Η ζωή μετά Σ.Π.*

H ζωή με τις Αγκαθούρες (δείτε σχόλιο Θρυλάρα στο "Χρωστάω") δεν είναι εύκολη. Για την ακρίβεια μπορεί να γίνει ακόμα και εφιαλτική. Το κινητό μου γνωρίζει μεγάλες δόξες. Ούτε τηλέφωνο υπουργείου να ήταν! Δεν προλαβαίνω να σβήνω μηνύματα. Α, ναι, τα σβήνω τα μηνύματα, δεν έχει νόημα, όσα τηλέφωνα έχω διάθεση και προλαβαίνω τα απαντάω, τα υπόλοιπα τα γειώνω. Οι τύπισσες πρέπει να έχουν κάνει σεμινάρια. Kαι τις έχουν περάσει σίγουρα από casting. Εχουν όλες την ίδια στακάτη και αδιαπραγμάτευτη φωνή. Καμιά φορά νομίζω ότι είναι η ίδια και μου συστήνεται με διαφορετικά ονόματα. Οι άνδρες, ελάχιστοι που με έχουν καλέσει μέχρι τώρα (τρεις αν θυμάμαι καλά), είναι εξόχως ευγενικοί. Αυτές είναι "σκύλες". Προφανώς επειδή έχουν απέναντί τους γυναίκα και λόγω της "τριβής" τους με το αντικείμενο, πιστεύουν ότι είναι ήδη σε θέση ισχύος πριν καν σηκώσεις το τηλέφωνο. Εξάλλου, και μόνο ότι είσαι ασυνεπής απέναντι στις υποχρεώσεις σου πρέπει να σε φέρνει σε μειονεκτική θέση, έτσι δεν είναι; Οταν είσαι συγκαταβικός μαζί τους ανεβάζουν τους τόνους σαν την δασκάλα που επιπλήττει τον μαθητή. Οταν τους πουλήσεις εσύ τσαμπουκά γίνονται εκείνες συγκαταβατικές στο στιλ "εγώ λύση προσπαθώ να σας βρω". Τελευταία έχουν αρχίσει να παρακαλάνε. "Βάλτε 10 ευρώ, να φαίνεται κίνηση στο λογαριασμό". Την επόμενη φορά σκέφτομαι να τους πω αυτό που μου είπε ο φίλος μου ο Βασίλης. "Αντί να βάλω δέκα ευρώ στο λογαριασμό, μήπως να σου φέρω δύο πιτόγυρα και μια πατάτες, να στηλωθείς λίγο εκεί που ξεροσταλιάζεις;". Αλλες πάλι σκέφτομαι να το παίξω λεσβία και να τους αρχίσω τις πονηρές προτάσεις. Δεδομένου όμως ότι ξεκινάνε να μου τηλεφωνούν το πρωί στις 8.30 ΞΗΜΕΡΩΜΑΤΑ για μένα που δουλεύω αργά και δεν πέφτω για ύπνο πριν τις 3-4 πιο συχνά τις φέρνω στο μυαλό μου σαν τα Aliens και φαντασιώνομαι τον εαυτό μου στο ρόλο της Σιγκούρνι Γουίβερ την ώρα που κρατάει το οπλοπολυβόλο απέναντι στη μάνα Alien και να φωνάζω: DIE, BITCH!


Στη δουλειά τα πράγματα είναι παράξενα. Από εκεί που βρισκόμουν στην "αχρηστία" και δεν ήξερα πώς να περάσω την ώρα μου, τώρα περάσαμε στη "φάση 2". Δουλειά να φάνε κι οι κότες. Χτυπάω τουλάχιστον δωδεκάωρα. Ευθεία στόχευση στην αντοχή μου; Χα! Δεν καταλαβαίνω από αυτά. Ποιος ξέρει μπορεί απλώς να είναι παράταση μέχρι να ψηφιστεί η μείωση της αποζημίωσης κατά 50%. Θα δείξει. Μπορεί πάλι να εκτίμησαν τις ικανότητές μου και γι΄ αυτό αποφάσισαν να με φορτώσουν σαν μουλάρι αφού αντεχω (λέμε και καμιά μαλακία να περάσει η ώρα - στο "εκτίμησαν" πάει η μαλακία).

Τα αθλητικά τα παρακολουθώ αλλά δεν προλαβαίνω να σχολιάσω. Ελπίζω ο Παναθηναϊκός στο μπάσκετ να σταματήσει να παίζει με τη φωτιά, να πάρει σήμερα τη νίκη και να κερδίσει το πρωτάθλημα στο εξοχικό, για να ξεμπερδεύουμε. Κουράστηκα να βλέπω την ομάδα να τα παρατάει άμα δεν της πάει το παιχνίδι στο ΣΕΦ. Πάντα με τη γνώση ότι "δεν έγινε κάτι, έχουμε τα ματς στην έδρα μας". Κάπως έτσι πάει η στάμνα για νερό αλλά κάποτε σπάει. Οχι επειδή ο άλλος είναι καλύτερος, είμαι πια πεπεισμένη, ότι ούτε φέτος είναι έτοιμος για να το πάρει, αν το πάρει θα του το έχουμε δώσει.

Μέσα σ΄ όλα μίλησε και ο αγαπημένος μου τεντάς. Και δίχασε όπως είδα στα σχόλια του προηγούμενου ποστ (συμπαθάτε με που αργώ να απαντήσω, δεν προλαβαίνω πια...). Να ξεκαθαρίσω ότι θεωρώ πως ήταν εξαιρετικά κακό το τάιμινγκ. Και όχι μόνο το τάιμινγκ. Δεν είχε κανένα λόγο να πει όσα είπε. Αλλά από την άλλη αυτά που είπε είναι ΜΕΓΑΛΕΣ αλήθειες. Και για την νοοτροπία των Ελλήνων παικτών και για τον τρόπο που λειτουργούν, μεταφέροντας στους ΑΡΔ όσα γίνονται και χρησιμοποιώντας τους σαν ασπίδα όταν τους χρειαστούν και για το ότι είναι φυγόπονοι και και και... Αν κάτι θα έπρεπε να μας προβληματίσει είναι η "απάντηση" του Κατσουράνη παρά οι δικές του δηλώσεις. Γιατί είναι απάντηση αλαζονική στο στιλ "τόλμησε να τα βάλει με τους Ελληνες γι΄ αυτό έπαθε ό,τι έπαθε". Εν πάση περιπτώσει μη σας κουράζω, δεν έχω και χρόνο είναι η αλήθεια, σας παραπέμπω στον Κάρπετ (πώς έχει μεταλλαχθεί αυτός;) που απηχεί ΑΚΡΙΒΩΣ τις απόψεις μου περί Τεν Κάτε και τα λέει και καλύτερα απ' ό,τι θα τα έλεγα εγώ.

Τώρα για το ότι "δεν θα πάρεις Τσάμπιονς Λιγκ ποτέ, τριφυλλέ, τριφυλλέ ε ε ε" που είπε ο Τεν Κάτε, δεν το είπε εκδικητικά ρε μάγκες. Είναι θέμα μεγεθών. Αυτό είπε ο Χριστιανός (είναι χριστιανός ο Μολούκος; Βαριέμαι να το ψάξω...).

Οσο για τον πολυμετοχικό; Πριν λίγο είχαμε την (αναμενόμενη) ηρωική έξοδο Βγενό. Γυρνάμε ...ενδόξως (και επειγόντως) σε εποχές Τζίγγερ. Και το θέμα τώρα είναι: Μαζί με τον επικοινωνιολόγο ο ραλίστας άλλαξε και προβιά (αλλάζει ο λύκος την προβιά του;) ή όχι; Κι αυτό θα δείξει. Το θέμα είναι ότι έτσι όπως τα κατάφεραν, ο Θανάσης μοιάζει η μόνη βιώσιμη λύση (για τώρα...) αφού είναι όντως ΚΟΙΝΗΣ ΑΠΟΔΟΧΗΣ. Το θέμα είναι ΑΝ θα δεχτεί ο Θανάσης και πόσο θα αντέξει τον Τζίγγερ πάνω από το κεφάλι του. Γιατί ως γνωστόν αν τον Τεν Κάτε τον έλεγαν volcano, τον Θανάσαρο τον λένε "τυφώνα"...

Eλπίζω πάντως, μέρα που είναι να τους φωτίσει ο Θεός να κάνουν το σωστό.

Για το τέλος, δύο "καλούδια", αν και τόσο καιρό που έχω να εμφανιστώ, το πιθανότερο είναι να τα έχετε ανακαλύψει ήδη. Το ένα είναι τα πόστερ που έφτιαξε το ESPN με αφορμή το Μουντιάλ. Είναι όλα υπέροχα, μερικά είναι εξαιρετικά εύστοχα (όπως αυτό της Αγγλίας που κουβαλάει ακόμα το "βάρος" του 1966) κάποια άλλα άστοχα (αυτό της Σλοβενίας) ελάχιστα χωρίς έμπνευση (όπως αυτό της Σερβίας).

Μου άρεσε αυτό της Γερμανίας που τα "φτερά" του αετού είναι η ιστορία της (Μπεκενμπάουερ, Ζέελερ, Φογκτς κ.λπ.), όπως και αυτό της Ολλανδίας (με τους "Ιπτάμενους Ολλανδούς") και της Ακτής Ελεφαντοστού (με ελέφαντες και Ντρογκμπά επικεφαλής) με αγρίεψε αυτό της Αυστραλίας με τον μισό άνθρωπο - μισό καγκουρό).

Αλλά αυτό που δεν αντέχω με τίποτα, ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ όμως, είναι το ελληνικό με επικεφαλής της ...γαλέρας το εξωτικό πτηνό Theofanious Gekuras (τα φτερά τα πέτυχαν πάντως...) έστω και χωρίς μαλλί λασπωτήρα στην αφίσα. Μα τον Γκέκα ρε σεις; Τον Γκέκα;

Και κλείνω με αγαπημένη Αργεντινή, άφιξη και υποδοχή της στη Νότια Αφρική. Με τον "μουσάτο" Θεό επικεφαλής που μάλιστα δήλωσε σε Ισπανό δημοσιογράφο ότι αν η αλμπισελέστε κερδίσει το τρόπαιο θα τρέξει γυμνός γύρω από τον οβελίσκο της πόλης. Αυτό τώρα τελείως πληροφοριακά το αναφέρω, μπορεί να είναι ΘΕΟΣ (μου) ο Ντιέγκο, αλλά να τον βλέπω να τρέχει γυμνός γύρω από έναν οβελίσκο δεν μπορώ να πω ότι είναι το καλύτερό μου. Να ήταν ο Τζιμπρίλαρος, μάλιστα! (Αχ, παλιοαγγλίδες τα καλύτερα παιδιά παίρνετε...).

Αυτά προς το παρόν, να περνάτε καλά, να αντλείτε αντοχές από τις αναμνήσεις σας γιατί αυτά που ζούμε τώρα είναι να περνάνε να φεύγουνε και ούτε να τα ξαναφέρνουμε στο μυαλό μας.

Καλή τύχη ρε!

Scratch: Gatti καλεί koutavaki. Πού είσαι καλό μου; Καλή δύναμη και σε σένα εύχομαι.

Scratch 1: O γνωστός "αντικειμενικός" ΚΥΡΙΟΣ Καραπαπάς, μπορεί επιτέλους να εκδηλώνει ελεύθερα τα ολυμπιακά του αισθήματα στον χώρο που τον εκφράζει απόλυτα και να μην καταπιέζεται στο Goal. Γιατί αν είσαι "γαύρος" ξέρεις... (btw αγόρασα το πρώτο φύλλο, έβαλα τον επίσης "πράσινων" αισθημάτων περιπτερά μου να το φυλάξει -"δύσκολα μου βάζεις", μου λέει, "κράτα τον με μια τσιμπίδα να μη σε πάρει η μυρωδιά", του απαντάω - και ένα έχω να σας πω: Αθλιο! Αθλιο! - μπροστά του ο "πρωταθλητής" είναι "Guardian" και το "Φως" ...ΝΥ Τimes. Αυτή είναι η "εκπληκτική" δουλειά για την οποία έλεγε ο Σάββας στο ύποπτο τηλεφώνημα; Αλλά τόσο ξέρει κι αυτός...).


* Η ζωή μετά Στάση Πληρωμών...

***

ΤΑ ΠΟΣΤΕΡ ΤΟΥ ΜΟΥΝΤΙΑΛ

ΑΦΙΞΗ ΚΑΙ ΥΠΟΔΟΧΗ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗΣ