Δρόμος στρωμένος με αγγούρια

Αντε να πούμε και τίποτα άλλο, μήπως και ξεφύγουμε λιγάκι από όσα έγιναν αυτές τις
μέρες. Και να μπούμε σιγά σιγά και στο κλίμα για το ντερμπάκι που έρχεται.
Εγινε κι η κλήρωση στο Τσαμπιόνι, έγινε και στο ΟΥΕΦΑ και πήραμε όλοι, άντε να μη πω τι.
Ητανε κληρώσεις αυτές ρε γαμώτο; Ο ένας χειρότερα από τον άλλο. Δρόμος στρωμένος με αγγούρια. Από πού να αρχίσεις και πού να τελειώσεις; Εντάξει, το ΑΕΚάκι είχε καλή κλήρωση στο Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά είχε παλούκια στο ΟΥΕΦΑ. Κι εδώ τώρα δεν έχει απ΄ την Κική και απ΄ την Κοκό ποια να διαλέξω. Η σεβιγιάνα θα διαλέξει. Κι εσύ θα πάρεις ό,τι περισσέψει. Γι΄ αυτό λέω ότι ήτανε δύσκολες οι κληρώσεις. Και το βλέπεις δηλαδή και από το ΟΥΕΦΑ. Αμα η ΑΕΚ μπαίνει στην κληρωτίδα ως κυπελλούχος (!) και βγάζει αντίπαλο τη Σάλτσμπουργκ, καταλαβαίνεις ότι η κυρία Τύχη δεν έχει κοιμηθεί απλώς αυτό το διήμερο, αλλά έχει πέσει σε κώμα. Και η καλή κλήρωση στο Τσάμπιονς Λιγκ εδώ που τα λέμε, πλασματική ήταν κι αυτή. Γιατί έτσι και έμπαινε στην κληρωτίδα σαν ΑΕΚ και όχι ως ΑΕΚ/Σεβίλλη άλλες ομάδες θα είχε απέναντί της.

Και πάμε τώρα στο αγαπημένο μου θέμα. Ωραία κλήρωση του έλαχε του γαύρου. Αυτό είναι που λέμε έκατσε πάνω στην κέντα. Ο,τι γίνεται τέσσερις στις πέντε φορές. Του έρχονται αντίπαλοι που ενώ με την πρώτη ματιά τις βλέπει δύσκολες, μετά αρχίζει και ξεθαρρεύει και νομίζει ότι μπορεί να τις κερδίσει έτσι και παίξει σοβαρά. Πλάκα κάνουμε όμως; Επαιξε ποτέ σοβαρά ο γαύρος στην Ευρώπη για να παίξει τώρα; Από χθες έχω ακούσει τα μύρια όσα. Οτι θα κάνει το πρώτο διπλό στην Βρέμη, ότι μπορεί να κάνει κι ένα δεύτερο στην Ρώμη κι ότι μπορεί να πετύχει στην Ισπανία αυτό που δεν πέτυχε τα προηγούμενα χρόνια. Στο τσακ σου λέει δεν μου έκατσε τότε, γιατί να μη μου κάτσει τώρα; Ασε που αρχίσανε και τις τρελαμάρες. Κολλητιλίκια λέει έχει ο Ιβιτς με τους Σπανιόλους, έχουμε και τον Ραούλ Μπράβο, εντάξει αν όχι διπλό ένα χι θα το αρπάξουμε εκεί μέσα. Ρε! Για συνέλθετε ρε, μην έρθουνε τίποτα ξεγυρισμένες πεντάρες και ψαχνόσαστε. Γιατί δεν είναι μόνο οι αντίπαλοι ζόρικοι. Είναι και το πρόγραμμα ακόμα πιο ζόρικο. Πώς θα την νικήσεις την ιταλιάνα στο πρώτο ματς; Κέρδισες πέρσι, ή κέρδισες πρόπερσι; Και χωρίς κόσμο μάλιστα; 'Η σάμπως θα κερδίσεις μέσα στη Γερμανία στο δεύτερο μόλις παιχνίδι που η Βέρντερ θα ψάχνει για τους βαθμούς; Και τα δύο κολλητά με τη σπανιόλα πότε τα έχεις; Τη χειρότερη στιγμή. Τρίτο - τέταρτο παιχνίδι. Ο,τι απεύχεται ο καθένας. Πα να πει ακόμα η Ρεάλ δεν θα έχει εξασφαλίσει την πρόκριση, οπότε θα σε χτυπήσει κάτω σαν χταπόδι. Ασε τώρα τι έχει να γίνει στη Ρώμη, με αυτά τα φασιστόμουτρα της Λάτσιο. Ειδικά έτσι και πάνε τίποτα γαύροι στην Ιταλία θα γίνει το "έλα να δεις". Αίμα και άμμος. Βαθμό δεν ξέρω αν θα πάρουνε, ξύλο όμως και θα ρίξουνε και θα φάνε. Τι μένει; Το ματσάκι με τη Βέρντερ στο τηγάνι. Εδώ σε θέλω λοιπόν. Πόσους βαθμούς θα πάρει φέτος ο γαύρος στο τσου-λί; Δύο θα είναι το ταβάνι ή τρεις;
Αυτά θα μου πεις τα λέω εγώ. Που είμαι αντίπαλος. Αυτοί αλλιώς τα σκέφτονται. Εχουνε πάντα την ελπίδα ότι θα αλλάξει κάτι. Μιλάμε τώρα ότι αυτή η ελπίδα έχει πεθάνει αλλά δεν το ξέρει. Σαν τον Ελ Σιντ την έχουνε στερεώσει με ένα στυλιάρι (να λείπουν οι συνειρμοί) και την περιφέρουν εδώ και εκεί. Εντεκα χρόνια στο Τσάμπιονς Λιγκ κι αυτό το ρημαδιασμένο διπλό δεν λέει να τους κάνει το χατίρι. Ούτε γκόμενα πρωτοκλασάτη και σνομπαδούρα να ήτανε. Κι αυτή ακόμα κάποια στιγμή θα έπεφτε. Τι να λέμε όμως τώρα; Εδώ ξεχάσανε να κερδίζουνε στην έδρα τους θα κερδίσουνε εκτός; Αυτό το πράγμα πάντως ρε παιδί μου πολύ με φτιάχνει. Αλλο είναι να κάθεσαι στον καναπέ και να βλέπεις τον άλλο, τον αχώνευτο να προχωράει από νίκη σε νίκη κι άλλο να τον βλέπεις να θαλασσοπνίγεται. Ρε δεν πα να τόχω ξαναδεί το έργο δεν πα να ξέρω το τέλος που είναι πάντα ίδιο, την ίδια ικανοποίηση νιώθω.
Η αλήθεια πάντως είναι ότι έτσι και το κάνει το διπλό κάποια στιγμή και περάσει και από καναν όμιλο υπάρχουνε ένα δυο πράγματα που θα μου λείψουνε. Το απορημένο βλέμμα του μέλους και η κραυγή στους αμυντικούς του: "Το ΄χω, το ΄χω". Και μετά από μέσα του: "Ρε γαμώτο, δεν το΄χα...". Η βοϊδοματιά του μπαρμπαΓιώργου όταν σκέφτεται "την έκανα πάλι τη μαλακία". Το αξιοθρήνητο ύφος του Πάντου. "Οχι πάλι τα ίδια ρε π... μου". Αξεπέραστες στιγμές.

Και πάμε τώρα στα καμάρια μας. Από τα ψηλά στα χαμηλά και από τα πολλά στα λίγα. Ετσι είναι. Οποιος δεν έχει μυαλό, έχει τσάρτερ, πούλμαν, φορτηγά με καρότσα, μέχρι και κάρο έχει καμιά φορά. Αλλοι θα παίζουνε στις Μαδρίτες και τις Ρώμες κι εσύ θα τρέχεις στο ανατολικό μπλοκ. Χώρια που έχεις και μερικούς σαν τον Βασίλη το γαύρο στη δουλειά. Από τη μούρη με πήρε όταν πήγα. "Είδα, λέει, το γήπεδο της Αρτμέντια. Του Αστέρα Τρίπολης είναι καλύτερο". Να σε δω κι εσένα όμως που θα παίξεις στο γκλαμουράτο το Μπερναμπέου όταν αρχίσει να γέρνει το γήπεδο πού θα σε ξεφορτώσει η κατηφόρα. Γιατί πώς να το κάνουμε; Προκειμένου να ξεφτιλίζεσαι πανευρωπαϊκώς χίλιες φορές καλύτερα να τη βγάζεις στα μουλωχτά. Ελα όμως που αυτός θα τριγυρνάει στη Μαδρίτη κι εσύ στις Σλοβακίες. Οπως και να το κάνουμε σαν ταξίδι δεν είναι ελκυστικό. Τι να πας να δεις εκεί πέρα; Ο,τι άξιζε, οι γκομενάρες πα να πει, την έχουνε κάνει για αλλού. Είναι ανάγκη να πας στην Μπρατισλάβα για να τις δεις; Τις βλέπεις κι εδώ. Αρτμέντια κύριοι. Η πιο δύσκολη από τις εύκολες. Γι΄ αυτό έλεγα εγώ παραπάνω για τα αγγούρια. Εχει και αυτή την προπέρσινη επιτυχία και αρχίσανε μερικοί να ψάχνονται. Εντάξει, χαλάρωσε δικέ μου. Αυτό ήτανε last year που έλεγε κι η Νατάσα στη διαφήμιση. Θα μου πεις τώρα, είσαι σίγουρη ότι αυτό πάει και πέρασε; Σάμπως έχεις την υπερομάδα; Το αίνιγμα του kaspar hauser έχεις. Ούτε ξέρεις πού πας, ούτε ξέρεις τι κάνεις, ούτε ξέρεις πώς θα παίξεις. Πολύ θέλει δηλαδή να γίνει καμιά στραβή σαν την περυσινή με την ουκρανέζα και να σε πάρουνε οι οπαδοί στο κυνήγι στα στενά γύρω από τη Λεωφόρο; Ενα τσακ θέλει σου λέω εγώ.

Κι άντε τώρα με τον γαύρο να έχει την γνωστή πορεία - "πάμε σαν άλλοτε, πάμε σαν πάντοτε" στο Τσάμπιονς Λιγκ, εσένα να τα σκατώσεις με την Αρτμέντια και το ΑΕΚάκι να τα βρει σκούρα με την αυστριακιά.

Από ποιον θα περιμένεις βαθμούς για να μην φτάσεις να παίζεις προκριματικά από τα μέσα Ιουλίου στην Ευρώπη; Από τη Λάρισα; Σόρι, Λαρίσα την είπε ο Τέιλορ. Τη Λαρίσα που λες, ξέχνα την. Θα παίξει δυο ματσάκια με τη Μπλάκμπερν και από εκεί παν κι άλλοι. Σάμπως ο Αρης; Το μόνο καλό είναι ότι θα κονομήσει από το ματσάκι με τη Σαραγόσα, γιατί από πρόκριση, ας αλλάξουμε θέμα καλύτερα. Μόνο ο Νιόνιος μπορεί να το παλέψει με την Σοσό-κα αλλά πάλι κι αυτός σίγουρος δεν είναι.

Κατά πως φαίνεται δηλαδή, εκεί κατά το Δεκέμβρη θα έχει τελειώσει το πανηγύρι. Θα πάει ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του και θα ηρεμήσουμε. Ευτυχώς δηλαδή για να δούμε και λίγο ποδόσφαιρο από ομάδες που παίζουνε μπάλα. Κι όχι από ομάδες που ταλαιπωρούν το τόπι...