



Να βάλουμε τα πράγματα σε μια τάξη; Ποιο ακριβώς ήταν το ζητούμενο από το παιχνίδι με τη Βέρντερ; Η νίκη που θα έδινε ελπίδες πρόκρισης, ή ένας καλός Παναθηναϊκός που δεν τον έχουμε δει μέχρι τώρα, παρά μόνο κατά διαστήματα, σε πρωτάθλημα και Τσάμπιονς Λιγκ;
Αν περιμέναμε την νίκη τότε δεν μπορούμε παρά να είμαστε
* δυσαρεστημένοι από το αποτέλεσμα
* πικραμένοι από τον τρόπο που χάθηκε το "τρίποντο" στα τελευταία λεπτά
* θυμωμένοι από το γεγονός ότι το πρώτο γκολ της Βέρντερ ήταν αντικανονικό (χέρι του Μέρντεσαχερ).
Αν περιμέναμε να δούμε την πρόοδο της ομάδας που μέχρι τώρα δεν μας είχε πείσει με τις εμφανίσεις της, τότε δεν μπορούμε παρά να είμαστε
* ευχαριστημένοι από την αντίδρασή της όταν βρέθηκε πίσω στο σκορ
* ικανοποιημένοι από τη γενικότερη εμφάνιση
* αισιόδοξοι για το μέλλον.

Το νόμισμα έχει δύο όψεις. Η μία είναι αυτή που δείχνει έναν Παναθηναϊκό στον πάτο της βαθμολογίας του ομίλου του με μόλις ένα βαθμό μετά από τρεις αγώνες και με μειωμένες πιθανότητες πρόκρισης όχι μόνο στην επόμενη φάση του Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά ακόμα και στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Είναι αυτή θέση που αρμόζει στον Παναθηναϊκό; Σαφέστατα όχι. Οι δηλώσεις ικανοποίησης μετά την ήττα από την Ιντερ, ή μετά από την ισοπαλία με την Βέρντερ ένα πράγμα μόνο δείχνουν. Πόσο έχει μικρύνει αυτή η ομάδα. Οταν ο Παναθηναϊκός έκανε για πλάκα επαναλαμβανόμενα διπλά στην Ευρώπη, δεν μπορεί να αισθάνεται ικανοποιημένος επειδή κατάφερε να μη χάσει από την άστατη Βέρντερ μέσα στο ΟΑΚΑ ή επειδή κατάφερε να ηττηθεί ...αξιοπρεπώς από την Ιντερ πάλι μέσα στην έδρα του!
Αλλά για μια στιγμή... Είναι ψέμματα ότι έχει μικρύνει η ομάδα; Δεν υπήρξε μία πραγματικότητα αβάσταχτη σε τέτοιο μάλιστα βαθμό που βγήκαν αυθόρμητα στους δρόμους 25.000 οπαδοί του "τριφυλλιού", προκειμένου να διατρανώσουν την αντίθεσή τους στην κατάσταση που επικρατούσε και να καταστήσουν σαφές ότι "δεν πάει άλλο;". Κι όταν έγινε αυτή η νέα προσπάθεια της πολυμετοχικότητας δεν ήταν πάλι οι οπαδοί που "ορκίστηκαν" στήριξη στη νέα τάξη πραγμάτων;
Οπως η Ρώμη δεν χτίστηκε σε μια μέρα, έτσι δεν είναι δυνατόν και ο Παναθηναϊκός να φτιάξει ομάδα σε μία μέρα. Εγιναν λάθη στο σχεδιασμό τα οποία θα είμαστε τυχεροί αν τα πληρώνουμε ΜΟΝΟ μέχρι το Γενάρη και όχι και μετά από αυτόν και τα οποία θα επανέρχονται στο προσκήνιο σε κάθε περίπτωση που η ομάδα υστερεί. Αυτά τα λάθη πλήρωσε κόντρα στην Ιντερ, αυτά πλήρωσε στην Κύπρο, αυτά πλήρωσε και χθες κόντρα στη Βέρντερ.
Εντελώς αντικειμενικά, το χθεσινό αποτέλεσμα είναι αρνητικό αποτέλεσμα. Η ομάδα ήθελε 4 βαθμούς τουλάχιστον στα δύο παιχνίδια με τη Βέρντερ και πήρε μόλις ένα στην έδρα της μετά από ένα σχεδόν εξαιρετικό παιχνίδι. Θα βρει τους άλλους τρεις μέσα στη Βρέμη; Δύσκολο. Θα πρέπει να ξαναπαίξει το ίδιο καλά, ίσως και καλύτερα και οι Γερμανοί να βρεθούν σε κακή ημέρα. Γίνονται θαύματα; Γίνονται. Οχι όμως κάθε μέρα.
Είναι η ομάδα ζωντανή στην υπόθεση της πρόκρισης; Εγώ πιστεύω πως ναι. Με νίκη στη Βρέμη κάνει το μεγάλο βήμα για την τρίτη θέση (υπολογίζοντας να κερδίσει στο τελευταίο παιχνίδι την Ανόρθωση). Και ανάλογα με τα υπόλοιπα αποτελέσματα του ομίλου μπορεί υπό προϋποθέσεις να πάρει ακόμα και την 2η. Ετσι όπως εξελίσσεται ο όμιλος, δεν αποκλείεται και οι 7 ή 8 βαθμοί να δώσουν πρόκριση στη δεύτερη φάση του Τσάμπιονς Λιγκ.
Ομως, αυτό είναι που τελικά ενδιαφέρει; Ναι, είναι πολλοί αυτοί που τους ενδιαφέρει το συγκεκριμένο γεγονός. Εμένα όμως δεν με αφορά.
Με αφορά κάτι άλλο που το είδα μέσα στο γήπεδο. Δεν θα πανηγυρίσω για την εμφάνιση πολύ δε περισσότερο για το αποτέλεσμα. Θα πανηγυρίσω όμως, ναι, ΘΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣΩ, με κεφαλαία γράμματα για αυτό το άρωμα Παναθηναϊκού που είδα μετά από πολύ πολύ καιρό μέσα στο γήπεδο. Γιατί είδα μια ομάδα πολύ καλά στημένη από τον "άσχετο" σύμφωνα με τις εφημερίδες και τους γκρινιάρηδες οπαδούς Τεν Κάτε, 11 παίκτες που δεν υστέρησαν (ναι, εγώ δεν θεωρώ ότι υστέρησε ούτε ο Ζιλμπέρτο Σίλβα παρά μόνο είχε κάποια κενά διαστήματα), μια ομάδα πολύ καλά οργανωμένη, με αυτοματισμούς, με καλή κυκλοφορία της μπάλας που δημιούργησε ευκαιρίες και που θα μπορούσε να είχε τελειώσει το παιχνίδι στο δοκάρι του Σαλπιγγίδη. Δεν το κατάφερε γιατί και η ατυχία είναι κομμάτι του παιχνιδιού. Οπως κομμάτι του παιχνιδιού είναι και το λάθος που μπορεί να κρίνει αποτέλεσμα, σαν αυτό του διαιτητή που μέτρησε το γκολ του Μερντεσάχερ χωρίς να δει το χέρι με το οποίο κοντρόλαρε τη μπάλα.
Πολλοί έχουν ήδη ρίξει το ανάθεμα στον Τεν Κάτε για τις αλλαγές του. Αν έχω μία ένσταση για αλλαγή είναι για αυτή του Μάντζιου. Επρεπε να μείνει στο παιχνίδι γιατί γέμιζε την περιοχή και απασχολούσε τους αντίπαλους αμυντικούς. Και με τη ρέντα που είχε θα μπορούσε να κάνει ακόμα και χατ τρικ. Η αλλαγή του Ιβανσιτς με τον Σπυρόπουλο μπορεί να μην ήταν ορθολογική, αλλά την "εκβίασε" ο τραυματισμός του αριστερού μας μπακ. Και από την στιγμή που του "βγήκε" του Ολλανδού δεν χρειάζεται να την συζητάμε παραπάνω. Στον αγώνα με τον ΠΑΟΚ τον κατηγορήσαμε ότι δεν ρίσκαρε. Σήμερα (χθες πια...) ρίσκαρε παραπάνω από όσο έπρεπε. Εμένα ΚΑΙ αυτό μου άρεσε. Δεν μπορεί από τη μια να μιζεριάζουμε για την έλλειψη ρίσκου από μέρους του και από την άλλη να τον κατηγορούμε όταν αποφασίζει να το πάρει. Ναι, οι αλλαγές του Ρουκάβινα και του Κλέιτον δεν του βγήκαν, αλλά αυτά είναι πράγματα που συμβαίνουν. Ναι, ίσως με Μάτος και Γκούμα να μην τρώγαμε το δεύτερο γκολ.
Μήπως, έτσι ακριβώς, όπως δεν το έφαγαν ομάδες μεγαλύτερες από τη δική μας χθες και σήμερα στα υπόλοιπα παιχνίδια του Τσάμπιονς Λιγκ;

Εγώ προτιμώ να μην ασχοληθώ με μια ενδεχόμενη ή μη πρόκριση αλλά να κρατήσω:
* Tην εκπληκτική εμφάνιση του Σιμάο
* Την σχεδόν αλάνθαστη παρουσία του Βύντρα
* Την όρεξη και τον οίστρο του Γκάμπριελ
* Την παναθηναϊκοφροσύνη του Τζόρβα
* Το "μάθημα" που έδωσε σε όλους μας ο Μάντζιος
* Την πληθωρικότητα του Καραγκούνη
* Τη σταθερότητα του Νίλσον
* Την αθόρυβη δουλειά του Ζιλμπέρτο Σίλβα
* Το ξεκάθαρο πλάνο του Τεν Κάτε
* Την κατοχή της μπάλας, τις ευκαιρίες, το δοκάρι
Αυτά μου αρκούν. Μία ημέρα πριν το ματς δεν περίμενα να δω ούτε τα μισά από αυτά και είχα προετοιμάσει ψυχολογικά τον εαυτό μου ακόμα και για συντριβή. Σήμερα τα είδα και για την συγκεκριμένη χρονική στιγμή με καλύπτουν. Γιατί δεν ξεχνάω πόσο νωρίς είναι ακόμα και γιατί μου δείχνουν ότι πράγματι κάτι γίνεται σ΄ αυτή την ομάδα. Κάτι αλλάζει. Και ας μην έρθει η νίκη στη Βρέμη. Παρόλο που αυτή η ομάδα που είδα μπορεί να πάρει το "διπλό".
Αλλά κι αν δεν το πάρει, δεν τρέχει τίποτα. Ας χαθεί η φετινή χρονιά στην Ευρώπη. Θα είναι σταγόνα στον ωκεανό αυτή η απώλεια αν φτιαχτεί η ομάδα...
Scratch: O παπάρας ο Εγγλέζος το λέιζερ το είδε. Τη χερούκλα του Μερντεσάκερ δεν μπορούσε να την δει;
Scratch 1: Κάτι μπεκάτσες τις σκότωσε ο Βαγγελάκης στο πρώτο ημίχρονο, αλλά μετά έστρωσε...
Scratch 2: Κλέιτον και Ρουκάβινα εκτός τόπου και χρόνου. Ούτε λεπτό δεν κατάφεραν να μπουν στο πνεύμα του παιχνιδιού.
Scratch 3: Η πρόκριση στο ΟΥΕΦΑ είναι εφικτή. Για παραπέρα, βλέπουμε...
Scratch 4: Πάνω που πήγα να πω ότι ο Σαριέγκι "έσβησε" τον Πιζάρο την έκανε την γκάφα του ο Βάσκος Mr Bean...
Scratch 5: Πού ήταν ο Ντιέγκο, οέο;
Scratch 6: Τα κενά στην άμυνα είναι δεδομένα. Τα γνωρίζουμε, τα είδαμε ξανά χθες να στοιχίζουν στην ομάδα, τα πληρώσαμε. Βγαίνει τίποτα να τα συζητάμε και να μεμψιμοιρούμε γι΄ αυτά, αφού δεν μπορεί να αλλάξει κάτι μέχρι το Γενάρη;
Scratch 7: Μπασκετοπανάθα μου για σένα τα λόγια είναι περιττά...