Μήπως πάμε Μουντιάλ;

Δύο σέντρες δύο γκολ, τρεις βαθμοί κι άλλοι τρεις στο Λουξεμβούργο 6. Πέντε γκολάκια στο ενεργητικό και μηδέν παθητικό και η σημαντικότερη αντίπαλος στη μάχη της πρωτιάς του ομίλου να επιχειρεί για δεύτερη συνεχόμενη φορά χαρακίρι κι αυτή τη φορά να το πετυχαίνει! (την προηγούμενη, το πέτυχε κατά το ήμισυ...). Αυτό τώρα δεν είναι φάρδος πρωκτού, αυτό είναι ολόκληρη η Πλατεία Συντάγματος! Κι επειδή μοιάζει ισοπεδωτικό ένα τέτοιο σχόλιο μια τέτοια μέρα γι΄ αυτό το σταματάω εδώ. Γιατί, άντε τώρα να τολμήσεις να του πεις κουβέντα του μπαρμπα Οτο επειδή κατέβασε τρία στόπερ για να γλιτώσει από το ...θηρίο που λέγεται Λετονία. Για να λέμε βέβαια του στραβού το δίκιο κι εμείς θηρίο τη φοβόμασταν. Αλλο αν μας βγήκε κατοικίδιο. Οπότε τι να κάνει κι αυτός; Φύλαξε τα νώτα του. Τόσα άκουσε τόσες μέρες από μας και από τους δημοσιογράφους.

Κι η ομάδα τώρα, καλά έπαιξε. Αρχίζει να ανεβαίνει ο Γιούρκας κι αυτό μόνο θετικό μπορεί να είναι. Κι ο Τοροσίδης μπορεί να αποτελεί τη μόνιμη γκρίνια των γαύρων τον τελευταίο καιρό, αλλά κι αυτός καλά έπαιξε. Κι ο Γκέκας τη δουλειά του ξέρει να την κάνει καλά. Μπορεί να μην τον συμπαθώ ιδιαίτερα, αλλά το ένστικτο του σκόρερ το έχει κι αυτό δεν μπορεί να του το αμφισβητήσει κανείς. Σύμφωνοι, τελικά το παιχνίδι δεν ήταν δύσκολο. Εχει όμως καμία σημασία; Οταν η Ελβετία χάνει μέσα στην έδρα της από τους Λουξεμβούργιους που τρώγανε σάντουιτς και μπανάνες στο μεταξύ μας παιχνίδι, αυτό σημαίνει ότι ο κίνδυνος παραμονεύει παντού. Αλλά η Ελλάδα αυτά τα ματς όπως φαίνεται τα διαχειρίζεται καλά. Και το Μουντιάλ μοιάζει πιο κοντά από ποτέ κι ας είναι ακόμα πολύ πολύ νωρίς. Θα πρέπει να αυτοκτονήσει η Εθνική για να μην προκριθεί. Το θέμα βέβαια είναι τι θα γίνει τότε. Με ποιους παίκτες θα πάει και πώς θα παίξει.


Ο Γερμανός πάντως τόλμησε. (Κατά κάποιον τρόπο). Αφησε τον Μπασινά έξω. Κατάλαβε ότι με τους χαφ που έχει μέχρι αύριο να παίζανε ευκαιρία δεν θα μπορούσε να δημιουργήσει. Του βγήκε και η επίθεση από τα πλάγια με τους μπακ που ήταν σε καλή μέρα και οι δύο και ήρθαν τα γκολάκια χωρίς πολλά πολλά. Το πρώτο μάλιστα ήρθε και νωρίς. Οπότε αντίο άγχος. Θα μου πεις είναι πολλά ακόμα που πρέπει να αλλάξουν. Και επίσης είναι αρκετοί ακόμα αυτοί που πρέπει να αλλαχθούν.

Οσο όμως κερδίζει ο Ρεχάγκελ, θα είναι καβάλα στ΄ άλογο ό,τι και αν επιλέγει. Και μπορεί να είναι σοβαρό θέμα το τι θα γίνει στο Μουντιάλ της Νοτίου Αφρικής, αν αυτή η ομάδα δεν ανανεωθεί, αλλά υπάρχει και η άλλη παράμετρος. Αυτή που δείχνει πως η ομάδα είναι μέσα στο "κόλπο" της πρόκρισης όταν άλλες ομάδες γνωρίζουν Βατερλό. Και επειδή δεν έγινε ούτε Βραζιλία, ούτε Αργεντινή, ούτε Γερμανία επειδή κατέκτησε ένα Euro και μόνο που τα καταφέρνει να βρίσκεται σε καλό δρόμο για το Μουντιάλ, είναι σημαντικό. Και είναι λόγος αρκετός για να μην γκρινιάζουμε (για λίγο καιρό) και να εκτιμάμε αυτά που πετυχαίνουν ο Οτο και οι διεθνείς.

***

ΥΓ. Θα την πω την αμαρτία μου. Μπορεί να είναι μεγάλος παίκτης ο Σαμαράς, αλλά κάτι πάνω του μου τη σπάει. Δείχνει αταίριαστος με την υπόλοιπη ομάδα.
ΥΓ1. Αδιόρθωτος Καραγκούνης. Xάνει τη μπάλα στο κέντρο, πέφτει κάτω κι αρχίζει να διαμαρτύρεται περιμένοντας το σφύριγμα. Στο μεταξύ ο Λετονός έχει πάρει τη μπάλα, προχωράει, σουτάρει κι άμα δεν ήταν σε καλή θέση ο Χαλκιάς θα το είχαμε αρπάξει. Τι χτικιό μ΄ αυτόν τον παίκτη ρε παιδί μου...
ΥΓ2. Eξω ο Μπασινάς, αλλά είναι κι άλλοι. Δέλλας, Χάρι, Κάρα, Κατσούρ... Εχουμε δουλειά ακόμα...
ΥΓ3. Η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο. Η Αγγλία την ήξερε την παροιμία, η Κροατία πάλι όχι.
ΥΓ4. Ρε μπας και η ήττα των Ελβετών προήλθε από το πείραμα στο CERN; Σε μαύρη τρύπα έπεσαν οι φουκαράδες.