Ο Συρίγος, ο παπάς και ο ζευγάς

Την αποχώρησή του ανακοίνωσε ο Φίλιππος Συρίγος από εκπρόσωπος Τύπου της Εθνικής ομάδας μπάσκετ μετά την κόντρα που είχε με τους διεθνείς, προκειμένου όπως είπε να ξαναβρεί η ομάδα την ηρεμία της.
Οπως αναφέρει στην ανακοίνωσή του «αρνείται να θέσει την ελευθερία της γνώμης του υπό διαπραγμάτευση».

Τι ακριβώς είχε γίνει; Ο Συρίγος έγραψε ένα άρθρο στη «Sportday» όπου ασκούσε κριτική στους διεθνείς για τις εμφανίσεις τους στο τουρνουά του Στρασβούργου, όπου «φωτογράφιζε» ως πρόβλημα της Εθνικής ομάδα τους «ψηλούς» της, και συμπλήρωνε: «Τα συνδικαλιστικά ευαίσθητα παιδιά της Εθνικής, την κατάντησαν σε έναν φτηνό συνδικαλιστικό φορέα, με αποτέλεσμα να είναι οι παίκτες της αποπροσανατολισμένοι και αδύναμοι να αντιμετωπίσουν τα αγωνιστικά της προβλήματα».
Τα πήραν στο κρανίο και οι διεθνείς με μπροστάρη τον Λάζο και ζήτησαν την απομάκρυνσή του από τη θέση του εκπροσώπου Τύπου. «Δεν έχω κανένα πρόβλημα να μου ασκεί κριτική ένας δημοσιογράφος», είπε ο Παπαδόπουλος, αλλά «δεν είναι δυνατόν αυτός ο κύριος να μας κάνει μαθήματα συμβατικότητας, χρησιμοποιώντας αυθαίρετα συμπεράσματα και ``αξιώματα΄΄ του τύπου ``συνδικαλισμός και πρωταθλητισμός δεν συμβαδίζουν΄΄, και να πιστεύει ότι για τον ίδιο όλα είναι συμβατά, επιτρεπτά και θεμιτά».

Σωστός ο παίκτουρ. Ανεξάρτητα από το αν έχει δίκιο ή όχι ο Συρίγος στις αναλύσεις του, δεν γίνεται από τη μια να είναι εκπρόσωπος Τύπου της Εθνικής, πάει να πει υπεύθυνος για την εικόνα της προς τα έξω και από την άλλη να αισθάνεται πως ο ίδιος έχει το δικαίωμα να της τα χώνει όποτε νομίζει ότι πρέπει.

«'Η παπάς παπάς, ή ζευγάς ζευγάς», που λένε και στο χωριό μου.

Την έχει δει κάπως ο Φίλιππας. Θεωρεί τον εαυτό του γκουρού του ελληνικού μπάσκετ. Κι εγώ τώρα δεν πρόκειται να αμφισβητήσω τις μπασκετικές του γνώσεις. Δεν θα ήταν μόνο γελοίο εκ μέρους μου να το κάνω αλλά και πέρα ως πέρα άστοχο. Ο άνθρωπος είναι κορυφή στον τομέα του. Δεν είναι όμως δυνατόν, κύριε, να νομίζεις ότι σε σένα επιτρέπονται όλα όσα για τους υπόλοιπους κοινούς θνητούς θεωρούνται ασυμβίβαστα.

Και ευτυχώς τελικά που αποχωρεί από εκπρόσωπος Τύπου της Εθνικής γιατί αν η ομάδα κάνει καλή πορεία στο Ευρωπαϊκό και γυρίσει με κανα μετάλλιο, δεν θα άντεχα να ξαναδώ το περσινό ΑΙΣΧΟΣ όταν βγήκε στην πόρτα του αεροπλάνου και με ύφος 100 καρδιναλίων απειλούσε φωτογράφους και δημοσιογράφους ότι αν δεν αδειάσουν το χώρο δεν θα επιτρέψει (!) στους διεθνείς να κατεβούν από τη σκάλα! Και να μην τολμούν Βασιλακόπουλος, διεθνείς, υφυπουργός και όλοι οι υπόλοιποι να πουν κουβέντα. Γιατί αισθάνονται - βλακωδώς - ότι του οφείλουν πολλά. Μην βαυκαλίζεται όμως ότι είναι αυτός που έβαλε το μπάσκετ στον αθλητικό χάρτη της Ελλάδας. Το έβαλαν ο Γκάλης, ο Γιαννάκης, ο Φασούλας, ο Φάνης και τα άλλα παιδιά. Εκείνος ως όφειλε ανέδειξε την επιτυχία τους.

Υπάρχει όμως σίγουρα κάτι που έβαλε στον αθλητικό χάρτη της Ελλάδας. Κι αυτό δεν είναι άλλο από την «μπασκετική μασονία». Αυτή που θέλει το μπάσκετ άθλημα με το οποίο ασχολούνται ανώτερου επιπέδου (μορφωτικού και άλλου) Ελληνες και το ποδόσφαιρο άθλημα παρακατιανών και πληβείων. Εμείς τέτοιους διαχωρισμούς δεν τους θέλουμε. Τα αγαπάμε εξίσου και τα δύο. Ας κάτσει λοιπόν καλύτερα στην άκρη και ας αφήσει την ίδια τη ζωή και την πορεία των δύο αθλημάτων να αποφασίσουν για το μέλλον τους.