Κρέμομαι απ' τα χείλη σουΚαι λιώνω για χατήρι σου
Μη μου γυρνάς τη πλάτη σου
Τρελλός είμαι για πάρτη σου
Μη μου γυρνάς τη πλάτη σου
Τρελλός είμαι για πάρτη σου
Nα ξεκαθαρίσω κάτι. Τον ΠΑΟΚ τον αγαπάω. Τον αγαπάω πολύ. Δεν ξέρω τι είδους χημεία είναι αυτή, δεν ξέρω πώς τα κατάφερα έτσι, πρέπει να γυρίσω πολλά χρόνια πίσω για να βρω την αιτία.Ισως φταίει ένας φοβερός τελικός κυπέλλου στο μπάσκετ, που κατέβηκαν οι ΠΑΟΚτσήδες με προπονητή τον Ματθαίου, με ξυρισμένα κεφάλια αποφασισμένοι να κερδίσουν τον Αρη του Ιωαννίδη και το πέτυχαν. Ισως να είναι εκείνος ο εκπληκτικός δεύτερος τελικός του Κόρατς, το 100-91 με την Στεφανέλ μέσα στην Ιταλία με Σάβιτς, Μπέρι, Πρέλεβιτς. Ισως να είναι που μου άρεσε πολύ ο Κλιφ Λίβινγκστον. Ισως που είχαν ανακηρύξει σε επίτιμο μέλος του ΠΑΟΚ τον Κορνίλιους Τόμσον μετά τον τελικό του φάιναλ φορ του ΄94 στο Τελ Αβίβ. Ισως να είναι τα εμπνευσμένα τους συνθήματα, μακράν τα καλύτερα Ελλήνων οπαδών στο ποδόσφαιρο και το μπάσκετ. Ισως πάλι να είναι η γνωριμία μου με κάποιους τρελαμένους 4θυρίτες, που πάντως έγινε πολύ αργότερα, κάποια τρελά γλέντια στην Αθήνα και στα Λαδάδικα. Κι ας με δουλεύουνε οι δικοί μας ότι ο ΠΑΟΚ είναι ο γαύρος της συμπρωτεύουσας. Κι ας με πειράζουνε κι εκείνοι με τη σειρά τους ότι κανονικά έπρεπε να υποστηρίζω τον Αρη, γιατί αυτός ταιριάζει περισσότερο στην ...ιδιοσυγκρασία μου ως οπαδού του Παναθηναϊκού.
Ενώ λοιπόν δεν τίθεται θέμα ποιον υποστηρίζω στα μεταξύ μας παιχνίδια, σε όλα τα άλλα που δίνει ο ΠΑΟΚ είμαι μαζί του. Είτε παίζει με τον Αρη και το γαύρο είτε με την Ανω Καρδιτσομαγούλα (υπάρχει τέτοια ομάδα;).
Κι ενώ έχω εμπεριστατωμένη άποψη για το πόσες φορές οι ίδιοι οι οπαδοί του έχουν αποτελέσει τροχοπέδη στην πρόοδό του, τα γουστάρω και τα ΠΑΟΚια. Και μου αρέσουν σκηνές σαν τις χθεσινές. Δεν εννοώ βέβαια τους τραμπουκισμούς στο γήπεδο, τις ...υποδοχές στα αεροδρόμια και τις καταστροφές, φαντάζομαι είναι προφανές ότι αυτές τις αποδοκιμάζω.
Αλλά σκηνές σαν αυτές που γυρίσανε την πλάτη στους παίχτες απηυδυσμένοι από την απόδοσή τους ή το ...μουσικό σύνθημα "κοπρόσκυλα" έχουνε τη σημειολογία τους.
Οπως και το ότι κάποια στιγμή στο 3-2 γυρίσανε ξανά μπροστά να δουν τον αγώνα, ελπίζοντας στο θαύμα. Ο φουκαράς ο οπαδός, είτε εδώ, είτε σε οποιοδήποτε άλλο μέρος του κόσμου, με την ελπίδα ζει. Οταν όμως έφαγαν καπάκι και το τέταρτο, γυρίσαμε στα ίδια, τα ...δοκιμασμένα. "Κοπρόοοοοοοοοσκυλααααααααα".
Είναι ωραίοι!
ΥΓ. Οποιος θέλει να βρει το περιβόητο mp3 με τον ΠΑΟΚτσή που τηλεφωνεί στον ...ερυθρόλευκο Αγιο Βασίλη ας πάει εδώ
και ας κατεβάσει το "Τηλεφώνημα στον Αγιο Βασίλη".
Παλιό μεν, αλλά πάντα καλό.
("Μην ανεβείς στη Θεσσαλονίκη ρε, εμείς έχουμε τον Αγιο Δημήτριο!").
12 comments:
Συγνωμη αλλα αμφιβαλλω οτι οι Αριανοι μοιαζουν περισσοτερο στην ιδιοσυγκρασια με αυτους του Παναθηναικου.Νομιζω οτι ειμαστε μοναδικοι.Απο εκει και περα μετα τον Παναθηναικο μπορεις να υποστηριζεις οτι θελεις και ειναι δικαιωμα σου.
Εγω παρακολουθω και γουσταρω με τρελα ΡΕΑΛ(ισπανια),αλλα και Μαντσεστερ αλλα μου αρεσει και η Αρσεναλ(Αγγλια)και Ιταλια Ρομα.
Βρε zouk δεν είπα εγώ ότι μοιάζουμε. Οι ΠΑΟΚτσήδες φίλοι μου το έλεγαν.
Δεν σημαίνει ότι συμφωνώ κιόλας!
Εγώ αντίθετα δεν γουστάρω Ρεάλ, αλλά Μπάρτσα στην Ισπανία. Λίβερπουλ στην Αγγλία και Γιουβέντους στην Ιταλία.
Απ΄ ό,τι βλέπω ούτε σε μία δεν ταιριάζουμε :-)
Το καταλλαβα οτι δεν το ειπες εσυ.Με αυτους δεν συμφωνω.
Ολες ειναι μεγαλες ομαδες και επειδη βλεπω γενικα πολυ ποδοσφαιρο,βλεπω και αυτες.Αλλωστε ειναι αδυνατο να μην θαυμαζεις την απιστευτη κατασταση στην οποια βρισκετε η Μπαρτσα,την ευρωπαικη Λιβερπουλ που δεν το βαζει κατω(τι κουφο ηταν αυτο το διπλο της Μαρσειγ).Φυσικα στα μεταξυ τους παιχνιδια υποστηριζω τις ομαδες μου.Ιταλικο βλεπω λιγοτερο απο Ισαπανικο και Αγγλικο,τα οποια θεωρω πολυ ανωτερα.
Ιταλικό εγώ δεν έβλεπα σχεδόν καθόλου τα τελευταία χρόνια και ειδικά πέρσι που η Γιούβε ήταν στη Serie B. Η Λίβερπουλ είναι μεγάλη αγάπη, ίσως
την αγαπώ πιο πολύ από όλες τις ευρωπαϊκές ομάδες. Αν δεν βαριέσαι, κάπου στο αρχείο μου στο blog έχω ολόκληρο θέμα γι΄ αυτήν.
Οσο για το ισπανικό είναι μακράν το καλύτερο ποδόσφαιρο στην Ευρώπη, οπότε δεν είναι δυνατόν να μη το παρακολουθεί κάποιος.
Πιστεύω ότι ΠΑΟΚ και ΠΑΟ μοιάζουν σε αντι-ολυμπιακοφροσύνη. Οι περισσότεροι βάζελοι που ξέρω, υποστηρίζουν και ΠΑΟΚ. Νομίζω ότι οι παοκτσήδες δεν επιστρέφουν αυτήν την αγάπη, όμως.
Πάντως gatti βλέπω ότι γουστάρεις τις λιμανίσιες ομάδες. Καλά λέω ότι κάποιο λάθος έγινε όταν ήσουν μικρή.
Για προτιμήσεις εξωτερικού ας όψονται τα παιδικά μας χρόνια. Λάτρευα τη Ρεάλ λόγω Μίτσελ, Μπουντραγκένιο και των επικών ανατροπών στο Μπερναμπέου, αλλά μεγαλώνοντας έμαθα και πλέον πάω πιο πολύ προς Μπάρτσα μεριά. Στην Ιταλία και τη Γερμανία δεν υποστήριξα ποτέ καμιά ομάδα (μια μικρή αγάπη στη Σαμπ υπάρχει πάντα) και η μόνη ξένη ομάδα που υποστηρίζω (σχεδόν φανατικά) είναι τα σπιρουνάτα πετεινάρια (κι ας μας έριξαν πεντάρα κάποτε).
ΥΓ. Μιλάμε για τέτοια φανατίλα, που για καλύτερο ποδοσφαιριστή όλων των εποχών ψηφίζω Αρντίλες με κλειστά μάτια.
@s_pablo: Εσείς οι γαύροι νομίζετε ότι ο κόσμος κινείται γύρω σας. Εγώ πάλι ξέρω πολλούς βάζελους που είναι φιλο-αρειανοί, ακριβώς επειδή ο ΠΑΟΚ τους θυμίζει Ολυμπιακό. Συμφωνώ όμως ότι οι περισσότεροι δεν επιστρέφουν
αυτή την αγάπη.
Δεν γουστάρω λιμανίσιες ομάδες. Η Λίβερπουλ ήταν η ομάδα που μεσουρανούσε στην εφηβεία μου και όπως λές κι εσύ ας όψονται τα ...νιάτα μας. Την Μπάρτσα κι εγώ την αγάπησα πολύ αργότερα.
Δεν μου κάνει εντύπωση που συμπαθείς την Τότεναμ. Είναι απίστευτο τι μπορεί να κάνει "κλικ" σε κάποιον οπαδό για να αγαπήσει μια ομάδα. Εχω ένα φίλο που υποστηρίζει - ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ - την Λούτον! (και όχι δεν του έδωσε λεφτά στο στοίχημα).
Υ.Γ. Φαντάζομαι αφού γουστάρεις Αρντίλες πως θα έχεις δει την ταινία "Η απόδραση των 11" όπου παίζει κι αυτός. Τρελάρας εντελώς.
Πόση εντύπωση μου είχε κάνει τότε που χρησιμοποιούσε τη φανέλα με τον αριθμό 1.
Εχω μια απορια.Ο Σιλβεστερ Σταλονε ειναι τερματαρα? :-D
Ωραια ταινια η αποδραση των 11.
@zouk: O Σταλόνε έκανε έναν Αμερικανό
στρατιώτη, τον Ρόμπερτ Χατς που στον αγώνα με τους Ναζί απέκρουσε ακόμα και πέναλτι. Ηταν αβανταδόρικος
ρόλος. Γενικά ήταν μια ταινία που την έβλεπες πολύ ευχάριστα.
Εμενα παλι δεν "μου παει" καμια ομαδα της Θεσ/νικης!Αντε στο μπασκετ μεγαλωσαμε με τις Πεμπτες "κλεισμενες" απ τον ΑΡΗ του Γκαλη και του Γιαννακη,αλλα περαν τουτων ουδεν...
Απο Αγγλια (αφου πρεπει ναμαστε περιπου συνομιληκοι)και μενα η εφηβεια μου σημαδευτηκε απ τη μεγαλη Λιβερπουλ,οταν η Μαντσεστερ αγοραζε οτι ακριβοτερο,αλλα πατωνε για πολλα χρονια στη σειρα.Την τελευταια ομως 10ετια εχει παιξει το ωραιοτερο ποδοσφαιρο μαζι με την Αρσεναλ...Λιγο πριν τον τελικο του φετινου Τσαμπιονς Ληγκ ειχα ανεβασει και ενα ωραιο ποστ για τον Τζεραρντ-τσεκαρέ το!
Στην Ιταλια δεν εχω καποια ιδιαιτερη προτιμηση,ισως τη Μιλαν λογω Κακα,ενω στην Ισπανια δηλωνω Καταλανος!
Όχι και σύγκριση Λούτον Τότεναμ.
Η Τότεναμ εκείνη την εποχή (1981-1990) ήταν μεγάλη ομάδα με παιχταράδες (Χοντλ, Αρντίλες, Βίγια, Κλέμενς, Άλεν, Άρτσιμπάλντ, Γουόντλ κλπ), είχε πάρει δυο συνεχόμενα κύπελα, το οποίο θεωρείται μεγάλο επίτευγμα στην Αγγλία και είναι μέσα στις 5 μεγάλες ομάδες του νησιού (Λίβερπουλ, Μάντσεστερ, Τότεναμ, Άρσεναλ και νομίζω Έβερτον).
Πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θα ναι. Αν δεν είχαμε δώσει τον Κάρικ, τώρα θα πηγαίναμε για πρωτάθλημα.
Πάντως όντως είμαστε λίγοι οι φίλοι της Τότεναμ. Οι περισσότεροι συνομήλικοι μου είναι Μάντσεστερ (τη σιχαίνομαι) ή Λίβερπουλ, ενώ έχω και ένα φίλο που είναι οπαδός (με κασκόλ, φανέλες κλπ) της Γουέστ Χαμ (όποτε βάζει γκολ ο Λάμπαρντ συγκινείται, τέτοια πόρωση μιλάμε).
Η απόδραση των 11 παραμένει πάντα αγαπημένη ταινία, λόγω Όσσι φυσικά (με την απίστευτη ντρίπλα πίσω από την πλάτη) και της ατάκας του Πελέ "μου δίνετε την μπάλα κάνω αυτό (ζωγραφίζει ένα σλάλομ στον πίνακα) και γκολ".
Η ιστορία, αν θυμάμαι καλά είναι σχεδόν αληθινή. Βασίζεται σε μια ομάδα που είχαν φτιάξει κάποιοι παίχτες της Ντιναμό Κιέβου και οι οποίοι νίκησαν την ομάδα του τοπικού γερμανικού στρατοπέδεου. Το αποτέλεσμα, βέβαια, ήταν λίγο διαφορετικό. Η ομάδα συνελήφθη και τέσσερις παίχτες εκτελέστηκαν.
@squarelogic: Χωρίς να μου φταίει σε τίποτα ο Αρης, μου ήταν αντιπαθής λόγω Ιωαννίδη (έβλεπα μπροστά - Ολυμπιακός). Ισως τελικά τώρα που το σκέφτομαι αυτός να ήταν και ένας σημαντικός λόγος που συμπάθησα τον ΠΑΟΚ. Πάντως τώρα πια
τον Αρη δεν τον αντιπαθώ, μου είναι εντελώς αδιάφορος.
ΥΓ. "Σειρά μου!". Πολύ καλό το θέμα
με τον Στίβεν, τελικά όλοι εμείς οι ...περίπου συνομίληκοι (άραγε σου ρίχνω ή μου ρίχνεις; Μην απαντήσεις, ΔΕΝ θέλω να μάθω!) πάνω κάτω με τον ίδιο τρόπο αρχίσαμε να παρακολουθούμε αγγλικό ποδόσφαιρο.
@s_pablo: Εννοείται ότι δεν τίθεται θέμα σύγκρισης, δεν το διατύπωσα σωστά και φάνηκε κάπως έτσι. Η Τότεναμ ήταν όντως μεγάλη ομάδα εκείνη την εποχή.
Την Μάντσεστερ κι εγώ την σιχαίνομαι. ΠΟΛΥ όμως!
Post a Comment