Περί ευφυΐας

O Πορτογάλος νομπελίστας Ζοζέ Σαραμάγκου έχει γράψει μια σειρά βιβλίων πάνω στην ίδια συνταγή όπου πραγματεύεται καθημερινές καταστάσεις που μπορούν να προκύψουν σε μια πόλη ή μια χώρα από ένα ξαφνικό γεγονός.

Στο Περί Τυφλότητας, ασχολείται με τα κοινωνικά προβλήματα που προκύπτουν όταν ξαφνικά τυφλώνεται σταδιακά σχεδόν όλος ο πληθυσμός μιας πόλης.

Στο Περί Φωτίσεως, ασχολείται με το πολιτικό αδιέξοδο που προκύπτει όταν το 70% του λαού μιας χώρας αποφασίζει να αναδείξει σε πρώτη δύναμη το λευκό.

Στο Περί Θανάτου, ασχολείται με την απόγνωση που ακολουθεί την αρχική ευφορία της ...απεργίας του θανάτου, από νοσοκομεία, νεκροθάφτες, ασφαλιστικές εταιρίες, γηροκομεία, ακόμα και οικογένειες.

Σκέφτομαι πως αν ο Σαραμάγκου έγραφε ένα βιβλίο Περί ευφυΐας και το επικέντρωνε στους οπαδούς του Παναθηναϊκού θα μπορούσαν να εξαχθούν πολλά χρήσιμα συμπεράσματα.

Εστω δηλαδή ότι ξαφνικά, κατά έναν περίεργο τρόπο όλοι οι οπαδοί του "τριφυλλιού" αποκτούσαν δείκτη νοημοσύνης πάνω από 140.

Τι θα μπορούσε να συμβεί τότε;
Προφανώς θα σταματούσαν...

* να διαβάζουν οπαδικές και "αντικειμενικές" εφημερίδες (ή έστω να τις διαβάζουν χωρίς να "φιλτράρουν" αυτά που διαβάζουν)

* να ακούν ραδιοφωνικούς σταθμούς και να βλέπουν αθλητικές συζητήσεις σε τηλεοπτικές εκπομπές (ή έστω να ακούν και να βλέπουν χωρίς να "φιλτράρουν" αυτά που τους προσφέρονται).

* να δίνουν βάση στις δηλώσεις του Δομάζου, καθώς και του κάθε γκρινιάρη, κακιασμένου παλαίμαχου που φωνάζει επειδή είναι έξω από τα κόλπα, ή απλώς φωνάζει για να φωνάζει.

* να επηρεάζονται από τον Γκοτζίλα και τη σαπιοφυλλάδα του που ξεθάβει ανά τακτά χρονικά διαστήματα ποδοσφαιριστές που έφυγαν από την ομάδα και βγάζουν την πίκρα ή τη χολή τους επειδή δεν τους ήθελε ο καινούργιος προπονητής.

* να αποδοκιμάζουν τον προπονητή όταν κάνει αλλαγή τον Νίνη, γιατί διάολε, ακόμα κι αν δεν ήξεραν ότι ο μικρός είναι άρρωστος, θα μπορούσαν τουλάχιστον χάρη στην ευφυΐα τους να αντιληφθούν πως ο προπονητής που περνάει ώρες με τους παίκτες, τους βλέπει στις προπονήσεις, βιοπορίζεται από το ποδόσφαιρο και δεν το έχει ως χόμπι, κάτι παραπάνω από αυτούς θα ξέρει (και αντίστοιχα πως αν δεν του βγει η αλλαγή δεν θα είναι επειδή είναι "μυρουδιάς" αλλά επειδή ο καθένας έχει το δικαίωμα σε μια λανθασμένη εκτίμηση, πολύ δε περισσότερο όταν αυτή γίνεται υπό την πίεση που τόσο καιρό ασκούν οι οπαδοί και τα ΜΜΕ σ΄ αυτή την ομάδα).



Και θα μπορούσαν:

* να αντιληφθούν πως ο Κώστας Κατσουράνης μπορεί να έχει την "ταμπέλα" του αμυντικού χαφ, αλλά στον Παναθηναϊκό κάθε άλλο παρά αγωνίζεται ως τέτοιος (άρα η ομάδα δεν παίζει "σώνει και καλά" με δύο αμυντικούς χαφ ακόμα και στα εύκολα ματς), αφού ο Τεν Κάτε του έχει δώσει έναν νέο ρόλο, περισσότερο επιθετικό στην ομάδα, ο οποίος μάλιστα λειτουργεί άριστα. Και απόδειξη αυτού είναι τα έξι γκολ (πολλά από αυτά "χρυσοί" βαθμοί) που έχει βάλει μέχρι τώρα στο πρωτάθλημα και τον έχουν φέρει στην πρώτη θέση του πίνακα των σκόρερ.

* να νοιώσουν πως με την συνεχιζόμενη γκρίνια το μόνο που μπορούν να καταφέρουν είναι να σφίγγουν ολοένα και περισσότερο τη θηλιά στο λαιμό παικτών, προπονητή, προπονητικού τιμ και διοίκησης.

* να συνειδητοποιήσουν το παιχνίδι των ΜΜΕ που κάθε νίκη του Παναθηναϊκού την βαφτίζουν "νίκη με την ψυχή στο στόμα", ενώ κάθε νίκη του γαύρου, ακόμα κι αν είναι με την ψυχή στο στόμα την βαφτίζουν "νίκη ψυχής" και να μην γίνονται πιόνι τους.

* να συμβιβαστούν με την ιδέα πως φέτος ΕΝΔΕΧΕΤΑΙ να μην δουν το θέαμα που προσδοκούν βάσει του ποιοτικού ρόστερ που διαθέτει η ομάδα, επειδή αυτό που προέχει είναι η κατάκτηση του πρωταθλήματος πάση θυσία, οπότε πολλές φορές το θέαμα θα θυσιαστεί προς όφελος της ουσίας. Δύσκολα μια ομάδα που έχει πολλά χρόνια να πάρει τίτλο παίζει σπουδαία μπάλα την πρώτη χρονιά που το ξανακερδίζει. Αυτό μπορεί να το επιτύχει στα επόμενα χρόνια (καθώς διαθέτει το ανάλογο ρόστερ) όταν θα έχει φύγει το άγχος.

***

Τώρα που το ξανασκέφτομαι... Ε, δεν χρειάζεται να έχεις υψηλό δείκτη νοημοσύνης για να αντιληφθείς όλα τα παραπάνω. Χρειάζεται απλά να βάλεις το μυαλό που διαθέτεις να δουλέψει και να μη το αφήσεις να ατροφήσει, μασώντας το σανό που σου προσφέρουν τόσο καιρό όλοι αυτοί που έχουν όφελος από τη γκρίνια και τη διχόνοια.


Scratch: Και ΝΑΙ! Γουστάρω Κατσουράνη γιατί παραμένει συνεπής σ΄ αυτά που δηλώνει και δεν είναι κωλοτούμπας. "Οποιος δεν αντιλαμβάνεται ότι ο περυσινός πρωταθλητής έχει προβάδισμα, τι να πω, εγώ έτσι το αντιλαμβάνομαι". Κι εγώ έτσι το αντιλαμβάνομαι Κατσούρ μου. Είναι το αντίστοιχο του μπάσκετ.

Scratch 1: Χρόνια πολλά στους Δημήτρηδες της ομάδας, την ψυχάρα του ποδοσφαίρου, τον Μήτσο τον Σαλπιγγίδη και το διαμάντι μας του μπάσκετ, τον Μήτσο τον Διαμαντίδη.

Scratch 2: Επέστρεψα (ελπίζω...).