Πανηγυρίστε γιατί χανόμαστε

Eίναι αλήθεια πως όταν κερδίζει η ομάδα μου δύσκολα γράφω ποστ. Φαίνεται πως με εμπνέει περισσότερο τα τελευταία χρόνια όταν τα κάνει μαντάρα (δηλαδή σχεδόν συνέχεια). Ακόμα πιο δύσκολο μου είναι να γράψω όταν έχει κερδίσει τον ΠΑΟΚ που είναι η δεύτερη μεγάλη μου αγάπη. Και δεν θα το έκανα ούτε και τώρα αν δεν τριγυρνούσα σε διάφορα βαζέλικα φόρουμ και δεν έβλεπα να τσακώνονται για τον Σαλπιγγίδη.
Επειδή λέει δεν πανηγύρισε ως όφειλε, αφού τώρα ανήκει στην ομάδα μας και όχι στον ΠΑΟΚ.
Δεν πάτε καλύτερα για ψάρεμα λέω εγώ, καθότι το άλλο σπορ μάλλον δεν το εξασκείτε καθόλου γι΄ αυτό και η έλλειψή του σας έχει βαρέσει στο κεφάλι;

Οταν ο Λύμπε έμεινε σιωπηλός στα γκολ που έβαζε με την ΑΕΚ εναντίον μας εκθειάζαμε το ήθος του. Οταν ο τρέλας πανηγύρισε στο πρώτο γκολ που έβαλε εναντίον μας του αλλάξαμε την εθνικότητα και του βρίσαμε ό,τι είχε και δεν είχε.

Και τώρα;
Δύο μέτρα και δύο σταθμά;
Ε, λοιπόν εγώ γουστάρω Σαλπιγγίδη που δεν πανηγύρισε το γκολ που έβαλε εναντίον του ΠΑΟΚ κι ας είχε απέναντί του 30.000 ΠΑΟΚια να τον βρίζουνε σε όλο το παιχνίδι κι ας είχανε σηκώσει πανό ότι τους πούλησε. Γουστάρω που ακόμα και σε συνεντεύξεις του παραδέχεται ότι είναι ΠΑΟΚτσής. Γιατί έχω μια - μικρή έστω - ιδέα τι σημαίνει το μέγεθος ΠΑΟΚ για τους Βορειοελλαδίτες και το σέβομαι και το εκτιμώ.

Οπως σεβάστηκα και εκτίμησα παίκτες που ήρθαν και από το γαύρο και από την ΑΕΚ στην ομάδα μου και τίμησαν την φανέλα της, παρόλο που άλλη ήταν η ομάδα της καρδιάς τους.

Θα μου φαινόταν γραφικός ο Σαλπιγγίδης αν έλεγε "ήρθα στην ομάδα της καρδιάς μου" ή "ήμουν από μικρός βάζελος" όπως κάνουν τόσοι και τόσοι ποδοσφαιριστές στο πρωτάθλημα,
ενώ είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού αυτοί για τους οποίους πράγματι ισχύουν οι παραπάνω φράσεις.

Δημήτρη Σαλπιγγίδη, από το βράδυ της Κυριακής σ΄ αγαπάω ακόμα πιο πολύ. Και δάκρυσα όταν έσκυψες το κεφάλι και προχώρησες μετά το γκολ παλεύοντας μέσα σου ανάμεσα στην αγάπη που "σκότωσες" και το καθήκον που μόλις είχες εκπληρώσει. Οπως είχα δακρύσει και στο περσινό παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ που χτύπησες το πέναλτι γιατί κατάλαβα την ανάγκη σου να το εκτελέσεις μόνο και μόνο για να κόψεις τον ομφάλιο λώρο.
Μέσα στην καρδιά σου ξέρω ότι είναι ο ΠΑΟΚ αλλά δεν με νοιάζει ούτε θα με νοιάξει ποτέ που παραμένεις ΠΑΟΚτσής, όσο τιμάς τη φανέλα με το τριφύλλι που φοράς τώρα και δίνεις τον καλύτερο εαυτό σου.

Είσαι πιο αληθινός από πολλούς ιμιτασιόν ιδεολόγους που πουλάνε παραμύθι γιατί αρέσει στον κόσμο να τρώει το παραμύθι. Ναι ρε, φάτε το παραμύθι όλοι εσείς που ενοχληθήκατε επειδή δεν πανηγύρισε.

Εγώ προτιμώ να σκοράρει σε κάθε αγώνα κι ας μην πανηγυρίσει ποτέ του γκολ εναντίον της παλιάς του ομάδας. Γιατί θα ξέρω ότι εκτός από δεινός γκολτζής είναι και ένας ακέραιος χαρακτήρας.
Από αυτούς για τους οποίους η ομάδα και η ιδέα της σημαίνει ακόμα κάτι στο - και καλά -
επαγγελματικό πρωτάθλημα της πλάκας που έχουμε.

***

ΥΓ. Απορία Νο 1: Το πέναλτι του Κοβάσεβιτς ήταν ...πιο πέναλτι από αυτό του Καραγκούνη στον αγώνα με την Καλαμαριά; Οξω ρε! Παραγκάρχες!!!
Απορία Νο 2: Οταν ο Σκόρδας είπε πως "όταν τσακώνονται τα βουβάλια την πληρώνουν τα βατράχια" είχε στο μυαλό του τον πρίγκιπα ή το είπε στο άσχετο;
ΥΓ1. Κάτω τα χέρια από τον Γκέρσον!!!