Sunday, October 11, 2009

Aιώνια πιστός, δεν γίνεται αλλιώς...










Δεν έχω συνειδητοποιήσει πλήρως τι ακριβώς ζήσαμε απόψε. Ισως να το συνειδητοποιήσω όταν με τον καιρό θα περιμένω να δω τον Φράγκι να μπαίνει μέσα στο παρκέ αλλά αυτή η ώρα δεν θα έρχεται ποτέ. Ισως πάλι η παρουσία του ως γενικού αρχηγού της ομάδας, να είναι εξίσου καταλυτική με αυτή που είχε ως τώρα, οπότε να μη μου λείψει καν, αφού θα εξακολουθήσει να βρίσκεται δίπλα στους παίκτες, απλά από διαφορετικό πόστο.

Ηταν αυτή η τελευταία παράσταση; Κι αν ναι, τι γίνεται τώρα που τα φώτα σβήνουν; Μήπως ήταν ένα ωραίο βιβλίο που έφτασες στην τελευταία του σελίδα και το έκλεισες ευλαβικά με μια γλυκόπικρη αίσθηση, επειδή απόλαυσες αυτό που διάβασες αλλά στενοχωριέσαι που έφτασε στο τέλος του;

Ο,τι κι αν είναι, ένα είναι σίγουρο: Aπόψε παρακολουθήσαμε το πέρασμα του Φραγκίσκου Αλβέρτη στην ιστορία. Η φανέλα με το Νο 4 στην οροφή του ΟΑΚΑ θα θυμίζει σε εμάς τους παλαιότερους τις υπέροχες στιγμές που ζήσαμε μαζί του και χάρη σ' αυτόν και θα κεντρίζει τους νεότερους να μάθουν από μας πράγματα για αυτό τον "πράσινο" θρύλο. Kαι εμείς; Τι θα τους λέμε τότε εμείς που δεν θα μπορούν να το βρουν μέσα από τα βίντεο της εποχής;

Τι ήταν ο Αλβέρτης;

Ηταν τόσο μεγάλος παίκτης; Οπως γράφει ο Σωτήρης Βετάκης στην "Πράσινη" σε ένα σημείο του αφιερώματος της εφημερίδας στον Φράγκι, "στην τριάδα των Μυριούνη, Οικονόμου, Αλβέρτη, ο Φραγκίσκος δεν ήταν ο πληρέστερος ή ο πιο ταλαντούχος. Ο Μυριούνης ήξερε το μπάσκετ που ήξεραν οι άλλοι δύο μαζί, ο Οικονόμου ήταν πιο ταλαντούχος, όμως ο Αλβέρτης ήταν πιο έξυπνος, πιο εργατικός, πιο πεισματάρης, είχε μεγαλύτερη επιμονή και υπομονή, ενώ φυσικά διέθετε το διάσημο πια 'φονικό' σουτ. Ολοι μαζί είχαν βαφτιστεί 'λούζερς', όμως ο Φραγκίσκος πέταξε την ταμπέλα και εξελίχθηκε σε ΒΙG TIME WINNER".

Και εξελίχθηκε σε ΝΙΚΗΤΗ, επειδή ήταν ΜΑΧΗΤΗΣ. Βελτίωσε τις μπασκετικές του ικανότητες, έμαθε από τους παλαιότερους, συναγωνίστηκε στα ίσα τους συνομήλικους και τελικά μεταλαμπάδευσε αυτά που έμαθε στους νεότερους. Κι αν δεν είχε δίπλα του συμπαίκτες για να μάθει απ΄αυτούς! Κι αν δεν είχε δίπλα του συμπαίκτες παικταράδες που κλήθηκε να συναγωνιστεί! Κι όμως τα κατάφερε. Εμεινε όρθιος. Δυνατός και σταθερός. Δεν διανοήθηκε να φύγει όταν άλλοι το έκαναν με ευκολία. Παρέμεινε αιώνια πιστός, αφοσιωμένος. Εσφιξε τα δόντια και όρμησε στη μάχη σαν λιοντάρι. Κι όταν τα δύσκολα πέρασαν και ήρθε η Ανοιξη ο ίδιος παρέμεινε αναλλοίωτος από τις αλλαγές. Δεν ψωνίστηκε, δεν καβάλησε καλάμι παρέμεινε σημείο σταθερότητας και συσπείρωσης. Ωρίμασε αγωνιστικά, ωρίμασε και σαν προσωπικότητα. Κι αν εμάς το χαμηλό του προφίλ και η απέχθειά του για την γκλαμουριά δεν μας επέτρεπε παρά μόνο να υποθέτουμε πώς ακριβώς ήταν ο Αλβέρτης ως αρχηγός του Παναθηναϊκού, υπήρχαν κάποιοι που το βίωναν. Και ακριβώς επειδή το βίωναν το εκτίμησαν.

Δεν το είχαμε ίσως συνειδητοποιήσει μέσα στο μεθύσι των συνεχόμενων τίτλων, αλλά είναι πολύ μεγάλο πράγμα να παραμένει ένας παίκτης 19 ολόκληρα χρόνια σε έναν σύλλογο που κάνει πρωταθλητισμό, χωρίς να βρεθεί ούτε μία στιγμή κάποιος - παράγοντας ή προπονητής - να "βαρυγκομήσει" για την παρουσία του και να τον θεωρήσει περιττό.

Δεν είναι λοιπόν μόνο ότι ο ίδιος διαχειρίστηκε άριστα το νέο αγωνιστικό του ρόλο, που τον ήθελε να έχει ολοένα και μικρότερη συμμετοχή μέσα στο παιχνίδι. Είναι - κυρίως - ότι κατάφερε οι άλλοι να θεωρήσουν την γενικότερη παρουσία του, απαραίτητη για την καλή πορεία της ομάδας. Επειδή αυτά που πρόσφερε στα αποδυτήρια σαν εμψυχωτής και κάποιες φορές "ψυχοθεραπευτής" της ομάδας ήταν εξίσου, ίσως και περισσότερο σημαντικά, στο πέρασμα των χρόνων απ΄ ό,τι η αγωνιστική του παρουσία.

Και ακριβώς επειδή ήταν ο ίδιος τόσο μεγάλος, πρόσφερε γενναιόδωρα την "κληρονομιά" του στους επόμενους από αυτόν. Φεύγει, αλλά αφήνει τον Παναθηναϊκό σε καλά χέρια. Το ίδιο άξια, το ίδιο σεμνά, το ίδιο μαχητικά σαν αυτόν.

Αυτόν τον Αλβέρτη τίμησε σήμερα ο Παναθηναϊκός. Οχι μόνο τον παίκτη, όχι μόνο τον αρχηγό, όχι μόνο τον ηγέτη. Ολα αυτά μαζί.

***

ΥΓ. Από το συγκινητικό "αντίο" του Αλβέρτη κρατάω μία του φράση. Σε ερώτηση τι θα άλλαζε από την καριέρα του, απάντησε: "Αν μπορούσα να σβήσω, ή να διορθώσω κάτι, θα ήμουν ο Θεός. Υποθετικά δεν μπορούμε να μιλάμε. Πολλά πράγματα θα ήθελα να κάνω διαφορετικά. Σίγουρα θα έσβηνα τον τραυματισμό του Μπόμπαν. Ολα τα άλλα μπορείς να τα φτιάξεις".

Κι εγώ ΜΟΝΟ αυτό θα έσβηνα ρε Φράγκι!!!


Scratch: Ο γνωστός ψυχασθενής Σάρας με φανέλα Αλβέρτη!




Scratch 1: "Ολα τα λεφτά" η φράση του Θανάση όταν ξεκίνησε το λόγο του για τον Φράγκι: "Είμαι ο Θανάσης σας!" Ναι ρε Θανασάρα, είσαι ο Θανάσης ΜΑΣ!





Scratch 2: Ο Ομπράντοβιτς για τον Φράγκι: "Οταν ένας παίκτης έχει κερδίσει 25 τρόπαια σε 19 χρόνια, από κάθε άποψη είναι εύκολο να αναγνωριστεί η αξία του. Για μένα όμως, το πιο σημαντικό είναι η προσωπικότητά του, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Πάντα ήταν έτοιμος να βοηθήσει όλους μας. Ηταν πάντα αφιερωμένος στην ομάδα και συγκεντρωμένος στις προπονήσεις από το πρώτο ώς το τελευταίο λεπτό".

Scratch 3: Συγκλονιστική η στιγμή, όταν ο κόσμος φώναξε το όνομα του νέου "αρχηγού" Δημήτρη Διαμαντίδη και ο Φράγκι τους παρότρυνε να φωνάξουν δυνατότερα.

Scratch 4: Δημήτρη Διαμαντίδη, πιστεύω ότι γνωρίζεις τι βαριά κληρονομιά σου παραδόθηκε. Μακάρι να σταθείς το ίδιο ευλογημένος με τον Φράγκι.

Scratch 5: Μετά το τέλος του αγώνα το τεχνικό επιτελείο έκανε δώρο στον Φράγκι μια καραμπίνα! Οχι μόνο επειδή λατρεύει το κυνήγι αλλά για να έχει έξτρα κίνητρο να κυνηγήσει περισσότερους τίτλους από το νέο του πόστο!

Scratch 6: Χάλια η ΤΣΣΚΑ. Αν δεν στρώσει και με τον Σμόντις...



Ο captain, my captain...


12 comments:

seaconfused said...

Η μόνη παραφωνία και μεγάλη απογοήτευση η γραβάτα του Θανάση! Μα είναι γραβάτα αυτή για τον Θανάση;;;;
Κατά τα άλλα... ανατριχίλα.
Μακάρι και άλλοι αθλητές να έχουν τις τιμές που τους αξίζουν στο τέλος.

Καλό εβδομάδα :)

Γιώργος Τ. said...

Εξαιρετική γιορτή, υπέροχες στιγμές... Εξαιρετική και η φανέλα του Αλβέρτη που έφτιαξαν (με τα 5 αστέρια και αντί για τον χορηγό να αναγράφεται "19 χρόνια ιστορία, 25 τίτλοι") και αγόρασα φυσικά! Πάντως, θα μπορούσε να γίνει και καλύτερη η γιορτή... Να καλούσαν παλιούς παίκτες, ακόμα και για να συμμετάσχουν έστω και για λίγο στην γιορτή αυτή για τον μεγαλύτερο αρχηγό που γνώρισε ποτέ ο ελληνικός αθλητισμός... Ονειρευόμουν να δω Αντόνιο Ντέιβις, Βράνκοβιτς, Μποντιρόγκα και πόσους ακόμα.. Πιθανόν κάτι τέτοιο να ήταν πολύ δύσκολο, αλλά τα όνειρα δεν έχουν όρια!!
Επίσης, ατυχής η επιλογή των Vegas για το μουσικό πρόγραμμα.... Πιστεύω ότι άξιζε κάτι καλύτερο και πιο.. ροκ στον Φράγκι..
Κατά τ' άλλα, "Φράγκι θα είσαι για πάντα αρχηγός"!!!!

gatti said...

@confused: Πράγματι, δεν έκανε την ανατροπή ο Θανάσης χθες. Πολύ συμβατικός παρουσιάστηκε.

Δεν πειράζει, τις ωραίες θα τις φορέσει στο φάιναλ φορ του 2010!

Ωραία η γιορτή που έφτιαξαν για τον Φράγκι. Μακάρι να αξιωθούν κι άλλοι να τύχουν τέτοιας τιμής!

Καλή εβδομάδα και σε σένα! :))

gatti said...

@Γιωργος Τ.: Είδα στην εφημερίδα ότι είχαν φτιάξει τέσσερα διαφορετικά πακέτα με φανέλες και αναμνηστικά για τον Φράγκι. Πολύ ωραία όλα αυτά!

Αν μπορούσαν να καλέσουν κάποια από τα σπουδαία ονόμαδα που έπαιξαν δίπλα στον Φράγκι θα ήταν το ιδανικό. Ομως, μπορούσαν λες κι αυτοί να έρθουν; Οι περισσότεροι έχουν υποχρεώσεις. Τον Βράνκοβιτς, πάντως, για να πω την αλήθεια, τον περίμενα να δώσει το παρών.

Το μουσικό πρόγραμμα ήταν ένα ...ψιλοχάλι. Ευτυχώς που τελείωσε νωρίς. Τους έκραξαν κιόλας ή όχι;

Σίγουρα άξιζε κάτι πιο ροκ στον Φράγκι, αλλά έστω κι έτσι η γιορτή άφησε καλές εντυπώσεις!

fpboy said...

Φοβερή η γιορτή παιδιά,
απίστευτη !
Μπράβο σε όλους που το οργάνωσαν αλλά και στον κόσμο που γεμίσε το γήπεδο !

houli_v said...

Σίγουρα δεν υπήρξε παίχτης στο χτεσινό παρκέ (και όχι μόνο) που να μη ζήλεψε τον Αλβέρτη και να μη σκέφτηκε ότι πράγματι αξίζει να τα δώσεις όλα και για πάντα για ένα τόσο μεγάλο σύλλογο όσο ο Παναθηναϊκός

Υ/Γ : για τον ίδιο τον Αλβέρτη το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό είναι εκείνη η μόνιμη επωδός τότε παλιά από όλους εκείνους που 'ξέραν' : 'καλός παίχτης αλλά looser' . Χίλιες κωλοτούμπες τους έβαλε να κάνουν ..

Καλή σου βδομάδα μικρό γατάκι :)

KitsosMitsos said...

Μπράβο και πάλι μπράβο στον παίχτη. Μπράβο και στον κόσμο που συμπαραστάθηκε. Μπράβο και στον ΠΑΟ που έκανε αυτή τη μεγάλη τιμή.

Crazy Tourists said...

Oh Captain! My captain!

Τρελοτουρίστρια

gatti said...

@fpboy: Φυσικά και αξίζει ένα μπράβο στην ΚΑΕ που το οργάνωσε, αλλά και στον κόσμο του "τριφυλλιού" που απέδειξε πως ξέρει να τιμάει αυτούς που πρόσφεραν στην ομάδα.

gatti said...

@houli_v: Πράγματι πρέπει να ζήλεψαν πολλοί την μεγάλη τιμή που έγινε στον Φράγκι. Ιδιαίτερα κάποιοι που είχαν παράλληλη πορεία μ' αυτόν και προτίμησαν το γρήγορο κέρδος εις βάρος της φήμης τους.

ΥΓ. Ελα ντε! Ποιος λούζερ; Φορτηγό χρειάζεται για να μεταφέρει τις κούπες που κέρδισε!!!

Καλή εβδομάδα και σε σένα houli μου! :)))

gatti said...

@KitsosMitsos: Μπράβο στον Φράγκι, μπράβο στον κόσμο, μπράβο στην Πανάθα που μας χαρίζει τόσο μεγάλες στιγμές στο μπάσκετ!

gatti said...

@Crazy Tourists: Αρχηγός με τα όλα του!

Φιλιά, τρελοτουρίστι μου! :))