Monday, February 16, 2009

Λίστα βιβλίων 2008



Eίναι αλήθεια ότι αυτή τη φορά άργησα πολύ. Εχει περάσει ενάμιση μήνας από την έναρξη του νέου χρόνου και ακόμα η λίστα των βιβλίων του 2008 δεν έχει αναρτηθεί.
Πού να με αφήσει όμως η αθλητική επικαιρότητα να ασχοληθώ με τα βιβλία; Μόνο που η αθλητική επικαιρότητα έχει φτάσει σε ένα σημείο που ανακυκλώνει τα ίδια και τα ίδια προβλήματα που την απασχολούν (και την ταλαιπωρούν) εδώ και τόσα χρόνια. Οπότε δεν έγινε και τίποτα να κάνω μια παρένθεση (δυστυχώς παρένθεση ...κατάντησε, γιατί το blog γι΄ αλλού ξεκίνησε κι αλλού η ...ζωή το πάει...) και να ασχοληθώ με κάτι που αγαπώ πολύ αλλά που τη χρονιά που πέρασε το άφησα σε δεύτερη μοίρα. Το είχα γράψει κατά τη διάρκεια της περυσινής σεζόν: To blogging με ...κατέστρεψε. Το 2008 διάβασα λιγότερα βιβλία από το 2007. "Κάθε πέρσι και καλύτερα, ή κάθε φέτος και χειρότερα" που λένε. Μου έκλεψε χρόνο από το διάβασμα, αλλά τελικά το "έσωσα" (όσο μπορούσα να το σώσω) το καλοκαίρι. Από μια πλευρά, όμως, το γεγονός αυτό είχε και τα καλά του. Ο λιγότερος χρόνος που αφιέρωσα στο διάβασμα με έκανε αρκετά επιλεκτική. Διάβασα αρκετές ...μπαρούφες ανάμεσα στα διαμαντάκια πρόπερσι, αλλά πέρσι δεν έγινε το ίδιο. Και μόνο το γεγονός ότι δεν μπόρεσα να βρω το βιβλίο που θα βγάλω στον τάκο ως τη "μεγάλη απογοήτευση" όπως έκανα πέρσι, κάτι λέει.

Λοιπόν, επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, ιδού η λίστα (όχι του Σίντλερ) των βιβλίων που διάβασα μέσα στο 2008.

 1) Η αληθινή ιστορία της συμμορίας Κέλι – Πίτερ Κάρεϊ
 
 2) Η μεταμόρφωση – Φραντς Κάφκα
 
 3) Ο δρόμος – Κόρμακ ΜακΚάρθυ


 4) Ματοβαμμένος μεσημβρινός – Κόρμακ Μακάρθυ
 
 5) Βίλα Κομπρέ – Αλέξης Σταμάτης


 6) Ορυξ και Κρέικ – Μάργκαρετ Ατγουντ
 
 7) Του φιδιού το γάλα – Γιάννης Ξανθούλης


 8) Η μεγάλη χίμαιρα – Μ. Καραγάτσης


 9) Η αρχή και το τέλος – Ναγκίμπ Μαχφούζ


10) Οσο υπάρχει αλκοόλ, υπάρχει ελπίδα – Δημήτρης Μαμαλούκας


11) Εγχειρίδιο βλακείας – Διονύσης Χαριτόπουλος
 
12) Ως εκ θαύματος – Κωνσταντίνος Τζούμας
 
13) Ο κύριος Επισκοπάκης – Ανδρέας Μήτσου


14) H είσοδος στον πόλεμο – Ιταλο Καλβίνο


15) Το μάθημα του δασκάλου – Χένρι Τζέιμς


16) Περί φωτίσεως – Ζοσέ Σαραμάγκου


17) Οι ακρωτηριασμένοι – Μπερνάρ Κομάν


18) Επιστροφή από τη λήθη – Λεωνίδας Χατζηνικολάου


19) Η Αγία των Ιλίγγων – Πιέρο Μελντίνι


20) Πέδρο Πάραμο – Χουάν Ρούλφο
 
21) Ο Λαβύρινθος – Κέιτ Μος


22) Τα μυστήρια της Ιερουσαλήμ – Μάρεκ Αλτερ


23) Το ελιξήριο της αθανασίας – Λεωνίδας Χατζηνικολάου
 
24) Η κρύπτη – Ρομαίν Σαρντού
 
25) Ο θαυματουργός ψίθυρος του Ερμή – Λεωνίδας Χατζηνικολάου
 
26) O μεγάλος θάνατος του Βοτανικού – Δημήτρης Μαμαλούκας
 
27) Η απαγωγή του εκδότη – Δημήτρης Μαμαλούκας
 
28) Ω του θαύματος – Νίκος Κουνενής


29) Ο ψεύτης παππούς – Αλκη Ζέη


30) Η μοναξιά της ασφάλτου – Δημήτρης Μαμαλούκας


31) Ο τάφος του Αχιλλέα – Τομ Χάρπερ


Αυτή τη χρονιά, λοιπόν, χωρίς καν να το επιδιώξω, υπάρχει μια ισορροπία ανάμεσα σε ξένους και Ελληνες συγγραφείς. Απουσιάζει όμως δραματικά η κλασική λογοτεχνία που πίστευα πως αν λείψει, θα μου λείψει. Ωστόσο, δεν μπορώ να πω ότι έπαθα κάτι.

Και βέβαια όπως και πέρσι, θα αναφέρω το Top-10 μου (και κάτι παραπάνω...). Εξαιρώντας μόνο το έτσι κι αλλιώς ΕΚΤΟΣ ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΜΟΥ βιβλίο του Κάφκα "Η μεταμόρφωση" που είναι ένα κορυφαίο έργο, αλλά δεν είναι πρώτη ανάγνωση (είναι το μόνο παλιό βιβλίο που ξαναδιάβασα κι αυτό γιατί το είχα δανείσει, δεν μου το επέστρεψαν ποτέ και το ξανα-αγόρασα στο περσινό Παζάρι του βιβλίου και το ξαναχάρηκα - ατυχής λέξη για ένα βιβλίο που σε συγκλονίζει κυριολεκτικά, αλλά η χαρά είναι μάλλον το μοναδικό συναίσθημα που δεν μπορείς να νοιώσεις από την συγκεκριμένη ανάγνωση).

Τα δέκα βιβλία που ξεχώρισα είναι:

1) Πέδρο Πάραμο: Ενα συγκλονιστικό βιβλίο. Είναι μια πραγματική κατάβαση στον Αδη. Ενα παρατεταμένο χορικό, μια ελεγεία της ιστορίας του Μεξικού. Το ταξίδι του Χουάν Πρεσιάδο στο χωριό της μητέρας του που καταλήγει στην αφήγηση της ιστορίας της πόλης Κομάλα και των περιπετειών του πατέρα του, Πέδρο Πάραμο, μέσα από τα στόματα των νεκρών. Το μοναδικό διήγημα του συγγραφέα Χουάν Ρούλφο που ίσως γιατί δεν κατάφερε ίσως γιατί δεν τόλμησε να πλησιάσει το μοναδικό αριστούργημά του, δεν άφησε άλλο έργο. Tip: Aν το διαβάσετε, διαβάστε ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ τον πρόλογο και τα σχόλια που αφορούν το βιβλίο αλλά απαραιτήτως ΑΦΟΥ θα έχετε πρώτα διαβάσει το βιβλίο.

2) Ο δρόμος: Για τον "Δρόμο" του ΜακΚάρθυ έχω αφιερώσει ένα ολόκληρο ποστ. Δεν πίστευα ότι θα διαβάσω καλύτερο βιβλίο μέσα στη χρονιά, αλλά μετά ήρθε το "Πέδρο Πάραμο". Αφηγείται την πορεία ενός πατέρα και ενός γιου σε μια χώρα κατεστραμμένη από μια πυρηνική καταστροφή και την προσπάθειά τους να φτάσουν στη θάλασσα που γι΄ αυτούς συμβολίζει την ελπίδα.

3) Ορυξ και Κρέικ: Ενα ακόμα βιβλίο που αναφέρεται στο τέλος του κόσμου, λιγότερο λυρικό από τον "Δρόμο", αλλά συναρπαστικό για τους λάτρεις της επιστημονική φαντασίας. Και περιέχει μεγάλη ποσότητα και από τα δύο. Και επιστήμη και φαντασία. Ο Τζίμι ο Χιονάνθρωπος θυμάται και αφηγείται πώς ήταν ο κόσμος πριν καταστραφεί και ψάχνοντας τις απαντήσεις στα ερωτήματά του συνειδητοποιεί (και συνειδητοποιούμε) ότι αυτές είναι ήδη γνωστές.

4) Η μεγάλη χίμαιρα: Αγαπημένος Καραγάτσης, αγαπημένο θέμα για μένα ο,τιδήποτε έχει έστω και μία νύξη σχετική με ναυτικούς (κι αυτό έχει πολύ παραπάνω). Η ιστορία της Γαλλίδας Μαρίνας που ερωτεύεται έναν Ελληνα ναυτικό και τον ακολουθεί στο πατρικό του στη Σύρα μπορεί σε κάποιους να φανεί αδύναμη, μελό, ακόμα και αφελής, αλλά το ψυχογράφημα που επιχειρεί ο συγγραφέας είναι μαεστρικό, η δε γλώσσα που χρησιμοποιεί είναι αξεπέραστη (και μόνο γι΄ αυτήν θα ήθελα να το διαβάσω και να το ξαναδιαβάσω).

5) Η αρχή και το τέλος: Αν και το βιβλίο του Μαχφούζ ακολούθησε χρονικά, επιβεβαίωσε με τον καλύτερο τρόπο την ορθότητα της επιλογής μου να χαρακτηρίσω πέρσι το "Μέγαρο Γιακουμπιάν" ως τη μεγαλύτερη απογοήτευση από όλα τα βιβλία που διάβασα το 2007. Τόπος η Αίγυπτος και η απεικόνιση της αιγυπτιακής κοινωνίας του 1935 μέσα από τα προβλήματα και τα μάτια των μελών μιας οικογένειας που καλείται να τα βγάλει πέρα μετά το θάνατο του πατέρα.

6) Οι ακρωτηριασμένοι: Ενα "σκληρό" βιβλίο με γενναίες δόσεις σαρκασμού με αφηγητή έναν "άνθρωπο - κορμό" (χωρίς χέρια και πόδια) που καλείται μαζί με κάποιους άλλους να αποδείξει τη λειτουργικότητα ενός προγράμματος. Στη διάρκεια αυτών των δύο - τριών ημερών της εκδήλωσης περνάει από τη μελαγχολία στο χιούμορ από τον σαρκασμό στην τρυφερότητα αναλύοντας σκέψεις δικές του και ενέργειες των άλλων, δίνοντας μια πραγματική γροθιά στο στομάχι.

7) Η μοναξιά της ασφάλτου: Το νέο βιβλίο του Δημήτρη Μαμαλούκα για το οποίο επίσης έχω αναφερθεί σε ιδιαίτερο ποστ είναι "μια ταινία που διαβάζεται". Ενα βιβλίο interactive με εικόνες, ήχους, μυρωδιές και αναμνήσεις μιας πόλης οικείας για τους κατοίκους της ελληνικής πρωτεύουσας που κυριαρχεί στις ζωές των ηρώων, οι οποίοι "σκορπίζουν" τις ζωές τους στην άσφαλτο, προσπαθώντας να ξορκίσουν με τον τρόπο αυτό την προσωπική τους μοναξιά.

8) Η επιστροφή από τη λήθη: Ενα βυζαντινό χειρόγραφο, μια μυστική κρύπτη και ένα ταξίδι από την έρημο του Σινά μέχρι την Πόλη και την Αγιά Σοφιά και από εκεί στα νησιά του Αιγαίου σε ένα βιβλίο που θα έκανε τον Νταν Μπράουν αν το είχε διαβάσει να βελτιώσει πολύ τον "Κώδικα Ντα Βίντσι" πριν τον παραδώσει στον εκδότη του.

9) Ως εκ θαύματος: Λατρεμένος και ιδιόρρυθμος Κωνσταντίνος Τζούμας στο ξετύλιγμα των αναμνήσεών του από τα παιδικά χρόνια μέχρι σήμερα στο πρώτο από τα τρία βιβλία της τριλογίας που έχει προαναγγείλει, αποτελούμενο από πολλές μικρές σκηνές κινηματογραφικές, ανεξάρτητες μεταξύ τους. Περισσότερα στο ποστ του Γιάννη Καφάτου που εκτός του ότι έχει και 2 βίντεο με τον συγγραφέα να διαβάζει σελίδες από το βιβλίο του, έχει δώσει σε σχόλιο του ποστ του τον πιο εύστοχο χαρακτηρισμό που έχω διαβάσει ποτέ για τον Κωνσταντίνο Τζούμα: "Πάντα έχει κάτι να πει και μ’ αρέσει αυτός ο σνομπισμός που αποπνέει. Είναι τόσο έμφυτός του, που σχεδόν ποτέ δε μπορείς να τον ψέξεις!".

10) Η αληθινή ιστορία της συμμορίας Κέλι: Η ιστορία ενός βασανισμένου ανθρώπου που οδηγείται τελικά στην αυτοκαταστροφή. Τόπος η Αυστραλία την εποχή που ήταν αποικία της βρετανικής αυτοκρατορίας. Ενα large μυθιστόρημα, όχι σε μέγεθος αλλά σε συναισθήματα, αχανές σαν την Ηπειρο πάνω στην οποία κινείται, που τα έχει όλα! Οι σελίδες φεύγουν νερό και σου αφήνουν μια γεύση γλυκόπικρη, για όσα έχουν περάσει κάποιοι άνθρωποι σε προηγούμενα δύσκολα χρόνια, με μόνο τους όπλο την ελπίδα για καλύτερες μέρες που όμως δεν έρχονταν πάντα.

***

Και μετά το Top-10 ένα ...bonus track με πέντε ακόμα βιβλία που αξίζουν ιδιαίτερης μνείας.

1) Η απαγωγή του εκδότη: Aγαπημένος πια Μαμαλούκας που διάβασα όλα τα βιβλία του μέσα στο 2008 (Δημήτρη, ξεκίνα γρήγορα για το επόμενο) σε ένα γρήγορο αστυνομικό μυθιστόρημα με πολλή δράση και απίστευτες ανατροπές, που πραγματεύεται μια ιστορία εκδίκησης ενός επιτυχημένου ωρολογοποιού που είδε την καριέρα του να καταστρέφεται από το καπρίτσιο μιας πλούσιας και κακομαθημένης κληρονόμου.

2)Το μάθημα του δασκάλου: Μπορεί ένας δημιουργός να αφεθεί ελεύθερα στον έρωτα, ή κάτι τέτοιο μπορεί να του στοιχίσει την έμπνευσή του; Αυτοαναφορικός Χένρι Τζέιμς σε ένα μικρό σε μέγεθος βιβλίο που όμως εξετάζει λεπτομερέστατα, ανθρώπινα αλλά και σαρκαστικά, την σχέση ζωής και τέχνης.

3) Βίλα Κομπρέ: Ο θάνατος του πατέρα του αναγκάζει τον Θάνο να επιστρέψει στο χωριό του και από εκεί να ξεκινήσει την αναζήτηση του εαυτού του και των πραγματικών του "θέλω" μέσα από μια σειρά τυχαίες αποκαλύψεις και συμπτώσεις. Ενα βιβλίο αριστοτεχνικά γραμμένο από τον Αλέξη Σταμάτη.

4) Ο μεγάλος θάνατος του Βοτανικού: Μαμαλούκας και πάλι σε ένα επίσης αστυνομικό μυθιστόρημα που θα μπορούσε κάλλιστα να σκηνοθετηθεί για τον κινηματογράφο από τον Ταραντίνο. Μια πολύ καλά σχεδιασμένη ληστεία με πολύ αίμα από έναν μετρ των ανατροπών που διατηρεί την αγωνία σε εξαιρετικά υψηλά επίπεδα και επιφυλάσσει ένα απροσδόκητο τέλος.

5) Ω του θαύματος: Ενα πολύ "βολικό" θαύμα που βγάζει από την κρίση την Μονοπιστική Εκκλησία της Αβασκανίας και αναγορεύει τον Οσιο Πρόκλο με τον μόνιμο πριαπισμό σε σημείο αναφοράς των πιστών σε ένα σατιρικό μυθιστόρημα που πραγματικά απολαμβάνεις να διαβάζεις.

***

Και extra για το τέλος μια συναισθηματική αναφορά στο βιβλίο (ουσιαστικά τρία αφηγήματα) του λατρεμένου Ιταλο Καλβίνο "Η είσοδος στον πόλεμο". Ενα βιβλίο που κινείται ανάμεσα στην αυτοβιογραφία και την φαντασία με τον ίδιο τον Καλβίνο, έφηβο, να "μαθαίνει" τι θα πει πόλεμος στη φασιστική Ιταλία, την ίδια εποχή που μαθαίνει τι θα πει ζωή, είτε παρακολουθώντας τους πρόσφυγες που προκάλεσε ο πόλεμος, είτε ως μάρτυρας ενός "πλιάτσικου" σε κατακτημένες περιοχές, είτε υπηρετώντας ο ίδιος στην αεράμυνα του σχολείου του. Σε μια εκπληκτική μετάφραση του Ανταίου Χρυσοστομίδη που δικαιολογημένα βραβεύτηκε γι΄ αυτήν από το ιταλικό υπουργείο Εξωτερικών.

42 comments:

mamma said...

Επιτέλους! Περίμενα πως και πως ένα μη αθλητικό ποστ και η αλήθεια είναι πως τούτο δω με αποζημίωσε 100%.

Για το "Δρόμο" που έμαθα από σένα, τα έχουμε πει σε κείνο το ποστ. Από τα πιό σκληρά βιβλία, αν μου επιτρέπεται να χρησιμοποιήσω αυτή την έκφραση. Το συστήνω κι εγώ ανεπιφύλακτα σε όλους.
Και τώρα πάω να αγοράσω το Νο1 της λίστας σου. Αν είναι τόσο καλό όσο ο Δρόμος με περιμένουν ενδιαφέρουσες ώρες ανάγνωσης.

:)))))))

υγ. και όπως πάντα, ολοκληρωμένη ενημέρωση για το κάθε τι στο οποίο αναφέρεσαι!

Παρατηρήτηριο Πυλαίας said...

Food for thought το gatti!!!
Αυτά τα λένε πριν τα Χριστούγεννα ρε! Που πάμε να ψωνίσουμε βιβλία με το κιλό!!!
Καλημέρα

tzonakos said...

Εξαιρετική λίστα.
Το παλεύω κι εγω να διαβάσω κατι παραπάνω φέτος γιατι πέρισι μείωσα πολυ το διάβασμα και ευθύνεται σε ενα ποσοστό και το μπλόγκινγκ.
Σημειώνω τις προτάσεις σου.
Με τίποτα 31 βιβλία δεν πρόκειται να διαβασω, αλλα 5-6 το βλέπω.
Καλημερες gatti.

"ζαχαρούλα.." said...

αυτή η ανάρτηση είναι θησαυρός!!!!!!!!!!

φιλάκια!!!!!!!! καλημέρες!!!!!!!!

duendes said...

Με εκπλήσσει το γεγονός ότι δεν μπήκε ο Σαραμάγκου σ'αυτά που ξεχώρισες ή ότι διάβασες το 'Περι φωτίσεως' και έμεινες σ'αυτό.

Κατά τ'αλλα, ο αριθμός σου ξεφεύγει κατά πολύ από τον Ελληνικό μέσο όρο του .."1,1 βιβλία ανα χρόνο"! :)

gatti said...

@mamma: Kι εγώ το περίμενα mamma μου, αλλά με άφηναν τα αθλητικά; Αν σου άρεσε ο "Δρόμος", το "Πέδρο Πάραμο" θα σου αρέσει πολύ περισσότερο. Νομίζω ότι ταιριάζει περισσότερο και στην ιδιοσυγκρασία σου. Βέβαια είναι "σκοτεινό" βιβλίο κι αυτό αλλά με πολύ διαφορετικό τρόπο. Πρέπει να σου πω ότι έχει διχάσει πολλούς. Σε κάποιους δεν άρεσε καθόλου. Αλλοι το λάτρεψαν. Μέση κατάσταση δεν υπάρχει.

Μόνο λίγες ώρες ανάγνωσης σε περιμένουν, δεν θα μπορείς να σταματήσεις την ανάγνωση, θα το διαβάσεις σε μια μέρα. Αλλά μετά σε περιμένουν και πολύ περισσότερες ώρες σκέψης.

YΓ. Ε, τι; Μισές δουλειές θα κάνουμε; :)))

gatti said...

@_ST_: To ξέρω Στάθη μου, αλλά δεν προλάβαινα! Δεν πειράζει κοντά είναι και το Πάσχα!

Καλημέρα! :)))

gatti said...

@tzonakos: Kι εγώ παλεύω ενάμιση μήνα να τελειώσω το "Σμήνος" (1018 σελ.). Και δεν είναι ότι το παλεύω επειδή δεν διαβάζεται. Σαν νερό φεύγει. Αλλά προκύπτουν διάφορες δουλειές και
περνάει και μία εβδομάδα χωρίς να προλάβω καν να το ανοίξω. Βέβαια, εννοείται πως το blogging κόβει ώρες από το διάβασμα, αν κι εγώ διαβάζω κυρίως το βράδυ στο κρεβάτι, γιατί θέλω απόλυτη ησυχία στο διάβασμα. Αλλά το θέμα είναι πόσο "πτώμα" είσαι όταν πέφτεις για ύπνο.

Καλημέρα!

gatti said...

@"ζαχαρούλα..": Θησαυρός δεν είναι η ανάρτηση. Τα ίδια τα βιβλία είναι. Καλημέρα Ζαχαρένια μου!

Φιλιά! :))))

gatti said...

@duendes: Δεν έμεινα σ΄ αυτό το βιβλίο, γιατί δεν είναι το πρώτο μου, του Σαραμάγκου. Αυτό απλά ακολούθησε. Eχοντας ήδη διαβάσει κάποια χρόνια πριν το "Περί τυφλότητας" που είναι στο ίδιο στιλ (εκείνο πράγματι με είχε συγκλονίσει), το "Ολα τα ονόματα", και πέρυσι το "Ανθρωπος - αντίγραφο" (εξαιρετικό) και έχοντας γράψει τόσες φορές για τον υπέροχο Πορτογάλο γεράκο με τον ιδιαίτερο τρόπο γραφής (ρώτα τον Αlexandro πόσο τον έχω ζαλίσει με τον Σαραμάγκου) το "Περί φωτίσεως" δεν ήταν αυτό που θα μου έδινε το "κάτι παραπάνω". Εννοείται ότι ήταν ένα εκπληκτικό βιβλίο, αλλά πάνω στη γνωστή συνταγή ("Περί τυφλότητας", "Περί θανάτου" κ.λπ.) γι΄ αυτό και δεν το έβαλα στο Τop. Περιττό να σου πω ότι έχω στη βιβλιοθήκη μου όλα τα βιβλία του Σαραμάγκου που έχουν κυκλοφορήσει στην Ελλάδα και περιμένουν τη σειρά τους για να διαβαστούν. Τώρα που το σκέφτομαι ο Σαραμάγκου είναι μακράν ο καλύτερος Πορτογάλος που έχω "γνωρίσει". Και κάτι ...Μουρίνιους και ...Κριστιάνους Ρονάλντους τους αφήνει πολύ πίσω!
(για Πεσέιρου δεν συζητάμε καν!)

Κι όμως, ο αριθμός των βιβλίων που διάβασα το 2008 είναι ο μισός από όσα διάβαζα τις παλιές καλές εποχές...

mamaloukas said...

τι τιμή μου κάνεις βρε Γκατί! με 4 βιβλία πρώτος σε ποσότητα! διάβασες τα 4/5 του υποφαινόμενου! χαχα κι ένα στη δεκάδα και 2 στα μπόνους μαζί με το φίλο μου τον Κουνενή!

φιλιά πολλά

γράφω γράφω αλλά δε σε προλαβαίνω!

Είδωλο said...

τι ειναι αυτο?
το χαλασαμε το μαγαζακι?

απαππαπαα

ευχομαι να περασεις και στην εποχη του σημερα και να εχουμε και συγκριτικο τεστ DVD

gatti said...

@mamaloukas: Aφού το είχα πει ότι μέσα στο 2008 θα τα διαβάσω όλα! Και να σκεφτείς ότι άφησα εκτός δεκάδας και μπόνους το πολύ ατμοσφαιρικό "Αλκοόλ"! Είναι φίλος σου ο Κουνενής; Πολύ καλό το βιβλίο του, το καταευχαριστήθηκα να του πεις!

Ε πώς να με προλάβεις, αφού τα βιβλία σου διαβάζονται κυριολεκτικά σε μια μέρα; Ετσι και τα ξεκινήσω δεν μπορώ να τα αφήσω από τα χέρια μου αν δεν φτάσω στο τέλος!
Εσύ φταις! :p Tι δίνεις τόσο γρήγορους ρυθμούς ντε!

Δεν πειράζει που ...ξέμεινα πάντως! Τα βιβλία σου μου άφησαν
homework. Αυτοκίνητα και Ρολόγια! Είναι πολλά που πρέπει να μάθω...

Φιλιά! :))

gatti said...

@x-oyranoy: Ναι, πες μου τώρα ότι τα διάβαζες τα αθλητικά! :p

Kαι στην εποχή του DVD να περάσω, αυτά τα συγκριτικά τεστ τα αφήνω σε σένα. Είσαι περισσότερο αρμόδιος!!!

:)))

librarian said...

Να'μαι κι εγώ στη βιβλιοσυζήτησή σας! Η αλήθεια είναι ότι περίμενα καιρό αυτή τη λίστα και όποτε έβλεπα αθλητικά έφευγα απογοητευμένη.
Η πρώτη μου σκέψη διαβάζοντας την ανάρτηση σου είναι ότι πολλά βιβλία από αυτά που διάβασες σου άφησαν γλυκιά γεύση κι αυτό σίγουρα είναι καλό. Βλέπω όμως ότι διάβασες αρκετά κλασικά βιβλία και δε θα συμφωνήσω με την άποψη ότι η κλασική λογοτεχνία απουσιάζει δραματικά από τη λίστα σου.
Επισής παρατηρώ ότι είσαι μεγάλη fun του Μαμαλούκα. Η χαμένη βιβλιοθήκη του Δημήτρη Μόστρα πιστεύω ακράδαντα ότι είναι ό,τι καλύτερο έχει γράψει (μένω κλασικά κολλημένη στα βιβλία για τα βιβλία) αλλά και το Η απαγωγή του εκδότη το είχα διαβάσει με αρκετή χαρά.
Λοιπόν, εύχομαι η επόμενη λίστα σου να περιλαμβάνει βιβλία που να μείνουν αξέχαστα και πάντα να σου δίνουν το συναίσθημα της χαράς.

Ντεμης said...

Όντως, ανάρτηση-θησαυρός! Με έσκισες, εγώ μόνο έξι διάβασα μέσα στο ΄08.... Εύγε Gatti!
Προσπερνώ τον Πέδρο Πάραμο (ποτέ δεν θα συμφωνήσουμε για το συγκεκριμένο) και σημειώνω για να πάω να αγοράσω!
Τα μόνα που έχω διαβάσει είναι η Μεταμόρφωση, στο Πανεπιστήμιο στα αγγλικά (δεν το "κατάλαβα", συγγνώμη....) και η Μεγάλη Χίμαιρα, όπως και όλα σχεδόν του Καραγάτση, τέλειο! Για τα δύο του ΜακΚάρθυ έχω διαβάσει και στον Librofilo ουρανομήκεις κριτικές, οπότε θάναι τα πρώτα!
ΥΓ: ως Παναθηναϊκός, τον "Ψηλό" για τον Αντωνιάδη περίμενα πως θα τον είχες διαβάσει!

gatti said...

@librarian: Καλώς την! Αργησα να αναρτήσω τη λίστα, είναι γεγονός. Ομως, τελικά, κάλλιο αργά παρά ποτέ. :))

Ναι, είναι γεγονός ότι μου άφησαν πολύ γλυκιά γεύση τα βιβλία δεν μετάνοιωσα για κάποιο που διάβασα.

Σχετικά με τα κλασικά βιβλία, αναφερόμουν στην χρονολογική τους ταξινόμηση. Οσα δηλαδή έχουν γραφεί πριν από το 1950. Μόνο οι Χένρι Τζέιμς, Κάφκα, Μαχφούζ και Καραγάτσης (ίσως - δεν ξέρω πότε γράφτηκε η "Μεγάλη Χίμαιρα") ανήκουν σ΄ αυτήν την κατηγορία. Ομολογώ βέβαια πως είναι κάπως αυθαίρετη αυτή η ταξινόμηση.

Με ευρεία έννοια του όρου "κλασικό" βεβαίως έχεις απόλυτο δίκιο ότι διάβασα αρκετά κλασικά βιβλία. Πώς μπορεί για παράδειγμα να μην θεωρηθεί κλασικός ο ΜακΚάρθυ; ΄Η ο Σαραμάγκου;

Είμαι όντως φαν του Μαμαλούκα και συμφωνώ μαζί σου πως ο "Μόστρας" είναι το καλύτερο βιβλίο του. Μάλιστα είναι αυτό που έβαλα πρώτο - πρώτο στο Top-10 της περυσινής μου λίστας. Εχω κι εγώ κόλλημα με τα βιβλία που είναι γραμμένα για τα βιβλία και με το "Μόστρα" βρήκα τη χαρά μου! Αν και του κράτησα ...κακία (και του το είπα βέβαια!) του Μαμαλούκα για το τέλος του βιβλίου (κι εσύ που το έχεις διαβάσει ξέρεις το λόγο!).

Και η "Απαγωγή του Εκδότη" είναι πολύ καλή και με συγκλονιστικό τέλος! Πραγματικά χαίρεσαι να διαβάζεις τέτοια βιβλία.

Σε ευχαριστώ για τις ευχές σου, μακάρι να μου μείνουν αξέχαστα όσα βιβλία διαβάσω φέτος και το ίδιο εύχομαι και για σένα!

gatti said...

@Nτέμης: Δεν έχει σημασία πόσα διάβασες Ντέμη μου.

Οπως λέει και ο Ουμπέρτο Εκο:

...ας είναι ήσυχοι οι αναγνώστες. Μπορούν να είναι καλλιεργημένοι είτε έχοντας διαβάσει δέκα βιβλία είτε δέκα φορές το ίδιο βιβλίο. Θα έπρεπε να ανησυχούν μόνον εκείνοι που δεν διαβάζουν ποτέ βιβλία. Αλλά ακριβώς γι' αυτό το λόγο, αυτοί είναι οι μόνοι που δεν θα έχουν ποτέ τέτοιου είδους ανησυχίες.

Για τον Πέδρο Πάραμο, όντως τα έχουμε πει στο blog σου, την ώρα μάλιστα που το έβαζα πρώτο στη λίστα σε σκέφτηκα! :))

Tη "Μεταμόρφωση" να την ξαναδιαβάσεις και να δεις που θα την καταλάβεις και θα τρελαθείς! Τα δύο του ΜακΚάρθυ είναι κορυφαία αν και ο "Ματοβαμμένος Μεσημβρινός" έχει ατυχήσει πολύ ως έκδοση. Απορώ πώς δεν βρέθηκε κάποιος Χριστιανός να το επανεκδόσει όπως πραγματικά του αρμόζει.

Για τον libro - που υποστηρίζετε και την ίδια ομάδα - τα έχω ξαναγράψει εδώ. Είναι ο απόλυτος ειδικός για τα βιβλία! Ο,τι διαβάζεις εκεί είναι "λίρα εκατό"!

ΥΓ. Κι όμως δεν είμαι φαν των αθλητικών βιβλίων γενικά, πέρσι διάβασα το κορυφαίο βιβλίο του Μονταλμπάν "Ποδόσφαιρο, μια θρησκεία σε αναζήτηση θεού", αλλά γενικά δεν το συνηθίζω.

Crazy Tourists said...

Καλησπέρα καλησπέρα!!
Θα περάσω το πρωί να τα δώ με ξεκούραστη ματιά!!
Φιλιά!
Καληνύχτα

Τρελοτουρίστρια

gatti said...

@Crazy Tourists: Με την ησυχία σου Τρελοτουρίστι μου!

Καληνύχτα!

Φιλιά! :))))

Γιωργος Κεντρωτης said...

Να λοιπόν, φιλτάτη, που έχουμε κοινή αγάπη στον Σαραμάνγκου (και σε κάποιους άλλους...) Μέγιστος συγγραφέας. Σε καλημερίζω από το Red Cafe, όπου για να περάσει η ώρα -έχουμε χρόνο...- διαβάζω την "Εισαγωγή στην ιδιωτική ζωή των αρχαίων Ελλήνων και Ρωμαίων" του Horst Blanck (έκδοση του Μορφωτικού Ιδρύματος της Εθνικής Τράπεζας).

Γιώργος Τ. said...

Καλημέρα!!
Σε ζηλεύω που έχεις όρεξη (και διαθέσιμο χρόνο) και διαβάζεις.. Εγώ μετά τον στρατό (2,5 χρόνια τώρα) δεν έχω διαβάσει πάνω από 5 βιβλία, έχω πολλά αδιάβαστα στο σπίτι και συνεχώς τα βιβλία που θα ήθελα να διαβάσω αυξάνονται!!
Ας ελπίσω ότι το 2009 θα διαβάσω μερικά!!

*η μη αθλητική ανάρτησή σου με έκανε να κοιτάξω μερικές παλιές σου μη αθλητικές αναρτήσεις... Διασκέδασα πολύ με την αναφορά σου στα καρτούν και με τις κινηματογραφικές σου αναρτήσεις.. Αν και είμαι φαν των αθλητικών σου αναρτήσεων, θα ήθελα να γράφεις πιο συχνά και για μη αθλητικά!!

Librofilo said...

Σ'ευχαριστώ πάρα πολύ γιά την αναφορά.Αισθάνομαι ιδιαίτερα κολακευμένος, σε διαβεβαιώνω ότι η εκτίμηση είναι αμοιβαία.
Πολύ ενδιαφέρουσα η λίστα σου και με συγκινεί που ένα βιβλίο σαν το ΠΕΔΡΟ ΠΑΡΑΜΟ αρέσει τόσο πολύ,γιατί(θα συμφωνήσεις μαζί μου)δεν είναι και το "ευκολότερο" στον κόσμο. Θεωρώ τον ΜΑΤΟΒΑΜΜΕΝΟ ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΟ ως το καλύτερο βιβλίο του ΜακΚάρθυ το οποίο αδικείται στην Ελληνική του έκδοση από την άθλια μετάφραση,αντιλαμβάνομαι όμως ότι ο ΔΡΟΜΟΣ "αγγίζει" περισσότερο τον αναγνώστη λόγω του θέματος (άσχετο,αλλά περιμένω με ανυπομονησία την κινηματογ.του μεταφορά με τον Βίγκο Μόρτενσεν στον πρωταγωνιστικό ρόλο,δεν μπορώ να φανταστώ ιδανικότερο ηθοποιό γιά τον ρόλο).
Η βιβλιοφιλία είναι από τα γοητευτικότερα πράγματα που υπάρχουν και οταν είναι διαδραστική είναι σκέτη απόλαυση,γι'αυτό λοιπόν λοιπόν, σ'ευχαριστώ που με τον τρόπο σου μου συστήνεις ένα βιβλίο που αγνοούσα,τους ΑΚΡΩΤΗΡΙΑΣΜΕΝΟΥΣ του Κομάν,το οποίο θα κοιτάξω να προμηθευτώ άμεσα.
Εύχομαι πολλές και δημιουργικές αναγνώσεις-γιά τα ποδοσφαιρικά δεν εύχομαι τίποτα,είμαι πλήρως ξενερωμένος φέτος.Νά'σαι καλά.

librarian said...

Gatti να μιλάς πιο συχνά για βιβλία γιατί συγκεντρώνεις πολύ ενδιαφέροντες ανθρώπους εδώ.
Άμα σου αρέσουν τα βιβλιοβιβλία είσαι πολύ τυχερή (όπως και εμείς άλλωστε) γιατί υπάρχουν πάρα πολλά εκεί έξω, μην ξεχνάς να μας λες ό,τι βρίσκεις.
Σε φιλώ.

Giorgos Varvakis said...

Η αλήθεια είναι μία (και 2 και 3 ανάλογα με την αλήθεια του καθενός)! Ό,τι κάνεις το υποστηρίζεις τέλεια. Το αναγνωστικό ή καλύτερα το σχολιάζον κοινό αυτή τη φορά είναι σε μεγάλο ποσοστό διαφορετικό και αν κρίνω από τα σχόλια, το περίμεναν πως και πως! Εγώ έχω δηλώσει οπαδός του blog (gatti ole ole ole), είτε τα γραφόμενα αφορούν την ξεκαρδιστική ανάλυση της Ελληνικής λαμπρής ποδοσφαιρικής κουλτούρας και πραγματικότητας είτε θέματα που βαδίζουν σε άλλα μονοπάτια. Είναι επίσης άξια θαυμασμού η ποσότητα της λογοτεχνικής ύλης, που "κατανάλωσες" την περσινή χρονιά. Εύχομαι τα διπλά για φέτος!!
Φιλιά

KitsosMitsos said...

Μπήκε στα αγαπημένα για τις προτάσεις!
Καλησπέρα.

gatti said...

@Γιωργος Κεντρωτης: Σου αρέσει κι εσένα ο Σαραμάγκου; Μα είναι υπέροχος! Αφού στενοχωριέμαι που είναι τόσο μεγάλος σε ηλικία και εντυπωσιάζομαι με την διαύγεια πνεύματος που ακόμα διαθέτει (λες τελικά να έχουν δίκιο όσοι λένε πως αυτοί που καλλιεργούν το πνεύμα τους κινδυνεύουν λιγότερο από Αλτσχάιμερ;).

Από το Red Cafe άνοιξες να διαβάσεις πράσινο blog καλέ; Πας καλά; :p

Aκούγεται ενδιαφέρον αυτό που διαβάζεις, ένα καιρό είχα κολλήσει με βιβλία για την ιδιωτική ζωή των Αρχαίων Ελλήνων. Το Μορφωτικό Ιδρυμα της Εθνικής Τράπεζας έχει εκδόσει πολύ σημαντικά βιβλία.

Καλημέρα!

(Μην περιμένεις να σου πω και καλή επιτυχία, αν και δεν νομίζω να αντιμετωπίσεις πρόβλημα, ακόμα και χωρίς τις ευχές μου...).

gatti said...

@Γιώργος Τ.: Χωρίς βιβλία δεν μπορώ να ζήσω. Οταν δεν διαβάζω κάτι μου λείπει. Και δυστυχώς δεν διαβάζω όσο θέλω. Και καθώς δεν μπορώ να αντισταθώ στον πειρασμό και αγοράζω συνέχεια βιβλία, τα αδιάβαστα ολοένα και πληθαίνουν. Καμιά φορά εύχομαι, επειδή αποκλείεται να τα διαβάσω όλα πριν πεθάνω, να έχουν εφεύρει μέχρι τότε καναν τρόπο να τα εμφυτέψουν στο μυαλό μου τα αδιάβαστα με ένα τσιπάκι (Johny Mnemonic) να μου φύγει ο καημός. Εννοείται ότι άμεσα δεν χρειάζομαι κάτι τέτοιο γιατί θέλω και να αντλώ απόλαυση από αυτά όχι απλά να τα διαβάσω.

Πάντως μην ανησυχείς, περιόδους μη διαβάσματος έχω περάσει κι εγώ. Είναι φυσιολογικό. Και ένα - δυο να διαβάσεις κέρδος είναι.

Νομίζεις ότι δεν θέλω να γράφω και για άλλα θέματα; Ετσι άλλωστε ξεκίνησε το blog. Μη κοιτάς που το πήγε ο ...άνεμος στα αθλητικά. Θα το παλέψω όμως! :))

gatti said...

@librofilo: Kαλώς τον! Εγώ αισθάνομαι κολακευμένη. Οσο για την αναφορά, δεν κάνω παρά το αυτονόητο: Για τα βιβλία παραπέμπω στον ειδικό!

Σαφώς και συμφωνώ πως δεν είναι εύκολο βιβλίο ο "Πέδρο Πάραμο" αυτή όμως η δυσκολία του το κάνει ακόμα πιο συγκλονιστικό. Μπορώ να πω ότι με διαπερνούσαν ρίγη συγκίνησης σχεδόν σε όλη τη διάρκεια του διαβάσματός του. Για κάτι τέτοιες στιγμές αξίζει το διάβασμα.

Ο "Ματοβαμμένος Μεσημβρινός" είναι σπουδαίο βιβλίο. Νομίζω ότι τελικά δεν το συμπεριέλαβα στο Top-10 μόνο και μόνο από αντίδραση για τον απερίγραπτο εκνευρισμό που ένοιωσα από την απαράδεκτη μετάφρασή του. Ισως ενδόμυχα να μην ήθελα να προτείνω ένα βιβλίο που έχει τύχει τόσο άθλιας μεταχείρισης από αυτούς που ανέλαβαν να το εκδόσουν στην Ελλάδα. Και επαναλαμβάνω: Δεν μπορεί να βρεθεί κάποιος σοβαρός εκδοτικός οίκος να το επανεκδόσει;

Δεν το ήξερα ότι "Ο Δρόμος" θα μεταφερθεί κινηματογραφικά με πρωταγωνιστή τον Μόρτενσεν. Συμφωνώ πως θα είναι ιδανικός για το ρόλο.

Οι "Ακρωτηριασμένοι" πιστεύω ότι θα σου αρέσουν πολύ. Είναι μικρό σε μέγεθος βιβλίο (πέρσι διάβασα πολλά βιβλία με λίγες σελίδες, φέτος ξεκίνησα ...ανάποδα - από το "Σμήνος"!) και εσύ σε δύο ώρες θα το έχεις τελειώσει, αλλά θα σου αφήσει πολλά.

Εύχομαι κι εγώ πολλές δημιουργικές αναγνώσεις, αν και δεν έχεις ανάγκη εσύ από ευχές. Για το ποδόσφαιρο μην ξενερώνεις, δεν ωφελεί να παίξουμε το παιχνίδι αυτών που θέλουν να απέχουμε.

Να περνάς καλά!

gatti said...

@librarian: Θα το προσπαθήσω φέτος να μιλάω συχνότερα για βιβλία. Οταν ξεκίνησα είχα κατά νου να γράφω για κάθε βιβλίο που διαβάζω, αλλά τελικά δεν το τήρησα.

Οσο για τα βιβλιοβιβλία δεν νομίζω να υπάρχει κανείς αρμοδιότερος από σένα, οπότε μάλλον εγώ θα ασχοληθώ με τα υπόλοιπα και για τα βιβλιοβιβλία θα έρχομαι στα μέρη σου!

Φιλιά! :))

gatti said...

@gvarvakis: Εσύ τι προσπαθείς να κάνεις τώρα Γιώργο μου; Να κάνεις έναν Παναθηναϊκό να ...κοκκινήσει; Δεν είναι σωστά πράγματα αυτά! :))

Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τα καλά σου λόγια! Και για τις ευχές σου. Μακάρι να διαβάσω τα διπλά φέτος!

Φιλιά!!! :))))

gatti said...

@KitsosMitsos: Kαλώς τον! Ελπίζω να μη σε απογοητεύσουν!

Να περνάς καλά!

:))

Γιωργος Κεντρωτης said...

Μα δεν θέλω να μου πεις "Καλή επιτυχία"! Αλλωστε ξέρω πολύ καλά τί θα εννοείς... και να μου / μας λείπει! Φιλτάτη, αν έχω κέφι αύριο, θα σου γράψω κι εγώ το λογοτεχνικό μου τοπ-10. Αν δεν έχω κέφι αύριο (φτού, φτου, ξορκισμένο), θα σ' το γράψω άλλη μέρα! Έχει βγάλει ήλιο στον Πειραιά, και μου αρέσει... Σε χαιρετώ.

gatti said...

@Γιωργος Κεντρωτης: Α, όλα κι όλα! Δεν λέω άλλα από αυτά που εννοώ. Αν δεν νοιώθω κάτι, απλά δεν το λέω.

Θα το περιμένω το Top-10 σου με ενδιαφέρον. Σιγά μη δεν έχεις κέφι αύριο!

Ηλιο έχει, αλλά είναι ήλιος με δόντια. Πολύ κρύο κάνει!

Καλό απόγευμα.

Crazy Tourists said...

1) Ο Μαχφούζ είναι Θεός!! Μήπως να πάρω και αυτό το βιβλίο του; Να διαβάσεις οπωσδήποτε την τριλογία του Καϊρου...Υπέροχα!!
2) Του φιδιού το γάλα τι λέει;
3) Ίταλο Καλβίνο είχα διαβάσει τις "Αόρατες πόλεις"... Δεν ήταν άσχημο... Λέω να βάλω στη λίστα μου και το "Η είσοδος στον πόλεμο".
Φιλιά!!

Τρελοτουρίστρια

gatti said...

@Crazy Tourists: Nα το πάρεις και αυτό το βιβλίο του Μαχφούζ, στο συνιστώ ανεπιφύλακτα! Την "Τριλογία του Καϊρου" την έχω, αλλά ακόμα δεν αξιώθηκα.

Το "Του φιδιού το γάλα" κινείται στα γνωστά υψηλά επίπεδα του Ξανθούλη. Αναφέρεται σε έναν 65χρονο που παρουσιάζει προβλήματα μνήμης. Είναι όμως λίγο καταθλιπτικό βιβλίο. Ισως πάλι να είναι που εγώ έχω μείνει κολλημένη στον "Θείο Τάκη".

Να το βάλεις στη λίστα σου το "Είσοδος στον πόλεμο" του Καλβίνο. Αξίζει.

Φιλιά!

librarian said...

Αρμόδιος δεν θα έλεγα αλλά αλήθεια ασχολούμαι πολύ γιατί το αγαπάω.
Να περνάς να περνάς και ελπίζω να βρίσκεις βιβλία που να σου μιλάνε.

gatti said...

@librarian: KAI το αγαπάς KAI είσαι η πιο κατάλληλη να προτείνεις βιβλία γραμμένα για βιβλία. :))

Kαλά να περνάς κι εσύ με πολλές, ωραίες αναγνώσεις!

νατασσΆκι said...

To blogging με ...κατέστρεψε.
(ομοίως...!)
:)))

Αλλά κρατώ τη λίστα, πολλά από αυτά δεν τα έχω διαβάσει -μερικά είναι στη στοίβα, πάντως, κι αν κατέβει ποτέ, να μου γράψεις!
:))))


Πολύ ωραίο ποστ, εξαιρετικές προτάσεις γατί μου!
:***

gatti said...

@νατασσάκι: Το ξέρω ότι με καταλαβαίνεις... :))))


Aχ, αυτή η στίβα μόνο ψηλώνει. Ποτέ δεν χαμηλώνει... Δεν ξέρω πού θα μας βγάλει αυτό....

Ευχαριστώ Νατάσσα μου!

Φιλιά!

:****

Stepas said...

Ε-Ξ-Α-Ι-Ρ-Ε-Τ-Ι-Κ-Ο αφιέρωμα! Χίλια μπράβο! Είναι πάρα πολύ καλό το ότι αφιερώνεις χρόνο και διαβάζεις πραγματικά πολλά βιβλία (διαβάζω κι εγώ αλλά δυστυχώς όχι τόσα πολλα όσο εσύ)

Κάφκα-Σαραμάγκου-Καλβίνο είναι σίγουρα στους αγαπημένους μου.

Κρατώ αυτό σου το ποστ και ίσως επανέλθω στο μέλλον με διεξοδικότερα σχόλια.

gatti said...

@Stepas: Πού το ...ξετρύπωσες το ποστ για τα βιβλία, μετά από τόσο καιρό βρε ...φυσιοδίφη; Σου φαίνονται πολλά τα βιβλία; Είναι λιγότερα από πέρσι και πολύ λιγότερα από πρόπερσι.

Κι εγώ τους αγαπάω αυτούς τους τρεις που αναφέρεις, αλλά έχω πολλά κενά και στους τρεις, γιατί προσπαθώ να γνωρίσω όσο περισσότερους συγγραφείς μπορώ από διαφορετικές χώρες, οπότε αναγκαστικά μένουν πίσω.

Πάντως, ό,τι διαβάζεις καλό είναι. Θα περιμένω να επανέλθεις! :)))