Αυτοί είμαστε (φέτος) αλλά όχι και να μας αρέσει!

Λίγα πράγματα, γιατί πραγματικά δεν υπάρχουν πολλά για να πει κανείς.

* Είναι άλλο πράγμα να λέμε ότι η Μπαρτσελόνα είναι ομάδα φτιαγμένη από playstation και διαφορετικό να μπαίνουμε σαν Παναθηναϊκός στον αγωνιστικό χώρο για να ...απολαύσουμε το παιχνίδι της. Αυτό που έγινε απόψε ήταν μια φιλική ευρωπαϊκή γιορτή. Με χειροκροτήματα, με ...χάπενινγκς, με ευκαιρίες και με τρία γκολάκια. Δεν αμφιβάλλω ότι και διαφορετικά να παίζαμε θα αρπάζαμε τρία ίσως και περισσότερα. Ο Παναθηναϊκός τόσο μπορεί τόσο παίζει φέτος. Ομως, θα μπορούσε να δείξει λίγο περισσότερο τσαγανό, να φύγει από το γήπεδο με την αίσθηση ότι το πάλεψε το παιχνίδι. Η Μπαρτσελόνα είναι κορυφαία αλλά άπαιχτη δεν είναι. Το γεγονός ότι δεν νίκησε ούτε στη Ρωσία, ούτε στη Δανία, το αποδεικνύει. Το θέμα μου βέβαια δεν είναι η Μπαρτσελόνα, είναι ο Παναθηναϊκός. Που αρχίζει να συνηθίζει σε αναιμικές ευρωπαϊκές εμφανίσεις και έχει χαμηλώσει τον πήχη. Στην τελική για να δούμε παιχνίδι προετοιμαστήκαμε. Οχι για να παρακολουθήσουμε θεατρική παράσταση. Δεν μπορεί ο Ευρωπαίος Παναθηναϊκός να είναι ευχαριστημένος επειδή τελείωσε το παιχνίδι με το μικρότερο δυνατό κακό ή τη μικρότερη δυνατή ξεφτίλα. Εκτός αν μερικοί δεν θεωρούν ξεφτίλα τους 2 βαθμούς και τα 1-10 γκολ σε πέντε αγώνες.

* Με χάλασαν ιδιαίτερα οι δηλώσεις Πατέρα και Θανάση (μπορεί να μίλησαν κι άλλοι στο ίδιο μήκος κύματος αλλά αυτούς τους δύο είδα) πως "απόψε παρακολουθήσαμε ένα πολύ ωραίο παιχνίδι". Ποτέ δεν μπορεί να είναι ωραίο ένα παιχνίδι που η ομάδα σου ηττάται με τρία γκολ διαφορά. Κατανοώ να αποδέχεσαι ότι δεν μπορούσε η ομάδα σου να κάνει κάτι περισσότερο, αλλά όχι να αισθάνεσαι ευχαριστημένος κι από πάνω. Μου θυμίζει το "αν δεν μπορείς να αποφύγεις τον βιασμό χαλάρωσε κι απόλαυσέ τον". Και ο Παναθηναϊκός έχει συνηθίσει να χαλαρώνει τελευταία στην Ευρώπη. Αυτοσκοπός πέρσι το πρωτάθλημα (το είχα αποδεχτεί κι εγώ και ήμουν από εκείνους που στο δίλημμα Ευρώπη ή Ελλάδα προτίμησα το δεύτερο λόγω "ειδικών συνθηκών", με αποτέλεσμα να νοιώσω μισή τη χαρά στα δύο παιχνίδια με τη Ρόμα). Αυτοσκοπός το πρωτάθλημα και φέτος λόγω των "εγκλημάτων του καλοκαιριού", της γενικότερης οικονομικής συγκυρίας και της "τρύπας" στα οικονομικά της ΠΑΕ, έτσι ώστε τα λεφτά της απευθείας πρόκρισης στο Τσάμπιονς Λιγκ να γίνουν το σωσίβιο που χρειαζόμαστε. Αλλά μη φτάσουμε και στο άλλο άκρο και γίνουμε γαύροι που ενδιαφέρονταν μόνο για το κατσαρόλι, έτσι ώστε να τσεπώσουν τα χρήματα και μετά σφύριζαν αδιάφορα για τις ευρωπαϊκές ξεφτίλες! Γιατί είμαστε ένα "κλικ" από αυτό το σημείο, αν δεν το έχουμε φτάσει ήδη.

* Δεν περίμενα να γίνει το θαύμα απόψε. Είπαμε ότι η πρόκριση χάθηκε στον τρόπο που διαχειριστήκαμε αγωνιστικά τα ματς με Κοπεγχάγη και Ρούμπιν Καζάν. Στη Δανία θα πάμε για να δώσουμε τον τελευταίο αγώνα - αγγαρεία έτσι όπως εξελίχθηκε ο όμιλος, αλλά μετά είναι καιρός για αυτοκριτική.

* Ο Φερέιρα την έστησε καλά την ομάδα. Φαινόταν μετά από πολύ καιρό να έχει πλάνο, οι γραμμές της ήταν πολύ κοντά και τα μετόπισθεν αρκετά γεμάτα, μήπως και καταφέρει να κρατήσει τη Μπάρτσα μακριά, αλλά εις μάτην. Το δεύτερο γκολ ούτε καν το είδαμε! Ηταν όντως βγαλμένο από playstation.

* To παιχνίδι τελείωσε στην ευκαιρία του Σισέ. Κακή επιλογή του να πλασάρει αντί να σουτάρει. Τα διαγώνια σουτ είναι το δυνατό του σημείο, αν το επιχειρούσε πιθανότατα θα είχε σκοράρει. Στη συνέχεια κλείστηκε, έπεσε (ίσως και ψυχολογικά) και δεν φάνηκε ξανά. Επεσε και ο κόσμος που ξανα-ακούστηκε μόνο στο δεύτερο ημίχρονο, μετά το οφσάιντ (το μόνο που ήταν λανθασμένο) που δόθηκε στον Γκαρσία.

* Κορυφαίος του αγώνα ο Λάζαρος, έσωσε πολλά γκολ ο Τζόρβας. Αρκετά καλός ο Μπουμσόνγκ, αλλά και ο Βύντρα (χωρίς να φτάσει στα επίπεδα άλλων αγώνων).

* Κουλή έμπνευση του Φερέιρα η χρησιμοποίηση Δημούτσου (ποιος να του το έλεγε ότι θα παίξει κόντρα στη Μπάρτσα!). Ωστόσο, ούτε αυτός, αλλά ούτε και ο Μαρίνος διαθέτουν ποιοτικά χαρακτηριστικά. Είναι λίγοι για τον Παναθηναϊκό.

* Προσπάθησε ο Ζιλμπέρτο, αλλά ήταν επιρρεπής σε λάθη και δεν μπορούσε να μαρκάρει ψηλά.

* Χαρίστηκε ο διαιτητής στον Αντριάνο στη φάση με τον Μαρίνο. Παρεμπιπτόντως αν αυτός είναι ρεζέρβα στη Μπάρτσα καταλαβαίνεις πού βρίσκεται το δικό μας επίπεδο...

* Οι γνωστοί ηλίθιοι έδρασαν ξανά και το ενδεχόμενο να δώσουμε κεκλεισμένων των θυρών το πρώτο ευρωπαϊκό παιχνίδι της επόμενης σεζόν είναι παραπάνω από πιθανό.

* Τον ανόητο που μπήκε να κάνει χειρονομία στον Μέσι, δεν θα τον σχολιάσω γιατί προφανώς είναι οπαδός της Ρεάλ και αυτό από μόνο του αρκεί για να αποτελεί ντροπή για τον ίδιο...

* Ο Σισέ αντάλλαξε φανέλα με τον Πουγιόλ, ο Μέσι έσπευσε να του δώσει τη δική του, αλλά είχε προλάβει ο συμπαίκτης του και έτσι ο Τζιμπρίλαρος βρέθηκε με δύο φανέλες και ο Μέσι με καμία. Δεν τολμώ να σκεφτώ ποιος αντάλλαξε φανέλα με τον Ελίνι.

* Η "αναλυτική" σκέψη του μαθηματικού Μπουμσόνγκ "κάρφωσε" τον Νιόπλια, χωρίς προφανώς να το θέλει ο Γάλλος. "Μας βοήθησε η τακτική του κ. Φερέιρα, διαφορετικά μπορεί να δεχόμασταν περισσότερα γκολ απ' ό,τι στο πρώτο ματς".

* Για το παιχνίδι του γαύρου στην Κρήτη με αντιπροσωπεύει πλήρως ο πρόλογος του κειμένου της gazzetta για το ματς: Το γραμμάτιο του ακυρωθέντος γκολ του Τοροσίδη… ξεπληρώθηκε δέκα μέρες μετά! Ο Γιάχος έβαλε τον Εργοτέλη στην περιοχή του, ο Πάντελιτς σκόραρε το κρίσιμο γκολ, ο Ολυμπιακός κέρδισε 2-0. Να θυμίσω μόνο πως για το ...δεύτερο ημίχρονο του συγκεκριμένου αγώνα άλλαξε ο επόπτης που είχε ακυρώσει το γκολ του Τόρο. Και επίσης να παραθέσω το σχόλιο του pensierix από το προηγούμενο ποστ:
"Οφείλω να ομολογήσω ότι ο διαιτητής Γιάχος μας έβαλε αμέσως στο κλίμα του αγώνα και οι 10 μέρες μεταξύ του ενός ημιχρόνου και του άλλου ξεχάστηκαν με τη μία. Χεσμένος είχε βγει από το γήπεδο, χεσμένος ξαναμπήκε σήμερα δίνοντας στο παιχνίδι μια αίσθηση συνέχειας. Περισσότερο ίδρωνε αυτός μέχρι το γκολ του Πάντελιτς παρά οι παίκτες του γαύρου... ΥΓ. Τα ιδιαίτερα του Σωκράτη στον Βαγγέλα έχουν ήδη αποδώσει καρπούς...".

ΦΑΣΕΙΣ

ΤΟ ΟΑΚΑ

ΤΟ ΣΕΝΤΟΝΙ

ΣΤΑ ΕΠΙΣΗΜΑ

ΟΙ ΠΡΟΠΟΝΗΤΕΣ

Η ΕΙΣΟΔΟΣ

Η ΕΞΕΔΡΑ

ΟΙ ΠΑΙΚΤΕΣ

ΤΑ 15 (ΔΕΥΤΕΡΟ)ΛΕΠΤΑ ΔΗΜΟΣΙΟΤΗΤΑΣ