Τσεν τσαν τσαν;

Είσαι αραγμένος ωραία και καλά σε ένα ήσυχο νησάκι των Κυκλάδων μακριά από έγνοιες, σκοτούρες και πληροφόρηση (κι αυτό κι αν είναι αποτοξίνωση) και ανάμεσα στο φαγοπότι και την κρασοκατάνυξη, λες να ρίξεις και μερικές ματιές στην τηλεόραση που δείχνει την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων. Εντάξει, διακοπές είσαι, αλλά κι αυτό είναι ένα γεγονός που γίνεται κάθε τέσσερα χρόνια. Κι ας είναι εμπορευματοποιημένο όσο δεν γίνεται κι ας είναι μύθος οι επιδόσεις, αποτέλεσμα ντόπας και όχι ικανότητας κι ας είναι ευσεβής πόθος η ολυμπιακή εκεχειρία κι ας καταπατούνται κάθε λεπτό που περνάει τα ανθρώπινα δικαιώματα. Και βλέπεις τους Κινέζους να κάνουν πράγματα και θαύματα (εντάξει, μην τρελαθούμε κιόλας, μια αντιγραφή της ιδέας του Παπαϊωάννου ήταν που την πήραν, την πήγαν παραπέρα, αλλά την ατμόσφαιρα της δικής μας τελετής έναρξης δεν την είχαν) κι έρχεται μετά η σειρά της παρέλασης των αθλητών από τις διάφορες χώρες. Και μπαίνει η
Ελλάδα πρώτη και καμαρωτή και γυρίζει ο φακός στους επίσημους και τι να δεις! Τον Κοκό και την Αννα Μαρία να χαιρετάνε τους αθλητές.



Και κάπου εκεί τρελαίνεσαι. Τι έγινε ρε παιδιά, αναρωτιέσαι; Μια βδομάδα έλειψα διακοπές στις Κυκλάδες και έμεινα μακριά από ειδήσεις και αλλάξαμε πολίτευμα; Δηλαδή έτσι και πάω καμιά άγονη γραμμή, μπορεί να γυρίσω και να έχουμε κανα στρατιωτικό καθεστώς;
Τι δουλειά έχει ρε σεις ο Κοκός να χαιρετάει ως εκπρόσωπος υποτίθεται της ελληνικής πολιτείας στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου; Και μη μου πεις τώρα ότι ήταν τυχαίο ή ότι δεν γίνεται ο συνειρμός! Γιατί όταν λίγο αργότερα περνάει η Γαλλία και σηκώνεται και χαιρετάει ο Σαρκοζί, περνάει η Αγγλία και ο φακός δείχνει την πριγκίπισσα Αννα, έρχεται η σειρά της Ρωσίας και νάσου στην οθόνη ο Πούτιν, περνάνε οι ΗΠΑ και δείχνει η κάμερα τον Μπους είναι ξεκάθαρος ο συμβολισμός.

Τώρα θα μου πεις κι αυτοί οι φουκαράδες οι Κινέζοι κάποιον έπρεπε να δείξουνε. Σε κάθε χώρα που παρελαύνει δείχνουνε και κάποιον. Ελα όμως που ο Κωστάκης δεν είχε πάει στην Κίνα! Τι σημασία έχει που είχαν πάει σχεδόν όλοι οι πρόεδροι και οι πρωθυπουργοί των άλλων χωρών; Ρε πάτε καλά ρε; Αυτοί δεν έχουνε νησιά ρε! Αυτοί δεν έχουνε παραλίες. Ασε που οι περισσότεροι τρώνε ανοστιές! Να αφήσει τώρα ο Καραμανλής τα κοψίδια και τις χωριάτικες, τα σαγανάκια και τις ψαρούκλες και να πάει να φάει γλυκόξινη σάλτσα, σπρινγκ ρολς και πάπια Πεκίνου; Και να παλεύει να χορτάσει με τα κινέζικα ξυλάκια; Ρε άμα δεν φας την παντσέτα σου, άμα δεν βουτήξεις το ψωμί μέσα στη σαλάτα την τιγκαρισμένη στο λάδι, άμα δεν πιάσεις το παϊδάκι με το χέρι στις διακοπές, πότε θα το κάνεις; Και μη μου πει τώρα κανείς ότι έπρεπε να είναι απών από την Κίνα για να είναι παρών στην Ελλάδα. Γιατί και από την Ελλάδα απών είναι. Κυβερνάει σα να απουσιάζει. Κι αυτός, όπως και οι προηγούμενοι από αυτόν, να μην τα ξεχνάμε, έτσι;

Κι αφού ξεμπερδέψαμε με τον Κοκό, και τον Κωστάκη, ας πάμε και στην περιγραφή. Φέτος που λες στην περιγραφή είχαμε τρίο. Ο Κατσαρός και καλά στο αγωνιστικό, ο Κωστάλας και η Μυτιληναίου και καλά στο πολιτιστικό. Την Μυτιληναίου τώρα την φορέσανε καπέλο στον Κωστάλα από την προηγούμενη Ολυμπιάδα. Τότε που είχε φάει γλιστρίδα και μας έκανε το κεφάλι καζάνι στην τελετή έναρξης. Που δεν έβαλε γλώσσα μέσα για τέσσερις ώρες ο αθεόφοβος και μας είχε αλλάξει τα φώτα. Ζήτησε συγνώμη βέβαια ο φουκαράς, αλλά το κακό είχε γίνει. Κι έτσι αν θυμάστε την τελετή έναρξης την ξαναείδαμε χωρίς σχολιασμό (τόσο που είχαμε πάρει αρκούσε μέχρι την φετινή Ολυμπιάδα) και στην τελετή λήξης, αυτή με τα καρπούζια και το Ντάτσουν, είχε κάνει την περιγραφή η Μυτιληναίου. Κι αφού τα είχε πάει καλά, γιατί ομολογουμένως τα είχε πάει καλά τότε, είπανε να το επαναλάβει το εγχείρημα.

Κι αρχίζει η τελετή και αρχίζουν και οι τρεις μαζί να μιλάνε. Μέχρι να βρούνε τους ρυθμούς τους και να μην πατάει ο ένας πάνω στη φωνή του άλλου μας πήρανε το κεφάλι. Με τα πολλά τα κατάφεραν. Ξεκινάει το πολιτιστικό μέρος, σταματάει ο Κατσαρός και παίρνουν φόρα οι άλλοι δυο. Μέχρι εδώ όλα καλά. Μετά, όμως, στην παρέλαση, αρχίσανε οι ομορφιές. Πέφτει το πρώτο πλάνο με την ελληνική αποστολή και τον Κοκό και έγινε αμέσως πανικός. Της αλεπούς ο θάνατος. "Ο Κωνσταντίνος και η Σοφία" μας λέει ο Κατσαρός. Ποια Σοφία καλέ μου; Τέλος, πάντων πέρασε κι αυτό. Στο δεύτερο αυτό μέρος τώρα η Μυτιληναίου παρέμενε σιωπηλή. Λογικό. Ούτε γεωγραφία ήταν υποχρεωμένη να ξέρει, ούτε αθλητικά. Μια αδυναμία όμως στα ψηλά αγόρια την είχε η παραγωγός. Οποια ομάδα είχε σημαιοφόρο μπασκετμπολίστα την είχε τσεκάρει από τα πριν. Ούτε έναν δεν έχασε. Ούτε τον Σάρας με την Λιθουανία, ούτε τον Κιριλένκο με τη Ρωσία, ούτε τον Γιάο Μινγκ με την Κίνα, ούτε τον Τζινόμπιλι με την Αργεντινή, ούτε καν τον Γκασόλ κι ας μην ήταν σημαιοφόρος, ούτε και τον Νοβίτσκι με τη Γερμανία. Με τον Γερμανό τώρα ένα μικροπροβληματάκι το είχε. "Ο παίκτης των Λος Αντζελες Λέικερς" μας πετάει χαρωπά. Ποιων Λέικερς καλή μου; Στους Ντάλας Μάβερικς παίζει ο άνθρωπος. Από εκεί και πέρα τρία πουλάκια κάθονταν. Τα σχόλιά της, λες και ήταν όλο υπονοούμενα. "Τι ωραία χρώματα (Καλά, είναι πολύ trendy!)!". "Πόσο απλά κρατάει τη σημαία! (Τι σωματαράς είσαι εσύ!). "Αχ, κοίτα τις φορεσιές τους! (Μα τι ωραίο το μοντελάκι!)".

Ο Κωστάλας τώρα ήταν ο κλασικός Κωστάλας. "Ο Σπυρόπουλος του πολιτιστικού ρεπορτάζ". Πώς αλλάζει ο Αλέξης τις ονομασίες των ομάδων και των παικτών, ανάλογα με το πώς προφέρονται; Ε, το ίδιο βίτσιο έχει και ο Κωστάλας (ρε λες να το έχει το όνομα;). Στη Μόσχα πάει, τα μιλάει με ρωσική αξάν. Στην Γερμανία πάει; Τα μιλάει με γερμανική. Τώρα που πήγε στην Κίνα, έμαθε και κινέζικα. Βρε τι μας καλωσόρισε στα κινέζικα, βρε τι μας ευχαρίστησε, βρε τι μας ξενάγησε, βρε τι μας αποχαιρέτησε όλα τα έκανε μέσα στο τετράωρο. Κι ο Κατσαρός τώρα τις είχε τις στιγμές του. Τι τα νομίσματα χωρών άλλαξε, τι τους σημαιοφόρους ανακάτεψε. Από το ρόλο του πάντως δεν ξέφυγε. Και καλά που ήταν δηλαδή αυτός εκεί και κρατούσε τα μπόσικα γιατί οι άλλοι δύο από τη στιγμή που τελείωσε το πολιτιστικό κομμάτι, το είχανε γυρίσει σε παιδική χαρά.

Κι επειδή δεν μπορεί να υπάρξει μεγάλο γεγονός στο οποίο να καταφέρουμε να μην γίνουμε μπουρδέλο, από αύριο θα έχουμε νέες ομορφιές. Η Ντόρα λέει ενοχλήθηκε από τα πλάνα των Κινέζων με τον Κοκό και αποχώρησε (έπεσε προφανώς σύρμα από κινητό, γιατί αλλιώς πώς ήξερε τα πλάνα και αποχώρησε;), ο Εξαρχος προσπαθεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, ο Κυριακού ωρύεται ότι η ΕΟΕ δεν έχει καμία σχέση με τα πλάνα και ο Κοκός απολαμβάνει την τιμή, την δημοσιότητα και την διαφήμιση που του έγινε από το πουθενά (;).
Και επειδή όταν κάτι πάει στραβά, σύμφωνα με το νόμο του Μέρφι θα πάει πολύ στραβά, έσκασε και μία ντόπα για να έχουμε να πορευόμαστε και να θυμηθούμε και την ατάκα του Ηλιόπουλου: "E λοιπόν, σήμερα είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα, είμαστε!".

Οσο τώρα για την τελετή; Ηταν υπερπαραγωγή, το δίχως άλλο. Είχε εξαιρετικές στιγμές, πως ήταν η αφή της Φλόγας, με τον αθλητή να περπατάει πάνω στην περγαμηνή, ή με τον πάπυρο που ξετυλίγεται και ξετυλίγει ταυτόχρονα την μακρόχρονη ιστορία της Κίνας. Ομως, η όλη σύλληψη δεν ήταν νέα. Ηταν βασισμένη πάνω στην ελληνική τελετή έναρξης. Χωρίς όμως την δική της ατμόσφαιρα, την δική της ευαισθησία και την δική της εκπληκτική μουσική.
Κάπου με κούρασε, κάπου τράβηξε πολύ, κάπου νοστάλγησα το παιδάκι με το καραβάκι, την κλεψύδρα, την μουσική του Μάνου, του Μίκη που μπορεί να ήταν ελληνική, αλλά ήταν παράλληλα και διεθνής. Κάτι που βέβαια δεν ίσχυε για την μονότονη - flat - μουσική υπόκρουση στην Ολυμπιάδα της Κίνας. Και βέβαια προτιμούσα την παρέλαση των χωρών με τη μουσική του dj Tiesto, παρά να βλέπω Πακιστανούς να παρελαύνουν με τους ήχους της πίπιζας και τους Σκανδιναβούς με τους ήχους από την Αφρική.

***

ΥΓ (άσχετα ποδοσφαιρικά). Στη Βιλαρίμπα το έριξαν στα πειράματα. Τώρα άμα εγώ σχολιάσω ότι είναι κομμάτι αργά για πειράματα, λίγες μέρες πριν το ραντεβού με την Τσέχα, θα είμαι γκρινιάρα;
ΥΓ1. Γκολάρα λέει έβαλε ο όμορφος στο Περιστέρι κι όσο νάναι μια ανησυχία μήπως τελικά μας κατσικωθεί, την έχω.
ΥΓ2. Στο Βιλαμπάχο έχουν φτιαχτεί άγρια με τον Λέτο. Κάποιοι "βλάσφημοι" έχουν αρχίσει να βρίσκουν και ομοιότητες του "ινδιάνου" με τον "μάγο". Να περιμένουν όμως κομμάτι, λέω εγώ. Να τον δουν και σε κανα επίσημο. Να ξέρουν ρε παιδί μου τι θα τους βγει. Τζο-Λε-το ή...
ΥΓ3. Πσςςς-ο-Λέτο, τι παιχταράς είναι αυτός!