Tuesday, April 15, 2008

Εμμονές; Ποιες εμμονές;

Η αλήθεια είναι πως απέναντι στα μπλογκοπαίχνιδα είμαι πάντα επιφυλακτική. Τι νόημα έχει για παράδειγμα να φωτογραφήσεις τα παπούτσια σου και να μοστράρεις στο μπλογκ σου; (Και για να μην παρεξηγηθώ, δικαίωμά του όποιος το κάνει, απλά το γράφω για να μην πάρω ανάλογη πρόσκληση...). Υπάρχουν όμως και άλλα μπλογκοπαίχνιδα που ιντριγκάρουν για να χρησιμοποιήσω τη φράση της meniek που με κάλεσε να συμμετάσχω στο παιχνίδι περί εμμονών. Ενδιαφέρουσα πρό(σ)κληση, μόνο που συνήθως ο καθένας την ...καμπούρα του την έχει πίσω και βλέπει μόνο των αλλωνών. Εχω εγώ εμμονές; Το πρώτο που μπορεί κάποιος (κι εγώ μαζί, εννοείται) να αναρωτηθεί. Και όταν λέμε εμμονές τι ακριβώς εννοούμε; Ενα είδος "ψύχωσης" σαν αυτή που διέκρινε ο Κάτανετς στον γαύρο ή ένα είδος "κολλήματος" σαν αυτό που είχε χρόνια τώρα ο μπαρμπα Οτο που επέμενε να καλεί στην Εθνική τα "παλικάρια του Euro" (εντάξει, τα "γεροντοπαλίκαρα") ακόμα και κουτσά, ενώ αγνοούσε επιδεικτικά τον Ζήκο ή τον Στολτίδη (παρεμπιπτόντως καλά έκανε ο δεύτερος και του πέταξε την πρόσκληση στα μούτρα όταν εδέησε να την κάνει ο Γερμανός...).

Μάνι μάνι και μόνο με τις παραπάνω σκέψεις ήρθε στο μυαλό μου η πρώτη μου εμμονή. Που είναι και ψύχωση που είναι και κόλλημα, που είναι μόνιμη, σταθερή αμετακίνητη προσήλωση όπως την αναφέρει το λεξικό. Κι αυτή δεν είναι άλλη από την ομάδα μου. Τον Παναθηναϊκό. Τον αγάπησα από τα πέντε μου χρόνια, όταν με πήρε μαζί του ο πατέρας μου στη Λεωφόρο και θα τον αγαπώ όσο αναπνέω. Μπορεί να γκρινιάζω και να βρίζω τον τελευταίο καιρό, αλλά αυτή η αφοσίωση είναι ολοκληρωτική. Τόσο πολύ που έφτασα σημείο να απαρνηθώ τον πρώτο, τον παιδικό μου έρωτα, μόνο και μόνο επειδή ήταν οπαδός του ακατονόμαστου. (Αργότερα, δεν χρειάστηκε να τεθούν τέτοια διλήμματα, με γαύρους είχα μόνο φιλικές σχέσεις). Η εμμονή μου με την ομάδα είναι τόσο μεγάλη που τα ποδοσφαιρικά ...φρονήματα είναι το πρώτο πράγμα που ρωτάω σε κάθε νέα γνωριμία. Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς τον Παναθηναϊκό, χωρίς τον ύμνο, χωρίς την τριφυλλάρα.



***


Και πριν απομακρυνθώ από τα αθλητικά, μια ανάλογη εμμονή έχω με το μπάσκετ. Εκεί όμως δεν είναι ο Παναθηναϊκός το σημείο αναφοράς, άσχετα που ευτύχησα να διαθέτουμε ομαδάρα.
Είναι το ίδιο το άθλημα. Το παιχνίδι αυτό καθ΄ εαυτό. Τα τρίποντα, τα καρφώματα, οι άμυνες. Σε νεότερη ηλικία ζωγράφιζα μπασκέτες και προσπαθούσα να αναπτύξω συστήματα στο χαρτί. Ξενυχτούσα για να παρακολουθήσω NBA, είχα τρέλα με την Phi Slamma Jamma λάτρευα το γιουγκοσλάβικο μπάσκετ, ήξερα την παραμικρή λεπτομέρεια για κάθε παίκτη των "πλάβι", κάθε τι για το σοβιετικό μπάσκετ (άτιμο Αλτσχάιμερ έχω ξεχάσει πια τόσες πολλές λεπτομέρειες...). Ναι, ξέρω τι σκέφτεστε. Πιθανότατα ό,τι μου έχει πει ο φίλος μου ο Αλέκος. "Οι γυναίκες ασχολούνται με τη μόδα, τα ρούχα και τα κομμωτήρια. Εσένα κάτι τρέχει με τις ορμόνες σου". Δεν τρέχει όμως τίποτα, το αποδεικνύει μία ακόμα εμμονή μου που θα αναπτύξω αμέσως μετά.


***


Αυτή είναι μια εμμονή κλασικά γυναικεία. Και την έχω στον μέγιστο βαθμό. Είναι η εμμονή με τα αξεσουάρ. Ο,τιδήποτε, από παπούτσια και τσάντες, μέχρι γάντια, πασμίνες, ζώνες, φουλάρια, κασκόλ και faux bijoux (ιδιαίτερα αυτά). Μου είναι αδύνατο να αντισταθώ και κάθε σεζόν τα αγοράζω σωρηδόν. Οσα κι αν έχω αγοράσει, πάντα θα υποκύψω στον πειρασμό να αποκτήσω ακόμα ένα. Καθώς μάλιστα η μόδα αλλάζει γρήγορα, βρίσκομαι με αρκετά πράγματα που λίγο αργότερα είναι κάπως ξεπερασμένα, αλλά επειδή μου είναι αδύνατον να πετάω πράγματα τα συνωστίζω όλα στις ντουλάπες (ευτυχώς που πρόσφατα μεγάλωσα τόσο τις ντουλάπες όσο και τις βιβλιοθήκες μου). Βέβαια για το συγκεκριμένο "ελάττωμα" έχω βρει ένα τέλειο άλλοθι. Ενα ρούχο ή ένα αξεσουάρ της περασμένης σεζόν είναι passe. Ομως, ένα ρούχο ή αξεσουάρ δύο ή τριών χρόνων πριν, δεν είναι passe. Eίναι ...vintage. Oποιος θέλει το πιστεύει, εγώ πάντως έτσι λέω, έτσι λειτουργώ, τα φοράω άνετα και νοιώθω καλά (με μένα).

Και βέβαια όταν μιλάμε για εμμονές, εξέχουσα θέση στη ζωή μου έχει η εμμονή για τα βιβλία, ιδιαίτερα για τα βιβλία λογοτεχνίας. Μαζεύω (αγοράζω) ό,τι βρω, είναι και το δώρο που μου κάνουν συνήθως οι φίλοι και ευελπιστώ να καταφέρω κάποτε να τα διαβάσω όλα. Με ενδιαφέρει να γνωρίζω διάφορες κουλτούρες μέσα από αυτά, γι΄ αυτό διαβάζω από αμερικάνικη μέχρι γιαπωνέζικη λογοτεχνία, από αιγυπτιακή μέχρι σκανδιναβική. Ενα μεγάλο πρόβλημα είναι ότι έχω μανία με την τάξη. Και με τα βιβλία είναι ιδιαίτερα δύσκολο να έχεις τάξη. Πώς να τα ταξινομήσεις; Κατά είδος; Κατά συγγραφέα; Οποιον από τους δύο τρόπους κι αν διαλέξεις, υπάρχει πρόβλημα, καθώς δεν έχουν όλα τα βιβλία το ίδιο ύψος.

(Τα βιβλία προ ανακαίνισης...)


(Τα βιβλία μετά την ανακαίνιση...)

Συνήθως τα ταξινομώ κατά συγγραφέα, εκτός ελάχιστων εξαιρέσεων. Και βέβαια, αλλού η ελληνική, αλλού η μεταφρασμένη λογοτεχνία. Ουαί και αλίμονο αν κάποιος μου τα πειράξει! Αν μου χαλάσει την σειρά που τα έχω τοποθετήσει. Ακόμα κι αν η σειρά που είναι τοποθετημένα δεν έχει για έναν τρίτο μια λογική αλληλουχία, για μένα έχει και με το παραπάνω και ξέρω ακριβώς πού θα βρω τι. Εννοείται ότι δεν δανείζω πια και αφού έχω χάσει αρκετά βιβλία, δανεικά και αγύριστα. Αν κάποιος επιθυμήσει ένα βιβλίο μου και δω ότι το θέλει πραγματικά προτιμώ να το αγοράσω και να του το κάνω δώρο. Επίσης, προσπαθώ να μην τα χαλάω.

(και μετά...)

Δεν τα ανοίγω μέχρι τέρμα όταν τα διαβάζω, δεν έχω χειρότερο από το να είναι τσακισμένη η ράχη τους. Δεν απαρνιέμαι βέβαια τα πολυκαιρισμένα, κακοποιημένα βιβλία μου, αλλά όταν δω τσακισμένη ράχη πάντα κάτι παθαίνω. Τα αισθάνομαι σαν τραυματισμένα. Τα περισσότερα βιβλία μου ακόμα και διαβασμένα μοιάζουν αδιάβαστα.

(και ξανα - μανα μετά...)

(και πάλι μετά...)


Επί τη ευκαιρία, μπορεί να με χαλάσει απίστευτα στην ανάγνωση ενός βιβλίου μια άσχημη γραμματοσειρά. Οπως επίσης και τα ορθογραφικά λάθη (ακόμα έχω σημειωμένα τα λάθη που ανακάλυψα στο "Εκκρεμές του Φουκώ" - είναι και 903 σελίδες βιβλίο βέβαια, αλλά όσο και αν το δικαιολογώ δεν παύει να με χαλάει ένα βιβλίο με λάθη).

***

Μια ακόμα εμμονή μου είναι ο κινηματογράφος. Μόνο που ολοένα και περισσότερο τον τελευταίο καιρό παρακολουθώ ταινίες στο σπίτι. Αυτό είναι βέβαια κάτι που έκανα και στο παρελθόν. Τότε που οργάνωνα "κινηματογραφικές βραδιές" και παρακολουθούσα στο βίντεο 2 και 3 ταινίες κάνοντας ολονυκτία. "Βραδιά περιπέτειας", "βραδιά επιστημονικής φαντασίας", "βραδιά φιλμ νουάρ", "βραδιά μιούζικαλ", "βραδιά θρίλερ". Αυτή η τελευταία ήταν το καλύτερό μου. Με τη φωνή σχετικά δυνατά (ζούσα τότε σε μονοκατοικία, οπότε μπορούσα να δυναμώνω την ένταση όσο ήθελα) και με όλα τα φώτα σβηστά για ατμόσφαιρα. Τα θρίλερ είναι οι αγαπημένες μου εμμονές. Αυτά του Ντάριο Αρτζέντο δε, ακόμα περισσότερο. Οποιος έχει την ίδια εμμονή, ας παρακολουθήσει την παρακάτω σκηνή της "Σουσπίρια". Οποιος φοβάται, ΑΣ ΜΗ ΤΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙ ΚΑΝ!!!


***

Το κομπιούτερ μου και η σύνδεση με το Ιντερνετ είναι η πιο πρόσφατη εμμονή. Μπορώ να αρρωστήσω στην κυριολεξία αν το κομπιούτερ παρουσιάσει κάποιο πρόβλημα, μπορώ να χάσω όλη μου τη διάθεση αν έχω πρόβλημα με την σύνδεση.

Ευτυχώς τελευταία δεν συμβαίνει συχνά, αφού έχω ένα σχετικά καλό κομπιούτερ, ενώ είμαι από τους τυχερούς που δεν έχω συχνά (σπάνια θα έλεγα) πρόβλημα με την σύνδεσή μου. Αυτό βέβαια είναι ένα μελανό σημείο που έχει να κάνει με μια ακόμα εμμονή μου. Προσπαθώ να αποφεύγω σαν τον διάολο το λιβάνι όλες τις εταιρείες χορηγούς του Κοκκαλιακού. Γι΄ αυτό και ουδέποτε διανοήθηκα να αποκτήσω κινητό με σύνδεση Vodafone, αποφεύγω τις συσκευές Siemens, ή τις πιστωτικές τις Citibank κ.λπ. Την πάτησα όμως με την σύνδεση (hellas on line). Την είχα πριν την αγοράσει ο χόχος και εξακολουθώ να την έχω ακόμα και σήμερα. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά όταν πηγαίνω στο γραφείο και έχουν πέσει τα πάντα (εκεί έχουμε otenet) και είναι όλοι ένα βήμα από την νευρική κρίση, φτάνω στο κατάπτυστο σημείο να τους κάνω και πλάκα: "Εμένα με στηρίζει ο Κόκκαλης" τους λέω... Ω, ναι, το ομολογώ, έχω αμαρτήσει και συνεχίζω να αμαρτάνω...

***


Και βέβαια υπάρχουν οι "μικρές" καθημερινές εμμονές. Οπως το ότι δεν μπορώ να φάω από κουτάλι με μυτερή μύτη. Την θέλω στρογγυλεμένη. Επίσης δεν μου αρέσει να φοράω μυτερά παπούτσια, από αυτά που σκοτώνεις κατσαρίδα στη γωνία. Τα θέλω κι αυτά περισσότερο στρογγυλεμένα. Αντίθετα δεν μου αρέσουν τα στρογγυλά τραπέζια. Προτιμώ τα τετράγωνα ή τα ορθογώνια. Δεν μπορώ με τίποτα να αντέξω το θόρυβο από τα κομπρεσέρ. Ξέρω, δεν υπάρχει άνθρωπος που να την βρίσκει με τα κομπρεσέρ, αλλά εγώ αγγίζω τα όρια της παράκρουσης. Και τέλος, απεχθάνομαι να οδηγώ πίσω από φορτηγά. Δεν αντέχω ο,τιδήποτε μου περιορίζει την ορατότητα. Αν δείτε λοιπόν κάποτε μια τρελή να προσπερνά φορτηγά στα Τέμπη, ή στο πέταλο του Μαλλιακού, μπορεί να είμαι εγώ...


***



Αφησα τελευταία, την εμμονή μου, την "ψύχωση" θα έλεγα, που έχω με τις γάτες. Τρελαίνομαι για αυτά τα μικρά, τρυφερά, ναζιάρικα, χνουδωτά πλάσματα.



Η Φάτσα μου

Η Κούκλα μου

Για μια γάτα μπορώ να λιώσω σαν παγωτό. Οχι μόνο για τις δικές μου, αλλά για οποιαδήποτε γάτα που θα συναντήσω. Με τρελαίνει το γουργουρητό τους, η "καμπουρίτσα" που κάνουν όταν θέλουν να τις χαϊδέψεις, οι κινήσεις της ουράς τους, ο αρμονικός γεμάτος χάρη τρόπος που περπατούν. Bρε λες σε μια άλλη ζωή να ήμουν η Bastet;
(Στην τελική όλοι όταν φαντασιώνονται κάποια μετεμψύχωση, πάντα κάποιος διάσημος θεωρούν ότι υπήρξαν σε κάποια άλλη ζωή. Ποτέ κάποιος άσημος, καθημερινός άνθρωπος. Γιατί εγώ να αποτελέσω εξαίρεση; Εχω κι εγώ δικαίωμα να είμαι ψωνάρα!).


***


Δεν θα ήθελα να κάνω ιδιαίτερες προσκλήσεις, γιατί φοβάμαι ότι δεν έχει μείνει και κάποιος που να μην έχει παίξει το συγκεκριμένο παιχνίδι. Αν πάντως δεν το έχουν παίξει, παραδίδω τη σκυτάλη στον Παύλο, τον wrong-guy, την irene, τον Αλέξανδρο και τον kakaskimos

40 comments:

ΠΑΥΛΟΣ said...

Μην δείτε κάποιον να διασκεδάζει και αμέσως να τον χώσετε, κυρία μου. Δεν πρόλαβα να γυρίσω και τσουπ, το παιχνιδάκι. Λοιπόν, ναι, θα λάβω μέρος.

υγ προτιμούσα τα βιβλία πριν τα τακτοποιήσεις.

gatti said...

Ασε τα κόλπα, αγαπητέ! Εχεις τρελαθεί στα ταξιδάκια, έχεις χώσει κόσμο τις Παρασκευές, καιρός είναι να σε χώσει κι εσένα κάποιος να ...στρώσεις χαρακτήρα! :-p

YΓ. Κι εγώ τα προτιμούσα, διαβάζονται καλύτερα και οι τίτλοι, αλλά βλέπεις υπήρχε ο κίνδυνος να μου πέσουν στο κεφάλι. Είμαστε και σεισμογενής χώρα...

zizugataki said...

Εντάξει είπαμε να αναφέρετε εμμονές αλλά εσείς διεκδικείτε μια θέση στο βιβλίο Γκίνες!!!
Αστειεύομαι βέβαια!!
Εγώ πάλι δεν έχω καμμιά εμμονή με τα βιβλία. 'Εχω βέβαια στοίβες από βιβλία "Προσεχώς για διάβασμα" αλλά κατά τα άλλα τα θεωρώ εντελώς χρηστικά αντικείμενα και αφού τα διαβάσω δεν με νοιάζει αν τα δανίσω και δεν μου τα ξαναδώσουν πίσω. Τα αφήνω ελεύθερα να βρουν την τύχη τους. 'Οσο για την τακτοποίησή τους, σε θαυμάζω, τα δικά μου αναπαύονται μέχρι και στο πάτωμα. Για να μην αναφερθώ στο πορτ-μπαγκαζ του αυτοκινήτου.
Για τα γατάκια συμφωνώ απολύτως. Η απόλυτη εμμονή της ζωής μου.

island said...

Πολλές από τις εμμονές μου είχα την εντύπωση πως τις έκλεψες από μένα.Ο Παναθηναϊκός,τα γατιά(παλιότερα είχα φτάσει,μαζί με κάτι γεννητούρια,να έχω 11...ωραίος αριθμός για ομάδα),το μπάσκετ,τα βιβλία(Να δεις πως έκανα τα βιβλία της mammas που ακόμα δεν το έχει πάρει χαμπάρι,,,στα ψυχαναλυτικά έχωσα μέσα και δυό τρία σεξιστικά!!!).Αυτήν την εμμονή με τις τσάντες δεν το καταλαβαίνω.Εκτός και να περιέχουν χρήματα για μεταγραφές όπότε πάω πάσο.

Αλήθεια το πήρε το μήνυμα;;;

gatti said...

zizugataki: Εχω πολλές τελικά ε; Είδες πόσες μαζεύτηκαν βρε παιδί μου; Και στην αρχή αναρωτιόμουν αν έχω έστω και μία!

Τους θαυμάζω αυτούς που δεν δένονται με τα βιβλία. Εγώ για παράδειγμα δεν θα μπορούσα να συμμετέχω σε book crossing. Η ιδέα το βιβλίο να έρχεται στα χέρια μου και μετά να φεύγει μακριά μου είναι τόσο ξένη...
Αλλά θα μου πεις αν δεν ήταν, δεν θα είχα εμμονές.
Και τα δικά μου μέχρι πριν λίγο καιρό βρίσκονταν στην ίδια κατάσταση. Το βλέπεις άλλωστε στη φωτογραφία με τη "σοφή" γάτα μου. Αλλά όπως είπα και στον Παύλο θα μου έπεφταν στο κεφάλι. Η κατάσταση είχε φτάσει στο απροχώρητο...

Για τα γατάκια δεν συζητάμε... Είναι έρωτας, είνα πάθος, είναι εμμονή, είναι ΤΑ ΠΑΝΤΑ!!!



@island: Δεν κλέβεται η εμμονή για την Πανάθα. Μόνο μοιράζεται σε όλους μας.

Για τα γατιά δεν ...φτουράς! Στην αυλή του παλιού μου σπιτιού με τα γεννητούρια είχαν φτάσει τα 25!!!

Και εσένα σου αρέσει το μπάσκετ λοιπόν, να κάτι που δεν ήξερα.
Δεν είδα πώς έκανες τα βιβλία της mammas (βάλθηκες να βγάλεις αληθινό το όνειρό της;) αλλά τώρα βρε θα το δει εδώ γραμμένο και πού σε πονεί και πού σε σφάζει μετά! (Δεν ξέρω αν έχει και ...βαρύ χέρι!) :-p

Eίναι υπέροχο πράγμα οι τσάντες, έστω και χωρίς λεφτά μέσα (κι ας θέλουν αυτές μια περιουσία να τις αγοράσεις κάποιες φορές...).

ΥΓ. ΣΙΓΑ μη το πήρε το μήνυμα!!!

Alexandros said...

Οι περισσότερες εμμονές μου , έχουν χρονικό ορίζοντα από 6 μήνες μέχρι 1 χρόνο. Και συνήθως είναι μία ή δύο ταυτόχρονα. Οπότε αυτήν την εποχή έχω 1-2 εμμονές. Αν ανατρέξω στο παρελθόν θα βρω πάρα πολλές...
Περιττό να σου πω ότι ταυτιζόμαστε σε αρκετά.

gatti said...

@alexandros: Aν έχεις μόλις 1-2 και αν διαρκούν τόσο μικρό χρονικό διάστημα είσαι τυχερός. Εγώ για 0-1 ξεκίνησα και κοίτα πόσες ανακάλυψα!
Φαντάζομαι ότι ταυτιζόμαστε στα βιβλία, στην αγάπη για την ομάδα, στις γάτες (ίσως) και στο κομπιούτερ.
Δεν φαντάζομαι να ταυτιζόμαστε στην αγάπη για τα αξεσουάρ ;-)

Alexandros said...

Σωστά φαντάζεσαι! Εκτός από τα αξεσουάρ βέβαια.

gatti said...

@alexandros: Ε μα ναι! Εχω φαντασία! :-)

Είδωλο said...

Ποιες ειναι αυτες οι αερινες παρουσιες που φιγουραρουν στις φωτογραφιες σου?

τι στυλ, λατρυεω Περσιας.

Wrong Guy said...

ti gelio!!

pame gia vradia Dario Argento mazi!

gynaika me emmoni sto basket kai stis tsantes!

prepei na eisai one in a million!

ps. fysika eixa katalavi oti sou aresei to diavasma,gegonos pou ektimo ta mala!

νατασσΆκι said...

Μάάάάλιστα!
Είσαι κι εσύ..!
:)

Λοιπόν, με τον Παναθηναϊκό δεν ήμουν ποτέ τόσο φανατική -απόδειξη ότι κατάφερα να ερωτευτώ και να παντρευτώ γαύρο, και να ζω μαζί του ήδη 15 χρόνια.. και οι καλύτεροι φίλοι μου είναι γαύροι επίσης (χμμ να το κοιτάξω αυτό, τώρα που το βλέπω..)
Το μπάσκετ επίσης το αγαπάω πολύ, και ήμουν εξίσου φανατική -πήγαινα στο γήπεδο, ξενυχτούσα για τους αγώνες.. Αλλά όχι πια, δεν προλαβαίνω -πάντα παρακολουθώ, φυσικά

Με τα αξεσουάρ δεν είχα ποτέ κόλλημα, αλλά με τα βιβλία... Κι εγώ δεν τα χαλάω, κι εκνευρίζομαι όταν μου τα πειράζουν (αν έβλεπες τι έκανε ο island και στα CD της mamma _σκέψου, τα διόρθωσε ο αστερΆκης! -και τώρα λέει ότι πείραξε και βιβλία; Θα σε τσακίσω εγώ βρε, στο σπίτι μου με δεμένα χέρια θα σε βάλω!) και με εκνευρίζουν αφάνταστα τα λάθη -έχω αφήσει αδιάβαστα βιβλία εξ' αιτίας τους, και δεν τα δανείζω, φυσικά, ποτέ πια..παρά μόνο σε ανθρώπους με -τσεκαρισμένες- ίδιες εμμονές!

Πε΄ρασαμε επίσης και τη φάση του κινηματογράφου/DVD -τώρα, μας έφαγε η έλλειψη χρόνου. Αλλά με τον υπολογιστή, σε καταλαβαίνω απόλυτα!!!
:))))

Πολύ όμορφες κι οι γάτες σου -κούκλες! Δεν έχω το χώρο και το χρόνο για δικές μου, μα τις αγαπάω -όλα τα ζωάκια, άλλωστε..

Μια χαρά σε βρίσκω, τελικά!!!
Καλημέρα, γατί μου !
:)))

revqueer said...

Αν εξαιρέσει κανείς το τριφύλλι, μοιραζόμαστε όλες τις άλλες εμμονές!

scarface said...

Ποια η διαφορά από τα ενδιφέροντα που μπορεί να έχει κάποιος και τις εμμονές?

Διότι, διαβάζοντας το ποστ νομίζω ότι ο κινηματογράφος , το διάβασμα βιβλίων, η χρήση η/υ, το μπάσκετ κλπ είναι τα ενδιαφεροντά σου.

Ο Παναθηναϊκός είναι εμμονή που θέλει υπομονή και γερά νεύρα ειδικά το τελευταίο καιρό.

Τελικά καταλήγω ότι η μόνη πραγματική σου εμμονή είναι οι τσάντες.!

gatti said...

@x-oyranoy: Kαλώς ήρθες Ουράνιε. Δεν είναι υπέροχες; (σαν χαζομαμά κάνω). Λατρεύω τις ψιψίνες. Οι περσικές είναι τέλειες όσον αφορά το στιλ, περπατούν σα να χορεύουν, αλλά αυτές οι φάτσες τους είναι λίγο στραβοχυμένες...



@wrong: Ωστε σου αρέσει ο Ντάριο; Καλός είσαι κι εσύ! :-p

Ναι βρε παιδί μου, μου αρέσουν πολύ αντίθετα πράγματα. Καθημερινά
παίζω μπουνιές με τον εαυτό μου.

ΥΓ. Πάλι καλά που το εκτιμάς. Εγώ φοβόμουν ότι με περνάς για φυτό!



@νατασσάκι: Είδες τι μπορεί να βγάλει κανείς από μέσα του;
Παναθηναϊκός - θρησκεία λέμε! Πώς κατάφερες να παντρευτείς γαύρο; Α πα πα, αρρωσταίνω και με τη σκέψη! Για φίλοι μια χαρά είναι δεν μπορώ να πω. Θέλει και την κόντρα της η φιλία για να μην είναι ξενερουά. Ο γάμος όμως δεν ξέρω. Εγώ θα σκοτωνόμουν μαζί του! (να το κοιτάξεις! να το κοιτάξεις!).

Κι εγώ μη νομίζεις τώρα πια δεν προλαβαίνω να παρακολουθώ μπάσκετ όπως παλιά. Αλλά δεν παύει να αποτελεί αγαπημένη εμμονή.

Για τα βιβλία το ξέρω ότι μοιάζουμε, το είχα διαβάσει στο μπλογκ σου.
Αυτό το ...παλιονησί όλο ζημιές κάνει ε; Πω πω θα το δει η mamma και θα πάθει σοκ.

Ο κινηματογράφος δεν είναι φάση για μένα. Κάποτε ήθελα να γίνω σκηνοθέτης. Ενα τσακ έφτασα από τη σχολή Σταυράκου.

Για τον υπολογιστή τα ξέρεις τι να λέμε. Ενα μήνα να μην έχω τηλεόραση δεν μου καίγεται καρφί (εκτός αν έχει ματς και δεν μπορώ να το δω). Μια ώρα να μην έχω pc με πιάνει τρέλα!

Είναι δεν είναι κούκλες οι γάτες μου, εγώ κούκλες τις βλέπω. Το "σύνδρομο της κουκουβάγιας", βλέπεις...

Καλημέρα Νατάσσα μου! ;-)



@revqueer: Καλώς ήρθες. Δεν είσαι Παναθηναϊκός ε; Δεν πειράζει, κανείς δεν είναι τέλειος! :-)

gatti said...

@scarface: Κι εγώ το σκέφτηκα πως κάποιες φορές τα ενδιαφέρονται συμπίπτουν με τις εμμονές. Ομως, από την στιγμή που το λεξικό αναφέρει την εμμονή ως σταθερή προσήλωση σε κάτι κι αυτό το κάτι κρατάει χρόνια και με κάπως στρεβλό τρόπο θα έλεγα στην περίπτωσή μου, τότε είναι εμμονή.

Θέλω να πω κι άλλοι παρακολουθούν κινηματογράφο, αλλά κάνουν ...ολονυκτίες παρακολουθώντας τη μια ταινία μετά την άλλη;

Πολλοί αγαπούν το μπάσκετ, αλλά είναι δυνατόν να κάθονται με τις ώρες και να σχεδιάζουν συστήματα;

Και πόσοι βιβλιόφιλοι χαλιούνται άμα τους πειράξουν τα βιβλία ή χαλάσει το εξώφυλλο; Είδες παραπάνω στο σχόλιο της zizugataki την σωστή αντιμετώπιση των βιβλίων, ως χρηστικών αντικειμένων. Εγώ δυστυχώς έχω μια "αρρωστημένη" σχέση μαζί τους.

Από την στιγμή λοιπόν που δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς κάποια πράγματα, τότε μάλλον είναι περισσότερο εμμονές παρά ενδιαφέροντα.

ΥΓ. Εννοείται ότι θα με βόλευε η εκδοχή σου. Να έχω δηλαδή μόνο μία εμμονή! Φοβάμαι όμως πως δεν είναι έτσι...

kakaskimos said...

Μια εμμονή έχω. Οτι δεν έχω εμμονές. Που μ'έμπλεξες. Να δω πότε θα βρω χρόνο. Εχω και τις μεταγραφές του καλοκαιριού :p

gatti said...

@kakaskimos: Ελα βρε ...γκρινιάρη! Πού σε έμπλεξα!
Αφού έχεις μόνο μία εμμονή θα ξεμπερδέψεις γρήγορα.

ΥΓ. Γιατί εγώ δεν έχω τις μεταγραφές του καλοκαιριού; Ασε που έχω και το σίριαλ με τον προπονητή! :-p

kakaskimos said...

Οταν λες μια εμμονή, εννοείς την εμμονή ότι δεν έχω εμμονή. Ε, το γράφω κι εδώ. Ολόκληρη ανάρτηση?

Υ.Γ. Ποιο σήριαλ προπονητή? Αφού θα πάρετε τον παγκοσμίου φήμης (στα Νησιά Φερόες) Μάτσο Πεντάδες

gatti said...

@kakaskimos: Ε, βέβαια χρειάζεται ανάρτηση βρε πνεύμα
αντιλογίας!
Αφού πρέπει να προσκαλέσεις κι άλλους! (άσε που εγώ μπορώ στα γρήγορα να σου βρω τρεις τουλάχιστον εμμονές σου - το διαβάζω το μπλογκ σου, τι νομίζεις;).

ΥΓ. Πολύ φοβάμαι ότι θα πάρουμε τον βατραχοπρίγκιπα...

kakaskimos said...

3 εμμονές?! Για πες

gatti said...

@kakaskimos: Σιγά μη στις πω! Να στρωθείς να τις γράψεις! :-p

Για ψάξου λίγο, ψάξου! :-))

kakaskimos said...

Μου βάζεις δύσκολα και με αφήνεις μόνο μου. Ψάχτηκα, αλλά στις τσέπες δεν είναι :p

gatti said...

@kakaskimos:

Μου βάζεις δύσκολα και με αφήνεις μόνο μου.

Δεν έχεις ανάγκη εσύ!

ΥΓ. Στο μυαλό σου ψάξε όχι στις τσέπες! :-p

kakaskimos said...

Κάνω και τίποτα άλλο? Αλλά έχω και μάτια ...

gatti said...

@kakaskimos: Και μετά μου ζητάς να σου πω εγώ τις εμμονές σου...

mamaloukas said...

gatti
άπαιχτη γκάτι (εγώ έτσι σε λέω -και όχι γατί- που σημαίνει γάτες πληθυντικός ιταλιστί, νομίζω πως θα το ξέρεις βέβαια)

φοβερό ποστ όπως πάντα!
δε μου χες πει οτι εισαι ΚΑΙ Αρτζεντικιά!

Καλά με την Πανάθα σαν να τα έγραφα εγώ, συγκινήθηκα...
στα βιβλία βρήκα και τον υποφαινόμενο. όλα του τα βιβλία στη σειρά! ακόμα και το αλκοόλ!
μεγαλη του τιμή...

Φιλιά πολλά

gatti said...

@mamaloukas: Καλημέρα Δημήτρη.
Αλίμονο αν δεν το πρόφερε σωστά και ένας ιταλομαθής.
Γκάτι είναι πράγματι το σωστό. Το έβαλα στον πληθυντικό επειδή έχω δύο γάτες, αλλά καθώς ο blogger δεν μου επέτρεπε να πάρω σκέτο το συγκεκριμένο όνομα έβαλα και το ...τετράγωνο (squared).
Οχι ότι με πειράζει που με λένε και γατί, ξέρω ότι το λένε τρυφερά.

Κι εσύ Αρτζεντικός; Βρε, είμαστε πολλοί τελικά!

Για την Πανάθα έγραψα λίγα, γιατί ήξερα ότι το συγκεκριμένο ποστ δεν το διαβάζουν μόνο βάζελοι (η meniek που μου έκανε την πρόσκληση είναι γαυρίνα και σίγουρα θα βγάλει σπυριά όταν διαβάσει...). Θα πρέπει
όμως κάποια στιγμή να γράψω τι
αισθάνομαι πως σημαίνει να είσαι Παναθηναϊκός.

Καλά βρε θηρίο, πώς κατάφερες να τα διακρίνεις τα βιβλία; Αφού είναι θολοί οι τίτλοι τους! Aλλά θα μου πεις αν δεν τα ξέρεις εσύ, ποιος θα τα ξέρει; Τα βιβλία σου τα έχω, ο χρόνος για να τα διαβάσω είναι που λείπει!

Πολλά φιλιά κι από μένα!
:-)

irene said...

με αρέσει , θα γράψω.. ναι έχουμε πολλα κοινά , εκτός ομάδας!

MenieK said...

άργησα να το δω αλλά χαίρομαι που σε έβαλα να παίξεις, άξιζε τον κόπο... τόσο για το φοβερό βιντεάκι των Χιούστον, όσο και για την απόλυτη εμμονή των βιβλίων (συμπάσχω, καλή μου, συμπάσχω -άκου χρηστικά αντικείμενα τα βιβλία, βέβηλο zizougataki)
Υ.Γ. Οι τσάντες, γατί μου, ΔΕΝ είναι εμμονή είναι σαν να ανασαίνεις (και γι αυτό δεν τις έβαλα στη λίστα μου)
Υ.Γ.2 Επειδή λέω να κάνω ένα μακρύ blogoδιάλειμμα καλό Πάσχα :)

Ντεμης said...

Αχ, αγαπητή Γκάττι, τι ωραία που τα έγραψες για τα βιβλία, συμφωνούμε πλήρως! Μια φορά στο τραίνο είχα δει έναν που διάβαζε ένα τόμο από το "Έγκλημα και Τιμωρία" και υπογράμμιζε (!) σημεία με κόκκινο στυλό (!!!) ο πεζεβέγκης, πήγα να τον πνίξω!
Εγώ τα δικά μου έχω τα ανά θέμα, αλλού τα θρίλλερ, αλλού τα ιστορικά, αλλού τα ρομαντικά ή τα παλιά της Εστίας. Επίσης τρελλαίνομαι για τα παλιά, πηγαίνω σε παλαιοβιβλιοπωλεία, ανακαλύπτω θησαυρούς και απορώ, λέω "μα τώρα αυτό κάποιος το είχε σπίτι του δεκαετίες και το έδωσε για να πκιάει ριάλλια!;!"
Και με τα CD έχω εμμονή, εκατοντάδες, δεν αφήνω κανένα να τα αγγίξει, μισώ μάλιστα και τα πειρατικά!
ΥΓ: Υπέροχες οι φωτογραφίες των γατιών σου. Κι εγώ τις λατρεύω, εκτός απ' όταν τις πιάνει ο "οίστρος" και ζητάνε αρσενικό και πελλανίσκουν σε, οι ξεδιάντροπες! Φιλιά!

gatti said...

@irene: Καλώς την! Γράψε, θα περιμένω! :-)



@meniek: Aυτό κι αν είναι έκπληξη! Σου άρεσαν κι εσένα ο Κλάιντ και ο Ακίμ; Η zizugataki δεν είναι βέβηλη. Εχει την σωστή αντιμετώπιση απέναντι στα βιβλία. Εμείς είμαστε οι εμμονικές... Δεν νομίζω όμως ότι θα αλλάξει αυτό ποτέ. Μ΄ αυτή την εμμονή θα "φύγουμε".

Πες τα καλή μου για τις τσάντες, γιατί όλοι με λένε περίεργη! Μα υπάρχει τίποτα ωραιότερο από τα αξεσουάρ;

ΥΓ. Καλό Πάσχα και σε σένα. Να περάσεις καλά!



@demisl: Nα σου πω την αλήθεια, αυτό το "έγκλημα" το έχω κάνει κι εγώ με βιβλία. Με τα βιβλία της Νομικής. Δεν έφταιγα όμως απόλυτα. Υπήρχαν μερικά εξαιρετικά κακογραμμένα και δυσνόητα βιβλία, όπως το Εμπορικό Δίκαιο, που αν δεν υπογράμμιζα δεν θα το περνούσα. Οχι ότι έγινε κάτι που το πέρασα τελικά. Ετσι κι αλλιώς την παράτησα την Νομική και πτυχίο δεν πήρα.

Κι εγώ είχα επιχειρήσει να τα βάζω ανά θέμα, αλλά τελικά με βολεύει καλύτερα να τα ταξινομώ κατά συγγραφέα. Οσο για τα παλιοπωλεία, νομίζω ότι τα βιβλία καταλήγουν εκεί όταν ο ιδιοκτήτης τους αποδημήσει εις Κύριον και οι κληρονόμοι του δεν μπορούν να αναγνωρίσουν την συναισθηματική αξία τους και ενδιαφέρονται μόνο για την υλική. Ετσι κι αλλιώς κάπως έτσι θα καταλήξουν και τα δικά μου όταν αποχωρήσω από το ...μάταιο τούτο κόσμο. Και δεν νομίζω ότι θα έχουν και υλική αξία, το χαρτί άλλωστε που τυπώνονται τα σύγχρονα βιβλία τους δίνει μικρό χρόνο ζωής. Οπότε προβλέπω να φάω πολύ βρισίδι από αυτόν που θα πρέπει να τα ξεσκαρτάρει. Ευτυχώς (;) δεν θα είμαι εκεί να το ακούσω...

Τα CD υπήρξαν μια ακόμα αγαπημένη εμμονή (όπως και τα βινύλια που έχω φυλαγμένα). Ομως επειδή ήταν άπειρα (και όταν λέω άπειρα εννοώ ΑΠΕΙΡΑ) αναγκάστηκα να τα κρύψω μέσα σε ντουλάπια γιατί αφενός δεν χωρούσαν πια, αφετέρου σκονίζονταν πολύ. Αλλωστε, τώρα πια τα περισσότερα, εκτός από αυτά της κλασσικής μουσικής (όπου έχω άλλη λόξα και μια εκπληκτική σειρά της Deutsche Grammophon που την προσέχω σαν τα μάτια μου) τα έχω πια σε mp3, οπότε τα ακούω στο pc.

YΓ. Οι δικές μου γάτες είναι στειρωμένες, οπότε δεν έχω τέτοιο πρόβλημα. Το έχω βιώσει όμως στο παλιό μου σπίτι, όπου μάζευα και τάιζα όλες τις αδέσποτες και τον καιρό των ερώτων τους με κοιτούσαν όλοι οι γείτονες με μισό μάτι θεωρώντας με υπεύθυνη για την απώλεια του βραδινού τους ύπνου.

Φιλιά!

Νικόλαος Παπουτσής said...

Καλησπερα gatti
Μια χαρά σε βρίσκω
και ομολογώ οτι ταιριάζουν
κατά κάποιο τρόπο οι εμμονές
μας
Εγω ομως δεν εχω πρόβλημα αν εχει το ταίρι μου(που δεν έχει)άλλη αγάπη εκτός παναθηναϊκού
Και οτι προτιμώ όπως οι περισσότεροι άντρες τον σκύλο μου απο μια γάτα

τσίου!!!

gatti said...

@karaflokotsifas: Καλησπέρα κοτσύφι μου. Ολοι λίγο πολύ όπως βλέπω στα ίδια είμαστε με τις εμμονές μας.

Γι΄ αυτό δεν έχεις πρόβλημα με το ταίρι σου βρε. Επειδή υποστηρίζει την ίδια ομάδα. Και δεν έχει και φανατισμό. Αλλιώς θα είχες :-)

Tα αγαπάω και τα σκυλάκια πολύ. Αλλά με τις γάτες έχω τις εμμονές που λέμε παραπάνω.

Φιλάκια :-)

Μπουρμπουλήθρα said...

ουαου, τι τελεια γατα ειναι αυτη? Η δικια μου δεν καθεται με τιποτα να βγει φωτογραφια. Καλησπερα!

zizugataki said...

προς demisl: έ όχι και έγκλημα αγαπητέ μου.
Αν δεν το σημειώσεις δηλαδή το βιβλίο πώς θα το ευχαριστηθείς; Εγώ έχω και διαφορετικά χρώματα για να σημειώνω και μου αρέσει πολύ!
'Ασε που στα ξενόγλωσσα σημειώνω τις λέξεις που δεν ξέρω και μετά γράφω τη σημασία τους στα περιθώρια.
'Οσο για τα παλιά βιβλία, εμένα δεν μου αρέσουν. Θέλω το βιβλίο να μυρίζει τυπογραφείο.
Δεν θα μπορούσα βέβαια να κάνω bookcrossing γιατί θέλω να είμαι ο πρώτος χρήστης του βιβλίου, αλλά όχι ο μοναδικός. Γιαυτό το λόγο δεν δανείζομαι λογοτεχνικά βιβλία από τις βιβλιοθήκες, μόνο βιβλία για εργασίες που δεν με ενδιαφέρει να τα αποκτήσω.
'Εχω βέβαια καμιά 10ρια κάρτες από βιβλιοθήκες γιατί η κάθε μια σου βγάζει και διαφορετική κάρτα.

habilis said...

Oλες καθως πρεπει εμμονες.Εκτως απο την πρωτη που για την ωρα την πληρωνουμε ακριβα :-}...

gatti said...

@μπουρμπουλήθρα: Καλώς ήρθες! Σε ευχαριστώ πολύ. Ούτε οι δικές μου κάθονται για φωτογραφία. Απλά τις ...αιφνιδίασα! Kαλό σου απόγευμα!



@zizugataki: Αχ, αχ... Πώς μπορείς και σημειώνεις παντού! :-)



@habilis: Kαι θα συνεχίσουμε κατά πως φαίνεται να την πληρώνουμε...

Sisyfina said...

χαχαχα είχε πολύ πλάκα που έγραψες για το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ και στο καπάκι τ' αξεσουάρ! πολύ pcycho (με την καλή έννοια) όπως και ο Αρτζέντο τον οποίο επίσης λατρεύω.
Όσο για το ποδόσφαιρο ποτέ δεν κατάλαβα γιατί παθιάζεστε, αλλά δεν μπορεί κάτι παραπάνω θα ξέρετε, εμένα απλώς δεν είναι του γούστου μου.
Αλλά μ' αρέσει βρε παιδί μου που σε κάθε ποστ τα δίνεις όλα! πολύ γλυκό και γενναιόδωρο το βρίσκω.
Όσο για τα βιβλία θα σου πρότεινα να τα ταξινομήσεις κατά είδος ελλ. λογοτεχνία, ξένη, ποίηση, σύγχρονη λογοτεχνία, κλασσική κτλ. Και να μην ισιώνεις με τις παλάμες σου τις ράχες!!!

gatti said...

@mambo tango: Mα είμαι pcycho! (και δεν ξέρω αν είμαι με την καλή έννοια :-p)

E ναι, κάτι παραπάνω ξέρουμε και παθιαζόμαστε με το ποδόσφαιρο. Οπως πιθανότατα κάτι παραπάνω θα ξέρεις εσύ και παθιάζεσαι ενδεχομένως με άλλα πράγματα.

Λες να είναι καλύτερα ταξινομημένα κατά είδος τα βιβλία; Θα το επιχειρήσω στην πρώτη άδεια που θα πάρω. Δεν είναι κάτι που μπορεί να γίνει σε μια μέρα...
Οι ράχες αν χαλάσουν χάλασαν! Οσο και να προσπαθώ να ισιώσω, δεν γίνεται τίποτα!