Tuesday, January 29, 2013

Eχει χαθεί η μπάλα...


...κι ενώ προσπαθώ να... αναρρώσω από την «τραυματική» εμπειρία της εφορίας όπου πήγα χθες για να κλείσω το μπλοκάκι (βλέπεις, για το υπέροχο κράτος θεωρείται... ελεύθερος επαγγελματίας ακόμα κι αυτός που προσφέρει υπηρεσίες σε έναν και μόνο εργοδότη - πάλι καλά που ακριβώς επειδή είναι σε έναν μόνο εργοδότη απαλλάσσεται από το ΦΠΑ) κι αφού χρειάστηκε να μετρήσω έναν έναν όλους τους ορόφους και να πάω ακόμα και στο τμήμα αυτοκινήτων (διά το τυπικόν του πράγματος...) για να μου σημειώσουν ότι δεν διαθέτω... επαγγελματικό αυτοκίνητο (!), διαβάζω τον παραπάνω τίτλο...

Είπαμε, η αμερικανιά έχει εισβάλλει στη ζωή μας και όλοι μας χρησιμοποιούμε στο λεξιλόγιό μας ξένες λέξεις, μερικές φορές μάλιστα έχουν αντικαταστήσει - οριστικά και αμετάκλητα... - τις ελληνκές.

Αλλά ΟΧΙ, ότι υπάρχουν TIPS για να αντιμετωπίσω την ανεργία, σόρι κουκλίτσα μου (εσύ που το έγραψες), αλλά δεν μπορώ να το καταπιώ.

Προσοχή, δεν κρίνω καν το κείμενο γιατί δεν μπήκα στον κόπο να το διαβάσω. Και μπορεί το κείμενο να είναι σωστό και κάποιους να τους βοηθάει κιόλας.

Αλλά είναι δυνατό να γράφεις για ένα τόσο σημαντικό θέμα που αφορά πια εκατομμύρια Ελληνες που το βιώνουν κι άλλους τόσους που ζουν με το φόβο του, που εκμηδενίζει τον άνθρωπο, που του στερεί το δικαίωμα να νοιώθει και να είναι δημιουργικός, τον κάνει να αισθάνεται βάρος στους δικούς του, του απαγορεύει να έχει όχι ποιότητα στη ζωή του αλλά ακόμα και αυτά τα βασικά με την ίδια ΕΛΑΦΡΟΤΗΤΑ που γράφεις για τα «5... tips για να διαχειριστείτε ένα... τεράστιο πέος» ή για τα «5... tips για να γίνει μια γυναίκα... ιέρεια του φλερτ»;


Για να συνέλθουμε λιγάκι, γιατί έχουμε χάσει τη μπάλα. Λίγη σοβαρότητα δεν έβλαψε ποτέ κανέναν! Αντε μπράβο!

***

Scratch: Kαι λίγα λόγια για το ήθος... (δεν αφορά την παραπάνω περίπτωση, είναι ξεχωριστό θέμα)



Ανέβαζα φωτογραφίες από παλιούς ποδοσφαιριστές ομάδων, ομαδικές φωτογραφίες από προηγούμενες σεζόν, έκανα κουίζ με ποδοσφαιριστές, με γυναίκες ποδοσφαιριστών ρωτώντας αν τις γνωρίζουν (το συγκεκριμένο και μερικά άλλα τα έκανα και κανονικές αναρτήσεις στη συνέχεια στο site), ανέβαζα φωτογραφίες με κερκίδα από όλες τις ομάδες για τις οποίες διέθετε φωτογραφίες το φωτογραφικό πρακτορείο με το οποίο συνεργαζόμασταν και καθόμουν μέχρι τις 3-4 τα ξημερώματα παρασυρμένη από τον ενθουσιασμό και τη λαχτάρα των αναγνωστών που ήθελαν να δουν και την ομάδα της δικής τους πόλης, του δικού τους νομού. Πολλές φορές μου έστελναν κιόλας φωτογραφίες και μου έλεγαν (θεωρώντας πως είμαι άντρας...) «φιλάρα, ανέβασε κι αυτή σε παρακαλώ!» και δεν ήθελα να χαλάσω σε κανένα το χατήρι, γιατί η χαρά τους ήταν τόσο μεγάλη που χαιρόμουν κι εγώ μ' αυτήν και ξεπερνούσα την κούραση και την πίκρα μου (της ανεργίας). 

Και σήμερα, πριν λίγο, βλέπω αυτό: 



Ωραίο πράγμα να πετάς κάποιον, να κλέβεις την ιδέα του και μετά να την χρησιμοποιείς, έτσι;

Πού θα πάει όμως, οι κλεμμένες ιδέες κάποτε τελειώνουν. Και τότε (αν δεν μπορείς να γεννήσεις δικές σου) φαίνεται η γύμνια...

Monday, January 28, 2013

Μα είχε Πανσέληνο...

Eτσι εξηγείται...


Ολα λοιπόν έχουν την εξήγησή τους! Ετσι και η σημερινή νίκη της Πανάθας. Σεληνιάστηκαν οι παίκτες, έπαιξαν μπαλάρα και πήραν τη νίκη! (Λέμε και καμιά μαλακίτσα να περάσει η ώρα... αλλά κάπως πρέπει να εξηγηθεί το ανεξήγητο, δηλαδή και η καλή - λέμε τώρα... - εμφάνιση του Παναθηναϊκού και η κακή του Ατρομήτου).

Επί  της ουσίας βέβαια τα πράγματα είναι ακόμα πιο απλά. Κάποια στιγμή θα γυρνούσε ο τροχός (καλά μην παίρνεις θάρρητα, δεν εννοώ ότι γύρισε μόνιμα η κατάσταση, αλλά όσο και να πεις μέσα στα δέκα χάλια αποτελέσματα θα έπαιρνε η ομάδα και ένα θετικό). Κι άμα έχεις απέναντί σου μια άλλη ομάδα που ενώ διαθέτει καλό και ποιοτικό υλικό, αντί να βγει μπροστά, αφού έχει τις δυνατότητες να κάνει το γκολ (ΕΙΔΙΚΑ στον Παναθηναϊκό που τα τρώει σα στραγάλια...) πάει και παίζει σύστημα - ταμπούρι και σα να μη φτάνει αυτό πάει και κάνει ο Γιαννούλης ένα τραγικό λάθος (στο πρώτο γκολ), τότε η πλάστιγγα θα γείρει θέλοντας και μη προς το μέρος σου.

Κομβικό το σημερινό ματσάκι. Το κέρδιζε η Πανάθα και κοιτούσε προς τα πάνω. Το έχανε και κοιτούσε προς τα κάτω. Ερχόταν χηνάρι, κοιτούσε πάνω - κάτω, μπρος - πίσω και διαγώνια (περισσότερο κάτω, πίσω και διαγώνια...).

Για το τριφύλλι, όπως έχει... καταντήσει φέτος, η απόσταση από τα πλέι οφ μέχρι την ουρά είναι ένα τσιγάρο δρόμος. Ετσι και χανόταν μάλιστα σήμερα το παιχνίδι στο Πιτσούνι Σίτι (για όσους έχουν απορία, η φράση είναι «απάντηση» των Περιστεριωτών στο «Αιγάλεω Σίτι» του Ζαμπέτα) το... φλερτ με την επικίνδυνη ζώνη θα γινόταν παραπάνω από επίμονο.

Κι όπως έχει αρχίσει και ανεβαίνει και η ΑΕΚ, με τη γκρίνια που θα επικρατούσε (εδώ έχει αρχίσει γκρίνια που έφυγε ο Πετρόπουλος - και με βάση το γεγονός ότι δεν έχεις δεύτερο επιθετικό μετά τον Τοτσέ, αβάσιμη δε τη λες...) συν το άγχος που θα είχε δημιουργηθεί, δεν ήθελε και πολύ με μια ακόμα γκέλα να έχουμε επιπλέον ομορφιές. Θυμίζω δε πως το επόμενο παιχνίδι είναι με τον Αστέρα στην Τρίπολη. Τον Αστέρα που μετά τη γκέλα του ΠΑΟΚ πέρασε στη δεύτερη θέση της βαθμολογίας.

Σήμερα όμως ήταν άλλη μέρα. Διαφορετική! Σήμερα και οι τυφλοί είδαν. Αμα βλέπεις να βάζει γκολ ο Ζέκα και ο Ζαν Αλέν δεν μπορείς παρά να το πεις αυτό.Ποιοι; Ο Ζέκα που δεν έχει παίξει ένα ματς της προκοπής τη φετινή σεζόν και σήμερα έκανε τα κλεψίματα της ζωής του και ο γκαφατζής - «πουλημένος» Μπουμσόνγκ που είναι με το ένα πόδι εντός και με το άλλο εκτός Παιανίας.

Και να έχεις και στους διακριθέντες τον Τοτσέ που γκολ μπορεί να μην έβαλε, αλλά η αλήθεια να λέγεται, ήταν πολύ καλός. Οπως επίσης κάτι άλλο που πρέπει να ειπωθεί επί τη ευκαιρία είναι πως αυτό που ξέρει παίζει. Μπορεί να μην είναι του 8 ή του 9,  μπορεί να μην είναι καν του 7 (για τους περισσότερους) αλλά αυτό που ξέρει, θες να το πεις του 6, του 6, το δίνει τέλος πάντων σε κάθε ματς.

Και όχι τώρα ότι το σημερινό παιχνίδι αλλάζει κάτι, για να μην παραμυθιαζόμαστε δηλαδή. Το μόνο που κάνει είναι να «παγώσει» για λίγο τη γκρίνια. Οι οργανωμένοι δεν αλλάζουν γνώμη για το ξεκαθάρισμα που θέλουν να γίνει, οι άνθρωποι που έχει δίπλα του ο Αλαφούζος και είναι στην πλειοψηφία τους κακοί σύμβουλοι δεν πρόκειται ξαφνικά να τον συμβουλέψουν σωστά, η ψυχρότητα που έχει επέλθει ανάμεσα σε διοίκηση και παίκτες δεν πρόκειται να μετατραπεί σε ζεστασιά, μη σου πω ότι και η παραμονή του Φάμπρι που κέρδισε πόντους από τη νίκη στο Περιστέρι, μπορεί να γυρίσει και μπούμερανγκ. Υπό την έννοια ότι αν γινόταν κι άλλη στραβή θα έπαιρνε σίγουρα πόδι, ενώ τώρα θα μείνει με ενδεχομένως ολέθρια αποτελέσματα.

Μήπως, όμως, από την άλλη δεν θα ήταν εξίσου ολέθρια τα αποτελέσματα αν έφευγε και ερχόταν στη θέση του ένας ακόμα πιο ακατάλληλος, ή ερχόταν κάποιο «δικό μας παιδί» όπως για παράδειγμα ο Βαζέχα παίρνοντας το ρίσκο (που για μένα προσωπικά είναι βεβαιότητα...) να «καεί» πριν την ώρα του το «χαρτί» του ως προπονητή του Παναθηναϊκού;

Τέλειες απαντήσεις δεν υπάρχουν, ειδικά σε κάτι που εξελίσσεται συνεχώς σε όλα τα επίπεδα (αγωνιστικό, διοικητικό, ψυχολογικό, οικονομικό) και ολοένα προκύπτουν νέα δεδομένα.

Οπότε κρατάμε το σημερινό αποτέλεσμα, κρατάμε και την ανάσα μας για τι μπορεί να προκύψει από τη δευτεριάτικη σύσκεψη όπου θα πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για ΤΑ ΠΑΝΤΑ, ακόμα και για το πιο απίστευτο και κοιτάζουμε το επόμενο παιχνίδι κόντρα στον Αστέρα που είναι απείρως δυσκολότερο σε όλους τους τομείς.

Ακόμα και αυτή η «επίπλαστη» (κατ' εμέ) βελτίωση της ομάδας, που έφερε το διπλό στο Περιστέρι εις βάρος μας είναι, αφενός επειδή αποδεδειγμένα δεν είμαστε σε θέση σαν Παναθηναϊκός να τη διαχειριστούμε, αφετέρου επειδή θα «υποχρεώσουμε» τον Αστέρα να μας αντιμετωπίσει πολύ πιο προσεκτικά απ' ό,τι θα έκανε σε περίπτωση που είχαμε φέρει αρνητικό αποτέλεσμα (όχι ότι ειδικά αυτό «παίζει» και πολύ σαν πιθανότητα γιατί ο Τσιώλης είναι βέβαιο ότι θα είχε το νου του).

Οι βαθμοί, ωστόσο, είναι βαθμοί. Κι όσο έρχονται σου επιτρέπουν να ελπίζεις για το καλύτερο. Και γι' αυτό και μόνο, αν θες, η νίκη στο Περιστέρι έχει ιδιαίτερη σημασία.

Και λίγα λόγια για τον Ατρόμητο που τον αγαπάω γιατί το Περιστέρι είναι η συνοικία που γεννήθηκα.

Για πολλούς η δήλωση αποχώρησης του Σπανού το καλοκαίρι θεωρήθηκε βόμβα. Οποιος, όμως, τον είχε ακούσει σε συνεντεύξεις του κατά καιρούς και μπορούσε να διαβάσει πίσω από τις λέξεις, δεν μπορεί παρά να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η απόφαση αυτή δεν είναι και τόσο ξαφνική. Τι ζητούσε κυρίως ο Σπανός από τον κόσμο του Περιστερίου; Να μη βιάζεται και να πυκνώσει τις τάξεις του. Δεν έγινε ούτε το ένα ούτε το άλλο. Οι Περιστεριώτες βιάζονται να γίνουν μεγάλοι την ίδια στιγμή που ο πρόεδρός τους, άνθρωπος χαμηλών τόνων, σοβαρός και όχι λαμόγιο, προσπαθεί να ακολουθήσει το σωστό δρόμο: Bήμα - βήμα, υποδομές, φυτώριο, πληρωμές στην ώρα τους, μηδενικά χρέη και έναν στόχο πιο υψηλό κάθε χρόνο.

Είναι ΛΟΓΙΚΟ μια ομάδα σαν τον Ατρόμητο να έχει σκαμπανεβάσματα. Δεν έγινε ξαφνικά μεγάλος (είδαμε και τους θεωρητικά «μεγάλους» πώς παραπαίουν φέτος...) και δεν χρειάζεται να... βιάζεται να μεγαλώσει. Εχει σίγουρα όλες τις προδιαγραφές για να γίνει μεγάλος με το πέρασμα του χρόνου. Για να το πετύχει όμως χρειάζεται σίγουρα και τη συμπαράσταση του κόσμου του. Με την παρουσία του στο γήπεδο, με τη στήριξη και την υπομονή του. Και το Περιστέρι, ο τέταρτος δήμος της Ελλάδας, μπορεί σίγουρα πολύ καλύτερα. Εστω και μέσα στην κρίση.

Οσο για τον ίδιο το Σπανό, έκανε λάθη και θα συνεχίσει να κάνει (αν τελικά αλλάξει γνώμη και παραμείνει). Λάθη δεν κάνει μόνο όποιος δεν δρα. Και λάθος προπονητές θα πάρει (για μένα και οι δύο φετινές επιλογές του ήταν λανθασμένες, αλλά αυτά συμβαίνουν...) και κάποιοι από τους παίκτες που θα φέρει (αν και αυτό ειδικά είναι θέμα του τεχνικού διευθυντή) δεν θα βγουν.

Τι πρέπει να γίνει σ' αυτή την περίπτωση; Να ξεσπάει ο κόσμος σε γιούχες και αποδοκιμασίες;

Και στην τελική για στάσου ρε φίλε! Από τον Παναθηναϊκό έχασες, που όσο και να το κάνεις Παναθηναϊκός είναι, όσο χάλι κι αν έχει μια σεζόν.

Προσωπικά ένα πράγμα μόνο «χρεώνω» στο Σπανό. Οτι διαθέτει μια ομάδα ποιοτική, ικανή να παίξει δημιουργικό ποδόσφαιρο και πήρε για προπονητή έναν άνθρωπο που ενδιαφέρεται πρωτίστως για το αποτέλεσμα, όπως κι αν αυτό έρθει. «Βαθμός - βαθμοί - βαθμός - βαθμοί», αυτό είναι το μότο του Αναστόπουλου, όπου έχει δουλέψει. Και δεν τον ψέγω γι' αυτό, σε πολλές ομάδες έχει καταστεί αποτελεσματικός με αυτό τον τρόπο. Απλά στην μενταλιτέ του Ατρομήτου δεν ταιριάζει. Αυτό είναι το ζήτημα...

Scratch: Τον Δώνη τον... ετοιμάζουν στον ΠΑΟΚ, αλλά ο θενιόρ χάλασε τη μανέστρα...

***

«Πράσινοι» πανηγυρισμοί τη σεζόν 2012-2013. Αξία; ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΗ!








Oχι άλλο κάρβουνοοοοοοοοοοοοο
Αγαπάει ΚΑΙ ο Ζέκα!
Ιδρωσε, πονοκεφάλιασε ο σενιόρ αλλά τελικά το πήρε το πρώτο του διπλό
Εβαλε γκολ ο φευγάτος....

Απειλές...

Γουρλής στο ντεμπούτο του

Κούκι (ή Κούτσι), ο... Βύντρα του Ατρομήτου (τι γιούχα τρώει ο φουκαράς...)

Τα αποτελέσματα του... Γκρουπ Θέραπι: Μέχρι και τον Σπανό... οδήγησε σε παραίτηση!!!











Sunday, January 27, 2013

Kατσικοπόδαρος...


Κατσικοπόδαρος ο Ρουμπέρτου Κάρλους! Ούτε να τον χαιρετήσει δεν θα έχει κουράγιο ο Δώνης έτσι και τον... δεξιωθούνε μετά το ματς...

Και μιας και λέω Δώνης... Επάνω η στραβή έγινε. Ετσι και γίνει και στο Πιτσούνι Σίτι σε λίγο, δεν θέλει και πολύ να κατηφορίσει κατά Παιανία μεριά.

Για να τον κάψουνε νωρίς νωρίς κι αυτόν.... Κι αν δεν κάψουνε τον Δώνη, μπορούνε να κάψουνε τον Βαζέχα (που είναι λέει και θετικός σε τέτοιο ενδεχόμενο, ανάληψης της τεχνικής ηγεσίας - τέτοιο μυαλό κουβαλάει κι αυτός...).

Ξέρουν αυτοί, έχουν μεγάλο ρεπερτόριο...


Saturday, January 26, 2013

Σκηνές...




Σκηνή πρώτη

Ο Λεφτάς έκλεισε την τηλεόραση, κάθισε αναπαυτικά στο γραφείο του και άνοιξε τον iMac. Καθώς έκανε την καθιερωμένη του περιήγηση για να διαβάσει τον απόηχο των όσων είχε μόλις παρακολουθήσει, ένα ακαθόριστο μειδίαμα σχηματίστηκε στην άκρη των χειλιών του. «Το σχέδιο προχωράει κανονικά», συλλογίστηκε και ένοιωσε την επιθυμία να καπνίσει ένα από τα αγαπημένα του πούρα.

Ανοιξε τη θήκη με τα Cohiba και πήρε το αγαπημένο του Siglo VI. Ακολούθησε αργά τη διαδικασία που είχε κάνει τόσες φορές, βυθίστηκε στην πλάτη της πολυθρόνας του, ήπιε μια γουλιά ποτό και αφέθηκε στις σκέψεις.

Ο ήχος του κινητού διέκοψε απότομα τους συλλογισμούς του. Το πήρε στα χέρια του και είδε στην οθόνη ότι τον καλούσε ο Λεζάντας.

«Ελα», του είπε κοφτά. «Πώς τα βλέπεις τα πράγματα;».

«Γι’ αυτό σε πήρα», του απαντάει ο Λεζάντας. «Τα έχει καταφέρει μια χαρά ο φίλος σου ο Οξφορδιανός. Ομολογώ ότι έχει μεγάλο ταλέντο στην αποδόμηση, ξεπέρασε ακόμα και τη φαντασία μου».

«Αποδόμηση; Πού τη θυμήθηκες αυτή τη λέξη; Αυτή είναι κατοχυρωμένη από τον Παρκαδόρο».

«Υπάρχουν ομοιότητες, δεν νομίζεις;».

Ο Λεφτάς έβαλε τα γέλια, κουνώντας το κεφάλι του καταφατικά λες και ο συνομιλητής του τον παρακολουθούσε. 

«Συμφωνώ. Τόσες πολλές που θα ξαναρχίσουν όλοι να λένε ότι είναι ο μπροστινός του».



***


Σκηνή Δεύτερη

Ο Οξφορδιανός βημάτιζε νευρικά στη σουίτα του ξενοδοχείου του ρίχνοντας κλεφτές ματιές στο κινητό του, που ήταν ακουμπισμένο στο κρεβάτι.

Μόλις ο γνώριμος ήχος του ξυλόφωνου ηχεί στο δωμάτιο, το αρπάζει με ανυπομονησία και βλέπει ότι έχει κλήση από τον Γιουροβίζιον.

«Καλά, πού ήσουν τόση ώρα; Προσπαθούσα να σε πάρω και δεν είχες σήμα. Μου είπες θα με πάρεις εσύ και περιμένω, περιμένω, αλλά τίποτα».

«Εχω μπλέξει στην κίνηση. Λογάριαζα να σε πάρω μόλις πάω σπίτι, αλλά τελικά με τόσο τράφικ θα αργούσα ακόμα περισσότερο γι’ αυτό και σε κάλεσα τώρα».

«Καλά, τι έγινε πάλι;».

«Τι θες να γίνει; Αφού μας πολεμάει όλο το σύστημα!».

«Δηλαδή; Μας πολέμησαν ξανά; Να ανεβάσω tweet

«Δεν στο συνιστώ. Δηλαδή εντάξει, μας πολέμησαν όπως πάντα αλλά σήμερα πηγαίναμε και γυρεύοντας. Αν το κάνεις θα είσαι εκτός κλίματος. Ολοι μιλάνε για την εικόνα που παρουσιάσαμε και θεωρούν ότι αυτή έφερε το συγκεκριμένο αποτέλεσμα».

«Δεν μπορώ να καταλάβω. Πραγματικά δεν μπορώ! Ούτε μια παράσταση της προκοπής δεν μπορούμε να δώσουμε; Και δεν είχαμε και το πιο απαιτητικό κοινό απέναντί μας! Ο Ζωέμπορας τι είπε;».

«Αστον αυτόν, είναι στον κόσμο του. Εκανε κάτι δηλώσεις λες και ήταν ο Παππούς και ο Κοντομάνικος μαζί. Τρεις λαλούν και δυο χορεύουν/ Κάτι για την καλύτερη παράσταση έλεγε, κάτι για συγνώμες που πρέπει να ζητήσει ο θεατράρχης για τις κακές εγκαταστάσεις ήχου και φωτισμού έλεγε. Μόνο τηλέφωνο δεν ζήτησε να τον πάρει να του εξηγήσει γιατί φέρθηκε έτσι και δεν μας πρόσεξε καθόλου».

«Εγώ έρχομαι σε πέντε ημέρες. Δεν γίνεται να το αφήσω το πράγμα τόσο καιρό. Οργάνωσε μια τηλεδιάσκεψη να τα πούμε με τους υπόλοιπους».

«Τι; Να οργανώσω μια τηλεδιάσκεψη να τα πούμε με τους υπόλοιπους;» επαναλαμβάνει ο Γιουροβίζιον, περισσότερο για να ακούσει ο Χαρτάκιας που καθόταν δίπλα του στο αυτοκίνητο.

«Οχι, όχι», κάνει νόημα ο Χαρτάκιας στον Γιουροβίζιον.

«Ναι, τηλεδιάσκεψη, για αύριο το απόγευμα, καλά γιατί επαναλαμβάνεις ό,τι λέω;», του απαντάει εκνευρισμένος ο Οξφορδιανός.

«Κοίτα, είμαι της γνώμης ότι πρέπει να αφήσουμε να περάσουν μερικές ημέρες να ηρεμήσουμε να περάσει και η παράσταση της Κυριακής και αποφασίζουμε μια και καλή. Να δούμε τι θα γίνει και με τον Ζωέμπορα. Τώρα δεν έχει νόημα να συσκεφθούμε. Αν πάρουμε αποφάσεις γιατί θα πρέπει να πάρουμε και γι’ αυτόν και στραβώσει πάλι η παράσταση την Κυριακή, τι γίνεται μετά;», του απαντάει ο Γιουροβίζιον.

«Εχεις δίκιο. Ας περιμένουμε να περάσει κι αυτή η παράσταση και τα λέμε μια και καλή με την επιστροφή μου», λέει συγκαταβατικά ο Οξφορδιανός και  κλείνει το τηλέφωνο.

Ο Γιουροβίζιον κλείνει το κινητό και γυρίζει στον Χαρτάκια:  «Καλά, τι όχι και όχι μου γνέφεις; Τι πείραζε δηλαδή να κάνουμε τη σύσκεψη;».

«Ρε δεν πείραζε, καθόλου δεν πείραζε. Αλλά αν καταφέρνατε να κάνετε σύσκεψη μετά να ερχόσουν να μου πεις. Δεν τόχει καθόλου με τις τηλεδιασκέψεις! Το είχαμε προσπαθήσει και παλιότερα, αλλά δεν...  Τι νομίζεις; Επειδή έχει μάθει και παίζει το twitter στα δάχτυλα, έχει γίνει και γκουρού της τεχνολογίας;», απαντάει ο Χαρτάκιας.

***


Σκηνή Τρίτη

Ο Μαέστρος είναι σκυμμένος πάνω από κάτι χαρτιά, τα φυλλομετρά και το φρύδι του ανασηκώνεται κάθε τρεις και λίγο, δείγμα του ότι αυτό που διαβάζει του κάνει εντύπωση.

Οι μουσικοί απέναντί του χορδίζουν τα τσέλα και τα βιολιά, ο κοντραμπασίστας περιεργάζεται το κοντραμπάσο του, τα πνευστά έχουν σιωπήσει. Η Φιλαρμονική δεν βρίσκεται στα καλύτερά της, βιώνει μία από εκείνες τις ημέρες – και είναι συχνές τελευταία – που τίποτα δεν πάει καλά.

Κάποια στιγμή, ο μαέστρος χτυπάει τη μπαγκέτα του για να τραβήξει την προσοχή τους.

Γυρίζουν και τον κοιτάζουν περιμένοντας να μιλήσει.

«Κύριοι, δεν πάμε καθόλου καλά. Για άλλη μια φορά  μια παράστασή μας είχε φάλτσα. Εντάξει ομολογώ ότι οι μικροφωνικές εγκαταστάσεις ήταν άθλιες, αλλά κι εμείς βάλαμε το χεράκι μας. Οι εκπρόσωποί μας στην Κρήτη εκτέλεσαν πολύ άσχημα τα κομμάτια τους, δεν συντονίζονταν, έμοιαζαν σα να μην είχαν προβάρει καθόλου το έργο. Εμαθα ότι ο κόσμος αποδοκίμασε έντονα και ο Γκρουπ Θέραπι πλακώθηκε με τον θεατράρχη για τις εγκαταστάσεις. Μετά επιχείρησε να επιρρίψει τις ευθύνες σε κάποιους από τους μουσικούς μας και ο φλαουτίστας του ανταπάντησε σε έντονο ύφος και χρειάστηκε να τους συγκρατήσουν για να μην πιαστούν στα χέρια. Τόση ώρα μελετούσα τις αναφορές του Χλαπάτσα και ομολογώ ότι τα νέα είναι πιο άσχημα απ’ όσο είχαμε φανταστεί. Κατά την επιστροφή τους στην Αθήνα, κόσμος είχε μαζευτεί στο αεροδρόμιο και τους φώναζε: "Κλαρινιτζήδες πουλημένοι, η Εκκλησία της Αλήθειας δεν πεθαίνει!". Χρειάστηκε μάλιστα να τους φυγαδεύσει η Αστυνομία».

«Τη γνώμη  μου την ξέρεις», πήρε το λόγο το πρώτο βιολί. «Εγώ πιστεύω ότι από τότε που ανέλαβε το διοικητικό κομμάτι ο Οξφορδιανός, τίποτα δεν πάει καλά. Επιμένω ότι παίζει διπλό παιχνίδι. Εσύ μπορεί να υποστηρίζεις πως είναι κολλητός του Λεφτά, αλλά εμένα μου έχει καθίσει στο μυαλό πως παίζει το παιχνίδι του Παρκαδόρου. Αυτός θέλει να διοικήσει ξανά την Εκκλησία της Αλήθειας κι ας λέει ότι έχει αποσυρθεί».

«Δεν υπάρχουν αυτά», τον κόβει απότομα ο μαέστρος σε έντονο ύφος. «Είναι καρατσεκαρισμένο ότι δεν έχει καμία σχέση με τον Παρκαδόρο. Απλά τείνω να καταλήξω στο συμπέρασμα ότι τα τσιράκια του Παρκαδόρου είναι περισσότερα απ’ όσα νομίζαμε και βάζουν κάθε μέρα εμπόδια στο δρόμο της εξυγίανσης της Εκκλησίας της Αλήθειας».

«Καρατσεκαρισμένο είναι ένα πράγμα μόνο. Οτι δεν... μπορεί το παλικάρι!», ακούγεται από το βάθος η σπηλαιώδης φωνή του κοντραμπασίστα, βαριά και βαθιά σαν τον ήχο του οργάνου του.

Τα πνευστά στην άλλη άκρη ξεσπούν σε πνιχτά γέλια, δείγμα του ότι συμφωνούν με τον κοντραμπασίστα και αμέσως ο μαέστρος σηκώνει τη μπαγκέτα του απειλητικά προς το μέρος τους.

Τα γέλια σταματούν και η απαραίτητη ησυχία απλώνεται ξανά, με τον μαέστρο να παίρνει και πάλι το λόγο.

«Κύριοι, η ανοχή τελείωσε. Μόλις γυρίσει ο Οξφορδιανός θα έχουμε μια... κουβεντούλα όλοι μαζί. ΄Η θα καθαρίσει την Εκκλησία της Αλήθειας από κάθε απομεινάρι του Παρκαδόρου, ή θα επιστρέψει στην Οξφόρδη μόνιμα. Ούτε  η Φιλαρμονική μπορεί να εμπαίζεται, ούτε η Εκκλησία της Αλήθειας να διασύρεται. Με τους συναδέλφους που τα σκάτωσαν στην Κρήτη θα τα... πούμε μετά την παράσταση της Κυριακής...».

***


Σκηνή Τέταρτη

Είναι τέσσερις τα ξημερώματα. Ο Παρκαδόρος στριφογυρίζει στον ύπνο του και τινάζει τα σκεπάσματα. Ξαφνικά μισοσηκώνεται έντρομος βγάζοντας μια πνιχτή κραυγή. Από την ένταση ξυπνάει και η σύζυγός του που κοιμάται δίπλα του.

«Τι έπαθες dear;» τον ρωτάει ανήσυχη!

«Είδα ένα όνειρο! Ενα τρομακτικό όνειρο! Εναν εφιάλτη!» της λέει εκείνος.

«Τι όνειρο, dear;» τον ρωτάει με αγωνία.

«Είδα ότι κατευθυνόμουν στο πάρκινγκ να πάρω το αυτοκίνητό μου και ξαφνικά εμφανίζονται μπροστά μου μέλη της Φιλαρμονικής, αλλά αντί για βιολιά, όμποε και κλαρινέτα κρατούσαν λοστούς και τους κουνούσαν απειλητικά. Πριν προλάβω να αντιδράσω με πιάνει ένας από το λαιμό και μου λέει: "Εσύ δεν είπες ρε ότι δεν θα ασχοληθείς ξανά με την Εκκλησία της Αλήθειας; Ακόμα κουμάντο θέλεις να κάνεις ρε; Αφού δεν σταμάτησες να ασχολείσαι μαζί της, ήρθε η ώρα να ασχοληθούμε εμείς μαζί σου!". Και εκεί πάνω που προσπαθούσα να τους εξηγήσω ότι πραγματικά δεν ασχολούμαι, η φωνή μου ξαφνικά δεν έβγαινε από το στόμα μου. Κι αυτοί το εξέλαβαν ως ενοχή και έπεσαν επάνω μου με τους λοστούς. Και όπως πήγα να φωνάξω, ξύπνησα!».

«Αυτό ήταν όλο dear;» του λέει γελώντας ανακουφισμένη η σύζυγός του.

«Μα καλά, έχω μάθει εγώ την ερμηνεία των ονείρων από την πεθερά μου και δεν την έχεις μάθει εσύ από τη μητέρα σου; Δεν ξέρεις πως ό,τι βλέπεις στα όνειρα, το ακριβώς αντίθετο θα σου συμβεί; Το κλάμα είναι χαρά, το γέλιο είναι λύπη, το άσπρο είναι κακό κλπ. Αρα λοιπόν dear κακώς ανησυχείς! Ηρέμησε και πέσε για ύπνο! Ούτε η Φιλαρμονική θα ασχοληθεί μαζί σου, ούτε εσύ θα σταματήσεις να ασχολείσαι με την Εκκλησία της Αλήθειας, αφού αυτό θέλεις κατά βάθος να κάνεις γλυκιέ μου!».

Scratch: Οσοι έχουν απορίες για το... καστ, μπορούν να το πληροφορηθούν στα comments της ανάρτησης «Ρεζιλεύομαι...»


Friday, January 25, 2013

Aσπρόμαυρες αγάπες...


Μήπως να υπενθυμίσει κάποιος στον Κοντρέρας ότι παίζει πια στον Ολυμπιακό; Ακόμα με τα ασπρόμαυρα είναι κολλημένος... 

(Οι φωτογραφίες από την άφιξή του για λογαριασμό του Ολυμπιακού και από μαιευτήριο όπου πήρε σήμερα το νεογέννητο γιο του - να του ζήσει!)

Οχι, όχι, δεν υπονοώ ότι χρησιμοποιεί για... κουβερτάκι το πουκάμισό του! :-p

Thursday, January 24, 2013

Ρεζιλεύομαι...







Και όπως τάπινα εμφανίζεσαι μπροστά μου

Στο ίδιο χάλι που σε άφησα παλιά

Αφήνω κάτω το ποτό για να κοιτάξω πιο καλά

Βλέπω ζορίζεσαι, ιδρώνεις, υποφέρεις

Ρωτάω πανάθα μου τι κάνεις πού το πας;

Μα εσύ το πνεύμα παραδίδεις και τη μπάλα την ξεχνάς


Ρεζιλεύομαι

Μου λες κι εγώ παιδεύομαι

Νάξερες πόσο ντρέπομαι

Που τόζησα μαζί σου και αυτό

Ρεζιλεύομαι

Μου λες κι εγώ παιδεύομαι

για μένα μόνο ντρέπομαι

που πίστεψα πως τόχεις το διπλό (νταξ και με ισοπαλία περνούσες) 


Γυρίζω κάθομαι στο μπαρ και σε κοιτάζω

Καταλαβαίνω πως η ομάδα είν’ αχταρμάς

Μέσα μου ξέρεις ότι βράζω και ότι μούρχεται νταμπλάς

Και εκεί που νόμιζα πως είχα δει τα πάντα,

Και λέω κουτσά στραβά θα λήξει  ο μπελάς

Το τρώει ο Καπίνο και έτσι απλά απ’ το κύπελλο το σκαααααααας


***

Σας είχε λείψει η παραποίηση; Εμένα καθόλου. Αν μάλιστα σκεφτεί κανείς ότι συνήθως την... επιστρατεύω όποτε η ομάδα έχει το μαύρο της το χάλι, αντιλαμβάνεται ότι είναι μια απ’ αυτές τις μέρες.

Θα μου πεις, πρέπει να δει την παραποίηση για να το αντιληφθεί; Εδώ έχει βουίξει ο τόπος, έχει γελάσει ο κάθε πικραμένος, έχει πέσει το κράξιμο του αιώνα, η 13 ετοιμάζεται να πάρει το νόμο στα χέρια της, οι παίκτες φυγαδεύτηκαν, οι οργανωμένοι ετοιμάζονται να κάνουν συλλαλητήριο έξω από το σπίτι του Τζίγγερ, ο Κωνσταντίνου ακόμα τσακώνεται με το Μάνταλο, ο Φάμπρι απολωλάθηκε (την είχε που την είχε τη  μέντα...) και είπε ότι η ομάδα έκανε το καλύτερο παιχνίδι της και ότι ο Μάνταλος πρέπει να βγει και να ζητήσει συγνώμη (έχει γούστο να του μείνει απωθημένο σαν τον Αλέφαντο και να βγει σε καμιά εκπομπή και να λέει «δε με πήρε τηλέφωνο ο Μάνταλος») και οι γαύροι έχουν τον καημό τους γιατί σου λέει ο βάζελος την έκανε γυριστή σαν το ΑΕΚάκι γιατί φοβήθηκε μη πέσει πάνω μας στο κύπελλο και γελάσει το παρδαλό κατσίκι κι άμα δεν καταφέρουν να περάσουν και οι ΠΑΟΚτσήδες την Καλλιθέα, πάλι ξενερουά τελικό κυπέλλου θα έχουμε.

Ο καθένας με τον πόνο του λοιπόν και ο Παναθηναϊκός με το δικό του. Κι εντάξει, τώρα η ομάδα ήτανε για τα θηρία εντελώς. Τα λιοντάρια του Γαλιθιάνου, όχι λιονταρίνες δεν πηδήσανε, όχι κύκλο δεν κάνανε που μπορούν να τον περάσουν μόνο οι πιο ισχυροί, αλλά καταφέρανε το ακατόρθωτο: Nα χάσουν δύο φορές μέσα στη σεζόν από κόκκινο τριφύλλι!

Και μη μου πεις τώρα ότι και στα δύο παιχνίδια, με τον Πλατανιά ειδικά, η ομάδα αδικήθηκε κατάφωρα από τη διαιτησία γιατί θα σου πω ναι, ισχύει, αλλά με ξέρεις καλά, ότι δεν μένω στη διαιτησία όταν η υπόλοιπη εικόνα της ομάδας είναι για τα μπάζα. Στη διαιτησία θα μείνω αν η ομάδα είναι καλή και αδικηθεί. Αν παίζει όπως έπαιξε σήμερα δεν της αξίζει τίποτα καλύτερο, αυτή είναι η γνώμη μου κι αν θες τη συζητάμε κιόλας.

Το τι θα γίνει από το πρωί είναι γνωστό ήδη. Θα ακούσουμε πάλι για το «24» (ο Βύντρα δεν αναφέρεται πια με το όνομά του, έχει γίνει αριθμός), για τον Σπυρό-πουλο (αυτουνού του έχουν ξεχωρίσει το δεύτερο συνθετικό – τον πούλο) ή για τον Μπουμσόνγκ που πρέπει να πάρουνε όλοι μαζί τον... birdy για να ξεβρομίσει ο τόπος από τους... στημένους και από τους άμπαλους.

Παρένθεση εδώ για να θυμίσω ότι σαν σήμερα, 24 Ιανουαρίου ο Ανδρέας Βγενόπουλος παρουσίασε επίσημα σε συνέντευξη Τύπου στο Πεντελικόν από κοινού με τους αδελφούς Γιαννακόπουλου, την πρόταση της Παναθηναϊκής Ενωτικής Κίνησης (ωραία γενέθλια ξημέρωσαν...) και πέταξε και την παρόλα ότι όλοι μαζί ενωμένοι στον Παναθηναϊκό είναι πιο ισχυροί από τον Αμπράμοβιτς. (Ψιτ, παιδιά, μην ξεχάσετε να πάτε να παραλάβετε και το τρόπαιο του Τσου-Λι, ο Ρόμαν μια φορά έδωσε – πήρε, άργησε, αλλά τελικά το κατέκτησε).

Επειδή λοιπόν πρέπει να τα λέμε όλα, αφού έτσι κι αλλιώς όλα θα ακουστούν και ο καθένας θα προσπαθεί να εξηγήσει τα αίτια της αποτυχίας του Παναθηναϊκού στο κύπελλο εγώ θα σου πω ότι με την ψυχολογία που είχαν οι παίκτες δεν περίμενα τίποτα καλύτερο. Οταν η ομάδα γίνεται μπουρδέλο πριν από λίγο καιρό, όταν πάει ο Κωνσταντίνου στην προπόνηση και γίνεται το «έλα να δεις», όταν όντως (κι εδώ έχει δίκιο ο Ζαν Αλέν) δεν υπάρχει στα αποδυτήρια ο ηγέτης που θα εμπνεύσει και θα εμψυχώσει τους παίκτες στα δύσκολα (αφού κι αυτούς που θα μπορούσαν να ανταποκριθούν σ’ αυτό το ρόλο φρόντισαν και τους σούταραν), όταν απομακρύνθηκε ο Ρότσα, ο μόνος προπονητής που  θα μπορούσε σ’ αυτή τη δύσκολη στιγμή να ηρεμήσει και να αποφορτίσει τους παίκτες και πας και φέρνεις έναν τεχνικό που δεν μπορεί να κρατήσει τα νεύρα του και είχε θητεία στη Β’ και Γ’ κατηγορία Ισπανίας, όταν ακούς συνεχώς ότι κάποιοι βρίσκονται στην πόρτα της εξόδου και στη συνέχεια παίζουν βασικοί και ζεις την απόλυτη παράνοια ο πρώην  στοχοποιημένος ως «στημένος» να υμνολογείται από προπονητή και πρόεδρο, περιμένεις τίποτα καλύτερο; Οχι βέβαια!

Και δεν θέλω μ’ αυτά που λέω να δώσω συγχωροχάρτι στους παίκτες. Στην τελική αυτοί έπαιξαν άθλια και αυτοί αποκλείστηκαν. Κι αν για παράδειγμα θες ακόμα και σε τέτοιες δύσκολες εποχές να μην κάνεις σκόντο στο συμβόλαιό σου, θα πρέπει τουλάχιστον να φροντίσεις να μην δίνεις δικαιώματα και να προσπαθείς διπλά από τους άλλους.

Τι μπορεί να περιμένει κανείς από εδώ και πέρα; ΤΑ ΠΑΝΤΑ! Διώξιμο παικτών (αν και όσο δεν υπάρχει χρήμα δεν μπορεί να απαλλαγεί απ’ αυτούς η ομάδα όσο κι αν το  θέλουν ορισμένοι – στην τελική εκεί κόλλησε έτσι κι αλλιώς η πολυδιαφημισμένη «εκκαθάριση» από τα... κακοποιά στοιχεία), φυγή προπονητή, ανάληψη ... δράσης από το Φορέα με εμφατικό τρόπο, σπάσιμο της κολεγιάς με τον Αλαφούζο (ήδη οι μισοί άρχισαν να τον λένε ξανά μπροστινό του Τζίγγερ), αποχώρηση από το κάδρο του Αλαφούζου και εμφάνιση Βγενόπουλου, όταν λέμε ΤΑ ΠΑΝΤΑ εννοούμε ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΟΛΑ!

Καλού κακού πάντως ας έχουν όλοι κατά νου ότι για την ομάδα έχει ΚΑΙ παρακάτω. Το βαρέλι δεν έχει πάτο και αναφέρομαι στην περιβόητη πια δήλωση Πανόπουλου που ξέρει πολύ καλά τι λέει όταν λέει ότι φέτος θα πέσουν τρεις ομάδες.  Ο Παναθηναϊκός θυμίζω εκτός του ότι έχει αποκλειστεί από το κύπελλο, βρίσκεται και μόλις 6 βαθμούς πάνω από την επικίνδυνη ζώνη. 

Θεωρητικά δεν κινδυνεύει, αλλά μόνο θεωρητικά. Γιατί τόσο καιρό τώρα εκκρεμεί η δική του προσφυγή για τον υποβιβασμό δύο ομάδων αντί για τρεις (απόφαση που προήλθε με τη συμφωνία της Λίγκας με τον ΟΠΑΠ ως προϋπόθεση για να δεχθεί η Football League στους κόλπους της, Ολυμπιακό Βόλου, Καβάλα και Ηρακλή) και τον προβιβασμό τεσσάρων από την παρακάτω κατηγορία.

Η προσφυγή του Παναθηναϊκού δεν έχει εκδικαστεί εδώ και τρεις μήνες από το Διαιτητικό Δικαστήριο της ΕΠΟ και μπορεί να του γυρίσει μπούμερανγκ όταν βγει η απόφαση, αν η ομάδα έχει ακόμα τα σημερινά χάλια και παραμένει στις τελευταίες θέσεις της βαθμολογίας.

Καλού κακού λοιπόν όσοι... αγχώνονται για το αν τελικά ο Παναθηναϊκός θα καταφέρει τελικά να μπει στα πλέι οφς και να διεκδικήσει την ευρωπαϊκή έξοδο, ας ρίχνουν καμιά ματιά και προς τον... πάτο γιατί ποτέ δεν ξέρεις...

***
Scratch:  Από το... twitter:  @O Alafouzos έχει ραδιόφωνο που δεν παίζει μουσική, τηλεοπτικό σταθμό που δεν παίζει ταινίες και θέλει να κάνει ομάδα που θα παίζει μπάλα;
@Δεν μπορούν τα λιοντάρια.




Πριν...
























Μετά...


Το γκολ


Οι.... σημαδεμένοι....


Η Παναγιά ήταν με τον Πλατανιά (Γειά σου ρε Αγγελάρα!!!)


Τι είδ' ο Γιαπωνέζος...


Αναποφάσιστη...