Wednesday, February 6, 2008

Στο παζάρι του βιβλίου


Είχα διαβάσει για το παζάρι του βιβλίου πριν μερικές μέρες.
Γενικά όμως αποφεύγω τα μέρη που μαζεύεται πολύς κόσμος. Δεν τον μπορώ τον συνωστισμό. Με έτρωγε όμως και η περιέργεια. Δεν είχα πάει σε κανένα από τα προηγούμενα. Και μπορεί να είναι καλό το χάζεμα σε ένα μεγάλο βιβλιοπωλείο ή μια βόλτα στο βιβλιοπωλείο της γειτονιάς, αλλά έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που πήγα στην τελευταία έκθεση βιβλίου και ήθελα να νοιώσω κάτι από το άρωμά της. Αλλωστε, ήταν κι αυτές οι τιμές των βιβλίων, από 1 ευρώ μέχρι 5 έλεγαν, που δεν μπορείς να τις προσπεράσεις αβασάνιστα στις εποχές που ζούμε. Κι η βιβλιοθήκη μου όσο να πεις τα κενά της τα έχει. Ιδιαίτερα σε έργα κλασικών συγγραφέων.

Εχοντας απορρίψει εξαρχής το Σάββατο και την Κυριακή (λόγω ακριβώς της μεγάλης κίνησης) αλλά και τα απογεύματα τις καθημερινές που είναι ανοιχτά τα μαγαζιά οπότε η κίνηση στο κέντρο είναι μεγάλη, η αποψινή βραδιά μου φάνηκε ιδανική συγκυρία. Τελείωσα νωρίτερα από τη δουλειά, ψιλόβρεχε κιόλας, Τετάρτη με τα καταστήματα κλειστά, ε πόσος κόσμος να είναι στο παζάρι του βιβλίου, σκέφτηκα;

Κατηφορίζω λοιπόν προς την πλατεία Κλαυθμώνος σχεδόν βέβαιη πως θα είμαι στο παζάρι μόνο εγώ και τα βιβλία. Λάθος! Μέγα λάθος! Τι νόμιζες δικιά μου; Οτι μόνο εσύ έκανες αυτή τη σκέψη; Η έκθεση ήταν ένας μεγάλος χώρος γύρω στα 1000τμ. που σχημάτιζε περίπου ένα Π μέσα σε ένα άλλο Π. Ανάμεσά τους
ο χώρος ελάχιστος. Με δύο βιβλιόφιλους γυρισμένους πλάτη ο ένας προς τον άλλο, μελετώντας τα βιβλία που ήταν πάνω στους πάγκους, είναι ζήτημα να μπορούσες να περάσεις ανάμεσα. Την κατάσταση δυσχέραινε και το γεγονός ότι οι περισσότεροι κρατούσαν στα χέρια τους καλαθάκια για να βάζουν τα επιλεγμένα βιβλία. Ομως, επειδή τα βιβλία είναι βαριά συνήθως τα καλαθάκια τα άφηναν κάτω. Και όχι πάντα στην άκρη. Οσο και αν
διευκόλυνε τα πράγματα η ευγένεια που ο χώρος επέβαλε να υπάρχει μεταξύ των ...συνωστισμένων το πρόβλημα εξακολουθούσε να υφίσταται. Δεν μπορούσες να κοιτάζεις δεξιά και αριστερά κι έτσι υποχρεωτικά ακολουθούσα τους μπροστινούς μου έχοντας επιλέξει την μία πλευρά του πάγκου, σκεπτόμενη πως μόλις διασχίσω το χώρο, θα επιστρέψω για να κοιτάξω από την άλλη πλευρά. Κάπου στα μισά κι ενώ το βάρος των βιβλίων είχε αρχίσει να με κουράζει σκέφτηκα το δεύτερο λάθος που έκανα. Δεν πήρα καλαθάκι στην είσοδο (ο ένας μου ώμος είχε ήδη γείρει από την τσάντα - μπαούλο που κουβαλάω και έχω και ένα πονεμένο
κάτω άκρο, ενθύμιο από την προσπάθειά μου να αποφύγω τη γάτα που μπουρδουκλώθηκε στα πόδια μου) κι επειδή το να γυρίσω πίσω κόντρα στο ...ρεύμα που είχε φορά προς τα μέσα φαινόταν μάλλον αδύνατο σκέφτηκα να πάω προς την έξοδο και να ξαναμπώ. Χα! Τόμπολα! Κενό ανάμεσα στους πάγκους, ώστε να μπορέσω να στρίψω δεν υπήρχε πουθενά. Επρεπε να διασχίσω όλο το δρόμο μέχρι την έξοδο. Εκεί όμως υπήρχε μια ουρά δέκα μέτρων που περίμενε για το ταμείο. Κι όταν προσπαθείς να προσπεράσεις ανθρώπους που περιμένουν στη σειρά, ακόμα κι αν βρίσκεσαι σε χώρο βιβλίου, μια καχυποψία την εισπράττεις. Δεν πα να λες ότι θέλεις να πάρεις καλαθάκι; Νομίζουν ότι θέλεις να τους πάρεις τη θέση. Αφού λοιπόν πείστηκα πως δεν θα την έβγαζα ...αναίμακτα αν επιχειρούσα να μπω ανάμεσα στην ουρά πήρα τη μεγάλη απόφαση να γυρίσω πίσω και να κάνω αυτό που φαινόταν αδύνατο: Να πάω κόντρα στο ...ρεύμα. Εχοντας αρχίσει να κατεβάζω (από μέσα μου...) όλες τις βρισιές που έχω κατά καιρούς φωνάξει στα γήπεδα, προσπαθούσα να περάσω ανάμεσα στον κόσμο. Αισθάνθηκα σαν τον Πόντιο που πήγαινε ανάποδα σε δρόμο ταχείας κυκλοφορίας και όταν άκουσε από το ραδιόφωνο πως κάποιος τρελός οδηγεί ανάποδα, αναφώνησε αυθόρμητα, βλέποντας τους άλλους να έρχονται κατά πάνω του: "Mόνο ένας; Δεκάδες τρελοί οδηγούν
ανάποδα!".

Κάπου εκεί στα μισά βλέπω στο πάτωμα ένα καλαθάκι. Κοιτάζω δεξιά κοιτάζω αριστερά να εντοπίσω τον κάτοχό του. Πουθενά! Ας είναι καλά ο άνθρωπος που το άφησε! Αρπάζω το καλαθάκι "πετάω" μέσα τα βιβλία και αρχίζω να ψάχνω από εκείνο το σημείο στο εσωτερικό Π αυτή τη φορά. Τα βιβλία τώρα αμέτρητα. Χαρά και θλίψη μαζί. Είναι ωραίο να τα βλέπεις τόσα πολλά συγκεντρωμένα σε ένα χώρο, είναι θλιβερό να σκέφτεσαι πού θα καταλήξουν αυτά που δεν θα αγοραστούν. Μπορούσες να βρεις τα πάντα. Από βιβλία μαγειρικής μέχρι οδηγούς για να βελτιώσεις την μνήμη ή την αυτοπεποίθησή σου. Από άπαντα Ελλήνων ποιητών και συγγραφέων μέχρι βιβλία για ανεξήγητα φαινόμενα. Εγκυκλοπαίδειες που είχαν κάνει τον κύκλο τους και δεν προξενούσαν κανενός είδους ενδιαφέρον, αλλά και λεξικά ξένων γλωσσών. Βιβλία παιδικά, βιβλία για τον κινηματογράφο (ιδιαίτερα προσεγμένα), τεύχη του περιοδικού "Οδός Πανός", τεύχη της Βαβέλ, τόμοι από την "Διάπλαση των Παίδων", βιβλία του Ιουλίου Βερν, βιβλία για τη μουσική, για την αρχιτεκτονική, λευκώματα και βέβαια βιβλία λογοτεχνικά. Σ΄ αυτά τα τελευταία στάθηκα περισσότερο αν και δεν έλειψαν στιγμές συγκίνησης όταν είδα σε κάποιες γωνιές βιβλία που είχα από την παιδική μου ηλικία, με φθαρμένες ράχες, να βρίσκονται εκεί, λιγότερο ταλαιπωρημένα από το χρόνο απ΄ ό,τι τα δικά μου. Μπήκα στον πειρασμό να τα αγοράσω για να αντικαταστήσω τα δικά μου φθαρμένα, αλλά τελικά δεν το έκανα. Δεν ήθελα να "σκοτώσω" αυτά που έχω ήδη.

Ο κόσμος στο παζάρι ήταν κάθε ηλικίας. Μεσήλικες, νέοι, γέροι, παιδιά. Ενα πιτσιρίκι παραπονιόταν στη μαμά του, προφανώς επειδή δεν του πήρε κάποιο βιβλίο που έβαλε στο μάτι ("τότε γιατί με πήρες μαζί σου;", της έλεγε), δύο 45άρηδες, ίσως και εκπαιδευτικοί, έμειναν για αρκετά λεπτά μπροστά από ένα άδετο βιβλίο με τίτλο "σχολικά τραγούδια, ποιήματα και έργα" και το σχολίαζαν.

Λίγο πιο κάτω θα μπορούσα να κοντοσταθώ κι εγώ στο αλφαβητάρι της Α΄ Δημοτικού, το κλασικό, με τη Λόλα, την Ελλη, την Αννα και το Μίμη που πάντα μου δημιουργεί νοσταλγία. Είχα όμως ήδη προλάβει να ικανοποιήσω το αίσθημα της χρόνιας στέρησης πριν από τέσσερα - πέντε χρόνια, όταν το αγόρασα σε ένα υπαίθριο βιβλιοπωλείο στην Αγίου Μάρκου.



Εκείνοι που πραγματικά χάρηκα ήταν οι φοιτητές. Τα καλαθάκια τους γεμάτα μέχρι επάνω, δεν χωρούσαν άλλα βιβλία, κι εκείνοι συνέχιζαν να ψάχνουν, να παρατηρούν, να υποδεικνύουν ο ένας στον άλλο τι να αγοράσει. Κάποιο ζευγάρι διαπίστωνε πως έπρεπε να είχε σηκώσει περισσότερα χρήματα από το ATM γιατί τα βιβλία που ήθελε να αγοράσει ξεπερνούσαν το ποσό που είχε υπολογίσει. Βιβλία με 1 ευρώ προσωπικά δεν βρήκα. Ισως να ήταν σ΄ αυτή την τιμή τα κόμικς ή κάποια άλλα περιοδικά. Βρήκα όμως με 2, 3, 4,5 και 5,5 ευρώ. Βιβλία που κάποτε είχα αγοράσει πανάκριβα κείτονταν εκεί περιμένοντας να αγοραστούν με μόλις 4 ευρώ, υπήρχαν όμως και κάποια άλλα με 9,5 και 12 ευρώ. Η εξόρμησή μου παρά τον συνωστισμό ήταν μάλλον επιτυχημένη, αν και οι επιλογές μου φάνηκαν κάπως περιορισμένες. Με 44 ευρώ αγόρασα 13 βιβλία. Τόσα βγήκαν. (Με τόσο 13άρι που με ακολουθεί είναι να μην υποστηρίζω τον Παναθηναϊκό;):

Ιδού και οι αγορές μου:
1) Nτοστογιέφσκι - Το υπόγειο
2) Λουντέμης - Αγέλαστη άνοιξη (από τα δανεικά και αγύριστα που δεν ήθελα να μου λείπει)
3) Πούσκιν - Ντάμα Πίκα
4) Χάσεκ - Ο καλός στρατιώτης Σβέικ
5) Βιρτζίνια Γουλφ - Στο φάρο (το βιβλίο που φοβάμαι περισσότερο από όλα για την μετάφρασή του)
6) Κάφκα - Μεταμόρφωση (επίσης δανεικό και αγύριστο)
7) Μολιέρος - Φιλάργυρος
8) Μίγγας - Στα ψέματα παίζαμε (ποδοσφαιρικό το θέμα, μου είχε ξεφύγει όταν κυκλοφόρησε)
9) Αντρέ Σεντίντ - Νεφερτίτη (έχω κόλλημα με την Αίγυπτο)
10) Γκόγκολ - Το ημερολόγιο ενός τρελού
11) Ντοστογιέφσκι - Το όνειρο ενός γελοίου
12) Κνουτ Χάμσουν - Πείνα
13) Φώκνερ - Αβεσσαλώμ, Αβεσσαλώμ! (ήθελα να το αγοράσω καιρό)

Αρκετά από αυτά είναι γραμμένα σε πολυτονικό. Αυτό δεν με ενοχλεί, ευκαιρία να θυμηθώ τις δασείες, τις περισπωμένες... Αξίζουν όμως οι συγκεκριμένες μεταφράσεις; Θα δείξει. Προς το παρόν αυτό που με ...απασχολεί είναι να ξεκολλήσω τις αντιπαθητικές ταινίες του παζαριού που αναγράφουν την τιμή και τον τίτλο του βιβλίου και τις έχουν κολλήσει όπου βρήκαν.
Η βόλτα μου στο παζάρι μου άνοιξε την όρεξη. Θα ήθελα να ξαναπάω αλλά πώς να το τολμήσω με τέτοιο χαμό που γίνεται; Ακόμα κι αν δεν ξαναπάω όμως, σίγουρα άξιζε τον κόπο...







31 comments:

kakaskimos said...

Εγώ πήγα καθημερινή, και πρωί. Κι έφυγα όταν είδα την ουρά. Αφήνοντας επι τόπου το καλάθι. Μάλλον τέτοιο καλάθι βρήκες.
Καλό διάβασμα

ΠΑΥΛΟΣ said...

Έχω σκοπό να πάω σήμερα. Τώρα που γύρισα καιρός για διάβασμα.
Πάντως και μένα μου την σπάνε τα αυτοκόλητα με τις τιμές.
Καλημερούδια

gatti said...

@kakaskimos: Eίδες που τίποτα δεν πάει χαμένο; Κάποιος θα σε ευγνωμονεί και σένα!
Θα μπορούσαν πάντως να το έχουν οργανώσει καλύτερα...
Καλημέρα



@pavlos: Oπλίσου με πολλή υπομονή Παύλο μου γιατί τα πράγματα θα είναι χειρότερα όσον αφορά την πολυκοσμία.
Τα αυτοκόλλητα με "στέλνουν" πραγματικά. Και εντάξει, στα καινούργια βιβλία ξεκολλάνε εύκολα. Στα παλιά, όπως αυτά που αγόρασα, είτε μένει όλη η κόλλα επάνω, είτε ξεκολλάει μαζί και κομμάτι του εξώφυλλου.
Καλή μέρα και σε σένα

Alexandros said...

Το υπόγειο του Ντοστογέφσκι να το διαβάσεις όταν έχεις καλή διάθεση. Μιλάμε για πολύ πίκρα..

gatti said...

@alexandros: Eτσι κι αλλιώς όταν αποφασίζεις να διαβάσεις Ντοστογιέφσκι ξέρεις ότι πρέπει να είσαι σε καλή διάθεση, διαφορετικά δεν την γλιτώνεις την ...αυτοκτονία!

Rizobreaker said...

13 βιβλία με 44 ευρώ!! Αυτά είναι!! Πότε τελειώνει η έκθεση? Μπας και προλάβω να περάσω μια βόλτα...
Σημειώνω και μια από τις αγορές σου "4) Χάσεκ - Ο καλός στρατιώτης Σβέικ" το θεατρικό του οποίου θα παιχτεί στο Συρμό στις 10-11-12-13 του μήνα στις 21:45 κάθε βράδυ!
Διακρίνω μια ιδιαίτερη προτίμηση στον Ντοστογιέφσκι εε?? χεχε! :-)

gatti said...

@rizobreaker: Oι τιμές είναι πραγματικά ελκυστικές γι΄ αυτό ψήνομαι να ξαναπάω παρά την ταλαιπωρία. Nομίζω ότι το παζάρι είναι μέχρι την Κυριακή, 10 Φεβρουαρίου.

Μάλλον ιδιαίτερα κενά διακρίνεις στον Ντοστογιέφσκι. Δεν έχω διαβάσει πολλά έργα του και θέλω να αναπληρώσω τις ελλείψεις. ;-)

mamma said...

Να δεις που θα συναντηθούμε τελικά;-)

η στρουθοκαμηλίτσα

gatti said...

@mamma: Κι εγώ αυτή την αίσθηση έχω! ;-)


ΥΓ. Σου άρεσε το "στρουθοκαμηλίτσα" ε; :-p

mamma said...

ωραία! και ναι:-)

squarelogic said...

Δεν ειμαι σιγουρος οτι "κερδίζει" κανείς αποφασίζοντας να πάει σε τετοια "παζάρια".
Καταρχήν παζάρι δεν είναι αφού οι τιμές ειναι fixed.Ναι μεν φτηνότερες απ'οτι στα βιβλιοπωλεία,αλλά παλαιότερες και υποδεέστερες συνηθως εκδόσεις,ισως φθαρμένα εξώφυλλα,και το μακροπροθεσμα αντιαισιητικό αυτοκόλλητο να σου θυμίζει εσαεί την ταλαιπωρία.Καλώς ή κακώς (όπως και για σένα απ'οτι κατάλαβα απ το άλλο ποστ περί βιβλίων)η χαρά του βιβλίου είναι κι η μυρωδιά του,η ποιοτητα του χαρτιού του,η στοιχειοθεσία του...Επίσης χαρά προκύπτει και απο μια πολιτισμένη εμπειρια αναζήτησης,σέναν ομορφο χώρο,χωρίς σπρωξίματα και συνωστισμό.Αν συνυπολογίσεις και πόσο χρόνο χάνεις ψαχνοντας ανάμεσα σε αδιάφορα,ατάκτως εριμμένα βιβλία για τυχαία "διαμαντάκια',μάλλον το οικονομικό κερδος απ την 'εμπειρία" υπολείπεται...

Μεγαλωνοντας,ανακαλύπτει κανείς οτι το κλισέ 'Ο χρόνος ειναι χρήμα" ειναι λαθος: χρηματα βρισκονται,ο χρόνος που περνα ειναι μοναδικός!

gatti said...

@squarelogic: Bάζεις το θέμα κάτω από μια εντελώς νέα και λογική (τι ...τετραγωνισμένος θα ήσουν;)
και άκρως ενδιαφέρουσα οπτική.

Εχεις δίκιο σε πολλά από όσα λες.
Ναι, πολλά βιβλία είναι φθαρμένα, το αντιαισθητικό αυτοκόλλητο θα μείνει να θυμίζει τον τρόπο που αποκτήθηκε το συγκεκριμένο βιβλίο και σαφώς οι συνθήκες αναζήτησής του δεν ήταν οι καλύτερες δυνατές.

Ομως...

Ολα τα παραπάνω ισχύουν μεν, αλλά ούτε συγκρούονται, ούτε διαψεύδουν τις προσδοκίες που έχει όποιος πάει σε ένα παζάρι βιβλίου. Γνωρίζει ότι θα φάει στριμωξίδι, εννοείται μέχρι του σημείου που σταματούν οι αν(τ)οχές του, γνωρίζει ότι το βιβλίο θα είναι ταλαιπωρημένο και η
ποιότητα του χαρτιού του του δεν θα
είναι η καλύτερη δυνατή.
Είναι όμως κάτι που γίνεται μόνο
μία φορά το χρόνο και το κάνεις περισσότερο για να νοιώσεις το άρωμα του βιβλίου. Γιατί αυτό το άρωμα υπάρχει εκεί. Υπάρχει πραγματικά.

Εξαρτάται πάλι από το τι ζητάς. Για παράδειγμα τα λευκώματα με μεγάλους σταρ του κινηματογράφου ούτε κακοποιημένα ήταν, ούτε παλιά.

Εξάλλου, όπως λες κι εσύ "διαμαντάκια" βρίσκονται και σ΄ αυτούς τους χώρους, ανεξάρτητα από το αν χρειάζεται χρόνος* για να τα ανακαλύψεις.

Αλλωστε, αν απορρίψουμε συνολικά όλα αυτά τα βιβλία επειδή είναι
ταλαιπωρημένα και φτηνά (το "παλαιότερα" δεν συνεπάγεται υποχρεωτικά το "υποδεέστερα") είναι το ίδιο ακριβώς με το να κρίνουμε κάποιον άνθρωπο μόνο από την μορφή και το ντύσιμό του αρνούμενοι να γνωρίσουμε τον εσωτερικό του κόσμο.

* Για τον χρόνο πραγματικά δεν έχω αντίλογο. Αν είναι για κάποιον τόσο σημαντικός, σαφώς και δεν συμφέρει να τον σπαταλήσει σε ένα παζάρι βιβλίου, ιδιαίτερα
συνυπολογίζοντας και τις υπόλοιπες παραμέτρους που θίγεις.

viewokto said...

Πολύ ωραίο ποστ κι όντως με μυρωδιά βιβλίου…

Για τα παζάρια βιβλίου όμως θα συμφωνήσω με τον squarelogic

Δεν είναι μόνο ο συνωστισμός-δεν τον αντέχω να με πληρώσεις!- ούτε κι ο χρόνος.
Αν και χτες μόλις σκεφτόμουν –προσπαθώντας να σκεφτώ μια ευχή- ότι ο χρόνος είναι το πολυτιμότερο αγαθό. Ισούται με ευκαιρία για ευτυχία- τουλάχιστον όσο επιτρέπει ο καθένας στον εαυτό του- , ευκαιρία για εμπειρίες, κατανόηση…

Τελοσπάντων, αυτά τα παζάρια είναι σαν «κυνήγι θησαυρού» οπότε καταλαβαίνω τη γοητεία τους…

Αυτό που δεν αλλάζω όμως είναι το βιβλιοπωλείο της νέας μου γειτονιάς.
Αισθητικά άψογο αν και μικρό, γεμάτο βιβλία με ανθρώπους, που αγαπούν τα βιβλία χωρίς την σουπερμαρκετική αίσθηση πολλών.
Θα ήταν μέγιστη απιστία εκ μέρους μου!

gatti said...

@viewokto: H προσέγγιση του square είναι προσέγγιση λογική και δικαιολογημένα συμφωνείς μαζί του.
Η δική μου είναι προσέγγιση συναισθηματική. Το παζάρι του βιβλίου είναι κατά μία έννοια αυτό που είπες: "Κυνήγι θησαυρού".
Οσο για το χρόνο, έχω χάσει απίστευτες ώρες σε ουρές ή καθηλωμένη στο αυτοκίνητο σε μποτιλιάρισμα, ε αν χάσω και ένα δίωρο - τρίωρο στο πρώτο παζάρι βιβλίου που πήγα ποτέ, δεν χάλασε κι ο κόσμος.

Εννοείται ότι κι εγώ δεν αλλάζω το βιβλιοπωλείο της γειτονιάς. Ακόμα κι αν δεν έχει ένα βιβλίο που ξέρω ότι θα το βρω άμεσα σε ένα μεγάλο βιβλιοπωλείο, αγαπάω να πηγαίνω με τη λίστα μου στο βιβλιοπωλείο της γειτονιάς, να συζητώ με ανθρώπους που πραγματικά αγαπούν το βιβλίο,
έχουν άποψη, προτείνουν και σχολιάζουν βιβλία που διάβασαν
και όχι με πωλητές που τις περισσότερες φορές δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Αν σου έχει τύχει να ζητήσεις ένα βιβλίο και να ...προσπαθούν ανεπιτυχώς να το πληκτρολογήσουν στο κομπιούτερ για να δουν αν το έχουν μπορείς να καταλάβεις τι εννοώ.
Ασε που δεν συγκρίνεται με τίποτα το συναίσθημα αυτής της ευχάριστης
αναμονής μέχρι να έρθουν στο βιβλιοπωλείο της γειτονιάς τα βιβλία που ζήτησα.

Τα μεγάλα βιβλιοπωλεία τα χρησιμοποιώ πια μόνο όταν θέλω να κάνω δώρο ένα βιβλίο, ώστε να υπάρχει η κάρτα αλλαγής.

Rizobreaker said...

Ενδιαφέροντα τα όσα λέει ο Squarelogic!

Κι αυτό που λες gatti, όσον αφορά τα βιβλιοπωλεία της γειτονιάς με βρίσκει σύμφωνο στη βάση του! Όμως έχεις σκεφτεί το ότι σε πολλές γειτονιές (όπως η δική μου) δεν υπάρχουν σοβαρά βιβλιοπωλεία, παρά μόνο κάτι μικρά "χαρτοβιβλιοπωλεία" τα οποία όσον αφορά την κατηγορία "βιβλία" εξαντλούνται σε κάτι παιδικά και εφηβικά βιβλία...? Άρα αναγκαζόμαστε να πάμε στα μεγάλα βιβλιοπωλεία τύπου "Εστία", "Πρωτοπορία" κτλ...

gatti said...

@rizobreaker: Σ΄ αυτή την περίπτωση υποχρεωτικά θα πας στα μεγάλα βιβλιοπωλεία. Και πάλι όμως μπορείς να κάνεις τις επιλογές σου.
Δεν θα πας σ΄ αυτά που όπως λέει η viewokto δίνουν την αίσθηση σούπερ μάρκετ.
Υπάρχουν ακόμα - ευτυχώς - πολλά μεγάλα βιβλιοπωλεία που σέβονται και το προϊόν τους και τους βιβλιόφιλους.

squarelogic said...

Απο τα "μεγάλα" βιβλιοπωλεία θα ξεχωρίσω την "Πολιτεία" όπου όποιον απ τους υπαλλήλους και να ρωτησεις ξερει να σου βρει στη στιγμή αυτό που ζητάς,και σε πολλές περιπτώσεις να σου πεί και μια συνηθως εγκυρη προσωπικη γνώμη.Στην Πρωτοπορία πχ.δεν συμβαίνει αυτο το πράγμα,άσε που δεν μ'αρέσει και η αισθητικη του χωρου.Απ τα αλλα μεγαλα βιβλιοπωλεία που συνωστιζονται τελευταια στο κεντροκαι προσφερουν καλύτερο περιβάλλον υπάρχει το παράπονο του "σουπερμάρκετ":λειπει απ τους υπαλλήλους η επαφή με το βιβλίο και ετσι η αναζήτηση γινεται μεσω του υπολογιστή.Ουτε λογος βεβαια να ζητησεις την γνωμη τους μετα.Και ετσι συνεχίζουν να εχουν
λογο ύπαρξης τα ενημερωμένα μικρα βιβλιοπωλεία με ιδιοκτήτες ανθρώπους που εκαναν το χόμπυ τους επάγγελμα,και οι οποίοι με το συστημα της "ενιαίας τιμής" να εφαρμόζεται απαρέκκλιτα απ τους μεγάλους του χώρου,εχουν και τη δυνατότητα να ειναι και τιμ
ολογιακά ανταγωνιστικοι,τουλάχιστον με τους "καλούς" πελάτες.

Και μενα μου αρεσε να ψαχνω διχως προγραμμα σε βιλιοπωλεια και δισκάδικα για "ευρήματα",αλλά καποια στιγμη συνειδητοποίησα οτι η κούραση της αναζήτησης ξεπερνούσε το οφελος...

¨Η παλι,μπορεί απλά να μεγαλώνω...

gatti said...

@squarelogic: Συμφωνώ απόλυτα για την "Πολιτεία", έχει πολύ καταρτισμένους υπαλλήλους που έχουν άποψη και μάλιστα εμπεριστατωμένη για πολλά βιβλία και μπορούν να καταλάβουν τι ζητάς.

Πολύ καλή γνώμη έχω και για τον "Ιανό" που επίσης έχει μέσα ανθρώπους που αγαπούν το βιβλίο και φαίνεται.

Τώρα κάτι public ή FNAC (αν και έχω πάει μόλις μία φορά, δεν έχω
αποκρυσταλλωμένη γνώμη και μπορεί να κάνω λάθος) δεν νομίζω να τα προτιμήσω, τα θεωρώ απρόσωπα.

Σχετικά με τις τιμές, αγόρασα τα Χριστούγεννα για μένα την "Ιστορία της Ασχήμιας" του Ουμπέρτο Εκο από το βιβλιοπωλείο της γειτονιάς μου και μου το χρέωσαν 33 ευρώ.
Το αγοράζω ξανά για δώρο αυτή τη φορά στις 20 Ιανουαρίου από τον "Ελευθερουδάκη" (για να μπορεί να γίνει εύκολα αλλαγή) και το πληρώνω 41,80 euro. Γιατί να μην πηγαίνω λοιπόν στη γειτονιά που και πιο φτηνά θα τα αγοράζω, θα δω και δυο ανθρώπους και θα ανταλλάξουμε και μια γνώμη;

ΥΓ. Ούτε εγώ ψάχνω πια χωρίς πρόγραμμα. Ισως το ποστ για το "παζάρι του βιβλίου" έδωσε λανθασμένη εντύπωση. Θέλω συγκεκριμένα πράγματα, τα αναζητώ στο Ιντερνετ ή σε εφημερίδες και πηγαίνω στο βιβλιοπωλείο γνωρίζοντας πολύ καλά τι ζητάω.
ΥΓ1. Εγώ είμαι σίγουρη ότι μεγαλώνω, δεν αναρωτιέμαι αν συμβαίνει... :-)

squarelogic said...

We don't age,we mature!
(που λεει κι ο Sean!) :-)))

ΥΓ.Και ο Ιανός εχει ψηλότερες τιμές,ακόμα και στις δικες τους εκδόσεις.Ο Ελευθερουδάκης ειναι όντως "φαρμακείο"

gatti said...

@squarelogic: Θα την προτιμήσω την ατάκα του Sean! :-)))

viewokto said...

Πολλά Χρόνια πολλά Gatti!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Που σημαίνει να’ναι ο χρόνος πολύς, οι ευκαιρίες πολλές κι οι εμπειρίες ακόμα περισσότερες!

Αν είσαι δε –ηλικιακά- εκεί που σε υπολογίζω ούτε age, ούτε mature κορίτσι μου
(αν και έχει δίκιο ο Sean/squarelogic )

Είμαστε ακόμα στην αρχή!!!

gatti said...

@viewokto: Σ΄ ευχαριστώ πολύ για τις ευχές! Κι εσύ ό,τι επιθυμείς και τώρα και για πάντα (δεν ξέρω και πότε γιορτάζεις, οπότε χρόνια πολλά και σε σένα, έτσι κι αλλιώς!).

Ναι, φαντάζομαι ότι σωστά υπολογίζεις, στις αρχές των δεύτερων -άντα είμαι και μη κοιτάς που ...παραπονιέμαι ότι μεγάλωσα, κατά βάθος μ΄ αρέσει και το ευχαριστιέμαι!

viewokto said...

Ετσι μπραβο!

Crazy Tourists said...

Πολύ ωραίος ο Φιλάργυρος! Ελπίζω να το βρήκες σε ωραία μετάφραση...
Το Υπόγειο λέω να το πάρω κι εγώ..Άμα το διαβάσεις κάνε καμιά κριτική!

Χρόνια πολλά και στην ομάδα μας!!

CrazyTourist2

mamma said...

Πολυαγαπημένο μου γατί
έχω κάτι για σένα

:-*

Λωτοφάγος said...

Καλώς σε βρήκα. Πολύ ζωντανή η περιγραφή του παζαριού, όπου έχω πάει 2 φορές, αλλά δεν ξαναπάω (μάλλον μεγαλώνω σαν τον squarelogic κι εγώ).
Τυχαία τα Χριστούγεννα ανακάλυψα ένα βιβλιοπωλείο στη γειτονιά μου, όπου η κοπέλα είναι βιβλιοφάγος και με βοήθησε να αγοράσω βιβλία για τη θεία μου. Μεταξύ μας, πήρα κάποια που θα τα διαβάσω κι εγώ δοθείσης ευκαιρίας.
Από τα μεγάλα βιβλιοπωλεία, μου αρέσει ο Ιανός ΚΑΙ για τις εκδηλώσεις στο καφέ του. Τα υπόλοιπα μεγάλα με ξενερώνουν.
Η Πολιτεία είναι καλή, αλλά πέρσι, για να πάρω βιβλία για όλη την οικογένεια, μπαινόβγαινα επί 2 ώρες από πόρτα σε πόρτα για να βρω το ανάλογο τμήμα!

gatti said...

@viewokto: :-))))


@crazy tourists: Κι εγώ ελπίζω να αξίζει η μετάφραση. Είναι η πρώτη και πιθανότατα η τελευταία φορά που αγοράζω θεατρικό έργο από παζάρι βιβλίου, οπότε η ...νεκροψία θα δείξει! Στη σειρά προτεραιότητας που είναι το "Υπόγειο" το πιθανότερο είναι να το διαβάσεις πριν από μένα οπότε μάλλον εγώ θα διαβάσω τη δική σου κριτική.

Να τη χαιρόμαστε την Πανάθα μας!



@mamma: EΚΠΛΗΚΤΙΚΗ η καρτούλα και το τραγουδάκι ΤΕΛΕΙΟ!
Με έστειλε λέμε! Εριξα πολύ γέλιο!
Είσαι φοβερή mamma!!! Σ΄ ευχαριστώ πολύ! :-*


@λωτοφάγος: Καλώς ήρθες!
Κι εγώ δεν το βλέπω να ξαναπηγαίνω, αλλά για εμπειρία μια χαρά ήταν.

Τελικά όλοι και πιο πολλοί ανακαλύπτουμε τα βιβλιοπωλεία της γειτονιάς και είναι πραγματικά παράξενο ότι αυτό συμβαίνει σε μια εποχή που υπάρχει μια πρωτοφανής έκρηξη δημιουργίας βιβλιοπωλείων στην πόλη. Ισως γιατί διαπιστώνουμε γρήγορα τη λογική σούπερ μάρκετ που είναι φτιαγμένα.

Αυτό με την Πολιτεία δυστυχώς συμβαίνει σε όλα τα μεγάλα βιβλιοπωλεία. Κι εγώ τα Χριστούγεννα που έψαχνα βιβλία για δώρα σε φίλους και γνωστούς κουράστηκα να ανεβοκατεβαίνω ορόφους...

s_pablo said...

Χρόνια πολλά και καλά παλιόγατο.

Σου στέλνω, διαδικτυακώς, μια ντουζίνα κόκκινα (χε χε) τριαντάφυλλα, τις ευχές μου για μια άβυντρη χρονιά (μπας και ηρεμήσεις κι εσύ και το ανθρωπάκι) και γενικώς σου εύχομαι όλα τα καλά και τα όμορφα τούτου του κόσμου (μέχρι και πρωτάθλημα που λέει ο λόγος...)

ΥΓ. Κρύβε χρόνια... τώρα που είναι νωρίς ακόμα

ΥΓ1. Κορυφαία στιγμή στην "Πολιτεία". Μπαίνει ο πνευματικός γίγας Έβερτ, βλέπει ένα βιβλίο συνταγών με τίτλο "Πολίτικη κουζίνα", διαβάζει Πολιτική κουζίνα" και ενθουσιάζεται. Επιτέλους, αναφωνεί, βρήκα ένα βιβλίο γραμμένο για μένα.

ΥΓ2. Για φτηνά βιβλία στην "Πρωτοπορία". Πρόσφατα, που ανέβηκα πήρα το "Πέδρο Πάραμο" με 11,50 ευρώ και την "Κοινωνική σημασία των βλακών" με 3,00.

gatti said...

@s_pablo: Ευχαριστώ για τις ευχές γενεθλίων και ανταποδίδω ...παλιόγαυρε!

Η ευχή για τον Βύντρα δεν πιάνει, θα τον φάμε στη ...μάπα τουλάχιστον μέχρι το καλοκαίρι (ελπίζω όχι μετά).
Το πρωτάθλημα το κόβω χλωμό (χοχοχοχοχο).

Το αυγό said...

Όποτε πήγαινα στο παζάρι έφευγα με σπάνια διαμαντάκια αλλά και εξοργιστικές αηδίες σε αναλογία 50-50.
Πολύ θα ήθελα να είχα ένα βιβλιοπωλείο.
Κάθε φορά που βλέπω το αναγνωστικό της πρώτης, μου έρχονται αυτόματα μυρωδιές χαρτιού, κολαριστής ποδιάς, μολυβιών, αρωματικής γομολάστιχας και χαμογελάω.

gatti said...

@mambo: Κι εγώ μη νομίζεις. Μόνο την "Πείνα" του Χάμσουν χάρηκα. Για τα υπόλοιπα έχω τις αμφιβολίες μου.

Οσο για το βιβλιοπωλείο, μία από τα ίδια. Κι εγώ θα ήθελα να έχω βιβλιοπωλείο, ας ήταν και βιβλιοχαρτοπωλείο, γιατί μου αρέσει εκτός από τα βιβλία να ανακατεύομαι με μολύβια, μπογιές, μαρκαδόρους. Μη σου πω ότι είναι ο μόνος λόγος που ...ζηλεύω τις μαμάδες. Επειδή
έχουν την ευκαιρία να ασχολούνται
με όλα αυτά μαζί με τα παιδιά τους.
Αυτό στο μεταξύ θα ήταν πραγματική πρόκληση για μένα. Να κάνω ένα παιδί - όχι το δικό μου... - να αγαπήσει τα βιβλία.