Περί ανέμων και υδάτων, περί γάτων και μοδάτων, περί κοινωνίας και λογοτεχνίας, περί μπάλας και αλητείας, περί μουσικής και ασυλίας, περί Τύπου και ασυδοσίας...
Wednesday, April 8, 2009
Μνήμες
Μπορεί η ημερομηνία να είναι ήδη 8 Απριλίου 2009 και να έχω καθυστερήσει μερικές ώρες, αλλά νομίζω ότι η συγκεκριμένη ανάρτηση πρέπει να γίνει οπωσδήποτε.
Δέκα χρόνια πριν, στις 7 Απριλίου 1999, η ΑΕΚ ήταν η μόνη ομάδα από την Ελλάδα που είχε το σθένος να αψηφίσει τον πόλεμο και τους βομβαρδισμούς στη Γιουγκοσλαβία και να κάνει μια επίσκεψη στο Βελιγράδι για να παίξει έναν ποδοσφαιρικό αγώνα με την Παρτιζάν, αποδεικνύοντας στην πράξη αυτό τον ισχυρό δεσμό που υπάρχει ανάμεσα σε Ελληνες και Σέρβους. Είναι ένα από τα ταξίδια που έχω ζηλέψει πολύ. Για το ίδιο το ταξίδι, την υποδοχή, το παιχνίδι, οι μεγαλύτεροι ήδη θα έχετε ανασύρει τις μνήμες, ενώ οι νεότεροι θα έχετε σίγουρα διαβάσει παντού από χθες. Αν όχι, κοιτάξτε και εδώ. Εγώ θα καταθέσω μόνο αυτά που υπάρχουν στο αρχείο μου. Φωτογραφίες...
Αλλωστε μια εικόνα, 1000 λέξεις...
Ετικέτες
Ποδόσφαιρο
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
6 comments:
Μπράβο Γκάττι μου, με συγκίνησες! Μα πέρασαν κιόλας 10 χρόνια;! Πάει γεράσαμε....
ΥΓ: αλλά κι αυτοί οι της συμπαθούς Παρτίζαν δεν έπρεπε κάποια χρόνια μετά όταν αδελφοποιήθηκαν με τα καρντάσια τους ΠΑΟΚτσήδες να τους δώσουν όλα τα λάβαρα και τα πανώ που τους είχαμε αφήσει τότε. Τα περιφέρουν τώρα στη Σαλονίκη ως "λάφυρα πολέμου"! (αν δεν το' λεγα θα έσκαγα)
Μπράβο που ξεπερνάς το οπαδικό γιατί οι περισσότεροι δεν έχουν τη δύναμη να το κάνουν. Είναι η σπουδαιότερη στιγμή ελληνικής ομάδας και από 10 πρωταθλήματα και τσάμπιονς μαζί.
Ελπίζω αν δεν ήταν η ΑΕΚ να έλεγα τα ίδια, αλλά ποτέ δεν ξέρεις...
@Ντέμης: Κι όμως πέρασαν 10 χρόνια! Το θυμάμαι όμως τόσο έντονα σα να ήταν χθες...
ΥΓ. Δεν το ήξερα αυτό. Αν όντως έγινε είναι άσχημο...
(σιγά μη δε το έλεγες! :pp)
@zamuc: Καλώς τον! Είχα πάρει πολύ βαριά τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία και έτσι αυτό το ταξίδι της ΑΕΚ στο Βελιγράδι με είχε συγκλονίσει.
Δεν ξέρω αν μπορεί να γίνει σύγκριση με πρωταθλήματα, είναι διαφορετικά πράγματα, αλλά είναι όντως μια πολύ μεγάλη στιγμή του ελληνικού ποδοσφαίρου, αλλά και της ανθρωπιάς. Από τις κορυφαίες!
Μπράβο σου για αυτήν την ανάρτηση! Πρέπει να τα θυμόμαστε τέτοια πράγματα. Άλλωστε ο αθλητισμός είναι η αφορμή ε; Η αφορμή για να γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι, να αποκτούμε ανθρωπιά, αλληλεγγύη, αισθητική κτλ
Τότε ήμουν 14 και εδώ είχαμε Μεγάλη Εβδομάδα. Ήμουν στο χωριό και έβλεπα τον αγώνα συγκινημένος. Πραγματικά θαύμαζα τους παίκτες της ΑΕΚ που πήγαν εκεί.
@Stepas: Κι εγώ τους θαύμασα γι΄ αυτό το ταξίδι. Το έγραψα άλλωστε. Το ζήλεψα. Θα ήθελα να μπορούσα να βρεθώ κι εγώ εκεί τότε μαζί τους.
Η ανάρτηση αυτή ήταν το λιγότερο που μπορούσα να κάνω. Με το blog eυτυχώς απέκτησαν λόγο ύπαρξης κάποια πράγματα από το αρχείο μου!
Post a Comment