Friday, October 30, 2009

Ανησυχώ...


Tώρα δηλαδή εσείς περιμένετε να χαρώ που:

* O Παναθηναϊκός πέτυχε κατοστάρα στο δεύτερο μόλις παιχνίδι του στην Ευρωλίγκα, μήνα Οκτώβρη;

* Το παιχνίδι με την Κίμκι τελείωσε στο πρώτο πεντάλεπτο;


* Ο Μητσάρας Διαμαντίδης επέστρεψε φρέσκος από τον τραυματισμό του και έτοιμος να κλείσει σπίτια και έκανε ατομικό ρεκόρ πόντων στην Ευρωλίγκα; (4/4 δίποντα, 3/4 τρίποντα, 5/5 βολές), 5 ριμπάουντ, 2 κλεψίματα και 4 ασίστ σε 26 λεπτά συμμετοχής).


* Ο Πέκοβιτς έβαλε 20 πόντους;

* Ο Σερμαντίνι δείχνει σαν έτοιμος από καιρό;

* Ο Ζέλικο έβαλε στα τελευταία λεπτά μέσα την πιτσιρικαρία και ούτε φάνηκε καμιά διαφορά;

* Επαιξαν και οι 12 παίκτες της ομάδας και σκόραραν οι 11; (α ρε παλτουδιά Καλάθη...)

Οχι κύριοι...

Ανησυχώ... Είναι δυνατόν Οκτώβρη μήνα να παίζουμε έτσι; Είναι φυσιολογικό;


Α ρε ομαδάρα!!!!

Scratch: Δηλαδή όταν θα παίξουν και οι Τσαρτσαρής, Γιασικεβίτσιους και Μπατίστ τι θα γίνει;

Scratch 1: Κι όμως! Μου λείπει ήδη ο Φράγκι!


Scratch 2: Ωραίος ο Μπόγρης; Ακουσα στη μετάδοση να λένε πως ο πιτσιρικάς χρεώνεται την ατάκα "Μαθαίνω ακόμα και από την σιωπή του Ομπράντοβιτς" σε συνέντευξη που έδωσε. Η ατάκα ψιλοαμφισβητήθηκε αν ειπώθηκε ακριβώς έτσι. Θα σας πω λοιπόν κι εγώ μια ατάκα του Μπόγρη που δεν αμφισβητείται, γιατί την είπε στον ξάδερφό μου που τον γνωρίζει προσωπικά.

Ξ: Πώς ήταν η προετοιμασία με τον Παναθηναϊκό και η γνωριμία με τον Ομπράντοβιτς;
Μπόγρης: Ηταν ένα όνειρο!
Ξ: Και πώς ένοιωσες που αντιμετώπιζες στις προπονήσεις τους Πέκοβιτς και Μπατίστ;
Μπόγρης: Αυτό φίλε, ήταν ο εφιάλτης!


***

Scratch 3 (ποδοσφαιρικό): Τι χρειαζόταν αυτή η συνέντευξη του Βγενόπουλου τέτοια εποχή που ο κόσμος του Παναθηναϊκού είναι συσπειρωμένος;




Scratch 4 (ποδοσφαιρικό): Αυτή η ΑΕΚ πώς τα κατάφερε έτσι; Εκτός Κυπέλλου, εκτός Πρωταθλήματος και εκτός συνέχειας (κατά πάσα πιθανότητα) στο Europa League από τον Οκτώβρη; Συνεχώς σπάει τα ατομικά της ρεκόρ!


Scratch: 5 (ποδοσφαιρικό): Δύο δοκάρια ακόμα σήμερα (έχει και 5 στο πρωτάθλημα). Υπάρχει άλλη ομάδα που να ταυτίζεται πιο πολύ με τον ύμνο της (τον ορίτζιναλ - εμπρός της ΑΕΚ παλικάρια, σουτάρετε και σπάστε τα δοκάρια...).


Scratch 6 (ποδοσφαιρικό): Τι να πρωτοδιορθώσει κι αυτός ο Χαράλαμπος - Μπομπ ο μάστορας - Κοζώνης;

Wednesday, October 28, 2009

Υγεία



Υγεία!

Την έβλεπες παντού:

Στους πανηγυρισμούς των παικτών στο γρήγορο γκολ του Ρούκα.

Στο πλατύ χαμόγελο του Κώστα Αντωνίου στην κερκίδα μετά το γκολ του Κροάτη.

Στο παρατεταμένο στιγμιότυπο με τις αγκαλιές Σισέ και Νίνη στο κέντρο του γηπέδου λίγο πριν τη έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου.

Στην τρελή χαρά του "μικρού" (να τολμήσω να πω ότι βλέπουμε ξανά έναν "μεγάλο μικρό" στην Πανάθα;) στο γκολ που πέτυχε με απευθείας εκτέλεση φάουλ και στα γέλια του όταν οι συμπαίκτες του έσπευσαν να τον αγκαλιάσουν για να πανηγυρίσουν μαζί του.

Στα χαμόγελα των Τεν Κάτε και Αναστασίου στον πάγκο μετά το γκολ του "Ελ Νίνιο".

Μα, πού κρύφτηκε τελικά αυτό το κακό κλίμα που τόσο καιρό μας πληροφορούν πως υπάρχει στην ομάδα; Εγινε καλά ο ασθενής;


Το παιχνίδι βέβαια δεν αντέχει σε κριτική. Ο Εορδαϊκός ήταν πολύ αδύναμος για να δημιουργήσει προβλήματα στον Παναθηναϊκό, ο Παναθηναϊκός ήταν πολύ σοβαρός (μετά το δικό του περσινό κάζο, αλλά και το χθεσινό κάζο του γαύρου) για να την πατήσει. Ηρθε και το γρήγορο πρώτο γκολ από τον Ρούκα που αποδεικνύεται παίκτης κυπέλλου για να λύσει με το "καλημέρα" τα πόδια των παικτών.

Η ομάδα έχει τεράστιο βάθος πάγκου, έμειναν στην Αθήνα Ζιλμπέρτο, Καραγκούνης, Κατσούρ, Σάλπι και δεν έτρεξε μία.

Το ξέσπασμα Τεν Κάτε έκανε τους ΑΡΔ να αναδιπλωθούν και μας άφησαν στην ησυχία μας. Παράλληλα, συσπείρωσε τους παίκτες και αυτό είναι φανερό στις κινήσεις τους.


Από εκεί και πέρα:

Πολύ βελτιωμένος ο Ρουκάβινα, ειδικά στα τελειώματά του, του ταιριάζει να παίζει πίσω από τον φορ.

Φοβερός ο Νίνης, το πιτσιρίκι όσο πάει και γίνεται καλύτερο, χαίρεσαι να τον βλέπεις να παίζει μπάλα.

Ο Σισέ δεν σκόραρε, αλλά άνοιγε διαδρόμους στους συμπαίκτες του, αφού τραβούσε κοντά του δυο και τρεις αντιπάλους.



Ο Γιούρκας δεν είναι ακόμα έτοιμος και επιπρόσθετα είναι αγχωμένος. Αμυντικά δεν απειλήθηκε η ομάδα για τον δούμε, επιθετικά έδειξε πράγματα από το παρελθόν, αλλά ακόμα θέλει δουλειά.

Ο Λάζαρος ήταν ο μόνος που χάλασε την καλή εικόνα, θα πρέπει να προσπαθήσει περισσότερο, διαφορετικά δεν τον βλέπω να ...μακροημερεύει στην ομάδα.


Κατά τ΄ άλλα ήταν μια νίκη με "σβηστές μηχανές" σε ρυθμό προπόνησης. Κρατάς μόνο την πρόκριση, το καλό κλίμα, τη συσπείρωση κόσμου και ομάδας και προχωράς παρακάτω.





Scratch: Eίναι δυνατόν να αποδοκιμάζεται ο Σισέ από τους Κοζανίτες στην έξοδό του; Ο θόρυβος από το παιχνίδι στον Βόλο δεν τους έμαθε τίποτα; Αντί να χαίρονται που είδαν από κοντά έναν τέτοιο παίκτη... Πόσο πίσω είμαστε τελικά σαν χώρα...


Scratch 1: "Ολα τα λεφτά" ο παίκτης που έπεσε κάτω από φάουλ του Σισέ. Μόλις σηκώθηκε τσαντισμένος, ήρθε πρόσωπο με πρόσωπο με τον Γάλλο, το ξανασκέφτηκε, σου λέει πώς να βρίσω κατά πρόσωπο έναν παίκτη - σταρ και μόλις γυρίζει από την άλλη να φύγει, αρχίζει το μπινελίκωμα: "To σπιτάκι σου γ#$##@$##@!".

Σώκος, όπως Αλίκη


Ερώτηση: Tι κοινό έχουν ο Σωκράτης Κόκκαλης και η Αλίκη Αρβανιτίδη;

Aπάντηση: Μεγάλη ...καρδιά!!!

***

"Στιγμιαίο και ανθρώπινο" το λάθος του Πασχάλη, "στιγμιαίο και ανθρώπινο" το λάθος του Πανσερραϊκού. (Κι εδώ που τα λέμε ο Χόχος δεν έγινε και ...τάρανδος, μέσα στο γήπεδο έχασε τίμια και σωστά από ανώτερη ομάδα..).

Οχι κορόιδο είναι ο Χόχος να κάνει την ένσταση και να βλέπει μετά τους παίκτες του να κλατάρουν ο ένας μετά τον άλλο από τις παράλληλες υποχρεώσεις.

Γιατί άμα λάχει τον νόμο τον ερμηνεύουμε κατά το δοκούν! Και όποτε μας συμφέρει κάνουμε ένσταση και ζητάμε να εφαρμοστεί, ενώ όποτε μας βολεύει το παίζουμε ηθικοί.

Χώρια που ήταν και εναρμονισμένος με το πνεύμα της ημέρας. Βροντοφώναξε κι αυτός το "ΟΧΙ"!

Σωστόοοοος!

Tuesday, October 27, 2009

Eνίσταμαι κύριε Πρόεδρε!


Πώς θάθελα να είχα ένα και δύο
και τρία παιχνίδια στα χαρτιά
που σα θα έρθει η ώρα όλα
θα δώσουν ποντάκια και κύπελλα ξανά


Οσο κι αν ψάξω, δεν βρίσκω άλλη ομάδα
ενστάσεις νάχει αράδα, όσο του Πειραιά
που όταν κουτσαίνει, σε γήπεδο που γέρνει
στην ΕΠΟ όλο πηγαίνει, κερδίζει στα χαρτιά

***

Οχι δηλαδή αλλά πείτε μου! Θα μπορούσατε να είστε στη θέση του Χόχου αύριο το πρωί; Θα μπορούσατε εσείς ανήμερα στην επέτειο του ΟΧΙ να πείτε ένα μεγάλο ΝΑΙ; Nα δώσετε δηλαδή το "πράσινο φως" για να κάνει η ομάδα ένσταση κατά της εγκυρότητας του αγώνα με τον Πανσερραϊκό για να τον πάρετε στα χαρτιά;

Μεγάλο το δράμα του φουκαρά του Σωκράτη και όποιος δεν το καταλαβαίνει δεν έχει αισθήματα. Γιατί, για ελάτε λίγο στη θέση του. Τι πρέπει να κάνει ο άνθρωπος;

* Να μην κάνει ένσταση; Μα τότε πώς θα δικαιολογήσει την προηγούμενη ένσταση που είχε κάνει στην υπόθεση Βάλνερ; Τότε ντε, που πήρε το ματς με την Καλαμαριά στα χαρτιά και έκλεψε τον τίτλο από την ΑΕΚ.

* ΄Η μήπως να κάνει ένσταση για να είναι συνεπής σε έργα και λόγια και να μην χρησιμοποιεί άλλα μέτρα και άλλα σταθμά ανάλογα με το αν η διοργάνωση που αγωνίζεται η ομάδα του τον ενδιαφέρει ή όχι.

Ελα όμως που αν κάνει ένσταση, θα ξαναβάλει στην ομάδα στα ζόρια! Γιατί, εδώ που τα λέμε, μια χαρά του έκατσε ο αποκλεισμός. Η ομάδα δεν περπατάει είναι φως - φανάρι. Δεν μπορούν τα παλικάρια. Μη κοιτάς που κοιμήθηκε ο θεός με τον Τέλη και είχαν την κωλοφαρδία με την Σταντάρ και πήρανε τα τριποντάκια. Φαινότανε το κακό πως έρχεται. Και μάλλον ευχαριστημένοι πρέπει να είναι που τους έκατσε το κακό στο κύπελλο που δεν χάνουν και τίποτα. Ξαλάφρωμα είναι για το γαύρο ο αποκλεισμός. Και για τους παίκτες και για τον Χόχο. Γιατί θα γκρινιάξουν μεν λίγο οι γαύροι, αλλά θα τους περάσει. Το πρωτάθλημα και το Τσαμπιολί είναι που τους ενδιαφέρει. Ενώ αν έχαναν σε μια από τις δύο άλλες διοργανώσεις τα σκάγια δεν θα έπαιρναν μόνο τους παίκτες. Θα έπαιρναν και το θείο. Που άφησε την ομάδα μισή, χωρίς αντι-Τζόλε, χωρίς φορ, χωρίς επιτελικό μέσο, που πήρε τον Κετσπάγια και τη σακάτεψε στην προετοιμασία και όλα τα σχετικά. Οπότε η μία λύση είναι να μην κάνει την ένσταση να έχει την κεφάλα του ήσυχη.

Χώρια τώρα που αν κάνει την ένσταση θα προκληθεί πάλι θόρυβος για την ηθική πλευρά του ζητήματος. Και δεν θέλει πολύ να ξαναρχίσει συζήτηση ανάλογη αυτής που είχε προκαλέσει η ατάκα του Βουλγαράκη: "Ο,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό". Και άντε να μπλέξεις τώρα σε τέτοια κουβέντα. Γιατί όπως λέει κι ένας φίλος μου "και τα μπουρδέλα νόμιμα είναι, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι και ηθικά!".

Θα μου πεις τώρα, σιγά μη νοιαστεί ο θείος για το τι είναι νόμιμο και τι ηθικό. Το νόμιμο και το ηθικό είναι αυτό που συμφέρει την ομάδα του. Ελα όμως που εδώ είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις τι ακριβώς την συμφέρει;

Εγώ πάντως να σας πω την αλήθεια μου θέλω να την κάνει την ένσταση. Οσο νάναι πιο πολύ γέλιο θα πέσει έτσι και την κάνει παρά αν κρατήσει χαρακτήρα. Κι από την άλλη, έτσι όπως μυρίζει ...πτωμαϊνη η ομάδα του γαύρου, πιο συμφέρον είναι να βρίσκεται μέσα και στις τρεις διοργανώσεις και να αγκομαχάει Τετάρτη - Κυριακή, παρά να έχει ηρεμήσει από το κύπελλο.

***

Scratch: Αυτός ο Θεοδωρίδης (του Πανσερραϊκού) είναι βέβαιο ότι στενοχωρήθηκε από το λάθος που έγινε; Εμένα πιο πολύ στενοχωρημένος για την ήττα του γαύρου μου φάνηκε. Βρε μπας και ήταν "αβαβά" η δουλειά με τον έκτο ξένο, αφενός για να τσεπώσει τα λεφτά από το στοίχημα (8 η απόδοση για τον άσο), αφετέρου για να μη δυσαρεστήσει το γαύρο;

Scratch 1: Καλά, χάνει και η ...Εθνική Βραζιλίας;

Scratch 2: Πλάκα - πλάκα από δύο ομάδες μας δούλευαν οι γαύροι ότι χάσαμε πέρσι (Εργοτέλη - Πανσερραϊκό) και άρπαξαν από τη μία 5 τεμάχια (έστω και σε φιλικό) και από την άλλη 3.

Scratch 3: Από γαυροφόρουμ στο 2-0: "Δεν βλέπω να γυρνάει το ματς δυστυχώς... Πάω να δω τι έργα έχουν τα σινεμά να κρυφτώ σήμερα... Προβλέπεται μεγάλη καζούρα... Πρόταση για σήμερα: "Ψυχή βαθιά"... (Ψυχή έγραφε, σας το ορκίζομαι...).

Scratch 4: Το νου σας ρεμάλια! Σε σας το λέω! Κοιτάξτε μη την ξαναπατήσετε όπως πέρσι και μας βγουν ξινά τα σημερινά γέλια και έχουμε τα ίδια τα περσινά, γιατί θα σας πάρει και θα σας σηκώσει!

Monday, October 26, 2009

Περί ευφυΐας


O Πορτογάλος νομπελίστας Ζοζέ Σαραμάγκου έχει γράψει μια σειρά βιβλίων πάνω στην ίδια συνταγή όπου πραγματεύεται καθημερινές καταστάσεις που μπορούν να προκύψουν σε μια πόλη ή μια χώρα από ένα ξαφνικό γεγονός.

Στο Περί Τυφλότητας, ασχολείται με τα κοινωνικά προβλήματα που προκύπτουν όταν ξαφνικά τυφλώνεται σταδιακά σχεδόν όλος ο πληθυσμός μιας πόλης.

Στο Περί Φωτίσεως, ασχολείται με το πολιτικό αδιέξοδο που προκύπτει όταν το 70% του λαού μιας χώρας αποφασίζει να αναδείξει σε πρώτη δύναμη το λευκό.

Στο Περί Θανάτου, ασχολείται με την απόγνωση που ακολουθεί την αρχική ευφορία της ...απεργίας του θανάτου, από νοσοκομεία, νεκροθάφτες, ασφαλιστικές εταιρίες, γηροκομεία, ακόμα και οικογένειες.

Σκέφτομαι πως αν ο Σαραμάγκου έγραφε ένα βιβλίο Περί ευφυΐας και το επικέντρωνε στους οπαδούς του Παναθηναϊκού θα μπορούσαν να εξαχθούν πολλά χρήσιμα συμπεράσματα.

Εστω δηλαδή ότι ξαφνικά, κατά έναν περίεργο τρόπο όλοι οι οπαδοί του "τριφυλλιού" αποκτούσαν δείκτη νοημοσύνης πάνω από 140.

Τι θα μπορούσε να συμβεί τότε;
Προφανώς θα σταματούσαν...

* να διαβάζουν οπαδικές και "αντικειμενικές" εφημερίδες (ή έστω να τις διαβάζουν χωρίς να "φιλτράρουν" αυτά που διαβάζουν)

* να ακούν ραδιοφωνικούς σταθμούς και να βλέπουν αθλητικές συζητήσεις σε τηλεοπτικές εκπομπές (ή έστω να ακούν και να βλέπουν χωρίς να "φιλτράρουν" αυτά που τους προσφέρονται).

* να δίνουν βάση στις δηλώσεις του Δομάζου, καθώς και του κάθε γκρινιάρη, κακιασμένου παλαίμαχου που φωνάζει επειδή είναι έξω από τα κόλπα, ή απλώς φωνάζει για να φωνάζει.

* να επηρεάζονται από τον Γκοτζίλα και τη σαπιοφυλλάδα του που ξεθάβει ανά τακτά χρονικά διαστήματα ποδοσφαιριστές που έφυγαν από την ομάδα και βγάζουν την πίκρα ή τη χολή τους επειδή δεν τους ήθελε ο καινούργιος προπονητής.

* να αποδοκιμάζουν τον προπονητή όταν κάνει αλλαγή τον Νίνη, γιατί διάολε, ακόμα κι αν δεν ήξεραν ότι ο μικρός είναι άρρωστος, θα μπορούσαν τουλάχιστον χάρη στην ευφυΐα τους να αντιληφθούν πως ο προπονητής που περνάει ώρες με τους παίκτες, τους βλέπει στις προπονήσεις, βιοπορίζεται από το ποδόσφαιρο και δεν το έχει ως χόμπι, κάτι παραπάνω από αυτούς θα ξέρει (και αντίστοιχα πως αν δεν του βγει η αλλαγή δεν θα είναι επειδή είναι "μυρουδιάς" αλλά επειδή ο καθένας έχει το δικαίωμα σε μια λανθασμένη εκτίμηση, πολύ δε περισσότερο όταν αυτή γίνεται υπό την πίεση που τόσο καιρό ασκούν οι οπαδοί και τα ΜΜΕ σ΄ αυτή την ομάδα).



Και θα μπορούσαν:

* να αντιληφθούν πως ο Κώστας Κατσουράνης μπορεί να έχει την "ταμπέλα" του αμυντικού χαφ, αλλά στον Παναθηναϊκό κάθε άλλο παρά αγωνίζεται ως τέτοιος (άρα η ομάδα δεν παίζει "σώνει και καλά" με δύο αμυντικούς χαφ ακόμα και στα εύκολα ματς), αφού ο Τεν Κάτε του έχει δώσει έναν νέο ρόλο, περισσότερο επιθετικό στην ομάδα, ο οποίος μάλιστα λειτουργεί άριστα. Και απόδειξη αυτού είναι τα έξι γκολ (πολλά από αυτά "χρυσοί" βαθμοί) που έχει βάλει μέχρι τώρα στο πρωτάθλημα και τον έχουν φέρει στην πρώτη θέση του πίνακα των σκόρερ.

* να νοιώσουν πως με την συνεχιζόμενη γκρίνια το μόνο που μπορούν να καταφέρουν είναι να σφίγγουν ολοένα και περισσότερο τη θηλιά στο λαιμό παικτών, προπονητή, προπονητικού τιμ και διοίκησης.

* να συνειδητοποιήσουν το παιχνίδι των ΜΜΕ που κάθε νίκη του Παναθηναϊκού την βαφτίζουν "νίκη με την ψυχή στο στόμα", ενώ κάθε νίκη του γαύρου, ακόμα κι αν είναι με την ψυχή στο στόμα την βαφτίζουν "νίκη ψυχής" και να μην γίνονται πιόνι τους.

* να συμβιβαστούν με την ιδέα πως φέτος ΕΝΔΕΧΕΤΑΙ να μην δουν το θέαμα που προσδοκούν βάσει του ποιοτικού ρόστερ που διαθέτει η ομάδα, επειδή αυτό που προέχει είναι η κατάκτηση του πρωταθλήματος πάση θυσία, οπότε πολλές φορές το θέαμα θα θυσιαστεί προς όφελος της ουσίας. Δύσκολα μια ομάδα που έχει πολλά χρόνια να πάρει τίτλο παίζει σπουδαία μπάλα την πρώτη χρονιά που το ξανακερδίζει. Αυτό μπορεί να το επιτύχει στα επόμενα χρόνια (καθώς διαθέτει το ανάλογο ρόστερ) όταν θα έχει φύγει το άγχος.

***

Τώρα που το ξανασκέφτομαι... Ε, δεν χρειάζεται να έχεις υψηλό δείκτη νοημοσύνης για να αντιληφθείς όλα τα παραπάνω. Χρειάζεται απλά να βάλεις το μυαλό που διαθέτεις να δουλέψει και να μη το αφήσεις να ατροφήσει, μασώντας το σανό που σου προσφέρουν τόσο καιρό όλοι αυτοί που έχουν όφελος από τη γκρίνια και τη διχόνοια.


Scratch: Και ΝΑΙ! Γουστάρω Κατσουράνη γιατί παραμένει συνεπής σ΄ αυτά που δηλώνει και δεν είναι κωλοτούμπας. "Οποιος δεν αντιλαμβάνεται ότι ο περυσινός πρωταθλητής έχει προβάδισμα, τι να πω, εγώ έτσι το αντιλαμβάνομαι". Κι εγώ έτσι το αντιλαμβάνομαι Κατσούρ μου. Είναι το αντίστοιχο του μπάσκετ.

Scratch 1: Χρόνια πολλά στους Δημήτρηδες της ομάδας, την ψυχάρα του ποδοσφαίρου, τον Μήτσο τον Σαλπιγγίδη και το διαμάντι μας του μπάσκετ, τον Μήτσο τον Διαμαντίδη.

Scratch 2: Επέστρεψα (ελπίζω...).

Saturday, October 17, 2009

Παλιόκαιρος...


Περίεργη εβδομάδα αυτή που πέρασε. Από τη μια η στασιμότητα στα αγωνιστικά, από την άλλη η κρίση στα επαγγελματικά. Κι αν για τα αγωνιστικά, η χαλάρωση που έφερε η διακοπή έφτασε στο τέλος και η δράση ξαναρχίζει, για τα επαγγελματικά το τοπίο δεν έχει ξεκαθαρίσει. Και καθώς δεν έχει ξεκαθαρίσει δεν είμαι σε θέση να σας πω αν αυτό το μπλογκ θα συνεχίσει να ενημερώνεται με τους παλιούς ρυθμούς (σχεδόν καθημερινά) ή με νέους (αραιά και πού...) ή θα υπάρχει μια μεσοβέζικη κατάσταση. Ακριβώς επειδή δεν ξέρω τι θα γίνει στην επαγγελματική μου ζωή. Αλλάζει απλώς η φύση της ή τα μαζεύουμε και φεύγουμε (μας φεύγουνε...); Θα δείξει... Προς το παρόν βρισκόμαστε στο: είτε θα βρέξει, είτε θα χιονίσει, είτε θα κάνει καλό καιρό ένα πράγμα...

Κι επειδή με τον ...καιρό δεν βρίσκεις άκρη, ας ασχοληθούμε με τα δικά μας, τα αθλητικά. Η εθνική κέρδισε με τα χίλια ζόρια την Τετάρτη τους Λουξεμβούργιους, το παιχνίδι δεν το είδα (εξαιτίας των επαγγελματικών που λέγαμε...), αλλά από όσα διάβασα δεν έχασα και τίποτα. Περισσότερο ενδιαφέρον πρέπει να είχε η συζήτηση για το ζελέ - μήλον της έριδος ανάμεσα στον Καραγκούνη και τον Γιούρκα, παρά τα τσαλίμια (τα ποια;) των διεθνών και το αυτογκόλ του Αβραάμη (αυτό πάντως ένα ενδιαφέρον πρέπει να το είχε, όσο να πεις).

Ακόμα περισσότερο ενδιαφέρον είχανε βέβαια οι δηλώσεις του Κατσούρ που δίχασαν τον φίλαθλο κόσμο, Παναθηναϊκό και μη. Εδειξε λέει ως φαβορί τον γαύρο. Και έγινε ο κακός χαμός. Ο ένας τον είπε δημοσιοσχεσίτη, ο άλλος τον προέτρεψε να μιλάει μέσα στο γήπεδο με γκολ και να αφήσει τις δηλώσεις, ο τρίτος το ...χάρηκε γιατί λέει αναγνωρίζεται η ανωτερότητα του γαύρου και ο παράλλος είδε τη φάκα πίσω από το τυρί και κατάλαβε λέει τους λόγους που έκανε τη συγκεκριμένη δήλωση.

Λοιπόν μάγκες για να τελειώνουμε (για τους οπαδούς του "τριφυλλιού" μιλάω, οι άλλοι δεν με ενδιαφέρει πώς πήραν αυτά που είπε ο Κατσουράνης): Οι εποχές που έκανε δηλώσεις ο Γιάννης Γκούμας πέρασαν ανεπιστρεπτί. Και αν σας ενοχλεί που υπάρχει στην ομάδα ένας ποδοσφαιριστής που είναι ευφυής, που μπορεί να αρθρώσει λόγο σωστό και μπορεί να πει τα πράγματα με το όνομά τους, μάλλον εσείς το έχετε το πρόβλημα και όχι ο παίκτης. Το ότι ο γαύρος είναι το φαβορί για τον τίτλο είναι γεγονός. Το είπε ο Κατσουράνης, το λέγαμε και από εδώ μέσα από την αρχή της σεζόν. Γιατί έχει την πείρα του πρωταθλητισμού, γιατί έχει το know how, γιατί τον πάει πρίμα η διαιτησία, γιατί έχει βγάλει δύσκολα ματς, γιατί έχει παίκτες που μπορούν να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά, γιατί... γιατί... γιατί... Οταν λοιπόν το λέει αυτό ο Κατσουράνης δεν λέει τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από την αλήθεια. Σε κάθε ξεκίνημα πρωταθλήματος το φαβορί είναι ο πρωταθλητής της προηγούμενης περιόδου. Πώς να το κάνουμε δηλαδή; Αυτό είναι γεγονός που δεν επιδέχεται αμφισβήτησης. Κι αν υπάρχει δεύτερη σκέψη στις δηλώσεις του Κατσουράνη, η μόνη δεύτερη σκέψη που υπάρχει είναι πως θέλει να διώξει το άγχος από τους συμπαίκτες του και να το μεταφέρει στον γαύρο. Ούτε δημόσιες σχέσεις κάνει, ούτε καμία ανωτερότητα του γαύρου δεν παραδέχεται, ούτε οφείλει να κλείσει το στόμα του και να μιλάει μόνο στο γήπεδο, για να μην ...τσιτώνεται ο κόσμος του Παναθηναϊκού. Τόσο απλά.

Α ναι είχαμε και Γιούρκα. Που τραυματίστηκε, λέει, επειδή επιβαρύνθηκε από τον αγώνα της Εθνικής (αμ, το έλεγα εγώ ότι έχω κακό προαίσθημα) αλλά δεν πρόκειται να κάνουν κάποια κίνηση στην ΠΑΕ, αφού η εθνική πέρασε στα μπαράζ. Εγώ πάλι λέω ότι ακριβώς γι΄ αυτό θα έπρεπε να κάνουν κάποια κίνηση, επειδή ο Γιούρκας μέχρι τα μπαράζ θα είναι πάλι έτοιμος να παίξει, θα τον ξαναφωνάξει ο βαψομαλλιάς και έτσι και την ξαναπατήσει μετά είναι το ντέρμπι με τον ακατονόμαστο και δεν λέει να λείψει.


Και μιας και είπα για τον ακατονόμαστο, μια χαρά την πήρε τη νίκη κόντρα στον Αστερία και αρχίσανε οι γαύροι να ενθουσιάζονται με τον Ζίκο. Μιλάμε τώρα ότι αυτή η αρρώστια είναι ανίατη. Μέχρι που έχουν αρχίσει να λένε πως ο Ζίκο θα φτιάξει την ομάδα να παίζει μπάλα καλύτερη από ό,τι ο Βαλβίδας (έπαιξε ο γαύρος πέρσι μπάλα και δεν το θυμάμαι; Μόνο τα δυο ματς του ΟΥΕΦΑ με Χέρτα και Μπενφίκα θυμάμαι εγώ να έπαιξε μπάλα, βρε τι κάνει το Αλτσχάιμερ...) και μπορεί να τους αλλάξει επίπεδο. Μιλάμε τώρα ότι αυτό το άτιμο το επίπεδο πρέπει να είναι πολύ γοητευτικό. Μάγια έχει κάνει σε όλες τις ομάδες. Οπου σταθείς και όπου βρεθείς γι' αυτό ακούς (κι εμείς τα ίδια με το γαύρο λέμε...). Αλλά εκεί που οι γαύροι ξεπερνούν τον εαυτό τους είναι που έχουν αρχίσει να στενοχωριούνται που δεν συνέπεσαν στην ομάδα τους ο Ζίκο με τον μάγο Τζιοβάνι. Ρε μπάστα λέμε! Μπάστα (όχι η Σάσα...) γιατί τα δύσκολα δεν έχουν έρθει ακόμα. Και ναι, τα δείγματα προς το παρόν είναι θετικά, αλλά όσο νάναι θα έρθουν και τα ζόρια. Και τότε να τον δούμε και τον Ζίκο και εσάς.

Α ναι, τραυματίστηκε και ο Φιόγκο. Και αυτό τώρα το έχουν για κακό, επειδή δεν θα παίξει με τη Σταντάρ. Βρε σεις, καλό είναι που δεν θα παίξει ο Φιόγκος (και που παίζει δηλαδή τι κάνει;) και θα παίξει ο πιτσαδόρος με το δίκυκλο, ο Μήτρογλου. Μη το βλέπετε για κακό. Καλό είναι. Η τύχη ακόμα με το μέρος σας είναι, δεν σας γύρισε την πλάτη. Εδώ ξεπατώθηκε και ο Εργοτέλης που παίζει την άλλη εβδομάδα μαζί σας. Πάει ο Βίσιο, πάει και ο Μπουντιμίρ...

Ετσι που λες... Και χηνάρι ο Εργοτέλειος με τα αρειανά και μείον δύο παίκτες για το ματς με το γαύρο. Το ματσάκι τώρα στο Παγκρήτιο, εκτός από γκολ, τα είχε όλα. Και τους τραυματισμούς που λέγαμε και αποβολή του Καραγεωργίου που τα πήρε με την αποβολή του Φραγκουλάκη και τον έστειλε ο κόραξ να κάνει παρέα στον παίκτη του.


Δηλαδή όχι ακριβώς. Γιατί ο παίκτης πήγε στα αποδυτήρια, ενώ ο Καραγεωργίου πήγε στην εξέδρα και επικοινωνούσε με τον Λαμπράκη με το γουόκι τόκι...

Είχαμε βέβαια και μικρής έντασης επεισόδια, σαν κάθε αθλητικό γεγονός που σέβεται τον εαυτό του στην Ελλάδα. Επί της ουσίας όμως nada! Το μοιράσανε στη μέση το καρπούζι, ξαναμείνανε ισόβαθμοι στην τρίτη θέση όπου τους έπιασε πια και ο ΠΑΟΚ και ο μόνος που μπορεί να τους ξεπεράσει τη συγκεκριμένη αγωνιστική στη βαθμολογία είναι η Καβάλα αν κερδίσει εμάς (φτου φτου!).


Στην Τούμπα τώρα τα πράγματα ήταν ακόμα πιο απλά. Ο ΠΑΣ είχε τις ευκαιρίες στο πρώτο μέρος και το δοκάρι, ο ΠΑΟΚ έβαλε τα γκολ και τελείωσε η σεμνή τελετή που λέει και ο Βέργης (αν η φουκαριάρα τελετή έπαιρνε ποσοστά από τον συγκεκριμένο δημοσιογράφο κάθε φορά που την μνημονεύει, θα είχε κάνει πολύ γερή μπάζα και αμφιβάλλω αν μετά θα εξακολουθούσε να παραμένει σεμνή...).

Ετσι πάνε όμως αυτά. Και βέβαια μετά το τέλος του αγώνα έγινε "της αφιερώσεως". Στον Ζαγοράκη, στον Βρύζα, τον Μπιζέρα (καλά αυτοί εκεί στον ΠΑΟΚ δεν φτάνει που πέφτουνε σαν κοτόπουλα από τους τραυματισμούς, αλλά σακατεύονται και αναμεταξύ τους - από κόντρα με τον Βλάνταν Ιβιτς την έπαθε ο Μπιζέρα τη ζημιά...), όλους τους θυμήθηκε, κανέναν δεν ξέχασε ο Σάντος.

Και βέβαια μην ξεχνάμε ότι μέσα στην εβδομάδα είχαμε και δύο εκδηλώσεις (κι άλλες είχαμε αλλά οι συγκεκριμένες με ενδιαφέρουν...).

* Tην έκθεση Sport show and Fashion όπου πέρασε κόσμος και κοσμάκης για να δει από κοντά και να πάρει αυτόγραφα από τα μεγάλα αστέρια και υπάρχει και ένας που έβγαλε και φωτογραφία με τον Τζιμπρίλ και κανονικά θα έπρεπε να την έχει στείλει ήδη με mail για να την αναρτήσω στο blog (ακούς paoad;)

* Kαι την παρουσίαση της πεντάστερης φανέλας του μπάσκετ του Παναθηναϊκού.

Και για τις δύο τα σχόλια περιττεύουν και αφήνω να μιλήσουν οι φωτογραφίες...


Trendy Djibril


Mαχλελής - Πετρόπουλος


Σωτήρης Νίνης

Οι δύο Σεβαστιανοί, Σάχα και Λέτο


***

Ο μπασκετικός Παναθηναϊκός της περιόδου 09-10

Πέκοβιτς, Διαμαντίδης, Φώτης με τις νέες φανέλες
(την θαλασσί τι την ήθελαν;
Γιατί όχι μαύρη όπως στο ποδόσφαιρο;)


Μα, δεν είναι ωραία τα πέντε αστέρια;


Αυτό, αυτό, αυτό είναι σωστό,
Πρωτάθλημα και Κύπελλο και Ευρωπαϊκό!

***

Scratch: Την γρίπη των χοίρων λέει κόλλησαν στο ταξίδι στις ΗΠΑ, ο Σόφο και ο Κώστας Παπανικολάου. Περαστικά στα παιδιά!

Scratch 1: Επί τη ευκαιρία: τι χάλι η ριγωτή φανέλα του μπασκετικού γαύρου; Από τα χειρότερά μου!

Scratch 2: Εχει βουήξει η πιάτσα ότι το ματς της Καβάλας θα είναι διπλό "είτε έτσι, είτε αλλιώς". Το "αλλιώς" βέβαια είναι που έχει το ενδιαφέρον... Γιατί οι μεν κάνουν λόγο για φιλικό, οι δε κάνουν λόγο για ευνοϊκή διαιτησία που σκοπό έχει να εκθέσει την ομάδα. Ιδωμεν...

Και πάμε και δύο βιντεάκια "δγοσεγά".

Το πρώτο αφορά τον Ντιέγκο Μαραντόνα που μετά από την προτροπή του στους ΑΡΔ που τον κατηγορούσαν για τις επιλογές του να ρουφήξουν το ...αυγό τους (ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων), αφού προηγουμένως ζήτησε από τις κυρίες να κλείσουν τα αυτιά τους, στη συνέχεια προέβη και σε χειρονομίες μέσα από το πούλμαν της ομάδας προς τους Αργεντίνους ΑΡΔ και πάλι, χωρίς αυτή τη φορά να ζητήσει από τις κυρίες να κλείσουν τα μάτια τους...




Το δεύτερο, αφορά έναν αγαπημένο Αμερικανό μπασκετμπολίστα που έκανε σπουδαία καριέρα στην Ελλάδα σε πολλές ομάδες, και που εγώ τον λάτρεψα στον τελικό του κυπέλλου Κόρατς που κατέκτησε ο ΠΑΟΚ το 1999 (ήταν δίδυμο ξένων με τον επίσης σπουδαίο Ζόραν Σάβιτς). Ο Ουόλτερ λοιπόν συναντήθηκε με τους Ελληνες δημοσιογράφους στο Κλίβελαντ όπου πήγε ο γαύρος να παίξει με τους Καβς. Και αυτοί του ζήτησαν να πει κάτι στα ελληνικά.
Ο Μπέρι προσπάθησε να θυμηθεί ένα σύνθημα που τον αφορούσε και παρόλο που τα ελληνικά του είναι λίγο ...σκουριασμένα, θυμήθηκε το πιο ...πιπεράτο. Εστω κι αν ξέχασε τη λέξη πιπέρι!

Tuesday, October 13, 2009

Θέλω να τα ξέρω όλα



Ολα, θέλω να τα ξέρω όλα
όχι επειδή είμαι κουτσομπόλα
τι εγινε στην Εθνική
τι είπε ο Κάρα και γιατί
ποιος του τάχωσε, ποιος πέταξε τη φόλα

Ολα, λες κι οι τοίχοι έχουν κόλλα
και κολλάω εγώ τ' αυτί
ποιος τα πήρε και με τι
Ποια πόρτα άνοιξε; Ποιος μέσα μπήκε
τι τους είπε και τι έτρεξε
Ποια πόρτα άνοιξε και τι σενάριο έπλεξε;
Ποιοι έπαιξαν σα νάναι ο Πελέ κι ο Μαραντόνα; Ε; ε;


Εντεκα πτώματα μεταλλαχτήκανε
και κλείσανε τα στόματα
πως τα βολέψανε, τι είπαν ,τι γυρέψανε
βρε μπας και είμαι κατά βάθος μια κυράτσα
διότι, όλα θέλω να τα ξέρω όλα
πώς άρχισε αυτή η πασαβιόλα
το δικό μου το φαϊ είναι η κάθε μια στιγμή
που θα λύσω τα μυστήριά τους
Ποιοι έπαιξαν σα νάναι ο Πελέ κι ο Μαραντόνα;


Ετσι που λες. Ολα θέλω να τα ξέρω όσα γίνανε στην Εθνική. Κι επειδή δεν μπορώ να τα ξέρω όλα αλλά μόνο όσα μετέφεραν οι Αρτέμηδες Μάτσες στους ΑΡΔ, αναγκαστικά πρέπει να βάλω τη φαντασία μου να δουλέψει.

Γύρευε τώρα τι ακριβώς έγινε στα αποδυτήρια στο ημίχρονο του αγώνα της Εθνικής με τη Λετονία. Τώρα, εδώ που τα λέμε, σάμπως χρειάζεται να σου μεταφέρουν πράγματα εκ των έσω; Οποιος έχει μάτια βλέπει και επομένως φαντάζεται τι ακολούθησε. Αμα μου βάζεις τον Αλέκο τον εύζωνα να παίξει βασικός κόφτης, όταν έχει να παίξει μπάλα από τον τελικό του κυπέλλου ΟΥΕΦΑ κι όταν ο άλλος σου ο κόφτης είναι ο Κατσουράνης που στον Παναθηναϊκό την έχει δει αλλιώς και στην Εθνική πρέπει να κάνει ελέω Αλέκου τη δουλειά που κάνουν Ζιλμπέρτο και ο Σιμάο μαζί στο "τριφύλλι", ε, δεν θέλει και πολύ. Τι; Δεν ήταν ο Κατσούρ που τα πήρε και έκανε τη μανούρα στα αποδυτήρια; Ε μα, φυσικά δεν ήταν ο Κατσούρ! Τι δηλαδή;
Επειδή πρέπει να κάνει στην Εθνική το χαμαλίκι, δεν σημαίνει ότι το έκανε κιόλας. Προτίμησε να κινηθεί ...ακτοπλοϊκώς. Αλλως πως να ...αρμενίσει. Και με τους Τζιόλη και Κατσούρ να ταξιδεύουν στην ...Αρμενία, τον Γιούρκα να μην είναι έτοιμος (άλλο που ο βαψομαλλιάς ο Οτο επέμενε να περάσει το δικό του και να τον βάλει να παίξει) και τον Τοροσίδη να ψάχνει να βρει να περάσει τη μπάλα από το δεξί στο αριστερό και τούμπαλιν (γιατί σιγά μη τον έβαζε ο Γερμανός να παίξει δεξιά ή στον άξονα) ήρθε ο Καραγκούνης και άναψε και κόρωσε. Κι όπως δεν έχει ακόμα συνέλθει από τον τραυματισμό του και δεν του έβγαινε και τίποτα τα πήρε στο κρανίο. Κι όπως έκανε την παπαριά ο Τόρο στο πρώτο γκολ (γιατί άμα την έχεις δει παικταράς δεν θα κοιτάξεις να διώξεις τη μπάλα μακριά, αλλά θα προσπαθήσεις να κάνεις το μπαλαδόρο, σαν τον Σπυρόπουλο με τον Αγκουέρο ένα πράγμα) και δεν βοηθούσε αμυντικά κι ο Γιούρκας και κλείσαμε το ημίχρονο πίσω στο σκορ, άρχισε να χώνει ο τυπάρας γενικώς και αδιακρίτως.

Ο Γιούρκας όμως είναι cool χαρακτήρας και δεν τα σηκώνει αυτά. Οπως δεν τα σηκώνει και ο Αλέκος. Και μόλις μπήκανε μέσα στα αποδυτήρια την πέσανε και οι δύο στον Κάρα. "Μη φωνάζεις - του λένε - μας αγχώνεις!".




"Αμα δεν θέλετε να σας αγχώνω να μην κάνετε μαλακίες" θα τους απάντησε στο περίπου (δεν ήμουν και μπροστά τι να κάνουμε...) ο Καραγκούνης και εκεί που ήτανε να αρχίσει ο καβγάς μπαίνει μέσα και ο Κατσούρ. Ο οποίος Κατσούρ τώρα πήρε το μέρος του Γιούρκα και του Αλέκου. Κι άρχισε νέος γύρος αντιπαράθεσης ανάμεσα σε Καραγκούνη και Κατσουράνη αυτή τη φορά. Κι εκεί που δεν έβγαινε άκρη νάσου και ο Sotis το αλάνι που δεν έπαιζε λόγω τιμωρίας, αλλά κατέβηκε να εμψυχώσει τους συμπαίκτες του. Κι αυτός τώρα πήρε το μέρος του Καραγκούνη.

Λογικά τα βρίσκω όλα αυτά. Βάλτα δηλαδή κάτω και θα δεις. Στην Εθνική έχουμε λογιώ λογιώ χαρακτήρες και ιδιοσυγκρασίες. Σου κάνει τώρα ο Γιούρκας τύπος που θα ιδρώσει; Σάμπως σου κάνει ο Αλέκος ο ντελικανής; ΄Η μήπως σου δείχνει για τύπος που θα ματώσει ο Κατσούρ; Αφού το είπε και ο τεντάς. Ο άνθρωπος παίζει εγκεφαλικά. Με το μυαλό, όχι με τα πόδια.

Ο Καραγκούνης αντίθετα είναι άλλου τύπου παίκτης. Φουστανέλα, τσαρούχι, φούντα, φέσι. Μπορεί δεν μπορεί, είναι δεν είναι ο άλλος καλύτερος, θα τα δώσει όλα κι ό,τι βγει. Τέτοιου τύπου παίκτης στο πιο ...σκωτσέζικο είναι ο Sotis. Θα φορέσει το κιλτ, θα ματώσει στη μάχη, αλλά θα πετσοκόψει και μερικούς.




Κι εκεί που μπλαζεδούρες - φουστανελάδες ήτανε ισόπαλοι 1-1 νάσου και γενικεύεται ο καβγάς. Αρχίσανε να τα βάζουν όλοι με όλους. Αυτό τώρα πραγματικά θα ήθελα να είμαι από μια μεριά να το δω. Να λέει ο ένας "και εσύ τι έκανες"; Και να απαντάει ο άλλος: "Eγώ τι έκανα ρε ή αυτός;" Να θίγεται και "αυτός" και να δείχνει τον "εκείνο". Μιλάμε τώρα ότι μέσα στα αποδυτήρια της Εθνικής στο ημίχρονο πρέπει να έγινε "της αντωνυμίας".

Και πάνω στον ορυμαγδό να μπαίνει μέσα και ο μπαρμπα Οτο. Που κλασικά τώρα θα τους είδε να τρώγονται και θα περίμενε από τον Τοπαλίδη να του εξηγήσει τι λένε. Γιατί πού να τα μάθει τα ελληνικά, έστω και τσάτρα - πάτρα ο Σάξωνας ώστε να καταλάβει τι έγινε; Στη Βρέμη που ξεχειμωνιάζει ή στην Εσση όπου διακοπεύει;


Μόλις τέλος πάντων του έκανε μια περίληψη ο Τοπαλίδης, τους έκανε λέει παρατηρήσεις ο Γερμανός. Κι όση ώρα τους έκανε παρατηρήσεις ήταν απέξω ο Φύσσας με τον Πιλάβιο. Πού να μπει όμως μέσα ο ισχυρός ανήρ της ΕΠΟ; Οπως τον κόβεις τώρα εσύ τον Πιλάβιο τον έχεις ικανό να μπει μέσα και να τους πει "σταματήστε μη σας πάρει ο διάολος;". Να ήταν ο Γκαγκάτσης μάλιστα. Δεν θα είχε πρόβλημα όχι να μπει, όχι να τους πει θα σας πάρει ο διάολος, αλλά να τους στείλει και ο ίδιος, αμπαλαρισμένους και συστημένους στον έξω απ' εδώ. Ενώ ο Πιλάβιος; Είναι στιλάκι Θανόπουλου. Το πολύ πολύ να τους έλεγε: "Dear all, ηρεμήστε σας παρακαλώ".

Τελικά πάντως ηρεμήσανε τα πράγματα, έγιναν κι οι αλλαγές κι όποιος νομίζει ότι τις αλλαγές τις έκανε ο μπαρμπα Οθωνας είναι βαθιά νυχτωμένος, οι προπονητές εντός αγωνιστικού χώρου τις έκαναν γι΄ αυτό και ξέμεινε με τη σαλιάρα ο Αμανατίδης και έτρεχε μετά να ετοιμαστεί όταν κατάλαβε ότι παίζει.

Βγήκε λοιπόν ο εύζωνας, μπήκε ο Πάτσα που κι αυτόν ποδοσφαιριστή δεν τον λες πια, αλλά αν μη τι άλλο παίζει μπάλα και δεν είναι ανενεργός μήνες σαν τον Τζιόλη, μπήκε και ο Αμανατίδης που έδωσε ανάσες στο Γιούρκα, ισοφαρίσαμε χάρη σε ένα πέτσινο πέναλτι που αν το είχε δώσει ανάποδα ακόμα θα σκούζαμε, του άνοιξε και του Γκέκα η ...τύχη (τι περίμενες να γράψω;) και πήρε η Εθνική τη νίκη.

Και αφού πήρε η Εθνική τη νίκη άρχισε τώρα άλλο γαϊτανάκι. Γιατί μπορεί η Εθνική να νίκησε, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι οι επιλογές του Γερμανού θα παραμείνουν στο απυρόβλητο. Μιλάμε τώρα ότι ο μπαρμπα Οτο πρέπει να έχει κάνει καρδιακό του φίλο τον κύριο Αλτσχάιμερ. Δεν μιλάμε τώρα για απλές κοινωνικές συναναστροφές. Μιλάμε για κολλητιλίκι κανονικό. Βάλε και το ότι έχει διαπεράσει η βαφή το κρανίο και έχεις ολοκληρωμένο το σκηνικό.

Από τη μια οι επιλογές της 11άδας που είναι τρεις λαλούν και δυο χορεύουν, από την άλλη οι παίκτες που έχουν χάσει το σεβασμό στο πρόσωπό του, καταλαβαίνεις τι γίνεται.

Και όχι τώρα ότι έχει μείνει εκεί το πράγμα. Ξεκίνησε και νέο σίριαλ. Γιατί λένε οι γαύροι παίρνει όλο παίκτες του βάζελου ο Γερμανός; Την ίδια απορία λέει είχε και ο Ζίκο. Από πού να πάρει όμως; Από τον Αρη που έχει μόνο Ελληνα τον Σηφάκη ή από την ΑΕΚ που ο μόνος Ελληνας που παίζει είναι ο Καφές (όποτε το θυμηθεί ο πρίγκιψ); ΄Η μήπως από τον ΠΑΟΚ, όπου παίζει όλη η Εθνική kick boxing Ουρουγουάης; Κι από τον γαύρο ποιον; Το μέλος τα παράτησε, ο Αντζας βρίσκεται στας εξοχάς, ο ελ Τόρο και ο Αβραάμης έμειναν και ο δεύτερος ήταν και τιμωρημένος.

Κι αν οι γαύροι θυμώνουν γιατί δεν παίρνει παίκτες τους, οι δικοί μας θυμώνουν γιατί παίρνει. Και δεν έχουν και άδικο σου λέω εγώ. Δεκαπέντε μέρες τώρα οι δικοί μας πάνε στην Εθνική που η προετοιμασία της είναι "χαρωπά τα δυο μου χέρια τα χτυπώ" και ο τεντάς δεν έχει ούτε έναν παίκτη για να δουλέψει. Χώρια που υπάρχει και κίνδυνος τραυματισμών και κόπωσης για τους ήδη κουρασμένους. Κι όχι μόνο αυτό αλλά όπως πάνε τα πράγματα θα παίξουμε και στα μπαράζ και στα μέσα Νοέμβρη θα έχουμε το ίδιο σκηνικό. Την ίδια ώρα δηλαδή που ο γαύρος κάνει μίνι προετοιμασία και το ίδιο θα γίνει και παραμονές του ντέρμπι με τον ακατονόμαστο, στο τέλος Νοέμβρη, ο τεντάς θα κυνηγάει με το τουφέκι παίκτες στην Παιανία για να κάνει προπόνηση.

Λοιπόν πώς το βλέπεις; Ο γαύρος πρέπει να διαμαρτύρεται ή εμείς;


Scratch: Μια χαρά του έκατσε η κάρτα του Γιούρκα. Αντε να πάρει κι ο Κατσούρ τώρα μία...

Sunday, October 11, 2009

Aιώνια πιστός, δεν γίνεται αλλιώς...










Δεν έχω συνειδητοποιήσει πλήρως τι ακριβώς ζήσαμε απόψε. Ισως να το συνειδητοποιήσω όταν με τον καιρό θα περιμένω να δω τον Φράγκι να μπαίνει μέσα στο παρκέ αλλά αυτή η ώρα δεν θα έρχεται ποτέ. Ισως πάλι η παρουσία του ως γενικού αρχηγού της ομάδας, να είναι εξίσου καταλυτική με αυτή που είχε ως τώρα, οπότε να μη μου λείψει καν, αφού θα εξακολουθήσει να βρίσκεται δίπλα στους παίκτες, απλά από διαφορετικό πόστο.

Ηταν αυτή η τελευταία παράσταση; Κι αν ναι, τι γίνεται τώρα που τα φώτα σβήνουν; Μήπως ήταν ένα ωραίο βιβλίο που έφτασες στην τελευταία του σελίδα και το έκλεισες ευλαβικά με μια γλυκόπικρη αίσθηση, επειδή απόλαυσες αυτό που διάβασες αλλά στενοχωριέσαι που έφτασε στο τέλος του;

Ο,τι κι αν είναι, ένα είναι σίγουρο: Aπόψε παρακολουθήσαμε το πέρασμα του Φραγκίσκου Αλβέρτη στην ιστορία. Η φανέλα με το Νο 4 στην οροφή του ΟΑΚΑ θα θυμίζει σε εμάς τους παλαιότερους τις υπέροχες στιγμές που ζήσαμε μαζί του και χάρη σ' αυτόν και θα κεντρίζει τους νεότερους να μάθουν από μας πράγματα για αυτό τον "πράσινο" θρύλο. Kαι εμείς; Τι θα τους λέμε τότε εμείς που δεν θα μπορούν να το βρουν μέσα από τα βίντεο της εποχής;

Τι ήταν ο Αλβέρτης;

Ηταν τόσο μεγάλος παίκτης; Οπως γράφει ο Σωτήρης Βετάκης στην "Πράσινη" σε ένα σημείο του αφιερώματος της εφημερίδας στον Φράγκι, "στην τριάδα των Μυριούνη, Οικονόμου, Αλβέρτη, ο Φραγκίσκος δεν ήταν ο πληρέστερος ή ο πιο ταλαντούχος. Ο Μυριούνης ήξερε το μπάσκετ που ήξεραν οι άλλοι δύο μαζί, ο Οικονόμου ήταν πιο ταλαντούχος, όμως ο Αλβέρτης ήταν πιο έξυπνος, πιο εργατικός, πιο πεισματάρης, είχε μεγαλύτερη επιμονή και υπομονή, ενώ φυσικά διέθετε το διάσημο πια 'φονικό' σουτ. Ολοι μαζί είχαν βαφτιστεί 'λούζερς', όμως ο Φραγκίσκος πέταξε την ταμπέλα και εξελίχθηκε σε ΒΙG TIME WINNER".

Και εξελίχθηκε σε ΝΙΚΗΤΗ, επειδή ήταν ΜΑΧΗΤΗΣ. Βελτίωσε τις μπασκετικές του ικανότητες, έμαθε από τους παλαιότερους, συναγωνίστηκε στα ίσα τους συνομήλικους και τελικά μεταλαμπάδευσε αυτά που έμαθε στους νεότερους. Κι αν δεν είχε δίπλα του συμπαίκτες για να μάθει απ΄αυτούς! Κι αν δεν είχε δίπλα του συμπαίκτες παικταράδες που κλήθηκε να συναγωνιστεί! Κι όμως τα κατάφερε. Εμεινε όρθιος. Δυνατός και σταθερός. Δεν διανοήθηκε να φύγει όταν άλλοι το έκαναν με ευκολία. Παρέμεινε αιώνια πιστός, αφοσιωμένος. Εσφιξε τα δόντια και όρμησε στη μάχη σαν λιοντάρι. Κι όταν τα δύσκολα πέρασαν και ήρθε η Ανοιξη ο ίδιος παρέμεινε αναλλοίωτος από τις αλλαγές. Δεν ψωνίστηκε, δεν καβάλησε καλάμι παρέμεινε σημείο σταθερότητας και συσπείρωσης. Ωρίμασε αγωνιστικά, ωρίμασε και σαν προσωπικότητα. Κι αν εμάς το χαμηλό του προφίλ και η απέχθειά του για την γκλαμουριά δεν μας επέτρεπε παρά μόνο να υποθέτουμε πώς ακριβώς ήταν ο Αλβέρτης ως αρχηγός του Παναθηναϊκού, υπήρχαν κάποιοι που το βίωναν. Και ακριβώς επειδή το βίωναν το εκτίμησαν.

Δεν το είχαμε ίσως συνειδητοποιήσει μέσα στο μεθύσι των συνεχόμενων τίτλων, αλλά είναι πολύ μεγάλο πράγμα να παραμένει ένας παίκτης 19 ολόκληρα χρόνια σε έναν σύλλογο που κάνει πρωταθλητισμό, χωρίς να βρεθεί ούτε μία στιγμή κάποιος - παράγοντας ή προπονητής - να "βαρυγκομήσει" για την παρουσία του και να τον θεωρήσει περιττό.

Δεν είναι λοιπόν μόνο ότι ο ίδιος διαχειρίστηκε άριστα το νέο αγωνιστικό του ρόλο, που τον ήθελε να έχει ολοένα και μικρότερη συμμετοχή μέσα στο παιχνίδι. Είναι - κυρίως - ότι κατάφερε οι άλλοι να θεωρήσουν την γενικότερη παρουσία του, απαραίτητη για την καλή πορεία της ομάδας. Επειδή αυτά που πρόσφερε στα αποδυτήρια σαν εμψυχωτής και κάποιες φορές "ψυχοθεραπευτής" της ομάδας ήταν εξίσου, ίσως και περισσότερο σημαντικά, στο πέρασμα των χρόνων απ΄ ό,τι η αγωνιστική του παρουσία.

Και ακριβώς επειδή ήταν ο ίδιος τόσο μεγάλος, πρόσφερε γενναιόδωρα την "κληρονομιά" του στους επόμενους από αυτόν. Φεύγει, αλλά αφήνει τον Παναθηναϊκό σε καλά χέρια. Το ίδιο άξια, το ίδιο σεμνά, το ίδιο μαχητικά σαν αυτόν.

Αυτόν τον Αλβέρτη τίμησε σήμερα ο Παναθηναϊκός. Οχι μόνο τον παίκτη, όχι μόνο τον αρχηγό, όχι μόνο τον ηγέτη. Ολα αυτά μαζί.

***

ΥΓ. Από το συγκινητικό "αντίο" του Αλβέρτη κρατάω μία του φράση. Σε ερώτηση τι θα άλλαζε από την καριέρα του, απάντησε: "Αν μπορούσα να σβήσω, ή να διορθώσω κάτι, θα ήμουν ο Θεός. Υποθετικά δεν μπορούμε να μιλάμε. Πολλά πράγματα θα ήθελα να κάνω διαφορετικά. Σίγουρα θα έσβηνα τον τραυματισμό του Μπόμπαν. Ολα τα άλλα μπορείς να τα φτιάξεις".

Κι εγώ ΜΟΝΟ αυτό θα έσβηνα ρε Φράγκι!!!


Scratch: Ο γνωστός ψυχασθενής Σάρας με φανέλα Αλβέρτη!




Scratch 1: "Ολα τα λεφτά" η φράση του Θανάση όταν ξεκίνησε το λόγο του για τον Φράγκι: "Είμαι ο Θανάσης σας!" Ναι ρε Θανασάρα, είσαι ο Θανάσης ΜΑΣ!





Scratch 2: Ο Ομπράντοβιτς για τον Φράγκι: "Οταν ένας παίκτης έχει κερδίσει 25 τρόπαια σε 19 χρόνια, από κάθε άποψη είναι εύκολο να αναγνωριστεί η αξία του. Για μένα όμως, το πιο σημαντικό είναι η προσωπικότητά του, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Πάντα ήταν έτοιμος να βοηθήσει όλους μας. Ηταν πάντα αφιερωμένος στην ομάδα και συγκεντρωμένος στις προπονήσεις από το πρώτο ώς το τελευταίο λεπτό".

Scratch 3: Συγκλονιστική η στιγμή, όταν ο κόσμος φώναξε το όνομα του νέου "αρχηγού" Δημήτρη Διαμαντίδη και ο Φράγκι τους παρότρυνε να φωνάξουν δυνατότερα.

Scratch 4: Δημήτρη Διαμαντίδη, πιστεύω ότι γνωρίζεις τι βαριά κληρονομιά σου παραδόθηκε. Μακάρι να σταθείς το ίδιο ευλογημένος με τον Φράγκι.

Scratch 5: Μετά το τέλος του αγώνα το τεχνικό επιτελείο έκανε δώρο στον Φράγκι μια καραμπίνα! Οχι μόνο επειδή λατρεύει το κυνήγι αλλά για να έχει έξτρα κίνητρο να κυνηγήσει περισσότερους τίτλους από το νέο του πόστο!

Scratch 6: Χάλια η ΤΣΣΚΑ. Αν δεν στρώσει και με τον Σμόντις...



Ο captain, my captain...