Πέρασαν κιόλας 4 χρόνια. Τέσσερα χρόνια από εκείνη την Πρωταπριλιά του 2004, την μοναδική Πρωταπριλιά που ευχήθηκα με όλη τη δύναμη της ψυχής μου η είδηση που άκουσα να είναι πραγματικά πρωταπριλιάτικη, ψεύτικη. Δεν ήταν όμως.Θυμάμαι σαν χθες το πρωτοσέλιδο του "Φίλαθλου" με την ανακοίνωση της πρόσληψής του στο "τιμόνι" του Παναθηναϊκού: "Λευκή πετσέτα!".
Η εφημερίδα διαψεύστηκε πανηγυρικά. Και ο άνθρωπος που δήλωσε πως στο τέλος της καριέρας του μπορεί να πει με σιγουριά πως αισθάνεται περισσότερο Παναθηναϊκός παρά Ολυμπιακός, συνέδεσε το όνομά του με τη μεγάλη ευρωπαϊκή πορεία του Παναθηναϊκού και το ωραιότερο ποδόσφαιρο που έπαιξε τα τελευταία χρόνια.
Ισως ακριβώς επειδή εκείνος αισθανόταν - και ήταν φανερό - περισσότερο "πράσινος", παρά "ερυθρόλευκος", να υπήρξε ο περισσότερο αποδεκτός από τους οπαδούς του "τριφυλλιού" ποδοσφαιριστής που ήρθε στην ομάδα από την αντίπερα όχθη.
Θυμάμαι πολύ έντονα το καθαρό, ειλικρινές του βλέμμα. Το χαμόγελό του. Τους πανηγυρισμούς με τους παίκτες, σε κάθε γκολ της ευρωπαϊκής πορείας του 2001-2002. Την ήρεμη δύναμη που εξέπεμπε. Αλλά και τις διαμαρτυρίες του για την "παράγκα". Αυτή που του στέρησε έναν τίτλο στην πιο δημιουργική εποχή της προπονητικής του καριέρας, τότε που είχε δημιουργήσει μια ομάδα - μοντέλο.
Θυμάμαι τέλος το σύνθημα που δονούσε τη Λεωφόρο ένα μήνα μετά το χαμό του τον Μάιο του 2004, στην γιορτή για την κατάκτηση του νταμπλ. Ενα σύνθημα που έκανε χιλιάδες "πράσινα" μάτια να βουρκώσουν: "Αυτή η κούπα θα πάει στ΄ άστρα για τον Γιάννη τον Κυράστα".
Δεν σε ξεχνάμε Γιάννη...
16 comments:
Μπράβο για το αφιέρωμα gatti σ'εναν ξεχωριστό Ανθρωπο του ποδοσφαίρου που πράγματι έφυγε νωρίς,και από απίστευτη αιτία ρε παιδί μου...
Θυμάμαι και γω την εκπληξη μου οταν ειχα δει το πρωτοσέλιδο του κυρίαρχου τότε(απ τις δηθεν αντικειμενικες..)Φιλαθλου με τον τιτλο "Λευκη Πετσέτα".
Τελικα ο αρχοντικος στο αγωνιστικο στυλ Γιάννης,αποδείχθηκε μαέστρος στην διαχείρηση και την προετοιμασία/διδασκαλία της ομάδας και εκ των υστέρων και ακριβώς λόγω του πρόωρου τέλους του αποκτά μεγαλύτερη βαρύτητα ο τίτλος που του στέρησε η πανίσχυρη,αλλά...αόρατη κόκκινη παράγκα.
Ας είναι,θα ζει πάντα στις καρδιές μας...
Αλλωστε από χαρακτήρα και μενταλιτέ εξέφραζε πολυ περισσότερο τις αξίες του Παναθηναικού απ'αυτές του Πειραιώτη ψευτόμαγκα.
O απίστευτος τρόπος που "έφυγε" είναι κάτι που ακόμα και σήμερα που φαίνεται ακατανόητο.
Αν και ανέκαθεν ήμουν εξαιρετικά επιφυλακτική για παίκτες που ήρθαν στην ομάδα από τον ακατονόμαστο (ποτέ μου δεν κατάφερα να συμπαθήσω
τον Γαλάκο, μου ήταν ενοχλητικός ο
Δεληκάρης, εκνευριστικός ο
Αποστολάκης, αδιάφοροι οι Σαργκάνης - Βαμβακούλας) ο Κυράστας με κέρδισε αμέσως. Και σαν ποδοσφαιριστής, αλλά πολύ περισσότερο σαν προπονητής αρκετά χρόνια αργότερα.
Είχα εκτιμήσει πολύ το γεγονός ότι ξεκίνησε από πολύ χαμηλά την προπονητική, αν και θα μπορούσε να ξεκινήσει από τα "εύκολα". Εκανε το "αγροτικό" του και όταν ένοιωσε έτοιμος, αποφάσισε να κάνει το μεγάλο βήμα και δικαιώθηκε.
Εχεις απόλυτο δίκιο, η μενταλιτέ του φανέρωνε Παναθηναϊκό, ίσως γι΄ αυτό "έδεσε" μαζί μας.
Λυπάμαι που δεν κατάφερε να πάρει έναν τίτλο, με πληγώνει αφάνταστα που "έφυγε" τόσο νέος...
απ τους πιο γλυκούς και τίμιους ανθρώπους που πέρασαν από τα γήπεδα!!! Μπράβο γατί μας...
Μπράβο βρε γατί !
(υπέροχος ήταν..)
Καλό μήνα
:*
@meniek: Ηταν πράγματι και γλυκός και έντιμος. Ενας αξιόλογος, σοβαρός άνθρωπος από αυτούς που απουσιάζουν από το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Καλημέρα γαυρίνα μου!
@νατασσάκι: Καλό μήνα και σε σένα Νατάσσα μου!
Ηταν υπέροχος και έφυγε νωρίς...
Φιλιά! :-*.
Ό,τι και να πει κανείς γι'αυτόν τον άνθρωπο θα είναι λίγο. Το γεγονός ότι ο αγνός φίλαθλος αναγνώρισε τις αρετές, το ήθος και τον επαγγελματισμό του πολύ πριν απ'τον απρόσμενο θάνατό του, τα λέει όλα.
"Η ομάδα του Κυράστα". Πόσα συναισθήματα σε μια τόσο σύντομη φράση! Όσα χωράνε μεταξύ γλύκας και πίκρας...
...τίμιος και ειλικρινής απέναντι σε όλους.. ίσος προς ίσος με την ζωή!!!
..μπράβο για το αφιέρωμα!!!
καλώς σε βρήκα, καλό μήνα!!!
Όμορφο αφιέρωμα, καλό μας μήνα
Αν σου πω ότι συγκινήθηκα τόσο που κύλησαν δάκρυα χωρίς να το καταλάβω θα το πιστέψεις?
Έφυγε νωρίς ο Γιάννης... Κρίμα... Άνθρωπος με Α!
Και Παναθηναϊκός με Π!
Κρίμα που η παράγκα του στέρησε ένα τίτλο (στα χαρτιά γιατί στην πράξη το πρωτάθλημα του 1999 είναι πράσινο!!)...
εξαιρετικη αναρτηση
συγχαρητηρια
αθανατος
&
μεγας
@pensierix: Πώς να μην τα αναγνωρίσει ο αγνός φίλαθλος όλα αυτά που αναφέρεις;
Δεν είναι τυχαίο ότι ο θάνατός του άγγιξε οπαδούς όλων των ομάδων. Ο χρυσός λάμπει ακόμα και σ΄ αυτό τον βρόμικο χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου.
@"ζαχαρούλα.." Καλώς ήρθες.
Ναι, ήταν τίμιος, ειλικρινής, γενναιόδωρος και πολύ καλός στη δουλειά του.
Σ΅ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, καλό μήνα και σε σένα.
@pavlos: Kαλό μήνα Παύλο μου, σ΄ ευχαριστώ.
@rizobreaker: Εγώ συγκινούμαι κάθε χρόνο τέτοια μέρα. Ηταν ένας ακέραιος άνθρωπος
και επαγγελματίας και το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με τον πρόωρο θάνατό του κάνει πιο μεγάλη την απώλεια.
Το πρωτάθλημα του ΄99 ΕΙΝΑΙ πράσινο και άσε τι λένε τα ...χαρτιά!
@etalon: Καλώς ήρθες! Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Πιστεύω πως κανένας δεν πεθαίνει πραγματικά αν τον κουβαλάμε μέσα μας.
Και ο Γιάννης ζει στις καρδιές μας.
Καλησπέρα!
Δυστυχώς, άργησα να ανακαλύψω το ομολογουμένος πολύ όμορφο και πράσινο blog σου, αλλά ποτέ δεν είναι αργά ετσι?
Ευχαριστούμε τον Γιάννη Κυράστα για την μεγάλη του προσφορά στην ομαδα...Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει.
@thodoras13: Καλώς ήρθες! Κι εγώ μόλις σήμερα ανακάλυψα το πολύ καλό δικό σου blog, αλλά όπως είπες κι εσύ ποτέ δεν είναι αργά! :-)
O Γιάννης θα μείνει αξέχαστος για μας
τους Παναθηναϊκούς...
4 χρόνια κιόλας;
Ο Γιάννης ήταν από τους λίγους που έδωσαν πειθαρχεία και πάθος στον Παναθηναϊκό.Από τους λίγους που ενώ είχαμε χάσει εκτός έδρας με την Λα κορούνια 4-2 μπήκαμε στο ΟΑΚΑ και μασούσαμε σίδερα και αν δεν είχαμε τον καρχαρία τον Σίγκουρσον,θα την παίρναμε την πρόκριση.Ήταν από τους λίγους που παίξαν με την Πανάθα σύγχρονο ποδόσφαιρο.
Πολύ ωραίο αφιέρωμα γατί...
Πολύ ωραίο αφιέρωμα σε έναν πολύ ωραίο άνθρωπο που πέρασε απο τον Παναθηναικό μας. Ακόμα θυμάμαι και τον εμετικό ''Φίλαθλο'' και την μπαλάρα που παίζαμε και τις αδικίες των διαιτητών.
Σα να μην πέρασε μια μέρα.
Να΄σαι καλά που μας τα θύμισες όλα!
@island: Είδες πώς πέρασαν τέσσερα χρόνια;
Τη θυμάσαι κι εσύ τη ρεβάνς με τη Λα Κορούνια ε; Πω πω τι παιχνίδι! Και η τηλεόραση δεν το είχε δείξει! Μια ανάσα είχαμε φτάσει από την πρόκριση. Κι ήταν τόσο μεγάλη η ικανοποίηση από τη μπάλα που παίξαμε που γλύκανε τον αποκλεισμό.
Σπουδαίος ο Γιάννης. Αν ζούσε θα τον χαιρόμασταν πάλι στην ομάδα. Ισόβιος προπονητής έπρεπε να ήταν!
Θυμάμαι απίστευτες λεπτομέρειες. Κάποια Χριστούγεννα είχε κάνει σε όλους τους παίκτες δώρο από μία γραβάτα. Μικρό δώρο, αλλά τόσο χαρακτηριστικό για να εξηγήσει τις άριστες σχέσεις που είχε μαζί τους. Ηταν τα "παιδιά" του. Κάποιος από αυτούς έγινε τελικά "παιδί" του και στην πραγματικότητα. Ευτυχώς, έστω και αργά...
@fpboy: Ο "Φίλαθλος" τον είχε πολεμήσει πολύ. Αλλά τα έφαγε τελικά τα μούτρα του. Ο τίτλος για τη "λευκή πετσέτα" είχε κάνει πάταγο. Αλλά ο Γιάννης απάντησε αργά και σταθερά με την δουλειά του.
Πράγματι σα να μην πέρασε μια μέρα...
Κι εσύ να είσαι καλά!
Post a Comment