Βατραχολόγιο...

Σκέψου τώρα να είσαι οπαδός του Παναθηναϊκού και να περιμένεις ότι φέτος με στρωμένη ομάδα είσαι για μεγάλα πράγματα. Να βλέπεις το "τριφύλλι" να πετάει στα φιλικά με Ιντερ και Μίλαν (αμ, σας τα έλεγα εγώ ότι είναι λόγος ανησυχίας αυτές οι εμφανίσεις...) και να λες ότι αν παίζουμε έτσι στα φιλικά με τις ιταλιάνες φαντάσου τι έχει να γίνει στη Σούπερ Λίγκα. Να στραβώνει το πράγμα από την αρχή, να έρχονται θλάσεις και τραυματισμοί, να μπαίνουν τα παλικάρια στον αγώνα με την Ξάνθη και να διαπιστώνεις ότι είναι σκέτη παιδική χαρά, να σου κλείνει το μάτι η πρώτη γκέλα, να έρχεται ο Da-Lukas Vyntra στο ματσάκι με τα αρειανά και να σου σώζει την παρτίδα, στο καπάκι να τρως την πεντάρα από την Καταλανή, να είσαι για τον π*** καβάλα στην Καβάλα και να κερδίζεις μεν, αλλά χωρίς να δείχνεις πολλά πράγματα, τον Πανθηρώνιο. Κι εκεί που ξέρεις ότι ο Νιόπλιας απλά κέρδισε το ένα από τα τρία ματς που υποτίθεται ότι πρέπει να κερδίσει αν δεν θέλει να δει τα ραδίκια ανάποδα και παρακαλάς και ελπίζεις ότι έστω σιγά σιγά και αγκομαχώντας μπορεί και να τη σκαπουλάρεις και να μπει η ομάδα στον ίσιο δρόμο, να μαθαίνεις ότι αμολύθηκε και κυκλοφορεί ελεύθερος ο βατραχοπρίγκιψ!

Ε, συγνώμη, αλλά όσο νάναι μια ανησυχία, ένα κατι τις, το έχεις. Το φοβάσαι πια, μη σε εύρει το κακό. Πώς ήτανε το καλοκαίρι που ξαμολυθήκανε στην Εγνατία τα βατράχια και γράφανε οι Τούρκοι και οι Ρώσοι ότι προμηνύεται μεγάλος σεισμός στη Θεσσαλονίκη! Ενα τέτοιο πράγμα. Και σεισμός μεγάλος μπορεί να μην έγινε, αλλά με το φόβο οι Βορειοελλαδίτες ζούσαν.

Ετσι και τώρα. Είναι δυνατόν να ξέρεις ότι ο βάτραχος κυκλοφορεί ελεύθερος και να μη νοιώθεις ανασφάλεια; Ξέρεις βέβαια ότι ο Πατέρας δεν είναι Τζίγγερ να τη γουστάρει την ευθυτενή ανάφτρα (κόπιραϊτ oldboy) που πλέον ούτε τόσο ανάφτρα είναι ούτε τόσο ευθυτενής, αλλά στην Ελλάδα η πρώτη εντύπωση μετράει και ο άνθρωπος στην απελπισία του δεν ξέρεις σε τι αποφάσεις μπορεί να οδηγηθεί.

Και δεν ξέρω τι θα γίνει από εδώ και πέρα, αλλά για μένα τουλάχιστον η ανακωχή έλαβε τέλος. Από την στιγμή που ο πρίγκιψ έφυγε από την ΑΕΚ, απαλλάσσομαι από την προσωπική μου δέσμευση να μην τον ξαναπώ κέρμιτ. Γιατί ο Ντούσαν στην ΑΕΚ ήταν στη φυσική του θέση. Οσο ήταν εκεί για μένα ήτανε πρίγκιπας. Από την στιγμή που έφυγε ξανάγινε βάτραχος.

Κι αυτοί οι ΑΕΚτζήδες όμως ρε παιδί μου, πόσο ΑΕΚ είναι; Ο,τι μπορούσαν έκαναν για να τον οδηγήσουν έξω από τα όριά του! Και να πεις ότι δεν τα είχα... προειδοποιήσει τα ...ρεμάλια; Μέχρι και ποστ τους είχα αφιερώσει με βιντεάκι. "Το νου σας ρεμάλια" τους έλεγα. Μη μου τον τσαντίσετε και τον κακοκαρδίσετε τον Πρίγκιπα και σηκωθεί και φύγει και αρχίσει να κυκλοφορεί άνεργος, κοψοχολιάζοντας τις άλλες ομάδες. Κι αυτοί λες και τους είπα να κάνουν το αντίθετο.

Ολα τα είχαμε, ο Ντούσαν ελεύθερος κι ωραίος μας έλειπε! Πάντως δεν ξέρω για σας, αλλά εμένα το μυαλό μου με το που έφυγε ο πρίγκιψ πήγε στον Λύμπε. Το κοκκαλάκι της νυχτερίδας έχει αυτός ο άνθρωπος. Να σκεφτείς τώρα ότι γύρισε για τον Μπάγεβιτς. Και πριν κλείσει η πρώτη πεντάδα των αγώνων στη Σούπερ Λίγκα ο πρίγκιψ κουνάει μαντήλι...


Τέλος πάντων, ας ελπίσουμε να μη μας βρει το κακό. Ετοιμαζόμουν που λέτε χθες να φτιάξω ένα ποστάκι και ο blogger τα είχε παίξει. Κι ενώ υπάρχει η παροιμία "κάθε εμπόδιο για καλό", εκεί εγώ. Να μη δίνω σημασία. Και αφού ετοίμασα τις φωτογραφίες, τα σέα και τα μέα και έγραψα και το κειμένακι, με τα χίλια ζόρια γιατί συνεχώς μου έβγαζε σφάλμα, μόλις τελείωσα και πάω να πατήσω το publish το κείμενο έγινε Χουντίνι. Βρε τι από εδώ το γύρισα, τι από εκεί, τίποτα. Χάθηκε και πάει. Και καθώς ή ώρα είχε πάει 4.30 το πρωί και από την τσαντίλα κόντευα να εκραγώ, τα παράτησα. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να χάνεις κείμενο. Δεν είναι μόνο η στενοχώρια και τα νεύρα. Είναι που μπαίνεις στη διαδικασία να θυμηθείς τι ακριβώς είχες γράψει. Οσο κι αν προσπαθείς να το αποφύγεις, υποσυνείδητα ψάχνεις να βρεις τις ίδιες ακριβώς λέξεις. Δεν το καταφέρνεις ποτέ και το κείμενο όταν με τα πολλά το γράψεις είναι πάντα κατώτερο του προηγούμενου. Καλά να πάθω όμως αφού πήγα να το γράψω κατευθείαν στο blog.



Τώρα βέβαια τι να γράψω για τα χθεσινά; Σ' αυτή τη φάση το ζητούμενο ήταν νίκη και αυτή τουλάχιστον την πήραμε. Αν περίμενε κανείς μαζί μ' αυτήν να παίξουμε και μπαλάρα μάλλον ονειροβατούσε. Μια βελτίωση υπήρξε, αλλά μικρή. Η ομάδα ήταν πάλι στατική, βοήθεια δεν έπαιρνε από τα μπακ γιατί ο Καντέ έτσι κι αλλιώς δεν το έχει και ο Βύντρα που παρόλο που δεν τόχει είναι περισσότερο τολμηρός, μετά την κατσάδα που έφαγε μαζί με τον Μαρίνο, δεν το επιχείρησε. Το πρόβλημα που έχουμε με τα μπακ είναι πολύ σοβαρό χωρίς πλάκα. Εχουμε μπακ που είναι καλά στον ανασταλτικό τομέα (χωρίς αυτό να αποκλείει τις "βυντριές") αλλά δημιουργικά παίρνουν κάτω από τη βάση. Και έχουμε και μπακ που δεν είναι καλά ανασταλτικά αλλά είναι πολύ καλά όταν προωθούνται.

Το κακό είναι πως είτε το ένα θα ισχύει, είτε το άλλο. Κι έτσι όταν μπαίνουν αυτοί που είναι καλοί δημιουργικά, πίσω γίνεται πανηγύρι, ενώ όταν παίζουν αυτοί που είναι καλοί ανασταλτικά δεν έχουμε ανάπτυξη από τα άκρα. Και επειδή βέβαια κρατάει χρόνια αυτή η ...κολόνια της άμυνας, όταν τα μπακ είναι καλά ανασταλτικά η πατατιά γίνεται από το κεντρικό αμυντικό δίδυμο.

Χθες, ο Νιόπλιας έβαλε τελικά τον Μπουμσόνγκ και καλά έκανε γιατί αν δεν τον έβαζε θα τον είχε ήδη κάψει. Αλλά και που τον έβαλε τι έγινε; Βελτίωση μηδέν. Απλά επιβεβαιώσαμε αυτό που ήδη γνωρίζαμε. Πως "δεν μπορεί το παλικάρι". Εβαλε και δίπλα του τον Βάσκο mr Bean. Που ειδικά χθες δεν ήταν γκαφατζής. Το αντίθετο μάλιστα. Αυτό όμως τι σημαίνει; Οτι μπορεί να παίξει βασικός; Αφού το ξέρουμε ότι έχει συγκεκριμένο ταβάνι.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα της αμυντικής μας λειτουργίας είναι το ντεφορμάρισμα του Ζιλμπέρτο. Οσο λείπει το ανάχωμα, ο αόρατος τοίχος, τόσο θα κάνουν "μπαμ" οι γκέλες της άμυνας. Κι εδώ ίσως τελικά να έχουν δίκιο αυτοί που επιμένουν ότι όντως στην προετοιμασία έγιναν λάθη.

Γιατί εκτός από τον Ζιλμπέρτο είναι χάλια και ο Βύντρα. Οι δύο ποδοσφαιριστές - αθλητές που στηρίζονται κυρίως στα αθλητικά τους προσόντα και την φυσική τους κατάσταση δεν μπορούν να πάρουν τα πόδια τους. Τυχαίο; Δεν νομίζω.





Από εκεί και πέρα ο μικρός χθες ήταν και ωραίος και μοιραίος. Ανέβασε την απόδοσή του, πέτυχε ένα πολύ ωραίο γκολ, πήρε και την ηλιθιωδέστατη κάρτα κάνοντας ένα μη χρειαζούμενο φάουλ. Και εντάξει, η πρώτη κάρτα όντως ήταν άδικη. Αλλά η δεύτερη ήταν όλη δική του και δικαιολογημένα τα πήρε στο κρανίο ο Νιόπλιας (πρέπει να έπεσε γερό μπινελίκι στα αποδυτήρια).



Ο Λέτο ήταν πολύ καλός. Ο μόνος δηλαδή που έδειχνε λίγη ζωντάνια σε μια στατική ομάδα. Και μπορεί να έκανε και τα δικά του (ως συνήθως), αλλά περιέργως δεν δημιούργησαν κακή εντύπωση. Χώρια που εκτελούσε και χρέη αμυντικού σε κάποιες περιπτώσεις (αμ πώς!).

Ο Γκαρσία μου άρεσε αλλά όχι τόσο όσο προσδοκούσα με βάση τις προηγούμενες εμφανίσεις του. Και θα είναι και ένα στοίχημα αν θα μπορέσει να αντεπεξέλθει σε δύο σερί παιχνίδια τώρα που θα λείπει ο Γκοβού λόγω θλάσης και από το ματς με την Κοπεγχάγη και από αυτό με τον Εργοτέλη.

Ο Τζιμπρίλ ήταν αποκομμένος στο πρώτο ημίχρονο και άτυχος στο δεύτερο. Σε άλλες περιπτώσεις οι προσπάθειες που επιχείρησε θα είχαν κουνήσει το πλεχτό. Δεν πειράζει γι΄ αυτόν ισχύει ό,τι έγραφε το πανό που τού είχαμε αφιερώσει: "To τριφύλλι στο σώμα σου, το όνομά σου στις καρδιές μας".



Και φυσικά δεν ξεχνάμε τον Κατσουράνη. Ο οποίος Κατσουράνης ανέβηκε στο δεύτερο ημίχρονο, έτρεξε, έκοψε, έκλεψε μπαλιές και θυμήθηκε και την θητεία του επί εποχής τεντά, όταν έβαζε και τα γκολάκια του. Θα συνεχίσει έτσι; Κανείς δεν ξέρει. Αποδείχτηκε όμως πόσο μπορεί να ανεβεί η ομάδα όταν ο Κατσούρ είναι αυτός που πρέπει. Στο τέλος αφιέρωσε και το γκολ, δεν ξέρω σε ποιον. Οι φυλλάδες λένε στον Νιόπλια. Μπορεί. Τα φιλιά πάντως που έστελνε έχω την υποψία ότι δεν τα έστελνε στους οπαδούς του Παναθηναϊκού.

Τώρα για τον αγώνα με την Δανέζα τα πράγματα είναι comme ci, comme ca. Mε εμφάνιση σαν αυτή κόντρα στον Νιόνιο, η νίκη δεν θα είναι εύκολη. Χρειάζονται παραπάνω πράγματα. Θα τα έχουμε; Κανείς δεν ξέρει.

Κλείνω με τον διαιτητή. Εντάξει, είναι σαφές ότι από εδώ και πέρα και με τόση φασαρία που έγινε με τη διαιτησία, για να πάρουμε πέναλτι θα πρέπει ο αντίπαλος να αφήσει τον δικό μας παίκτη σακάτη. Αλλά από αυτό το σημείο μέχρι να φωνάζουμε ότι μας αδίκησε και δεν έδωσε δύο πέναλτι στον Νίνη υπάρχει μεγάλη απόσταση. Το ένα δεν υφίσταται καν, το άλλο θα το έπαιρνε μόνο ο γαύρος στην περίοδο της γκαγκατσοπαράγκας. Μην φτάσουμε τώρα στο σημείο να γίνουμε φαιδροί.

Για τον γαύρο δεν έχω γνώμη. Δεν τον είδα αφού έπαιζε την ίδια ώρα με την Πανάθα. Αλλά από αυτά που διάβασα, τύφλα να έχει η Μπαρτσελόνα. Ο Μιραλάς λέει θα ξεφτιλίσει κόσμο. Ο Ρόμενταλ είναι ίδιος ο Γιουσέιν Μπολτ. Ο Φετφατζίδης πρέπει να μιμείται τον Ιμπαγάσα ακόμα και στο ...κλάσιμο (δεν τα λέω εγώ, είπαμε, οι γαύροι τα λένε).

Ασε τώρα οι φυλλάδες. Τις κρατούσες και ...στάζανε. Τις κοιτούσες και έπρεπε να προσέξεις μη σε πάρουνε τα σκάγια. Αράξτε ρε παλικάρια, νωρίς είναι ακόμα. Αλλωστε φιλικό με τον Αστερία του Μποροθρύλου παίζατε. Με αυτόν που βάζει δύο πούλμαν και τρία φορτηγά μπροστά από το τέρμα. Και που ενώ με τον ΠΑΟΚ και την ΑΕΚ μασούσε σίδερα με τον γαύρο παραδόξως ήταν κακός.


Xώρια τώρα ο μεσιέ Παμπορίδης. Επιθετικό φάουλ στον Αστερία σε τζαρτζάρισμα γαύρου από γαύρο. Και γαμώ τις πρωτοτυπίες!




Στον ΠΑΟΚ θα αρχίσουνε να βαράνε τα όργανα. Τι τόθελε κι ο Ζαγόρ να πει πάει η ομάδα για πρωτάθλημα; Ούτε νίκη δεν πήρε από τότε. Αμ, Θοδωρή μου θέλει τέχνη να κρατάς δύο καρπούζια κάτω από την ίδια μασχάλη. Που βέβαια έτσι και συνεχιστεί αυτό το χάλι στο πρωτάθλημα το βλέπω το ένα καρπούζι, το ευρωπαϊκό, να το αφήνει ο ΠΑΟΚ να σκάει κάτω σαν καρπούζι. Και τα ΠΑΟΚια έτοιμα τα βλέπω.




Είχανε και αυτοί οι παίκτες τη φαεινή ιδέα σήμερα μετά το ματς στην Ξάνθη να πάνε κοντά στους οπαδούς τους να τους χαιρετήσουνε για τη συμπαράσταση. Ρε, Πόντιοι είστε όλοι; Μυαλό κουκούτσι; Εχεις χάσει και πας κοντά στα ΠΑΟΚια; Δεν έχεις ακούσει την σκοπιανή παροιμία "του φεύγα η μάνα ποτέ δεν κλαίει;". Πάλι καλά δηλαδή που σας υποδεχτήκανε μόνο με χιούχα. Εμένα δεν θα μου έκανε εντύπωση να σας πετάξουνε και καμιά ροχάλα.

Κι όσο νάναι κάτι τέτοιες στιγμές σκέφτομαι τον φουκαρά τον Σάλπι. Που έφυγε από την ησυχία του και πήγε μέσα στην εμπόλεμη ζώνη. Ας πρόσεχε όμως κι αυτός.



Τα αρειανά αντίθετα την σώσανε την παρτίδα. Εστω και στο ενενηνταφεύγα. Και μετά σου λέει μην πιστεύεις την παράδοση. Ο Τσέζαρεκ όπου τον έβρισκε τον Εργοτέλειο ως παίκτης του Αστέρα τον πετάλωνε. Το ίδιο έκανε και σαν παίκτης του Αρη. Ολα τα λεφτά τώρα θα είναι το ντερμπάκι της άλλης αγωνιστικής. ΠΑΟΚ - Αρης και τα μυαλά στο μπλέντερ. Οποιος το παίξει στο στοίχημα, μάλλον τρελός είναι...