Friday, August 31, 2007

Δρόμος στρωμένος με αγγούρια

Αντε να πούμε και τίποτα άλλο, μήπως και ξεφύγουμε λιγάκι από όσα έγιναν αυτές τις
μέρες. Και να μπούμε σιγά σιγά και στο κλίμα για το ντερμπάκι που έρχεται.
Εγινε κι η κλήρωση στο Τσαμπιόνι, έγινε και στο ΟΥΕΦΑ και πήραμε όλοι, άντε να μη πω τι.
Ητανε κληρώσεις αυτές ρε γαμώτο; Ο ένας χειρότερα από τον άλλο. Δρόμος στρωμένος με αγγούρια. Από πού να αρχίσεις και πού να τελειώσεις; Εντάξει, το ΑΕΚάκι είχε καλή κλήρωση στο Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά είχε παλούκια στο ΟΥΕΦΑ. Κι εδώ τώρα δεν έχει απ΄ την Κική και απ΄ την Κοκό ποια να διαλέξω. Η σεβιγιάνα θα διαλέξει. Κι εσύ θα πάρεις ό,τι περισσέψει. Γι΄ αυτό λέω ότι ήτανε δύσκολες οι κληρώσεις. Και το βλέπεις δηλαδή και από το ΟΥΕΦΑ. Αμα η ΑΕΚ μπαίνει στην κληρωτίδα ως κυπελλούχος (!) και βγάζει αντίπαλο τη Σάλτσμπουργκ, καταλαβαίνεις ότι η κυρία Τύχη δεν έχει κοιμηθεί απλώς αυτό το διήμερο, αλλά έχει πέσει σε κώμα. Και η καλή κλήρωση στο Τσάμπιονς Λιγκ εδώ που τα λέμε, πλασματική ήταν κι αυτή. Γιατί έτσι και έμπαινε στην κληρωτίδα σαν ΑΕΚ και όχι ως ΑΕΚ/Σεβίλλη άλλες ομάδες θα είχε απέναντί της.

Και πάμε τώρα στο αγαπημένο μου θέμα. Ωραία κλήρωση του έλαχε του γαύρου. Αυτό είναι που λέμε έκατσε πάνω στην κέντα. Ο,τι γίνεται τέσσερις στις πέντε φορές. Του έρχονται αντίπαλοι που ενώ με την πρώτη ματιά τις βλέπει δύσκολες, μετά αρχίζει και ξεθαρρεύει και νομίζει ότι μπορεί να τις κερδίσει έτσι και παίξει σοβαρά. Πλάκα κάνουμε όμως; Επαιξε ποτέ σοβαρά ο γαύρος στην Ευρώπη για να παίξει τώρα; Από χθες έχω ακούσει τα μύρια όσα. Οτι θα κάνει το πρώτο διπλό στην Βρέμη, ότι μπορεί να κάνει κι ένα δεύτερο στην Ρώμη κι ότι μπορεί να πετύχει στην Ισπανία αυτό που δεν πέτυχε τα προηγούμενα χρόνια. Στο τσακ σου λέει δεν μου έκατσε τότε, γιατί να μη μου κάτσει τώρα; Ασε που αρχίσανε και τις τρελαμάρες. Κολλητιλίκια λέει έχει ο Ιβιτς με τους Σπανιόλους, έχουμε και τον Ραούλ Μπράβο, εντάξει αν όχι διπλό ένα χι θα το αρπάξουμε εκεί μέσα. Ρε! Για συνέλθετε ρε, μην έρθουνε τίποτα ξεγυρισμένες πεντάρες και ψαχνόσαστε. Γιατί δεν είναι μόνο οι αντίπαλοι ζόρικοι. Είναι και το πρόγραμμα ακόμα πιο ζόρικο. Πώς θα την νικήσεις την ιταλιάνα στο πρώτο ματς; Κέρδισες πέρσι, ή κέρδισες πρόπερσι; Και χωρίς κόσμο μάλιστα; 'Η σάμπως θα κερδίσεις μέσα στη Γερμανία στο δεύτερο μόλις παιχνίδι που η Βέρντερ θα ψάχνει για τους βαθμούς; Και τα δύο κολλητά με τη σπανιόλα πότε τα έχεις; Τη χειρότερη στιγμή. Τρίτο - τέταρτο παιχνίδι. Ο,τι απεύχεται ο καθένας. Πα να πει ακόμα η Ρεάλ δεν θα έχει εξασφαλίσει την πρόκριση, οπότε θα σε χτυπήσει κάτω σαν χταπόδι. Ασε τώρα τι έχει να γίνει στη Ρώμη, με αυτά τα φασιστόμουτρα της Λάτσιο. Ειδικά έτσι και πάνε τίποτα γαύροι στην Ιταλία θα γίνει το "έλα να δεις". Αίμα και άμμος. Βαθμό δεν ξέρω αν θα πάρουνε, ξύλο όμως και θα ρίξουνε και θα φάνε. Τι μένει; Το ματσάκι με τη Βέρντερ στο τηγάνι. Εδώ σε θέλω λοιπόν. Πόσους βαθμούς θα πάρει φέτος ο γαύρος στο τσου-λί; Δύο θα είναι το ταβάνι ή τρεις;
Αυτά θα μου πεις τα λέω εγώ. Που είμαι αντίπαλος. Αυτοί αλλιώς τα σκέφτονται. Εχουνε πάντα την ελπίδα ότι θα αλλάξει κάτι. Μιλάμε τώρα ότι αυτή η ελπίδα έχει πεθάνει αλλά δεν το ξέρει. Σαν τον Ελ Σιντ την έχουνε στερεώσει με ένα στυλιάρι (να λείπουν οι συνειρμοί) και την περιφέρουν εδώ και εκεί. Εντεκα χρόνια στο Τσάμπιονς Λιγκ κι αυτό το ρημαδιασμένο διπλό δεν λέει να τους κάνει το χατίρι. Ούτε γκόμενα πρωτοκλασάτη και σνομπαδούρα να ήτανε. Κι αυτή ακόμα κάποια στιγμή θα έπεφτε. Τι να λέμε όμως τώρα; Εδώ ξεχάσανε να κερδίζουνε στην έδρα τους θα κερδίσουνε εκτός; Αυτό το πράγμα πάντως ρε παιδί μου πολύ με φτιάχνει. Αλλο είναι να κάθεσαι στον καναπέ και να βλέπεις τον άλλο, τον αχώνευτο να προχωράει από νίκη σε νίκη κι άλλο να τον βλέπεις να θαλασσοπνίγεται. Ρε δεν πα να τόχω ξαναδεί το έργο δεν πα να ξέρω το τέλος που είναι πάντα ίδιο, την ίδια ικανοποίηση νιώθω.
Η αλήθεια πάντως είναι ότι έτσι και το κάνει το διπλό κάποια στιγμή και περάσει και από καναν όμιλο υπάρχουνε ένα δυο πράγματα που θα μου λείψουνε. Το απορημένο βλέμμα του μέλους και η κραυγή στους αμυντικούς του: "Το ΄χω, το ΄χω". Και μετά από μέσα του: "Ρε γαμώτο, δεν το΄χα...". Η βοϊδοματιά του μπαρμπαΓιώργου όταν σκέφτεται "την έκανα πάλι τη μαλακία". Το αξιοθρήνητο ύφος του Πάντου. "Οχι πάλι τα ίδια ρε π... μου". Αξεπέραστες στιγμές.

Και πάμε τώρα στα καμάρια μας. Από τα ψηλά στα χαμηλά και από τα πολλά στα λίγα. Ετσι είναι. Οποιος δεν έχει μυαλό, έχει τσάρτερ, πούλμαν, φορτηγά με καρότσα, μέχρι και κάρο έχει καμιά φορά. Αλλοι θα παίζουνε στις Μαδρίτες και τις Ρώμες κι εσύ θα τρέχεις στο ανατολικό μπλοκ. Χώρια που έχεις και μερικούς σαν τον Βασίλη το γαύρο στη δουλειά. Από τη μούρη με πήρε όταν πήγα. "Είδα, λέει, το γήπεδο της Αρτμέντια. Του Αστέρα Τρίπολης είναι καλύτερο". Να σε δω κι εσένα όμως που θα παίξεις στο γκλαμουράτο το Μπερναμπέου όταν αρχίσει να γέρνει το γήπεδο πού θα σε ξεφορτώσει η κατηφόρα. Γιατί πώς να το κάνουμε; Προκειμένου να ξεφτιλίζεσαι πανευρωπαϊκώς χίλιες φορές καλύτερα να τη βγάζεις στα μουλωχτά. Ελα όμως που αυτός θα τριγυρνάει στη Μαδρίτη κι εσύ στις Σλοβακίες. Οπως και να το κάνουμε σαν ταξίδι δεν είναι ελκυστικό. Τι να πας να δεις εκεί πέρα; Ο,τι άξιζε, οι γκομενάρες πα να πει, την έχουνε κάνει για αλλού. Είναι ανάγκη να πας στην Μπρατισλάβα για να τις δεις; Τις βλέπεις κι εδώ. Αρτμέντια κύριοι. Η πιο δύσκολη από τις εύκολες. Γι΄ αυτό έλεγα εγώ παραπάνω για τα αγγούρια. Εχει και αυτή την προπέρσινη επιτυχία και αρχίσανε μερικοί να ψάχνονται. Εντάξει, χαλάρωσε δικέ μου. Αυτό ήτανε last year που έλεγε κι η Νατάσα στη διαφήμιση. Θα μου πεις τώρα, είσαι σίγουρη ότι αυτό πάει και πέρασε; Σάμπως έχεις την υπερομάδα; Το αίνιγμα του kaspar hauser έχεις. Ούτε ξέρεις πού πας, ούτε ξέρεις τι κάνεις, ούτε ξέρεις πώς θα παίξεις. Πολύ θέλει δηλαδή να γίνει καμιά στραβή σαν την περυσινή με την ουκρανέζα και να σε πάρουνε οι οπαδοί στο κυνήγι στα στενά γύρω από τη Λεωφόρο; Ενα τσακ θέλει σου λέω εγώ.

Κι άντε τώρα με τον γαύρο να έχει την γνωστή πορεία - "πάμε σαν άλλοτε, πάμε σαν πάντοτε" στο Τσάμπιονς Λιγκ, εσένα να τα σκατώσεις με την Αρτμέντια και το ΑΕΚάκι να τα βρει σκούρα με την αυστριακιά.

Από ποιον θα περιμένεις βαθμούς για να μην φτάσεις να παίζεις προκριματικά από τα μέσα Ιουλίου στην Ευρώπη; Από τη Λάρισα; Σόρι, Λαρίσα την είπε ο Τέιλορ. Τη Λαρίσα που λες, ξέχνα την. Θα παίξει δυο ματσάκια με τη Μπλάκμπερν και από εκεί παν κι άλλοι. Σάμπως ο Αρης; Το μόνο καλό είναι ότι θα κονομήσει από το ματσάκι με τη Σαραγόσα, γιατί από πρόκριση, ας αλλάξουμε θέμα καλύτερα. Μόνο ο Νιόνιος μπορεί να το παλέψει με την Σοσό-κα αλλά πάλι κι αυτός σίγουρος δεν είναι.

Κατά πως φαίνεται δηλαδή, εκεί κατά το Δεκέμβρη θα έχει τελειώσει το πανηγύρι. Θα πάει ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του και θα ηρεμήσουμε. Ευτυχώς δηλαδή για να δούμε και λίγο ποδόσφαιρο από ομάδες που παίζουνε μπάλα. Κι όχι από ομάδες που ταλαιπωρούν το τόπι...


Αυτοκριτική

Πατείς με πατώς σε λέει προσήλθαν οι
πληγέντες στις τράπεζες να πάρουν το επίδομα. Και από το συνωστισμό πήραν φωτιά τα
κλιματιστικά στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο του Πύργου και κλήθηκε η Πυροσβεστική Υπηρεσία. Παρότι όμως ζήτησαν οι πυροσβέστες να εκκενωθεί ο χώρος κανένας από τους παρευρισκόμενους δεν βγήκε έξω για να μη χάσει την σειρά του. Πώς να βγούνε όμως; Οταν έχει καεί το σπίτι σου, το χωράφι σου, τα ζωντανά σου, το χωριό σου ολόκληρο, όταν έχεις βρεθεί να παλεύεις με 20 μέτρα φλόγα τι να σου πει μια φωτίτσα της πλάκας;

Το θέμα είναι άλλο. Οτι ακόμα και σ΄ αυτή την ιστορία που έχει ευαισθητοποιηθεί όλη η Ελλάδα που άνθρωποι δίνουνε από το υστέρημά τους (γιατί αυτή η βοήθεια των απλών ανθρώπων αξίζει να εκτιμηθεί περισσότερο) για να ανακουφίσουνε τους πληγέντες, έρχεται ο Ελληνάρας ο αναίσθητος, το λαμόγιο, ο αετονύχης, ο μαϊμού πυρόπληκτος και κοιτάζει πώς θα κοροϊδέψει τους υπαλλήλους για να εισπράξει το επίδομα. Και κάποιοι τα καταφέρανε κιόλας.

Λίγη τσίπα δεν υπάρχει ρε; Λίγο φιλότιμο δεν έχει μείνει σ΄ αυτόν τον τόπο;

Κάποια στιγμή πρέπει να δούμε τα πράγματα ρεαλιστικά και να ψάξουμε το κατά πόσο
φταίμε ο καθένας προσωπικά γι΄ αυτή την κατάσταση. Γιατί καλά τα χώσαμε στον Κωστάκη
που τα σκάτωσε όπως δεν τα έχει σκατώσει ποτέ κανείς, καλά τα χώσαμε στον Γιωργάκη που κοιτάζει σαν την ύαινα να αρπάξει ό,τι περισσέψει από το κουφάρι, καλά διαδηλώσαμε με σινιέ συνολάκι ή χωρίς, καλά καθίσαμε στον καναπέ μας ή στο κομπιούτερ μας και γράψαμε αναλύσεις περί των συμβάντων.

Πρέπει όμως να κάνουμε και την αυτοκριτική μας. Είμαστε εμείς οι ίδιοι σωστοί απέναντι στους άλλους και απέναντι στη φύση; Σεβόμαστε το περιβάλλον; Μαζεύουμε τα σκουπίδια μας όταν πάμε εκδρομή στη θάλασσα ή στο βουνό; Χρησιμοποιούμε τους κάδους ανακύκλωσης; Κάνουμε ορθολογιστική χρήση των συσκευών και των σπρέι που καταστρέφουν το όζον; Φωνάζουμε το φορτηγό να πετάξει τα μπάζα μας ή τα παρατάμε στο γειτονικό οικόπεδο, αλσύλλιο, δάσος, χωράφι κ.λπ. έτοιμο προσάναμμα για τη φωτιά; Καθαρίζουμε τα ξερόχορτα ή τα παρατάμε όπως είναι δίνοντας στην πυρκαγιά μια πρώτης τάξης ύλη για να θεριέψει; Αρνούμαστε να καταπατήσουμε εκτάσεις ή πετάμε τη σκούφια μας για ένα αυθαίρετο μέσα στο δάσος;

Κι όσο για τα χωριά και τις κοινότητες. Εχουν πυροσβεστικούς κρουνούς κι αν έχουν τους έχουν σε καλή κατάσταση; Εχει δώσει κανείς χρήματα από τις επιχορηγήσεις για να κάνει καμιά γεώτρηση; Εχουν φτιάξει αντιπυρικές ζώνες; Οχι στο δάσος, αυτό είναι δουλειά του κράτους. Αλλά γύρω από το χωριό τους. Εχουν κάνει τα απλά αυτονόητα πράγματα που μπορεί και πρέπει να κάνει ο καθένας για να προστατέψει τον τόπο του ή τα άφησαν όλα στην τύχη;

Αν καθένας μας ατομικά και όλοι μαζί ήμασταν σωστοί τότε δεν θα μπορούσε το κράτος ούτε να αδιαφορεί, ούτε να αυθαιρετεί. Σε μια χώρα - μπουρδέλο * το κράτος λογικό είναι να κάνει το νταβατζή.

Γι΄ αυτό δεν πήγα και στην σιωπηλή διαμαρτυρία. Γιατί έχω αδιαφορήσει για το περιβάλλον, γιατί συνήθισα στην μετριότητα και στον ωχαδερφισμό, γιατί ουδέποτε απαίτησα από το κράτος καλύτερες υπηρεσίες. Κι αυτοί που εκλέγονται είναι τελικά αυτοί που μου αξίζουν. Είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας μέσα στην οποία επέλεξα να ζω. Εναντίον ποιανού λοιπόν να διαδηλώσω; Εναντίον του εαυτού μου;

* Ο Αποδυτηριάκιας πριν από χρόνια είχε σοβαρές ενστάσεις για το παραλληλισμό της Ελλάδας με το μπουρδέλο. Ενα μπουρδέλο, έγραφε, έχει τάξη. Εχει τις κοπέλες του, έχει την τσατσά του, έχει τον νταβατζή του. Ο καθένας έχει το ρόλο του, υπάρχει υποδομή, υπάρχει οργάνωση. Στην Ελλάδα επικρατεί το χάος και η αταξία. Από πού κι ως πού, έγραφε, λες την Ελλάδα μπουρδέλο; Προσβάλλεις το μπουρδέλο. Ρε, μπας και έχει δίκιο τελικά;

Sunday, August 26, 2007

Ο Bερύκιος και ο τρόμος πάνω από την Αθήνα

Ενα έχω μόνο να πω. Ολοι εσείς οι ταλαίπωροι που περιμένετε τη βοήθεια σε όλη την Πελοπόννησο μην περιμένετε άδικα.
Βρείτε τρόπο να φύγετε μακριά από τα σπιτάκια σας όσο είναι καιρός και όσο κι αν σας πονάει αυτό, για να σώσετε τουλάχιστον το τομάρι σας, γιατί βοήθεια δεν πρόκειται να έρθει. Τουλάχιστον όχι απόψε.

Και γιατί δεν πρόκειται να έρθει; Το εξήγησε ο "ψυχάκιας" ο
Βερύκιος. Βγήκε πριν λίγο στον "Αλφα" και είπε τις αποκλειστικές του πληροφορίες. Χρωματίζοντας ανάλογα τη φωνή του, πότε δυναμώνοντας τα ντεσιμπέλ και πότε μιλώντας ψιθυριστά (μιλάμε τέτοια ικανότητα στην υποκριτική τέχνη ούτε ο Λόρενς Ολίβιε), έκανε τη μεγάλη αποκάλυψη.

Μας την πέσανε μεγάλε!
Η ΑΘΗΝΑ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ. ΤΡΟΜΟΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΗ.
Η Αθήνα πρόκειται να περάσει μια δύσκολη νύχτα, είναι στο στόχαστρο ενός οργανωμένου σχεδίου και γι΄ αυτό ο Πρωθυπουργός πήγε επειγόντως στο Πεντάγωνο και αποφάσισε να βγει ο στρατός στη γύρα όλο το βράδυ και να κάνει περιπολίες μαζί με την Αστυνομία, γιατί βρέθηκαν λέει εμπρηστικοί μηχανισμοί. Και από αυτoύς τους εμπρηστικούς μηχανισμούς και από άλλες πληροφορίες που δεν μπορεί να τις κοινοποιήσει (και που έσπασε λέει εν μέρει το off the record - τι λες ρε παιδί μου, έκανε τέτοιο πράγμα; - πολύ είναι!) βγαίνει το συμπέρασμα ότι κινδυνεύουμε να καούμε. Κι εγώ τώρα δεν λέω. Μπορεί και να είναι πράγματι έτσι. Στην τελική και οι αθλητικές εφημερίδες που αμολάνε το καλοκαίρι καμιά 100άρα μαϊμού μεταγραφές, όλο και πέφτουνε μέσα σε μια - δυο έστω και ξόφαλτσα.

Αλλά έλεος ρε μεγάλε! Τι ύφος είναι αυτό! Τι παραλήρημα! Ξεπέρασες τον εαυτό σου απόψε!

Πού πουλάνε ψυχραιμία να αγοράσουμε λίγη γιατί θα τρελαθούμε ομαδικώς!

Βγήκε κι ο δήμαρχος της Ζαχάρως και τον έκραξε και δικαιολογημένα. "Αυτά λέει δεν τα λένε στον αέρα, ακόμα κι αν ισχύουν. Κι όταν τα λες είναι σαν να λες στον εμπρηστή τράβα και κρύψου. Αντί σου λέει να μας πείτε τι θα κάνουμε αύριο, που έχουμε άστεγους, που έχουμε καμένους, αντί να μας ανυψώσετε το ηθικό μας λέτε ότι πολιορκείται η Αθήνα".
Και ο Βερύκιος να του απαντάει: "Μη μας κάνετε μαθήματα κύριε Δήμαρχε, εσείς δεν ήσασταν στη σύσκεψη με τον Πρωθυπουργό". Οπα μεγάλε, άραξε! Πες μας ότι ήσουνα και μέσα στη σύσκεψη!

Και από κοντά ο άλλος ο γλοιώδης ο λαϊκιστής, ο Αυτιάς, να τον συγκρατεί: "Aσε Δήμο, τον δήμαρχο να μιλήσει. Ασε να πει τον πόνο του, έχει πόνο ο άνθρωπος!".

Και στο καπάκι να τον ...παρακαλάει η Στάη να μιλήσει. Κι αυτός κάνει τον δύσκολο σαν το ναζιάρικο το κοριτσάκι που κουνιέται και λυγιέται κρατώντας την άκρη του φουστανιού του και ντρέπεται τάχα μου να μιλήσει. Για να μην πούνε λέει πάλι ότι τρελάθηκε και παραληρεί και λέει τα δικά του. Αυτά θα τα πούνε έτσι κι αλλιώς δικέ μου. Και θα τα πούνε γιατί είναι αλήθεια (έχει αυτογνωσία, πάντως...).

Κι εδώ σε θέλω τώρα και σένα Αθηναίε. Τώρα που σου λένε ότι κινδυνεύεις να καείς σαν το ποντίκι μέσα στο μπουρδέλο, που σου λένε ότι έχουνε βάλει στόχους στρατιωτικές αποθήκες μέσα στην πόλη και ρίχνουνε στουπιά με πετρέλαιο σε Πάρνηθα, Υμηττό και Πεντέλη, αν θα συνεχίσεις να σκέφτεσαι τους ταλαίπωρους στην Πελοπόννησο, την Εύβοια, την Βοιωτία και όπου αλλού. ΄Η σου πήγε πέντε - πέντε και σκέφτεσαι μόνο τον εαυτούλη σου.

Καλού κακού πάντως όσοι κυκλοφορήσουνε έξω απόψε να προσέχουνε λιγάκι. Ειδικά όσοι έχουνε μηχανάκια. Γιατί με την τρομολαγνεία που μας έχει πιάσει απόψε, βλέπω να καταλήγουνε πολλοί στη ...μπουζού. Και δεν θα ξεμπερδέψουνε κιόλας.

Και τώρα που το ξανασκέφτομαι. Ρε μπας και πρέπει να βγούμε όλοι έξω μήπως πιάσουμε καναν εμπρηστή; Οπως τους έχουνε επικηρύξει κιόλας, όποιος πιάσει κάποιον πυρομανή, θα κάνει την μπάζα του.

Ρε ουστ, νεκροθάφτες.

EDIT: Πριν λίγο ξαναβγήκε στο παραθύρι κραδαίνοντας το κινητό και λέει: "Μας παρακαλούν ...
- Ποιος μας παρακαλεί Δήμο, τον ρωτάει η Στάη.
- ...μας παρακαλούν οι ...πηγές μου να μην δώσουμε άλλη έκταση στο θέμα γιατί δημιουργούμε πρόβλημα".

ΔΩΣΕ ΚΙ ΑΛΛΑ ΔΙΚΕ ΜΟΥ! ΕΙΣΑΙ ΜΕΓΑΛΟΣ ΛΕΜΕ!!!

ΥΓ. Οποιος δεν είδε Αλιάγα με ελικόπτερο να κάνει ρεπορτάζ πάνω από τα καμένα δεν έχει δει τίποτα. Περιγραφή της καταστροφής με ...αξάν Star Academie!


Saturday, August 25, 2007

Οι πυρκαγιές και η Εθνική μας Αμνησία

Σκηνές αποκάλυψης. Βιβλική καταστροφή. Κόλαση. Εθνική τραγωδία. Ημέρα πένθους. Οικολογική καταστροφή. Οικονομική καταστροφή. Πύρινη λαίλαπα. Η χώρα ζει τη δική της 11η Σεπτεμβρίου. Παρόλο που η ελληνική γλώσσα είναι τόσο πλούσια σε λεξιλόγιο, όλοι καταφεύγουν σε φράσεις - κλισέ, προκειμένου να περιγράψουν την κατάσταση που ζούμε από χθες το βράδυ. Ζούμε; Πώς μπορούμε να το ζήσουμε παρακολουθώντας από την ασφάλεια του σπιτιού μας τα όσα συμβαίνουν; Εχοντας κλείσει ερμητικά τα παράθυρα για να μην μπει μέσα η μυρωδιά από τη φωτιά του Υμηττού και με το air condition στο φουλ για να μην ζεσταινόμαστε.


Το ζουν πραγματικά μόνο αυτοί που βρέθηκαν/βρίσκονται στους τόπους της πυρκαγιάς.
Αυτοί που δεν ήξεραν πού να πάνε για να σωθούν γιατί δεν βρέθηκε κανείς να τους καθοδηγήσει. Αυτοί που έψαξαν τους δικούς τους και βρήκαν απανθρακωμένα πτώματα. Αυτοί που γύρισαν το πρωί στα σπίτια τους και βρήκαν αποκαϊδια. Αυτοί που δεν μπορούν να αναγνωρίσουν τα χωριά τους. Που βλέπουν το απέναντι δάσος που αντίκριζαν μόλις άνοιγαν τα μάτια τους το ξημέρωμα να είναι απογυμνωμένο και κατάμαυρο. Πού πήγε τόσο πράσινο;
Πού πήγε τόση ομορφιά;




Βλέπω και τον πρωθυπουργό να κάνει διαγγέλματα. Προσωπικά μου είναι συμπαθής. Μου βγάζει μια ζεστασιά. Πώς όμως να τον δεις με συμπάθεια μια τέτοια στιγμή όταν σκέφτεσαι τα λάθη - τα επαναλαμβανόμενα λάθη - και τις παραλείψεις; Οταν σκέφτεσαι ότι έχει πλαισιωθεί από άτομα ανίκανα να λειτουργήσουν στοιχειωδώς, πόσο μάλλον να το καταφέρουν σε συνθήκες πίεσης;
Κι από την άλλη ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αυτός δεν μου είναι καν συμπαθής. Θέμα χημείας ίσως; Οταν τον είδα να επισκέπτεται τα καμένα και να απλώνει τα χέρια στην έκταση, θέλοντας να δείξει την απόγνωσή του, μου δημιούργησε αίσθημα οργής και γέλιου ταυτόχρονα. Αν είχε τα χέρια στην ανάταση και είχε γονατίσει κιόλας θα ήταν σαν την αφίσα του Platoon.
Θεωρώ ότι και οι δύο είναι ειλικρινείς όταν δείχνουν πως συμπάσχουν. Θα έπρεπε να είναι αναίσθητοι, αν δεν ένοιωθαν κάτι. Δεν μπορώ όμως να μην σκεφτώ πως στην άκρη του μυαλού τους βρίσκονται οι εκλογές και το πώς μπορούν να εκμεταλλευτούν επικοινωνιακά το γεγονός.




Βλέπω και τις σκηνές με τους κατοίκους να τρέχουν αλλόφρονες δεξιά και αριστερά με φόντο ένα λαμπαδιασμένο τοπίο. Είναι λοιπόν αλήθεια πως τα καλύτερα σενάρια τα γράφει η ίδια η ζωή. Λένε και ξαναλένε πως οι κάτοικοι και ειδικά οι ηλικιωμένοι αρνούνται να φύγουν από τα σπίτια τους και απορούν κιόλας γι΄ αυτό. Γιατί απορούν, αλήθεια; Πώς να φύγει ο γέρος και η γριά από τον τόπο που γεννήθηκε, τον τόπο που μεγάλωσε, τον μόνο τόπο που γνωρίζει καλά, που ξέρει ότι σ΄ αυτόν θα αφήσει την τελευταία του πνοή; Προτιμά να πεθάνει μαζί με το σπίτι και τα ζωντανά του. Ακουσα και τον Λαζόπουλο πριν λίγο. "Είναι φυσικό, λέει, μπορώ να το βεβαιώσω εγώ που μεγάλωσα στην επαρχία, πως ο χωρικός έχει ιδιαίτερη σχέση με τη γη του".

Βλέπω και τους πυροσβέστες να τρέχουν δεξιά κι αριστερά. Ιδρωμένοι, καψαλισμένοι, χωρίς επαρκή μέσα, χωρίς επαρκείς γνώσεις. "Να πατάτε άσφαλτο". Αυτή είναι η εντολή που τους δίνουν οι ανώτεροί τους. Λογικό, αφού κανείς δεν τους έχει εκπαιδεύσει να επιχειρούν μέσα στο δάσος. Δυο μήνες τώρα αυτοί οι ταλαίπωροι δεν έχουν καταφέρει να ξαποστάσουν ούτε μια μέρα. Για τα 700 ευρουλάκια το μήνα στέλνονται κατευθείαν στην πρώτη γραμμή, πολλές φορές και στο θάνατο. Κι ο κόσμος να θυμώνει πολλές φορές μαζί τους. Να εξοργίζεται. "Δεν ήρθαν" λέει. "Μας άφησαν στο έλεος του θεού". Πού να πρωτοπάνε κι αυτοί. Πού να πρωτοπετάξουν και τα αεροπλάνα; Μετρημένα στα δάχτυλα τα "Καναντέρ". Τα μισά λέει είναι άχρηστα, τα άλλα μισά πετάνε και μερικά είναι "κινητές βόμβες". Δεν περισσεύουν λεφτά για τέτοιες αγορές. Ξεχάστηκαν κι οι δύο πιλότοι που έπεσαν με το "Καναντέρ". Ανθρώπινο λάθος ήταν, είπαν. Σε τι συνθήκες όμως; Δίκιο έχουν κι αυτοί. Δίκιο έχει κι ο κόσμος. Δεν τον νοιάζει που καίγεται το διπλανό χωριό. Το σπίτι του τον νοιάζει.



Βλέπω και τη φωτογραφία με την καμμένη χελώνα και σκέφτομαι πως αυτή τη φορά τα ζώα πέρασαν σε δεύτερη μοίρα. Εδώ δεν είναι Πάρνηθα, άλλωστε. Εδώ υπάρχουν νεκροί. Κι η δική τους ζωή έχει λιγότερη αξία από αυτή των ανθρώπων, δεν μπορούν κιόλας να καθορίσουν με την ψήφο τους τη μοίρα αυτού του τόπου κι ας τους ανήκει περισσότερο από ό,τι ανήκει σε μας. Κι όμως, πόσα πουλιά, πόσα ζώα, από αυτά που κατοικούσαν ελεύθερα στα δάση και από τα άλλα τα κατοικίδια θυσιάστηκαν αυτό το διήμερο. Και δεν θα μάθουν το πώς και το γιατί ο παράδεισός τους έγινε στάχτη.

Κάνω και ζάπινγκ στα κανάλια. Περιέργως απουσιάζουν από τα πάνελ οι καλλιτέχνες - υποψήφιοι βουλευτές. Κακώς γιατί αυτοί λόγω επαγγέλματος την υποκριτική την παίζουν στα δάχτυλα, οπότε θα τους ήταν πιο εύκολο να δείξουν την συντριβή τους. Οχι ότι δεν τα καταφέρνουν καλά και οι πολιτικοί, ωστόσο. Χρόνια στο κουρμπέτι άλλωστε.

Διάβασα ότι το μίνιμουμ που θα απαιτηθεί να ξοδέψει ο κάθε υποψήφιος εθνοπατέρας δεν είναι λιγότερο από 150.000 ευρώ. Πόσοι από αυτούς θα ήταν διατεθειμένοι να τα δώσουν υπέρ των πληγέντων; Αλλά τι λέω τώρα;

Κάθε νέα σύνδεση και μια καινούργια πυρκαγιά ή μια αναζωπύρωση. Στην τηλεόραση ο Αδωνις να μιλάει για ξένα κέντρα από τα οποία δεχόμαστε επίθεση. Οι υποψήφιοι βουλευτές των δύο μεγάλων κομμάτων να τρώγονται μεταξύ τους πάνω από τα αποκαϊδια.

Οι μεγαλοδημοσιογράφοι σε μαραθώνιες μεταδόσεις να αναλύουν, να επικρίνουν, να οργίζονται, να γίνονται τιμητές των πάντων. Στο μεσοδιάστημα ρίχνουν και ιδέες για τηλεμαραθώνιους, προκειμένου να ανακουφιστούν οι πληγέντες. Αυτό γνωρίζουν να κάνουν καλά, αυτό κάνουν. Πιο θλιβερή ανάμεσά τους η Μάρα Ζαχαρέα. Η θέση της, την υποχρεώνει να είναι αποστασιοποιημένη, η φύση της δεν της επιτρέπει να είναι αμέτοχη. Η εσωτερική της πάλη καθρεφτίζεται στο πρόσωπό της. Κατάντια. Σχεδόν την λυπάμαι.

Δεν ξέρω αν τις φωτιές τις έβαλαν εμπρηστές. Δεν ξέρω αν τις έβαλαν ξένοι πράκτορες. Δεν ξέρω αν μπήκαν από αμέλεια. Μοιάζει όμως να είναι το δίκαιο αντίτιμο που εισπράττουμε για όλα τα χρόνια της αδιαφορίας που δείχνουμε όλοι μας, από τον απλό πολίτη μέχρι την πολιτική ηγεσία.

Ολα αυτά τα χρόνια της κακοδιαχείρισης - κι εγώ δεν αναφέρομαι στο "τώρα" ή στο "πριν"
αλλά βάζω το όριο 50 ολόκληρα χρόνια πίσω - η ηθική αλλά και η αγωγή του καθενός τελείωναν στα όρια του σπιτιού, της αυλής, του κτήματος, του οικοπέδου του.

Ολα αυτά τα χρόνια, ανάξιοι καταλαμβάνουν θέσεις σημαντικές, τα συμφέροντα και το
ρουσφέτι ζουν και βασιλεύουν και η μόνη έγνοια είναι μια θέση στη μονιμότητα του δημοσίου.
Τη σιγουριά του "μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει, ο μισθός τρέχει".
Κι ας ζούμε εμείς οι πολλοί - οι μαλάκες - καθημερινά με την απειλή της απόλυσης.

Τουλάχιστον αφού προσλάβατε - και οι μεν και οι δε - όλα αυτά τα χρόνια τόσους και τόσους στο δημόσιο, δεν ήσασταν καν ικανοί να κάνετε προσλήψεις εκεί που υπήρχαν πραγματικές ανάγκες; Ούτε να τους διοχετεύσετε σε θέσεις που θα πιάσει η δουλειά τους τόπο ήσασταν ικανοί; Που θα μπορούν με μια στοιχειώδη εκπαίδευση να φανούν χρήσιμοι;

Ολα αυτά τα χρόνια δύο - τρεις οικογένειες κυβερνούν την Ελλάδα λες και η θέση τους είναι επιχείρηση, όπου ο πατέρας παραδίδει τη σκυτάλη στο γιο. Κι οι περισσότεροι τους χειροκροτούν και τους πριμοδοτούν γιατί κάτι έχουν να κερδίσουν.

Θα μου πεις τι τα λέω (γράφω) όλα αυτά; Σε λίγες μόλις ημέρες η Εθνική μας Αμνησία θα τεθεί ξανά σε λειτουργία και στις εκλογές αντί να ρίξουμε στις κάλπες μια μεγαλοπρεπή μούντζα, θα ψηφίσουμε σύμφωνα με τα συμφέροντά μας.

Το βράδυ της 16ης Σεπτεμβρίου οι νικητές θα ανεμίζουν σημαιάκια, θα βγουν στους δρόμους με τα αυτοκίνητα και τις κόρνες σαν να πανηγυρίζουν την κατάκτηση του Euro 2004 και όλα θα είναι πάλι ωραία και καλά. Στη λήθη θα περάσουν κι αυτές οι πυρκαγιές μαζί με τις προηγούμενες και με όλα όσα έχουν συμβεί στο παρελθόν.

Ισως γι΄ αυτό λένε τελικά ότι η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει. Πεθαίνει η αναισθησία;
Ακόμα και τώρα αν βγω έξω και κάνω καμιά βόλτα στην Αθήνα, είναι σίγουρο ότι τα μπαράκια και τα κέντρα θα τα βρω γεμάτα από κόσμο. Ετσι ...πενθεί ο Ελληνας.
Γλεντώντας, ρίχνοντας τη ζεϊμπεκιά του.

"Μόδα, καβάλα κι άρπα κόλλα". Μακράν ο πιο αντιπροσωπευτικός στίχος για την περιγραφή της σύγχρονης Ελλάδας.

Thursday, August 23, 2007

O Mπέος "χτυπάει" πάντα δυο φορές

Οταν λέω εγώ ότι ο Μπέος πρέπει να μείνει
στις γριές για να μη χάσουμε τις ομορφιές ξέρω τι λέω. Στην ΕΡΑ Σπορ τον έβγαλε

πριν από λίγο ο Τσιρτσώνης και ο Αχιλλέας ζωγράφισε πάλι. Κάθε φράση και ατάκα ήτανε ο μεγάλος. Θα μου πεις έτσι κι αλλιώς ο Τάκης είναι ο κατάλληλος για να βγει ένα θέμα αβανταδόρικο, αλλά δεν χρειάστηκε να επέμβει και πολύ γιατί ο Μπέος ήτανε χείμαρρος σωστός.

Σκόρπια θα τα γράψω όπως τα θυμάμαι.

Γιατί απολύθηκε ο Βλάχος τον ρωτάει ο Τάκης; "Γιατί σχολίαζε τις κινήσεις της διοίκησης" απαντάει ο Αχιλλέας. Τον έναν τον πήραμε από τα πανέρια τον άλλο από τα πανέρια, ε άι σιχτίρ του είπε κι ο Μπέος και τον έστειλε παραπέρα. Το άι σιχτίρ δεν το είπε στο ραδιόφωνο, δικό μου είναι, αλλά όπως τα είπε αυτό εννοούσε. Κι όταν τον ρώτησε ο Τσιρτσώνης για τον
Μαρίνκοβιτς και επισημαίνοντάς του πως είναι παιχτούρα, έκανε και πλάκα ο Μπέος. "Στα πανέρια τον βρήκαμε κι αυτόν" είπε.

Κι εκεί πάνω ξεσπάθωσε για τον Βλάχο. Ηθελε, λέει, παίχτες που αρέσανε σ΄αυτόν και δεν έκαναν σε μας. Σαν την άλλη τη μεγάλη παιχτούρα τον Οξύζογλου που τον ζητάει η Ρεάλ Μαδρίτης. Ηθελε να πάρουμε τον Ροντρίγκεζ. Εμεινε δυόμισι βδομάδες να κάνει προπόνηση στην ομάδα. Από την δεύτερη μέρα ο Βλάχος άρχισε να μας πιέζει. Μου κάνει να τον πάρουμε. Ο παίχτης ζητούσε 110.000. Τελικά ξέρεις πόσο τον πήραμε; 45.000 και όποιος θέλει να πάει να δει το συμβόλαιό του κατατεθειμένο στην Σούπερ Λίγκα.

Μιλάμε τώρα ότι είναι πολύ μεγάλος έμπορας ο Μπέος. Στα δάχτυλα τα παίζει τα παζάρια. Θα μου πεις, βέβαια, ότι έτσι και πήγαινες εσύ να υπογράψεις συμβόλαιο και ήτανε απέναντί σου ο Αχιλλέας, όπως τον ξέρεις, θα επέμενες να κάνεις σκληρά παζάρια; Ο,τι σου έλεγε θα υπέγραφες και θα έλεγες και φχαριστώ από πάνω. Αμα ήσουν πα να πει από τους παίχτες που πάνε να υπογράψουνε στον Ηρακλή. Που δεν θα πάει να παίξει στις γριές ούτε ο Νέστα ούτε ο Καναβάρο.

Αυτά τα θέματα, επέμενε ο Μπέος, το αν θα κλείσω παίχτη, ποιον θα κλείσω και με πόσα θα τον κλείσω, είναι δική μου δουλειά. Κι αν θέλω τον παίρνω κι αν θέλω δεν τον παίρνω (στην ομάδα τον ποδοφαιριστή, για να μην παρεξηγηθούμε). Δουλειά της διοίκησης είναι πα να πει. Δουλειά του προπονητή είναι μόνο να διαχειριστεί το υλικό του. Αυτό που μπορεί και του φέρνει η ομάδα. Δεν κατάλαβα λέει. Αμα είχα 5 μύρια ευρώπουλα μπάτζετ και του έφερνα παίχτη με 500 χιλιάρικα, αυτόν θα έπαιρνα για προπονητή; Δίπλωμα θα πήγαινα να βγάλω στα Σκόπια και θα προπονούσα τους παίχτες μόνος μου.

Ο καθένας σε μια ομάδα έχει μια συγκεκριμένη θέση. Από την διοίκηση μέχρι τον φροντιστή. Οπως γίνεται λέει και στη μουσική. Κι εδώ τον βρίσκω σωστό τον Αχιλλέα. Τον καταλαβαίνω ρε παιδί μου. Ο μουσικός παίζει ένα συγκεκριμένο όργανο. Πες ότι ο άλλος παίζει βιολί. Μπορείς να τον βάλεις να παίξει τρομπόνι; Δεν γίνεται. Το πολύ πολύ να μάθει να παίζει βιολοντσέλο. Οπως ακριβώς συμβαίνει και μέσα στο γήπεδο. Ο καθένας έχει τη δουλειά του. Το ρόλο του. Ο τερματοφύλακας είναι κάτω από τα γκολπόστ. Μπορεί να αφήσει τη θέση του και να βγει μπροστά; Θα μου πεις το έκανε το μέλος. Μη κοιτάς το μέλος. Αμα καίγεται ο κώλος σου και μπροστά θα βγεις και σουτ θα κάνεις. Αλλά αυτό είναι μια στο τόσο και ανάλογα πόσο καραγκιόζης θέλεις να είσαι. Ο κανόνας είναι να έχει ο καθένας τη θέση του. Μπορείς τώρα να βάλεις τον επιθετικό να παίξει άμυνα; Μια φορά το έκανε ο Κωνσταντίνου και χάσαμε το πρωτάθλημα. Πήγε κι έκανε πέναλτι το κρέας και γίνανε μετά όσα γίνανε και με τον Ευθυμιάδη (παρεμπιπτόντως, το ξύλο δεν το έφαγε για το πέναλτι, που ήταν πέναλτι, το έφαγε για τα προηγούμενα σφυρίγματα). Τέλος παρένθεσης.

Ο Μπέος που λες έχει δίκιο όταν λέει ο καθένας έχει τη θέση του μέσα σε μια ομάδα.

Κι ο προπονητής σου λέει κρίνεται στη σωστή διαχείριση υλικού. Και η αξία του μεγαλώνει αν καταφέρνει να φτιάξει ομάδα με λίγα μέσα. Εδώ σε θέλω κάβουρα που λένε, πώς περπατάν στα κάρβουνα.

Κι έπειτα σου λέει ο προπονητής σήμερα είναι αύριο δεν είναι. Είναι περαστικός από την ομάδα. Ενώ η διοίκηση είναι πάντα εδώ ( Γι΄ αυτό το τελευταίο να μην είναι τόσο σίγουρος, λέω εγώ).

Ασε τώρα το άλλο που είπε. Ο Βλάχος λέει δεν έκανε καλά που έκανε όσα έκανε. Γιατί σ΄ αυτό το χώρο θα ξανασυναντηθούμε. Αυτό είναι απειλή; Τον ρωτάει ο Τσιρτσώνης. Εγώ δεν απειλώ λέει ο Μπέος. Αυτό που λέω είναι ότι σ΄ αυτό το χώρο δεν μπορείς να κλείνεις τις πόρτες. Πρέπει να τις αφήνεις ανοιχτές. Γιατί μπορεί να τα ξαναπούμε είτε εδώ είτε εκεί. Και πρέπει να φεύγεις σαν φίλος. Κοίτα φίλε μου που θα βγει μάντης ο Βαγγελάκης που του είπε: "Χοντρούλη, θα τα ξαναπούμε!".

Και βέβαια είχε και Μάκαρο το μενού. Τα πήρε στο κρανίο ο Μπέος που είπανε ότι ο Ψωμιάδης είναι φίλος του. Από πού κι ως πού λέει είμαι φίλος με τον Ψωμιάδη; Επειδή βρεθήκαμε για λίγο καιρό στον ίδιο χώρο; Μόνο εμείς ήμασταν; Ηταν και ο Κόκκαλης κι ο Βαρδινογιάννης κι ο Πανόπουλος.

Κι έπειτα τι δουλειά έχω εγώ μ΄ αυτόν που βασάνιζε κόσμο στη χούντα; Αυτό δεν έχει αποδειχτεί του λέει ο Τάκης. Σημασία δεν έδωσε ο Μπέος. Εγώ, του λέει, είμαι οικογενειάρχης, έχω τέσσερα παιδιά. Κι ο Ψωμιάδης έχει δύο του λέει ο Τσιρτσώνης, πού να τον κρατήσει όμως τον Μπέο.

Αυτό το τελευταίο πάντως με προβλημάτισε κομμάτι. Δηλαδή όσο πιο πολλά παιδιά έχεις τόσο περισσότερο πρότυπο οικογενειάρχη και υπεράνω υποψίας είσαι; Φαντάσου δηλαδή εγώ που δεν έχω κανένα τι ρεμάλι πρέπει να θεωρούμαι. Εδώ ο Ψωμιάδης με δύο (παιδιά) και την παρτίδα δεν την έσωσε. Γι΄ αυτό βουρ να γίνετε όλοι πολύτεκνοι ρε!

"Τελικά πλακωθήκατε στο ξενοδοχείο;", τον ρωτάει ο Τσιρτσώνης. "Αυτά είναι επί προσωπικού" λέει ο Μπέος. Κι όταν τον ρώτησε να επαναλάβει τι είπε όταν έμαθε ότι ο Βλάχος κουβάλησε τον Ψωμιάδη, το επανέλαβε: "Αυτοί για μένα είναι ...αεράκι στην παραλία" λέει ο μέγας ποιητής Μπέος.

Και σε ρωτάω εγώ τώρα: Μπροστά σε τέτοιες συνεντεύξεις τι να μου πούνε εμένα οι πολιτικοί και οι πολιτικάντηδες που βγαίνουνε στα παράθυρα και τρώγονται και μιλάνε ο ένας απάνω στον άλλο;

Ενα έχω να πω: "Βάλτε το Μπέο στη Βουλή!". Ετσι κι αλλιώς όποιο από τα δυο κόμματα, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και να βγούνε ΣΚΑΤΑ θα τα κάνουνε πάλι. Ενώ άμα είχαμε Μπέους στη βουλή πόσο πιο σκατά να γίνουν τα πράγματα; Ισα ίσα θα αποκτούσαν χρώμα και οι συνεδριάσεις.

Tuesday, August 21, 2007

Ο Συρίγος και η σιωπή των αμνών

Εχουν περάσει αρκετές ημέρες από το επεισόδιο που έλαβε χώρα στους κόλπους της Εθνικής ομάδας και είχε ως αποτέλεσμα την αποχώρηση του Φίλιππα Συρίγου από τη θέση του εκπροσώπου Τύπου του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος.
Μέρες που με βάση την ειδησεογραφική επικαιρότητα και τα αντανακλαστικά των δημοσιογράφων δεν δικαιολογούν την σιωπή αρκετών πλευρών και ακόμα περισσότερων ειδημόνων για το θέμα και θα είναι πολύ αφελές να πιστέψει κανείς πως αυτό συμβαίνει "για το καλό της Εθνικής".
Αλλωστε, αυτό το "καλό" δεν το σκέφτηκε καν ο εκπρόσωπος Τύπου της Εθνικής όταν αποφάσισε να γράψει την περισπούδαστη ανάλυση για τα φιλικά του Στρασβούργου με τόσο δηκτικό και αδιαπραγμάτευτο τρόπο (δεν μπαίνω στην ουσία του αν ήταν σωστές ή όχι οι επισημάνσεις του από τεχνικής άποψης) αδιαφορώντας αν θα δημιουργούσε πρόβλημα στην ομάδα.
Εχω γυρίσει αρκετά αθλητικά site και έχω επιδιώξει να διαβάσω αρκετές εφημερίδες και παρόλο που υπάρχουν πολλά (sites) και πολλές (εφημερίδες) ακόμα που δεν έχουν φτάσει στα χέρια μου, τα όσα έχω δει μέχρι τώρα να αναφέρονται στο θέμα, είτε δίνουν δίκιο στον Φίλιππα Συρίγο κάποιες φορές μάλιστα με λαϊκίστικο τρόπο του στυλ, "πού θα ήταν οι καλοπληρωμένοι αυτοί παίκτες χωρίς την προβολή τους από τους μπασκετικούς δημοσιογράφους", είτε προσπαθούν να δώσουν τόνο συμβιβαστικό του στυλ "δίκιο αλλά και άδικο έχουν και ο μεν και οι δε".

Η ...στοά του μπάσκετ έχει φαίνεται γερές βάσεις και η ...ομερτά εμποδίζει να βγουν προς τα έξω φωνές που θα μπορούσαν να προβάλλουν αντίθετες απόψεις.

Δεν πειράζει όμως. Αυτά που δεν διαβάζω στα αθλητικά site και τις εφημερίδες, τα διαβάζω και με το παραπάνω στα διάφορα blogs των απλών φίλων του αθλήματος που δεν τρώνε κουτόχορτο και γνωρίζουν πολύ καλά τι ακριβώς "παίζει".

Και όσο για τους διεθνείς; Συνδικαλιστές ή όχι, "νεόπλουτοι" ή μη, εμένα προσωπικά με έχουν πείσει πως για την Εθνική ομάδα προσφέρουν πάντα το μάξιμουμ των δυνάμεών τους. Αν αυτό θα αποδειχτεί αρκετό για ένα καλό πλασάρισμα στην Ισπανία (αφού δεν παραγνωρίζω πως προέρχονται και από μια πολύ κοπιαστική χρονιά με τους συλλόγους τους) μικρή σημασία έχει. Μπορεί ενδεχόμενη αποτυχία να μου κακοφανεί γιατί ειδικά οι
μπασκετμπολίστες με έχουν ...καλομάθει, αλλά δεν πρόκειται να ψάξω να βρω αιτίες ενδεχόμενης αποτυχίας στα συνδικαλιστικά τους, ούτε πολύ περισσότερο σε έλλειψη διάθεσης για προσφορά.

Ν’ Ντογιέ και Loua Loua

Τρέλανε κόσμο λέει ο Λούα Λούα στο ματσάκι με τη Λεβάντε. Και το πλεχτό κούνησε και την τούμπα του την έκανε κι αρχίσανε οι γαύροι να ονειρεύονται πράγματα και θαύματα για τη νέα χρονιά. Από εκεί που τον είχανε πάρει στην πλάκα και ήτανε μέσα στη μαύρη την τσαντίλα για τον παίχτη που τους έφερε ο Λιάκος τώρα πίνουνε νερό στ΄ όνομά του. Τόχουνε αυτό οι ακατονόμαστοι. Ενθουσιάζονται εύκολα. Δώστους φιγούρα και τσαλιμάκι και πάρτους την ψυχή. Και δεν περιμένουνε κιόλας να κατακαθίσει η σκόνη για να δούνε τι θα γίνει. Ετσι είχε γίνει και στο Μουντιάλ των ΗΠΑ. Μπήκε ο Γεκινί μέσα στα δίχτυα, τον είδανε κι οι γαύροι και φτιαχτήκανε άγρια. Ετσι θα δαγκώνει σου λέει τον αντίπαλο. Θα ...νικά και θα δέρνει που έγραψε κι η "Πράσινη" (παρεμπιπτόντως, δεν υπήρχε πιο άστοχος τίτλος. Γιατί μπορεί να έδειρε η ομάδα τη Λάτσιο, αλλά τις άρπαξε κιόλας. Ασε που δεν νίκησε καν). Κι έφυγε νύχτα ο Αφρικάνος.
Σάμπως πέρσι με τον Παπαγήτα το ίδιο δεν είχε γίνει; Επαιξε μπαλάρα ο αραπάκος στα φιλικά, τρελαθήκανε οι γαύροι. Και πέρασε κι αυτός και δεν ακούμπησε. Και από μια μεριά βέβαια τους καταλαβαίνω. Τώρα που έφυγε το κολοπαίδι (λέγε με και Νέρι) χρειάζονται επειγόντως παίχτη να τους φτιάχνει. Ποιος θα τους φτιάξει καλύτερα από τον Λούα Λούα; Αλλά περιμένετε ρε σεις λίγο να τον δείτε σε κανα επίσημο. Κι εγώ τώρα δεν λέω ότι δεν είναι καλός. Στην τελική παίχτης που παίζει τόσα χρόνια στην Αγγλία δεν μπορεί να είναι κατιμάς. Θα τον είχε ξεβράσει το σύστημα. Αλλά μην παρα ενθουσιάζεστε κιόλας.

Καλή ώρα σαν τους άλλους τους δικούς μου. Χάλι μαύρο είχε η ομάδα για μια ώρα μπήκε μέσα ο Ν΄ Ντογιέ και ξεχαστήκανε όλα. Τι παιχταρά πήραμε αρχίσανε να λένε. Μάλιστα. Εγινε ήρωας το κρέας που έλεγε κι η Βλαχοπούλου. Οταν τον πήραμε πήγε το μπινελίκι σύννεφο επειδή τον διάλεξε ο Βέλιτς και δεν τον ήξερε ούτε η μάνα του. Και τώρα έγινε παιχτούρα. Θα μου πεις από μια μεριά το καταλαβαίνω και για μας. Ισως και ακόμα παραπάνω. Τόσο καιρό πίκρα, και δεν εννοώ που ξεχάσαμε πώς είναι το κατσαρόλι, αλλά που δεν βλέπουμε ούτε μπαλίτσα της προκοπής. Κάπου ψάχνουμε κι εμείς την ελπίδα. Μια σανίδα σωτηρίας ρε παιδί μου. Και εδώ που τα λέμε ο Νταμέ δεν είναι απλή σανίδα. Είναι ...κορμός ολόκληρος (φτου σου, δεν ντρέπεσαι!). Αλλά ας περιμένουμε κι εμείς λιγάκι. Στην τελική ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη.

Κάτσε να δούμε πώς θα πάει το πράγμα και για μας και για τους άλλους. Αλλωστε ακόμα κι άμα σκοράρουνε και ο Ν΄ Ντογιέ και ο Λούα Λούα είναι και τα μετόπισθεν στο κόλπο. Καλά πόσα θα βάλεις. Πόσα θα φας τα υπολογίζεις; Σαν ελβετικά τυριά είμαστε κι οι δυο μας στην άμυνα. Θα βάλεις πιο πολλά απ΄ όσα θα φας; Εδώ σε θέλω.

Monday, August 20, 2007

Του άσχετου αμυντικού

Τζίγγερ με τους πολλούς σου μπακ και με τον έναν Βύντρα
Τον Βύντρα τον μονάκριβο τον πολυαγαπημένο
Τον πήρες, τον μεγάλωσες μα σέντρα δεν φτουρούσε
μια στα πουλιά την έστελνε μια σε αντίπαλό του
Και σαν τον φασκελώνανε κοιτούσε το χορτάρι

Προξενητάδες ήρθανε από το Βερολίνο
να πάρουνε τον Βύντρα μας πολύ μακριά στα ξένα
Πολύ βαρύ σου έπεσε μα ο κόσμος αναθάρρη

«Τζίγγερ μου ας τον δώσουμε τον Βύντρα μας στα ξένα
στα ξένα που ΄ναι μακριά δεν θα μας σπάει τα νεύρα
την Χέρτα σαν σκεφτόμαστε ευθύς θα συμπονάμε»

«Φρόνιμος είσαι οπαδέ μα άσχημα ομίλεις
κι αν αρρωστήσει ο Σουηδός κι αν σπάσει η κιθάρα
κι αν τύχει ο νέος που θα ρθεί νάναι χειρότερός του»;

«Βάζω τον ουρανό κριτή και τους αγιούς μαρτύρους
πως αν τα παίξει ο Σουηδός, αν πάρουμε σαπάκι
αν τύχει άλλος πιο άμπαλος, θα σου τον φέρω πίσω».


EDIT: Βασισμένο στην παραλογή: "Του νεκρού αδελφού"

Μάνα με τους 9 σου γιους και με τη μια σου κόρη... κ.λπ. κ.λπ.

Saturday, August 18, 2007

Ο Συρίγος, ο παπάς και ο ζευγάς

Την αποχώρησή του ανακοίνωσε ο Φίλιππος Συρίγος από εκπρόσωπος Τύπου της Εθνικής ομάδας μπάσκετ μετά την κόντρα που είχε με τους διεθνείς, προκειμένου όπως είπε να ξαναβρεί η ομάδα την ηρεμία της.
Οπως αναφέρει στην ανακοίνωσή του «αρνείται να θέσει την ελευθερία της γνώμης του υπό διαπραγμάτευση».

Τι ακριβώς είχε γίνει; Ο Συρίγος έγραψε ένα άρθρο στη «Sportday» όπου ασκούσε κριτική στους διεθνείς για τις εμφανίσεις τους στο τουρνουά του Στρασβούργου, όπου «φωτογράφιζε» ως πρόβλημα της Εθνικής ομάδα τους «ψηλούς» της, και συμπλήρωνε: «Τα συνδικαλιστικά ευαίσθητα παιδιά της Εθνικής, την κατάντησαν σε έναν φτηνό συνδικαλιστικό φορέα, με αποτέλεσμα να είναι οι παίκτες της αποπροσανατολισμένοι και αδύναμοι να αντιμετωπίσουν τα αγωνιστικά της προβλήματα».
Τα πήραν στο κρανίο και οι διεθνείς με μπροστάρη τον Λάζο και ζήτησαν την απομάκρυνσή του από τη θέση του εκπροσώπου Τύπου. «Δεν έχω κανένα πρόβλημα να μου ασκεί κριτική ένας δημοσιογράφος», είπε ο Παπαδόπουλος, αλλά «δεν είναι δυνατόν αυτός ο κύριος να μας κάνει μαθήματα συμβατικότητας, χρησιμοποιώντας αυθαίρετα συμπεράσματα και ``αξιώματα΄΄ του τύπου ``συνδικαλισμός και πρωταθλητισμός δεν συμβαδίζουν΄΄, και να πιστεύει ότι για τον ίδιο όλα είναι συμβατά, επιτρεπτά και θεμιτά».

Σωστός ο παίκτουρ. Ανεξάρτητα από το αν έχει δίκιο ή όχι ο Συρίγος στις αναλύσεις του, δεν γίνεται από τη μια να είναι εκπρόσωπος Τύπου της Εθνικής, πάει να πει υπεύθυνος για την εικόνα της προς τα έξω και από την άλλη να αισθάνεται πως ο ίδιος έχει το δικαίωμα να της τα χώνει όποτε νομίζει ότι πρέπει.

«'Η παπάς παπάς, ή ζευγάς ζευγάς», που λένε και στο χωριό μου.

Την έχει δει κάπως ο Φίλιππας. Θεωρεί τον εαυτό του γκουρού του ελληνικού μπάσκετ. Κι εγώ τώρα δεν πρόκειται να αμφισβητήσω τις μπασκετικές του γνώσεις. Δεν θα ήταν μόνο γελοίο εκ μέρους μου να το κάνω αλλά και πέρα ως πέρα άστοχο. Ο άνθρωπος είναι κορυφή στον τομέα του. Δεν είναι όμως δυνατόν, κύριε, να νομίζεις ότι σε σένα επιτρέπονται όλα όσα για τους υπόλοιπους κοινούς θνητούς θεωρούνται ασυμβίβαστα.

Και ευτυχώς τελικά που αποχωρεί από εκπρόσωπος Τύπου της Εθνικής γιατί αν η ομάδα κάνει καλή πορεία στο Ευρωπαϊκό και γυρίσει με κανα μετάλλιο, δεν θα άντεχα να ξαναδώ το περσινό ΑΙΣΧΟΣ όταν βγήκε στην πόρτα του αεροπλάνου και με ύφος 100 καρδιναλίων απειλούσε φωτογράφους και δημοσιογράφους ότι αν δεν αδειάσουν το χώρο δεν θα επιτρέψει (!) στους διεθνείς να κατεβούν από τη σκάλα! Και να μην τολμούν Βασιλακόπουλος, διεθνείς, υφυπουργός και όλοι οι υπόλοιποι να πουν κουβέντα. Γιατί αισθάνονται - βλακωδώς - ότι του οφείλουν πολλά. Μην βαυκαλίζεται όμως ότι είναι αυτός που έβαλε το μπάσκετ στον αθλητικό χάρτη της Ελλάδας. Το έβαλαν ο Γκάλης, ο Γιαννάκης, ο Φασούλας, ο Φάνης και τα άλλα παιδιά. Εκείνος ως όφειλε ανέδειξε την επιτυχία τους.

Υπάρχει όμως σίγουρα κάτι που έβαλε στον αθλητικό χάρτη της Ελλάδας. Κι αυτό δεν είναι άλλο από την «μπασκετική μασονία». Αυτή που θέλει το μπάσκετ άθλημα με το οποίο ασχολούνται ανώτερου επιπέδου (μορφωτικού και άλλου) Ελληνες και το ποδόσφαιρο άθλημα παρακατιανών και πληβείων. Εμείς τέτοιους διαχωρισμούς δεν τους θέλουμε. Τα αγαπάμε εξίσου και τα δύο. Ας κάτσει λοιπόν καλύτερα στην άκρη και ας αφήσει την ίδια τη ζωή και την πορεία των δύο αθλημάτων να αποφασίσουν για το μέλλον τους.

Thursday, August 16, 2007

Αχιλλέας Jabba the Hutt Μπέος

Ομορφιές! Πολλές ομορφιές είχαμε στη Σαλόνικα και στις γριές. Κι όσο μένει εκεί ο Μπέος θα έχουμε και περισσότερες. Το έλα να δεις έγινε σήμερα στον Ηρακλή. Τι ανταλλαγή ...φιλοφρονήσεων είχαμε, τι ανταλλαγή απειλών είχαμε, τι ψιλές ανάμεσα σε φουσκωτούς είχαμε απ΄όλα είχε ο μπαξές. Ανέλαβε ο Ρέμος τον Ηρακλή και έγινε η μέρα νύχτα. Και το μάρμαρο το πλήρωσε ο Βλάχος. Συνήθως οι προπονητές φεύγανε μετά την πρώτη - δεύτερη αγωνιστική, κάποιοι κάνανε υπομονή και τους σουτάρανε κοντά στην παρέλαση της 28ης Οκτώβρη. Ο Βλάχος όμως την έκανε νωρίτερα. Δηλαδή δεν την έκανε ακριβώς.

Δεν έφυγε, τον φύγανε. Κι επειδή τον φύγανε
άρχισε κι αυτός τις απειλές και τις μαγκιές στον Μπέο. "Χοντρούλη - λέει - θα τα ξαναπούμε οι δυο μας!".
Ετσι του είπε. Πού πας ρε Καραμήτρο (σόρι, Βλάχο) και τα βάζεις με τον Αχιλλέα; Το έχεις σκεφτεί καλά; Αμάσητο θα σε καταπιεί σαν τον Jabba the Hutt στην "Επιστροφή των Τζεντάι".
Και εντάξει τώρα ο Ψωμιάδης και οι φουσκωτοί που ζήτησες για προστασία. Αυτή είναι δίκαιη αναμέτρηση. Μάκης VS Αχιλλέα. Δίκαιη όσο και αμφίρροπη. Εσύ όμως με τι προσόντα;
Και άναψε και κόρωσε με το δίκιο του κι ο Μπέος και του έσυρε τα μύρια όσα. Ούτε στην τέταρτη κατηγορία της Ουγκάντα λέει δεν μπορεί να δουλέψει σαν προπονητής με το βιογραφικό που έχει. Kι άμα βρει, λέει, δουλειά, εγώ θα βάλω περούκα και θα βγω στην Τσιμισκή. Αυτό να δω και τι στον κόσμο. Τον Μπέο με καρέ μαλλί να κόβει τσάρκες στη Σαλονίκη. Νταρντάνα μου εσύ!

Κι εδώ που τα λέμε, Βαγγελάκη, τα ήθελε κι εσένα ο κώλος σου. Βγήκες και είπες ότι σου φέρανε παίχτες από το πανέρι. Και τι ήθελες δηλαδή να σου φέρουνε; Τον Κακά και τον Ροναλντίνιο; Εδώ κοιτάνε πώς θα σώσουνε την παρτίδα οι γριές κι εσύ θέλεις να σου φέρουνε ονόματα; Καλά το είπε κι ο Μπέος. Ποιος προπονητής λέει επιλέγει τους παίκτες που θέλει στην ομάδα; Απλά λέει σε τι θέσεις του λείπουνε παίχτες και η διοίκηση τους αγοράζει. Σάμπως τους επέλεξε ο φουκαράς ο Τάκης στον γαύρο; Ο,τι θέλει ο Λιάκος του φέρνει. Ασε που τους έχουμε δει και τους παίκτες που είναι ευγενική χορηγία της ομάδας στους προπονητές. Ρώτα κι εμάς! Τον Ζουτάουτας μας είχε φέρει ο Σουμ. Ακόμα το πληρώνουμε αυτό το κρέας τον Σέριτς που μας έφερε ο Μαλεζάνι. Καλός χρυσός ο Αλμπέρτο, τον πάω, αλλά τη ζημιά που μας έκανε με τον Κροάτη δεν την ξεχνάω.

Ασε τώρα το άλλο που έκανες. Που κουβάλησες τον Μάκαρο για προστασία. Κι όχι μόνο τον κουβάλησες και έφυγες μαζί του αλλά έκανες και το παγώνι μετά ότι και καλά έτυχε να μένει ο Ψωμιάδης στο ίδιο ξενοδοχείο. Μασάει όμως η κατσίκα ταραμά; Μασάει ο Μπέος από τέτοια κόλπα; Σε ένα πράγμα μόνο με απογοήτευσε ο Αχιλλέας. Που φοβήθηκε την παρεξήγα. "Πρώτη φορά λέει βλέπω δίμετρη αδερφή με μουστάκι. Αδερφή σε νοσοκομείο, να μην παρεξηγηθούμε". Ποιος θα σε παρεξηγούσε ρε Αχιλλέα; Ο Μάκης μήπως; Λέω εγώ τώρα...

Μ΄ αυτά και με τ΄ άλλα πάντως προβλέπεται να έχουμε ένα ωραίο πρωτάθλημα και φέτος. Αρκεί να μη βγούνε τίποτα χαρτογιακάδες της Σούπερ Λίγκα και πούνε ότι ο Μπέος δυσφημεί το άθλημα και τον απομακρύνουνε.
Γι΄ αυτό ένα έχω να πω: "Κάτω τα χέρια από τον Αχιλλέα, ρε!".


Y.Γ. ΑΣΧΕΤΟ: Τι τον κρατάτε ρε τον Βύντρα και δεν τον αφήνετε να πάει στη Χέρτα; Γιατί του κόβετε το μέλλον; Αφήστε το να πάει στην ευχή του Θεού το παλικάρι!!!

ΥΓ1. ΚΑΡΑ-ΑΣΧΕΤΟ: Ρε συ ΑΕΚ, πώς τα κατάφερες έτσι και την έφτιαξες τη μέρα του γαύρου; Με ...άρωμα Καφέ στο δεύτερο γκολ και με τον Ριβάλντο ανύπαρκτο πού πας να πάρεις αποτέλεσμα στη Σεβίλλη; Κι εσύ ρε μπαρμπα-Ρίμπο τι την ήθελες την προβολή; Δεν το ξέρεις ότι ο γέρος ή από χέσιμο θα πάει ή από πέσιμο;

Tuesday, August 14, 2007

Πού είναι η ενδεκάδα, οέο;

Φιλικό λέει με το πιτσούνι και θα είναι ευκαιρία να δούμε πώς σκέφτεται ο Πεσέιρο να στήσει την ενδεκάδα στο ντέρμπι με τον
ακατονόμαστο. Και στήνεσαι κι εσύ απέναντι από την τηλεόραση να δεις την ομάδα που σου είχε ανοίξει και την όρεξη για να πούμε του στραβού το δίκιο από το ματσάκι με τα φασιστόμουτρα της Λάτσιο.
Ποια ενδεκάδα όμως και πράσινα άλογα; Πλάκα κάνουμε; Θα ξαναπαίξουνε όλοι αυτοί μαζί σε κανα ματσάκι; Και εντάξει, το καταλαβαίνω έχεις απουσίες, έχεις παίχτες ανέτοιμους, έχεις παίχτες τραυματίες, έχεις και τι δεν έχεις...
Τους άλλους όμως τους ας πούμε έτοιμους γιατί δεν τους έβαλες για να τους δεις κι εσύ να τους δούμε κι εμείς τι ψάρια πιάνουνε; Και δηλαδή πότε σκοπεύεις να τους βάλεις να παίξουνε μαζί και να γίνουνε ομάδα; Θα παίξει στο ντέρμπι ο Καρνέζης; Θα παίξει στο ντέρμπι ο Κατράνας και ο Τσίτσης; Θα παίξει ο Δημούτσος; ΄Η μήπως θα παίξει ο Σάλπι τώρα που ήρθε το φύλλο αγώνα με τη Λάτσιο κι ας μας παραμυθιάζανε οι φωστήρες της ΠΑΕ ότι και καλά δεν τρέχει τίποτα γιατί έχει συνταχθεί μόνο μια έκθεση;
Το παιχνίδι λέει ο Πεσέιρο έγινε για να δω τα πρόσωπα και όχι την ομάδα. Και πότε θα την δεις ρε μεγάλε την ομάδα; Στο φιλικό που απέμεινε με την Κατάνια; Και πότε θα προλάβουνε να βρεθούνε οι βασικοί μεταξύ τους; Να μάθουνε ο ένας τον άλλο; Εχεις κι άλλα ματς μπροστά σου και δεν το ξέρω; 'Η μήπως θα πας στο ντέρμπι, βόλτα στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα;
Καλά δηλαδή που είδαμε κι αυτόν τον Ν΄ Ντογιέ και μας φύγανε λιγάκι τα νεύρα γιατί αλλιώς... Νάναι καλά το παλικάρι τίποτα δεν του λείπει. Στατικό μόνο μη τον έχει στην
περιοχή γιατί δεν ξέρει τι να κάνει τα πόδια του. Και να έχει και έναν επιθετικό κανονικό δίπλα για να μπορούμε να δούμε προκοπή. Γιατί με τον Βαγγελάκη δίπλα πολύ κοκό και από αβγό τίποτα. Κι ας μου λένε εμένα ότι έχει τέλεια τεχνική κατάρτιση και είναι και δυο μέτρα παλικάρι. Με την κατάρτιση και το μπόι δεν τινάζεται το πλεχτό. Θέλει και κατιτίς ακόμα.
Θα μου πεις και τον επιθετικό νάχει δίπλα άμα δεν τροφοδοτείται δεν γίνεται δουλειά. Κι ο Σαλπιγγίδης τρέχει γύρω γύρω αλλά τι να σου κάνει ο φουκαράς άμα δεν υπάρχει ένας άνθρωπος να του δώσει τη μπάλα; Ωρες ώρες μέχρι που τον λυπάμαι έτσι που τον βλέπω μόνο του σαν την καλαμιά στον κάμπο να ζητιανεύει τη μπάλα και να μη του τη δίνουνε. Ασε πια αυτή την κάθετη πάσα. Μαύρα μάτια έχουμε κάνει να τη δούμε τη ρημάδα σ΄ αυτή την ομάδα. Εκανε δυο μαζεμένες ο Μάτος με την ρουμάνικη αν θυμάμαι καλά, την Αρτζες αλλά από εκεί και πέρα τίποτα. Και το κέντρο άμα λείπει ο Καραγκούνης κι αυτό χλωμό το κόβω.
Για να μην πάμε τώρα στα μετόπισθεν. Αυτή κι αν είναι πονεμένη ιστορία. Γι΄ αυτόν τον Ενκαρχαρία δεν θα πω τίποτα ακόμα. Δέχομαι ότι είναι ανέτοιμος γι΄ αυτό τα έκανε τα λαθάκια του. Γιατί λαθάκια έκανε. Γι΄ αυτόν πες να κάνουμε κομμάτι υπομονή. Πόση όμως; Εφτασε το ντέρμπι. Ελπίζω μόνο να είναι πραγματικά big Joe μη μας βγει κανά λιμό και γίνει ο καρχαρίας ψαράκι του γλυκού νερού. Αντε και για τον Κατράνα δε λέω τίποτα, νάναι καλά το παλικάρι, στην τελική στο ντέρμπι πάλι ο Γιαννάκης ο Γκούμας βλέπω να προσπαθεί να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά.
Για τον Βύντρα τώρα και τον άλλο τον Σουηδό τον κιθαρίστα ό,τι και να πεις λίγο θα είναι. Ηθελα νάξερα τι στο καλό έχει ο Λουκάς που το βλέπει η διοίκηση και δεν θέλει να τον αποχωριστεί και δεν μπορώ να το δω εγώ τόσα χρόνια; Δεν λέω ότι συμφωνώ μ΄ αυτούς που τον βρίζουνε γιατί όσο του τα χώνεις τόσο θα χειροτερεύει. Αλλά ρε παιδί μου πού θα πάει αυτό το χάλι; Επιπόλαιος, επιπόλαιος, επιπόλαιος. Κι ο άλλος ο Νίλσον; Χλεμπονιάρης. Τουλάχιστον δεν θα παίξει στο ντέρμπι το άλλο το νούμερο ο Σέριτς. Είτε έτσι είτε αλλιώς πάντως θα τους φάμε και φέτος στη μάπα αφού δεν το αποφασίσανε να τους σουτάρουνε.
Πώς το έλεγε ο Βογιατζής στη ταινία "Μια Ιταλίδα από την Κυψέλη";
"Στη δουλειά μας το σκάρτο εμπόρευμα το διώχνουμε γρήγορα και χωρίς πολλά πολλά". Κι αυτοί κρατήσανε πέρσι τον Σέριτς και φέτος τον Βύντρα μπας και χάσουνε τα κελεπούρια. Αντε να έρθει και το ντέρμπι, αν και μ΄ αυτά που γίνονται δεν μας βλέπω καλά.
Θα μου πεις κι ο άλλος τα ίδια χάλια έχει. Ενας όμως από τους δύο θα κερδίσει. Κι άμα δεν είμαστε εμείς, κι αρχίσει ανάποδα με το καλημέρα η χρονιά θα πάει η γκρίνια γόνα.

ΥΓ. "Εμπασε" ρε παιδί μου αυτός ο Σαριέγκι μέχρι να έρθει στην Αθήνα. Από το 1.89 ξεκίνησε, στο 1.85 κατέβηκε, στο 1.84 σταθεροποιήθηκε. Κι όπως τον έκοψα και στις φωτογραφίες μπορεί να είναι και κανα εκατοστό πιο κάτω. Από φάτσα μαύρα χάλια, αλλά το άλλο φαίνεται να "τόχει" το παλικάρι. Το στυλάκι δηλαδή του παίχτη που θα σου δώσει το πόδι στο χέρι. Καιρός ήτανε να έρθει κανας τέτοιος παίχτης γιατί έχουμε να δούμε αμυντικό - κλαδευτήρι από εποχής Καλλιτζάκη και Κολλιτσιδάκη (για Κυργιάκο δεν λέω τίποτα). Και δεν αντέχω αδερφέ μου άλλον εγκεφαλικό κεντρικό αμυντικό στιλ Χένρικσεν. Τον αγαπάω τον Ρενέ, τον εκτιμάω, νάναι πάντα καλά, σπουδαίος παίχτης του χρωστάμε πολλά, αλλά θέλω και λίγο τσαγανό στην ομάδα. Δεν θέλω στόπερ να υπνωτίζει τον αντίπαλο. Θέλω να τον τρομάζει. Αντε να ανάψουνε λίγο τα αίματα.

ΥΓ1. Ασε μας ρε Λουτσιάνο που είσαι ακόμα στο 20% της φόρμας σου. Το θες το μπινελίκι σου αλλά έχεις χάρη που παίζεις στην πατρίδα (Περιστέρι).

ΥΓ2. Καλά, άμα τόλεγε ο Μπαρμπαγιώργος δεν θα το σκεφτόμουν να το ρίξω το μπινελίκωμα κι ας παίζει στο πιτσούνι.

Friday, August 10, 2007

Loua (A)Lou(a) fan park

Λομανά Λούα Λούα, κύριοι. Ποιος Τουντσάι, τώρα, ποιος Ντελγκάδο και ποιος Νενέ; Το "ελάφι" από το Κονγκό παίρνει ο γαύρος. Εχει και έναν "λύκο" (Λεντέσμα), έχει και έναν "ταύρο" (Ραούλ Μπράβο) είχε κι ένα "ζαρκάδι" παλιότερα. Αντί για μπάλα θα το ρίξουνε στη ζωολογία στο λιμάνι. Σκέτο (Α)lou(a) fan park.
Κι αυτός λέει ο Λούα Λούα έχει για χαρακτηριστικό του την τούμπα όποτε βάζει γκολ. Εδώ που τα λέμε τώρα δεν έχει βάλει και πολλά. Χλωμό τον κόβω πάντως να κάνει τα ακροβατικά του στο τηγάνι. Ασε που για να βάλει το γκολάκι πρέπει να φτάσει σ΄ αυτόν η μπάλα. Εύκολο τόχεις αυτό; Ποιος θα τις φτιάξει τις προϋποθέσεις για να μπει το γκολάκι;

Το ακούσανε και οι γαύροι και στραβώσανε άγρια. Μας κοροϊδεύει μπροστά στα μούτρα μας σου λέει ο Σωκράτης.
Παντελόνιασε τα 15 μύρια από το Νέρι και αντί να τα χώσει γερά για να φέρει παιχταράδες πάει να μας βγάλει με κατιμάδες. Κι η αλήθεια είναι τώρα ότι υπερβάλλουν. Μια χαρά είναι ο παίχτης για το πρωτάθλημα της πλάκας που έχουμε. Ελα όμως που στους γαύρους έχει ανοίξει η όρεξη και θέλουνε να κάνουνε την υπέρβαση στην Ευρώπη. Φάγανε μεγάλη ξενέρα...

Το 732 κι ο ΕυρωΠΕΟΣ οδηγός


Η σχέση μου με το λεωφορείο 732 είναι σχέση αγάπης και μίσους για λόγους που έχω εξηγήσει σε προηγούμενα ποστ. Οσο όμως κάθομαι και το σκέφτομαι, λέω τι μου φταίει το καημένο το
λεωφορειάκι; Εγώ που το μισώ τόσο δεν είμαι που χαίρομαι όταν το βλέπω να σκάει μύτη από τη γωνία; Οταν το βλέπω να έρχεται (ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ) έχω το ύφος του ερωτευμένου όταν φτάνει στο ραντεβού το ταίρι του! Για τέτοια λαχτάρα μιλάμε!
Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι τα αυτοκίνητα. Το πρόβλημα είναι οι υπεύθυνοι της ΕΘΕΛ που
ξύνονται και οι οδηγοί που έχουνε ξεφύγει. Δεν ξέρω τι κάνουνε οι οδηγοί στις άλλες γραμμές, αλλά αυτοί του 732 ή που δεν έρχονται καθόλου, ή που αριβάρουνε όλοι μαζί ο ένας πίσω από τον άλλο. Τι διάολο κάνουνε στις αφετηρίες έτσι μου έρχεται να πάω μια μέρα να κόψω κίνηση. Το πιο πιθανό είναι να έχουνε στρώσει καμιά παρτίδα τάβλι και να πίνουνε τη φραπεδούμπα τους. Κι όταν τους καπνίσει καβαλάνε το λεωφορείο και κάνουνε και κανα δρομολόγιο για να μαζέψουνε και τα ...ζώα που τους περιμένουν στη στάση. Θα μου πεις αυτά τα έχω ξαναγράψει. Δεν το έχω ξεχάσει ότι τα έχω ξαναγράψει. Και δεν θα ασχολιόμουν ξανά αν δεν με τσάντιζε πριν δύο μέρες ένας Ελληνάρας οδηγός της συγκεκριμένης γραμμής. Ημουν κάπου μισή ώρα στη στάση, όταν μας έκανε την ...τιμή να εμφανιστεί με το λεωφορείο όπως είναι λογικό να είναι ήδη γεμάτο και να γεμίσει ακόμα περισσότερο στα Προπύλαια όπου το περίμενα κι εγώ. Τρίτη, 7 Αυγούστου, 19:45, λεωφορείο 732, αριθμός 95 στο παρμπρίζ. Αφού έριξα μερικά μπινελίκια (από μέσα μου) για την αργοπορία, κλασικά στριμώχτηκα με τους όρθιους. Μόλις στρίβει στη Στουρνάρη και σταματάει στη στάση, βλέπω από πίσω ένα δεύτερο 732. "Καλώς τα παιδιά" λέω (πάλι μέσα μου). Κορνάρει στον δικό μας και περνάει ακριβώς μπροστά μας στο φανάρι. Κόκκινο το φανάρι, κολλητά πίσω του κι εμείς. Σε μια φάση ακούω τον δικό μας να φωνάζει: "Aυτό δεν σου κάνει; Θέλεις το άλλο; Είχες λεωφορείο και στο Πακιστάν;".
Ανοίγει την μπροστινή πόρτα και μπαίνουνε δύο φουκαράδες. Ο ένας με χαμηλωμένο το κεφάλι προχώρησε προς τα πίσω και ο άλλος προσπαθούσε να του εξηγήσει με σπαστά ελληνικά: "Δεν το είδα, δεν το είδα".
Σιγά μη τον άκουγε ο Ελληνάρας. Τον έγραψε κανονικά και συνέχισε να φωνάζει: "Σώνει και καλά να μπεις στο άλλο λεωφορείο; Αυτό δεν σου κάνει; Ο άλλος βιάζεται, έχει αργήσει".
Και τότε κατάλαβα τι έπαιξε. Ο μπροστινός ήθελε να φύγει αέρας μπας και "μπαλώσει" το δρομολόγιο. Φύγανε - ως συνήθως - μαζί από το τέρμα και κάπως έπρεπε να σωθεί η παρτίδα. Οπότε δεν θα σταμάταγε στις στάσεις που δεν είχε αποβίβαση για να κερδίσει απόσταση και θα άφηνε τον δικό μας να μαζέψει από τη στάση όσους περίμεναν. Μικρά καθημερινά πράγματα δηλαδή.
Στην άκρη της γλώσσας το είχα να του φωνάξω: "Αν θέλει να μην αργεί ας φεύγει στην ώρα του" (ο άλλος οδηγός). Αλλά λέω δεν γ..ιέται. Αφού κανείς δεν μιλάει. Πάλι εγώ θα μιλήσω;
Αυτό όμως που μου την έδωσε περισσότερο δεν ήταν η αναισθησία των οδηγών του 732. Αυτή
είναι παροιμιώδης, την ξέρω πια και την έχω σχεδόν συνηθίσει. Αυτό που με τσάντισε ήτανε η συμπεριφορά στους Πακιστανούς. Πού να ξέρει ο άλλος ο φουκαράς ότι πίσω ήτανε το ίδιο ακριβώς λεωφορείο; Εσύ άμα δεις το λεωφορείο σου στη στάση θα κοιτάξεις ποιο είναι από πίσω; Να μπεις μέσα θα κοιτάξεις και δεν σε νοιάζει τίποτα άλλο.
Αλλά ο Ελληνάρας ξέρει τι κάνει. Φωνάζει γιατί ξέρει ότι σ΄ αυτή την κωλοχώρα όποιος φωνάζει θεωρείται ότι έχει και δίκιο. Ετσι πάει. Κερδίζει όποιος έχει την πιο δυνατή φωνή.

Ασε το άλλο. "Είχες - λέει - και στο Πακιστάν λεωφορείο;". Οπα ρε ο πολιτισμένος ΕυρωΠΕΟΣ! Που ξέχασε τα σκατά που έτρωγε στην Γερμανία ως <γκασταρμπάιτερ> (<φιλοξενούμενος εργάτης> με τη λέξη να έχει καταλήξει να θεωρείται βρισιά) και έγινε τώρα αφεντικό και έχει αποκτήσει κόμπλεξ ανωτερότητας.

Ρε ουστ! Θρασίμια!

Friday, August 3, 2007

Ο Νέρι η κωλοτούμπα και ο Πέτρος

Τα γύρισε ο Νέρι Καστίγιο στη συνέντευξη Τύπου που έδωσε το μεσημέρι επ΄ ευκαιρία της μεταγραφής του στην Σαχτιόρ (εγώ έτσι την ήξερα, έτσι θα την λέω, κι ας της αλλάξανε τελευταία το όνομα).
Κι από εκεί που έλεγε την προηγούμενη μέρα τα μύρια όσα για τον γαύρο και τον Σωκράτη, στη συνέντευξη έκανε την γνωστή κωλοτούμπα. Δεν έχω λέει κανένα παράπονο από τον πρόεδρο και τον ευχαριστώ που με στήριξε. Αλλά έχω από τον Πέτρο που δεν ξέρει καθόλου μπάλα και πρέπει να φύγει από την ομάδα. Μάλιστα. Λες και όλοι οι υπόλοιποι που διοικούνε ομάδες έχουνε μάστερ προπονητικής. ΄Η λες και ο Σωκράτης όταν μπήκε στο ποδόσφαιρο ήτανε εξπέρ. Πού να θυμάται όμως ο Νέρι τις σφαλιάρες που έτρωγε ο πρόεδρας μέχρι να μάθει τα κόλπα. Πιτσιρικάς ήτανε τότε.
Τα μπάλωσε που λες και άφησε στην απέξω τον Σωκράτη. Τον είχε πιάσει και ο Ιβιτς στο βιζαβί χθες το βράδυ οπότε του γύρισε τα μυαλά του μικρού. Μην είσαι μαλάκας θα του είπε και πεις τίποτα εναντίον του προέδρου και κλείσεις τις πόρτες πίσω σου. Και λογικό θα είναι να του είπε κάτι τέτοιο ο Λιάκος. Κι αυτός όταν έφυγε από το γαύρο κράτησε το στόμα του κλειστό. Μόνο στον πρίγκιπα τα έχωσε. Για τον γαύρο δεν είπε τίποτα. Κι ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και ξαναδούλεψε στην ομάδα από άλλο πόστο.
Επρεπε όμως να πει κάτι ο Καστίγιο. Την περιμένανε πώς και πώς την συνέντευξη και οι εχθροί και οι φίλοι. Κι αφού δεν μπόρεσε να βαρέσει το γάιδαρο, βάρεσε το σαμάρι. Τάχωσε χοντρά στον Πετράκη και ηρέμησε.
Κι αυτό τώρα είναι μαγκιά του Σωκράτη. Τι τον πέρασες τον Κόκκαλη; Για καναν άσχετο; Εδιωξε μεν το Λούβαρη που είχε μπει στη μύτη των γαύρων αλλά έβαλε στα πράγματα το γιο του. Σου λέει έτσι και εξαγριωθούνε οι γαύροι τώρα που έδιωξα τον Γιώργο με ποιον θα τα βάλουνε; Με μένα! Ας κάτσω λοιπόν εγώ στην άκρη και ας τα βγάλει πέρα ο Πέτρος. Γειασάν του μάγκα του Σωκράτη.

Θα μου πεις τώρα, εσύ τα λες αυτά επειδή απογοητεύτηκες; Και ήθελες να ακούσεις τον Καστίγιο να τα χώνει στον Σωκράτη; Η αλήθεια είναι ότι μια ανακατωσούρα στο γαύρο πολύ θα τη γούσταρα. Δεν πειράζει όμως. Και μόνο που δεν θα ξαναδώ το κολοπαίδι στο ελληνικό πρωτάθλημα να μου γυρίζουν τα άντερα και μόνο που βλέπω στα γαυροφόρουμ να τον λένε τσογλαναρά και αλήτη επειδή έπνιξε την γαυροσύνη του μέσα στα ζεστά γκαφρά των Ουκρανών, μου φτάνει και μου περισσεύει.


ΥΓ. Αυτό το τελευταίο του Καστίγιο, ότι και καλά πήγε στη Σαχτιόρ επειδή το ήθελε αυτός και όχι επειδή αναγκάστηκε είχε πολύ γέλιο. Μου θύμισε μια σκηνή από μια ταινία του Ψάλτη, απ΄ αυτές που γυρνούσε με το κιλό τη δεκαετία του ΄80 και είχε πάει να πιάσει δουλειά σε ένα ξενοδοχείο. Και την ώρα που τον πετάγανε έξω κακήν κακώς (είχε βρίσει προηγουμένως τον διευθυντή χωρίς να ξέρει ότι είναι ο διευθυντής) φώναζε: «Εγώ θέλω και φεύγω!».
Ετσι είναι ρε Νέρι. Εσύ ήθελες και έφυγες κι όχι ο Σωκράτης που παντελόνιασε τα 15 μύρια και σε έστειλε πακέτο στους Ουκρανούς.


ΥΓ1. Καλά μιλάμε τώρα για πολλή γκλαμουριά η συνέντευξη του Καστίγιο. Στα ισπανικά με μετάφραση στα αγγλικά. Από εκεί που έκανε τον σφουγγοκωλάριο του Ριβάλντο και του Τζιοβάνι απέκτησε και δικό του μεταφραστή. Ρε θες να τάχωσε τελικά ο μικρός και να ήτανε μιλημένος ο μεταφραστής και έπνιξε τα μπινελίκια;


ΥΓ2. Αυτές οι ευχαριστίες του Καστίγιο στον κοντομάνικο θα είναι από εδώ και στο εξής το σημείο αναφοράς για κάθε Ελληνα προπονητή. «Η εκδίκηση της γυφτιάς».

Στάη - Ζαχαρέα: Σαν εύθυμες ...χήρες

Στάη και
Ζαχαρέα
λέει μαζί. Και φτιάξανε και
σποτάκι στον Αλφα για να τις δείξουνε
πότε μία μία και
πότε και τις δυο μαζί δίπλα δίπλα και χαμογελαστές.
Με ίσο τηλεοπτικό χρόνο, ώστε να μην προβάλλεται η μία περισσότερο από την άλλη. Και τους φορέσανε μάλιστα και μαύρα ρούχα
και καλά για να εκπέμπουν και την απαραίτητη
σοβαρότητα. Και τελικά τι καταφέρανε; Να τις παρουσιάζουνε σαν χήρες για να μη πω σαν μάγισσες. Μ΄ αρέσει μάλιστα που χαμογελάνε κιόλας. Και καλά η Στάη να χαμογελάει και με το δίκιο της. Απ΄ όλα τα κανάλια έχει φύγει και όλα τα κανάλια την παρακαλάνε μετά να τους προτιμήσει στάζοντάς της του κόσμου τον μπερντέ.
Εσύ όμως ρε φουκαριάρα Ζαχαρέα τι χαμογελάς; Εχεις την εντύπωση ότι θα προλάβεις να αρθρώσεις λέξη δίπλα στην Ελλη; Αμάσητη θα σε καταπιεί όπως ο βόας τη λεία του. Τα σπασμένα της θα βγάλει η Στάη για όσα τράβηξε (ή νομίζει ότι τράβηξε, διαλέγεις και παίρνεις) με τον Ευαγγελάτο.
Κι εγώ τώρα δεν λέω ότι θα επιχειρήσει η Στάη να την καπελώσει τη Ζαχαρέα σώνει και καλά. Αλλά θα το κάνει ακόμα και άθελά της. Είναι τέτοιο το στιλ της. Οσο μπόι της λείπει
τόσο τσαγανό έχει. Πώς την είχε πει ο Γιαννόπουλος; Τσούγδω! Eίναι τσούγδω, αλλά αυτό χρειάζεται στην τηλεόραση. Σάμπως τώρα ποιος είναι αυτός που ανεβάζει τα νούμερα; Αυτός που κάνει τον περισσότερο σαματά. Κακαουνάκης, Τράγκας και σία. Οσο πιο πολύ φωνάζεις τόσο πιο μάγκας θεωρείσαι.
Κι η Στάη τώρα θα την παίρνει τη μπουκιά από το στόμα από τη Ζαχαρέα. Εδώ κατάφερνε και την έπαιρνε από την Τρέμη. Θα φτουρήσει η Μάρα; Κι όπως είναι και χαμηλών τόνων μας βλέπω να βάζουμε μετρητή για το πόσες λέξεις θα λέει σε κάθε δελτίο.
Μη σου πω ότι το βλέπω να μπαίνει και στο στοίχημα. Αμα καταφέρει να μιλήσει πάνω από πέντε λεπτά στο σύνολο η Μάρα θα παίζεται όβερ.