Sunday, February 28, 2010

Θέλημα Σισέ...




Με όσα έχουν συμβεί τον τελευταίο καιρό στην ομάδα έχω αρχίσει να ασχολούμαι με τη θρησκεία, με τη μεταφυσική, με το κάρμα, με τη σημειολογία... Και κάποιες μέρες σαν την σημερινή που ο Τζιμπρίλ Σισέ πήρε την ευχάριστη είδηση της επιστροφής του στην Εθνική Γαλλίας (δεν εξετάζω ότι έγινε από σπόντα λόγω τραυματισμού του Σαχά, στην τελική όταν εκείνος έσπασε το πόδι του και έμεινε εκτός Μουντιάλ κάποιος άλλος που πίστευε ότι άξιζε την κλήση και του την αρνήθηκαν επωφελήθηκε από το δυσάρεστο αυτό γεγονός) σκέφτομαι ότι αν ο Παναθηναϊκός κατακτήσει το φετινό πρωτάθλημα που το επιθυμεί περισσότερο από κάθε άλλη φορά και κοντεύει να του γίνει ψύχωση ("αυτοσκοπός" το έχουμε βαφτίσει εμείς για να μη μας πούνε γαύρους...) θα είναι ενδεχομένως επειδή έδεσε την μοίρα του με κάποιον άνθρωπο που είχε επίσης μια πολύ δυνατή επιθυμία: Nα επιστρέψει στον ποδοσφαιρικό χάρτη.








Και είναι η δική του θέληση να αποδείξει πως δεν είναι τελειωμένος και πως αξίζει να τον προσέξουν, να τον ξαναθυμηθούν, να του επιστρέψουν αυτό που στερήθηκε από ένα καπρίτσιο της μοίρας που οδηγεί φέτος τον Παναθηναϊκό προς τον τίτλο.





Γιατί όσο κι αν κάποιος θεωρεί άδικο μια τέτοια προσπάθεια που ξεκίνησε από τα μέσα Αυγούστου και πέρασε από σαράντα κύματα, σε περίπτωση που στεφθεί από επιτυχία να πιστωθεί σε ένα μόνο άτομο, όταν η αποτυχία θα χρεωθεί συλλήβδην σε όλα τα μέλη της ομάδας, άλλο τόσο είναι αληθινό (και ανησυχητικό βεβαίως από την άποψη ότι δεν υπάρχουν άλλες αξιόπιστες λύσεις στον ορίζοντα...) το γεγονός ότι τα γκολ του Τζιμπρίλ είναι αυτά που μας οδηγούν και μας κρατάνε ζωντανούς στην υπόθεση πρωτάθλημα και μας διατηρούν στην πρώτη θέση έστω και με βραχεία κεφαλή.






H νίκη στη Νέα Σμύρνη είναι ακριβώς αυτό που είπε ο Τσακίρης, έστω και αν ο ίδιος το εννοεί διαφορετικά από ό,τι το ερμηνεύουμε εμείς. Νταηλίδικη! Η ομάδα δεν έπαιξε μπάλα, ίσως να μη μπορούσε κιόλας μετά την υπερπροσπάθεια της Ρώμης, αλλά πήρε αυτό που ήθελε και το πήρε σχετικά εύκολα.

Χωρίς τον τυπάρα, παρουσιάστηκε - κακά τα ψέμματα - περισσότερο απελευθερωμένη, ο Νιόπλιας κατέβασε την πλέον ορθολογική ενδεκάδα που είχε στη διάθεσή του, η επιστροφή του Ζιλμπέρτο έδωσε την ηρεμία που έλειπε, η άμυνα σε γενικές γραμμές ήταν καλή με εξαίρεση τον Δάρλα και ο Τζιμπρίλ έκανε αυτό που γνωρίζει να κάνει καλύτερα από τον καθένα. Ποιος ξέρει, ίσως να μελέτησε τελικά πώς παίζει τη θέση ο Βρύζας...


Δεν μπόρεσα να μην σημειώσω το ιδιαίτερο πάθος με το οποίο έπαιξε ο Πανιώνιος, ιδιαίτερα επειδή έφερα στο μυαλό μου την αναιμική εμφάνισή του στο αντίστοιχο παιχνίδι με τον γαύρο. Οπως επίσης ...θαύμασα το πάθος στις εξέδρες που να με συγχωρήσουν οι γνήσιοι Πανιώνιοι που γνωρίζω ότι υπάρχουν και είναι πολλοί αλλά η καφρίλα που παρατήρησα στην εξέδρα περισσότερο σε εξέδρα άλλης ομάδας μου έφερνε.



Παρατήρησα και μια εχθρική συμπεριφορά απέναντι στον Νίνη. Που ΔΕΝ ξεκίνησε από τη φάση του πέναλτι, όπως αναφέρουν οι περισσότεροι, αλλά προϋπήρξε αυτής. Αντιλαμβάνομαι πως ο μικρός τώρα πια που δεν είναι πια τόσο μικρός και ξύλο θα φάει και διαφορετική (σκληρότερη) αντιμετώπιση θα έχει από πριν και οφείλει να την αντιμετωπίσει και να σκληραγωγηθεί από αυτήν, αλλά εγώ κάνω λόγο για ρατσιστική εχθρική συμπεριφορά.

Οσο για το πέναλτι; Η πλειοψηφία των ΜΜΕ το χαρακτηρίζει κανονικό από την στιγμή που υπήρξε επαφή του Κοντοέ με τον Νίνη. Εγώ έχω να πω πως αν τέτοιο πέναλτι δινόταν στον γαύρο θα έβαζα τις φωνές. Και με αυτό ως κριτήριο, κι επειδή δεν συμμερίζομαι την άποψη του Βαρούχα με τα δυναμόμετρα, δεν το θεωρώ και τόσο πέναλτι.

Ενα ακόμα δύσκολο παιχνίδι πέρασε, συνεχίζουμε με τα υπόλοιπα έξι. Οσο περισσότερο βλέπω αυτό τον γαύρο τόσο λιγότερο ικανό τον θεωρώ να κυνηγήσει τον τίτλο. Με ενέσεις προχωράει, "σκάει" μετά το 60΄και αν και έχει το ευκολότερο πρόγραμμα μοιάζει πιο επιρρεπής στη γκέλα από τους τρεις. Ο ΠΑΟΚ όμως είναι ικανός να κυνηγήσει τον τίτλο. Ουσιαστικά ένα δύσκολο παιχνίδι έχει, αυτό κόντρα στον Αρη που μπορεί εκείνο τον καιρό να είναι απασχολημένος με το κύπελλο. Εμείς συνεχίζουμε και ελπίζουμε να είναι ο Τζιμπρίλαρος το ίδιο ζεστός μέχρι το τέλος.

Scratch: Eίδα καλά; Εκανε ο Κατσουράνης σπριντ; Σήμερα ήταν πράγματι καλός (έτσι pensierix;).

Scratch 1 : Τι έρμο ξύλο έφαγε ο Νίνης...




Scratch 2: Moυ αρέσει που δεν κωλώνει ο Λέτο (αυτό βέβαια ήταν γνωστό).

Scratch 3: Οι "ομορφιές" του ελληνικού πρωταθλήματος συνεχίζονται. Τεσσάρα στον Αστέρα Τρίπολης ο Ηρακλής. Θα την εξαργυρώσει κάπου;


Scratch 4:
Πολλοί βλέπουν ύποπτο το άνετο πέρασμα του ΠΑΟΚ από τα Πηγάδια. Εγώ θεωρώ ότι το πήρε με το momentum. Ποια Ξάνθη τώρα;


Scratch 5: Αλλού γι΄ αλλού ο Ντάκος στο ΟΑΚΑ. Δικαιολογημένα διαμαρτύρονται τόσο η ΑΕΚ όσο και ο Εργοτέλης.


Scratch 6: Σήμερα "καμάρωσε" ο ΠΑΣ. Δεν περίμενα να παίξει τόσο άψυχα στον "τελικό" με τον Σουβλακιακό...


Scratch 7: Ρε λες να πέσει τελικά η Λάρισα; Ο Αρης πάντως μπορούσε σήμερα να τη "σκοτώσει" και τη λυπήθηκε...

Scratch 8: Γιατί έχω την εντύπωση πως όταν ο Δώνης μίλησε για άμπαλες ομάδες που είναι πάνω από το πιτσούνι, εννοούσε αποκλειστικά και μόνο την ΑΕΚ;

Scratch 9: Πόσα πέναλτι πρέπει να κάνει ο Μέλμπεργκ για να σφυριχτεί ένα; (πέναλτι στην πρεμιέρα με Λάρισα, βόλεϊ στο ντέρμπι με την ΑΕΚ, ανατροπή του Σαγκανόφσκι σήμερα).


Scratch 10 (από γαυροφόρουμ): * Δίκαια λένε τον Νίνη Σαραβάκο. Εχει αρχίσει να πέφτει με τον ίδιο τρόπο.

* Τι θα γίνει τελικά μ΄ αυτόν τον Αλβανίσκο τον Νίνη; Πόσο καιρό θα τον αβαντάρουν οι δημοσιογράφοι και οι διαιτητές; Πότε θα βρεθεί ένα τσογλάνι αμυντικό χαφ να του κόψει τη μπάλα; Πώς βουτάει και παίρνει έτσι τα πέναλτι και στη Ρώμη και εδώ; Απορώ πόσο μαλάκες ήταν μερικοί όταν τον χειροκροτούσαν στο Καραϊσκάκη. Αυτός πρέπει να έχει γίνει αλλαγή από το δεκάλεπτο στο ΟΑΚΑ. Ακούς Αβραάμ;


Scratch 11 (από παναθηναϊκό φόρουμ - τολμηρά):
- Με ποιο πόδι σκόραρε ο Σίσαρος; Με το ξύλινο ή με το γυάλινο;


- Με το κρεάτινο. Το μεσαίο.

* Τελικά είχαν δίκιο για τον Σισέ. Εχει λάμες. Αλλά τις έχει στην π*** γι΄ αυτό δεν του πέφτει ποτέ...



***




Δεν ενθουσιάζομαι από τη νίκη στο μπάσκετ. Δεν ξεχνάω πως ο γαύρος έπαιζε χωρίς Μπουρούση και Κλέιζα. Οσο κι αν είναι και για μας απώλεια η απουσία του ψυχάκια Σάρας, σήμερα έμπαιναν όλα. Δεν συμβαίνει κάθε μέρα αυτό. Αν για κάτι χάρηκα είναι που δεν δείχνει πια ευθεία γραμμή το καρδιογράφημα. Υπάρχουν ενδείξεις ζωής.



Οπως επίσης χάρηκα για την εμφάνιση του Μητσάρα. Αυτός ναι, είναι λόγος για να ενθουσιάζεσαι. Ελπίζω πια χωρίς υποχρεώσεις στο κύπελλο και στην Ευρωλίγκα και με το πλεονέκτημα έδρας που όπως φαίνεται είναι σχεδόν απίθανο να χαθεί να είμαστε έτοιμοι στα πλέι οφ.

Κορόνα στο κεφάλι του Ζοτς το μπάσκετ...



Scratch: Παράγινε η αφάνα του Τσίλι....


Scratch 1: Συλληπητήρια στον Παναγιώτη Γιαννάκη. Τι τραγωδία αυτή με τα αδέρφια του...

Scratch 2: H αλήθεια να λέγεται. Μεροληπτική η μετάδοση του Μπατή. Οπως κράζουμε τους γαυροδημοσιογράφους οφείλουμε να κράζουμε και τους πράσινους.

Scratch 3:
Οι γνωστοί αήττητοι ηλίθιοι εμφανίστηκαν ξανά στο κλειστό...


Friday, February 26, 2010

Παντού υπάρχει ένας μύθος...

To Nινί σέρνει ΚΑΙ αεροπλάνο



...άλλοτε για να καταρρίπτεται και άλλοτε για να επιβεβαιώνεται. Οπως ακριβώς συνέβη και στο Ολίμπικο. Εκεί όπου καταρρίφθηκε ο μύθος ότι σε τέτοιου είδους παιχνίδια ο Καραγκούνης είναι αναντικατάστατος. Εκεί όπου επιβεβαιώθηκε ο μύθος του μεγάλου ταλέντου του Σωτήρη Νίνη που έκανε την εμφάνιση της ζωής του και πιθανότατα αυτή που θα μας τον στερήσει λίγο πιο νωρίς λίγο πιο αργά.

Βέβαια, για να βάλουμε τα πράγματα στη σωστή τους βάση, ούτε ο Καραγκούνης βγήκε ξαφνικά άχρηστος επειδή εν τη απουσία του έλαμψε το άστρο του Νίνη, ούτε ο πιτσιρικάς μπορεί ΑΚΟΜΑ να χαρακτηριστεί "νέος Σαραβάκος", αφού για να συμβεί αυτό θα πρέπει να έχει ΚΑΙ διάρκεια ΚΑΙ σταθερότητα.

Κάτι που δεν είχε στα μέχρι τώρα παιχνίδια του Παναθηναϊκού κι ας υπάρχει η πολύ ισχυρή δικαιολογία πως όταν παίζει μαζί με τον Καραγκούνη (πολύ δε περισσότερο όταν είναι παρών ΚΑΙ ο Κατσουράνης) δεν έχει χώρο να κινηθεί, μπερδεύεται ο ένας στα πόδια του άλλου και τελικά η ομάδα ασφυκτιά μέσα σε λίγα τετραγωνικά. ΄Η ακόμα πως δεν μπορεί να βρει ρυθμό όταν τη μία αγωνιστική μπαίνει στην ενδεκάδα και την άλλη βγαίνει από αυτή.

Γι΄ αυτό λοιπόν ας χαμηλώσουμε τους τόνους από τη μεγάλη νίκη - πρόκριση που έγραψε ιστορία, απέδειξε το ευρωπαϊκό DNA του Παναθηναϊκού, επιβεβαίωσε ποιος είναι ο Ελληνας πρέσβης και όλα αυτά τα κλισέ που δεν αρέσουν στον coachp αλλά που είναι μεν αληθινά, ίσως όμως και λίγο κουραστικά όταν επαναλαμβάνονται.

Και ας δούμε τι μένει μετά από μια νίκη που μας τρέλανε, μας μέθυσε, μας έστειλε στους ουρανούς, πήρε τη θέση της στην ιστορία αλλά αυτή τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές φαντάζει ήδη μακρινή μπροστά στην πραγματικότητα που βρίσκεται μπροστά.

Μια πραγματικότητα που μας λέει πως όλος αυτός ο ενθουσιασμός μόνο κακό μπορεί να κάνει, αφού υπάρχει φόβος να αποπροσανατολίσει την ομάδα από τους στόχους της.

Στόχους της, έγραψα; Ποιοι είναι οι στόχοι της αλήθεια, μετά από την πρόκριση στους "16" του Europa League; Οσοι λένε πως τώρα πια αυτή η ομάδα δεν έχει το δικαίωμα να χαμηλώσει τον πήχη και παράλληλα τις προσδοκίες της, αδιαφορώντας για την Ευρώπη έχουν δίκιο. Αλλά και εκείνοι που λένε πως αυτή η νίκη - πρόκριση μπορεί να μας κοστίσει (αν δεν το έχει κάνει ήδη) το πρωτάθλημα έχουν επίσης δίκιο.

Κι όσοι πάλι λένε πως με τέτοιες εμφανίσεις σαν αυτή του Ολίμπικο δεν φοβόμαστε τίποτα και έχουμε το κατσαρόλι στο τσεπάκι, βλέπουν μόνο την μία όψη του νομίσματος. Γιατί ουδείς εγγυάται πως η διαπλανητική εμφάνιση του Νίνη θα επαναληφθεί στο αμέσως επόμενο (ή σε όλα τα επόμενα) παιχνίδια μας. Εκεί όπου η ομάδα δεν πρόκειται να βρει τους χώρους που βρήκε απέναντι στην Ρόμα για να μπορέσει να λειτουργήσει αποτελεσματικά το δίδυμο Νίνη - Σισέ (πάρε κάθετη μπαλιά, εκμεταλλεύσου την ταχύτητά σου και κάνε αυτό που γνωρίζεις να κάνεις καλά). Εκεί όπου ένας κομάντο επόπτης σε μια φάση ανάλογη με αυτή του Τζιμπρίλαρου στο τρίτο γκολ δεν θα έχει τον παραμικρό ενδοιασμό να σηκώσει το σημαιάκι υποδεικνύοντας τον Γάλλο σε θέση οφσάιντ.

Κι αν εμείς μείνουμε στους διθύραμβους των ΑΡΔ για τον Νίνη που αυτοί από την πλευρά τους έχουν κάθε λόγο να γράφουν, αν ο μικρός αρχίζει ήδη να ονειρεύεται την Μάντσεστερ και τον παπούλη από τη Σκωτία και αν όλοι οι παίκτες μας αρχίσουν να ασχολούνται με την επόμενη φάση του Europa που για όποιον δεν το κατάλαβε προς το παρόν δεν σημαίνει καμία διάκριση, αλλά απλά μια έξτρα επιβάρυνση δύο αγώνων ο δεύτερος εκ των οποίων και μάλιστα εκτός έδρας διεξάγεται στις 18 Μαρτίου, δηλαδή τρεις μέρες πριν το ντέρμπι με τον ακατονόμαστο, τότε όντως το κατσαρόλι έχει ήδη κάνει φτερά.

Και μην ξεχνάμε πως αυτό φέτος είναι αυτοσκοπός, κάτι που επιβεβαίωσε και το πανό που σήκωσαν οι οπαδοί μας στη Ρώμη: "Πρωταθλητή σε θέλουμε, Παναθηναϊκέ".

Και το θέμα είναι πως οι πονοκέφαλοι του Νιόπλια μόλις τώρα αρχίζουν. Τώρα που ο μικρός έχει κάνει ένα εκπληκτικό παιχνίδι και η μουρμούρα στην περίπτωση που τον αφήσει έξω για να βάλει τον Κάρα θα ενταθούν, τώρα που θα πρέπει να κάνει μια τέτοια διαχείριση ώστε να χωρέσουν όχι ένα, ούτε δύο, αλλά τρία καρπούζια κάτω από την ίδια μασχάλη.

Ευελπιστώντας σε ακόμα καλύτερες μέρες και περισσότερες επιτυχίες, αρχής γενομένης από τη Νέα Σμύρνη, αφού πρέπει η καλή (όπως την βλέπουμε οι περισσότεροι) εμφάνιση να αρχίσει επιτέλους να συνοδεύεται και από νίκες, συνεχίζουμε προσγειωμένα, χωρίς έπαρση και με ιδιαίτερη προσοχή.


Scratch: Εννοείται πως ένα 24ωρο μετά το θρίαμβο της Ρώμης δεν θα μπορούσα να ασχοληθώ με το ματς, αφού έχουν γραφτεί και ειπωθεί τα πάντα γι΄ αυτό.

Scratch 1: Δεν χάρηκα πάντως για την αποβολή του πολύ καλού (χθες) Κατσουράνη, γιατί είναι άλλο να μην χρησιμοποιείς έναν παίκτη επειδή κρίνεις ότι δεν σου κάνει για ένα συγκεκριμένο παιχνίδι και διαφορετικό να μην τον έχεις στη διάθεσή σου για λόγους ...ανωτέρας βίας.

Scratch 2: Τι άλλο πρέπει να κάνει ο Σισέ για να τον καλέσει ο Ντομενέκ στην Εθνική Γαλλίας;

Scratch 3: Πόσο μου άρεσε ο τρόπος που έσβησε τα φώτα στους Ιταλούς με την είσοδό του στον αγώνα ο Ζιλμπέρτο Σίλβα!


Scratch 4: Τι πίνει ο Σαριέγκι στα μεγάλα ευρωπαϊκά παιχνίδια;

Scratch 5: Ποιος θα πάρει πρώτος μεταγραφή; Ο Νίνης ή ο Σιμάο;




Scratch 6: Πόσο γουρλής είναι ο Βγενό;

Scratch 7: Τι γκαντεμιά είναι αυτή του Μαρίνου; Δύο παρουσίες σε ευρωπαϊκά παιχνίδια, δύο συμμετοχές σε γκολ εις βάρος μας.


Scratch-ο-καλούδια από γαυροφόρουμ:
* O κώλος αυτής της ομάδας δεν υπάρχει! Στο 0-1 πάω για ξύρισμα, πριν προλάβω να τελειώσω, 1-3. - Μην ξαναξυριστείς. Εγώ δεν θα ξανακάνω μπάνιο...

* Αρχίσανε οι ΑΡΔιές: Απίστευτο 3-2 στη Ρώμη, επιτρέπει στον Παναθηναϊκό να κάνει όνειρα μέχρι και για τελικό. - Θα πάρουν τα @@ τα μεγάλα. Κυνηγάνε το triple crown λένε και θα πάρουνε τα παπάρια μου. Πρωτάθλημα εμείς, UEFA η Λίβερπουλ και κύπελλο η Καβάλα. * Να δεις που θα πέσουν με τη Λίβερπουλ και θα τους γ*** ο "Sotis" έτσι για το ευχαριστώ. Γιατί απ΄ ό,τι φαίνεται οι ομάδες με τις οποίες θα πέσουν στους "8" δεν λένε και τίποτα. * Για όσους δεν το κατάλαβαν: Πήραμε Πρωτάθλημα!!!

* Η βαζέλα νικάει τη Ρόμα για τους "32" του Europa και είναι λες και πήρε το CL. Πήρε όμως κι ένα πουλί κι έμεινε έξω από την Ευρωλίγκα, αλλά το βλέπει κανείς πουθενά; Σα να μην έγινε ο αγώνας; Ωραία πράγματα οι ΑΡΔ!


* (Και το αποτέλεσμα χορήγησης ληγμένων): Xρόνια παρασκηνιακής δουλειάς και προπαγάνδας, μερικές καλές πορείες, πληρωμένα ΜΜΕ και μάνατζερ για να αποκτήσει όνομα ο "νεαρός ταλαντούχος Νίνης" και να και το ανύπαρκτο πέναλτι σήμερα από τον διαιτητή γραμμής που προφανώς έπρεπε να δικαιολογήσει την ύπαρξή του. Από την άλλη, μια ομάδα εντελώς παρατημένη στην Ευρώπη, με τους οπαδούς της συνεχώς στη μπούκα για τιμωρία του γηπέδου, με ανύπαρκτες δημόσιες σχέσεις (ποιος να τις κάνει αφού από στελέχη και προσβάσεις σε UEFA, MME και μάνατζερ είναι μηδέν) και να και το ακυρωμένο γκολάκι στο ΄90 με τη Μπορντό. Αυτές είναι οι διαφορές και ούτε κωλοφαρδία υπάρχει ούτε άλλη δικαιολογία...


Η ΑΦΙΞΗ









Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
(Χωρίς τον Τζιμπρίλ που πήγε από Ρώμη στο Μάντσεστερ
για να δει τον νεογέννητο γιο του, Μάρλεϊ)








Ο ΑΓΩΝΑΣ





















ΒΟNUS


Πώς είχε υποδεχτεί ο Τύπος την κλήρωση...


Από GWF


Μια ευγενική χορηγία του Animation



EDIT: Ο γνωστός ερυθρόλευκος αρουραίος είπε να εξυμνήσει ακόμα περισσότερο την απόδοση του Νίνη και του πίστωσε και το τρίτο γκολ, αυτό που έβαλε ο Τζιμπρίλαρος. Πριν το διορθώσει, ο δαιμόνιος (και γρήγορος) συνμπλογκίτης Πάνος το "τσίμπησε" και νάτο!

Μια ευγενική χορηγία του Πάνου