TΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΤΟΥ ΒΟΛΕΪ
ΣΤΑ ΕΠΙΣΗΜΑ
Η ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΙΣΕ
Η ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ
Ο ΓΥΡΟΣ ΤΟΥ ΘΡΙΑΜΒΟΥ
Αλλη αίγλη το τρόπαιο στα χέρια του Ζιλμπέρτο
Το απολαμβάνει ο Λέτο
Με νέα κόμμωση ο Σιμάο
ΤΑ ΤΡΙΦΥΛΛΑΚΙΑ
"DAD"
Μοιάζει στον μπαμπά της η μικρή
Το Κατσουρανάκι και η μαμά του
Τα Καραγκουνάκια και η μαμά τους (κέντρο)
Το ΒυντράκιΠΡΑΣΙΝΟΙ - ΑΣΠΡΟΙ
Ο "Στρατηγός"
Ο μεγάλος "μικρός"
Οι ΑργεντίνοιΟΑΚΑ - ΚΟΣΜΟΣ
ΣΤΑ ΑΠΟΔΥΤΗΡΙΑ
Γουρλής ο Γιούρκας με την επιστροφή του
Δύο - δύο τα κύπελλα ο Λάζαρος
Scratch: Δεν μπορώ να αποφασίσω αν μου άρεσε που συμμετείχε ο Πατέρας στο "Ολε" ή όχι...
Scratch 1: Τελικά λύθηκε η απορία που είχα στο προηγούμενο ποστ. Ο Σισέ συμμετέχει στις ομαδικές φωτογραφίες.
42 comments:
Όσο είδα (από την παρουσίαση των παικτών και μετά) ωραιότατη και εντυπωσιακή φιέστα!Αντάξια της ιστορίας και του ονόματός μας!Άντε και του χρόνου!
Πολύ όμορφη η γιορτή, στην οποία συναντήθηκε το παρελθόν και το παρόν του συλλόγου. Αξίζει ένα μπράβο στη διοίκηση για την όλη σύλληψη. Με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, φυσικά, οι φιέστες περνάνε σε τρίτη μοίρα, αλλά ας μην μιζεριάζουμε αυτή την ώρα...
Δεν με ενόχλησε η συμμετοχή του Πατέρα στο "Ολε". Είναι μέρος του "πακέτου Πατέρα" αυτό. Το ότι έχει την καθολική αποδοχή των οπαδών είναι δεδομένο και δε νομίζω ότι ήθελε να στείλει κάποιο μήνυμα ή να κερδίσει κάτι...Από τη στιγμή που ασχολήθηκε όσο κανείς άλλος με το ποδοσφαιρικό τμήμα, ένα μερίδιο της επιτυχίας του ανήκει και το εξαργυρώνει-εξωτερικεύει όπως αυτός νομίζει...Το έγραψα και στο προηγούμενο ποστ. Ο Φάδερ για κάποια πράγματα "ψοφάει". Κάνει μπαμ αυτό.
Το χάιδεμα των αυτιών μερικών ηλιθίων και το τουμπεκί πχ μετά από τις αθλιότητες που ελάβαν χώρα στο ΟΑΚΑ κατά τη διάρκεια του ντέρμπι με ενοχλούν...Τα υπόλοιπα είναι ψιλά γράμματα.
Α, και για να μην ξεχνιόμαστε:
Χενκ Τεν Κάτε οεοεοε, οεοεοε, οεοεοε!
ΥΓ
Οεοεοε, οεοεοε...
:))))))))
πρασίνισε το μάτι μου πρωί πρωί!!!!!
το χρώμα της ελπίδας ε???????
καλημέραααα... καλή εβδομάδα!! ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
φιλάκια!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Το "DAD" όλα τα λεφτά!
Η μονομαχία Στρατηγού-Κάρα το γέλιο.
Ο Σισέ συμμετέχει, αλλά κάτι δεν μου κάθεται καλά τις τελευταίες ημέρες.
Ο Μητσάρας ένα 20' τό 'χει ακόμα.
Είδα τις μπαλιές του Ζέκο και απελπίστηκα... δεν έχουμε τέτοιο παίχτη πια.
Αφού ακούστηκε πάλι "Λουκάς Βύντρα οεοεοεοε" όλα καλά :)))
Καλημέρα, καλή εβδομάδα άντε και του χρόνου τέτοια. Μουτς
Και του χρόνου! Πάντα τέτοια! Να χαίρονται οι μεγάλοι και να να μαθαίνουν τα green kids!
PRASINE THEE PANATHINAIKE
http://barbariansgate1.blogspot.com/
καμία γυμνή από τα αποδυτήρια δεν έχει η συλλογή; γκούχου γκούχου
Ωραία φιέστα, ατμοσφαιρικότατη.
Ωραία βίντεο, ωραίος κόσμος κτλ...
Η κόκκινη του Μίμη με γονάτισε από τα γέλια, το ίδιο και οι ποδιές στον Κάρα σε σλόου μόσιον :Ρ
Ο Ζάγετς τι σκατά είχε πάρει; Έτρεχε όλη την ώρα ο κερατάς.
Δάκρυ στην αποχώρηση του Τότη.
Και του χρόνου.
Πω πω, μόλις έκανα το πιο απαίσιο σχόλιο σε μπλογκ έβερ. Πρέπει να βαριέμαι οικτρά στο γραφείο. Σόρι :Ρ
Γιατί κακολογείς τα παιδιά ρε συ? Γλύκα είναι η κόρη του Σισέ...
Μ'αρεσε η "ενιαία και αδιαίρετη" φιέστα. Μάθαμε, επιτέλους, ότι ο ΠΑΟ έχει και άλλους παλαίμαχους εκτός της ομάδας του Γουέμπλεϊ (λέμε τώρα).
ΥΓ. Ρούξι ψυχάρα μια ζωή κουκλάρα...
Γίνεται να το ξαναπαίξει στην TV άραγε; Αναγκαστικά στο NS2 πάλι;
Πρέπει να ήταν τρομερά! Ειδικά με τους παλιούς μεγάλους άσους της ομάδας.
Παιδιά, τα είπαμε μια φορά. Αλλά επειδή η επανάληψη είναι μητέρα της μάθησης θα το ξαναπώ: 20 χρόνια πρωταθλητές, 82 χρόνια δευτεροτριτοτέταρτοι (και το 97 με Ζάετς πέμπτοι)
@koutavaki: Ετσι ακριβώς! Μια φιέστα αντάξια της ιστορίας και του ονόματός μας.
Και του χρόνου koutavaki μου! :)))
@pensierix: H αλήθεια είναι πως δεν είχα και πολύ κέφι για φιέστες, ειδικά μετά την ανακοίνωση των μέτρων. Αλλά τελικά λειτούργησε σαν βάλσαμο. Επαιξε ρόλο βέβαια και το ότι ήταν πολύ καλά οργανωμένη.
Σε μια δεύτερη σκέψη ούτε εμένα με ενόχλησε το "όλε" (αν και με ξένισε αρχικά), γιατί εδώ που τα λέμε, αυτό είναι το στιλ του Πατέρα, οπότε το αφύσικο θα ήταν να μην βρεθεί μαζί με τους παίκτες κοντά στον κόσμο.
"Ψοφάει" για τέτοια ο Φάδερ, πράγματι. Είναι "λεζάντας" όπως λέει κι ο Μάγος!
ΥΓ. Ευτυχώς οι οργανωμένοι δεν τον ξέχασαν τον τεντά. Γιατί οι υπόλοιποι...
@"ζαχαρούλα..": Καλώς τη ζαχαρένια μου! Ε, ας πρασινίσει και μια φορά! Ετσι κι αλλιώς όπως πάνε τα πράγματα, θα την χρειαστούμε την ελπίδα, γιατί δεν θα μας μείνει τίποτα άλλο!
Καλή εβδομάδα, καλό μήνα και σε σένα!
Φιλάκια! :)))
@confused: Κι εμένα μου άρεσε πολύ το "DAD"! Και το κοριτσάκι του Τζιμπρίλαρου.
Πολλή πλάκα όντως οι Δομάζος - τυπάρας.
Κι εγώ νομίζω ότι κάτι έχει ο Σισέ τελευταία.
Ο Μητσάρας, τι να λέμε, ο ήρωάς μας ήταν. Δεν είναι τυχαίο που αποθεώθηκε. Οι περισσότεροι οπαδοί στις εξέδρες ήταν αυτοί που μεγάλωσαν μαζί του. Και βεβαίως "το έχει", βρίσκεται σε πολύ καλή κατάσταση.
Ζέκο είναι μόνο ένας! :))
Αλλά μου άρεσε πολύ και το βυντράκι. Ο φουκαράς ο Λουκάς άκουσε επιτέλους επευφημίες και πήρε και το πιτσιρικάκι του στο γήπεδο! Είπαμε, τέτοιον Βύντρα τον θέλουμε! :)))
Kαλή εβδομάδα και σε σένα! Φιλιά! :*
@fl@neur: Mακάρι να ζήσουμε πολλές ακόμα τέτοιες στιγμές. Ηταν πολύ ενθαρρυντικό που βρέθηκαν πολλά μικρά παιδιά στη φιέστα!
@Barbarian G1: Kαλώς τον!
Πάντα τέτοια να έχουμε!
@ΠΑΝΟΣ: Οντως, πολύ ωραία ατμόσφαιρα. Ζεστή Παναθηναϊκή βραδιά. Και πολύ ωραία οργανωμένη. Ο Φάδερ είναι large και φαίνεται!
Αχ, αυτός ο Ζάετς! Οποιος δεν τον πρόλαβε, δεν μπορεί (πραγματικά ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ) να καταλάβει πόσο αρχοντικός παίκτης ήταν! Εμείς που τον προλάβαμε είμαστε ιδιαίτερα τυχεροί.
YΓ. Να χαίρεσαι που έχεις την πολυτέλεια να βαριέσαι, γιατί έτσι όπως μας έκαναν σε λίγο καιρό θα τρέχουμε όλοι και δεν θα φτάνουμε...
@s_pablo: Γιατί το κακολογώ το παιδί βρε s_pablo; Αφού κούκλος είναι και ο Τζιμπρίλαρος! :)))
H φιέστα μια χαρά ήταν! Πολύ ωραία, με παλμό και με αισθητική αντάξια του Παναθηναϊκού!
ΥΓ. Μας αρέσει η Ρούξι, ε; :)))
Ρούξι ψυχάρα, για πάντα τριφυλλάρα (αν και μας φεύγει μάλλον...).
@madmag: Το έπαιξε λέει αργά το βράδυ to NV1. Κι εγώ το έχασα. Αλλά επειδή έχει ζήτηση, υπάρχει περίπτωση να το ξαναβάλουν απ΄ ό,τι άκουσα να λένε σήμερα στον Καραλή.
Το καλύτερο θα ήταν να το ανέβαζε η ΠΑΕ στο site.
@KitsosMitsos: Οπως είπε και ο Σπυρόπουλος (ο δικός μας, ο Νίκος, όχι ο άλλος ο εμπαθής): "Απόψε μάθαμε ιστορία!". :)))
@Thrylaras: Τι έγινε ρε Thryly; Είδες στις φωτογραφίες τον Σαραβάκο και ξύπνησαν οι εφιάλτες σου;
@gatti
Συμφωνώ, ήταν τυχεροί όσοι πρόλαβαν τον Ζάετς, που θύμιζε "Κάιζερ Φραντς", κι ακόμα πιο τυχεροί όσοι πρόλαβαν τον Στρατηγό (χωρίς εισαγωγικά), να βγαίνει πρώτος από τα αποδυτήρια της Λεωφόρου (παλιά ήταν κάτω από την 8), με το λάβαρο του Τριφυλλιού στα χέρια και τα μεγάφωνα να παίζουν Βίκυ Μοσχολιού. Αυτή ήταν η Λεωφόρος πριν σαράντα και βάλε χρόνια. Ο Στρατηγός μπορούσε από μόνος του να πάρει ένα παιγνίδι και ήταν 1-2 αγωνιστικές περίοδοι, που έβρισκε τον Ψηλό με κλειστά μάτια, όπως σήμερα ο Ριμπερύ τον Τόνι στη Μπάυερν. Με τον Σαραβάκο, ο ΠΑΟ βρίσκει τον τελευταίο μεγάλο παίκτη, που κι αυτός μπορούσε μόνος του ν' αλλάξει τη ροή του αγώνα, όπως είχε γίνει με και στο Γκαίτεμπορ.
Η ιστορία ενός συλλόγου δεν είναι μόνο οι τίτλοι του, είναι οι παίκτες που πέρασαν κι οι μεγάλες ευρωπαϊκές στιγμές του. Παίκτες και πορείες έχει πολλές ο Παναθηναϊκός, απλώς έχουμε πέσει στη λούμπα του "πρωταθλητή" (του εντύπου και του γάβ-ρου).
Εντάξει, η φιέστα ήταν "ρωμαϊκή" και σε δύσκολες εποχές δεν είναι κι ό,τι καλύτερο, αλλά και το να γιορτάζεις τις επιτυχίες σου δεν είναι και "έγκλημα". Το ζήτημα είναι η επόμενη μέρα και σωστά ο Φάδερ απέρριψε "αυτοκρατορίες" και "δυναστείες".
Επειδή, φιλτάτη, το ξέρεις ότι εγώ δεν έχω "κολλήματα" (ούτε "κωλύματα"), εκφράζω και πάλι συγχαρητήρια στον Παναθηναϊκό για τους φετεινούς τίτλους του. Συγκινήθηκα που ξαναείδα τον Μίμη Δομάζο, τον Τάκη Οικονομόπουλο, τον Τότη Φυλακούρη και άλλους μέγιστους αντιπάλους της ομάδας μου να φορούν τη φανέλλα που τίμησαν. Ο (μεγάλος) αντίπαλος σου δίνει τη (μεγάλη) αξία. Ξέρω ότι είναι κοινοτοπία, αλλά -τί να κάνουμε;- ΕΚΕΙ έγκειται η βαθιά σημασία του σπορ. Όλα τα άλλα (τα και γραφικά) είναι για χαζοχαρούμενα δημοσιογραφάκια. Νά 'σαι καλά.
Ο Βασιλαράς απολύθηκε από την Πράσινη γιατί, όπως υποστηρίζει ο ίδιος στο μπλογκ του, στήριξε τον Πατέρα...Σαφείς αιχμές στην ιδιοκτησία για τη στάση της εφημερίδας και τις επιλογές της.
Αρχισαν τα όργανα, ο Δημητράκης εργάζεται!
;)))
pensierix: φίλε που ακριβώς το γράφει αυτο που λές στο μπλογκ του?, κοίταξα τα τελευταία κείμενα αλλα δεν διέκρινα κάτι τέτοιο...
Το βρήκα τελικά το κείμενο του και όντως είχες δίκιο. Στο γκαζέτα όταν παω να το δω δεν μου το εμφανίζει...τώρα αν το κατε΄βασω το ίδιο το σαιτ επειδή αναφέρει μέσα την λέξη καύλα, ή αν το κατέβασε ο ίδιος, ή αν έπεσε σύρμα απο αλλού για να κατέβει...\
μάλλον το 3ο παίζει...
@fl@neur: Πραγματικά είναι μεγάλη τύχη να βλέπεις αυτόν τον παίκτη να αγωνίζεται. Να παίρνει τη μπάλα να κοιτάζει μπροστά (και όχι κάτω) και να προωθεί το παιχνίδι. Απαράμιλλο στιλ, εκπληκτικός παίκτης. Ευλογία για την ομάδα που τον έχει. (Από τις καλύτερες εμπνεύσεις του "καπετάνιου").
Τον Δομάζο τον πρόλαβα στον Παναθηναϊκό το 1977, τον έχω δει live στο γήπεδο σε 1-2 παιχνίδια αλλά δεν μπορούσα τότε να συνειδητοποιήσω πόσο μεγάλος παίκτης ήταν.
Συμφωνώ απολύτως σε όσα λες για τους παίκτες και την ιστορία ενός συλλόγου.
Η φιέστα εμένα μου άρεσε πολύ. Ρωμαϊκή βρήκα μόνο την παρουσίαση των παικτών. Ηταν πολύ προσεγμένη, μου άρεσε και που οπαδοί σεβάστηκαν την επιθυμία των παικτών να κάνουν μόνοι τους τον γύρο θριάμβου.
@Γιωργος Κεντρωτης: Νάσαι καλά Γιώργο. Γνωρίζω τις θέσεις σου, τα έχουμε ξαναπεί για τους μεγάλους αντιπάλους.
Το να βλέπεις τους παλιούς όντως προκαλεί συγκίνηση. Είναι σα να περνάει μπροστά από τα μάτια σου όλη η ιστορία του συλλόγου σου.
ΥΓ. Δεν φαντάζομαι να σκέφτεται ο μικρός να γυρίσει στην Ελλάδα μετά τις σπουδές του, έτσι; :))
@pensierix: Mα η gazzetta είναι συμφερόντων Γιαννακόπουλου.
Αλλωστε, τόσες μέρες ηρεμίας είναι πολλές. Καιρός να μπούμε ξανά στην πρίζα.
@Μάγος: Το έβγαλαν από το gazzetta, αλλά για την περίπτωση που δεν το έχεις διαβάσει ιδού:
"Θέλω να μοιραστώ κάτι μαζί σας, το οποίο άλλωστε δεν αποτελεί πλέον μυστικό. Εδώ και αρκετή ώρα αποτελώ παρελθόν από την ΠΡΑΣΙΝΗ.
Καταρχήν, από τις 17 Μαρτίου του 2007 όπου κρεμάστηκε στα περίπτερα μέχρι τώρα είμαι πραγματικά χαρούμενος για τους περισσότερους από τους ανθρώπους που είχα δίπλα μου γιατί πρώτα ήταν (ή έγιναν στην πορεία) φίλοι μου και μετά συνάδελφοι. Και δεν θα τους ξεχάσω όπου κι αν πάω σήμερα, αύριο, γενικώς. Περάσαμε πράγματι ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΑ.
Βλέπετε σε αυτή την εφημερίδα δεν δουλεύαμε απλά για να... ζούμε, αλλά επειδή οι περισσότεροι εκεί μέσα βγάζαμε την καύλα μας για το τριφύλλι. Πράγμα που νομίζω ότι αρκετές φορές... φαινόταν και στις σελίδες που έρχονταν στα χέρια σας. Οσοι βέβαια με ξέρουν καλά γνωρίζουν ότι εδώ και αρκετούς μήνες κάτι είχε σπάσει μέσα μου και στην ουσία υπολειτουργούσα.
Ο,τι χειρότερο για έναν άνθρωπο 35 χρονών, που αργεί να βγει στη σύνταξη και διψάει για να... ιδρώσει τη φανέλα του. Πριν από καιρό μάλιστα είχε συζητηθεί με την ιδιοκτησία η λύση της συνεργασίας μας (στην ουσία παραιτήθηκα) αλλά στο... 90' το γυρίσαμε. Οχι, όμως για πολύ απ' ότι αποδείχτηκε...
Το μεσημέρι έκλεισε και τυπικά ο κύκλος μου στην εφημερίδα από την οποία τελικά δεν παραιτήθηκα (όπως αργά ή γρήγορα θα γινόταν) αλλά απολύθηκα. Η επίσημη δικαιολογία για περικοπές («άρα ως ο πιο υψηλόμισθος πρέπει να αποχωρήσεις», όπως μου ειπώθηκε) δεν με έκανε καν να γελάσω. Δεν θα άξιζε να χαρίσω το γέλιο μου σε ένα τόσο κρύο και κακόγουστο ανέκδοτο.
Το περίμενα ότι θα γινόταν και μάλιστα άμεσα (καμία σχέση πάντως με το... ΔΝΤ), όχι όμως και τη συγκεκριμένη μέρα. Μόλις είχαμε ολοκληρώσει μια φανταστική συνέντευξη την οποία θα διαβάσετε μέσα στην εβδομάδα (και που πλέον θα έχει... συλλεκτική για μένα αξία) και στο λογιστήριο είχαν ήδη βγάλει την αποζημίωσή μου!
Ας μην γελιόμαστε λοιπόν και να μιλάμε με αλήθειες. Όσοι... μπορούν τουλάχιστον. Ο λόγος για τον οποίο έφυγα από την εφημερίδα ήταν τα γραφόμενα μου. Οχι, εκεί (όπου όπως είπαμε υπολειτουργούσα), αλλά ΕΔΩ. Στο gazzetta, όπου γράφω ότι γουστάρω και δεν δίνω λογαριασμό σε κανέναν.
Το γεγονός ότι οι απόψεις μου ταυτίζονταν απόλυτα με τα πιστεύω του ανθρώπου που έβγαλε τον Παναθηναϊκό από την ανυποληψία, δίνοντας ξανά όραμα στον κόσμο (του Νικόλα Πατέρα δηλαδή), φαίνεται πως ενοχλούσαν. Γι' αυτό και μου βαρούσαν διάφορα... καμπανάκια ότι θα το φάω το κεφάλι μου και να το πάρω αλλιώς. Αν και τώρα είμαι «εν βρασμώ» πάντως δεν βλέπω να έχασα και κάτι.
Κλείνοντας αυτό το... μονόλογο θα ήθελα να πω ένα ευχαριστώ στον αδερφό μου τον Παναγιώτη τον Μπόμη και να του ζητήσω συγνώμη για τη δύσκολη θέση στην οποία τον έφερα, αν και δεν το επέλεξα εγώ. Ήταν αυτός που αναγκάστηκε να μου μεταφέρει το «αντίο» της ιδιοκτησίας. Και καταλαβαίνετε πως δεν είναι και ότι καλύτερο γι' αυτόν μια τόσο δυσάρεστη απόφαση να αφορά τον κολλητό του.
Τι να κάνουμε; Κάποια πράγματα είναι πάνω από τις δυνάμεις μας. Θέλω να πιστεύω ότι θα πούμε σύντομα και «εφημεριδιακώς» από κάπου. αλλιώς θα τα λέμε από εδώ και από την τηλεόραση του ΣΚΑΪ. Εύχομαι από καρδιάς στην εφημερίδα να ξαναπιάσει τα παλιά της στάνταρ πωλήσεων κι αν γίνεται να τα ανεβάσει και ακόμη παραπάνω..."
Νά 'σαι καλά φιλτάτη. Εννοείται ότι ο μικρός δεν θα γυρίσει πίσω (αν γυρίσει, κακό του κεφαλιού του!) Αλλά μιας και μου τον θυμήθηκες, και σε ευχαριστώ πολύ, θα σου πω (για να σε πειράξω λιγάκι και με συμπάθεια), ότι την Πέμπτη μεταβαίνει στα ένδοξα Παρίσια - μου είπε ότι έχει κάποια δουλειά εκεί. (Εντάξει, μη μου απαντήσεις, γιατί η απάντησή σου θα είναι εύκολη, πέραν του ότι θα μιλάς από θέσεως ισχύος.)
Σου στέλνω το ακόλουθο ποίημα του 1965, που πάει γάντι στο τί συνέβαινε έκτοτε στην Ελλάδα.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΣΧΙΝΑΣ
ΘΡΑΠΑ
Ο Γαβουνές, ο Μαμουνές, ο Παστροκωλαράκης,
ο λαγναρμένιος Μπιθουλιάν και οι δυό σιαμαίοι Βούζοι,
ολόκληρα μερόνυχτα συνέχεια θραπακιάζαν:
μες στο βουρκί του μαγαζιού του Μπιθουλιάν χλιχλίβαν,
τουμποκορδωμπαχλιάζονταν, λυσσοβουτοπαφτιάζαν,
τρεμουλοπεφτοθρίαζαν, ιαχογαυλιούσαν,
εναλλασσοπθακίζονταν κι' αλληλοσφιχτομπλάφαν,
κάναν ο ένας τ' αλλονού λαχτάρ-καπουλοφρίξεις,
κοιλιοδοντοτσικδισμούς και φτερνοσβερκοτρίγγια.
Ο Γαβουνές βαυλάκισε τον Παστροκωλαράκη.
Οι Βούζοι μακλατέψανε του Γαβουνέ τα οπίσθια,
και ξαναβαυλακίσανε τον Παστροκωλαράκη,
ο Μπιθουλιάν γλιβδίκωσε τρία αφτιά των Βούζων,
κι ο Μαμουνές τζιτζίφτισε του Μπιθουλιάν τα ούλα.
Την πρώτη μέρα πλάνταξε ο Παστροκωλαράκης.
Κι ό,τι έμενε απ' τον Μπιθουλιάν τη δεύτερη εβυθίσθη
και θάσπιφε μεσ' στο βουρκί, που πηχτογλοιογλούσε
απ' τον κρεατοσίελο και την ιδρωμυελόρροια
των θραπικών. Και το πρωί της τρίτης πιά ημέρας
οι μεν ήταν του θανατά, κι οι Βούζοι ξεκολλούσαν.
Το είχα διαβάσει γαττί το βρήκα σε ένα φορουμ αλλα σε ευχαριστώ. Είδα έγραψες "Mα η gazzetta είναι συμφερόντων Γιαννακόπουλου". Θυμάμαι ότι πριν κάποιο καιρό ήταν χορηγός επικοινωνίας του γαύρου!
Η χρονια στο ποδοσφαιρο εκλεισε οπως το θελαμε. Πολυ καιρο περιμεναμε. Καθησα και σκεφτηκα τι συνεβη αυτα τα εξι χρονια που περασαν απο το 2004 και χαλαστηκα. Ειναι πολλα τα εξι χρονια! Ειναι ακομα περισσοτερα, οταν σκεφτεσαι οτι καποιος σου τα εκλεψε και δεν τα εχασες μονος σου.
Αντε βολλευ και μπασκετ τωρα!!!
@Γιωργος Κεντρωτης: Tώρα να σου πω ότι ο μικρός τζάμπα πήγε στο Παρίσι; Αντε δεν το λέω, γιατί τουλάχιστον είδε τα αξιοθέατα.
Νομίζω μυαλό έχει αρκετό, για να ζυγίσει σωστά τα πράγματα για το μέλλον του. Δεν ανησυχώ.
Το ποίημα είναι πραγματικά απίστευτο!
:)))
@Μάγος: Είναι ΚΑΙ συμφερόντων Γιαννακόπουλου ΚΑΙ χορηγός επικοινωνίας του γαύρου. Πού είναι το παράξενο; :)))))
@Elpis Cameraman: Πόσο δίκιο έχεις. Είναι όντως πολλά τα έξι χρόνια. Αλλα δεν είναι ώρα να κοιτάζουμε πίσω. Μόνο μπροστά.
ΥΓ. Στο βόλεϊ σα να ...χλόμιασε ο τίτλος...
Ο νέος με πήρε τηλέφωνο πριν από τον αγώνα και μου είπε ότι δεν υπήρχε περίπτωση να μη χάσουμε με πολλά, όπερ και εγένετο. Ο Δημητρός ξέρει από μπάσκετ, αλλά δεν μου το είπε με καμμιά φοβερή ειδημοσύνη. Μου είπε ότι τα "αστέρια" μας κάνανε πλακίτσα και αστειάκια στην προθέρμανση και ότι η μπάλλα δεν έμπαινε στο πλεκτό ούτε με ζόρι. Ήσαν όλοι στον κόσμο τους, όπως άλλωστε φάνηκε στον αγώνα. Βέβαια, αν δεν ήσαν στον κόσμο τους, θα χάναμε με λίγα! Νά 'σαι καλά.
@Γιωργος Κεντρωτης: Πάλι καλά που σου τηλεφώνησε και σε γλίτωσε από την αγωνία. Τουλάχιστον έτσι, το παίρνεις απόφαση και σου έρχεται πιο ελαφρύ. Γενικά μιλάω, όχι μόνο για σένα. Και για μας ισχύει.
Να περνάς κι εσύ καλά.
Post a Comment