Thursday, August 23, 2012

Kαι το Europa League καλό είναι…



Ξεκινάμε απ’ αυτό… Ο,τι και να γίνει ο Παναθηναϊκός θα παίζει στην Ευρώπη  μέχρι τουλάχιστον το Δεκέμβρη. Αν δηλαδή σκεφτεί κανείς, σε τι αβεβαιότητα βρισκόταν μέχρι και τον Ιούνιο σχεδόν, είναι θαύμα που έφτασε να διεκδικεί την πρόκρισή του στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ έστω κι αν τελικά δεν την κατακτήσει…

Ένα είναι αυτό…

Από εκεί και πέρα όμως η κατάσταση λειτουργεί περίπου σαν ένα σοβαρό τροχαίο που έχει μόνο υλικές ζημιές. Λες δηλαδή, δόξα τω Θεώ τουλάχιστον έχουμε την υγειά μας, δεν πάθαμε κάτι, τα σίδερα φτιάχνονται.

Μετά, όμως, αφού έχεις βεβαιωθεί ότι δεν έχεις πάθει κάτι, αρχίζεις και το σκέφτεσαι και το αμαξάκι. Και στενοχωριέσαι για το πώς κατάντησε και σκέφτεσαι και τα λεφτά που πρέπει να δώσεις για να το φτιάξεις ή για να αγοράσεις άλλο και όλα τα παραφερνάλια.



Τόσο καιρό ακούγαμε ότι η Μάλαγα δεν είναι φόβητρο. Κι αν θέλετε τη γνώμη μου, όντως δεν είναι. 

Το θέμα είναι ότι μάλλον όμως κάνουμε όλοι μας ένα λάθος.

Συγκρίνουμε την κάθε ομάδα που μας έρχεται ως αντίπαλος με βάση την εικόνα του πρέσβη Παναθηναϊκού προηγούμενων χρόνων.

Ε, λοιπόν, σας έχω νέα. Ο κύριος πρέσβης εδώ και μία πενταετία περίπου την έχει χάσει την ταυτότητά του. ΄Η μπορεί να έχει πάθει κανα Αλτσχάιμερ. Πού και πού θυμάται ποιος ήταν και ενεργεί ανάλογα. Εξ ου και κάποια ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΙΚΑ πλέον αποτελέσματα που φέρνει στην Ευρώπη (πχ. Ρόμα) τα τελευταία χρόνια.

Την συνέχεια όμως και τη συνέπεια που του έδωσαν αυτό το χαρακτηρισμό δεν τις διαθέτει πια. 
Τηρουμένων των αναλογιών μια ομάδα σαν τη Μάλαγα (με όσα γνωρίζαμε πριν την αναμέτρηση) όπως είναι στην παρούσα χρονική στιγμή με τα, ανάλογα με του «τριφυλλιού» προβλήματά της, θα μας απασχολούσε μόνο στο βαθμό που η προϊστορία μας με ισπανικές ομάδες δεν είναι θετική. Ενας σοβαρός Παναθηναϊκός θα την είχε – σχεδόν – για πλάκα.

Τώρα όμως τα πράγματα είναι αλλιώς. Δεν είναι μόνο το θέμα τι ακριβώς είναι ο αντίπαλος. Είναι και η κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι εσύ. Και ναι, η Μάλαγα παρά τα δύο γκολ που έβαλε δεν φοβίζει. 

Αλλά ποιον δεν φοβίζει; Τον Παναθηναϊκό του παρελθόντος, όχι τον Παναθηναϊκό τον σημερινό. Γιατί για τον Παναθηναϊκό του παρελθόντος τα 2 γκολ δεν φαντάζουν ως μη αναστρέψιμα. Ανετα θα μπορούσε να ρίξει τρία γκολάκια στην Αθήνα και να προκριθεί πανηγυρικά.

Όμως, εκείνος ο Παναθηναϊκός μπορούσε να πιστεύει - και να το πιστεύει ΒΑΣΙΜΑ - ότι αμυντικά θα μπορέσει να «στραγγαλίσει» τον αντίπαλό του και να μη του επιτρέψει όχι να βάλει, αλλά ούτε να διανοηθεί ότι μπορεί να βάλει γκολ.

Με το σημερινό Παναθηναϊκό αυτό δεν υπάρχει. Γιατί δεν  υπάρχει κανείς στην άμυνα που να αποτελεί εγγύηση ότι η ομάδα δεν θα δεχθεί γκολ. Και με τον Μπουμσόνγκ τραυματία απέναντι σε μια ομάδα που είναι γνωστό ότι εκτός έδρας «τόχει» το γκολ, η πρόκριση δυσκολεύει.


Με κεντρικό αμυντικό δίδυμο Πίντο (γελάει ο κόσμος) – Βελάσκες και στο πλάι τους… παρατηρητές Βύντρα (για άλλη μια φορά στη φάση του γκολ) και Σπυρόπουλο η ομάδα δεν μπορεί να πάει πουθενά.

Εδώ που τα λέμε γενικά δεν μπορεί να πάει πουθενά, ούτε μπορεί να γίνει νέο ξεκίνημα με τους συγκεκριμένους πλάγιους μπακ…

Το θέμα βέβαια δεν είναι μόνο η άμυνα. Είναι η συνολική αμυντική λειτουργία. Και σα να μη φτάνει αυτό είναι και η κυκλοφορία της μπάλας, η επιθετική ανάπτυξη, τα πάντα.
Εντάξει, λένε πολλοί ότι ο Παναθηναϊκός του δευτέρου ημιχρόνου ήταν διαφορετικός απ’ αυτόν του πρώτου και όντως ήταν. Δημιούργησε και έχασε ευκαιρίες. Άλλες τόσες όμως δημιούργησε και έχασε και η Μάλαγα.

Ο Παναθηναϊκός δεν έχει «πνευμόνια» στο κέντρο, δεν έχει παίκτη να κρατάει μπάλα (όχι, μη το ξαναπείτε, η «ευχή και κατάρα» της ομάδας, καλά έκανε και έφυγε – ή μήπως ΔΕΝ είναι έτσι;) και δεν έχει και παίκτη να τη βάλει στα δίχτυα όπως φαίνεται από την ευκαιρία που έχασε ο Τοτσέ και μέχρι να – αν... – βρει τα πατήματά του ο Φορναρόλι.



Το χειρότερο είναι ότι ο παππούς τελούσε υπό σύγχυση μετά το δεύτερο γκολ. Αλλαγή… Αλέφαντου (έτσι τη χαρακτήρισε κι ένας φίλος μου), πέντε λεπτά πριν το ημίχρονο, δείχνει πανικό στο κρανίο που δεν αξίζει σε μια ομάδα που – υποτίθεται – ότι έχει την εμπειρία και την ψυχραιμία να μην πανικοβάλλεται έστω κι αν δέχτηκε δεύτερο γκολ. Και πες ότι δεν έχει τόση σημασία ότι δείχνει τη σύγχυσή του σε μας. Τη δείχνει και στους παίκτες σε μια άσχημη χρονικά στιγμή του αγώνα.

Δεν θα σταθώ σε αλλαγές και συστήματα του Φερέιρα, αυτό που με ενόχλησε ήταν η χρονική στιγμή της αλλαγής. 

Για τα υπόλοιπα δεν μπορεί να πει κανείς πολλά. Στην τελική αυτούς έχει ο Πορτογάλος αυτούς εμπιστεύεται. Μακροπρόθεσμα θα κριθεί για τις επιλογές του (παικτών). Προς το παρόν δεν γίνεται να κριθεί γι’ αυτές. Και πάλι θα κριθεί με βάση τις οικονομικές δυνατότητες της ομάδα. Μακάρι να είχε κι άλλους Σισοκό, γιατί όπως φαίνεται απ’ αυτόν θα τα περιμένουν όλοι όλα από εδώ και πέρα τουλάχιστον μέχρι να επιστρέψει ο Κουίνσι (και αφού τον Λέτο τον έχουμε… χαιρετήσει για όλη τη χρονιά, ίσως και για πάντα μη σου πω…).


Αυτός, ο Σισοκό, ναι, είναι παίκτης που αξίζει. Αλλά ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη.

Υπάρχει βέβαια και μια άλλη «ανάγνωση». Αυτή που θέλει την ομάδα ακόμα να ψάχνεται καθώς είναι μια νέα ομάδα. Πολλοί καινούργιοι παίκτες, στην αρχή της σεζόν, δεν έχουν ρυθμό, δεν έχουν παιχνίδια στα πόδια τους, δεν έχουν βρει τα πατήματά τους, δεν έχουν ακόμα αποκτήσει αυτοματισμούς. ΟΚ, σ’ αυτό συμφωνώ. Και αφήνω ένα περιθώριο να δούμε μια άλλη ομάδα σε λίγο καιρό.

Σε λίγο καιρό όμως. Σίγουρα όχι μέχρι τη ρεβάνς της  ερχόμενης Τρίτης.

Για την ερχόμενη Τρίτη τα πράγματα είναι απλά. Ελπίδες ο Παναθηναϊκός έχει. Η Μάλαγα που επαναλαμβάνω είναι επικίνδυνη εκτός έδρας γιατί αμυντικά μπορεί να παίζεται αλλά επιθετικά το εκτός έδρας γκολ «τόχει», μπορεί να νικηθεί. Αλλά το θέμα είναι ότι για να νικηθεί θα πρέπει να εμφανιστεί στο χορτάρι ο παλιός καλός Ευρωπαίος Παναθηναϊκός.

Θα μας κάνει την τιμή; Ο κύριος πρέσβης;

Θα δείξει…


ΥΓ. Τελικά, λείπει ο Καραγκούνης απ’ αυτήν την  ομάδα ή όχι;

ΥΓ1. Η σκηνή στο ημίχρονο του αγώνα, την ώρα που οι παίκτες έβγαιναν για το δεύτερο μέρος. Κατσουράνης και Λάζαρος συζητούσαν μεταξύ τους περιμένοντας και καταλάβαινες από το ύφος τους ότι συζητούν κάτι σχετικό με το παιχνίδι. Ο Βύντρα σοβαρός και αμίλητος. Και δίπλα του ο Σπυρόπουλος μες την τρελή χαρά… Λεπτομέρειες θα πει κανείς. Ο κάθε παίκτης λειτουργεί διαφορετικά. Όταν όμως είσαι με δύο γκολ πίσω στο σκορ, ο άλλος περιμένει αν μη τι άλλο να είσαι συγκεντρωμένος. Αυτό έστω…

ΥΓ2. Αλλού γι’ άλλού σήμερα η αδυναμία μου, ο Ζέκα.

ΥΓ3. Επιμένω ότι η αλλαγή στο συγκεκριμένο σημείο του αγώνα δεν γίνεται (παρόλο ότι ο Ζέκα ήταν αλλού γι’ αλλού). Γιατί αν μη τι άλλο δείχνει και έλλειψη εμπιστοσύνης στα αντανακλαστικά της ομάδας. Βέβαια… έρχεται να «δέσει» μ’ αυτό που είπε ο Φερέιρα και ομολογώ μου έκατσε στραβά, ότι η ομάδα «δεν είχε την εμπειρία να ελέγξει το παιχνίδι». Την εμπειρία την είχε, τις δυνατότητες δεν είχε μπάρμπα…

ΥΓ4. Νέο «χτύπημα» Φερέιρα (τα προηγούμενα ήταν δηλώσεις μετά το ματς…) στη συνέντευξη Τύπου και πάλι περί εμπειρίας: «Θα έλεγα ότι αυτό το παιχνίδι και αυτές οι διοργανώσεις αποτελούν ευκαιρία εμπειριών για όλους. Για όλους εκτός από μένα βέβαια που έχω μακρά και μεγάλη εμπειρία σ’ αυτού του είδους της διοργανώσεις». Παππούλη μου, αυτά τα πράγματα ακόμα και αν ισχύουν δεν τα λες μ’ αυτόν τον τρόπο αν δεν θέλεις να φαίνεσαι ψωνάρα… (Ετσι απλά…)

ΥΓ5. Σισοκό και πάλι Σισοκό…

ΥΓ6. Επαναλαμβάνω: Και το Europa καλό είναι… (Oχι επειδή δεν πιστεύω ότι ο Παναθηναϊκός έχει τη δυνατότητα να βάλει τρία γκολ - αν και ο Τοτσέ φρόντισε να έχω κάποιες σημαντικές αμφιβολίες... - αλλά επειδή θεωρώ σχεδόν αδύνατο να μην... αρπάξει τουλάχιστον ένα...).



11 comments:

mahler76 said...

πανηγυρικώς αποκλεισμός και φέτος. Και όσο σκέφτομαι τα πρωτοσέλιδα των γαύρων αύριο :(

gatti said...

@mahler76 Με εκπλήσσεις! Δεν τα έχεις συνηθίσει ακόμα;

pensierix said...

Πανηγυρική πρόκριση στο Γιουρόπα ήταν το χτεσινό είτε μας αρέσει είτε δεν μας αρέσει. Οταν το μπάτζετ σου είναι ένα ολοστρόγγυλο κουλούρι ( μετάφραση: μεταγραφές από τα πανέρια και τις λαχειοφόρους αγορές) και λίγους μήνες πριν δεν είχες καν δικαίωμα συμμετοχής στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, το να τρως 2 από την τέταρτη του ισπανικού πρωταθλήματος στα προκριματικά του Τσου Λου δεν είναι δα και κάτι το μη αναμενόμενο... Νέα ομάδα είμαστε με 3-4 ποιοτικούς παίχτες, αρκετή μετριότητα, δανεικούς και πιτσιρικάδες. ΟΚ, αν το έβαζε ο Τοτσέ και αν ο Λέτο ήταν υγιής (αχ, μόνος του θα τους έπαιρνε αυτός χτες...) και αν έπαιζε ο Σο και αν είχε μείνει ο Κάρα και αν ο Βύντρα όργωνε την πλευρά και αν ο Σπυρόπουλος θύμιζε ποδοσφαιριστή και αν έτρεχε ο Κατσούρ και αν ο Βιτόλο δεν έπαιζε παράλληλο ποδόσφαιρο τότε θα γυρνούσαμε με σκορ πρόκρισης από την Ιθπανία...

ΥΓ
Εχει κοντρόλ, βλέπει γήπεδο, δημιουργεί αριθμητική υπεροχή. Απ'τη μια ψοφάω να παίρνεις τη μπάλα Σισοκό μου, κι απ'την άλλη συνειδητοποιώ πως το αυτονόητο για έναν καλό επαγγελματία ποδοσφαιριστή έχει γίνει δανεικό αξιοθέατο (χωρίς οψιόν αγοράς) στην ομάδα μου...

Nick Triantos said...

Ορισμενοι το πηραν χαμπαρι οτι παλι επιθετικο της προκοπης που να σκοραρει δεν εχουμε. Ο Τοτσε το τελος θα βαλει περισσοτερα γκολ απ' το Φορναρολι και ας τον κραζουν σημερα.

Ο Νικολογιαννης παντως ειπε το καλυτερο. Αν δεν κοντραρε λεει η μπαλα στο ποδι του αμυντικου απ' το σουτ του Φορναρολι θα ειχε σκοραρει!!!

Δικιο εχει. Τι δουλεια εχει ο αμυντικος εκει? την αλλη φορα να του πουμε να φυγει απ' τη μεση.



Nick Triantos said...

http://prasinanea.gr/editorial/article1902556.ece

Nick Triantos said...

gatti, ελπιζω να εισαι καλα

gatti said...

@pensierix: Tελικά αποδείχτηκε στη ρεβάνς ότι φέτος είμαστε πολύ λίγοι για να διεκδικήσουμε κάτι περισσότερο από την συμμετοχή στο Europa που κι αυτή βάσει της δικής μας κατάστασης και της δυναμικότητας των αντιπάλων που μας έτυχαν, δεν προβλέπω να είναι… ευχάριστη περιπέτεια. Εκτός αν αλλάξουν πράγματα, που πόσα να αλλάξουν και πόσο σύντομα;

Εχεις δίκιο, τα αυτονόητα κάνει ο Σισοκό αλλά ακόμα κι αυτά μας έχουν λείψει στην ομάδα, με αποτέλεσμα να μοιάζει με μοναδική όαση στην έρημο…

gatti said...

@Nick Triantos: Kαλά είμαι Nick, απλά έχω τρεχάματα.
Εσύ τα έλεγες από καιρό για τον Φορναρόλι, αλλά…

Επιθετικό πρόβλημα έχουμε εδώ και καιρό. Αλλά ουδείς ασχολείται. Και όποιος ασχολείται δεν ξέρει να κάνει καλές επιλογές. Από τους παίκτες που έχει ο Παναθηναϊκός στην επίθεση δεν κάνει κανείς. Κάποιοι λένε ότι πρέπει να δοθούν ευκαιρίες στον Πετρόπουλο. Δεν ξέρω, τον συμπαθώ τον «Πετρό», αλλά όταν βλέπω να χάνει αυτά που χάνει αμφιβάλλω. Είναι βέβαια και θέμα ρυθμού που για να τον αποκτήσει κανείς πρέπει να παίζει συνέχεια.

Ναι, εντάξει πες του του Νικολογιάννη, θα πρέπει να αδειάσει το αντίπαλο τέρμα για να βάλει ο Παναθηναϊκός το γκολ. Που και πάλι παίζεται δηλαδή αν σκεφτεί κανείς τις τρεις άχαστες ευκαιρίες στον αγώνα με τον ΠΑΣ.

island said...

Εγώ λέω να φέρουμε τον Σίγκουρτσον τον "καρχαρία" να σωθούμε

Nick Triantos said...

Το βασικο προβλημα της ομαδας ειναι οτι υπαρχει ενας προπονητης αλχημιστης. Παντα ηταν αλχημιστης ο γερος, απλα εμεις τωρα το καταλαβαινουμε.

Υπαρχει επισης ενας προπονητης που συνεχως κρυβετε πισω απ' τους παικτες. Υπαρχει ενας προπονητης που "τους δινει" στον τυπο και στον κοσμο, δημοσια δεν τους εχει στηριξει ποτε με αποτελεσμα ορισμενοι εξ' αυτων να γιουχαρονται. Δεν υπαρχει περιπτωση, ο οποιοσδηποτε ανθρωπος, ειτε ποδοσφαιριστης ειναι, ειτε οτιδηποτε αλλο, να σου αποδωσει αυτα που μπορει οταν του φορτωνουν αποκλειστικα τις αποτυχιες.

Υπαρχει ενας προπονητης, ο οποιος βρισκετε στην ομαδα 2.5 σεζον τωρα, της οποιας η 11αδα αποτελειτε, στα 8 και 9/11 της απο ποδοσφαιριστες που βρισκονται στην ομαδα, μινιμουμ, απο 2 σεζον και πανω. Ο προπονητης αυτος λοιπον μας λεει, οπως και οι δοιηκουντες, οτι ειναι "μεταβατικη περιοδος."!!!!

Εχουν παπαριασει τον κοσμο και προσπαθουν να καλυψουν το ενα λαθος, με ενα αλλο. Το 1ο ειναι οτι αυτος ο προπονητης δεν επρεπε καν να ειχε ερθει στην ομαδα. Το δευτερο ειναι, οτι επρεπε να ειχε ηδη φυγει τον Μαιο.

Τριτον, ομαδα της οποιας τα χαφ δεν σκοραρουν, εχει λιγα ψωμια. Στον Παναθηναικο χαφ με εφεση στο γκολ δεν υπαρχει.

Τεταρτον, στον Παναθηναικο γινονται ποδοσφαιρικες αδικιες. Υπαρχουν ποδοσφαιριστες, οπως ο Τοτσε, ο οποιος ειναι ντεφορμε, αλλα εχει καπαρωσει τη θεση αντι να δοκιμαστει για ορισμενα ματς ο Πετροπουλος. Ας χασει ο Πετρο 10 ευκαιριες που εχει χασει ο Τοτσε και ας τον κρινουμε. Τον Πετροπουλο τον εχει θαψει αγωνιστικα. Ειναι η ιδια περιπτωση Νινη με Πεσειρο.

Οπως γνωριζει το gatti, εξ' αρχης ειμουν καθετος στην ελευση του Φερρειρα στον Παναθηναικο και ειχε εξηγησει και τους λογους. Λογοι οι οποιοι σιγα σιγα εχουν κανει την εμφανηση τους.

Να τον χαιρομαστε η' μαλλον να τον χαιρονται

librarian said...

Εεε που'σαι'συ; Έλα να μας πεις τι διαβάζεις!