτα, με αντικειμενικά καλύτερη ομάδα από πέρσι, όταν τα κατάφερε την περασμένη χρονιά με πιο μέτριο ρόστερ. Δεν διαφωνώ. Απλά λέω ότι στο βάθος του μυαλού καλό είναι να υπάρχει και η στραβή. Γιατί στην περίπτωσή μας δεν είναι μόνο η Σπάρτα. Αυτή πες ότι είναι εύκολος αντίπαλος. Ομως, την Τσέχα πέρσι την είχαμε δεύτερο αντίπαλο στα προκριματικά, όχι πρώτο. Φέτος, ο δεύτερος αντίπαλος θα είναι πολύ πιο δύσκολος. Και μπορεί αν αποκλειστούμε να μην χαθεί η Ευρώπη, αφού θα συνεχίσουμε στο Europa League, αλλά όσο νάναι ένα "τσαλάκωμα" η ομάδα θα το έχει υποστεί. Σε όλα τα επίπεδα (αγωνιστικό, ψυχολογικό, οικονομικό). Γι΄ αυτό ίσως θα ήταν καλύτερα να λείπουν τέτοιες "φιέστες".


Χώρια που...
Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, μια ανησυχία υπάρχει. Είναι περίεργη αυτή η χρονιά, έτσι κι αλλιώς. Διακυβεύονται πολλά. Πρώτα από όλα η ηρεμία της ομάδας. Που θα είναι είδος εν ανεπαρκεία αν η χρονιά στραβώσει. Αν πέρσι, στην "πειραματική" χρονιά, η πολυμετοχικότητα δοκιμάστηκε, φέτος θα διαλυθεί. Δεν υπάρχει πια ούτε άλλη υπομονή ούτε άλλη ανοχή, ούτε αντοχές. Με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται. Ο Τεν Κάτε είπε πως θα είναι αποτυχημένος αν δεν πάρει πρωτάθλημα μ΄ αυτή την ομάδα. Εγώ θα έλεγα ότι παρόλο που απόλαυσα τη συνέντευξή του και θαύμασα για άλλη μια φορά την προσωπικότητά του (αλήθεια πόσους προπονητές έχουμε ακούσει τα τελευταία χρόνια να μιλούν έτσι;) δεν νομίζω ότι είπε κάτι καινούργιο. Το αυτονόητο είναι πως θα αποτύχει αν δεν πάρει πρωτάθλημα. Γιατί φέτος δικαιολογίες δεν υπάρχουν και συμπαράσταση δεν θα βρει ούτε ανάμεσα σε μας που τον στηρίξαμε την πρώτη χρονιά. Φέτος του έγιναν όλα τα χατίρια. Εφυγαν οι παίκτες που δεν γουστάρει, ήρθαν παίκτες στις θέσεις που υπέδειξε και καλείται μ΄ αυτούς να φτιάξει ομάδα. Αν πάλι λόγω μπάτζετ ήταν υποχρεωμένος να κάνει συμβιβασμούς, τότε πού κολλάνε οι δηλώσεις του ότι "με τέτοια ομάδα θα είμαι αποτυχημένος αν δεν πάρω το πρωτάθλημα";
Εμείς βλέπουμε κενά στην ομάδα, εκείνος συζητώντας με Πατέρα και Αντωνίου επιμένει ότι η ομάδα είναι πλήρης. Θα κληθεί λοιπόν να το αποδείξει στο γήπεδο. Και να διασκεδάσει τις ανησυχίες μας. Θα τα καταφέρει;


Τέλος πάντων, γι΄ αυτά έχουμε καιρό. Ελεγα ότι το καλύτερο θα ήταν οι γιορτές να γίνουν στο τέλος της σεζόν. Από την άλλη όμως... Οπαδοί είμαστε. Και το καλοκαίρι έχουμε πάντα ανάγκη το όνειρο. Την ελπίδα. Την δίψα να δούμε την νέα ομάδα, αφού τα "αρρωστάκια" δεν αντέχουν για πολύ καιρό μακριά από τη μπάλα. Γι΄ αυτό και παρά τους ενδοιασμούς, την χαρήκαμε αυτή την εκδήλωση. Με την αναμονή της, με τα καπνογόνα της, με τα συνθήματα και τα highlights της. Με τη Λεωφόρο της καρδιάς μας που ζωντάνεψε για μια ακόμα φορά, με τα συνθήματα της 13, με τον αμήχανο Λέτο που χειροκροτήθηκε, με τον Βύντρα που αποθεώθηκε, με τον Σισέ που ενθουσιάστηκε από την υποδοχή, με τον Σιμάο που τρελάθηκε με το γκολ που έβαλε, με τον Παναγιώτη Κολλημένο και τη μοϊκάνα του.

Kαλή νέα σεζόν να έχουμε, καλορίζικες και καλοτάξιδες οι φανέλες κι ας ελπίσουμε είτε να γίνει κανα μεταγραφικό μπαμ μέχρι το τέλος Αυγούστου, είτε οι ανησυχίες μας να είναι αβάσιμες...

Η ΛΕΩΦΟΡΟΣ

Η ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

ΤΟ ΧΟΡΕΥΤΙΚΟ

Η ΑΝΑΜΝΗΣΤΙΚΗ

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΛΛΗΜΕΝΟΣ

Είμαι Κολλημένος με τον Σισέ!

Scratch: Aρχίσανε οι πρώτες μουρμούρες για τον Τιμούρη! Μας μιλάει άσχημα λένε οι Λάτιν. Μας κάνει σκληρή προπόνηση. Μας λέει συνέχεια για την Ανόρθωση (για τι άλλο να σας πει, έχει άλλο μέτρο σύγκρισης ο έρμος;).

Scratch 1: Aρχισε και η γκρίνια για τον γυμναστή τον Μιχαήλ. Εχει σακατέψει λέει όλους τους παίκτες. Αν συνεχιστεί η κατάσταση δεν θα συμπληρώνει 11άδα ο γαύρος για το ματς με τη Σλοβάκα! Πού είσαι ρε Βαλβίδα με τις χαλαρές σου προπονήσεις!

Scratch 2: Ε ρε και να είχαμε κάνει εμείς τέτοια πατατιά όπως ο γαύρος με τον Αγγλο φοιτητή (aka Αγγλο ...ασθενή) και τον Μαρέσκα και βάζαμε τους παίκτες να υπογράψουν πριν περάσουν από ιατρικές εξετάσεις τι θα ακούγαμε. Ενώ τώρα; Σιωπή...


Scratch 3: Mες την τσαντίλα είναι ο κυρ Σάββας που έβαλε ο Χόχος τον Λούβαρη αντί γι΄ αυτόν στις συνεδριάσεις της Super League.

Scratch 4: Τι ξέσπασμα ήταν αυτό του Μήτρογλου στο γκολ! Σιγά ρε άνθρωπε, στην Γκρόνιγκεν το έβαλες δεν το έβαλες στον τελικό του Τσαμπιολί!

Scratch 5: Σε μια χαρά φόρμα τον είδα τον Σπάθα! Το έσπασε το ρόδι με τα μαϊμού πέναλτι για τη νέα σεζόν.


Scratch 6: Βρε πώς έχεις μεγαλώσει, Ντιόγο, Ντιόγο! Κι ο σκεμπές έχει φουσκώσει και θέλεις πια γυμναστική!

Scratch 7: Eφτά έφαγε στο οικογενειακό διπλό ο Σούπερ Μάριο. Μήπως πρέπει να ανησυχώ γιατρέ μου;

Scratch 8: Eμεινε ο Σάρας! Αυτό έλειπε! Πού θα έβρισκε καλύτερα;

Scratch 9: Τρία πουλάκια κάθονται ο δράκος. Σε άλλες θέσεις φεύγουν παίκτες σε άλλες θέσεις παίρνει παίκτες. Και έκλεισαν και την κάνουλα οι Αγγελόπουλοι. Ρε γαμώτο, πάλι χωρίς αντίπαλο θα το σηκώσουμε στο μπάσκετ.

Scratch 10: Toυ Παυλή του τη χάρισε, του Χουανφράν όχι ο πρίγκιψ. Σε καραντίνα τον έβαλε τον παίκτουρα. Ολα του φταίνε. Καλά το λέω εγώ, ότι περνάει την ανδρική κλιμακτήριο...

ΣΤΟ ΖΕΕΦΕΛΝΤ

Φύγε! Πήγαινε να προπονηθείς μόνος σου!

Δηλαδή τώρα που έφυγε ο Εντίνιο θα ξεσπάει σε μένα;

GUANTANAMO

Αχ...

Ωχ...

Πιο γρήγορα!

Πιο έντονα!

Πιο δυνατά!

Δηλαδή εγώ ξεπατώνομαι σε όλη την προετοιμασία
και μπορεί να έρθει τελευταία στιγμή ο Γιούρκας
από τις παραλίες να μου πάρει τη θέση;

Οποιος θέλει τον πάω μια παρτίδα τένις.
Αν με νικήσει του χαρίζω την προπόνηση.

ΣΤΟ ΤΗΓΑΝΙ

Tιμούρ: (Tι χάλια είναι αυτά; Η Ανόρθωση τέτοια εποχή πετούσε!)
Σάββας: (Και δηλαδή τι παραπάνω έχει ο Λούβαρης;)

Πάμε σαν άλλοτε, πάμε σαν πάντοτε...

Οχι, μην σκαρφαλώσεις!

Πάχυνες, φίλε!

Τι θα κάνω έξι εβδομάδες;

Μήπως να "χτυπήσω" κανα Φαληράκι;