Saturday, September 19, 2009

Αγαπημένη





Aυτή την εθνική ομάδα πώς να μη την αγαπάς; Αφού γνωρίζεις πως είτε πλήρης, είτε με ελλείψεις, είτε σε φόρμα, είτε ντεφορμέ, είτε στο τέλος μιας εποχής και στο ξεκίνημα μιας άλλης, είτε απέναντι σε υποδεέστερους αντιπάλους, είτε απέναντι σε μεγαθήρια, θα πουλήσει πολύ ακριβά το τομάρι της, θα εξαντλήσει τις πιθανότητές της, θα παλέψει μέχρι το τελευταίο δέκατο του δευτερολέπτου.

Γιατί πολύ απλά αυτή η ομάδα έχει μάθει να καταθέτει την ψυχή της στο παρκέ, έχει μάθει να μην δέχεται την ήττα ως αποτέλεσμα και θα προσπαθεί πάντα να κάνει την υπέρβασή της. Και στην προσπάθεια αυτή θα βρίσκει πάντα ένα λόγο για να σε κάνει υπερήφανο, αφού ακόμα και στις πιο ατυχείς στιγμές της, θα καταφέρει να κρατήσει ζωντανή την σπίθα της ελπίδας πως κάτι όμορφο θα αναγεννηθεί μέσα από τις στάχτες.


Στο Ευρωμπάσκετ της Πολωνίας η Εθνική μπάσκετ πήγε χωρίς μεγάλες φιλοδοξίες. Στο τέλος του κύκλου του Παναγιώτη Γιαννάκη, με τον διάδοχό του Γιόνας Καζλάουσκας να ξεκινά τη νέα προσπάθεια μέσα σε αντιξοότητες. Χωρίς Διαμαντίδη, Παπαλουκά, Βασιλόπουλο και Τσαρτσαρή, λες και του ...έκανε πλάκα ο Θεός. Αλλη Εθνική μπάσκετ γνώριζε, άλλη παρέλαβε. Ομως, δεν το έβαλε κάτω ούτε ο ίδιος ούτε οι παίκτες. Ούτε αυτοί που παρέμειναν, ούτε οι νέοι (και ...λιγότεροι νέοι) που ήρθαν.

Αγώνα με τον αγώνα έκανε το βήμα παραπάνω. Κι εκεί που κανείς δεν είχε την απαίτηση, αυτή η ομάδα μας γέμισε προσδοκίες. Κι όταν ήρθε η "ώρα της αλήθειας", όταν ήρθε η στιγμή για τον "δικό της τελικό" στον νοκ άουτ αγώνα απέναντι στην πανίσχυρη Τουρκία, όπου σχεδόν κανείς δεν της έδινε τύχη, όρθωσε το ανάστημά της. Τι κι αν κάποια από τα λάθη που έκανε στα τελευταία λεπτά ήταν τραγικά; Οποιοσδήποτε άλλος μπορεί να αποθαρρυνόταν, αλλά όχι η ελληνική εθνική μπάσκετ.


Με τον Σπανούλη να κάνει το παιχνίδι της ζωής του, με τον Πρίντεζη άξιο συμπαραστάτη του, τον Σοφοκλή συγκινητικό, τον Φώτση με αυτή την ...διαφορά φάσης που τον χαρακτηρίζει και δίνει τον τόνο και την ώθηση όταν τα πάντα μοιάζουν χαμένα, με τον Ζήση, τον Μπουρούση και όλους τους άλλους πήρε στην παράταση μια πολύ μεγάλη νίκη και κέρασε τους γείτονες ελληνικό μπακλαβά! Κι αν σήμερα κόντρα στους αναγεννημένους Ισπανούς που βρήκαν ρυθμό και μάλλον δεν παίζονται, δεν τα καταφέρει, δεν τρέχει τίποτα! Στις συνειδήσεις όλων θα είναι νικήτρια. Οχι μόνο σήμερα αλλά εδώ και 22 χρόνια.


Γιατί αυτή η Εθνική, ευτύχησε να έχει στο πλευρό της παράγοντες που αξιοποίησαν στο έπακρο την παρακαταθήκη της μεγάλης επιτυχίας που πέτυχε η παρέα του Γκάλη, του Γιαννάκη, του Φασούλα, του Φάνη και όλων των υπόλοιπων. Ευτύχησε να έχει στο πλευρό της ανθρώπους που είχαν την δύναμη να βάλουν τα συντεχνιακά τους συμφέροντα (τα οποία φρόντισαν βεβαίως βεβαίως, αλλά ούτε οι πρώτοι είναι ούτε οι τελευταίοι...) ΚΑΤΩ από το συμφέρον της Εθνικής ομάδας. Που άρπαξαν την μεγάλη ευκαιρία που τους δόθηκε εκείνο τον Ιούνη του '87 για να εκτοξεύσουν το ελληνικό μπάσκετ στην κορυφή. Που έχουν την οξυδέρκεια να διαγνώσουν πότε ακριβώς πρέπει να κλείσει ένας κύκλος και να ανοίξει ένας άλλος, για να γίνει αυτή η μετάβαση όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα και να παραμένει η Εθνική μπάσκετ συνεχώς ψηλά.

Που κατάφεραν δηλαδή όλα όσα δεν κατάφερε να κάνει η Εθνική Ποδοσφαίρου. Που άφησε την μεγάλη - και πιθανότατα ανεπανάληπτη - ευκαιρία του 2004 για αναγέννηση να χαθεί και το ελληνικό ποδόσφαιρο να επιστρέψει μετά από ένα συντομότατο διάλειμμα στην ανυποληψία...

Ο V-Span...


...και το ...V-Span-άκι (στην κοιλιά της μαμάς του)


H σύντροφος του Νίκου Ζήση, Φανή
και η εγκυμονούσα Ολυμπία Χοψωνίδου




16 comments:

zouk said...

Ο Καζλαουσκας ειναι μεγαλος προπονητης και οι παιχττες μας στα χερια του ειναι οτι το καλυτερο γιατι ειναι παιχτες με πραγματικη αξια.

οταν ειχε φυγει απο τον Ολυμπιακο ο Γιονας θεωρουσα την μεγαλυτερη βλακεια που ειχε κανει ο Κοκκαλης στο μπασκετ.Θα εφτιαχνε μεγαλη ομαδα αμα ειχε καλυτερους παιχτες.Ευτυχως για εμας.

Δεν θελω τιποτα αλλο απο νικη με του ισπανους,δεν με νοιαζει πως,αλλα να γινει.Δεν μπορει να ειμαστε παλι πελατες,δεν το αντεχω.Θελω να τους σπασουν τα χερια οι δικη μας.Θελω να δω τον αντιπαθητικο Γκασολ λυπημενο(ασχετα αν αναγνωριζω οτι ειναι σουπερ παιχτης)

Νικη,νικη,νικη αυριο και μπραβο για την νικη σημερα.

eforas said...

Τι να πω γι'αυτήν την ομάδα: α) με χαμηλό μέσο όρο ηλικίας (μόνο ο Καλαμπόκης άνω των 30) β) με χαμηλό μέσο όρο εμπειρίας γ) με νέο (ξένο) προπονητή και πολλούς νέους παίχτες, εκ των οποίων ο (20χρονος αμερικάνος) Καλάθης με πολλά λεπτά συμμετοχής δ) με την έλλειψη των Διαμαντίδη-Παπαλουκά, οι οποίοι ήταν μια ομάδα μόνοι τους ε)με πάρα πολλά λάθη στον αγώνα στ)με τον σούπερσταρ Χέντο να παίρνει μπρος στο τέλος και να νομίζεις ότι θα πάρει τον αγώνα μόνος του, και ζ)όταν με αγνόησες στο προηγούμενο ποστ! Άντε με τη νίκη σήμερα (και αύριο, μην ξεχνιόμαστε!)

koutavaki said...

Ελλαδάρααααααααααα!!!!!!!!!!!!!!
Χαρακτηριστικό μας να γινόμαστε μια γροθιά στα δύσκολα!!!
Καλή επιτυχία παιδιά!

gatti said...

@zouk: Είναι πράγματι μεγάλος προπονητής ο Λιθουανός. Και παρόλο που η εθνική έχει τεράστιες ελλείψεις, κατάφερε ώς τώρα να τις κάνει να μην φαίνονται.

Συμφωνώ πως ο γαύρος θα είχε άλλη τύχη στο μπάσκετ αν είχε κρατήσει τον Καζλάουσκας.

Δεν ξέρω πόσο εφικτό είναι να κερδίσουμε τους Ισπανούς. Πέφτουμε πάνω τους τώρα που βρήκαν τον εαυτό τους. "Δεν τους έχουμε" σαν στιλ παιχνιδιού, γι' αυτό μας έχουν πιάσει πελάτες. Εγώ φοβάμαι ήττα με μεγάλο σκορ σήμερα. Αλλά από την άλλη μ΄ αυτή την Εθνική ποτέ δεν ξέρεις! Είναι ικανή να μας τρελάνει πάλι!

gatti said...

@eforas: Kι ο Καλαμπόκης όμως άρχοντας! Εγώ το χάρηκα γι΄ αυτόν τον παίκτη! Στρατιώτης! Πριν ξεκινήσει το Ευρωμπάσκετ όταν οι αποχές έρχονταν η μία μετά την άλλη, από τους παίκτες - βεντέτες της ομάδας, τον είχα λυπηθεί τον Λιθουανό. Εμοιαζε σα να τον είχαν βάλει να παίξει μια παρτίδα με σημαδεμένη τράπουλα. Ισως όμως αυτό να τον πείσμωσε περισσότερο για να αποδείξει την αξία του.

Παράλληλα, απάλλαξε από το άγχος τους παίκτες της παρούσας Εθνικής, αλλά τους έθεσε και προ των ευθυνών τους. Κανείς δεν θα μπορούσε να τους κατηγορήσει αν δεν πήγαιναν καλά σ΄ αυτό το Ευρωμπάσκετ, αφού έλειπαν τα τέσσερα βασικότερα στελέχη, αλλά έχουν κι έναν εγωισμό και όφειλαν να τον βγάλουν στο παρκέ για να αποδείξουν ότι κι αυτοί αξίζουν.

Το ματς με την Τουρκία ήταν πραγματικά έκπληξη για μένα. Πίστευα ότι δεν θα τα καταφέρναμε. Οταν είδα και τα λάθη στο τέλος τρελάθηκα! Αλλά τελικά αυτή η ομάδα είναι πολύ σκληρή για να πεθάνει!

Με τη νίκη! (γιατί πού ξέρεις; μπορεί...).

ΥΓ. Συγνώμη για το προηγούμενο ποστ, τα εξηγώ εκεί...
(τι να εξηγήσω δηλαδή... Φταίω. Επρεπε να το τσεκάρω...)

gatti said...

@koutavaki: Kαλή μας επιτυχία!

Αντε και μ΄ ένα μετάλλιο! Για το χρώμα του θα τα πούμε αργότερα! :)))

ΠΑΥΛΟΣ said...

Η αλήθεια είναι ότι μας κάρδιασαν λίγο, αλλά χαλάλι τους!!!

Καλημερούδια και καλό Σ/Κ

gatti said...

@ΠΑΥΛΟΣ: Xαλάλι τους, Παύλο μου! Χαλάλι τους!

Εχει και η λαχτάρα το γούστο της!

:)))

KitsosMitsos said...

Ακριβώς για όσα αναφέρεις... Ακριβώς γι αυτά όλα! Ψυχή!

pensierix said...

Tόσο καιρό "φωνάζω" να γράψεις κάτι για μπάσκετ και περίμενες να προκριθούμε στους ημιτελικούς για να μου κάνεις τη χάρη...:))))

Μπράβο στα παιδιά και σε όλο το τεχνικό team! Οι "μπασκετικοί" ΑΡΔ ήταν κουμπωμένοι πριν το Ευρωμπάσκετ, σε μια μεταβατική περίοδο για την εθνική όπου το ρεαλιστικότερο σενάριο ήταν μια έκτη θέση που οδηγούσε στο Παγκόσμιο...Μεγάλη επιτυχία η τετράδα, κι από δω και πέρα ας παίξουν για ένα μετάλλιο με την άνεση του αουτσάιντερ.

Το καλό με αυτή την ομάδα είναι ότι σου δίνει την αίσθηση της συνέχειας και της συνέπειας, δεν είναι φωτοβολίδα. Με τα πάνω της και τα κάτω της, είναι σταθερή αξία και αυτό φαίνεται από το σεβασμό που τρέφουν οι ξένοι για την ελληνική σχολή. Ας σκεφτούμε μόνο ποιοί έπαιζαν πριν από 4 χρόνια στο Βελιγράδι, που δεν είναι τόσο μακριά χρονικά, και ποιοι σήμερα...

Για να τα λέμε κι όλα, βέβαια, στο ματς δίχως αύριο ο Καζλάουσκας με 8 παίκτες έπαιξε, οι ρούκις ζέσταναν το πάγκο...43 λεπτά ο Φώτσης, 41 ο Σπανούλης είναι χρόνοι συμμετοχής μιας άλλης εποχής...(αλλά με τους εξαντλητικούς ρυθμούς του σήμερα). Και λίγα λάθη που έκαναν τα παιδιά, απορώ πως δεν έσκασαν στο παρκέ...Εκανε και τα λαθάκια του ο Λιθουανός(ειδικά στο φάουλ που δεν έγινε στο τέλος της κανονικής διάρκειας και που μπορούσε να μας στοιχήσει). Και μπορεί να λέμε για πιο γρήγορο μπάσκετ που θέλει ο Γιόνας, αλλά το χτεσινό παιχνίδι το πήραμε με συνταγή προηγούμενων ετών...

Θα είναι τεράστια έκπληξη αν νικήσουμε σήμερα τους Ισπανούς διότι α) δεν τους έχουμε β)έχουν που έχουν καλύτερη ομαδα, κατέβηκαν σχεδόν πλήρεις σε αντίθεση μ'εμάς γ) είναι ξεκούραστοι αφού είχαν ρεπό χτες και το ματς με τους Γαλλους ήταν περίπατος ενώ εμείς έχουμε τα λίγα ατού μας καταπονημένα με 45 λεπτά στα πόδια και είναι δύσκολο να παίζεις 2 παιχνίδια σε λιγότερο από 24 ώρες.(μήπως θα έπρεπε να ξαναδούν τον τρόπο διεξαγωγής του τουρνουά;)

ΥΓ
Το σεντόνι το χρεώνω στην οικοδέσποινα. Ας έκανε περισσότερα μπασκετικά ποστάκια, δε φταίω εγώ...:)))

zouk said...

Εγω ασχετως το ποιοι ελειπαν απο την ομαδα ειχα απαιτησεις.Οι παιχτες που εχουμε στο μπασκετ ειναι μεγαλων ικανοτητων,δεν ειναι οπως του ποδοσφαιρου.
Οι Ελληνες παιχτες στο μπασκετ ειναι επαγγελματιες και γουσταρουν πολυ αυτο που κανουν.Εχουν ψυχη και ποιοτητα.
Μακαρι να εχουν και λιγο τυχη σημερα.

gatti said...

@KitsosMitsos: Ψυχάρα!!!

:)))

gatti said...

@pensierix: Ευρωμπάσκετ χωρίς 3D είναι φαγητό χωρίς αλάτι!
Αλλωστε ΤΩΡΑ αρχίζει το πανηγύρι. Πριν από τα νοκ άουτ παιχνίδια τι να γράψεις; Υπήρχε περίπτωση να μην περάσει η εθνική από τη φάση των ομίλων;

Είναι γεγονός ότι οι μπασκετικοί ΑΡΔ δεν της έδιναν μεγάλη τύχη. Ο ρεαλιστικός στόχος ήταν όντως η συμμετοχή στο Παγκόσμιο. Κι εμείς, εξάλλου, μετά το "σταύρωμα" με τους Τούρκους δεν είχαμε και μεγάλες ελπίδες. Να όμως που δεν πρέπει ποτέ να υποτιμάς αυτή την ομάδα.

Γι΄ αυτό έκανα την σύγκριση με την Εθνική ποδοσφαίρου. Η Εθνική μπάσκετ έχει διάρκεια και συνέπεια και πάντα σε υψηλό επίπεδο. Κάπου είχα διαβάσει και δεν θυμάμαι πού, ώστε να το ανέβαζα και στο blog ότι η Εθνική μπάσκετ μπορεί πια κανείς να πει με βεβαιότητα πως μπορεί να κατεβάζει δύο ομάδες εξίσου αποτελεσματικές. Και είναι απόλυτα σωστό αν σκεφτείς ότι της λείπει μία ...πεντάδα βασικών παικτών. Κι αυτό είναι ένα κατόρθωμα που δεν μπορεί εύκολα να παρουσιάσει άλλη ομάδα.

Το θέμα της διάρκειας παραμονής μέσα στο παιχνίδι για τον Σπανούλη ειδικά ήταν παράλειψή μου που δεν το έθιξα. Και λίγα ήταν όντως τα λάθη που έκανε, ο άνθρωπος κόντεψε να αφήσει το κορμί του στο παρκέ. Ο Γιόνας νομίζω ότι έχει την ευφυϊα να ξέρει ποια νέα στοιχεία είναι ανάγκη να προσθέσει στην ομάδα και πότε πρέπει να βαδίζει πάνω στις παλές συνταγές. Μπορώ να πω ότι στο Ευρωμπάσκετ με (ξανα)κέρδισε.

Δύσκολη υπόθεση η νίκη σήμερα. Από όποια πλευρά και να το δεις το ματς με τους Ισπανούς "δεν το έχουμε". Πήγαν κι αυτοί και βρήκαν το ρυθμό τους στην πιο ακατάλληλη στιγμή. Λίγο νωρίτερα να είχαν βρει τον εαυτό τους δεν θα πέφταμε πάνω τους στα χιαστί. Ας είναι. Ας δούμε το παιχνίδι, να το ευχαριστηθούμε και ό,τι ήθελε προκύψει.

Πάντως, προσωπικά βλέπω Σερβία - Ισπανία τελικό, χρυσό για τους Σέρβους (surprise!) και εμείς το χάλκινο μετάλλιο!

(Kαλά, μην κράξετε, αν πέσω σε όλα έξω...).


ΥΓ. Και γιατί παρακαλώ δεν φτιάχνεις ένα blog να γράφεις εσύ για το μπασκετάκι; Μόνο παραγγελιές δίνετε! :ppp

:))))

gatti said...

@zouk: Kατά βάθος νομίζω ότι όλοι είχαμε απαιτήσεις, αλλά διστάζαμε να το ομολογήσουμε... :))))

The Bgt said...

Μπραβο στην Εθνικη μπασκετ! Γιατι παιζει χωρις μεγαλο playmaker, εχει μεινει μονος ο Σπανουλης που στο τελος θα καταρευσει ο φουκαρας!
Ηδη ειμαστε 13 ποντους πισω απο τους Σπανιολους και μας εχουνε κανει του κοσμου τα κλεψιματα (7).

Οπως και να χει μεγαλο κατορθωμα μεχρι τωρα η πορεια της εθνικης.

gatti said...

@The Bgt: Οι Ισπανοί "έπιασαν" τον Σπανούλη και τελείωσε η ιστορία.

Αλλά σ' αυτή την ομάδα αξίζουν πολλά μπράβο για την προσπάθειά της.
Μόνο κέρδη είχε από αυτό το Ευρωμπάσκετ!