Sunday, November 29, 2009

Oταν ...μεγαλώσω θέλω να γίνω Ολυμπιακός...


Ο τίτλος απηχεί ακριβώς τα συναισθήματά μου. Στο μοναδικό παιχνίδι που η ομάδα μου έπρεπε να αποδείξει πράγματα, παρουσιάστηκε κατώτερη των περιστάσεων.

Ο Ολυμπιακός έπαιζε με την πλάτη στον τοίχο, είχε απουσίες, κακή φυσική κατάσταση και κούραση από το παιχνίδι που έδωσε στα μέσα της εβδομάδας. Εδειξε όμως το μέταλλο που διαθέτει ως ομάδα, έπαιξε με πάθος, κάλυψε τις αδυναμίες του και τελικά βγήκε νικητής. ΔΙΚΑΙΟΣ ΝΙΚΗΤΗΣ!

Ο Παναθηναϊκός πήγαινε στο ντέρμπι με τον αέρα του πρωτοπόρου, έτοιμος να αποδείξει ότι είναι η νέα μεγάλη δύναμη που θα επιβληθεί με την ποιότητα του ρόστερ του και την καλή φυσική του κατάσταση. Δεν τα κατάφερε γιατί του έλειπε το πιο σημαντικό: Η ΨΥΧΗ!

Δεν με ενδιαφέρει αν ο Σισέ δεν ήταν οφσάιντ στη φάση που προηγήθηκε του γκολ του Μήτρογλου. Με ενδιαφέρει ότι η ομάδα που θέλει να αποδείξει ότι είναι καλύτερη ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ να παρατάει αγώνα. Με ενδιαφέρει που αυτή η ομάδα ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΜΟΝΙΜΑ ΤΗΝ ΠΑΘΟΓΕΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΜΥΝΑΣ της γιατί κανείς δεν φρόντισε να την ενισχύσει παρόλο που ξόδεψε ένα σκασμό εκατομμύρια ευρώ. Αλήθεια, ο Μέλμπεργκ μας έπεφτε λίγος ε;

Η ώρα της αλήθειας έδειξε Ολυμπιακό. Εμείς; Ισως όταν μεγαλώσουμε...

Περισσότερα μετά το τέλος του μπάσκετ. Πάω να παρακολουθήσω μια ομάδα που δεν έχει μάθει να τα παρατάει και ξέρει να παλεύει μέχρι το τέλος...


ΕDIT: Στενοχωριέμαι που θα πρέπει να ξεκινήσω αιτιολογώντας τον τίτλο του ποστ, αλλά δεν γίνεται αλλιώς από την στιγμή που ερμηνεύεται στραβά.

Σαφώς δεν σκοπεύω να ...αλλαξοπιστήσω, ούτε έχω ζηλέψει τις πρακτικές του Ολυμπιακού τα τελευταία χρόνια. Δεν θα ήθελα, ακόμα κι αν μου τα χάριζαν, τα κάλπικα και πέτσινα πρωταθλήματα που έχει κερδίσει, ούτε και να έχω IQ ραδικιού όπως έχει μεγάλο τμήμα των οπαδών του.
Εχω ζηλέψει όμως την ικανότητά του να ξεφεύγει όταν είναι στριμωγμένος στα σκοινιά και όχι μόνο να ξεφεύγει αλλά να ρίχνει ένα χτύπημα που αφήνει τον αντίπαλο νοκ άουτ. Ανεξάρτητα από τον τρόπο που αποκτήθηκε (τύχη, εύνοια, σκανδαλώδη εύνοια κ.λπ.) και αν αυτός είναι κατακριτέος ή όχι, η ψυχή που δείχνει σε κρίσιμες στιγμές, υπάρχει πια στο DNA του. ΤΕΛΟΣ!

Αυτή είναι η γνώμη μου, δεν αλλάζει και μπορείτε να έχετε όσες διαφωνίες θέλετε!

Από εκεί και πέρα:

1) Θεωρώ ξεκάθαρα πως η παθογένεια της αμυντικής γραμμής του Παναθηναϊκού υποχρεώνει τον Τεν Κάτε να καταφεύγει σε αλχημείες, προκειμένου να θωρακίσει τα μετόπισθεν. Με αποτέλεσμα σε κανένα σχεδόν κρίσιμο παιχνίδι κόντρα σε δυνατό αντίπαλο ο Παναθηναϊκός να μην μπορεί να παραταχθεί ορθολογικά, αφού ο παραπάνω παίκτης που ενισχύει την άμυνα, υποχρεωτικά απουσιάζει από το δημιουργικό παιχνίδι της ομάδας. Είναι ένα πρόβλημα που δεν λύθηκε πέρσι, δεν λύθηκε ούτε φέτος.

2) Είχα γράψει ότι είναι λάθος να ανεβάσουμε τους τόνους εν όψει του ντέρμπι γιατί αυτό το παιχνίδι δεν ξέρουμε να το παίξουμε. Ο Νίκος Πατέρας έχει πολύ καλές προθέσεις, ήθελε με όσα έκανε να δείξει ότι είναι κοντά στην ομάδα και δεν θα επιτρέψει σε κανέναν να την πειράξει, αλλά έτσι δυναμίτισε το κλίμα και έπαιξε στο γήπεδο των αντιπάλων που γνωρίζουν πολύ καλύτερα να χειριστούν αυτά τα θέματα. Επαναλαμβάνω ό,τι είχα γράφει και σε πρόσφατο ποστ. Οι τσαμπουκάδες ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗ ΜΕΝΤΑΛΙΤΕ ΤΟΥ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ επομένως έτσι όπως εξελίχθηκαν τα γεγονότα ξέφυγαν από τον έλεγχο της ομάδας και είχαν αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που προσδοκούσε. Συσπείρωσαν και φανάτισαν τον αντίπαλο σε ένα παιχνίδι που ο Παναθηναϊκός γνώριζε εξ αρχής ότι δεν μπορεί να έχει την βοήθεια των οπαδών του. Επομένως, πρόσφεραν ένα παραπάνω ατού στον Ολυμπιακό.

3) Σαν να μην έφτανε αυτό το πλεονέκτημα του αντιπάλου, ο Παναθηναϊκός του πρόσφερε ένα ακόμα με το να κατεβεί να παίξει στο Καραϊσκάκη μετά από τα όσα αίσχη συνέβησαν πριν τον αγώνα και που είχαν ως αποτέλεσμα να παραμείνει η ομάδα καθηλωμένη μέσα στο πούλμαν για παραπάνω απο δύο ώρες στο Καλλιμάρμαρο, γεγονός που αναμφισβήτητα μεγάλωσε τον εκνευρισμό της. Αν μπορούσε να χειριστεί τα γεγονότα που προέκυψαν ο Πατέρας, θα διεμήνυε ότι ο Παναθηναϊκός δεν θα κατεβεί να παίξει σε παιχνίδι που διεξάγεται υπό αυτές τις συνθήκες. Αντ΄ αυτού η ομάδα πήγε στο Καραϊσκάκη σαν πρόβατο στη σφαγή. Δεν προσπαθώ με αυτά που γράφω να δικαιολογήσω την ήττα, αν και πολλοί άλλοι θα το κάνουν. Μιλάω αποκλειστικά για τον λανθασμένο χειρισμό μιας κατάστασης από μια διοίκηση που δεν έχει το know how για τέτοια ενδεχόμενα. Δεν μιλάω για τις συνέπειες αυτής της κατάστασης.

4) Ο Τεν Κάτε έχει τεράστια ευθύνη για τον τρόπο που κατέβασε την ομάδα στον αγωνιστικό χώρο (με τις όποιες δικαιολογίες προκύπτουν από την ανασφάλεια που του δημιουργεί η παθογένεια της άμυνας), αφού σεβάστηκε υπερβολικά μια ομάδα κουρασμένη που μόλις έτρεχε λίγο παραπάνω έβγαινε νοκ άουτ με θλάσεις. Επιπρόσθετα, δεν κατάφερε να βελτιώσει τα πράγματα ούτε όταν έγινε σαφές πως ο Σπυρόπουλος δεν μπορούσε να σηκώσει μόνος του όλο το βάρος της πτέρυγάς του, ότι ο Κατσουράνης ήταν ωσεί παρών, ο Σαλπιγγίδης μέτριος και ο Γκάμπριελ εκτός τόπου και χρόνου. Αποδείχτηκε λάθος η χρησιμοποίηση του Σεϊταρίδη, ενώ προφανώς δεν έκανε καλή προετοιμασία ούτε στον ψυχολογικό τομέα.

5) Οι παίκτες μπήκαν χεσμένοι στο παιχνίδι και χεσμένοι έφυγαν από αυτό. Κι αν ο προπονητής τους ευθύνεται για το λάθος στήσιμό τους, εκείνοι δεν κατάφεραν να σώσουν ούτε τον αυτοσεβασμό τους. Είναι απαράδεκτο να παρατάει το παιχνίδι από το ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου μια ομάδα που θέλει να πλασάρεται ως η νέα μεγάλη δύναμη του πρωταθλήματος, που βαυκαλίζεται πως έχει το πιο ποιοτικό ρόστερ και την καλύτερη φυσική κατάσταση. Ηταν το κατ΄ εξοχήν παιχνίδι που χρειαζόταν να δείξει ψυχή και πάθος. Αντ' αυτού υπήρξε ένα τεράστιο μηδενικό.

6) Δεν έχω αισιοδοξία για τη συνέχεια. Οχι επειδή ο Ολυμπιακός πέρασε μπροστά στη βαθμολογία ή έχει ευνοϊκότερο πρόγραμμα στη συνέχεια. Ούτε επειδή χάσαμε στο ντέρμπι γιατί και η ήττα είναι μέσα στο πρόγραμμα. Ούτε πάλι επειδή εξαντλώ τις φιλοδοξίες μου σε ένα - δύο παιχνίδια (ως άλλος ΠΑΟΚ...) στη διάρκεια της σεζόν. Αλλά επειδή το συγκεκριμένο παιχνίδι ήταν το πραγματικό κρας τεστ του Παναθηναϊκού και απέτυχε σ΄ αυτό παταγωδώς. Στην πιο κρίσιμη στιγμή έκανε την πιο "αναιμική" εμφάνιση. Σε όλους τους τομείς. Διοικητικά, προπονητικά, αγωνιστικά, ψυχολογικά. Τόσο καιρό μπορούσα να κάνω υπομονή για το κακό θέαμα, ή τις ψυχοβγαλτικές νίκες, να δίνω δικαιολογίες για τα στραβοπατήματα, αλλά μέχρι εδώ. Οταν ο Ολυμπιακός κερδίζει ένα παιχνίδι στο οποίο έχει σημαντικές απουσίες, κακή φυσική κατάσταση, κόπωση από ευρωπαϊκές υποχρεώσεις, καταφέρνοντας να μετατρέψει τη μια τελική του σε γκολ (όταν άνοιξε το σκορ είχε μία τελική προσπάθεια έναντι 10 δικών μας...) οι δικές μου δικαιολογίες στερεύουν. Δεν έχω το δικαίωμα να τις επικαλούμαι...

7) Η ψυχραιμία είναι αυτή τη στιγμή είδος εν ανεπαρκεία. Δεν ξέρω αν θα προκύψει στην πορεία ή θα πάμε σε νέα εποχή εσωστρέφειας και γκρίνιας. Η αλήθεια είναι πως δεν έχουμε περιθώρια για κάτι τέτοιο, αν εξακολουθούμε να πιστεύουμε πως δεν χάθηκε τίποτα, ή μάλλον καλύτερα πως χάθηκε μόνο μία μάχη και όχι ο πόλεμος. Αλλά το θέμα είναι, πού θα τη βρούμε; H διοίκηση δεν έχει τη δύναμη να αντέξει την πίεση που θα δημιουργηθεί από κόσμο, δημοσιογράφους, παλαίμαχους, και ...εσωκομματικούς αντιπάλους. Και αυτή η αδυναμία της να αντέξει στην πίεση θα συμπαρασύρει σαν ντόμινο και την ίδια την ομάδα.

Scratch: O Mέλμπεργκ είναι η "Νέμεσίς" μας. Θα βρίσκεται εκεί, στην ενδεκάδα του πιο σημαντικού μας αντίπαλου, να μας θυμίζει πως με μια κίνηση θα είχαμε αλλάξει τη ροή των πραγμάτων το καλοκαίρι και χάσαμε την ευκαιρία να το κάνουμε. Kαι όχι μόνο επιλέξαμε να μην ενισχυθούμε και αντ' αυτού να ενισχύσουμε ακόμα περισσότερο τον αντίπαλό μας, αλλά προχωρήσαμε σε μεγαλύτερο επίπεδο ξεφτίλας: Επιχειρήσαμε να τον απαξιώσουμε. Ας βγουν να μας ξαναπούν τώρα ότι είναι στατικός και δεν βγάζει τη μπάλα μπροστά. Ακούς Χενκ;

Scratch 1: Χάσαμε και στο μπάσκετ σήμερα. Αλλά δεν νοιώθω ντροπή. Ντροπή νοιώθω μόνο για την ποδοσφαιρική ομάδα. Που ήταν άψυχη, ηττοπαθής και κατώτερη των περιστάσεων...

Saturday, November 28, 2009

Η διαφορά ήταν ο Σκόκο



Ολη την εβδομάδα ασχολούμαστε με το ντέρμπι στο τηγάνι και περάσαμε στο ντούκου το ντέρμπι των "Δικέφαλων". Τελικά, το αποτέλεσμα του συγκεκριμένου αγώνα αποδεικνύει το λόγο που πέρασε στο ντούκου. Η ΑΕΚ για μια ακόμα φορά αναγεννήθηκε από τις στάχτες της (όχι ότι έπαιξε καμιά μπαλάρα, στις λεπτομέρειες κρίθηκε το παιχνίδι, αλλά πάντως το πήρε), ο δε ΠΑΟΚ για μια ακόμα φορά απέδειξε ότι όταν παίζει ντέρμπι μακριά από τη Θεσσαλονίκη, έχει χάσει από τα ...Τέμπη.


Για το ματσάκι δεν υπάρχουν πολλά να πεις. Ο ΠΑΟΚ ήταν καλύτερος στο πρώτο ημίχρονο, αλλά την ευκαιρία που του παρουσιάστηκε και μάλιστα διπλή στο τέλος του πρώτου μέρους, ο Μούσλι δεν κατάφερε να την μετατρέψει σε γκολ (δύο έβαλε με τον Αρη, χάθηκε ο κόσμος να κρατήσει ένα;). Αντίθετα από την άλλη πλευρά, ο Σκόκο δίνει έτοιμο γκολ στον Μαντούκα αλλά ο Βραζιλιάνος δεν το χάνει, το βάζει το γκολάκι. Και επειδή για την ΑΕΚ μιλάμε, είχε και το καθιερωμένο δοκαράκι, έτσι για να τιμήσει τον ύμνο της. Επί της ουσίας ήταν ένα παιχνίδι ανάμεσα σε ισοδύναμες ομάδες, μόνο που η μία είχε Σκόκο, η άλλη όχι. ΄Η μπορείς να το πεις κι αλλιώς. Δεν τράβηξε ο Πάμπλο, δεν τράβηξε κι ο ΠΑΟΚ.


Η ΕΞΕΔΡΑ




***


Η ΒΡΑΒΕΥΣΗ


Οι οργανωμένοι δεν ξέχασαν τον "σέξι Μπρούνο"



***

ΟΙ ΦΑΣΕΙΣ


Ο τεντογαμπρός... (Χέρσι)





***

ΤΟ ΓΚΟΛ







***

ΟΙ ΜΕΤΟΧΟΙ - Α-ΜΕΤΟΧΟΙ


Θαύμα! Θαύμα! Ο Κανελλόπουλος στο γήπεδο!

***

ΟΙ ΠΡΟΠΟΝΗΤΕΣ




***

ΤΑ ΠΑΝΟ






***

GOSSIP


Βασίλειος Κωστέτσος - Σάσα Μπάστα


Αντε μετά να μην πιστέψεις τις ψήμες για τον Ταχτσίδη...


Friday, November 27, 2009

Nτέρμπι, τότε και τώρα...

2 Δεκεμβρίου 1995.
Ο Γιώργος Καπουράνης στο 88ο λεπτό στέλνει τη μπάλα
στα δίχτυα του Ολυμπιακού στο τελικό 1-2 στο ντέρμπι "αιωνίων"
και γίνεται σύνθημα στα χείλη των οπαδών του Παναθηναϊκού.
"Γ***σες το θρήνο στο λιμάνι, Καπουράνη, Καπουράνη".
(έχουμε φέτος κι άλλον παίκτη
που το επώνυμό του έχει την ίδια κατάληξη.
Βρε λες να κάνει κανα θαύμα ο Κατσούρ;)


Εφτασε λοιπόν η ώρα του ντέρμπι. Με τον Παναθηναϊκό να μην έχει εξαργυρώσει βαθμολογικά τα πλεονεκτήματα με τα οποία ξεκίνησε το πρωτάθλημα (ποιοτικότερο ρόστερ, ευκολότερο πρόγραμμα) με τον Ολυμπιακό να έχει σταθεί όρθιος παρά τις αντιξοότητες (ελλείψεις στο ρόστερ, μάστιγα τραυματισμών) και τη μεταξύ τους διαφορά να είναι τέτοια που να μην ξεκαθαρίζει το τοπίο.

Ο Παναθηναϊκός με νίκη ξεφεύγει 5 βαθμούς και αφήνει τον Ολυμπιακό να ψάχνεται και να κάνει καταμερισμό ευθυνών. Πατάει γερά στα πόδια του, μεγαλώνει η αυτοπεποίθησή του ανεβαίνει η ψυχολογία του και διατηρεί την ηρεμία στο στρατόπεδό του εν όψει της συνέχειας σε πείσμα όλων των ΑΡΔ και των πολυμετοχικών που περιμένουν στη γωνία...

Ο Ολυμπιακός με νίκη φέρνει τούμπα την μέχρι τώρα κατάσταση, περνάει μπροστά με ένα βαθμό και προσδοκά ακόμα καλύτερες μέρες με την επιστροφή των τραυματιών του, το εύκολο πρόγραμμα του δεύτερου γύρου και - ίσως - κάποιες μεταγραφές. Παράλληλα, ρίχνει τον Παναθηναϊκό στην εσωστρέφεια, την γκρίνια και την αμφισβήτηση.

Υπό τις παραπάνω συνθήκες θα έλεγε κανείς πως η ισοπαλία μάλλον ευνοεί τον Παναθηναϊκό, αφού του επιτρέπει να διατηρεί το έστω και βραχύ προβάδισμα έναντι του αντιπάλου του. Μόνο που στην πράξη τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι.

Εξάλλου, η προϊστορία δείχνει πως όποτε ο Παναθηναϊκός κυνηγά την ισοπαλία χάνει το παιχνίδι. Οπως επίσης ότι ο Ολυμπιακός όταν παίζει με την πλάτη στον τοίχο παίρνει αποτελέσματα.

Για το πώς θα αγωνιστούν οι δυο ομάδες θα μπορούσαν να ειπωθούν πολλά. Οτι κατά πάσα πιθανότητα οι δύο ομάδες θα πάνε σε κοντρόλ παιχνίδι φυλάγοντας τα νώτα τους χωρίς να εκβιάσουν το γκολ. Μόνο που το κάθε παιχνίδι είναι διαφορετικό και πολλές φορές οι λεπτομέρειες κάνουν τη διαφορά. Μπορεί για παράδειγμα να πηγαίνουν κι οι δύο προσεκτικά, να μπαίνει ένα γκολ από το πουθενά νωρίς νωρίς και να γίνεται το ματς ροντέο.

Γι΄ αυτό για τα αγωνιστικά δεν μπορεί να πει κανείς πολλά. Ειδικά αν δεν ξέρει ποιος θα ξεκινήσει από την κάθε ομάδα.

Εκείνο που μπορώ να πω εγώ ως οπαδός του Παναθηναϊκού είναι πως αυτή είναι η μεγάλη ευκαιρία μας. Το θέλουμε αυτό το πρωτάθλημα; Αν το θέλουμε πρέπει να το αποδείξουμε. Ας μπούμε μέσα και ας το πάρουμε. Ας αποδείξουμε στην πράξη ότι είμαστε καλύτεροι. Τόσο απλά. Μπορούμε;

Επ΄ευκαιρία κι επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, ας αφήσουμε την εικόνα να μιλήσει. Μια αναδρομή σε προηγούμενα ντέρμπι και σημαντικές στιγμές. Δεν άντεξα να βάλω γκολ του γαύρου, αλλά είτε έτσι είτε αλλιώς στο κλίμα θα μπείτε!

Ελα πάμε!

ΦΑΣΕΙΣ


12/01/03 Παναθηναϊκός - Ολυμπιακός 3-2
18’ Ολισαντέμπε, 72’ Μπασινάς, 77’ Κόλκα - 9’ αυτ. Χένρικσεν, 55’ αυτ. Κυργιάκος (Το γκολ του Μανώλη)


Από τον ίδιο αγώνα το γκολ του Μπασινά


21/11/99 Παναθηναϊκός - Ολυμπιακός 2-0
58' Ολιβάρες, 64' Βαζέχα
(Το γκολ του Ολιβάρες)


Και οι πανηγυρισμοί του Πέρσι με τον Λυμπερόπουλο


Φάουλ του Καραγκούνη


Βαζέχα - Νταμπίζας


Βόκολος (με μαλλιά) - Πίτερ Οφορίκουε


Σιμπνιέφσκι - Ελευθερόπουλος...


...σε δύο χρόνους...


Τζιοβάνι - Σεϊταρίδης


Γκόγκιτς - Φύσσας


Καραγκούνης - Αλεξανδρής


Καρεμπέ - Γκονζάλες


Καρεμπέ - Μικάελσεν


Καστίγιο - Μόρις


Κωνσταντίνου - Ανατολάκης


Γκούμας - Νινιάδης - Μίκλαντ


Αντζας - Παπαδόπουλος

Παπαδόπουλος - Καρεμπέ


Πουρσανίδης - Λυμπερόπουλος


Ριβάλντο - Κυργιάκος


Σίγκουρντσον - Τζιοβάνι


Τζιοβάνι - Κυργιάκος


Βλάοβιτς - Κόντης

Χούτος - Φερνάντο Γκαλέτο


Ζέτερμπεργκ - Καραγκούνης


Ζουτάουτας - Τζόρτζεβιτς

***
ΤΟ ΠΑΝΟ

Η επιστροφή του Μιχάλη Κωνταντίνου ως αντίπαλου...

***

ΟΙ ΠΡΟΠΟΝΗΤΕΣ

Γιάννης Κυράστας - Αλμπέρτο Μπιγκόν


Γιτζάκ Σουμ - Νίκος Αλέφαντος


(Αραγε, θα με πάρει τηλέφωνο ο Δούρος;)


Αλμπέρτο Μαλεζάνι - Τροντ Σόλιντ


***
ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ


Οταν στο γήπεδο υπήρχαν οπαδοί και των δύο ομάδων...



Η Λεωφόρος πεδίο μάχης...


28-04-1996, ΟΑΚΑ, Παναθηναϊκός - Ολυμπιακός 1-0


Ο Στράτος Αποστολάκης ανοίγει το σκορ
οι οπαδοί του Ολυμπιακού βάζουν φωτιά στο ΟΑΚΑ
...

...και τη λύση δίνει η Πυροσβεστική...



ΜΑΚΗΣ ΕΥΘΥΜΙΑΔΗΣ

24-03-2002: Το ντέρμπι ξεκίνησε νωρίς
με τον κόρακα να δίνει τα πάντα ανάποδα
και να βάζει το γαύρο στην περιοχή μας


Το πέναλτι του Κωνσταντίνου ήταν το φυτίλι
(έχουμε ξαναπεί ΗΤΑΝ πέναλτι ο κόραξ τις άρπαξε
για τα προηγούμενα σφυρίγματα...)


Εξαλλος ο Λύμπε


τον απομακρύνουν με δυσκολία


Ο Ευθυμιάδης μετά το "πέσιμο"


Εκείνο το βράδυ "τελείωσε"
η διοικητική καριέρα
του Φιλιππίδη στον Παναθηναϊκό


Η Λεωφόρος μετά τα επεισόδια...


Για τα αντίστοιχα αίσχη της Ριζούπολης το σχετικό (πρόσφατο) ποστ εδώ.

***


ΟΙ ΑΠΟΒΟΛΕΣ


12-01-03, Παναθηναϊκός - Ολυμπιακός 3-2,
αποβολή Ολισαντέμπε



18-04-04, Παναθηναϊκός - Ολυμπιακός 2-2,
αποβολή Τζιοβάνι



28-08-05, Παναθηναϊκός - Ολυμπιακός 0-2,
αποβολή Μόρις

(μόλις έχει δώσει την κλωτσιά στον Τζόρτζεβιτς)



ΤΣΑΜΠΟΥΚΑΔΕΣ


Αντζας - Κωνσταντίνου


Ανατολάκης - Φλάβιο Κονσεϊσάο


Κωνσταντίνου - Βάλλας και...


...συμπαίκτες...

Γιούρκας - Ανατολάκης
(αυτός ο Μπαρμπαγιώργος μέσα σε όλους τους καβγάδες ήταν)
(ε ρε μαχητές που στέλνουμε στη Βουλή...)


Μέλος - Καστίγιο


...όταν ήταν αντίπαλοι...


Καστίγιο - Χαλκιάς


Κυργιάκος - Τζιοβάνι και στη μέση ο Δούρος...


Ανατολάκης - Κασναφέρης και στη μέση ο Κυργιάκος...


Οκκάς - Γκονζάλες


Ανατολάκης - "Σβούρας" (Παντελής Κωνσταντινίδης)


EDIT:
Τι είδαν τα ματάκια μου πρωί πρωί; Εκεί στην "Πράσινη" πόσο μυαλό έχετε; Μου βάζετε παραμονές ντέρμπι, συνέντευξη της κόρης του Δρακουμέλ; Οσο νάναι, μια ...αύρα από τον μπαμπά της δεν θα έχει πάρει; Ισαμε που αλλάζουν τα δεδομένα του ντέρμπι. Γρήγορα! Πάρτε χάντρες, ξεματιάστρες και σκόρδα...