Και τώρα, τι;

Ωραία! Εγινε κι αυτό. Συσπειρωθήκαμε, κάναμε πορεία, μαζευτήκαμε στο ΟΑΚΑ (τρόπος του λέγειν, γιατί άμα μιλάς για συσπείρωση και υπάρχουν ολόκληρες άδειες κερκίδες, τότε κάτι τρέχει και μην προσπαθεί κανείς να μου μιλήσει για την απογοήτευση, γιατί εδώ έγινε προσκλητήριο κανονικό!), φωνάξαμε συνθήματα, τα χώσαμε στον Μαρινάκη, στον Πιλάβιο, στην ΕΠΟ, στην ΚΕΔ, στη Σούπερ Λίγκα και στο κακό συναπάντημα, χειροκροτήσαμε τους παίκτες σαν πρωταθλητές (αν και έχω Σ-Ο-Β-Α-Ρ-Ο-Τ-Α-Τ-Η ένσταση σ' αυτό...), ζητήσαμε από τον Σισέ να μείνει (ξέρουμε τι πραγματικά του ζητάμε, αλήθεια;) και απολαύσαμε για ένα 20λεπτο τον Παναθηναϊκό των τελευταίων αγωνιστικών (στον υπόλοιπο χρόνο ...απολαύσαμε τον Παναθηναϊκό ολόκληρης της προηγούμενης σεζόν συν το ανυπέρβλητο... μεγαλείο του Γιούρκα Σεϊταρίδη). Α, ναι, "ξύπνησε" και ο "μεθύστακας" (κομμάτι... νωρίς το θυμήθηκε, όταν πια τα πάντα έχουν κριθεί).

Αυτή σε γενικές γραμμές είναι η εικόνα του χθεσινού αγώνα με το πιτσούνι, που να το παραδεχτούμε ήταν πολύ καλύτερο και θα μπορούσε να πάρει τη νίκη. Δεν εξετάζω εδώ αν ήταν καλύτερο, επειδή ο Παναθηναϊκός ήταν επηρεασμένος από όσα προηγήθηκαν και δεν απέδωσε τα αναμενόμενα (που είναι πραγματικότητα) αλλά αυτή καθ' αυτή την εικόνα των δύο ομάδων.

Εχουμε λοιπόν έναν Παναθηναϊκό αποσυντονισμένο. Λογικό. Και αποφορτισμένο. Επίσης λογικό. Ολη την εβδομάδα μόνο με τον επικείμενο αγώνα με τον Ατρόμητο δεν ασχολήθηκε. Δηλώσεις από εδώ, δηλώσεις από εκεί, ανακοινώσεις για την Εθνική, καταθέσεις στην Αστυνομία για το τι έγινε στο ντέρμπι της ντροπής, πήγαινε - έλα του Σισέ με τον Βερβεσό για να καταθέσει μήνυση κατά του Βαγγέλα, προτάσεις μομφής και δεν συμμαζεύεται. Μόνο τη μπάλα δεν είχαν στο μυαλό τους. Από την άλλη ό,τι είχαν να δώσουν το έδωσαν στον αγώνα με τον γαύρο. Φορτίστηκαν έντονα και με όσα ακολούθησαν, επομένως είχαν "στραγγίξει" από συναισθήματα και ενέργεια εν όψει του χθεσινού αγώνα.

Η μπάλα δεν είναι "γυρίζω το διακοπτάκι και ξαναβρίσκω τον ρυθμό μου". Θέλει μια προεργασία ψυχολογική όταν έχουν προηγηθεί τέτοια γεγονότα, πέραν της αγωνιστικής.

Βεβαίως, μπορείς να πεις πολλά χωρίς απαραίτητα να κάνεις κριτική και για τα αγωνιστικά. Δηλαδή, εντάξει, στον συγκεκριμένο αγώνα δεν περιμένω να μου παίξεις μπάλα, αλλά ρε αδερφέ μπορώ να δω πώς είναι - πάλι - το κέντρο χωρίς τον καλό Ζιλμπέρτο, αφού ο Σιμάο καλός χρυσός για να καταστρέψει το παιχνίδι του αντιπάλου, αλλά από δημιουργία μηδέν, μπορώ να δω την τρύπα στην άμυνα και βγάζει μάτια και το γεγονός ότι εκεί στα δεξιά έχω έναν πρώην ποδοσφαιριστή που όσο βαρύ κι αν ακούγεται θα έκανε χάρη στον εαυτό του να σταματούσε τη μπάλα γιατί... ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΤΟ ΠΑΛΙΚΑΡΙ.

Οπως επίσης μπορώ να δω ότι χωρίς τον Λέτο η ομάδα δεν έχει εκρηκτικότητα, ότι ο Γκοβού με το πρώτο γκολ του στο πρωτάθλημα στα τέλη Φεβρουαρίου, μάλλον θα πάρει τον δρόμο του Σισέ και του Ζιλμπέρτο το καλοκαίρι. (Βρε μπας και να βάλουμε τον Γιούρκα δεξί εξτρέμ, αφού του αρέσει τόσο να ανεβαίνει; Ετσι κι αλλιώς για αμυντικός δεν κάνει πια).

Ο μόνος που τα πήγε καλά ήταν ο Νίνης, μέχρι τη στιγμή τουλάχιστον που ...υποχρεώθηκε να κάνει το δεξί μπακ (και ποιος δεν παρέλασε από εκεί, για να καλύψει τον Γιούρκα).

Και αφού βλέπω τα παραπάνω, έχω το δικαίωμα να αναρωτηθώ: Tελικά ο Ζεσουάλδο έχει προσφέρει βελτίωση στην εικόνα της ομάδας και απλά το χθεσινό ήταν απόρροια του επηρεασμού των παικτών από το ντέρμπι και της έλλειψης εναλλακτικών λύσεων, ώστε να "γυρίσει" τα πράγματα στο δεύτερο ημίχρονο; ΄Η μήπως η προηγούμενη αναλαμπή ήταν αποτέλεσμα της επιστροφής των τραυματιών και της ταυτόχρονης φόρμας συγκεκριμένων παικτών; Απάντηση δεν έχω, ακόμα το ψάχνω...

Αν όμως η εικόνα της ομάδας στο χθεσινό αγώνα είναι το ένα ζήτημα, το δεύτερο είναι πως αυτή την εικόνα θα βλέπουμε πάνω - κάτω μας αρέσει δεν μας αρέσει και στο πρωτάθλημα την επόμενη σεζόν, αν δεν γίνουν (και πώς να γίνουν;) μεταγραφικές κινήσεις.

Με τον Σισέ (εκτός τόπου και χρόνου χθες, αλλά αυτός κι αν δεν έχει τα δίκια του) να έχει αποχωρήσει για άλλες πολιτείες, με τον Ζιλμπέρτο να twitter-ίζει (όπως διάβασα) την ώρα του αγώνα κάνοντας αναφορά σε αγώνα ράγκμπι, που σημαίνει ότι είναι ήδη αλλού ΚΑΙ αυτός, με κάποιον από τους Λέτο ή Νίνη να "σπρώχνονται" σε μεταγραφή για να μπει στα ταμεία μπερντές, πόσο καλύτερη άραγε θα είναι η εικόνα της ομάδας του χρόνου;

Και βέβαια με τους μεγαλομετόχους απόντες σε ένα παιχνίδι που είχε σημάνει γενικό προσκλητήριο. Είδα τους Γιαννακόπουλους, μου είπαν ότι ήταν και ο Τζίγγερ (δεν το έχω διασταυρώσει), αλλά πήρε απουσία ο "Πατέρας της καρδιάς μας" και βεβαίως ο Βγενό. Κι αν ο τελευταίος είναι (ή το "παίζει") έτσι κι αλλιώς ακριβοθώρητος, η απουσία του Πατέρα για μένα ήταν φάουλ. Και το γράφω εγώ που γνωρίζετε πόσο πολύ ήθελα να τον βλέπω πρόεδρο της ομάδας. Να υποθέσω ότι μόνο ως πρόεδρος ήθελε να εμφανίζεται; Δεν θέλω να το κάνω γιατί μπορεί να τον αδικώ, αλλά δεν μπορώ να μη το σημειώνω.

Και πάμε στο διά ταύτα. Ωραία, κάναμε το συλλαλητήριο, πήγαμε στο γήπεδο, πήραμε το "χηνάρι" μας δίνοντας την δυνατότητα στον γαύρο να μιλήσει για άξιο πρωτάθλημα (στο στιλ, αυτοί δεν μπορούν να κερδίσουν τον Ατρόμητο, ήθελαν και τίτλο;) ή ενδεχομένως να σώσει και τον Πανιώνιο σήμερα - θα δείξει.

Αλλά από εδώ και πέρα τι; Θα τελειώσουμε το πρωτάθλημα μέσα στην ξενέρα και την απογοήτευση; Θα πάμε στα πλέι οφ έχοντας εκμηδενίσει την διαφορά μας στην ειδική βαθμολογία με αυτούς που μας ακολουθούν, διακυβεύοντας την πρωτιά που θα μας δώσει την δυνατότητα να διεκδικήσουμε πρόκριση στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ;

Γιατί εδώ υπάρχει μια αντίφαση. Από τη μια ως Παναθηναϊκοί έχουμε σιχαθεί το ελληνικό πρωτάθλημα, από την άλλη διακυβεύουμε (αν συνεχίσουμε σ' αυτό το μοτίβο) την συμμετοχή μας στο μόνο θεσμό που μας δίνει χαρές και μας κάνει περήφανους.

Τι ακριβώς θέλουμε; Γιατί αν θέλουμε να δείξουμε τη δυσαρέσκειά μας για την κατάσταση που επικρατεί στο ελληνικό ποδόσφαιρο και αφού όπως φάνηκε συνοδοιπόρους δεν έχουμε (πέραν της ΑΕΚ και του Αρη) σ' αυτή μας την προσπάθεια, η μόνη λύση είναι η αποχώρηση. Αποχωρείς, μηδενίζεσαι, μένεις εκτός Ευρώπης. ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ.

Διαφορετικά δεν έχεις δικαίωμα να παίζεις με το όνομα του Παναθηναϊκού. Μπαίνεις μέσα σε ΟΛΑ τα παιχνίδια, αφήνοντας την ξενέρα σου στην άκρη και παίζεις για την τιμή και την αξιοπρέπεια της ομάδας.

Οταν αποφασίσει ο επίσημος Παναθηναϊκός τι ακριβώς θέλει απ' όλα, τα ξαναλέμε...

Για το θέμα έχω γράψει και εδώ.

Scratch: Βύντρα και πάλι Βύντρα!

Scratch 1: Πολύ θα ήθελα να μάθω το σκεπτικό με το οποίο ψήφισαν λευκό στην πρόταση μομφής ο ΠΑΟΚ, ο Αστέρας Τρίπολης, η Ξάνθη, η Λάρισα και η Καβάλα. Τι σημαίνει δηλαδή λευκό; Δεν είμαι με κανέναν; Νίπτω τας χείρας μου; Αποφασίστε για μένα χωρίς εμένα; Ωραίοι!

Scratch 2: Ωραίος και ο κόραξ! Σε έναν αγώνα που μύριζε μπαρούτι, πάει και διακόπτει τον αγώνα τρεις φορές. Για ποιο λόγο; Είχε ευαίσθητα αφτάκια; Είχε ευαίσθητα ματάκια; Πάλι καλά που δεν έγινε κανα ντου γιατί θα ανακαλύπταμε πόσο καλός είναι στο σπριντ (αν προλάβαινε...) και θα είχαμε άλλα μετά...

Scratch 3: Ωραία και η αθλητική δικαιοσύνη. Μία αγωνιστική για το ξύλο και το ντου.

Scratch 4: Πστ, Νικητιάδη, Μπιτσαξή και οι υπόλοιποι. Την άλλη φορά μη το βάλετε ρε τόσο βαθιά το μαχαίρι στο κόκκαλο!

Scratch5: Τζιμπρίλαρέ μου, το βλέπω πια ότι είναι βέβαιο πως φεύγεις. Ας σε χαρούμε λοιπόν, όσο γίνεται στον λίγο καιρό που απομένει...