Η μελωδία της ευτυχίας (Part II)

Η ζωή του Krokus von Knochen κυλά ήρεμα και νωχελικά. Βρισκόμαστε στις αρχές του καλοκαιριού και η ραστώνη έχει κυριεύσει τον βαρώνο που έχει μεταφερθεί στο καλοκαιρινό του ανάκτορο στην περιοχή Insel Wind. Για τον ίδιο αυτή η καλοκαιρινή ξεκούραση είναι θεμελιώδης και αδιαπραγμάτευτη, ώστε να μπορεί να αντεπεξέλθει στις πάμπολλες υποχρεώσεις των χειμωνιάτικων ημερών και δεν θέλει κανείς και για κανέναν λόγο να τον απασχολεί όσο βρίσκεται στο Insel Wind. Ο χρόνος μοιάζει να σταματά όταν ο βαρώνος είναι διακοπές.

Φέτος όμως είχε έναν λόγο παραπάνω να αποζητά την ξεκούραση, αφού οι εντάσεις και τα γεγονότα της προηγούμενης άνοιξης τον είχαν καταπονήσει. Είχαν συμβεί άλλωστε τόσα πολλά. Οι δύο εβδομάδες διορία που νοερά είχε δώσει στην παιδαγωγό Onesta Grünestal για να απαντήσει στην πρόταση που της είχε κάνει, ουδέποτε εξαντλήθηκαν. Πριν ακόμα συμπληρωθούν δέκα ημέρες από το "τελεσίγραφό" του, ο βαρώνος όρμησε σαν ταύρος σε υαλοπωλείο μέσα στο δωμάτιό της και άρχισε να πετάει τα πράγματά της από το παράθυρο. Δεν ήταν ξαφνική αυτή η αντίδρασή του. Ηταν αποτέλεσμα της συμπεριφοράς της Onesta που όχι μόνο καθυστερούσε να απαντήσει στην πρότασή του, αλλά ουσιαστικά απέφευγε ακόμα και να τον συναντήσει. Οποτε βρισκόταν κοντά του έσπευδε να απομακρυνθεί, δεν ήταν πια τρυφερή απέναντί του και έδειχνε καθαρά πως θέλει να αποφύγει την συζήτηση.

Την ημέρα που προέβη στην απόφαση της αποπομπής της, ο θυμός του είχε εκτοξευθεί στα ουράνια, καθώς λίγη ώρα πριν, ακούσιος ωτακουστής ενός τηλεφωνήματός της, διαπίστωσε ότι η Onesta συζητούσε την επιστροφή της στην Euskal Herria, την περιοχή όπου βρισκόταν η Παιδαγωγική Ακαδημία από την οποία είχε αποφοιτήσει, καθώς και τις λεπτομέρειες μιας καινούργιας δουλειάς. Τότε διαπίστωσε ότι δεν αγάπησε ποτέ ούτε τον ίδιο ούτε τα παιδιά του και πως δεν είχε σκοπό να δεχτεί την πρότασή του, παρά μόνο με τους δικούς της όρους. Κάτι που δεν ήταν δυνατόν να συμβεί. Τους όρους στις σχέσεις του με τους υφιστάμενούς του ακόμα και τους ευνοούμενούς του, τους έβαζε ο ίδιος ο βαρώνος. Καθώς το φιλοσόφησε διαπίστωσε πως η Onesta ήταν απλώς ένα ακόμα όνομα στη μακριά λίστα με τις γυναίκες που πέρασαν από την ζωή του. Δεν ήταν τελικά ιδιαίτερα σημαντική γι΄ αυτόν. Απορούσε μάλιστα τι τον είχε τραβήξει επάνω της. Ισως να ήταν ο συγκροτημένος χαρακτήρας της και η ευγένειά της. Δεν αρκούσαν όμως αυτά. Mόλις είχε συνειδητοποιήσει ότι η ηρεμία της Onesta ήταν εκνευριστική.

Εξάλλου, μια νέα γνωριμία τον είχε ήδη ενθουσιάσει. Μία χορεύτρια, η Georgianna, που είχε δει να χορεύει σε μια τοπική γιορτή τον είχε γοητεύσει με τον χορό της. Ηταν θερμή, εκρηκτική, αλλά και τόσο δοτική. Επεδίωξε να την δει ξανά και ξανά. Δεν διέθετε την καλλιέργεια της Onesta, ήταν μια απλή, λαϊκή κοπέλα, αλλά ήταν πρόθυμη να του κάνει όλα τα χατίρια. Δεν τον εκνεύριζε με κανόνες και όρια. Οι κανόνες και τα όρια ήταν αυτά που έβαζε ο ίδιος. Ο βαρώνος είχε καταλήξει στο συμπέρασμα πως δεν του χρειάζονται συναισθηματικές εμπλοκές. Ηταν περισσότερο ανώδυνο να γεύεται για όσο διάστημα τους επιθυμεί, τους χυμούς των γυναικών. Κι αν τύχαινε να είναι αταίριαστες με την κοινωνική του τάξη, την οικονομική του επιφάνεια και την καλλιέργειά του, ακόμα καλύτερα. Αφενός επειδή ικανοποιούσαν την επιθυμία που ένοιωθε συχνά να απεκδύεται την κοινωνική του θέση και να ζει σαν κοινός θνητός, αφετέρου επειδή τις αποχωριζόταν χωρίς ιδιαίτερες τύψεις.

Και είναι αλήθεια ότι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο είχε ανάγκη από μια γυναίκα στη ζωή του. Είχε αποφασίσει να φέρει την Georgianna στο σπίτι να ζήσει μαζί του. Δεν τον απασχολούσε η σχέση της με τα παιδιά του, αφού ήξερε καλά πως η χορεύτριά του δεν θα έκανε ποτέ τίποτα που θα τον στενοχωρήσει. Και σίγουρα ήταν αρκετά έξυπνη να καταλάβει πως πάνω από ο,τιδήποτε άλλο γι΄ αυτόν ήταν τα παιδιά του.

Τα παιδιά του...

Απολαμβάνοντας την απογευματινή δροσιά στην βεράντα της έπαυλής του, αναπόλησε τις μοναδικές στιγμές από το μεγάλωμά τους. Πόσο είχαν αλλάξει. Επαιρναν σιγά σιγά την ζωή τους στα χέρια τους. Και πόσο περήφανος ήταν ο ίδιος γι΄ αυτά! Ο αγαπημένος του, ο Peter - Georg είχε πάρει την απόφαση να ζήσει σε άλλη πόλη. Ηθελε να τεστάρει τον εαυτό του, να δοκιμάσει τις αντοχές του να απολαύσει την ανεξαρτησία του για ένα μικρό χρονικό διάστημα προτού επιστρέψει όπως είχε συμφωνήσει με τον βαρώνο για να αναλάβει τμήμα των οικογενειακών επιχειρήσεων. Δεν θα τον εμπόδιζε να ανοίξει τα φτερά του, ούτε φοβόταν πως η μικρής διάρκειας αυτονομία του μπορεί να τον ξελογιάσει. Γνώριζε πως ο δεσμός του με τον πρωτότοκό του ήταν πανίσχυρος. Ο Freitag τον είχε ξαφνιάσει με την απόφασή του να εγκαταλείψει την οικογένεια και να ταξιδέψει βόρεια για να ζήσει κοντά στη φύση. Η φύση ήταν το στοιχείο του. Οταν βρισκόταν στην ύπαιθρο ήταν ευτυχισμένος. Γι΄ αυτό δεν του έφερε αντίρρηση όταν είπε ότι θα φύγει. Ηταν πάντα ένα φευγάτο παιδί, που πνιγόταν στην πόλη και λάτρευε τον καθαρό αέρα. Γι΄ αυτό δεν προσπάθησε να τον μεταπείσει. Ηξερε ότι θα είναι πιο ευτυχισμένος έτσι. Ηταν πάντα περήφανος για τον Αnton, τον υιοθετημένο γιο του, που δεν ξεχώριζε από τα βιολογικά του παιδιά και τα πήγαινε καλά με όλους. Λάτρευε τον Lucius για την έφεσή του στα γράμματα. Ηταν χωρίς αμφιβολία το πιο έξυπνο, το πιο κλασάτο παιδί του και τον καμάρωνε όταν έκανε επίδειξη γνώσεων στους υπόλοιπους. Παρακολουθούσε με χαρά τον Μatias να μεταμορφώνεται από ένα άνευρο νεαρό σε έναν πραγματικό άντρα. Δεν χόρταινε να ακούει την μαγική φωνή της Louisa που όταν τραγουδούσε σκορπούσε ρίγη ενθουσιασμού, τον συγκινούσε πάντα το πάθος της Fernanda να ξεπεράσει το μικρό προβληματάκι που είχε το πόδι της και να ζήσει μια φυσιολογική ζωή. Ηδη τα είχε καταφέρει όχι μόνο να κάνει σχεδόν αόρατο το πρόβλημά της, αλλά να αναδείξει και το έμφυτο ταλέντο της στο χορό. Θαύμαζε την Bubu για την νοικοκυροσύνη της και τον τρόπο που οργάνωνε κάθε εκδήλωση μέσα στο σπίτι. Δεν ήθελε να παραδεχτεί πως η Onesta βοήθησε την Bubu να αναδείξει τις ικανότητές της, επέμενε να πιστεύει πως με την παιδαγωγό ή χωρίς αυτήν ήταν έτσι κι αλλιώς θέμα χρόνου για την αγαπημένη του κόρη να αποδείξει τη αξίζει. Παρακολουθούσε τα δίδυμα, την Abra και τον Stier να μιλούν μεταξύ τους με τα μάτια, να συνεργάζονται αρμονικά σε κάθε τι και το εύρισκε συναρπαστικό. Για όλα τα παιδιά του είχε λόγο να νοιώθει περήφανος.


Και έπειτα ήταν η Violeta. Η ζωηρή, ατίθαση, παρορμητική Violeta. Η ψιλόλιγνη, όμορφη κόρη του με το εκρηκτικό ταμπεραμέντο που γοήτευε όποιον την συναντούσε και ξυπνούσε επιθυμίες και πάθη. Το βάδισμά της ελαφίσιο, ο χορός της μεθυστικός. Ηταν σίγουρα το ωραιότερο δημιούργημά του. Την λάτρευε ο βαρώνος τη Violeta. Ευχαριστιόταν όταν έβλεπε τα συναισθήματα που γεννούσε στους γύρω της. Ηξερε πως πέρα από τον παρορμητισμό της, που ήταν ίδιον της ηλικίας της, του έμοιαζε πολύ. Εκρηκτική, ασυμβίβαστη, ευφυής. Γι΄ αυτό και ήταν διατεθειμένος να της συγχωρήσει τα πάντα. Τα πάντα εκτός από την ανυποταξία της στις διαταγές του. Μπορεί στη "μάχη" με την Onesta να της επέτρεψε να βγει νικήτρια, μπορεί να της έκανε όλα τα χατίρια, αλλά αρχηγός στο σπίτι των von Knochen ήταν αυτός. Ο Krokus.

Aποφάσισε λοιπόν να την κρατήσει σε απόσταση. Οταν έτρεχε κοντά του όπως τα αδέρφια της, δεν ήταν πια τόσο διαχυτικός μαζί της. Το καταλάβαινε πως την ενοχλούσε αυτό και το διασκέδαζε. Εβλεπε τα μάτια της, όμοια με γάτας, να στενεύουν από τον θυμό με τα γυμνάσια που της έκανε και με κόπο συγκρατούσε τα γέλια του για την αντίδρασή της.

Αυτό που δεν γνώριζε, ήταν πως η Violeta του έμοιαζε περισσότερο ακόμα από όσο και ο ίδιος πίστευε. Και αποφάσισε να χρησιμοποιήσει όλα της τα όπλα για να πολεμήσει σ΄ αυτή τη μάχη, μέχρις εσχάτων. Είτε που θα ξανακέρδιζε την αγάπη και την εύνοια του πατέρα της ολοκληρωτικά, είτε που η σχέση τους θα καταστρεφόταν ολοκληρωτικά. Οπως και στον Krokus, έτσι και στην ίδια, δεν άρεσαν τα ημίμετρα.

Καθώς ο βαρώνος καθόταν αναπαυτικά, ο χαρακτηριστικός ήχος ενός μηνύματος στο αυστηρά προσωπικό κινητό του, το μοναδικό που δεν είχε απενεργοποιημένο τις "ιερές" γι΄ αυτόν μέρες των διακοπών του, τον έβγαλε από τις σκέψεις του.


"Αποφάσισα να φύγω. Θα ζήσω με τον βαρώνο Βasel von Klee. Mην ψάξεις να με βρεις. Violeta.", διαβάζει στην μικροσκοπική οθόνη.

"Με τον von Κlee; Μα είναι τελείως ηλίθια;" αναφώνησε ο βαρώνος. Ηταν κοινό μυστικό ότι ο von Klee, ο μεγαλύτερος ανταγωνιστής του στον τομέα των επιχειρήσεων, ενδιαφερόταν πολύ για την Violeta. Ο Krokus το γνώριζε και το διασκέδαζε. Ανθρωποί του τού είχαν περιγράψει τις προσπάθειες που είχε κάνει κατά καιρούς ο Basel σε διάφορες κοσμικές εκδηλώσεις για να την πλησιάσει στενότερα, κάνοντάς της κομπλιμέντα. Αλλά να ενδώσει η κόρη του σ΄ αυτόν τον άθλιο; Να φερθεί τόσο ηλίθια η πανέξυπνη Violeta; Με ποιον τρόπο την κατάφερε; Πώς την δελέασε;

΄Η μήπως... Μήπως ήθελε να τον εκδικηθεί για την συμπεριφορά του; Μήπως το έκανε επειδή ήξερε ότι ήταν το μόνο πράγμα που θα τον εξόργιζε;

Ο βαρώνος ήταν άνθρωπος των γρήγορων αποφάσεων. Οσοι δεν τον γνώριζαν καλά δεν είχαν καταλάβει πως ακόμα κι όταν φαινόταν ότι αργούσε να πάρει μια απόφαση, ήταν επειδή πολύ απλά δεν είχε ασχοληθεί ακόμα με το συγκεκριμένο θέμα. Οταν αποφάσιζε να ασχοληθεί με κάτι σοβαρά, δεν χρειαζόταν να το σκεφτεί πολύ.

Η Violeta είχε υπερβεί τα εσκαμμένα. Κι όσο τρυφερός κι αν ήταν με τα παιδιά του, άλλο τόσο μπορούσε να είναι σκληρός. Αυτή τη στιγμή είχε τρεις επιλογές.

* Να την ξεγράψει από κόρη του και να την στείλει στον αγύριστο χωρίς να ενδιαφέρεται αν θα πάει στον von Klee
* Nα την κλείσει εσωτερική σε σχολείο της Γηραιάς Αλβιόνας
* Να στείλει τους σωματοφύλακές του να την φέρουν πίσω, σηκωτή...

Το χαρακτηριστικό του γέλιο αντήχησε τριγύρω. Είχε ήδη αποφασίσει.

Πληκτρολογεί έναν αριθμό στο κινητό...

"Samstag, προέκυψε ένα ζήτημα. Ελα αμέσως εδώ...".

***

Λεξιλόγιο

Grünestal: Πράσινη κοιλάδα
Κrokus: Kρόκος
Κnochen: Kόκκαλο
Ιnsel: Νησί
Wind: Aνεμος
Εuskal Herria: Xώρα των Βάσκων
Stier: Tαύρος (Τoro)
Freitag: Παρασκευ(ας)ή
Bubu: (H ...γνωστή του Part I)
Klee: τριφύλλι
Samstag: Σάββα-το