Λόγια που άφησαν εποχή

Τι είναι άραγε αυτό που κάνει μια ταινία να ξεχωρίζει; Η λάμψη των πρωταγωνιστών της; Το δυνατό σενάριο; Η καλή σκηνοθεσία; Η μουσική επένδυση; Η φωτογραφία; Οι ζωηροί διάλογοι; ΄Η μήπως οι εμπνευσμένες ατάκες; Πιθανότατα όλα αυτά μαζί. Το Ινστιτούτο του Αμερικανικού Κινηματογράφου (ΑFI), ωστόσο, δίνοντας ιδιαίτερη σημασία στη δύναμη που έχουν οι κινηματογραφικές ατάκες τις αξιολόγησε, τις βαθμολόγησε μέσα από ψηφοφορία μεταξύ 1.500 σκηνοθετών, ηθοποιών, κριτικών και άλλων επαγγελματιών του Χόλιγουντ και έφτιαξε το 2005 μια λίστα με τις 100 καλύτερες από αυτές στον αμερικανικό σινεμά.
Πρώτη στη συγκεκριμένη ψηφοφορία αναδείχτηκε η φράση "Frankly, my dear, I don't give a damn," που ειπώθηκε από τον Κλαρκ Γκέιμπλ στο επικό έργο του αμερικανικού εμφύλιου, "Οσα παίρνει ο άνεμος".

Παρακάτω παραθέτω τις 10 κορυφαίες ατάκες στην ιστορία του κινηματογράφου όπως αξιολογήθηκαν από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου:

Νο 1: "Frankly, my dear, I don't give a damn."
Στο Νο 1 μια κλασική ατάκα από μια κλασική ταινία. Το "Οσα παίρνει ο άνεμος" γυρίστηκε από τον Βίκτορ Φλέμινγκ το 1939, βασισμένο στη ομώνυμη νουβέλα της Μάργκαρετ Μίτσελ. Eνας έρωτας στα χρόνια του αμερικανικού εμφύλιου στην ταινία που έγραψε εποχή και θεωρείται Νο 4 στη λίστα με τις 100 καλύτερες ταινίες του Αμερικανικού Ινστιτούτου Κινηματογράφου. Η αγαπημένη φίλη της Σκάρλετ Ο΄ Χάρα (Βίβιαν Λι), Μέλανι πεθαίνει και ο σύζυγός της, Ασλεϊ. βγαίνει από το δωμάτιο ξεσπώντας σε λυγμούς για το χαμό της.

Η Σκάρλετ συνειδητοποιεί πως ο άνδρας που υπήρξε ο παιδικός της έρωτας ήταν ταγμένος από την αρχή στην γυναίκα του και δεν ένοιωσε ποτέ τίποτα για εκείνη. Γυρίζει στο σπίτι και βρίσκει τον σύζυγό της, Ρετ Μπάτλερ (Κλαρκ Γκέιμπλ) να πακετάρει τα πράγματά του για να φύγει, αφού θεωρεί πως είναι πολύ αργά για να σωθεί ο γάμος τους. Τον ικετεύει να μείνει, λέγοντάς του πως συνειδητοποίησε πως αυτόν αγαπά. Εκείνος της απαντά πως η αδικοχαμένη κόρη τους Μπόνι ήταν ο μόνος λόγος για τον οποίο πίστευε ότι υπάρχει η δυνατότητα να ζήσουν ευτυχισμένοι και τώρα που εκείνη "έφυγε", χάθηκε και η ευκαιρία που είχαν οι δυο τους. Καθώς φτάνει στην πόρτα, η Σκάρλετ τον ικετεύει να μείνει λέγοντάς του: "Aν φύγεις τι θα απογίνω; Τι θα κάνω;" και εκείνος απαντά: "Frankly my dear, i don' t give a damn". ("Ειλικρινά αγαπητή μου δεν δίνω δεκάρα").



No 2: "I 'll make him an offer he can't refuse."
Νο 3 στην λίστα των 100 καλύτερων του Αμερικανικού Ινστιτούτου Κινηματογράφου, αλλά Νο 2 στη λίστα με τις καλύτερες ατάκες. Ο "Νονός" του Φράνσις Φορντ Κόπολα με την εκπληκτική μουσική του Νίνο Ρότα, που γυρίστηκε το 1972 και πραγματεύεται τα έργα και τις ημέρες της μαφιόζικης οικογένειας Κορλεόνε κυριαρχείται από την επιβλητική μορφή του Μάρλον Μπράντο ως Δον Βίτο Κορλεόνε.

Η σκηνή διαδραματίζεται στο γάμο της κόρης του Αρχινονού, όπου ανάμεσα στους καλεσμένους βρίσκεται και ο διάσημος τραγουδιστής Τζόνι Φοντέιν, βαφτισιμιός του Δον Βίτο, που ήρθε από το Χόλιγουντ για να ζητήσει από τον νονό του να τον βοηθήσει να πάρει ένα ρόλο που θα απογειώσει την καριέρα του. Ο Τζακ Ουόλτζ ο επικεφαλής του στούντιο δεν δίνει τον ρόλο στον Φοντέιν και ο Δον Κορλεόνε καθησυχάζει τον βαφτισιμιό του πως θα του κάνει μια προσφορά που δεν θα μπορεί να την αρνηθεί: "I'll make him an offer he can't refuse." Ο Δον Βίτο στέλνει τον Τομ Χέιγκεν, "consigliere" της οικογένειας να διευθετήσει το πρόβλημα, αλλά ο Ουόλτζ αρνείται θυμωμένα λέγοντάς του πως παρόλο που ο Φοντέιν είναι τέλειος για το ρόλο δεν θα του τον δώσει επειδή ξελόγιασε μια νεαρή στάρλετ που ήταν ευνοούμενή του (του Ουόλτζ). Το επόμενο πρωί ο Ουόλτζ ξυπνά και βρίσκει δίπλα του στο κρεβάτι του το κεφάλι του αγαπημένου του αλόγου, ενός εξαιρετικού επιβήτορα. Και βέβαια ενδίδει...





No 3: "You don't understand! I coulda had class. I coulda been a contender. I could've been somebody, instead of a bum, which is what I am.
Μάρλον Μπράντο και στο Νο 3 αυτή τη φορά από την ταινία "On The Waterfront"
("Το λιμάνι της αγωνίας") του Ελία Καζάν. Γυρισμένη το 1954, ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών, αφού ο γνωστός για τις στενές σχέσεις του με τον μακαρθισμό σκηνοθέτης θεωρήθηκε πως έπληξε σκόπιμα τα σωματεία των λιμενεργατών παρουσιάζοντας τους ηγέτες τους ως μαφιόζους.
Ο Μπράντο υποδύεται τον Τέρι Μαλόι, έναν πρώην πυγμάχο και νυν φορτοεκφορτωτή που όταν συνειδητοποιεί πως ο συνδικαλιστικός φορέας του έχει σχέσεις με το οργανωμένο έγκλημα εμφανίζεται στην αρμόδια κρατική επιτροπή και "καρφώνει" τους επικεφαλής. Στη συγκεκριμένη σκηνή παραπονιέται στον αδερφό του Τσάρλι (Ροντ Στάιγκερ) ότι έπρεπε να τον είχε φροντίσει λίγο παραπάνω. Εκείνος του λέει πως του είχε δώσει χρήματα και ο Τέρι (Μάρλον) του απαντά: "You don't understand! I coulda had class. I coulda been a contender. I could've been somebody, instead of a bum, which is what I am." ("Δεν καταλαβαίνεις, θα μπορούσα να έχω ποιότητα. Θα μπορούσα να είμαι αγωνιστής. Θα μπορούσα να είμαι κάποιος, αντί για τον αλήτη που είμαι τώρα").





No 4: "Toto, I've got a feeling we're not in Kansas anymore."
Στο Νο 4 μια ατάκα από το μιούζικαλ "Ο Μάγος του Οζ" ένα πολύχρωμο παραμύθι που γυρίστηκε το 1939 από τον Βίκτορ Φλέμινγκ την ίδια χρονιά που σκηνοθέτησε και το "Οσα παίρνει ο άνεμος".
Η μικρή Ντόροθι Γκέιλ (την υποδύεται η ηθοποιός Τζούντι Γκάρλαντ, μητέρα της Λάιζα Μινέλι) ονειρεύεται κάποια στιγμή να ταξιδέψει πέρα από το ουράνιο τόξο και τα στενά όρια του Κάνσας, αφήνοντας πίσω την ασπρόμαυρη ζωή της και το όνειρό της γίνεται πραγματικότητα όταν ένας ανεμοστρόβιλος παίρνει το σπίτι της, εκείνη και τον σκύλο της Τότο μακριά, σε μια μαγική χώρα, την χώρα του Οζ. Καθώς το σπίτι της προσγειώνεται σε μια περιοχή γεμάτη χρώματα (η ταινία ξεκινά ασπρόμαυρη και γίνεται έγχρωμη μόλις η Ντόροθι "πατά" το πόδι της στη χώρα του Οζ), η Ντόροθι παίρνει αγκαλιά τον Τότο και καθώς περιεργάζεται το χώρο γύρω της, λίγο φοβισμένη του λέει: "Toto, I've got a feeling we're not in Kansas anymore." ("Τότο, έχω την αίσθηση ότι δεν είμαστε πια στο Κάνσας").




No 5:"Here's looking at you, kid."
Στο Νο 5 μια ατάκα από την ταινία που βρίσκεται στην 2η θέση ανάμεσα στις 100 καλύτερες σύμφωνα με τη λίστα του ΑFI. Πρόκειται για την ταινία "Καζαμπλάνκα" που γυρίστηκε το 1942 από τον Μάικλ Κέρτιζ και κατέχει τις περισσότερες θέσεις, συνολικά 6 στη λίστα με τις καλύτερες ατάκες. Περιέργως εδώ δεν βρίσκεται η πιο γνωστή από αυτές, το "we' ll always have Paris", που πάντως ακούγεται στην ίδια σκηνή.

Η "Καζαμπλάνκα" έχει χαρακτηριστεί μία ταινία - σταθμός στην ιστορία του κινηματογράφου και το cool ύφος του Χάμφρεϊ Μπόγκαρντ αποτέλεσε οδηγό για πολλούς νεότερους ηθοποιούς. Περιέργως, ούτε αυτός ούτε η συμπρωταγωνίστριά του, Ινγκριντ Μπέργκμαν, είχαν σε ιδιαίτερη εκτίμηση την συγκεκριμένη ταινία και αρκετά χρόνια μετά δεν την υπολόγιζαν ανάμεσα στις αγαπημένες τους ενώ είναι χαρακτηριστικό πως κανείς από τους δύο δεν υπήρξε η πρώτη επιλογή για το ρόλο. Η υπόθεση αφορά έναν εξόριστο Αμερικανό, ιδιοκτήτη νυχτερινού κέντρου, στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου που συναντά στην Καζαμπλάνκα την παλιά του αγάπη, η οποία φτάνει εκεί με τον σύζυγό της, έναν ηγέτη της τσεχικής αντίστασης που καταζητείται από τους Ναζί. Η ατάκα που έμεινε στην ιστορία ανήκει στο φινάλε της ταινίας, στη σκηνή του αποχωρισμού, στο κοντινό πλάνο όπου οι δύο πρωταγωνιστές συζητούν μέσα στην ομίχλη. Ο Ρικ Μπλέιν (Χάμφρεϊ Μπόγκαρντ) πείθει την πρώην ερωμένη του, Ιλσα Λουντ (Ινγκριντ Μπέργκμαν) να επιβιβαστεί στο αεροπλάνο για τη Λισσαβώνα μαζί με τον σύζυγό της, λέγοντάς της πως θα μετάνοιωνε αν έμενε. "Ισως όχι τώρα, ίσως όχι αύριο, αλλά σύντομα και για όλη την υπόλοιπη ζωή σου. Θα έχουμε πάντα το Παρίσι". "Maybe not today. Maybe not tomorrow, but soon and for the rest of your life. We ΄ll always have Paris" της λέει ικαι καταλήγει αγγίζοντας
το δακρυσμένο πρόσωπό της, καθώς εκείνη προσπαθεί να χαμογελάσει: "Here's looking at you, kid."




No 6: "Go ahead, make my day."
Στο Νο 6 μια φράση κλασική που έχουν χρησιμοποιήσει οι περισσότεροι από εμάς σε κάποια φάση της ζωής μας. Από την ταινία Sudden Impact ("Bρώμικος Χάρρυ"), την 4η στη σειρά των ταινιών "Dirty Harry" που γυρίστηκε το 1983 και σκηνοθετήθηκε από τον ίδιο τον πρωταγωνιστή της, τον Κλιντ Ιστγουντ, ο οποίος ως επιθεωρητής Κάλαχαν προσπαθεί να διαλευκάνει μια σειρά φόνων και να φτάσει στο δράστη.

Στη συγκεκριμένη σκηνή ο Χάρυ πηγαίνει στο συνηθισμένο του καφέ για να παραγγείλλει τον συνηθισμένο του black coffee. H σερβιτόρα που κάποιοι τύποι στο μαγαζί της έχουν φανεί ύποπτοι, προσπαθεί να του αποσπάσει την προσοχή ρίχνοντας στον καφέ του τεράστιες ποσότητες ζάχαρης, αλλά εκείνος απασχολημένος με την εφημερίδα που διαβάζει δεν το αντιλαμβάνεται. Με τον καφέ στο χέρι βγαίνει από το μαγαζί, αλλά μόλις πίνει μια γουλιά φτύνει τον καφέ αηδιασμένος. Επιστρέφοντας προς το μαγαζί για να διαμαρτυρηθεί βλέπει πως έχει τοποθετηθεί η πινακίδα "κλειστόν". Μέσα στο χώρο διαδραματίζεται μια ληστεία που ο Χάρυ την σταματάει καθώς μπαίνει από την πίσω πόρτα και πυροβολεί τον ένα μετά τον άλλο τους ληστές. Ο ένας που απομένει σε μια απέλπιδα προσπάθεια να γλιτώσει συλλαμβάνει όμηρο τη σερβιτόρα απειλώντας να την σκοτώσει, αλλά ο Χάρυ δείχνοντάς του το περίστροφό του λέει την περίφημη φράση που έγραψε ο Τζόζεφ Σίνστον: "Go ahead, make my day."




No 7: "All right, Mr. DeMille, I'm ready for my close-up."
Στο Νο 7 μια ατάκα από την "Sunset Boulevard" ("Λεωφόρος της Δύσης"), γυρισμένη το 1950 μία από τις καλύτερες ταινίες ενός από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες του Χόλιγουντ, του Μπίλι Γουάιλντερ. Η ταινία που χάρισε στην πρωταγωνίστριά της το Οσκαρ Α΄ γυναικείου ρόλου.πραγματεύεται την παρακμή του Χόλιγουντ, μέσα από την ζωή μιας ξεπεσμένης ηθοποιού της Νόρμα Ντέσμοντ (Γκλόρια Σουάνσον) που γνώρισε στιγμές δόξας στον βωβό κινηματογράφο αλλά ξεχάστηκε όταν αυτός έγινε ομιλών.

Η ίδια ωστόσο νομίζει ότι είναι ακόμα περιζήτητη, ζώντας σε έναν κόσμο φανταστικό, καθώς ακόμα και τα γράμματα των θαυμαστών της τα γράφει ο μπάτλερ της. Ξαφνικά μπαίνει στη ζωή της ο νεαρός Τζο Γκίλις (Γουίλιαμ Χόλντεν) που με τη σειρά του ζει στη δική του αυταπάτη πιστεύοντας ότι είναι θέμα χρόνου να αναγνωριστεί το ταλέντο του ως σεναριογράφου. Ο νεαρός παίζει το παιχνίδι της, ακόμα κι όταν η ίδια δείχνει κτητικές τάσεις απέναντί του, αλλά καταλήγει δολοφονημένος στην πισίνα της έπαυλής της στη Λεωφόρο της Δύσης, όταν αποφασίζει να την βγάλει από την πλάνη της. Η ατάκα ακούγεται στην τελευταία συγκλονιστική σκηνή της ταινίας όταν οι κάμερες των ειδήσεων έρχονται να κινηματογραφήσουν την Νόρμα Ντέσμοντ κι εκείνη πιστεύει ότι είναι το συνεργείο για το νέο της φιλμ. Κατεβαίνει αργά τη μεγάλη σκάλα του σπιτιού, βγάζοντας ένα λογύδριο για το πόσο ευτυχισμενη νοιώθει για το νέο της φιλμ και καταλήγει απευθυνόμενη προς τον Σεσίλ ντε Μιλ, με την εκπληκτική φράση: "All right, Mr DeMille, I'm ready for my close up" ("Εντάξει κύριε Ντε Μιλ, είμαι έτοιμη για το κοντινό μου").




No 8: "May the Force be with you."
Η πρώτη ταινία της πρώτης τριλογίας του Τζορτζ Λούκας, το "Star Wars, Episode IV" χάρισε στην συγκεκριμένη σειρά την ατάκα που βρίσκεται στο Νο 8 και έγινε σλόγκαν. Η ιστορία της ταινίας που γυρίστηκε το 1977 είναι γνωστή σε όλους.

Ο μακρινός Γαλαξίας, ο Λιουκ Σκαϊγουόκερ, η πριγκίπισσα Λέια, ο Χαν Σόλο, ο Ομπι-Ουάν Κενόμπι, τα ρομποτάκια, R2-D2 και C-3PO, o κακός Νταρθ Βέιντερ και η "δύναμη" και η σύγκρουση του καλού και του κακού είναι γνωστά σχεδόν σε όλους. Η συγκεκριμένη ατάκα, "May the Force be with you" ακούγεται αρκετές φορές στη διάρκεια του φιλμ, ωστόσο το AFI τη "χρεώνει" στον Χαν Σόλο (Χάρισον Φορντ) την στιγμή που ξεπροβοδίζει τον Λιουκ Σκαϊγουόκερ (Μαρκ Χάμιλ) για την αναμέτρηση με την αυτοκρατορία στη μάχη του Γιάβιν.

* Το βιντεάκι είναι από την επανέκδοση της ταινίας.




No 9: "Fasten your seatbelts. It's going to be a bumpy night."
Στο Νο 9 μια σκηνή από την ταινία "Αll about Eve" ("Ολα για την Εύα") ένα δραματικό φιλμ του 1950 σκηνοθετημένο από τον Τζόζεφ Μάνκιεβιτς που πήρε και Οσκαρ Καλύτερης Ταινίας. Αποτελεί μια περιήγηση στον κόσμο του θεάτρου και όσα συμβαίνουν πίσω από την αυλαία. Η Μάργκο Τσάνινγκ (Μπέτι Ντέιβις) βλέπει τη νεαρή προστατευομένη της
Εύα Χάρρινγκτον (Αν Μπάξτερ) να διεισδύει σταδιακά στη ζωή της και να της κλέβει τους φίλους, τον εραστή, την καριέρα και εν τέλει την ίδια τη ζωή της, αφού η ίδια αρνήθηκε να ακούσει τις προειδοποιήσεις της καμαριέρας της, της μόνης που έχει καταλάβει τους σκοπούς της.

Η σκηνή όπου ειπώθηκε η συγκεκριμένη ατάκα διαδραματίζεται σε ένα πάρτι της Μάργκο Τσάνινγκ στο σπίτι της. Πριν έρθουν οι καλεσμένοι της, έχει προηγηθεί μια σκηνή ζηλοτυπίας με τον σύντροφό της, όταν εκείνη ισχυρίζεται πως αυτός "καλοβλέπει" την Εύα και αυτός αρνείται το γεγονός. Οταν φτάνουν οι στενοί της φίλοι "μυρίζονται" πως η ατμόσφαιρα έχει κάτι το "Μακμπεθικό" και την ρωτούν γνωρίζοντας τις "εκρήξεις" της. "Εχει τελειώσει ή μόλις άρχισε;". Τότε η Μάργκο ανεβαίνει τις σκάλες και αναφωνεί: "Fasten your seatbelts. It's going to be a bumpy night." ("Δέστε τις ζώνες ασφαλείας. θα είναι μια ταραγμένη νύχτα").

* Το βιντεάκι που βρήκα στο youtube είναι το 7ο από τα 18 μέρη της ταινίας που υπάρχει ολόκληρη ανεβασμένη στο δίκτυο. Είναι διάρκειας περίπου 10 λεπτών αλλά μη σας αποθαρρύνει το γεγονός, γιατί η ατάκα βρίσκεται μόλις στα 2 πρώτα λεπτά. Ωστόσο, όποιος αντέχει να παρακολουθήσει ένα λεπτό ακόμα θα "αποζημιωθεί" από την παρουσία σε ένα μικρό ρόλο της Μέριλιν Μονρόε σε μια από τις πρώτες της συμμετοχές σε ταινίες.




Νο 10: "You talkin' to me?"
Στο Νο 10 μια ατάκα που για τους περισσότερους άνετα διεκδικεί την πρωτιά. "You talkin' to me?" Ο ηθοποιός, ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο. Η ταινία μια ταινία ορόσημο στον κινηματογράφο, ο "Taxi Driver" ("Ο Ταξιτζής") και ο σκηνοθέτης ο Μάρτιν Σκορτσέζε σε ένα φιλ που γυρίστηκε το 1976 και αναφέρεται σε έναν ταξιτζή της Νέας Υόρκης, του Τράβις Μπικλ, πρώην βετεράνο του Βιετνάμ που λαχταράει να ζήσει μια διαφορετική ζωή, αλλά δεν ξέρει τον τρόπο.
Καθώς αγνοεί τους κώδικες συμπεριφοράς με αποτέλεσμα να μην μπορεί να κερδίσει την εκτίμηση των γύρω του, αποφασίζει να αναλάβει δράση για να καθαρίσει την πόλη από τα αποβράσματα. Αγοράζει μια σειρά από πιστόλια από έναν παράνομο ντίλερ και προσπαθεί μπροστά στο καθρέφτη του σπιτιού του να μιμηθεί πρακτικές αγριάδας, τραβώντας το σβελτάδα το πιστόλι από το σημείο που το έχει προσαρμόσει στο μανίκι του μπουφάν του και απευθύνεται σε έναν άγνωστο εχθρό λέγοντάς του: "You talkin' to me?"

Λίγη ιστορία και ...πολλή στατιστική

Μπορεί το “Οσα παίρνει ο άνεμος” να κέρδισε την πρωτιά, ωστόσο η “Kαζαμπλάνκα” είναι η ταινία με τις περισσότερες ατάκες, έξι συνολικά στη λίστα του AFI. Τέσσερις από αυτές έχουν ειπωθεί από τον Χάμφρεϊ Μπόγκαρντ: ("Here's looking at you, kid" στο Νο 5, "Louis, I think this is the beginning of a beautiful friendship" στο Νο 20, "We'll always have Paris” στο Νο 43, "Of all the gin joints in all the towns in all the world, she walks into mine" στο Νο 67), μία από την Ινγκριντ Μπέργκμαν (”Play it, Sam. Play 'As Time Goes By” στο Νο 28) και μία από τον Κλοντ Ρέινς (“Round up the usual suspects" στο Νο 32).
Ακολουθούν ισοβαθμώντας το “Oσα παίρνει ο άνεμος” και ο “Μάγος του Οζ” που έχουν συνολικά από τρεις. Το πρώτο εκτός από την ατάκα του Κλαρκ Γκέιμπλ έχει ακόμα δύο ατάκες με την Βίβιαν Λι ("As God is my witness, I'll never be hungry again" στο Νο 59
"After all, tomorrow is another day!" στο Νο 31) Το δεύτερο έχει μία ακόμα ατάκα με την Τζούντι Γκάρλαντ ("There's no place like home" στο Νο 23) και μία με την Μάργκαρετ Χάμιλτον στο ρόλο της κακιάς μάγισσας ("I'll get you, my pretty, and your little dog, too!" στο Νο 99).

Δεκατέσσερις ηθοποιοί, δέκα άνδρες και τέσσερις γυναίκες έχουν από δύο ή περισσότερες ατάκες στο Top-100. Επικεφαλής, δεν είναι άλλος από τον Χάμφρεϊ Μπόγκαρντ με πέντε. Οι τέσσερις είναι οι προαναφερόμενες από την Καζαμπλάνκα και η πέμπτη είναι η ατάκα “The stuff that dreams are made of" από την ταινία “Το γεράκι της Μάλτας” στο Νο 14.

Ακολουθούν με 3: Mπέτι Ντέιβις, Bίβιαν Λι, Μάρλον Μπράντο, Tομ Χανκς, Ντάστιν Χόφμαν,
Aλ Πατσίνο. Από 2 έχουν: Tζέιμς Κάγκνεϊ, Σον Κόνερι, Aρνολντ Σβαρτσενέγκερ, Τσάρλτον Ιστον, Τζούντι Γκάρλαντ, Τζακ Νίκολσον και Γκλόρια Σουάνσον.

Η παλιότερη ατάκα ανήκει στην πρώτη ομιλούσα ταινία, τον “Tραγουδιστή της τζαζ” του 1927, και τον Aλ Tζόλσον, που βρίσκεται στο νούμερο 71: "Wait a minute, wait a minute. You ain't heard nothin' yet!"

H νεότερη προέρχεται από την ταινία “O Aρχοντας των Δαχτυλιδιών: Oι δύο πύργοι” στο
Nο 85, όπου ο Aντι Σέρκις, ερμηνεύοντας το Γκόλουμ, είπε το "My precious" (“Πολύτιμό μου”).

H λίστα συμπληρώνεται με την φράση του Λεονάρντο ντι Κάπριο στον “Tιτανικό” στο Νο 100: "I'm the king of the world!"

Τρεις ηθοποιοί έχουν ατάκες υποδυόμενοι τον ίδιο χαρακτήρα σε διαφορετικές ταινίες. Είναι:
* O Κλιντ Ιστγουντ ως επιθεωρητής Κάλαχαν τόσο στο προαναφερόμενο Sudden Impact στο Νο 6 της λίστας με το “Φτιάξε μου τη μέρα” όσο και στον “Bρόμικο Χάρυ” στο Νο 51 με την ατάκα: "You've got to ask yourself one question: 'Do I feel lucky?' Well, do ya, punk?".
* O Σον Κόνερι ως Τζέιμς Μποντ στην ταινία “Δόκτωρ Νο” στο Νο 22 με το περίφημο: "Bond. James Bond" και στον “Χρυσοδάκτυλο” στο Νο 90 με την ατάκα: "A martini. Shaken, not stirred."
* O Aρνολντ Σβαρτσενέγκερ στον “Eξολοθρευτή Νο 1” με το: "I'll be back" στο Νο 37
Και στον “Εξολοθρευτή Νο 2” με το: "Hasta la vista, baby" στο Νο 76.

Μόλις 4 ατάκες στις 100 αποτελούνται από μία μόλις λέξη, ή μία λέξη που επαναλαμβάνεται.
Είναι το “Rosebud” του Ορσον Ουέλς από την ταινία “Πολίτης Κέιν” στο Νο 17, το “Plastics!” από τον Γουόλτερ Μπρουκ στον “Πρωτάρη” στο Νο 41, το “Attica! Attica!” από τον Αλ Πατσίνο στη “Σκυλίσια μέρα” στο Νο 86 και το “Toga! Toga!” από τον Τζον Μπελούσι στο “Eνα τρελό τρελό θηριοτροφείο” στο Νο 82.
Τέλος, η μεγαλύτερη φράση ανήκει στην Κάθριν Χέμπορν στην ταινία “Xρυσή λίμνη” στο Νο 88 και περιλαμβάνει 40 λέξεις: "Listen to me, mister. You're my knight in shining armor. Don't you forget it. You're going to get back on that horse, and I'm going to be right behind you, holding on tight, and away we're gonna go, go, go!"


Κλείνω με αναφορά σε μερικές ακόμα δικές μου αγαπημένες ατάκες μεταξύ των 100:

No 15: "E.T. phone home." – Πατ Ουέλς – Ε.Τ.
No 25: "Show me the money!" - Κούμπα Γκούντινγκ Τζούνιορ και Τομ Κρουζ – Tζέρι Μαγκουάιρ
Νο 29: "You can 't handle the truth!" – Tζακ Νίκολσον – “Ζήτημα τιμής”
Νο 35: "You 're gonna need a bigger boat." – Ρόι Σάιντερ – “Tα σαγόνια του καρχαρία”
Νο 50: "Houston, we have a problem." – Tομ Χανκς – “Apollo 13”
Νο 63: "Mrs. Robinson, you're trying to seduce me. Aren 't you?" – Ντάστιν Χόφμαν – “O Πρωτάρης”
Νο 65: "Elementary, my dear Watson." – Μπάζιλ Ράθμπον – “Oι περιπέτειες του Σέρλοκ Χολμς”
Νο 68: "Heeere 's Johnny!" – ΑΝΥΠΕΡΒΛΗΤΟΣ Τζακ Νίκολσον – “Λάμψη”
Νο 69: "They 're here!" – Xίδερ Ο΄ Ρουρκ – “Poltergeist”
Νο 83: "Listen to them. Children of the night. What music they make" – Μπέλα Λουγκόζι – “Κόμης Δράκουλας”.


Και όποιος ...άντεξε ώς εδώ, έχει ...bonus: Oι 100 κορυφαίες ατάκες συγκεντρωμένες σε ένα βίντεο:

Oι λόγοι της ήττας του Βενιζέλου

Ψάχνονται λέει από το βράδυ της Κυριακής να βρούνε τους λόγους που έχασε ο Βενιζέλος από τον Παπανδρέου. Οχι ότι δεν το περιμένανε αλλά ρε παιδί μου κάπως πρέπει να γεμίσουνε οι ώρες και οι εκπομπές στα κανάλια και οι σελίδες στις εφημερίδες.
Ρε σεις μη το παιδεύετε πολύ το πράγμα.
Οι λόγοι που έχασε ο Μπένι είναι απλοί. Εχασε λόγω της οικογενειοκρατίας που επικρατεί στην Ελλάδα και επειδή είναι άγριος, έξυπνος και χοντρός.


ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΟΚΡΑΤΙΑ (ΣΥΓΓΕΝΕΙΑ). Πού πας έρμε Βαγγέλα να κερδίσεις την προεδρία αφού δεν σε λένε Παπανδρέου, Καραμανλή ή Μητσοτάκη; Πενήντα χρόνια τώρα αυτές οι τρεις οικογένειες κυβερνάνε την Ελλάδα. Δε πα να έχεις ιστορικό επώνυμο; Συγγένεια με τον Λευτέρη το Βενιζέλο έχεις; Δεν έχεις. Πώς θα στο δώσουνε το μαγαζί; Εδώ το μαγαζί το παίρνει ο γιος ή η κόρη, ο ανιψιός κι η ανιψιά. Οι υπόλοιποι ό,τι και να κάνουνε, υπάλληλοι θα μείνουν.

ΑΓΡΙΟΣ. Γυάλιζε το μάτι του Βενιζέλου κάθε φορά που μιλούσε. Τον τρόμαξε τον ψηφοφόρο του ΠΑΣΟΚ. Την ίδια στιγμή που ο Γιωργάκης ήταν μειλίχιος και μ΄ αυτό το βλέμμα της αγελάδας, το μάτι του Μπένι πετούσε φωτιές. Δεν διδάχτηκε τίποτα ο Βενιζέλος από το πάθημα του κόμματός του στις εκλογές. Ετσι χαθήκανε κι αυτές. Την ίδια ώρα που οι Νεοδημοκράτες είχανε κρατήσει τα κεφάλια κάτω σαν μετανοούσες Μαγδαληνές για τις φωτιές και τα καμμένα στην Πελοπόννησο και προκαλέσανε την λύπηση του κόσμου (χεστήκανε που προκάλεσαν τον οίκτο, την ψήφο θέλανε να πάρουνε και το κατάφεραν) οι ΠΑΣΟΚοι ουρλιάζανε και θεωρούσανε σίγουρη τη νίκη. Και τα είδαμε τα αποτελέσματα. Ετσι φώναζε κι ο Βαγγέλης και πίστευε ότι θα είναι ο νέος πρόεδρος. Ενώ ο Γιωργάκης; Τόπαιξε θύμα και αδικημένος και τον λυπηθήκανε. Και χέστηκε κι αυτός που τον λυπηθήκανε. Που βγήκε πρόεδρος τον νοιάζει. Αυτός τουλάχιστον έπαθε και έμαθε.

ΕΞΥΠΝΟΣ. Εντάξει να είσαι έξυπνος (αν και με βάση την παραπάνω γκέλα αρχίζω να αμφιβάλλω). Θες δεν θες όμως η εξυπνάδα φαίνεται. Είναι ανάγκη να την διατυμπανίζεις κιόλας; Πού νομίζεις ότι βρίσκεσαι; Σε καμιά χώρα που αναγνωρίζονται οι αξίες; Τι νόμιζες; Οτι θα θαυμάσουνε το μυαλό σου; Σε χώρα που κοιτάνε να τον χαντακώσουνε τον έξυπνο ζεις. Για να μη σου πω ότι στην Ψωροκώσταινα τον έξυπνο τον φοβούνται κιόλας. Ενώ ο Γιωργάκης; Εγγύηση. Και για τους μέσα που θα έχουνε έτσι το κεφάλι τους ήσυχο, αλλά και για τους απόξω. Γιατί λες να θέλανε οι Νεοδημοκράτες να μείνει ο Γιώργος πρόεδρος; Επειδή θέλουνε δυνατό αντίπαλο; Επειδή τον θεωρούνε πιο ανίκανο τον θέλανε. Είναι σαν την κλήρωση στο Τσάμπιονς Λιγκ. Ιδιο είναι να έχεις αντίπαλο την Μπαρτσελόνα και ίδιο είναι να έχεις αντίπαλο την Ρόζενμποργκ; (Εκτός κι αν είσαι ο γαύρος της εποχής Σόλιντ που κι η Ρόζενμποργκ σαν Μπαρτσελόνα φάνταζε).

ΧΟΝΤΡΟΣ *. Πώς να τον ψηφίσουνε τον Μπένι για πρόεδρο μ΄ αυτή τη φιγούρα; Εχει γίνει της υγιεινής διατροφής ο Ελληνας. Ας όψεται το life style. Και είναι και ρατσιστής. Δεν πα να περιδρομιάζει αυτός τον άμπακο; Δεν πα να είναι τα Ελληνόπουλα τα πιο παχύσαρκα παιδιά στην Ευρώπη; Τους πολιτικούς του τους θέλει μοντελάκια. Γιατί νομίζεις ότι είχε ξεσκιστεί στο τζόκινγκ ο Γιωργάκης; Για να φαίνεται η διαφορά. Σου λέει έξυπνος εσύ, στυλάτος εγώ. Κι έπειτα είναι και το άλλο. Από τον χοντρό δεν περιμένεις να κυβερνήσει το κόμμα ούτε να παίζει τα νομικά στα δάχτυλα. Από το χοντρό άλλες απαιτήσεις έχεις. Να παίζει τα μεζεδοπωλεία στα δάχτυλα. Να ξέρει τις πιο καλές χασαποταβέρνες. Να σου πει πού έχει την καλύτερη μασαμπούκα. Γιατί αν υπάρχει κάποιος που το κατέχει το θέμα, αυτός είναι ο χοντρός. Εκεί την πάτησε ο Βενιζέλος. Ο άλλος τον έβλεπε και ονειρευότανε κοψίδια κι αυτός του μιλούσε για σύνταγμα και νομοσχέδια.


* Χοντρός είναι κι ο Κωστάκης. Αλλά αυτός υπάγεται σε άλλη κατηγορία. Αυτή της συγγένειας...

Τ΄ αστέρι του Νοτιά θα φέρει καταχνιά

Μαυρίλα. Μαύρη μαυρίλα πλάκωσε στο γαύρο μετά από τη σφαλιάρα στην Τρίπολη. Για το διπλό πήγαινε αλλά αντί για τα τρία ποντάκια είδε αστεράκια. Κι από εκεί που περίμενε να εκμεταλλευτεί το γεγονός ότι σκοτώνονται μεταξύ τους οι άλλοι δυο τώρα έχει αρχίσει την γκρίνια. Τέσσερα ματς εκτός έδρας και δεν έχει κάνει ακόμα νίκη. Και μέχρι τώρα τουλάχιστον κουτσά στραβά έπαιρνε την ισοπαλία. Τώρα όμως αρχίσανε και οι ήττες.
Κι αυτή η κατραπακιά από τον Αστέρα του έπεσε πολύ βαριά. Δεν μπορεί σου λέει να κερδίζουμε στη Βρέμη, να στεκόμαστε όρθιοι στο Μπερναμπέου (όρθιοι την φάγανε την τεσσάρα) και να χάνουμε με ψηλά τα χέρια στην Τρίπολη. Αλλά έτσι είναι. Εχουνε φάει οι γαύροι την παραμύθα της Ευρώπης και νομίζανε ότι θα περνάνε αέρα από όλες τις έδρες στο ελληνικό πρωτάθλημα. Λες και οι άλλες ομάδες δεν κατεβάζουνε παίχτες στο γήπεδο, αλλά αγάλματα. Λες και έχει βγει κανα προεδρικό διάταγμα ότι πρέπει ο γαύρος να κερδίζει παντού κι άμα αυτό δεν συμβεί πρέπει να χαλάει ο κόσμος.

Κι όπως ήταν φυσικό άρχισε η κλάψα. Και το χειρότερο είναι ότι αυτή η κλάψα θα κρατήσει πολύ γιατί μεσολαβεί και η διακοπή για τα παιχνίδια της Εθνικής. Κι αρχίσανε τώρα να τα χώνουνε στον Σωκράτη και τον Πέτρο. Δεν έχουμε λέει πάγκο. Πού είναι ο πάγκος; Οέο; Δεν έχουμε παίχτες για κλειστές άμυνες που είναι η πλειοψηφία αυτών που συναντάμε στην Ελλάδα. Είναι παλτό λέει ο Κύπριος και δεν έχει και ψυχολογία. Δεν μπορεί το παλικάρι σα να λέμε. Τα χάλια του έχει ο Νούνιες (μιλάμε τώρα ότι αυτό το είδανε στα εννιά λεπτά που έπαιξε). Δεν κάνει τίποτα ο Αρτσούμπι. Λείπει το δεκάρι. Λείπει ο Καστίγιο. Δεν έχει φυσική κατάσταση η ομάδα. Δεν μπορούνε να ανταπεξέλθουνε οι παίκτες Τετάρτη - Κυριακή. Ειδικά αυτό το τελευταίο με την κόπωση όποτε το ακούω τρελαίνομαι. Κι όχι μόνο για το γαύρο.
Οταν γίνει η στραβή στο ξεκίνημα τότε λέμε δεν έχουνε παιχνίδια στα πόδια τους τα παιδιά. Οταν αρχίζει και ρολάρει πρωτάθλημα και Ευρώπη νάσου η καραμέλα. Είναι κουρασμένα τα παλικάρια. Για σταθείτε ρε! Κι οι Εγγλέζοι που παίζουνε κάθε τρεις μέρες τι να πούνε; Και στην τελική, άμα δεν μπορείς να πάρεις τα πόδια σου από την κούραση τώρα που είναι αρχές Νοέμβρη, τι θα γίνει κατά το Φλεβάρη - Μάρτη; Θα πέφτουνε ο ένας μετά τον άλλο κάτω σαν τα κοτόπουλα; Πλάκα κάνουμε;

Κι επειδή τώρα οι γαύροι είναι ειδική περίπτωση οπαδών το πήγανε και παραπέρα. Και τι έχουμε καταφέρει σου λέει ώς τώρα; Ετσι και χάσουμε από την ιταλιάνα στη Ρώμη, τέρμα η σεζόν. Κι άντε μετά σου λέει να ενισχυθούμε το Δεκέμβρη. Εξω από το Τσαμπιόνι, νοκ άουτ και στο ελληνικό πρωτάθλημα και άμα δεν το σηκώσουμε το κατσαρόλι θα σου πω εγώ τι θα ξοδέψει του χρόνου ο Σωκράτης. Θα μας πάρει η κάτω βόλτα.
Μιλάμε τώρα ότι σ΄ αυτό το γνωστό ανέκδοτο με το γρύλο ο τύπος που είχε φτιάξει ολόκληρο σενάριο απελπισίας πρέπει να ήτανε γαύρος. Δεν υπάρχει περίπτωση να ήτανε άλλη ομάδα.

***

ΥΓ. Το νου σας ρεμάλια! Ναι, ναι σε σας το λέω! Κοιτάξτε μη γίνει καμιά στραβή σήμερα με το ΑΕΚάκι και έχουμε κι εμείς γκρίνια και κλάψα για ένα 15νθήμερο, θα σας πάρει και θα σας σηκώσει! Εμείς το ξοφλήσαμε αυτό το γραμμάτιο πέρσι. Δεν θα το ξαναπληρώσουμε και φέτος!

Ο μαύρος γάτος

Κάποτε είχα έναν μαύρο γάτο (μεταξύ πολλών άλλων αδέσποτων). Ηταν ο πιο αγαπημένος μου, καθώς ήταν ο μόνος που είχε απομείνει από μια γέννα τεσσάρων μαύρων αρσενικών που άλλος έφυγε από τροχαίο και άλλος από αρρώστεια. Ηταν αυτός στον οποίο είχα δώσει τη μικρότερη σημασία. Μου έμοιαζε άχρωμος, άοσμος ...άγευστος. Οταν όμως χάθηκαν οι άλλοι έστρεψα πάνω του όλη την προσοχή μου. Και άρχισα να τον βλέπω διαφορετικά. Τον λάτρεψα όσο όλους τους άλλους μαζί. Υπήρξε ο πιο αγαπημένος μου αδέσποτος. Είχε κατάμαυρο τρίχωμα με απόχρωση προς το μπλε όπως ακριβώς μου αρέσουν οι μαύροι γάτοι και όχι προς το καφετί και κάτι εκπληκτικά χρυσά μάτια. Ελεγα πως είναι "μαύρος σαν την νύχτα" και τον έβγαλα "Νυχτούλη". Με το υποκοριστικό τον φώναζα ακόμα και όταν μεγάλωσε και έγινε γάταρος. Ηταν όμως άγριος, γιατί η γειτονιά δεν τον συμπαθούσε λόγω χρώματος και όπου πήγαινε τον έδιωχναν. Η μεγαλύτερη "παραχώρηση" που μου είχε κάνει
ήταν να μου επιτρέπει να τον χαϊδεύω στο κεφάλι του ανάμεσα στα αυτιά. Και πόσο λαχταρούσα να τον πάρω αγκαλιά! Εφυγε από την γειτονιά, όπως συνήθως φεύγουν τα αρσενικά, όταν ήρθε άλλο πιο δυνατό στην περιοχή, αλλά γύριζε κάθε μέρα και πάντα του φύλαγα τους καλύτερους μεζέδες. Τον έβαζα να τρώει μόνος του, στο πιο ψηλό σημείο, αυτοκρατορικά, την ίδια ώρα που τα υπόλοιπα αδέσποτα έτρωγαν δίπλα - δίπλα, κλέβοντας πολλές φορές το ένα από το φαγητό του άλλου. Κάθε μέρα είχαμε "ραντεβού". Αν δεν ερχόταν, και δεν ήταν οι καθιερωμένες εποχές του ζευγαρώματος, οπότε η πολυήμερη απουσία του ήταν φυσιολογική, τρελαινόμουν. Οταν έκανε δυο - τρεις μέρες να έρθει, έλεγα πως κάτι του είχε συμβεί. Κάποια μέρα ήρθε με το ένα αυτί τουμπανιασμένο. Να τον πιάσω για να τον πάω στο γιατρό ούτε λόγος. Πήρα όμως τηλέφωνο. "Μπορεί από μόλυνση, μπορεί από καβγά", μου είπε. "Δεν κινδυνεύει όμως η ζωή του". Η αλήθεια είναι ότι δεν έδειχνε να πονάει. Συνέχισε να πηγαινοέρχεται με το αυτί τούμπανο. Κάποια μέρα τον βλέπω να έρχεται από μακριά με το ένα αυτί ...εξαφανισμένο. Μόλις πλησίασε βλέπω πως το τουμπανιασμένο αυτάκι είχε ζαρώσει και είχε διπλώσει. Ηταν πια ο μαύρος γάτος με το ένα αυτί. Πήγαινε και ερχόταν καμαρωτός με το "σημάδι" του, χωρίς να δείχνει να τον νοιάζει. Κάποτε έκανε πάνω από εβδομάδα να επιστρέψει.
Πήγα να τον ψάξω σε παραπάνω γειτονιές. "Τον μαύρο, τον κακό γάτο ψάχνεις;" μου λέει ένας γνωστός που έμενε λίγο παραπάνω και δεν ήξερε ότι ο γάτος ήταν "δικός" μου. "Αυτός έχει ξυλοκοπήσει όλα τα γατιά της γειτονιάς! Είναι πολύ άγριος!" προσθέτει. Για φαντάσου! Ο Νυχτούλης που έφυγε από τη δικιά μου γειτονιά ως πιο αδύναμος, ήταν φόβος και τρόμος σε μια άλλη γειτονιά! Δεν τον βρήκα και γύρισα σπίτι απογοητευμένη. Την επόμενη ημέρα εμφανίστηκε. Λες και είχε πάρει το μήνυμα ότι τον έψαχνα. Τον χάιδεψα περισσότερο από το συνηθισμένο και περιέργως με άφησε χωρίς να δυσανασχετεί. Του έφερα να φάει τον καλύτερο μεζέ από κάθε άλλη φορά. Μικρά κομματάκια κρέας που του τα έδωσα σχεδόν στο στόμα. Για ένα διάστημα ήταν συνεπής στο ραντεβού. Ερχόταν καθημερινά. Πέρασε κι άλλος καιρός. Ωσπου μια μέρα δεν ήρθε. Και πέρασε κι άλλη κι άλλη. Και πέρασε βδομάδα, μήνας. Μήνες... Εκλαψα, ήξερα ότι δεν θα τον ξαναδώ. Αναρωτιόμουν τι να έγινε, με τι τρόπο "έφυγε"... Ενα περίπου χρόνο μετά είδα ένα όνειρο. Εξω από το σπίτι μου ήταν παρκαρισμένο ένα αυτοκίνητο με ένα αγοράκι στη θέση του συνοδηγού. Ηταν ένα όμορφο μελαχροινό αγοράκι. Η μαμά είχε βγει να αγοράσει κάτι από το περίπτερο απέναντι κι αυτό περίμενε στη θέση του υπομονετικά. Μόλις γύρισε η μαμά του και μπήκε στο αυτοκίνητο για να φύγουν, ο μικρός ανοίγει το παράθυρο και μου λέει: "Γεια σου, ο Νυχτούλης είμαι...". Εμεινα αποσβολωμένη να κοιτάζω το αυτοκίνητο που απομακρυνόταν...
Ποιος ξέρει...

Στη ...σιγή ασυρμάτου τα κοράκια χαίρονται

Μια χαρά ξεκίνησε κι αυτή η αγωνιστική. Δώσανε πάλι ρεσιτάλ τα κοράκια. Νωρίς νωρίς πήρε ο Τέρορ τη σκυτάλη από τους πριν απ΄ αυτόν και έγραψε ιστορία. Εγινε ο πρώτος διαιτητής στα χρονικά της Σούπερ Λίγκα (ποιας Σούπερ Λίγκα; Ολόκληρης της Α΄ Εθνικής από καταβολής της) που δεν απέβαλε παίκτη που έχει δει δύο κίτρινες κάρτες. Στο 60΄ δείχνει την πρώτη στον Κουμορτζί, δέκα λεπτά αργότερα του δείχνει άλλη μία και τον αφήνει τον παίχτουρα να παίζει κανονικά στο παιχνίδι του Εργοτέλη με τον Πανιώνιο. Κι όταν του το επισήμαναν είπε πως δεν έδειξε την πρώτη στον Κουμορτζί αλλά στον Μπερτέ. Κι ας τον διέψευσε ο τηλεοπτικός φακός. Και σα να μην έφτανε η πατάτα με τον Κουμορτζί πάει και κατακυρώνει ως κανονικό, ένα γκολ του Κορδονούρη από θέση οφσάιντ.

Θα μου πείς, και λοιπόν; Λες να έχει πρόβλημα ο Τεροβίτσας; Χέστηκε! Εδώ δεν τους ένοιαζε τους κόρακες πριν, θα τους νοιάξει τώρα που έχει επιβληθεί και ...σιγή ασυρμάτου; Γεια σου ρε Τζίγγερ με τα ωραία σου!
Κι εσένα ρε Ντέμη σου φταίνε οι υπέρβαροι διαιτητές! Αμ δεν θέλουνε μόνο διατροφολόγο και Bodyline. Οφθαλμίατρο θέλουνε πρώτα από όλα!

Σάμπως όμως ήτανε μόνο ο Τέρορ; Στο τηγάνι είχαμε άλλες ομορφιές. Από κανονική θέση ξεκινάει ο Σβούρας στο γκολ του Βρύζα, οφσάιντ σηκώνει ο πλάγιος ο Ακριβός. Και πώς να μη το σηκώσει; Στο 2-1 ήτανε το σκορ. Θες σου λέει να ισοφαρίσουνε τα ΠΑΟΚια και να πάθουμε καμιά ζημιά; Πώς θα φύγουμε μετά από εδώ μέσα; Καζάνι που βράζει είναι το γήπεδο. Θα τελειώσει μετά ήρεμα το ματσάκι ή θα μας πάρουνε στο κυνήγι και θα μου βάλουνε το σημαιάκι στον πρωκτό;

Κι έχεις μετά τον γαύρο να φωνάζει για σφυρίγματα που παίρνουν ΑΕΚ και Παναθηναϊκός. Πώς το λέει η παροιμία; Τα δικά τους είναι σύκα και γλιστρούν τα δικά μας είναι καρύδια και βροντούν. Ρε άντε από κει πέρα, που έχετε το θράσος να λέτε ότι αδικείστε κιόλας από τη διαιτησία! Παραγκάρχες! Αλλά έτσι είναι. Αμα έχεις καλομάθει τόσα χρόνια να είσαι μονοφαγάς σου κακοφαίνεται άμα αρχίσουνε και παίρνουνε και οι υπόλοιποι.

Ολα τα λεφτά πάντως ήτανε τα γιούχα στο τέλος για να αποθαρρύνουνε τα ΠΑΟΚια μη τυχόν και καταφέρουνε να ισοφαρίσουνε. Ετσι και τους έπιανες τους γαύρους στο γήπεδο, έναν - έναν, γεμάτο θα το είχανε το babylino τους.

Και τώρα βέβαια μ΄όλα αυτά αρχίζει μέχρι την Τρίτη η επιχείρηση - κλάψα. Χωρίς Τοροσίδη, χωρίς Βούλη, χωρίς Ντομί, με θαύμα προλαβαίνει ο Λεντέσμα, αποδεκατισμένος θα το δώσει το παιχνίδι με τη Ρεάλ ο γαύρος. Κι άμα το κερδίσει θα γίνουνε ήρωες οι παίχτες. Κι άμα το χάσει θα έχει πρώτης τάξης δικαιολογία. Τις απουσίες και την έλλειψη εναλλακτικών λύσεων. Πώς το έλεγε ο "Γαύρος" στην "Αξία"; "Τα εγκλήματα του καλοκαιριού που άφησαν χωρίς πάγκο το θρήνο".


ΥΓ. Φαρμάκ(ι) την πότισες τη Χέμα, Ραούλ μου. Πώς να μην πάθει μελαγχολία το κορίτσι; Που το έφερες από τη Μαδρίτη στην Αθήνα και έχασε τη βολή του, έχασε τη σειρά του, έχασε τις παρέες του. Ολα τα έχασε! Δεν την άντεξε τη μετακόμιση η Χέμα. Κι από εδώ και πέρα τη βλέπω να φωνάζει: Ανάθεμά σε, ξενιτειά και μυριανάθεμά σε. Κι εσένα πάντως εδώ που τα λέμε κομμάτι χλωμό σε κόβω. Φαρμακώθηκες κι εσύ!

ΥΓ1. Εφυγε πριν τον ...φύγουν! Πριν λίγο άκουσα στο ραδιόφωνο ότι ο Τεροβίτσας ανακοίνωσε την οικειοθελή αποχώρησή του από τη διαιτησία. Εβγαλε λέει και ανακοίνωση και λέει μεταξύ άλλων ότι όπως όλοι οι άνθρωποι κάνουν λάθη έτσι και οι κόρακες που είναι άνθρωποι λαθεύουν κι αυτοί. Μαϊστα. Κοίτα όμως αντανακλαστικά ο κόραξ! Ολους τους πρόλαβε. Και την ΚΕΔ και την ΕΠΟ και τις ομάδες που φωνάζουνε και τη σιωπηλή τη Σούπερ Λίγκα. Σου λέει δεν με διώχνετε! Εγώ θέλω και φεύγω! Πάλι καλά. Οσους έκαψε έκαψε. Οι υπόλοιποι τη σκαπούλαραν. Γλίτωσε κόσμος και κοσμάκης. Στο καλό και αλάργα.