Liana 4 President!

O Bγενό μας τελείωσε το πρωί, ο Πατέρας μας τελείωσε οριστικά το απόγευμα, ο Τζίγγερ δεν σκοπεύει να επιστρέψει, ο Θανάσης ευχαριστεί αλλά δεν θα πάρει, οπότε την Πέμπτη πάμε για εκλογή νέου προέδρου και από εκεί και πέρα βλέπουμε. Και για υποψήφιο πρόεδρο, λέει, ο Πατέρας πρότεινε τον Πολέμη. Δεν τον ξέρω τον άνθρωπο, για να τον προτείνει ο Φάδερ σίγουρα ξέρει καλύτερα, αλλά εμείς εδώ του έχουμε καλύτερη πρόταση για τη συγκεκριμένη χρονική συγκυρία. Οι απόψεις συγκλίνουν με βάση τα σχόλια στο προηγούμενο ποστ οπότε ως οπαδοί ψηφίζουμε Liana for President!

Θέλεις έναν οπαδό τρελό Παναθηναϊκό; Τον έχεις! Την τρέλα της Κανέλη για τον Παναθηναϊκό δεν την διαθέτουν πολλοί!

Θέλεις άνθρωπο που να παίζει τα νομικά στα δάχτυλα για να μη σου κουνιέται κανείς στα αρμόδια όργανα; Τον έχεις! Η Λιάνα έχει πτυχίο Νομικής.

Θέλεις άνθρωπο που να είναι μαχητικός και να βγαίνει μπροστά; Τον έχεις! Το φλογερό ταμπεραμέντο της ελάχιστοι το διαθέτουν!

Θέλεις άνθρωπο που να είναι μάστορας του λόγου; Αυτό κι αν το έχεις! Με τα κρεμμυδάκια θα τους κάνει όλους στη Σούπερ Λίγκα! Δέκα προέδρους ομάδων θέλει στην καθισιά της, τον δε Μαρινάκη θα τον έχει για κολατσιό!

Θέλεις άνθρωπο που να μπορεί να συσπειρώσει τον κόσμο; Τον έχεις κι αυτόν. Πρώτη σε δημοφιλία πολιτικός είναι! Το έχει η γυναίκα!


Ασε τώρα που έχει από το παρελθόν πολύ καλές σχέσεις με τον Παναθηναϊκό. Υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων επί εποχής Γιώργου Βαρδινογιάννη, που σημαίνει ότι τα πάει καλά με το Βαρδινογιαννέικο (μην ξυνίζετε, καλώς ή καλώς στον Τζίγγερ επέστρεψε η ομάδα, θέλει δεν θέλει ο ίδιος και ενδεχόμενη επιλογή της Λιάνας δεν θα του κακοφαινόταν). Παράλληλα, έχει την απόλυτη εκτίμηση των Γιαννακόπουλων.

Επομένως; Βάλτε τη Λιάνα πρόεδρο να αποκτήσουν ενδιαφέρον οι μέρες μας και να συνεχίσει η ομάδα χωρίς πρόβλημα σ΄ αυτή τη δύσκολη στιγμή.

***

Κι επειδή πολλές πίκρες μαζεμένες πήραμε σήμερα, πάρτε και μερικές φωτογραφίες από την βράβευση των κορυφαίων της χρονιάς.

Εχουμε και λέμε: Kαλύτερος ξένος και πρώτος σκόρερ ο Τζιμπρίλαρος, καλύτερος νέος παίκτης ο Νίνης, καλύτερος Ελληνας ο Τοροσίδης, καλύτερος προπονητής ο Σάντος, καλύτερος τερματοφύλακας ο Σηφάκης, καλύτερος διαιτητής ο Κάκος και ειδικές βραβεύσεις για τους Κωφίδη και Χιώτη.


Ας τον χαρούμε τουλάχιστον τον Σισέ όσο τον έχουμε, γιατί δεν ξέρουμε για πόσο ακόμα θα είναι αυτό.

Λεφτά (ΔΕΝ) υπάρχουν

Πώς είπατε; Τζίγγερ πούλα; Σε ποιον; Σ΄ αυτόν που την κάνει με ελαφρά; Βρε λες να αρχίσουμε να παρακαλάμε τον ραλίστα να κρατήσει την ομάδα; Ωρα είναι να το δούμε κι αυτό.

Πώς το είπε το άλλο ο Παπανδρέου; Λεφτά υπάρχουν; Οσο υπήρχαν λεφτά για την Ελλάδα, άλλo τόσo υπάρχουν για τον Παναθηναϊκό.

Και να που επιβεβαιώνονται αυτοί που όσο έβλεπαν τον Βγενό να σιωπά υποστήριζαν πως θα βρει κάποια αφορμή για να την κάνει "λος πούλος". Οχι κορόιδο είναι να κάτσει να καλύψει το καλοκαίρι το άνοιγμα της ομάδας με το πρωτάθλημα να έχει κάνει ήδη φτερά.

Μια απορία έχω πάντως. Ποιος του έριξε λάσπη; Ποιος πέταξε κακίες; Αφού τον τελευταίο καιρό υπήρχε μορατόριουμ. Αλλά όποιος δεν θέλει να ζυμώσει δέκα μέρες κοσκινίζει. Θα μου πεις ότι ο Βγενόπουλος τη μία λέει έτσι την άλλη αλλιώς.

Προσωπικά πάντως βλέπω να μην αλλάζει αυτή τη φορά γνώμη και ο λόγος είναι απλός. Υπάρχει κρίση και αφού υπάρχει κρίση οικονομική δεν υπάρχουν και λεφτά για "πέταμα".

Οπως επίσης βλέπω, ότι η φράση "Το σκηνικό για «ενότητα» και «συσπείρωση» που ξαναστήθηκε δεν με αφορά πλέον" μπορεί και να σημαίνει ότι το μέτωπο Βγενό - Πατέρα δεν είναι πια τόσο αρραγές σε αντίθεση με ό,τι πιστεύαμε χθες μετά την ανακοίνωση Πατέρα.

Το θέμα είναι ότι μπροστά φαίνεται αδιέξοδο και αν δεν δεχτεί κανείς από τους πολυμετοχικούς να κάνει τον μεσία (και τους Γιαννακόπουλους "χλωμούς" τους βλέπω από πλευράς διάθεσης - ενδεχομένως και χρημάτων - και τον Τζίγγερ απρόθυμο να παραμείνει) και κάποιος άλλος να εμφανίζεται στο προσκήνιο, η ομάδα μάλλον βγαίνει στο ...κλαρί.

"Πωλείται όπως είναι επιπλωμένο, μαγαζί γωνία (;)".

Βρε λες να έχουμε την τύχη της ΑΕΚ; Να μπούμε κι εμείς στο άρθρο 44;

Scratch: Γεια σου ρε Βγενό που "πλήρωσες" το δικαίωμα να μη δίνεις εξηγήσεις...

Scratch 1: Kύριε Τσίκερ (sic) ξανασκεφτείτε το plz, μη μας αφήσετε! "Κρατήστε μας, κρατήστε μας, τις ύβρεις συγχωρήστε μας"!

Scratch 2: Ε, ρε γλέντια!

Mind Games

Εγραψα χθες πως μέσα στα (ελάχιστα) θετικά της ήττας από τον γαύρο του Βόλου είναι το γεγονός ότι καθώς την Κυριακή δεν είχε εφημερίδες και την Δευτέρα οι περισσότερες θα ασχοληθούν με το δεύτερο μισό της αγωνιστικής, δεν θα είμαστε τουλάχιστον το πρώτο θέμα.

Να όμως που η κίνηση Πατέρα με διαψεύδει. Γιατί μπορεί ο γαύρος να κέρδισε την Λάρισα (ωραίο το αυτογκόλ Κατσιαρέ, σήκω πάνω ρε Μετίν που μου θέλεις και πέναλτι σε αγώνα με αντίπαλο το γαύρο) και να ξέφυγε με πέντε βαθμούς (πρωταθλητής χειμώνα είχε αναδειχτεί έτσι κι αλλιώς από το Σάββατο μετά τη δική μας dapipa), αλλά η δήλωση του Πατέρα σηκώνει όχι απλώς πρωτοσέλιδο αλλά πρώτο θέμα σε πολλές από αυτές.

Οσο για τη δήλωση αυτή καθ' αυτή; Αλλο ένα από τα γνωστά mind games που ...μυρίζουν Βγενόπουλο και όχι Πατέρα. Κάτι σαν το "ήξεις - αφίξεις". Και μπορεί η δήλωση Πατέρα να μην έχει κόμμα που ανάλογα με το πού τοποθετείται, αντιλαμβάνεται κανείς το νόημα της φράσης, αλλά έτσι κι αλλιώς πάλι διπλή είναι η ερμηνεία.

Τι μας λέει; Είτε "μένω, αν σταματήσετε τα επεισόδια", είτε "φεύγω, γιατί η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο".

Σε κάθε περίπτωση, προσωπικά δεν έχω διάθεση να ασχοληθώ με mind games και να μπω στο "μυαλό του Πατέρα" για να κατανοήσω τι ακριβώς εννοεί. Θα το κάνουν έτσι κι αλλιώς οι φυλλάδες για λογαριασμό μου, για λογαριασμό όλων των οπαδών του Παναθηναϊκού.

Πιθανολογώ πάντως πως ούτε ο ίδιος (και ο Βγενό) έχει αποφασίσει τι ακριβώς θα κάνει. Θα κινηθεί ανάλογα με τις εξελίξεις. Αυτές θα περιμένω κι εγώ για να δω προς τα πού θα βαδίσει ο Παναθηναϊκός στο μέλλον.

Αυτό, πάντως, που όποια κι αν είναι η απόφασή του δεν θα σταματήσω να λέω, είναι πως για το σημερινό κατάντημα φέρει πια και ο ίδιος ευθύνες. Μπορεί να μην τις φέρει στον απόλυτο βαθμό, αφού όλοι γνωρίζουμε τι προηγήθηκε, αλλά πάντως έχει το δικό του αρκετά μεγάλο μερίδιο. Από την περυσινή απόφαση παραίτησης στην πιο κρίσιμη για τα διοικητικά της ομάδας περίοδο, μέχρι την σημερινή αδράνεια για τα τεκταινόμενα. Και βέβαια πριν και πάνω απ' όλα για την κακή επιλογή συνεργατών. Αυτά, προσωπικά του τα χρεώνω και δεν πρόκειται να αλλάξω γνώμη.

Αν μάλιστα αποφασίσει τελικά να παραιτηθεί, θα είναι υπεύθυνος για ένα πρωτοφανές πισωγύρισμα της ομάδας σε τόσο πέτρινα χρόνια που κανένα περσινό νταμπλ δεν θα μπορέσει να το γλυκάνει και να αμβλύνει τις εντυπώσεις μιας τέτοιας ενέργειας. Και δεν θα έχουν άδικο κάποιοι να τον χαρακτηρίσουν ρίψασπι.

Scratch: Kαταδικαστέα τα επεισόδια που φαίνεται να τον οδήγησαν σ΄ αυτή την ανακοίνωση, αλλά κανείς δεν πρέπει να ξεχνάει ότι είναι αποτέλεσμα λανθασμένων επιλογών της διοίκησης. Και καλώς ή κακώς, δικαίως ή αδίκως διοίκηση είναι πια ο ίδιος (που σημαίνει ότι αποδέχτηκε να σηκώσει το βάρος των λαθών και άλλων).

Bασανιστήριο...

Τελικά, αυτή η ομάδα είναι βαριά άρρωστη ή είναι εντελώς πεθαμένη; Περιμένει κανείς ότι μπορεί να ανακάμψει; Εστω ότι αύριο ο γαύρος χάνει το ματς στη Λάρισα (ναι, καλά...), οπότε η αγωνιστική θα θεωρηθεί ως μη γενόμενη, υπάρχει περίπτωση να καταφέρει ο Παναθηναϊκός να αντιστρέψει το κλίμα και να κυνηγήσει με αξιώσεις το πρωτάθλημα; Αφού σε μια παρακάτω στροφή θα κάνει κι άλλη γκέλα. Και μετά κι άλλη, κι άλλη... Προσωπικά πιστεύω ότι το πρωτάθλημα μας τελείωσε και πάμε φουλ για τα πλέι οφ. Οποιο κι αν είναι το αυριανό αποτέλεσμα. Οποιες κι αν είναι οι μεταγραφές που (δεν) θα γίνουν. Γιατί το πρόβλημα είναι εσωτερικό και όχι αγωνιστικό. Και προφανώς θα συνεχίσει να είναι εσωτερικό και όχι αγωνιστικό, αφού καμία κίνηση δεν γίνεται (και καμία διάθεση δεν υπάρχει) για να αλλάξει αυτή η κατάσταση.




Στα θετικά (τα ποια;).

* Δεν έχει εφημερίδες αύριο και καθώς υπάρχει το δεύτερο μισό της αγωνιστικής οι φυλλάδες της Δευτέρας δεν θα έχουν εμάς πρώτο θέμα.

* Το ντου των "παλικαριών" μας θα φέρει κι άλλες τιμωρίες, οπότε αρκετά από τα υπόλοιπα εντός έδρας παιχνίδια θα διεξαχθούν χωρίς τη μίρλα και τη μουρμούρα που δίνει πλεονέκτημα στον αντίπαλο.

* Το πήραμε (;) τελικά απόφαση ότι αυτή η χρονιά είναι χαμένη, οπότε θα σταματήσουμε να καρδιοχτυπάμε και να αγωνιούμε σε κάθε αγωνιστική.

Οσο για τα αρνητικά; Από πού θες ν' αρχίσω;



* Από τον Ζεσουάλδο - Das experiment - Φερέιρα που εξακολουθεί να δοκιμάζει σχήματα και πρόσωπα; Αυτή τη φορά ήταν ο Ιωαννίδης αντί Νίνη στο ματς και σε ρόλο ...επιτελικού χαφ. Ο Λέτο στην δεξιά πλευρά, με τον Λάζαρο αριστερά (αντί να παίξουν αριστερά ο Αργεντίνος και στον άξονα ο Χριστοδουλόπουλος), ο Μαρίνος αναντικατάστατος (ψέμματα, αντικαταστάθηκε στο εβδομηντα...τόσο απο τον κοτσιδοφόρο Γκαρσία), ο Κατσουράνης μάλλον σε ρόλο εξαριού, χωρίς να ανεβαίνει, ο Πετρόπουλος στον αγώνα σε μια χρονική στιγμή και με ένα σχήμα που δεν δικαίωνε την επιλογή του προπονητή και ο Γιούρκας αντί του Βύντρα στα δεξιά (αυτό δεν είναι πείραμα, είναι απλά αποτυχημένη επιλογή) να κάνει κάτι σαν σέντρες και να θέλει το μηχανάκι του Μήτρογλου για να επιστρέψει στην άμυνα.



* Από την απόδοση; Ανευρη, άψυχη, άνοιωθη, άχρωμη, άοσμη. Μόλις τέσσερις τελικές; Εντάξει, ο Τζόρβας αυτή τη φορά δεν έφταιγε για το γκολ, Σπυρόπουλος απών, για το Γιούρκα τα είπαμε παραπάνω, ο Λέτο δεν έχει βρει σε καμία περίπτωση ρυθμό (πιστώνεται ωστόσο τη μπαλιά που έφερε τη μεγαλύτερη ευκαιρία της ομάδας), ο Νίνης παίζει σαν παλαίμαχος (κοπιράιτ Νιόπλιας), ο Λάζαρος σε ρηχά νερά, ο Μαρίνος άστο καλύτερα και ο φουκαράς ο Σισέ μόνος του σαν την καλαμιά στον κάμπο, να προσπαθεί να πάρει μια μπαλιά. Στο τέλος, "παίζει" να πλακώσει ο ίδιος τους συμπαίκτες του στο ξύλο, προλαβαίνοντας στη γωνία τους οπαδούς που καραδοκούν.

* Αν για τον αγώνα στις Σέρρες, ή γι΄ αυτόν στην Τρίπολη η απορία ήταν το αν θα πρέπει να τιμωρηθεί μια ομάδα που οι οπαδοί της κάνουν επεισόδια εκτός αγωνιστικού χώρου, σήμερα δεν έχουμε το παραμικρό δίλημμα. Τα "καμάρια' μας φρόντισαν να κάνουν τις φασαρίες εντός αγωνιστικού χώρου, εξασφαλίζοντας τη σίγουρη τιμωρία (είπαμε παραπάνω αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, θα μπορέσει η ομάδα να αγωνίζεται χωρίς άγχος, πίεση και γκρίνια, αφού έτσι κι αλλιώς οι οπαδοί μόνο την εντύπωση της "έδρας" δεν προσφέρουν). Μόνο που η τιμωρία αυτή είναι διπλή. Τόσο για την ομάδα όσο και για τους ήσυχους οπαδούς που έχουν σαν μαλάκες πληρώσει το διαρκείας τους (και δεν το κάνουν όλοι από το πλεόνασμά τους) και δεν θα μπορούν να δουν μπάλα. Ποια μπάλα θα μου πεις; "Παίζει" αυτή η τιμωρία να κάνει καλό στην υγεία τους, γιατί κανα εγκεφαλικό δύσκολα θα το γλίτωναν με τέτοιο θέαμα.


* Για άλλη μια φορά η μίρλα (από οπαδούς και ΑΡΔ) θα σέρνεται για μεγάλο χρονικό διάστημα αφού έρχεται η διακοπή των Χριστουγέννων. Ενδέχεται μάλιστα να γίνουν ακόμα χειρότερα τα πράγματα, αν έρθει καμιά "στραβή" στο κύπελλο...


* Η νίκη του Βόλου έρχεται μία ημέρα μετά το ...Φαρ Ουέστ στη Σούπερ Λίγκα και τα χοντρά λόγια που αντάλλαξαν Πατέρας - Μπέος και αν μη τι άλλο θα έπρεπε το γεγονός αυτό να λειτουργήσει πωρωτικά (σε όλες τις βαθμίδες της ομάδας...) για τον σημερινό αγώνα. Κάτι τέτοιο δεν συνέβη, οπότε επικοινωνιακά ο Αχιλλέας κερδίζει τις εντυπώσεις (πέρα από τους βαθμούς). Σα να λέμε: "Μπροστινός" - "Υπόδικος" 0-1.




Scratch: Πολλή κλωτσιά ο Βόλος...



Scratch 1: Πολλή ταλαιπωρία της μπάλας ο Παναθηναϊκός.


Scratch 2: Σπριντάρει καλά ο γερο-Ζεσουάλδο (στο "ντου" και το κυνήγι των οπαδών).


Scratch 3: Ολοι έτρεχαν να γλυτώσουν και ο Σισέ προχωρούσε ατάραχος προς τη φυσούνα.


Scratch 4: Tελικά, ήταν καλό που έπεσε η τιμωρία για τον αγώνα με τον Πανσερραϊκό; Πόσο περισσότερες πιθανότητες είχαμε να πάρουμε αποτέλεσμα χωρίς τη γκρίνια της εξέδρας;


Scratch 5: "Nτου" στους παίκτες, αντικείμενα στα επίσημα; Πατέρα, πάρε μέτρα γιατί σε λίγο καιρό θα ακούς και το όνομά σου σε σύνθημα και φοβάμαι ότι δεν θα είναι σαν τα προηγούμενα.


Scratch 6: Πρωτάθλημα; Last year. Οχι, δεν με πειράζει ιδιαίτερα η απώλεια. Με πειράζει σίγουρα ο τρόπος και οι χαμένες προσδοκίες που κάποιοι μας τις καλλιέργησαν για να είναι ιδιαίτερα υψηλές φέτος. Δεν θα στενοχωρηθώ όμως κιόλας. Υπάρχουν πολύ σοβαρότερα πράγματα να μας στενοχωρήσουν. Κι όσοι είναι πρόθυμοι να κάνουν "ντου" στο γήπεδο για να κράξουν ή να την "πέσουν" στους παίκτες, ας κρατήσουν την ενέργειά τους για τους δρόμους και τις πορείες. Γιατί αύριο - μεθαύριο όταν μας εξαθλιώσουν εντελώς δεν θα έχουν ούτε τη διάθεση, αλλά ούτε και τα λεφτά για να πάνε στο γήπεδο και να ασχοληθούν με τη μπάλα...

***

ΤΟ "ΝΤΟΥ"

ΟΙ ΤΑΡΑΓΜΕΝΟΙ

και ο ατάραχος...
(μέσα στην τσαντίλα ο Τζιμπρίλ)

Επιστροφή στο μέλλον

Το εξώφυλλο της εφημερίδας "Το Βήμα" τρία χρόνια μετά...

Oταν σίγησε ο Σισέ...

Mήπως έκανε σε κανέναν εντύπωση το σημερινό αποτέλεσμα; Δεν το ξέραμε, δεν το λέγαμε, ότι σ΄ αυτή την ομάδα ο μόνος που σκοράρει είναι ο Σισέ, οπότε σε περίπτωση που για τον άλφα ή βήτα λόγο δεν θα καταφέρει να στείλει τη μπάλα στο πλεχτό, αυτή η ομάδα δεν έχει λύσεις; Αυτή είναι η μεγάλη αλήθεια και αυτή αποκαλύφθηκε για μια ακόμα φορά σήμερα. Ο Σισέ δεν τράβηξε, ο Παναθηναϊκός έχει να επιδείξει μόλις δύο ευκαιρίες στον αγώνα της Τρίπολης μοιραία δεν σκόραρε και είναι και τυχερός που δεν έχασε, γιατί αν υπήρχε μια ομάδα μέσα στο γήπεδο, αυτή ήταν ο Αστέρας. Δεν πρόκειται να κάτσω πάλι να ασχοληθώ με όσα συνήθως λέμε, ότι και καλά κάποιες ομάδες με μας σκίζονται ενώ με άλλους παίζουν φιλικά. Γιατί αν με μας σκίζονται είναι επειδή η δική μας απόδοση τους το επιτρέπει. Παίξε εσύ σαν Παναθηναϊκός και θα δεις αν μπορούν να σου κάνουν ζημιά, όσο και να σκίζονται.

Θα με ρωτήσεις, βέβαια, η απόδοση της ομάδας είναι άσχετη από το στήσιμό της; Οχι δεν είναι. Εχουμε πει ότι ο Φερέιρα δικαιούται να έχει πίστωση χρόνου και δεν μπορεί να κριθεί ακόμα. Δεν μπορείς όμως και να μη λες αυτό που βλέπεις. Οτι δηλαδή ένα μήνα, μια απλή βελτίωση, ένα τόσο δα στοιχείο, μια πινελιά που ο καθένας αναμένει να προσθέσει ένας νέος προπονητής και μάλιστα ένας προπονητής που θεωρείται ιδιαίτερα καλός και έμπειρος, δεν έχει υπάρξει.

Τι έκανε ο Φερέιρα σήμερα; Πήγε και κατέβασε μια ομάδα γεμάτη με αμυντικογενείς παίκτες. Αν λοιπόν σκοπός του ήταν να πάρει την ισοπαλία, μπράβο του, το κατάφερε. Ομως, όταν κατεβαίνεις έτσι σε έναν αγώνα με τον Αστέρα, εσύ, ο περυσινός πρωταθλητής, τότε μόνος σου δίνεις τον αέρα στον αντίπαλο να σου ανεβεί στο σβέρκο. Γιατί του δίνεις αυτόματα το μήνυμα πως τον φοβάσαι, πως δεν πήγες εκεί με το μαχαίρι στα δόντια, έτοιμος να του κόψεις το λαρύγγι, αλλά πήγες για να παίξεις κλεφτοπόλεμο.

Εγώ αυτό που βλέπω, πάντως, είναι ότι ο Πορτογάλος δεν έχει καταφέρει ούτε καν αυτό που πετυχαίνει σε κάθε ομάδα η αλλαγή προπονητή. Να αλλάξει την αύρα του συλλόγου. Την ψυχολογία του. Δεν έχει αλλάξει το παραμικρό και τελικά δεν ξέρω αν αυτό οφείλεται στο ότι είναι "λίγος", ή στο ότι δεν έχει ακόμα καταφέρει να κατανοήσει την ελληνική πραγματικότητα. Αν οφείλεται στο πρώτο, τότε σαφώς φταίνε αυτοί που τον έφεραν. Αν οφείλεται στο δεύτερο, τότε σαφώς φταίνε αυτοί που τον ενημερώνουν. Κάτι μου λέει ότι αυτοί της πρώτης και της δεύτερης περίπτωσης, ταυτίζονται. Και από την στιγμή που ταυτίζονται, κάτι μου λέει ακόμα - βάσει και της ...περιρρέουσας ατμόσφαιρας - ότι είναι οι ίδιοι που τον καθοδηγούν.

Και γιατί σε μια τέτοια περίπτωση να μην πιστέψω ότι ο Πορτογάλος στήνει τις ενδεκάδες καθ΄ υπόδειξιν με έτοιμο χαρτάκι; Ετσι κι αλλιώς "λιγούρης" και βιαστικός μου είχε φανεί όταν επρόκειτο να κλείσει η συμφωνία μαζί του. Παρεμπιπτόντως ο ίδιος τόνισε πως δεν γνώριζε ότι ο Καραγκούνης επρόκειτο να κάνει ρεκόρ με τη συμμετοχή του στον αγώνα με την Κοπεγχάγη. Για την άγνοιά του, πάλι κάποιος (ο γνωστός άγνωστος ή οι γνωστοί άγνωστοι...) δεν ευθύνεται;

Από εκεί και πέρα, η ουσία είναι ότι με τον αμυντικογενή Μαρίνο σε θέση εξτρέμ δεν μπορείς να πας μακριά. Δεν μου φταίει ο παίκτης. Φιλότιμος είναι, προσπαθεί, εσχάτως όπως έχω αναφέρει έμαθα ότι παίζει κι αυτός με τραυματισμό ανάλογο του Λέτο (έχει μαζέψει υγρό στο γόνατο), αλλά δεν είναι η θέση του αυτή, πώς να το κάνουμε! Και αναρωτιέμαι για ποιο λόγο έμεινε εκτός αποστολής ο Γκοβού. Οταν ο ίδιος ο παίκτης δέχτηκε τροποποίηση του συμβολαίου του για να δείξει ότι πραγματικά έχει διάθεση να δείξει τον καλό του εαυτό; Μήπως ακόμα και τα χρήματα που δικαιούται ανά αγώνα μας φαίνονται πολλά και θέλουμε να τον "σκοτώσουμε" το Γενάρη; Γιατί δεν έπαιξε από την αρχή ο Λέτο; Οταν είναι κάποιος έτοιμος, είναι έτοιμος, έτσι δεν είναι; Γιατί έπαιξε ο Χριστοδουλόπουλος αριστερά, όταν γνωρίζουμε πια όλοι πως το καλό του παιχνίδι και η αγαπημένη του θέση είναι πίσω από τον φορ; Και γιατί ο Κατσουράνης τοποθετήθηκε με την είσοδό του πίσω από τον Σισέ; Και ακόμα, γιατί έμεινε εκτός αποστολής ο Γκαρσία; Ποια λογική έχουν όλες αυτές οι ενέργειες;

Θα πει κανείς, τέτοια ώρα, τέτοια λόγια, σε κάθε αποτυχημένο αγώνα η καλύτερη ενδεκάδα είναι αυτή που δεν χρησιμοποιήθηκε. Και η κριτική εκ των υστέρων είναι εύκολη. Ομως, εδώ έχουμε να κάνουμε με μια ομάδα που όλοι γνωρίζουμε τις παθογένειές της. Ολοι γνωρίζουμε πως με τα ψέμματα βρισκόταν μέχρι τώρα στην πρώτη θέση. Και πως μόνο με θαύμα θα συνέχιζε να παραμένει σ΄ αυτήν αν δεν υπήρχαν βελτιώσεις. Τι κάνεις σ΄ αυτή την περίπτωση; Προσπαθείς να χρησιμοποιήσεις τα καλύτερα υλικά που διαθέτεις. Οταν χωρίς να συντρέχει λόγος τραυματισμού, ή απουσία λόγω καρτών, ή ακόμα λόγω τιμωρίας για πειθαρχικό παράπτωμα (άλλωστε είδαμε πόσο "ελαστική" μπορεί να είναι η διοίκηση σ΄ αυτή την τελευταία περίπτωση) επιλέγεις να μην χρησιμοποιήσεις τα καλύτερα "όπλα" που διαθέτεις, αφήνοντας τα μισά εκτός αποστολής και τα άλλα μισά στον πάγκο, αυτό ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΛΟΓΙΚΗ. Γιατί τότε η γκέλα που σου έκλεινε από καιρό το μάτι, δεν θα αργήσει να έρθει. Και ενδεχομένως θα έρθουν κι άλλες. Οχι επειδή αυτή η ομάδα έχει παίκτες που δεν αξίζει να παίζουν βασικοί σε μια ομάδα που κάνει πρωταθλητισμό. ΄Η για να το πω καλύτερα, όχι ΜΟΝΟ γι΄ αυτό. Πολλές ομάδες έχουν καταφέρει με μέτριους παίκτες να κατακτήσουν πρωταθλήματα. Γιατί ο προπονητής μπορεί να πάρει το καλύτερο από τον καθένα τους, γιατί υπάρχει σύμπνοια μεταξύ τους, γιατί είναι ΟΜΑΔΑ.

Αυτή η ομάδα όμως, για την οποία συζητάμε τώρα, είναι ομάδα ΑΡΡΩΣΤΗ. Είναι άρρωστη στο εσωτερικό της. Στα σπλάχνα της. Στα αποδυτήριά της, στις σχέσεις των παικτών μεταξύ τους και στις σχέσεις των παικτών με τους παράγοντες, με τους οποίους έρχονται σε άμεση επαφή. Ναι, σωστά, καταλάβατε, τον Αντωνίου υπονοώ (και σε μικρότερο βαθμό τον Σοκοφρέιτας, μόνο επειδή είναι ξένος).

Και τελικά όλα αυτά μαζί συνθέτουν αυτό που βλέπουμε. Και αυτό που βλέπουμε αν δεν διορθωθεί σύντομα και αμφιβάλλω αν μπορεί να διορθωθεί με κάποιες μεταγραφές το Γενάρη που έτσι κι αλλιώς δεν είναι καν βέβαιο ότι θα γίνουν (βρε μπας και πήραμε τον μπαρμπα-Φερέιρα αντί για κάποιον Μπιέλσα ας πούμε, επειδή θα ήταν "βολικός" στο θέμα των μεταγραφών;) μπορεί κάλλιστα να γίνει και χειρότερο.

Και αν γίνει χειρότερο θα αγγίξει και τον Νικόλα Πατέρα. Γιατί μπορεί μέχρι τώρα ο πρόεδρος να απολαμβάνει την αγάπη και την στήριξη των οπαδών, αλλά για πόσο καιρό ακόμα θα δέχεται ο καθένας το "άλλοθι" των "εγκλημάτων του καλοκαιριού"; Ναι, αυτό ευθύνεται για ό,τι βλέπουμε ως τώρα, αλλά αν δεν υπάρξει βελτίωση ΚΑΙ οι ευθύνες του Πατέρα, θα είναι μεγάλες. Και μέσα σ΄ αυτές θα συμπεριλαμβάνεται το γεγονός ότι άλλαξε τον προπονητή μεσούσης της περιόδου (δεν έχει σημασία αν το έκανε και πέρσι με επιτυχία, ήταν πολύ διαφορετικές οι συνθήκες...) αναλαμβάνοντας το ρίσκο για την πρόσληψη του συγκεκριμένου και "απαλλάσσοντας" τους δύο τεχνικούς διευθυντές του από τις ευθύνες που είχαν για αυτή τους την επιλογή.

Οσο για τους οπαδούς, τα αισθήματά μου είναι ανάμικτα. Από τη μια μεριά τέτοιες πρακτικές είναι κόντρα στη μενταλιτέ του Παναθηναϊκού. Δεν είμαστε εμείς από τις ομάδες που όπου πάνε οι οπαδοί τους τα σπάνε και δημιουργούν επεισόδια. Δεν είναι αυτός ο Παναθηναϊκός.

Από την άλλη, μέσα στην γενικότερη οικονομική κατάσταση, το να ξεκινήσει κάποιος να πάει να παρακολουθήσει την ομάδα του σε εκτός έδρας αγώνα συνιστά πια πραγματική θυσία. Οικονομική, ηθική, ψυχολογική, ακόμα και βιολογική (σωματική). Και περιμένει αν μη τι άλλο να μην τον θεωρούν κορόιδο. Περιμένει το ελάχιστο της προσφοράς από τους καλοπληρωμένους αστέρες της ομάδας του. Κι όταν δεν το βλέπει δικαίως εξοργίζεται. Σίγουρα πάντως δεν νομιμοποιείται να εκτονώνει την οργή του με αυτό τον τρόπο...

Scratch: Τελικά, το παίρνει το χαρτάκι ο Πορτογάλος, ή δεν το παίρνει;

Scratch 1: Πόσο χειρότερος μπορεί να γίνει ο Σπυρόπουλος; (τον τελευταίο καιρό όλο και περισσότερο θυμάμαι το επεισόδιό του με τον Τεν Κάτε. Εθιξε... ιερά και όσια τότε ο τεντάς και τον πήρανε από τη μούρη οι ΑΡΔ. Μήπως τελικά είχε δίκιο;).

Scratch 2: Επιτέλους έξω ο Ζιλμπέρτο. Το λέω εγώ που τον λατρεύω. ΔΕΝ ΒΛΕΠΕΤΑΙ πια... Δεν αντέχω να τον βλέπω να σέρνεται...

Scratch 3: Μαρίνος ο νέος ...Βύντρα; (κι ύστερα λέγαμε ότι παίζει με μέσο ο Λουκάς...).

Scratch 4: Τι απόδοση θα έχει το διπλό στο ματς με τον γαύρο Βόλου;

Scratch 5: T-Ρ-Α-Γ-Ω-Δ-Ι-Α...

To νησί και το κλαρί...

My name is Diamantidis, Dimitris Diamantidis

Δημήτρη Διαμαντίδη είσαι ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟΣ ΠΑΙΚΤΗΣ αγόρι μου! Να σε χαίρεται η μανούλα σου και η Πανάθα μας!

Scratch: ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ: 10-12-1948: Γεννήθηκε ο Ντούσαν Μπάγεβιτς. 10-12-2003: Juve - Ολυμπιακός 7-0. Χρόνια πολλά βρε! 

Tέλος παρένθεσης ή αρχή παρακμής;

Πέρσι ήταν η ανάγκη κατάκτησης του πρωταθλήματος. Του τίτλου που αποτελούσε αναγκαία συνθήκη για την διατήρηση της πολυμετοχικότητας και την αποφυγή της επιστροφής στον «πράσινο μεσαίωνα». Στο όνομα του συγκεκριμένου σκοπού θυσιάστηκε από την πλειοψηφία των οπαδών του «τριφυλλιού» η ψυχική ευεξία αλλά και η οπαδική περηφάνια που πρόσφεραν οι ευρωπαϊκές επιτυχίες μιας ομάδας που αναγνωριζόταν από όλους, εχθρούς και φίλους, ως η πλέον «ευρωπαϊκή» ομάδα του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Το αντέξαμε, παρόλο που οι δύο αγώνες με τη Ρόμα στο Γιουρόπα Λιγκ ήρθαν, επίτηδες λες, να μας θυμίσουν εμφατικά πόσο υπέροχο συναίσθημα είναι αυτό που εν γνώσει μας αποφασίσαμε να στερηθούμε στο όνομα της κατάκτησης μιας κούπας που τη βαφτίσαμε «αυτοσκοπό» σε ένα από τα πιο αναξιόπιστα πρωταθλήματα της Ευρώπης. Το κατάπιαμε και σκεφτήκαμε πως αν την άνοιξη πετύχουμε τον στόχο που είχαμε εξ αρχής βάλει, ελάχιστα θα μας πειράξει το γεγονός ότι στο ζύγισμα των στόχων της σεζόν, η Ευρώπη μας βγήκε λιγάκι ελαφρύτερη.

Και είναι αλήθεια πως όταν τον περασμένο Απρίλη φτάσαμε στην επίτευξη του στόχου, ελάχιστοι ήταν αυτοί που θυμόντουσαν και ακόμα λιγότεροι αυτοί που νοιάζονταν για το τι χρειάστηκε να θυσιάσουμε. Ολοι χαίρονταν με αυτό που κατακτήσαμε. Αυτό που έμοιαζε να σφραγίζει το πέρασμα σε μια άλλη εποχή, την άνοδο σε ένα υψηλότερο επίπεδο και γιατί όχι την εκτόξευση πέρα από τα ελληνικά όρια. Αλλωστε, για μια ομάδα που έχει στο DNA της την Ευρώπη, η παρένθεση μιας σεζόν δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Την επόμενη κιόλας θα ξανάβρισκε τα «πατήματά» της και με μια - δυο ποιοτικές προσθήκες θα ήταν έτοιμη για νέες επιτυχημένες πορείες.

Πόσο λανθασμένη εκτίμηση κάναμε! Οι δύο ποιοτικές προσθήκες δεν αποδείχτηκαν ούτε τόσο ποιοτικές, ούτε τόσο αποτελεσματικές. Η ευρωπαϊκή φανέλα του Παναθηναϊκού δεν αποδείχτηκε τόσο βαριά. Κι αν πέρσι ο παραγκωνισμός της Ευρώπης ήταν επιλογή, φέτος ήταν εξαναγκασμός. Η φλόγα, η δίψα, το πάθος, που είχε καταφέρει να δείχνει τα προηγούμενα χρόνια ο Παναθηναϊκός στην Ευρώπη, αυτή τη φορά απουσίαζαν. Οι αγώνες κόντρα στην Μπάρτσα βαφτίστηκαν ανέλπιδοι από μια ομάδα που μερικά χρόνια πριν είχε κάνει τους Καταλανούς να ιδρώνουν μέσα στο Καμπ Νου μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο για να πάρουν την πολυπόθητη πρόκριση. Και τα ματς κόντρα στις Κοπεγχάγη και Ρούμπιν Καζάν αντιμετωπίστηκαν με …δέος από μια ομάδα που τα προηγούμενα χρόνια θα τις κέρδιζε χωρίς δυσκολία τόσο εντός όσο και εκτός έδρας.

Ναι, δικαιολογίες υπάρχουν πολλές. Κακή προετοιμασία, κακή φυσική κατάσταση, άπειρος και άτολμος προπονητής, ατυχία λόγω τραυματισμών, αλλαγή διοίκησης. Δεκτά όλα αυτά. Αλλά το πάθος; Η φλόγα; Η δίψα που λέγαμε παραπάνω; Πού εξαφανίστηκαν αυτά τα στοιχεία; Πού είναι το περιβόητο ευρωπαϊκό DNA αυτής της ομάδας; Αυτό το σχεδόν «μεταφυσικό» στοιχείο που μεταλαμπαδεύεται λες από φουρνιά σε φουρνιά; Που μεταμόρφωνε κάθε καινούργιο παίκτη της ομάδας λες και είχε κάνει εντατικά σεμινάρια για την ευρωπαϊκή της ιστορία; Σε ποια μαύρη τρύπα εξαφανίστηκε; Στο όνομα ποιας ψύχωσης θυσιάστηκε;

Είναι δύσκολο να οικοδομήσει μια ομάδα το ευρωπαϊκό της όνομα. Ενα όνομα που να αναγνωρίζεται και να εμπνέει σεβασμό. Απαιτεί πολύ χρόνο και πολύ κόπο. Κατορθώνεται μόνο μέσα από διάρκεια και συνέπεια. Αν ένα από τα δύο εκλείψει το όνομα γκρεμίζεται ασύγκριτα πιο εύκολα και πιο σύντομα από όσο χρειάστηκε για να «χτιστεί». Το πολύ - πολύ να θυμάται κανείς από αυτούς που έχουν καλή μνήμη, την αίγλη του παρελθόντος. Και όσο η διάρκεια απομακρύνεται χρονικά και η συνέπεια εξαφανίζεται η ομάδα μικραίνει. 

Και τότε η μία κακή σεζόν δεν είναι μια απλή παρένθεση. Γίνεται κανόνας. Γίνεται το ξεκίνημα για την παρακμή. Και αυτή η παρακμή ξεκινά από την ΣΥΝΗΘΕΙΑ. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τον Παναθηναϊκό αυτή τη στιγμή είναι να συνηθίσει τα αποτυχημένα αποτελέσματα στην Ευρώπη. Να γίνεται κάθε χρόνο γι΄ αυτόν το πρωτάθλημα αυτοσκοπός. 

Να στρέψει από αύριο την προσοχή του στις εγχώριες διοργανώσεις αβασάνιστα, τραβώντας μια γραμμή στην αποτυχημένη φετινή ευρωπαϊκή πορεία, δικαιολογώντας την από τις περιστάσεις και να αποκτήσει ψύχωση για το πρωτάθλημα. ΄Η ακόμα χειρότερα να δει το πρωτάθλημα σαν «εξιλέωση» για την αποτυχία στην Ευρώπη.

Γιατί αν το κάνει, θα έχει γίνει Ολυμπιακός. Αν δεν νοιώθει ντροπή για την φετινή ευρωπαϊκή πορεία και την αποδεχτεί σαν «αναγκαίο κακό» λόγω των αρνητικών συγκυριών και των «εγκλημάτων του καλοκαιριού» θα έχει μεταλλαχτεί.

Και κάποια στιγμή θα βρεθεί να νοιάζεται μόνο για το εγχώριο κατσαρόλι που αν το κατακτήσει θα του δίνει την ευκαιρία να βγει στο Τσάμπιονς Λιγκ και πάλι από την αρχή.

Και για μένα πέρσι το πρωτάθλημα ήταν αυτοσκοπός. Κι αυτό γιατί είχα αναγνωρίσει τις «ειδικές συνθήκες». Ηταν ένα πρωτάθλημα κομβικό. Το φετινό δεν είναι. Ούτε καν με πρόσχημα την κρίση, ή το οικονομικό «άνοιγμα» της ομάδας από αυτούς που διοικούν ή επιθυμούν να διοικήσουν.

Δεν μπορώ να ανεχθώ να βλέπω την ομάδα μου να μικραίνει σε ευρωπαϊκό επίπεδο και αυτό να αντιμετωπίζεται σαν συγκυριακή ατυχία. Κι αν είναι τέτοια, απαιτώ την επόμενη σεζόν να σταθεί ξανά στο ύψος της. Ακόμα και με τίμημα την απώλεια του πρωταθλήματος. Που ποτέ ξανά δεν πρέπει να γίνει αυτοσκοπός, ή ψύχωση…

Ψύχωση; Ευχαριστώ, δεν θα πάρω…

Scratch: Αυτός ο ηρωικός κόσμος που βρέθηκε στην Κοπεγχάγη δεν έχει ψύχωση με το πρωτάθλημα.


Scratch 1: O Τζόρβας στον πάγκο ...χθες!


Scratch 2: Ζητείται αριστερό μπακ.


Scratch 3: Είδε κι απόειδε ο Σισέ που δεν τού έδιναν τη μπάλα να σκοράρει και το έβαλε στον Τζόρβα.

Scratch 4: Mα, πόσα λάθη έκανε ο Γκαρσία;


Scratch 5: Πίστωση χρόνου για την ομάδα ο Φερέιρα, αλλά όχι για τις δηλώσεις. Γιατί οι δηλώσεις μαρτυρούν ότι δεν ξέρει τι του γίνεται!

Scratch 6: Σιμάο μοναδικός κόφτης και έχοντας ήδη δει κίτρινη κάρτα; Ο Θεός μας γλίτωσε από την πεντάρα (ναι, είπαμε πίστωση χρόνου, αλλά μερικά πράγματα δεν "χωνεύονται" με τίποτα).

Scratch 7: Σ΄ αυτό το τουρλουμπούκι, πόσο δύσκολο ήταν να παίξει έστω για ένα δεκάλεπτο ο Καραγκούνης, ώστε να πιάσει τις 100 συμμετοχές; Aυτό δεν είναι μαγκιά! Είναι UNFAIR!

Scratch 8: Μα, το 300ό γκολ ο Καντέ;

Μπουμσόνγκ άνοιξε, Σισέ κλείδωσε

Το 1-0

Το 2-0

Ο Μπουμσόνγκ άνοιξε την πόρτα της νίκης και ο Σισέ την κλείδωσε πίσω του. Τόσο απλά. Το κλειδί βέβαια δεν ήταν άλλο από τον Λάζαρο που με το φάουλ που εκτέλεσε στο πρώτο ημίχρονο επέτρεψε στον Ζαν Αλέν να κάνει τον εαυτό του το καλύτερο "δώρο γενεθλίων" και παράλληλα να κεράσει την ομάδα και τους οπαδούς της. Και με την μπαλιά αυτοθυσίας που έκανε στην επανάληψη, επέτρεψε στον Σισέ να κάνει για μια ακόμα φορά αυτό που ξέρει να κάνει τόσο καλά, να στείλει δηλαδή τη μπάλα στα δίχτυα, να σκοράρει για τέταρτο συνεχόμενο παιχνίδι και να φτάσει τα 13 τέρματα σε ισάριθμες αγωνιστικές (για τον ίδιο όπως έχουμε ξαναπεί είναι ουσιαστικά 13 γκολ σε 12 αγωνιστικές αφού δεν είχε παίξει στην πρεμιέρα με την Ξάνθη).

Τα παραπάνω βέβαια αφορούν το εκτελεστικό κομμάτι της ομάδας σε έναν αγώνα όπου η νίκη μοιάζει με "μαγική εικόνα". Ο Παναθηναϊκός ήταν επιεικώς μέτριος την ίδια στιγμή που ο Πανσερραϊκός άφησε εξαιρετικές εντυπώσεις και ήταν στιγμές που το passing game του συγκριτικά με τα δικά μας χάλια τον έκανε να μοιάζει με τη ...Μπαρτσελόνα. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια πως το τελικό αποτέλεσμα δεν είναι δίκαιο. Μπορεί ο Πανσερραϊκός να ήταν καλύτερος, αλλά από την στιγμή που ...κατάφερε να χάσει όλες τις ευκαιρίες που δημιούργησε δεν δικαιούται διά να ομιλεί. Δικαιούται βεβαίως να ομιλεί για ένα χέρι του Πλεσί στο πρώτο ημίχρονο.

Από εκεί και πέρα, η μία "ανάγνωση" του σημερινού αγώνα - που βέβαια ουδόλως μπορεί να καθησυχάζει... - είναι πως η ομάδα με δεδομένα τα προβλήματά της συνεχίζει να προχωρά χωρίς απώλειες και παρέμεινε στην κορυφή της βαθμολογίας. Επομένως, όταν οι αποθεραπευθέντες αποκτήσουν ρυθμό, μάλλον καλύτερα θα πάει παρά χειρότερα. Αυτό ωστόσο δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει ο κίνδυνος να γίνει κάπου η στραβή.

Υπάρχει βέβαια και το θέμα των επιλογών του Φερέιρα. Ξεκαθαρίζουμε εννοείται ότι ο Πορτογάλος ΑΚΟΜΑ δεν είναι δυνατόν να κριθεί. Παρόλα αυτά θα γίνει κουβέντα για τις επιλογές του. Κάποιοι για παράδειγμα θα πουν ότι δεν είναι δυνατόν να αλλάζει στον ίδιο αγώνα όλη την δεξιά πλευρά βάζοντας ΚΑΙ Γιούρκα ΚΑΙ Γκοβού που είναι ζήτημα αν έχουν παίξει μαζί έστω και σε ...φιλικό (έπαιξαν στην πρεμιέρα μαζί, θυμάται κανείς;). Οπως επίσης θα πουν ότι αρχίζει να εκνευρίζει η εμμονή του στον Πλεσί την στιγμή που υπάρχει το "πολυεργαλείο" Σιμάο που μόλις μπήκε στον αγώνα στην επανάληψη, σουλούπωσε το κέντρο και περιόρισε τις επιθετικές προσπάθειες του Πανσερραϊκού. Ο ίδιος ο προπονητής το δικαιολόγησε όμως στην συνέντευξη Τύπου λέγοντας ότι θέλει να δει όλους τους παίκτες. Και αν δεν τους δει στον αγώνα με τον Πανσερραϊκό, πού θα τους δει μπορώ να συμπληρώσω εγώ. Ενας λόγος παραπάνω που πλησιάζει και ο Γενάρης και ο ίδιος θα κληθεί να κάνει τις εισηγήσεις του για τις μεταγραφές.

Σεϊταρίδης, Γκοβού και Νίνης ήταν τα νέα πρόσωπα και λογικό είναι να συγκέντρωσαν επάνω τους όλα τα βλέμματα. Για τον Γιούρκα ακούω τους ΑΡΔ να λένε ότι έκανε πολύ καλό παιχνίδι, έφτασαν μάλιστα στο σημείο να κάνουν λόγο για την επιστροφή του στην Εθνική. Αράξτε, παλικάρια, βιάζεστε! Πειράζει που δεν θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σας; Ηταν άριστος ο Γιούρκας δημιουργικά, αλλά κάκιστος αμυντικά. Στο πρώτο ημίχρονο ο Πανσερραϊκός κατέβαινε συνεχώς από την αριστερή του πλευρά και ο Γιούρκας μονίμως ξεχνούσε να επιστρέψει. Στην επανάληψη βέβαια βελτιώθηκε πολύ, αλλά μην ξεχνάμε ότι βελτιώθηκε συνολικά η αμυντική λειτουργία του Παναθηναϊκού με την είσοδο του Σιμάο. Θα μπορούσε κάποιος να υποστηρίξει βέβαια ότι ο Γιούρκας δεν ήταν καλός στο πρώτο μέρος επειδή δεν είχε βοήθεια από τον Γκοβού, ενώ στο δεύτερο που υπήρχε αλληλοκάλυψη από τον Μαρίνο έδειξε κι εκείνος καλύτερος. Εγώ θα έλεγα ότι ο Μαρίνος έκανε όλη τη δουλειά αμυντικά και γι΄ αυτό έκλεισε η ...μαύρη τρύπα. Επί της ουσίας δεν λέω τώρα ότι ο Γιούρκας δεν κάνει, κανείς δεν πρέπει να αγνοεί ότι είναι και το δικό του πρώτο παιχνίδι μετά από πολύ καιρό. Αλλά ο Βύντρα είναι καλύτερος ανασταλτικά, πώς να το κάνουμε! Εν πάση περιπτώσει θα περιμένουμε και θα δούμε.

Για τον Γκοβού, δεν μπορώ να πω ότι με χάλασε. Είδα έναν άνθρωπο που είχε διάθεση να κάνει πράγματα. Δεν έβγαλε μάτια αλλά ούτε και ήταν τόσο χάλια όπως τον βλέπουν οι ΑΡΔ που τον έχουν ήδη ξεγράψει. Γιατί αν για τον Γιούρκα χρησιμοποιούμε σαν δικαιολογία για τις ανασταλτικές αστοχίες του την έλλειψη αγώνων, για τον Γκοβού γιατί δεν μπορούμε να κάνουμε το ίδιο;

Με απασχολεί ο τρόπος που αρχίζουν (οι ΑΡΔ) να κριτικάρουν κάποιους παίκτες και κάποιες επιλογές και να προσπαθούν να επιβάλλουν άλλους: "Το παιχνίδι κραύγαζε ότι χρειαζόταν μέσα Καραγκούνη ή Κατσουράνη για να κάνει παιχνίδι" έλεγε ο ένας. "Μαύρο χάλι ο Γκοβού" έλεγε ο άλλος, "Σεϊταρίδης εμφάνιση ενθαρρυντική και για την Εθνική" έλεγε ο τρίτος.

Για τον Νίνη τώρα που μάλλον μας ενδιαφέρει περισσότερο από όλους, έχω να πω ότι στο πρώτο μέρος δεν κατάλαβα τι θέση έπαιζε. Ηταν πίσω από τον Σισέ; Ηταν δεξιά; Το θέμα είναι πως δεν είχε καθόλου ρυθμό. Και για τον Νίνη βέβαια θα πρέπει να περιμένουμε, είναι πολύς ο χρόνος και γι΄ αυτόν που απέχει από το γήπεδο, δεν ήταν δυνατόν να μπει μέσα και να πετάει. Για κανέναν από τους τρεις τους δεν ήταν δυνατόν εδώ που τα λέμε.

Το παρήγορο είναι πως τις μπαλιές που συνήθως κάνει ο Νίνης τις έκανε ο Λάζαρος. Χωρίς αυτόν ο Σισέ θα είχε μείνει θεατής στον αγώνα, αφού και πάλι ήταν απελπιστικά μόνος.

Σημειωτέον εδώ πως οι γραμμές που στα δύο προηγούμενα παιχνίδια του Φερέιρα (με Μπάρτσα και Κέρκυρα) ήταν κοντά, σήμερα ήταν απελπιστικά μακριά. Και το παιχνίδι εξαιρετικά άναρχο. Σ΄ αυτό έπαιξε ρόλο και η αρνητική παρουσία του Πλεσί που υποχρέωνε τον Ζιλμπέρτο να τρέχει για δύο. Μετά από αρκετά ματς πια, μπορεί κάποιος να πει με σιγουριά πως το παλικάρι "δεν μπορεί". Και πως πρέπει να το σκεφτούν καλά αυτοί που διοχετεύουν προς τα έξω πως είναι θετικοί στο να πουληθούν είτε ο Σιμάο είτε ο Ζιλμπέρτο. Να πουλήσει κανείς αυτούς τους δύο παίκτες χωρίς να έχει φροντίσει να φέρει κάποιους άλλους καλύτερούς τους, είναι ΕΓΚΛΗΜΑ. Σίγουρα μπορεί να βρεθεί παίκτης καλύτερος από τον Σιμάο που αν μη τι άλλο θα μπορεί να πασάρει σωστά στα δύο μέτρα. Αλλά από την στιγμή που δεν τον διαθέτεις, κρατάς τον Μοζαμβικανό και τον βάζεις και βασικό ξεκουράζοντας τον Ζιλμπέρτο μέχρι να βρει τον παλιό καλό εαυτό του. Μια φορά σύγκριση με τον Πλεσί δεν υπάρχει. Ο Σιμάο είναι 100 κλάσεις ανώτερος.

Ανάμικτα είναι τα συναισθήματά μου για την εμφάνιση του Τζόρβα. Είναι αλήθεια ότι έκανε κάποιες καλές επεμβάσεις, μάλιστα έσωσε και γκολ στα χαμηλά που είναι και το αδύνατο σημείο του. Αλλά εξακολουθεί να είναι ασταθής και να μην εμπνέει εμπιστοσύνη.

Αδύναμος κρίκος τα κεντρικά χαφ, αλλά και τα πλάγια μπακ. Μπέλιτς, Γεωργιάδης και Νταλέ έκαναν πάρτι από τις πτέρυγες. Κακός ο Σπυρόπουλος και δεν μπορεί να βελτιωθεί όταν γνωρίζει ότι δεν έχει αντίπαλο στη θέση του. Ενώ αντίθετα, ο συναγωνισμός στα δεξιά ανάμεσα σε Γιούρκα και Βύντρα θα βοηθήσει (αν δεν ...τραυματιστεί πάλι ο Γιούρκας...).

Αντίθετα, καλούτσικα τα πήγαν οι Καντέ και Μπουμσόνγκ. Κλασικά ένα δυο λαθάκια θα τα κάνουν, αλλά σήμερα δεν στοίχισαν.

Για τον Λάζαρο τι να πεις! Εξαιρετική διάθεση, εξαιρετική φόρμα. Μόλις έπαιξε λίγα συνεχόμενα παιχνίδια βρήκε το ρυθμό του και αποδίδει σε υψηλό επίπεδο σε κάθε παιχνίδι.


Εν κατακλείδι, κρατάμε τους τρεις βαθμούς, αλλά και τον προβληματισμό. Θα φτιάξει αυτή η ομάδα; Δεν θα φτιάξει; Υπάρχουν λεφτά για να αγοραστούν κάποιοι παίκτες το Γενάρη; Δεν υπάρχουν; Θα τη βγάλει καθαρή μέχρι το τέλος, αν συνεχίζει να παρουσιάζει τέτοια εικόνα; Δεν θα τη βγάλει; Ενας θεός ξέρει...

***

Scratch: Kλασικά παραμονές της επετείου του θανάτου του Αλέξη Γρηγορόπουλου είχαμε τα γνωστά επεισόδια έξω από το γήπεδο. Δεν θα πάρω θέση, για το αν είναι τελικά οπαδοί του Παναθηναϊκού ή αντιεξουσιαστές, γιατί δεν γνωρίζω τι είναι. Εκείνο που θα πω είναι ότι θεωρώ ανεπίτρεπτο να ψεκάζουν συνεχώς οι μπάτσοι δακρυγόνα, δημιουργώντας πρόβλημα σε μικρά παιδιά, ηλικιωμένους και γενικά ανθρώπους που βρέθηκαν στο γήπεδο ειρηνικά να παρακολουθήσουν έναν αγώνα. Εχει παραγίνει αυτή η κατάσταση και πρέπει να δοθεί ένα τέλος.

Scratch 1: Αυτός ο Φερνάντεζ δεν ήταν καλή ευκαιρία να χρησιμοποιηθεί σήμερα να τον δούμε κι εμείς;

Scratch 2: Είναι απλά εντύπωσή μου ότι ο Ζεσουάλδο "πηγαίνει" περισσότερο τον πορτογαλομαθή Γιούρκα;


Scratch 3: Σιμάο - Πλεσί η μέρα με τη νύχτα...


Scratch 4: Aν ο Κατσουράνης χρειάζεται αποφόρτιση, ο Ζιλμπέρτο τι χρειάζεται;


Scratch 5: O Σισέ σε μια φάση έκανε λάθος μεταβίβαση βγάζοντας στην αντεπίθεση παίκτη του Πανσερραϊκού. Mόλις το αντιλήφθηκε, έτρεξε και διόρθωσε άμεσα το λάθος του βγάζοντας τη μπάλα κόρνερ. Και αυτό λέγεται ΠΑΘΟΣ κύριοι - υπόλοιποι - παίκτες του Παναθηναϊκού.



Scratch 6: Δεν υπάρχει μεγαλύτερο ...καψόνι για τους Λέτο και Καραγκούνη από αυτό που τους έκανε ο Πατέρας. Να αναγκάζονται να ανέχονται ο ένας τον άλλο, σε προπονήσεις και εκδηλώσεις. Αντε, συνέλθετε και οι δύο, κοινός είναι ο στόχος σας!


Scratch 7: Μια χαρά παίκτης ο Γεωργιάδης.


Scratch 8 (πολιτικό): Παραμονές της επετείου συμπλήρωσης δύο χρόνων από τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου και μεσούσης της θύελλας στη ΓΣΕΕ για τα εργασιακά και την επικείμενη περικοπή μισθών στον ιδιωτικό τομέα, τα αστέρια της αντιτρομοκρατικής ανακάλυψαν νέα γιάφκα. Και ο Τύπος βέβαια θα στρέψει εκεί την προσοχή. Τυχαίο; Δεν νομίζω! Ποιον προσπαθείτε να δουλέψετε ρε;

ΦΑΣΕΙΣ

Η ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΤΟΥ ΓΙΑΤΣΕΚ

ΤΑ ΔΑΚΡΥΓΟΝΑ

Ο ΚΟΣΜΟΣ