Tuesday, April 23, 2013

Kατά βάθος κάπου υπάρχει λάθος...



Εχω πάψει να ασχολούμαι με την αστεία - όπως έχει καταντήσει - ιστορία που λέγεται ποδοσφαιρικός Παναθηναϊκός, αφού πάει από το κακό στο χειρότερο και παράλληλα με την ακόμα πιο αστεία ιστορία που λέγεται ελληνικό ποδόσφαιρο. Με στενοχώρησε και ο υποβιβασμός της ΑΕΚ που από τη μια θέλω να παραμείνει στην κατηγορία γιατί δεν μπορώ να διανοηθώ την Α' Εθνική χωρίς αυτήν για τους λόγους που έχω εξηγήσει εδώ, αλλά από την άλλη δεν θέλω να δω ακόμα πιο μεγάλες γελοιότητες στην προσπάθεια διατήρησής της στην κατηγορία. Με στενοχωρεί και που κάποιοι υποστηρίζουν πως καλώς έπεσε αφού αγωνιστικά ήταν η χειρότερη, κάτι που μπορεί μεν να ισχύει με αγωνιστικά κριτήρια, αλλά όπως έγραψε και η  Βgt στο φατσοβιβλίο, τα αγωνιστικά κριτήρια και η απόδοση κάθε ομάδας πάνε περίπατο σε ένα πρωτάθλημα όπου δεν υπάρχει ισονομία.

Οσο περνάει ο καιρός παρακολουθώ τα τεκταινόμενα ολοένα και πιο αποστασιοποιημένα κι ας με "κατηγορούν" κάποιοι ότι δεν εφαρμόζω το "στις χαρές και στις λύπες μαζί". Η καρδιά μου είναι πάντα εκεί, αλλά από την άλλη δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το ποδόσφαιρο είναι το πιο σημαντικό ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΝ πράγμα στη ζωή μας.

Είχα άλλα να με απασχολήσουν τόσο καιρό και τώρα που βλέπω επιτέλους φως στην άκρη του τούνελ μπορώ να ασχοληθώ και πάλι.

Μη φανταστείτε τίποτα ιδιαίτερο... Ενα απλό ζέσταμα γιατί μετά από τόσο καιρό άμα φορτσάρουμε μπορεί να πάθουμε και καμιά... θλάση..

Απλά ο Αλαφούζος ανακαλύπτω ότι είναι τελικά για μένα ό,τι ήταν πριν μερικά χρόνια ο Μπατατούδης, όταν έγραφα ανώνυμα μια αθλητική στήλη και στον "Μπάτμαν" όφειλα μερικά από τα καλύτερα κείμενά μου. Πηγή έμπνευσης λοιπόν μόνο που στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν μπορώ να σπάσω πλάκα γιατί οι αποκοτιές του αφορούν την ομάδα μου και όσο νάναι μου πέφτουν πιο βαριές. Ασε που δεν έχω πια έμπνευση...

Θέλω ν' αγιάσω, όμως, αλλά δεν μπορώ... Γιατί όταν μιλάει ο Αλ Αφούζ σε κάθε φράση πέφτει και σε μια - δυο γκέλες.

Οπως σήμερα για παράδειγμα. Που την έκανε όχι μια αλλά δύο φορές. Κατ' αρχήν με το θέμα του χρέους του Παναθηναϊκού.

Πτυσσόμενο κι αυτό κύριοι και κυρίες. 28 μύρια ευρώπουλα μας έλεγε, με τόσα περίμενε να μπει και ο Σαουδάραβας πρίγκιψ που έκοψε ρόδα μυρωμένα, στα 47 έφτασαν. Και με ένα τρικ λέει του οικονομικού επιτελείου θα τα κατεβάσει στα 40.

Αλαφούζος, ο μαθητευόμενος μάγος του Παναθηναϊκού! Εξαφανίζει μέρος του χρέους, ΑΦΟΥ προηγουμένως το έχει ανεβάσει στα 50 μύρια. Το κακό είναι ότι μαθαίνει (σιγά μη μαθαίνει...) εις βάρος της ομάδας μας.

Κολλάει λοιπόν ή δεν κολλάει στην περίπτωση ο Κηλαηδόνης; Γιατί κατά βάθος σίγουρα κάπου υπάρχει λάθος. Αλλά πού είναι το λάθος; Σε αυτούς που τον εμπιστεύτηκαν; Σε αυτούς που τον περιτριγυρίζουν; Σε εμάς που τον ανεχόμαστε;

Στην περίπτωση βέβαια κολλάει και ο Τσάκωνας... Μόνο που τώρα θα είμαστε εμείς που θα ψαχνόμαστε...



Οσο για το άλλο με τον Καραγκούνη τι σας λέει; Είπε λέει ο Καραγκούνης, "πρόεδρε πάρτον τον Ντάμπι". Και έρχεται τώρα ο "Κάρα" και τον ξεμπροστιάζει και λέει ότι ακόμα παραμένει ποδοσφαιριστής. Kαι ότι δεν ανέχεται από εκείνους που τον έσπρωξαν στην έξοδο από τον Παναθηναϊκό με τον τρόπο που ΟΛΟΙ γνωρίζουμε να του αποδίδουν ρόλο μυστικοσύμβουλου ή μάνατζερ.

Τελικά κάποιον τον φτύνουνε και νομίζει ότι βρέχει. Και θα συνεχίζει να νομίζει ότι βρέχει όσο δεν μαθαίνει από τα λάθη του και όσο κάποιοι κοντά του εξακολουθούν να τον διαβεβαιώνουν ότι οι ροχάλες δεν είναι ροχάλες, αλλά είναι σταγόνες βροχής.

Πού και πώς θα πορευτούμε στη συνέχεια πραγματικά δεν ξέρω. Αλλά εκείνο που βλέπω είναι πως ο κατήφορος δεν έχει τελειωμό και το βαρέλι δεν έχει πάτο...