Three Wishes

Το καλοκαίρι τελειώνει, το φθινόπωρο είναι προ των πυλών, οι ελληνικές ομάδες αγωνίζονται στα κύπελλα Ευρώπης, σε μια εβδομάδα ξεκινάει το πρωτάθλημα και έχεις και τον rizobreaker να σε προσκαλεί σε μπλογκοπαίχνιδο!

Βρε γλυκό μου παιδί, εδώ ο κόσμος χάνεται, η Πανάθα έμεινε χωρίς έναν στόπερ κλάσης θα φάμε καμιά ξεγυρισμένη πεντάρα στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ και θα βρίζουμε πάλι τον Λουκά, ο χόχος βγήκε να μας πει ότι η ομάδα του θα μιλήσει μέσα στο γήπεδο, εκεί ντε, όπου πήρε το περσινό πρωτάθλημα (τι; δεν το πήρε μέσα στο γήπεδο;) και η ΑΕΚ έχει γίνει μπουρδέλο παραμονές του αγώνα με την Ομόνοια κι αν δεν καταφέρει να ανατρέψει το εις βάρος της σκορ του ΟΑΚΑ θα πάει από τον Αύγουστο στο σπίτι της (και δεν έχει και σπίτι η έρμη... - ας όψεται ο Γρανίτσας...) κι εσύ μου λες να συμμετέχω σε ένα παιχνιδάκι με ευχές; Και τι ακριβώς λέει ζητάει το συγκεκριμένο παιχνιδάκι;

"Τρίψε το στόμιο και το μικρό τζινάκι, που έκλεισε εδώ μέσα ο rizobreaker, θα σου εκπληρώσει 3 ευχές:
-Mία για τον εαυτό σου
-Μία για κάποιον άλλον
-Μία για τον εχθρό σου!"

Oχι δηλαδή, αλλά αυτά με τα τζίνια, τα λυχνάρια και τις ευχές εγώ δεν τα έχω πάρει με καλό μάτι. Ισως να φταίει εκείνο το ανέκδοτο με τον ...Αμπντούλαχ. Οποιος το ξέρει, το ξέρει, σιγά μη κάθομαι τώρα να το ξαναγράφω, άσε που δεν θυμάμαι τις λεπτομέρειες, παρά μόνο την κεντρική ιδέα (που είναι ότι μπορεί ένα τζίνι να πραγματοποιήσει τις ευχές σου, αλλά μπορεί αντί γι΄ αυτό να σου αλλάξει τα φώτα! Και να μην το δεις το φως το ...αληθινό κιόλας!). Ισως πάλι να φταίει που, τι να μου κάνουν εμένα τρεις μόλις ευχές και μάλιστα όταν μόνο η μία με αφορά; Ασε που δεν έχω και εχθρούς (έτσι νομίζω δηλαδή). Κόσμο που να αντιπαθώ και να με αντιπαθεί, έχω, όπως όλοι. Αλλά εχθρούς;


Επειτα, υπάρχει κι αυτό το "πρόσεξε τι εύχεσαι γιατί μπορεί να σου συμβεί!"


Μήπως να το αλλάξω και να κάνω τρεις ευχές για ομάδες; Μία για την Πανάθα ας πούμε, να ευχηθώ να παίρνει ισόβια το πρωτάθλημα (άντε όχι ισόβια ας το παίρνει μια φορά την πενταετία και ο ΠΑΟΚ, άντε και η ΑΕΚ μια φορά στα 10 χρόνια...). Μια για την Εθνική μπάσκετ, να πάρει κάποια στιγμή το χρυσό μετάλλιο σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Και μία για το γαύρο. Να πέσει στην ΕΠΣ Πειραιά και να μην ...σώσει να ξεκολλήσει από εκεί!

Αυτές μάλιστα! Αυτές είναι ευχές! Αλλά βέβαια κι αυτές εμπεριέχουν κινδύνους. Θα ξεχάσω εγώ τον καπετάνιο (ένας είναι ο καπετάνιος!) που σε μια εκδήλωση οπαδών της ομάδας το ΄96 τραγούδησε "ποτέ ξανά πρωτάθλημα στον Πειραιά" και μας έγινε το μάτι ΝΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ μέχρι το 2004 για να το ξανασηκώσουμε; (Και μην νομίζεις! Ούτε εκείνο θα παίρναμε. Αλλά ας όψονται οι εκλογές που μέχρι να καταλάβει ο θείος τι μέρος του λόγου είναι ο βάζελος Κωστάκης έκατσε ήσυχος. Μετά κατάλαβε ότι ήταν ακίνδυνος και ξανάβαλε μπροστά τον μηχανισμό της παράγκας!).


Τέλος πάντων, επειδή το παρακούρασα, ορίστε και οι απαντήσεις μου:

1. Eύχομαι να καταφέρω να βγω από την ...πρίζα και να χαλαρώσω γιατί δεν την παλεύω με τόσο άγχος.


2. Εύχομαι να είναι πάντα γεροί και δυνατοί οι άνθρωποι που αγαπώ.


3. Εύχομαι να καταφέρει κάποια στιγμή να βγάλει το μίσος από την καρδιά και να ανακαλύψει την καλοσύνη.


Με τη σειρά μου προσκαλώ τους: eri, irene, (η ελένη πρόλαβε και έπαιξε...) pavlos, ethanandthecity, x-oyranoy. Αν θέλετε να παίξετε, έχει καλώς. Αν δεν θέλετε, δεν τρέχει τίποτα, μη το αισθανθείτε σαν υποχρέωση...