Η φθήνεια τρώει τον παρά

Πετριά: Η φανατική προσήλωση σε κάτι, ιδιαίτερα όταν αυτή οδηγεί σε εκκεντρική συμπεριφορά. Η έμμονη ιδέα.

Bυντριά: Ενας συνδυασμός κακοτυχίας και γκάφας. Η μόνιμη ροπή προς την πατατιά, που ακόμα κι αν αποσοβηθεί προς στιγμήν, θα έρθει η γκαντεμιά για να αποκαταστήσει την ...τάξη.

***

Iσως τελικά να πρέπει να πάρουμε καμιά ...ξεματιάστρα και να βάλουμε καμιά χάντρα και τίποτα σκόρδα, στον Βύντρα γιατί το παλικάρι δεν την παλεύει. Πώς αλλιώς μπορείς να χαρακτηρίσεις αυτό που έγινε στο Βιθέντε Καλντερόν; Το γκολ δεν είναι 100% δικό του φταίξιμο. Τον παίκτη τον έχασε ο Μουν. Αυτός έκανε το λάθος. Αμα είσαι όμως γκαντέμης και άμα κουβαλάς κακή αύρα (και πώς να μην κουβαλάς αφού η μόνιμη κλίση σου προς την γκάφα έχει φορτώσει πάνω σου τα αναθέματα της πλειοψηφίας των οπαδών της ομάδας;) θα έρθει η μπάλα συστημένη στο πόδι σου και από αυτό θα φύγει απευθείας για τα δίχτυα του Μάριο.

Ο οποίος Μάριο μόλις έφαγε το αυτογκόλ σαν να απελευθερώθηκε. Τον είδα στις αμέσως επόμενες του γκολ φάσεις και έμοιαζε ασυνήθιστα cool για Γκαλίνοβιτς. Ηταν ανακουφισμένος! Δεν υπήρχε αυτός ο τρόμος στο βλέμμα του. Δικαιολογημένα. Σου λέει το αρπάξαμε μεν, η πρόκριση πέταξε οριστικά δε, αλλά ποιος θα ασχοληθεί πια με μένα; Και πεντάρα να φάμε, το πρόσωπο της βραδιάς θα είναι ο Λουκάς. Ολος ο κόσμος με τον Βύντρα θα ασχολείται. Αρα, εγώ τη σκαπούλαρα. Επειδή όμως μηδένα προ του τέλος μακάριζε που λέει και ένα παλιό κροατικό ρητό, αλλά και επειδή Μάριο είναι αυτός και μία μαλακία στατιστικά ανά αγώνα θα την κάνει (και δυο και τρεις μη σου πω...), ακόμα κι αν οι ευκαιρίες του αντιπάλου μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού, έφαγε κι αυτός ένα αστείο γκολ για να μην τα ακούει μόνο ο Βύντρα. Γιατί εμείς στην Πανάθα έχουμε αλληλεγγύη! Είμαστε κάτι σαν τους τρεις Σωματοφύλακες. Ολοι για έναν και ένας για όλους (στις γκάφες). Ολοι της άμυνας εννοώ.

Για το παιχνίδι δεν νομίζω ότι μπορεί κανείς να πει πολλά. Ουσιαστικά τελείωσε στο τέταρτο λεπτό, στη φάση του αυτογκόλ. Μπορεί μετά να έχασε η ομάδα κλασικές ευκαιρίες, αλλά κακά τα ψέματα. Ο μόνος που πίστευε στο θαύμα ήταν ο Λέτο. Κανείς άλλος. Ηρθε και το δεύτερο ημίχρονο που κάλλιστα μπορεί να θεωρηθεί ως μη γενόμενο και έδεσε το γλυκό.

Ο Παναθηναϊκός έχει φθηνή άμυνα και έφαγε δύο φθηνά γκολ. Ετσι απλά. Η ομάδα από τη μέση και μπροστά είναι επιπέδου Τσάμπιονς Λιγκ και από τη μέση και πίσω είναι επιπέδου Ιντερτότο. Θα έλεγα κυπέλλου ...Ράπαν, αλλά ποιος το θυμάται πια το κύπελλο Ράπαν... Οποιος πει ότι με αυτή την εικόνα πρέπει να είμαστε δυσαρεστημένοι επειδή αυτή η Ατλέτικο δεν ήταν τίποτα το ιδιαίτερο, θα πω πως για το δεύτερο σκέλος της πρότασης, συμφωνώ εν μέρει. Αυτή η Ατλέτικο δεν είναι κάτι το τόσο ιδιαίτερο, αλλά αυτό αφορά συνολικά την δυναμικότητά της. Γιατί χθες, ειδικά, έπαιζε στο ρελαντί. Το αυτογκόλ έκοψε αφενός τα δικά μας πόδια, έδιωξε αφετέρου και την παραμικρή διάθεση από τους Ισπανούς να παίξουν μπάλα. Η Ατλέτικο όποτε ήθελε θα μπορούσε να ανεβάσει ταχύτητα, αλλά για ποιο λόγο να το κάνει;


Να πούμε τώρα για το στήσιμο (τακτική) από πλευράς Τεν Κάτε, για το οποίο τόσα άκουσα από χθες; Κατ΄ αρχήν, θα πρέπει να πω πως είναι αστείο να μιλήσουμε για τακτικές, αφού οι όποιες τακτικές ΑΚΥΡΩΘΗΚΑΝ στο τέταρτο μόλις λεπτό του αγώνα. Οποιος έχει πρόβλημα με την ενδεκάδα που κατέβασε ο Τεν Κάτε, είναι απλά εμπαθής. Ο Ολλανδός κατέβασε την 11άδα που θα έπρεπε να κατεβάσει σε έναν αγώνα που δεν είχε τίποτα να χάσει και ήθελε να χτυπήσει το παιχνίδι για να διεκδικήσει τη νίκη. Και ήταν μαγκιά του γιατί πολλοί άλλοι από τους προπονητές που γνωρίζω (και γνωρίζετε...) δεν θα τολμούσαν να κατεβάσουν τέτοια 11άδα. Για την ακρίβεια από τη μέση και μπροστά ήταν η 11άδα που όποιος οπαδός του Παναθηναϊκού θέλει να είναι ειλικρινής, θα πει πως είναι η 11άδα που ονειρεύεται να βλέπει σε κάθε αγώνα. Ο λόγος που δεν την βλέπει νομίζω ότι απαντήθηκε με τον καλύτερο (και ταυτόχρονα οδυνηρό...) τρόπο χθες. Σωστή λοιπόν η τακτική. Ακόμα και γι΄ αυτούς που φωνάζουν για παράδειγμα, επειδή τοποθέτησε τον Νίνη σε θέση αριστερού χαφ. Γιατί εκεί ακριβώς είχε πρόβλημα η Ατλέτικο, επομένως εκεί ήθελε να χτυπήσει με Νίνη - Λέτο.

Σωστή άραγε και η επιλογή των προσώπων που ταιριάζουν σ΄ αυτή την τακτική; Εδώ δεν θα συμφωνήσω απόλυτα. Το λάθος ουσιαστικά εντοπίζεται στην δεξιά πλευρά. Η τοποθέτηση του "λίγου" αμυντικά Μουν στα δεξιά, ουσιαστικά "υπαγόρευσε" την τοποθέτηση του Γκάμπριελ μπροστά του και όχι του Σαλπιγγίδη (που ομολογώ ότι κι εγώ στράβωσα που δεν τον είδα στην βασική ενδεκάδα). Γιατί συνολικά (ως γραμμή) το δίδυμο Μουν - Γκάμπριελ δεξιά αφενός μπορούσε να κάνει την ομάδα ακόμα πιο επιθετική και οι σέντρες στον Σισέ να βγαίνουν ευκολότερα (απ΄ ό,τι με τον Σάλπι), αφετέρου ο Γκάμπριελ θα μπορούσε να βοηθήσει αμυντικά τον Μουν. Εδώ γελάμε γενικά γιατί γνωρίζουμε ότι η έννοια "Γκάμπριελ - αμυντικός" αποτελεί ανέκδοτο. Να, όμως, που ειδικά χθες ο Βραζιλιάνος τα πήγε πολύ καλά όταν βγήκε ο Μουν και πήρε τη θέση του. Η επιλογή των δύο πάντως δεν του βγήκε του Ολλανδού. Ο Μουν έκανε το λάθος που οδήγησε στο αυτογκόλ του Βύντρα, ο Γκάμπριελ δεν βοήθησε επιθετικά, δεν μπορούσε να κρατήσει τη μπάλα και με δεδομένη την αμυντική αδυναμία του Μουν η δεξιά πλευρά ήταν μόνιμη πηγή κινδύνου. Του βγήκε μόνο η "κατά συνθήκη" επιστροφή του Γκάμπριελ στην άμυνα, αλλά έτσι κι αλλιώς τότε ήταν αργά.


Θα πει κανείς από την άλλη, ποιον θα μπορούσε να βάλει δεξιά; (Υπενθυμίζω ότι ο Μαχλελής ήταν τραυματίας και άρα εκτός αποστολής). Τον Γκάμπριελ εξ αρχής; Και μπροστά του τον Σαλπιγγίδη; Εκ των υστέρων μπορούμε να το λέμε. Πριν το ματς ποιος θα άκουγε πως ο Γκάμπριελ θα παίξει δεξί μπακ και δεν θα τον έζωναν τα φίδια; Μήπως να έβαζε τον Μπιέρσμιρ; Μα τότε θα πάθαιναν έμφραγμα όλοι αυτοί που τον είδαν δεξί μπακ στον αγώνα με την Σπάρτα. Να έβαζε τον Βύντρα δεξιά και τον Σουηδό παρτενέρ του Σαριέγκι; Για πρώτη φορά μαζί, ο Βάσκος και ο Σουηδός σε ένα τέτοιο παιχνίδι; Αλλωστε, αν εξαιρέσει κάποιος το αυτογκόλ του Βύντρα, το κεντρικό αμυντικό δίδυμο δεν τα πήγε καθόλου άσχημα, ο δε Σαριέγκι ήταν ο κορυφαίος αμυντικός μας στο συγκεκριμένο παιχνίδι. Και μην ξεχνάμε ότι όλα αυτά εμείς τα αναλύουμε εκ των υστέρων. Και είναι βέβαιο ότι ΟΠΟΙΟΝ παίκτη και να χρησιμοποιούσε σε ενδεχόμενο αρνητικό αποτέλεσμα ο καλύτερος θα ήταν πάντα αυτός που δεν έπαιξε και το καλύτερο σχήμα αυτό που δεν χρησιμοποιήθηκε. Είναι κουραστικό να το γράφω και να το επαναλαμβάνω αλλά είναι μια πραγματικότητα. Οταν κάποιος θέλει να τα βλέπει τα πράγματα στρεβλά και να κάνει πόλεμο, είναι πανεύκολο να βρίσκει επιχειρήματα, απλά αντιστρέφοντας την εικόνα και βλέποντας τα πράγματα ανάποδα. Σαν μέσα από καθρέφτη.

Πάμε παρακάτω; Ούτε η χρησιμοποίηση του Δάρλα ξένισε. Οχι επειδή ο Ολλανδός το κράτησε μανιάτικο στον Σπυρόπουλο όπως ειπώθηκε και ακούστηκε κατά κόρον. Αλλά επειδή σε ένα τέτοιο ματς με ένα τόσο επιθετικό σχήμα και την άμυνα ανά πάσα στιγμή ευάλωτη, ο Δάρλας που έχει σαφή γνώση των (συγκεκριμένων έως πεπερασμένων) δυνατοτήτων του, σπάνια ξεχνιέται στην επίθεση, επομένως έχει καλύτερες επιστροφές. Σε γενικές γραμμές άλλωστε ήταν καλός. Ωστόσο, δεν μπορεί κανείς να μην σημειώσει πως από μια σαραντάρα μπαλιά που βγήκε από το χώρο φύλαξης του Δάρλα ξεκίνησε η φάση που κατέληξε στο αυτογκόλ του Βύντρα.

Να πάμε και πιο μπροστά; Ζιλμπέρτο - Κατσουράνης το ενδεδειγμένο δίδυμο, άσχετα αν ο Βραζιλιάνος ήταν καλός στο ξεκίνημα και μετά έπεσε και ο Κατσούρ ήταν κακός στο ξεκίνημα και μετά ανέβηκε και στην επανάληψη χάθηκαν κι οι δύο. Αλλωστε στην επανάληψη δεν υπήρξε κανείς που να διακρίθηκε.

Η παρουσία του Νίνη σχεδόν υποχρεωτική από την στιγμή που έλειπε ο Καραγκούνης. Για τον Καραγκούνη τα είπαμε με τα παιδιά διεξοδικά στα σχόλια του προηγούμενου ποστ. Είναι κάτι σαν τις αλυσίδες του χιονιού. Υπερ-απαραίτητες όταν ο δρόμος έχει πιάσει πάγο (παιχνίδια υψηλού κινδύνου) γιατί χωρίς αυτές το αμάξι μοιάζει ακυβέρνητο, περιττές έως επιζήμιες για το αυτοκίνητο σε καθαρό οδόστρωμα (εύκολα παιχνίδια που η ομάδα χρειάζεται να τρέξει στην επίθεση). Η απουσία του καταλυτική για το συγκεκριμένο ματς. Στο ρόλο του Καραγκούνη, ως συνδετικού κρίκου ανάμεσα στα αμυντικά χαφ και τους επιθετικούς, ο Νίνης δεν μπήκε ποτέ. Ο μικρός ήταν κατώτερος των περιστάσεων. Οποιος είναι ειλικρινής θα πει ότι αυτό που έβγαλε ο Νίνης στο γήπεδο, δεν έχει την παραμικρή σχέση με την ταχύτητα και το ξεπέταγμα που είχε ο μικρός την εποχή του Μουνιόθ. Βαρύς, βαρύς, βαρύς. Η παρουσία του δικαίωσε τον Τεν Κάτε που δεν τον χρησιμοποιεί πιο συχνά. Η απουσία του χρεώνεται στον Ολλανδό, επειδή η μη χρησιμοποίησή του δεν του επιτρέπει να βρει ρυθμό. Ο,τι δηλαδή πάνω κάτω συμβαίνει και με τον Μάτος. Το ξαναέγραψα. Είναι ένας καθρέφτης. Οποιος θέλει βλέπει το αντικείμενο, όποιος θέλει βλέπει το είδωλο μέσα από τον καθρέφτη. Ακρη δεν νομίζω ότι μπορεί να βρεθεί. Ο καθένας θα βλέπει και θα πιστεύει αυτά που θέλει.

Την δική μου γνώμη την έχω γράψει προ πολλού: Η αδυναμία της άμυνας αναγκάζει τον προπονητή να κάνει συνέχεια πειράματα, ανάλογα με τo βαθμό δυσκολίας κάθε αγώνα. Και από την στιγμή που γίνονται πειράματα για να καλυφθεί το έλλειμμα πίσω δεν υπάρχει περίπτωση να βρεθεί ένα σταθερό σχήμα μπροστά. Κι αν δεν μπορεί να βρεθεί ένα σταθερό σχήμα μπροστά δεν μπορούν να υπάρξουν αυτοματισμοί, ομοιογένεια, αλλά ούτε και συγκεκριμένη επιθετική φιλοσοφία.


Για τον Λέτο τα είπαμε. Εξακολουθεί να κλείνει τα στόματα όλων εκείνων που είχαΜΕ αμφιβολίες για την μεταγραφή του και μακάρι να συνεχίσει να μας διαψεύδει.

Και πάμε στον Σισέ. Ο Γάλλος στο παιχνίδι ήταν κακός. Κακός στα τελειώματα, κακός στα κοντρόλ, νευρικός εξ ου και το σκληρό φάουλ (που προσωπικά από παίκτη "καμένο" από τραυματισμούς δεν το περίμενα) αλλά ΜΕΧΡΙ ΕΚΕΙ. Ολοι δικαιούνται μια κακή βραδιά. Εχω ξαναγράψει πως ο τρόπος παιχνιδιού της ομάδας δεν είναι ο ενδεδειγμένος. Εγώ είδα έναν παίκτη που έκανε ολόκληρες κούρσες για να πάρει τη μπάλα και αντίθετα με ό,τι λένε οι διάφοροι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ. Από την ομάδα λείπει ο παίκτης στην επίθεση που θα μοιράζει μπαλιές και θα αξιοποιεί τον Γάλλο. Εξ ου και οι αποστάσεις από τα αμυντικά χαφ μέχρι την επίθεση. Σε ένα βαθμό μπορεί να το κάνει ο Καραγκούνης. Αλλος προς το παρόν δεν φαίνεται να μπορεί. Ηταν λογικό κάποια στιγμή ο Γάλλος "να σκάσει" από τον τρόπο που αντιμετωπίζεται και αυτό του βγήκε στο παιχνίδι στη φάση που οδήγησε στην αποβολή του. Αλλά να ακούω και να διαβάζω δεξιά και αριστερά ότι είναι άχρηστος, ή ότι δεν είναι διατεθειμένος να βοηθήσει ή ότι τα θέλει όλα στο χέρι είναι απλά γελοίο και για όποιον το λέει και για όποιον το αναπαράγει.

Kαι αφού τα είπαμε για το ματς πάμε και παρακάτω. Τι χάσαμε επί της ουσίας στο παιχνίδι με την Ατλέτικο; Τίποτα που να μας ανήκε. Αποκλειστήκαμε από μια ομάδα που εξ αρχής γνωρίζαμε πως ήταν η καλύτερη του ομίλου και πως αν μας τύχαινε ως αντίπαλος οι πιθανότητες μας ήταν περιορισμένες. Μείναμε με την ικανοποίηση ότι εξαντλήσαμε αυτές τις πιθανότητες; Σαφώς όχι. Γι΄ αυτό και δεν μπορούμε να είμαστε ευχαριστημένοι. Γιατί σαν Παναθηναϊκός οφείλουμε να χτυπάμε όλα τα παιχνίδια και να μη μας ικανοποιεί τίποτα λιγότερο από τη νίκη.

Αλλά από το σημείο αυτό μέχρι να ακούω τον γραφικό Σακελλαρόπουλο να προσπαθεί να εκμαιεύσει μέσω της επισήμανσης ότι "ο Παναθηναϊκός έχει ΜΕΤΑΛΛΑΧΘΕΙ" κάποια δήλωση από τον Κατσουράνη για το ότι φταίει ο προπονητής υπάρχει μεγάλη απόσταση, ειδικά όταν με τον ίδιο προπονητή και με την ίδια άμυνα η ομάδα έφτασε στους 16 του Τσάμπιονς Λιγκ! Η απάντηση του Κατσουράνη όσο πικρή κι αν ακούγεται είναι η αλήθεια: "Tόσο μπορούσαμε".

Και πράγματι τόσο μπορούσαμε. Κατ΄ αρχήν επειδή έχουμε έναν αναξιόπιστο τερματοφύλακα, δεν έχουμε δεξί μπακ και έναν (τουλάχιστον) στόπερ κλάσης. Και φυσικά δεν έχουμε και επιτελικό μέσο. Αυτοί που έχουμε είναι κατώτεροι των περιστάσεων. Τόσο απλό.


Κι αυτό βέβαια μπορούμε να το προχωρήσουμε:
* Δεν βλέπει ο Τεν Κάτε ότι έχουμε αστεία άμυνα; Αν δεν το βλέπει, δεν ξέρει τι του γίνεται. Αν το βλέπει και δεν θέλει παίκτες (χλωμό), είναι αλλοπρόσαλλος. Αν το βλέπει και ζητάει παίκτες γιατί δεν του παίρνουν; Κι αν ενώ ζητάει παίκτες δεν του παίρνουν, γιατί κάνει τουμπεκί;

Απάντηση δεν έχω. Απλώς μου φαίνεται σχεδόν απίθανο να μην βλέπει ότι θέλουμε παίκτες και εξίσου απίθανο να βλέπει τα κενά και να μην ζητάει κανένα. Πιο πιθανό είναι να ζητάει και να μη του παίρνουν. Γιατί σ΄ αυτή την περίπτωση δεν μιλάει; Να είναι επειδή έτσι κι αλλιώς (με δήλωσή του) διανύει την τελευταία του προπονητική σεζόν και σε περίπτωση "σφουγγαρίσματος" έχει λαμβάνειν παχυλή αποζημίωση; Μπορεί.

* Δεν βλέπει ο Αντωνίου ότι έχουμε αστεία άμυνα; Δεν μπορεί να μη το βλέπει, αφού είναι ο εφιάλτης με τον οποίο κοιμάται από πέρσι. Στη δική του περίπτωση μάλλον η ευθυνοφοβία είναι το πρόβλημα. Ο Αντωνίου στέκεται με το ένα πόδι στη νέα κατάσταση και με το άλλο στην παλιά. Ξόδεψε πέρσι πολλά χωρίς αντίκρισμα, φοβήθηκε να κάνει το ίδιο φέτος. Ισως να ήλπιζε ότι θα βγει ο Καντέ (και ο Μπιέρσμιρ) και να ποντάρει στο ότι η ποιότητα της επίθεσης θα καλύψει τα κενά της άμυνας.

* Δεν βλέπει ο Πατέρας ότι έχουμε αστεία άμυνα; Εδώ το πράγμα είναι μάλλον περισσότερο πολύπλοκο. Αν κάτι πιστεύω ακράδαντα, αυτό είναι πως ο Πατέρας δεν υποστηρίζει οποιαδήποτε συμφέροντα εκτός από το καλό της ομάδας. Ομως, η προσπάθειά του να κρατήσει ισορροπίες λειτουργεί κάποιες φορές εις βάρος της. Απολαμβάνει της εμπιστοσυνης των τριών άλλων μεγαλομετόχων, αλλά καθώς ο ίδιος βρίσκεται στη μέση προσπαθεί να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα. Κάπως έτσι προτίμησε μια "μεσοβέζικη" λύση. Ξοδεύτηκαν μεν χρήματα για μεγάλες και ακριβές μεταγραφές (Σισέ, Λέτο, Κατσούρ), όπως ήταν η επιθυμία των Παύλου (όχι απόλυτα) και Βγενό, αλλά κάπου έβαλε φρένο, όπως ήταν η επιθυμία του (παιδικού του φίλου) Τζίγγερ. Κάπως έτσι μείναμε χωρίς άμυνα. Δεν προλάβαμε. Ηταν καθαρά θέμα χρονικής ολοκλήρωσης των συμφωνιών. Ο επιθετικός έκλεισε πριν τον στόπερ. Και έτσι κάτσαμε πάνω στην κέντα...

Τι γίνεται από εδώ και πέρα; Κατ΄αρχήν να πω πως με τόση γκρίνια, αλλά και τόσο πόλεμο στον προπονητή, δεν βλέπω να πηγαίνουμε μακριά. Γιατί όση προσπάθεια ανασύνταξης κι αν γίνει, όσο κι αν μας πάνε τα αποτελέσματα στην αρχή (που δεν είναι και σίγουρο, έτσι;) όσο κι αν η ομάδα στρώσει και παίξει καλό ποδόσφαιρο στη συνέχεια και στατιστικά να το πάρεις κάποιο παιχνίδι θα στραβώσει. Είτε επειδή θα βρεθεί όλη η ομάδα σε κακή μέρα, είτε επειδή θα σε στήσει η διαιτησία, είτε επειδή ο προπονητής θα διαβάσει λάθος ένα παιχνίδι, είτε επειδή θα έχει γίνει κάποια μανούρα στα αποδυτήρια, είτε, είτε, είτε. Θέλω δηλαδή να πω πως, όσο κι αν εγώ πιστεύω και στηρίζω τον συγκεκριμένο προπονητή δεν τον βλέπω να μακροημερεύει. Είναι πολυμέτωπος ο πόλεμος, μεγάλα τα συμφέροντα και δεν βλέπω φως.

Επίσης, μην ξεγελαστεί κανείς από την σημερινή εικόνα του γαύρου και επαναπαυθεί και προπάντων μη το κάνει αυτό η διοίκηση. Είναι μεγάλη παγίδα. Οχι μόνο επειδή ούτε ο γαύρος, ούτε η ΑΕΚ, ούτε ο ΠΑΟΚ και ο Αρης θα είναι οι ίδιες ομάδες μετά από ένα ή δύο μήνες με το συνονθύλευμα που βλέπουμε τώρα, αλλά και επειδή δεν προχωράς μπροστά αν σου αρκεί να βλέπεις πως δεν παρουσιάζει πρόοδο ούτε ο αντίπαλός σου. Ο καθένας οφείλει να χαράσσει τον δρόμο του, να βάζει τους στόχους του και να θέτει τον πήχη ψηλά και όχι να κοιτάζει τι κάνει ο διπλανός του και να σκέφτεται: "Μια χαρά είμαστε...". Γιατί τότε δεν θα είναι μια χαρά!

Το πρωτάθλημα είναι εκ των ων ουκ άνευ φέτος. Οποιος δει τις ομάδες που μετέχουν στο δ΄ γκρουπ δυναμικότητας θα το καταλάβει άπαξ και διά παντός: Μακάμπι Χάιφα, Ζυρίχη, Ρούμπιν Καζάν, Ουνιρέα Ουρζιτσένι, ΑΠΟΕΛ, Ντεμπρετσένι. Τελείωσε η περίοδος που οι δευτερότριτοι και οι μέτριοι είχαν στον ήλιο μοίρα. Με το νέο σύστημα του Πλατινί που σκοπό έχει να βάλει στο παιχνίδι τους πρωταθλητές των "μικρών", χώρες σαν την Ελλάδα θα κάνουν ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ να ξαναδούν την δεύτερη ομάδα τους στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Γι΄ αυτό το πρωτάθλημα πρέπει να κατακτηθεί ΠΑΣΗ ΘΥΣΙΑ!

***

Scratch: Συγχαρητήρια στον ΑΠΟΕΛ για την πρόκρισή του στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ και καλή του επιτυχία.

Scratch 1: Aρθρο Σωτηρακόπουλου στη Sportday: H απόλυτη διατριβή για το πώς μπορείς μέσα σε 296 λέξεις να περιγράφεις το ΑΠΟΛΥΤΟ ΤΙΠΟΤΑ! Aφού βρε άνθρωπε δεν έχεις πένα, γιατί δεν περιορίζεσαι στην τηλεόραση που το κατέχεις άριστα το θέμα;

Scratch 2: "Ομορφιές" στο ραδιόφωνο. Ο Βέργης "κάρφωσε" τον δημοσιογράφο που μίλησε για "μετάλλαξη" του Παναθηναϊκού, ξεχνώντας ότι είναι ο Μένιος που δουλεύουν μαζί στον ίδιο ραδιοφωνικό σταθμό. Ο Μένιος του απάντησε με sms εξηγώντας τι ακριβώς είπε, αλλά ο Βέργης δεν μπορούσε πια να το σώσει και προς τιμήν του, τουλάχιστον δεν έκανε κολοτούμπα.

Scratch 3: Eχουν χάσει τον μπούσουλα οι ΑΡΔ των "αντικειμενικών" εφημερίδων, σ΄ αυτή την "ισορροπία του τρόμου" μεταξύ ΤενΚατ-ικών και αντι-ΤενΚατ-ικών, προκειμένου να είναι μέσα ό,τι κι αν συμβεί τελικά...

Scratch 4: Εντελώς ΑΣΤΟΧΕΣ οι δηλώσεις του Τεν Κάτε.

Scratch 5: "Βαφτίσια". Από εδώ και πέρα δεν θα λέμε Γκαλίνοβιτς ο βολεϊμπολίστας. Θα λέμε Γκαλίνοβιτς ο δύσκαμπτος! Ετσι τον χαρακτήρισε ο Τάκης Οικονομόπουλος σε συνέντευξη που έδωσε. Τον Οικονομόπουλο τον εκτιμώ και βρίσκω πολλά πράγματα σωστά στη συνέντευξή του. Δεν γνωρίζω, όμως, αν όντως ισχύει αυτό περί δυσκαμψίας του Γκαλίνοβιτς ή είναι αποτέλεσμα της πικρίας του, που απομακρύνθηκε από την θέση του προπονητή τερματοφυλάκων. Και ακόμα δεν μου άρεσε το εξής: "Ο Παναθηναϊκός θέλει παίχτες σαν τον Βαζέχα. Τον Βαζέχα δεν τον ήξερε κανείς αλλά ήταν μία πολλή καλή αγορά. Αν παίρνει παίκτες τελειωμένους δεν θα κάνεις τίποτα, μόνο ονόματα θα έχει. Θα πρέπει να ψάχνει παίκτες από τις Εθνικές Ελπίδων. Υπάρχουν πολλά τουρνουά από τα οποία μπορεί να ψωνίσει. Όταν ένας παίχτης είναι φτασμένος δεν πάει να πει ότι αυτομάτως θα σε πάει στην κορυφή της Ευρώπης." Πέραν του ότι είναι ξεκάθαρη μπηχτή για τον Σισέ, μυρίζει Τζιγγερίλα από εδώ μέχρι την Παιανία.

Αν είναι η μοίρα μου σακατεμένη...

Εχω πρόβλημα υγείας, μνημειώδους δυσκαμψίας

Will i Survive?

Kατσούρ: Δεν το πιστεύω ρε γαμώτο! Την έκανε πάλι τη Βυντριά!