Roller coaster

Aυτή δεν είναι ομάδα. Είναι roller coaster. Mία πάνω μία κάτω. Μία χαρά μια λύπη. Μία νίκη μία ήττα (η συγκεκριμένη ισοπαλία σαν ήττα είναι). Μία αποθέωση, μία σιχτίριασμα. Πόσο ακόμα να αντέξει ο ταλαίπωρος ο οπαδός; Ναι, συμβαίνει μετά από έναν σπουδαίο ευρωπαϊκό αγώνα μια ομάδα να έχει ένα ατυχές αποτέλεσμα. Αλλά όταν είναι κανόνας και όχι εξαίρεση, τότε πρέπει κάπου να ψάξεις το λόγο. Ναι, δεν περίμενε κανείς να πιάσεις απόδοση ανάλογη μ΄ αυτή του Μιλάνου αλλά από όποια πλευρά κι αν το δεις, δεν είναι ανάγκη να πιάσεις τέτοια απόδοση για να κερδίσεις τον Αστέρα Τρίπολης.


Είναι η χαλάρωση, η "αποφόρτιση" και η έλλειψη συγκέντρωσης κάποιοι από τους λόγους της γκέλας; Είναι. Οταν ακόμα είσαι "μεθυσμένος" από τα ευρωπαϊκά μεγαλεία, είναι δύσκολο να επιστρέψεις στις μίζερες εγχώριες υποχρεώσεις. Είναι κάπως σαν την πρώτη μέρα στη δουλειά μετά από ονειρεμένες διακοπές σε κυκλαδίτικο νησί. Το μυαλό σου ακόμα ταξιδεύει στο γαλάζιο του Αιγαίου και στα μαγευτικά ηλιοβασιλέματα. Πώς να συγκεντρωθείς στη χαρτούρα, στα τηλέφωνα που χτυπάνε συνεχώς, στο πήξιμο;

Είναι η κόπωση ένας ακόμα λόγος; Δικαιούσαι άραγε να το ισχυριστείς αυτό όταν η ομάδα έχει "φρεσκαριστεί" με τους Ιβανσιτς, Σαλπιγγίδη, Μάτος και Πετρόπουλο; ΄Η μήπως όχι; Μήπως τελικά πρέπει να σκεφτείς ότι κάποιοι παίκτες διαλέγουν παιχνίδια για να παίξουν καλά και αυτά είναι βέβαια τα ευρωπαϊκά; ΄Η πρέπει να γυρίσεις στην αρχική σου εντύπωση πως συγκεκριμένοι παίκτες έχουν "χαμηλό ταβάνι απόδοσης" και επομένως δεν είναι δυνατόν να είναι τέλειοι σε κάθε παιχνίδι, αλλά μοιραία γυρίζουν στη χρυσή μετριότητα που τους χαρακτηρίζει;

Εχει ευθύνες ο Τεν Κάτε με την 11άδα που κατέβασε; Θέλεις τρία στόπερ για να αντιμετωπίσεις τον Αστέρα; Και πώς γίνεται να μην μαθαίνεις από τα "παθήματα"; Κάθε φορά που περισσεύει ένας αμυντικός, μας λείπει ένας δημιουργικός παίκτης στο κέντρο. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη δημιουργία ευκαιριών από τις οποίες θα έρθει το γκολ. Και το αντίθετο βέβαια. Και πώς άραγε μπορεί να λυθεί αυτό με την μεταγραφή ενός στόπερ;


Εχει ευθύνες η διοίκηση; Οταν θέλεις να κάνεις ένα νέο ξεκίνημα το κάνεις ΠΑΝΤΟΥ. Που σημαίνει πως παίρνεις ανθρώπους που θα εξετάσουν και την τελευταία λεπτομέρεια. Δεν θα τους ξεφύγει το παραμικρό. Και σίγουρα δεν είναι ΠΑΡΑΜΙΚΡΟ το γεγονός ότι παίζεις αγώνα με την ΙΝΤΕΡ και μάλιστα ΕΚΤΟΣ ΕΔΡΑΣ και μετά δέχεσαι αδιαμαρτύρητα να ξαναπαίξεις σε τρεις μόλις μέρες κρίσιμο παιχνίδι για το πρωτάθλημα.

Και εντάξει, το πρωτάθλημα δεν χάθηκε σήμερα, ήταν χαμένο από καιρό για όποιον μπορεί να δει τα σημάδια. Αλλά αυτή τη ρημάδα την δεύτερη θέση την χρειάζεσαι για να ξαναπαίξεις στο Τσάμπιονς Λιγκ. Γιατί τις μεγάλες ομάδες (αν θέλεις να λέγεσαι τέτοια) τις χαρακτηρίζει η διάρκεια και όχι τα πυροτεχνήματα.

***

Scratch: Τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε;

Scratch 1: Τον έχετε ακουστά τον Καραμουρτζούνη; Αυτόν που μοίραζε λεφτά και έκανε αγαθοεργίες; Ε, Παναθηναϊκός και Καραμουρτζούνης ένα και το αυτό! Περάστε κόσμε! Και βαθμούς μοιράζουμε και δώρα κάνουμε!

Scratch 2: Eίναι τυχαίο που σήμερα γιορτάζει η Φαίδρα; Ενας τόνος διαφορά είναι με όσα φαιδρά παρακολουθήσαμε στο ΟΑΚΑ.

Scratch 3: Σπέσιαλ αφιερωμένη παραποίηση:

Απολείπειν ο θεός Παναθηναϊκόν

Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μια τέτοια TYXH
πλησίασε σταθερά προς την ΚΕΡΚΙΔΑ
κι άκουσε με συγκίνησιν, αλλ' όχι
με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα,
ως τελευταία απόλαυση τους ήχους,
το εξαίσιο ΚΡΑΞΙΜΟ του ΤΑΛΑΙΠΩΡΟΥ οπαδού σου
κι αποχαιρέτα το, ΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΠΟΥ ΧΑΝΕΙΣ...
(ναι, λες και το είχες σίγουρο...).

Scratch 4: Και ΟΧΙ, δεν με πειράζει το πρωτάθλημα που χάνεται, δεν το πίστευα ότι θα το πάρουμε φέτος. Αλλά με πειράζει η εικόνα...

Scratch 5: Oλα τα έκανε ο Μπαστία. Και γκολ έβαλε και τάκλιν έκανε στον οπαδό που μπήκε μέσα στον αγωνιστικό χώρο έκανε (τι να πεις τώρα για το μυαλό του συγκεκριμένου οπαδού...) και την καρτούλα του έφαγε και πήγε στα αποδυτήρια. Τρία σε ένα.

***

Scratch 6: Mήπως να πάρουμε έναν ακόμα προπονητή να τον έχουμε για το ελληνικό πρωτάθλημα; Να κοουτσάρει ο τεντάς στην Ευρώπη και ο άλλος στην Ελλάδα; Πώς δηλαδή είμαστε πολυμετοχικοί; Να είμαστε και ...πολυ-τεχνικοί.

Scratch 7: Πού πας ρε Καραμήτρο για πρωτάθλημα με 9 χαμένους βαθμούς εντός έδρας;

Scratch 8: Mήπως να παίζουμε συνέχεια εκτός έδρας; Εκτός Ελλάδας ίσως;

Scratch 9: Πανάθα γερά, ο Γενάρης είναι κοντά.

Scratch 10: Ο Ιβανσιτς απέδειξε τους λόγους που δεν τον χρησιμοποιεί ο Τεν Κάτε.

Scratch 11: O Σαλπιγγίδης δεν την παλεύει άλλο. Στηρίξτε τον, μιλήστε του, κάντε κάτι τέλος πάντων γιατί θα τον χάσουμε εντελώς.

Scratch 12: Toυλάχιστον στα ματς με Ηρακλή και Εργοτέλη είχαμε παίξει μπάλα.

Scratch 13: "Eπιστημονική" διαιτησία από τον Κατσιδώνη στα σφυρίγματα στο δεύτερο ημίχρονο, αλλά ας "κλείδωνες" το παιχνίδι για να μην σε νοιάζει ο κόραξ.

Scratch 14: Oταν παρά τα χάλια σου καταφέρνεις να προηγηθείς και μάλιστα σε χρονικό σημείο που "τσακίζει" τον αντίπαλο, στη συνέχεια ΤΡΩΣ τη μπάλα. Δεν του επιτρέπεις να ελπίζει ότι μπορεί να το γυρίσει. Αν έχεις άντερα...

Scratch 15: Ε, ρε γλέντια αύριο οι "αντικειμενικές"...

Scratch: 16: Ε, ρε γλέντια ο Γκοτζίλας. Boύτυρο στο ψωμί του το σημερινό παιχνίδι.

***

Kατά τ΄ άλλα, ο ΠΑΟΚ κέρδισε στη Φυλή τον Θρασύβουλο, κέρδισε και το δεύτερο μεγάλο στοίχημα (αν το πρώτο κόντρα στη Λάρισα ήταν η διαχείριση της ήττας από τον γαύρο, το δεύτερο, το σημερινό στη Φυλή ήταν το αν μπορεί να ξεπεράσει και τις απουσίες των μεγάλων του αστεριών) και πήρε το διπλό. Και ευτυχώς που το πήρε γιατί με τη διαιτησία του Δαλούκα που κατακύρωσε ως έγκυρο το γκολ ισοφάρισης των γηπεδούχων που προήλθε από το χέρι του Ρόκα δεν θα είχε τελειώσει το ματς.


Οι οπαδοί του ΠΑΟΚ βέβαια πάλι τα δικά τους τα έκαναν. Για άλλη μια φορά δεν δέχονται την απόφαση να μείνουν εκτός γηπέδου, ακόμα κι αν δεν έχουν εισιτήριο. Αφού έγιναν τα ...καθιερωμένα επεισόδια και συνελήφθη ένας από αυτούς, την έστησαν στην Αττική οδό και αρνούνταν να αναχωρήσουν για Θεσσαλονίκη αν δεν απελευθερωθεί ο "αδερφός" τους. Και έτρεχε ο Ζαγοράκης να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά. Ετσι δεν προχωράει η ομάδα παλικάρια.

Scratch: Νέα αποβολή στην επανεμφάνιση του Γκαρσία. Ετσι θα πάει από εδώ και πέρα. Μία θα παίζει μία θα είναι έξω. Κι εγώ τώρα δεν ξέρω αν τις πήρε δίκαια τις κάρτες. Ξέρω μόνο αυτό που έλεγα μετά το ντέρμπι του ΠΑΟΚ με το γαύρο. Οτι με τη συμπεριφορά του σ΄ εκείνο το παιχνίδι ο Γκαρσία "στιγματίστηκε" από τους διαιτητές. Και θα παίρνει κάρτα ακόμα και για ψύλλου πήδημα. Αρα, μακροπρόθεσμα κακό έκανε και όχι καλό η συμπεριφορά του στο ματς με τον γαύρο. Αξιζε λοιπόν εκείνη η εφήμερη χαρά και η αποθέωση του παίκτη, αυτή την απώλεια;

Xώστης

Από το site: www.slang.gr

1. χώστης

Ορισμός:		2
Λήμμα:		1

Ο σκληρός υπαξιωματικός που αναθέτει ζόρικες αγγαρείες.

-Ποιος θα μείνει απόψε στο λόχο;
-Ο επιλοχίας Αντωνίου (επώνυμο που βρήκαν κι αυτοί...)
-Αμάν θα μας ξεσκίσει, είναι μεγάλος χώστης!

***

Mάλιστα. Λόγια μεγάλων ανδρών. Ο "τίγρης" επαινεί και θαυμάζει ναρκισσευόμενος.

Μια νέα λέξη μπήκε στο λεξιλόγιό μας. Ο Χόχος λοιπόν εκτός όλων των άλλων είναι και χώστης.

Και επειδή εκτός από χώστης είναι και εγωιστής, έξυπνος, έμπειρος, οπαδός, εσείς οι πολυμετοχικοί μην περιμένετε και πολλά πράγματα. Του χεριού του είστε.

Κι επειδή χώστης δεν είναι μόνο ο Χόχος, αλλά είναι και ο Μελισσάν που οσονούπω θα μπει γερά στα ποδοσφαιρικά πράγματα της ΑΕΚ, θα θυμηθείτε παραφρασμένο το σλόγκαν "Ελαιώνα, ούτε στον άλλο αιώνα" και θα λέτε "Πρωτάθλημα, μόνο σε άλλο άθλημα". Στη μπάλα, πάντως, την ποδοσφαιρική, ξεχάστε το!

Κι εδώ που τα λέμε, έχει δίκιο ο άνθρωπος. Είστε εγωιστές; Οχι. Τον Τζίγγερ λέγαμε εγωιστή, αλλά πώς να τον πεις πια εγωιστή μετά το άνοιγμα που έκανε στους υπόλοιπους μετόχους;
Είστε έμπειροι; Αυτό κι αν δεν είστε! Στου κασίδη το κεφάλι έμαθε (ό,τι έμαθε τέλος πάντων) ο Τζίγγερ, την απειρία του περί τα ποδοσφαιρικά την έχει παραδεχτεί ήδη ο Βγενόπουλος, η εμπειρία του Παυλάρα και του Θανάση υπάρχει μεν αλλά στο μπάσκετ, ενώ ο Πατέρας, τον αγαπάω, τον εκτιμάω, τον πάω που έλεγε και ο συγχωρεμένος αλλά αν η θητεία στον Εθνικό μπορεί να θεωρηθεί εμπειρία, τότε άσε καλύτερα! Κι αυτός τώρα μαθαίνει δηλαδή.

Το οπαδιλίκι τώρα δεν πιάνεται, ενώ η εξυπνάδα δεν αρκεί για τη μπάλα. Η μπάλα στην Ελλάδα ειδικά, θέλει πουτανιά. Την έχεις; Πας μπροστά. Δεν την έχεις; Ξέχνα το!

Και όταν δεν έχεις ούτε όλα τα παραπάνω αλλά δεν είσαι και χώστης, άλλαξε άθλημα καλύτερα...

Πού πάτε ρε φουκαριάρηδες πολυμετοχικοί απέναντι σε Χόχο και τίγρη, αμέριμνοι σαν την κοκκινοσκουφίτσα στο δάσος;

Scratch: Mία απορία μου έμεινε. Ποιος ο λόγος που τα είπε ο Μελισσάν όλα αυτά που γράφει το "Φως". Σε τόσο μεγάλη εκτίμηση τον έχει τον θείο; Αλλά θα βρεθεί η άκρη, πού θα πάει. (Κι αυτή η εφημερίδα ρε παιδί μου! Παντού αυτιά έχει. Α πα πα, τι είναι αυτό το πράγμα;).

Scratch 1: Aν και το δημοσίευμα είναι από την γνωστή "τρεις λαλούν και δυο χορεύουν" εφημερίδα, κοιτάξτε μη κάνετε κανα αστείο και διανοηθείτε να φέρετε τον Χαριστέα!

Και τα καθιερωμένα σχόλια από γαυροφόρουμ.

* Ενα μεγάλο κομμάτι του παζλ συμπληρώθηκε χθες στην Κύπρο. Συνέλαβαν για υπεξαίρεση τον πρόεδρο της Ανόρθωσης. Πόσο παράλογο φαίνεται τώρα το ύποπτο 2-2 με τη Βρέμη σε κάποιους άπιστους Θωμάδες;
* Βάζελοι, η κωλοφαρδία σας δεν έχει τελειωμό. Μέσα σε μια μέρα η Ανόρθωση έγινε ένα απέραντο μπουρδέλο.

Μεταμορφώσεις

Oταν ο Παναθηναϊκός έγινε πύραυλος

Οταν ο βοηθός Τεν Κάτε έγινε στρατηγός...

Οταν στο λιμάνι έγιναν τα ...σατουρνάλια

Oταν ο Ντιόγο έγινε διευθυντής ορχήστρας

Οταν οι γαύροι ...ερωτεύτηκαν τον Βαλβέρδε

Οταν οι Αετοί της Λισσαβώνας μετατράπηκαν σε μπούφους
(και μετά μου λες εμένα zamuc ότι ασχολούμαι με τους ...άλλοι).

Ολα αυτά βέβαια μέχρι σήμερα το βράδυ. Από αύριο τα κεφάλια μέσα...

***

ΕDIT:

Α) ΚΟΡΥΦΑΙΑ ατάκα στην Ερα Σπορ. Eρώτηση Κοντού στον Παπανικολάου:

Κ: Tι έγινε χθες, τα άκουσε στο Καραϊσκάκη ο Κατσουράνης;
Π: E, βέβαια τα άκουσε!
Κ: Γιατί;
Π: Είθισται!

Β) Εκπομπή Bέργη - Ασημακόπουλου στον Σέντρα.

Β: (αφού έχει εκθειάσει Ντιόγο, Γκαλέτι): Και κάτι άλλο: Kαναν προπονητή βρήκε ο Ολυμπιακός ρε παιδιά;
Α: Aυτό να μας το πει εκείνος ο Αλέφαντος με το μούσι (ποιον να εννοεί, ποιον να εννοεί) που πριν λίγο καιρό έδινε οδηγίες από πρωτοσέλιδο σε Τεν Κάτε και Βαλβέρδε πώς να στήσουν τις ομάδες τους.

***

Πώς το λέει εκείνο το άσμα; Αρχίζω πόλεμο!!!
(Σιγά μην αρχίζει τώρα ο πόλεμος στις "αντικειμενικές" θα μου πεις...)

ΥΓ. Eίναι ωραίο να ακούς ραδιόφωνο!

Ποιο πρωτάθλημα; Τσάμπιονς Λιγκ!

* Να ταξιδεύεις σε κάθε γωνιά της Ευρώπης και να νοιώθεις σαν στο σπίτι σου.

* Να ξέρεις ότι μπορείς να διεκδικήσεις και να κατακτήσεις σε ξένα γήπεδα, αποτελέσματα, κόντρα στα προγνωστικά, ακόμα κι όταν ο αντίπαλός σου φαντάζει μεγαθήριο.

* Να απολαμβάνεις διαχρονικά τον σεβασμό των υπόλοιπων ευρωπαϊκών συλλόγων και των Ευρωπαίων προπονητών.

* Να μετατρέπεις τις ξένες πλατείες σε πλατεία Ομονοίας, μετά από επικά διπλά και να τραγουδάς με όση φωνή σου έχει απομείνει (αν σου έχει αφήσει ακόμα φωνή το τραγούδι στο γήπεδο...) "Σύλλογος μεγάλος, δεν υπάρχει άλλος".

* Να "αχρηστεύεις" το πρόγραμμα των αγώνων και να ανατρέπεις το πλεονέκτημα έδρας.

* Να είσαι η ΜΟΝΗ ελληνική ομάδα που έρχεται αυθόρμητα στο μυαλό των Ευρωπαίων κάθε φορά που γίνεται λόγος για το ελληνικό ποδόσφαιρο.

ΑΞΙΑ; ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΗ!

Για όλα τα άλλα υπάρχει ο ...Γκαγκάτσης...

***

Οχι, πείτε μου! Με πόσους εγχώριους τίτλους εξισορροπείται μια τόσο μεγάλη χαρά; Για ποιο λόγο να ασχολούμαι με το ελληνικό πρωτάθλημα της παράγκας, όταν μπορώ να ζήσω τέτοιες έντονες και περήφανες ευρωπαϊκές στιγμές; Αν κάτι μου είχε λείψει τόσα χρόνια δεν ήταν ένας τίτλος, άξιος, πέτσινος, χάρτινος ή μαϊμού. Αυτή η χαρά, αυτό το συναίσθημα είναι που μου έχει λείψει. Και αυτή τη χαρά, αυτό το συναίσθημα, θέλω να συνεχίσω να ζω. Συναίσθημα που μόνο κάποιος που είναι Παναθηναϊκός μπορεί να το νοιώσει!







Δεν πρόκειται να μπω στη διαδικασία της σύγκρισης με προηγούμενες ευρωπαϊκές επιτυχίες της ομάδας. Στο κάτω κάτω όπως λέει κι ο Γκάλης, κάθε επιτυχία είναι η μεγαλύτερη, μέχρι την επόμενη.

Δεν πρόκειται να μπω στη διαδικασία να σκεφτώ τι πρέπει να γίνει στην τελευταία αγωνιστική στο ΟΑΚΑ κόντρα στην Ανόρθωση για να έρθει η πρόκριση που λογικά μόνο αν η ομάδα αποφασίσει να αυτοκτονήσει, θα την χάσει.

Δεν πρόκειται να μπω στη διαδικασία να αναλύσω πώς έπαιξε η ομάδα, πού κρίθηκε το παιχνίδι, πού υπερτερούσε των νερατζούρι και πού υστέρησαν oι πολυδιαφημισμένοι και πανάκριβοι αστέρες του Μουρίνιο και έχασαν το παιχνίδι.

Αλλά θα μπω στην διαδικασία να σχολιάσω πως είδα έναν προπονητή να στήνει και να κοουτσάρει μαεστρικά την ομάδα, να έχει καταφέρει να εμπνεύσει με την ευρωπαϊκή αύρα που κουβαλάει τους ίδιους πάνω κάτω παίκτες που δεν μπορούσαν πέρσι να πάρουν τα πόδια τους και να τους κάνει να πετάνε μέσα στο γήπεδο.

Θα σχολιάσω πως είδα μια αμυντική λειτουργία υποδειγματική που δεν φανταζόμουν ούτε στα πιο τρελά όνειρά μου, πως είδα έναν εκπληκτικό Ζιλμπέρτο Σίλβα, έναν τρομερό Σιμάο, έναν Γκούμα βγαλμένο από τα παλιά, έναν Σαριέγκι που εξιλεώθηκε με τον πιο γλυκό τρόπο για το αυτογκόλ της Ανόρθωσης, έναν Γκαλίνοβιτς που μπορεί να πελαγοδρομούσε στην αρχή, αλλά στο τέλος του αγώνα, όταν η μπάλα ζύγιζε τόνους, συγχρονίστηκε με το πνεύμα της νίκης και κατέβασε ρολά, έναν Μάντζιο μαχητή τόσο στην επίθεση όσο και στην άμυνα, έναν Καραγκούνη όπως ακριβώς τον γνωρίσαμε στις μεγάλες ευρωπαϊκές βραδιές, έναν Σπυρόπουλο σχεδόν απροσπέλαστο, έναν Νίλσον απρόσμενα δραστήριο, έναν Βύντρα σχεδόν αλάνθαστο, έναν Γκάμπριελ να προκαλεί ναυτία στους αντιπάλους του με τις μαγευτικές του ντρίμπλες.

Είδα τελικά μια ομάδα βγαλμένη από τις ένδοξες στιγμές του παρελθόντος της, είδα την ομάδα που θέλω να βλέπω και που με κάνει περήφανη. Δεν μπορώ να γράψω πολλά, τέτοια συναισθήματα τα νοιώθεις, δεν μπορείς να τα περιγράψεις, δύσκολα αποτυπώνονται στο χαρτί (ή στην οθόνη).

Αν κάτι έχω να πω αυτή τη στιγμή, πέρα από ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ σε παίκτες και προπονητή, είναι τούτο:

Mην διανοηθείτε να βάλετε αυτόν τον προπονητή στα μίζερα ελληνικά καλούπια. Μην διανοηθείτε να τον κάνετε έναν από σας. Αφήστε τον να δουλέψει και να πάει την ομάδα ένα βήμα παραπέρα. Εχουμε μοναδική ευκαιρία να κάνουμε ένα βήμα παραπάνω και δεν επιτρέπεται να την χάσουμε. Είμαστε Παναθηναϊκός, δεν μπορούμε να περιορίζουμε τους ορίζοντές μας! Δεν έχουμε ανάγκη από κανενός είδους "μεσίες" για να μας σώσουν. Δεν έχουμε ανάγκη να ολοκληρώνουμε κύκλους. Εχουμε ανάγκη να ανοίγουμε κύκλους και να τους κάνουμε ευθείες, δρόμους, λεωφόρους. Λεωφόρους που οδηγούν πέρα από τα ελληνικά σύνορα. Κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο με ανθρώπους που το όραμά τους είναι ευρωπαϊκό. Δεν ξέρω αν τελικά ο Τεν Κάτε είναι αυτός που θα μας οδηγήσει πέρα από τα σύνορα. Αλλά μέχρι στιγμής δείχνει ικανός να το κάνει. Στηρίξτε τον!








Scratch: Δεν το πιστεύω πως παρακάλεσα να βάλει μέσα τον Τζιόλη και όταν το έκανε, πανηγύρισα!

Scratch 1: Ρε, μήπως να στέλνουμε τον Πουρουπουπού στους εκτός έδρας αγώνες μας;

Scratch 2: Tώρα έγινε στρατηγός Τεν Κάτε ο ...βοηθός; Χου ρε, κωλοτούμπες!

Scratch 3: Πόσες σακούλες μοίρασε ο Γκάμπριελ;

Scratch 4: Ρε τι πλάγιες μπακάρες έχουμε;

Scratch 5: Koίτα που βγήκε αληθινός ο Αντωνιάδης! Ηταν όντως ένα ΙΣΤΟΡΙΚΟ γεγονός!

Scratch 6: Μας έπρηξε ο γαύρος για τα περσινά διπλά. Ρε αυτά εμείς τα κάνουμε κάθε χρόνο! Και κερδίζουμε την Ιντερ, όχι την Λάτσιο!

Scratch 7: Συγχαρητήρια στον κόσμο της ομάδας. Εντός έδρας παίζαμε!

Scratch 8: Εχει άλλη χάρη να συνοδεύεις τα Armani και τα Gucci σου με ένα διπλό, πώς να το κάνουμε!

Scratch 9: Δεν φαντάζομαι να σας μπουν τίποτα ιδέες και να μην πάρετε στόπερ!

Scratch 10: Piazza Du-OMONOIA.

Scratch 11: Αυτή τη φορά ο Σαριέγκι σκόραρε στο σωστό τέρμα.

Scratch 12: Oλη του η ζωή πέρασε μπροστά από τον Μάριο στη φάση του τετ-α-τετ με τον Ιμπραήμοβιτς. Μέχρι να γυρίσει να δει ότι η μπάλα έφυγε πάνω από το δοκάρι τα είδε όλα.

Scratch 13: Σαν κωλόγρια είναι ο Μοράτι...

Scratch 14: Πατέρα (όχι ο πρόεδρος, ο δικός μου ο πατέρας) σε ευχαριστώ που με έκανες Πανάθα!

***

Kαι τώρα η ώρα της ψυχαγωγίας. Σχόλια από γαυροφόρουμ:

Στη διάρκεια του αγώνα:
* Τι χάνουν οι άχρηστοι οι Ιταλοί; Γελάει ο κόσμος.
* Κοίτα την πουτάνα την Ιντερ, δεν βάζει γκολ.
* Τι να βάλουν τα σαπάκια ρε; Είδες σέντρα ο Μαϊκόν;
* Το Ιντερ - ΠΑΟ είναι το μεγαλύτερο Χ2 της αγωνιστικής. Ολα οδεύουν στη μεγάλη πρόκριση του κωλόφαρδου βάζελου.
* Αυτός ο διαιτητής μας είχε παίξει πέρσι με Ρεάλ με 80-20. Σήμερα τον βάζελο τον παίζουν 40-60 υπέρ μέσα στο Μεάτσα.
* Υπάρχει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής Ιμπραήμοβιτς; Μια χαψιά τον έχει κάνει ο Βύντρα!


Μετά το ματς:
* Πριν την τέταρτη αγωνιστική είχε μόνο ένα βαθμό και τώρα πάει να προκριθεί. Τι να λέμε!
* Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα!
* Μοράτι γ**** και άντε παραιτήσου.
* Οι βάζελοι οφείλουν να είναι χαμένοι και ταπεινωμένοι. Σήμερα διαταράχθηκε το οικοσύστημα.
* Ποιος αντέχει το πρήξιμο πάλι αύριο;
* Mπράβο στον Παναθηναϊκό για τους βαθμούς που μαζεύει για την Ελλάδα. Το θεωρώ απαράδεκτο ο πρωταθλητής να παίζει προκριματικό με κυπριακές ομάδες μες τον Αύγουστο. Εύγε βαζέλια, του χρόνου δεν θα κάνουμε άνω - κάτω την προετοιμασία της ομάδας μας για δύο κωλοπαίχνιδα.
* Είμαστε έτοιμοι για τη μεγάλη φυσική καταστροφή που θα ακολουθήσει την Ευρω-Πανάθα;
* Εχω πάρει σφυρίχτρες, φακούς, ξηρά τροφή, έχω δέσει τα γυαλικά στον τοίχο, πυροσβεστήρες και έχω μονώσει τα υπόγεια στο σπίτι...

Και η απαραίτητη θεωρία συνωμοσίας: Κανείς δεν πρόκειται να με πείσει ότι δεν έχει γίνει απόψε τεράστια ευρωπαϊκή βρομιά με τα στοιχήματα και τις underground διασυνδέσεις. Η εικόνα της Ιντερ στο γήπεδο, στον πάγκο, στις εξέδρες είναι πραγματικά πρωτοφανής για αγώνα Τσάμπιονς Λιγκ. Ας το πάρουμε απόφαση, κάποιοι στο βάζελο ξέρουν να το παίζουν το παρασκήνιο στην Ευρώπη. Τέλος!

Déjà vu

Από εδώ πάνε για Τσάμπιονς Λιγκ!

Με τρέλα και κορδέλα

Πάνω στην τρέλα μου πάνω στην αγωνία μου
ήρθε η ώρα για τη νέα δοκιμασία μου


ήρθε η ώρα για να παίξω με την Ιντερ
κι ήτανε λες και είχα στα χέρια μου ένα kinder
(έκπληξη - που δεν ξέρεις τι κρύβει μέσα).


Ενα σακίδιο φορτώθηκα στον ώμο μου
για το Μιλάνο που σταμάτησε στο δρόμο μου


Μες το Μεάτσα σαν ποντίκι μες τη φάκα
έτοιμος ή για τραγωδία ή για πλάκα


Πάνω στην τρέλα μου πάνω στην αφασία μου
από τον πάγκο ρίχνω σουτ στη φαντασία μου


Πάνω στη Βέρντερ έχω αφήσει τα όνειρά μου
και εκεί στην Κύπρο σταματούν τα βήματά μου


Τ΄ άστρα στον ουρανό να κοιτάζεις
ούτε στιγμή εσύ μη δειλιάζεις
Με τον Σιχα-μουρίνιο κι αν παίξεις
μην κιοτέψεις


Μπες μέσα και παίξε προσεκτικά
κι αν τυχόν στη βγούνε επιθετικά
Τρέλανέ τους όλους κανονικά
με τα μπακ τα δυναμικά σου


Τρέλανε τους όλους μην τρελαθείς
Όπως έχεις φύγει θέλω να 'ρθεις
Τίποτα δεν έχεις να φοβηθείς
με τη φοβερή άμυνά σου
(λέμε και καμιά μαλακία να περνάει η ώρα...)

* Εν το κουνάω απ΄ επαέ αν δε με πέμψουν τση μπρόκριση στο Τσαμπιόνι!




Eίπε: Μπορούμε να πάρουμε τους τρεις βαθμούς, τρεις είναι αυτοί που θα διεκδικήσουμε.

Eννοούσε: Για τα τρία πάμε. Τώρα τρία ποντάκια θα είναι, από τα τρία το μακρύτερο θα είναι, κανείς δεν ξέρει...

Eίπε: Θα επικοινωνήσω με τον κ. Μουρίνιο το βράδυ για το πώς θα το διαχειριστώ και θα σας πω.

Eννοούσε: Ανάλογα με το όνειρο που θα δω θα είναι και η ενδεκάδα που θα κατεβάσω...

Είπε: Θα επιτεθούμε όσο το δυνατό περισσότερο και θα αμυνθούμε όπου χρειάζεται.

Εννοούσε: Θα αφήσουμε έναν παίκτη να βολοδέρνει στην επίθεση (κι άμα πάρει πάσα σφυράτε μου) και θα παρατάξουμε τους άλλους εννιά μπροστά από τον βολεϊμπολίστα μπας και καταφέρουμε να μη τ΄ αρπάξουμε.

Είπε: Θα δούμε πώς πήγε το ματς μετά τα ενενήντα λεπτά. Παίζει ρόλο και το πώς θα παίξει ο αντίπαλός Περιμένω ένα παιχνίδι σαν της Αθήνας αλλά ελπίζω να είναι καλύτερο το αποτέλεσμα.

Εννοούσε: Θα δούμε μετά το ματς πώς θα είμαστε. Ορθιοι, γονατιστοί ή στα τέσσερα. Παίζει ρόλο και σε τι κατάσταση θα είναι και η Ιντερ. Αν ας πούμε παίξει ο Ιμπραήμοβιτς όπως έπαιξε στην Αθήνα, χαιρέτα μας τον πλάτανο.

Είπε: Εχω καταλήξει με ποιους θα ξεκινήσουμε το παιχνίδι αλλά δεν θα τους ανακοινώσω. Αυτό που μπορώ να πω όμως είναι ότι θα παλέψουμε σαν τρελοί για ενενήντα λεπτά"

Εννοούσε: Tι να σας ανακοινώσω, αφού ακόμα δεν ξέρω ποιους θα βάλω να παίξουν. Θα παλέψουμε σαν τρελοί κι αν δεν τα καταφέρουμε θα πουλήσουμε τρέλα.

Θα κοντρολάρω έτσι τη μπάλα, θα σουτάρω και ...γκοοοοοοολ

Ποιος Αντριάνο και ποιος Ιμπραήμοβιτς;
Θα τους κάνω αόρατους!

Μη στήνεστε από τώρα ρε παιδιά!
Περιμένετε να αρχίσει ο αγώνας!

Απ΄ την Κική και την Κοκό ποια να διαλέξω;
(Τι, αμφιβάλλει κανείς ότι θα του περάσει από το μυαλό να βάλει τον Πετρό;)

Scratch: KΑΙ Βύντρα ΚΑΙ Σαριέγκι ΚΑΙ Γκούμα; Από πού να γλιτώσουμε;

Scratch 1: Oχι πείτε μου αν δεν σας το είπα μόλις έμαθα ότι άρθηκε σιωπηρά η τιμωρία, ότι ο Γκουμόγιαννος θα πάει στο Μιλάνο! Να που θα παίξει κιόλας (κατά πώς φαίνεται...).

Scratch 2: Σύστημα 3-6-1 λέει δοκίμασε ο τεντάς στην προπόνηση. Ρε σεις, είστε σίγουροι; Μπας και δοκίμασε 6-3-1;

Scratch 3: Δεν φτάνει η δυσκολία του παιχνιδιού, έχει και ψοφόκρυο στο Μιλάνο!

Scratch 4: Tι πίνει ο Αντωνιάδης και δεν μας δίνει; Τον βγάλανε το απόγευμα στην ΕΡΑ Σπορ να μιλήσει για το παιχνίδι κι ήτανε σα μαστουρωμένος. Κι άρχισε να αναλύει συστήματα και να λέει πώς θα παίξει η ομάδα. Ρε, για αντιπρόεδρο σε πήρανε ή για προπονητή; Ασε το άλλο που είπε. Θα έρθει λέει ένα ιστορικό αποτέλεσμα. Δεν μας είπε όμως γιατί θα είναι ιστορικό; Θα πάρουμε καμιά νίκη μέσα στο Μιλάνο, ή θα ξεπεράσουμε το ρεκόρ του γαύρου; Γιατί κι αυτό αν γίνει ιστορικό θα είναι...

Scratch 5 : Kαι είπαμε! Στο άλλο ματσάκι θέλουμε χηνάρι!

EDIT: Γαύροι σε γαυροφόρουμ, προσπαθώντας να απαξιώσουν την πολυπληθή παρουσία φιλάθλων του Παναθηναϊκού στο Μιλάνο: "Για ψώνια πήγαν οι βαζελόφλωροι. Αν δεν έπαιζαν στο Μιλάνο, τρεις κι ο κούκος θα ήταν!" (Α, ρε πίκρα που τους προκάλεσε ο φετινός ...εναλλακτικός τουρισμός...).

Η χαρά του ...ταπετσέρη

Οταν ο Ντέμης με προσκάλεσε να παίξω σε ένα μπλογκοπαίχνιδο που ζητά να παρουσιάσω το desktop του υπολογιστή μου, δεν φανταζόταν προφανώς ότι ...έπεσε στην περίπτωση. Ενώ είμαι από τους ανθρώπους που δεν αλλάζουν εύκολα συνήθειες, όσον αφορά το desktop του υπολογιστή θα μπορούσες να με χαρακτηρίσεις τη ...χαρά του ταπετσέρη.

Αλλάζω wallpaper πιο συχνά από όσο κάνει ο Βύντρα σέντρες στον γάμο του Καραγκιόζη (για τότε που έπαιζε δεξί μπακ μιλάω, τώρα που παίζει στόπερ το έχει περιορίσει το κουσούρι). Επομένως, αν παρουσιάσω το τελευταίο wallpaper του desktop που το έχω πολύ λίγο καιρό (για την ακρίβεια μόλις λίγες ημέρες αφού το "αλίευσα" αυτόν τον καιρό που έψαχνα να βρω τις παλιές...), αφενός θα άφηνα ...παραπονεμένες τις ταπετσαρίες - και είναι πολλές - που είχα πριν, αφετέρου δεν θα έδινα την ακριβή εικόνα των αγαπημένων μου πραγμάτων, κάτι που υποπτεύομαι είναι ο λόγος που δημιουργήθηκε το συγκεκριμένο μπλογκοπαίχνιδο.

Αν δεν βαριέστε λοιπόν θα παρουσιάσω αυτές που θυμάμαι και που ...επέζησαν στο χρόνο, γιατί έχοντας αλλάξει τέσσερα κομπιούτερ στο σπίτι, με τα δύο από αυτά να είναι πραγματικά καβουρδιστήρια και έχοντας χάσει κατά τη μεταφορά από το παλιό στο καινούριο pc αρκετά πράγματα από τα προηγούμενα, μου έλειψαν αρκετές από αυτές. Κάποιες τις (ξανα) βρήκα στο Ιντερνετ, κάποιες άλλες αποτελούν οριστικά παρελθόν.

Ενα προβληματάκι ήταν πως, εντάξει, βρέθηκαν οι ταπετσαρίες, αλλά όταν χρησιμοποίησα κάθε μία από αυτές δεν φανταζόμουν ότι θα γίνω ...blogger και θα μου ζητήσουν κάποια στιγμή να τις παρουσιάσω. Οπότε τις πέρασα όλες με τη σειρά από print screen και μετά ...λυπήθηκα να τις αφήσω απέξω.

Το παρόν desktop μου λοιπόν είναι το παρακάτω από ένα wallpaper που ανακάλυψα προσφάτως και επηρρεασμένη από ένα ποστ του Αλέξανδρου για ένα κοινό μας ανάγνωσμα που περιλαμβάνει το σκάκι, αποφάσισα να το χρησιμοποιήσω.

Ο Aλέξανδρος δεν είναι μόνο πηγή έμπνευσης, αλλά και η ...δανειστική βιβλιοθήκη μου, γιατί το καλοκαιράκι, όταν είχα πήξει στη δουλειά καλύπτοντας και άδειες άλλων και οι δικές μου διακοπές αργούσαν να έρθουν, χρησιμοποίησα για ταπετσαρία δύο από τις φωτογραφίες του. Η μία ήταν από τον Εύδηλο Ικαρίας (δεν έχω πάει ποτέ, αλλά είναι υπέροχο να αντικρίζεις αυτή την εικόνα, δεν είναι;) και μου έδινε την αίσθηση ότι είμαι πάνω στο πλοίο και πλησιάζω στο λιμάνι. Πραγματικό βάλσαμο για λυπημένα μάτια.


Την δεύτερη την ονομάζει Γαλήνη. Δεν ξέρω αν είναι κάποια περιοχή της Ικαρίας ή άλλου νησιού, ή απλώς έδωσε το συγκεκριμένο όνομα επειδή όταν την κοιτάζεις σε γαληνεύει το τοπίο, αλλά έτσι κι αλλιώς είναι το τελευταίο πράγμα που έχει σημασία (άλλωστε όταν διαβάσει το συγκεκριμένο ποστ θα μου λύσει την απορία...). Αυτές οι δύο φωτογραφίες με συνόδεψαν στα ζόρια τις ζεστές καλοκαιρινές μέρες που ένοιωθα πως δεν αντέχω άλλο.


Γενικά τα τοπία τα χρησιμοποίησα πολύ για ταπετσαρία, δυστυχώς όμως δεν κατάφερα να βρω τα παλιά. Επέζησε μόνο το παρακάτω που είναι και αυτό που είχε μακροημερεύσει περισσότερο από όλα.


Στην προσπάθεια να συγκεντρώσω τις ταπετσαρίες που έχω χρησιμοποιήσει κατέληξα σε δύο βασικά συμπεράσματα. Το ένα πως όταν κολλάω με κάτι το κάνω ταπετσαρία. Το δεύτερο ήταν αυτό που ξάφνιασε και μένα την ίδια: Δεν είχα ποτέ μου κάποιο desktop που να παραπέμπει σε κάποια από τις δύο μεγάλες μου αγάπες. Τον Παναθηναϊκό και τις γάτες. Το ζωικό βασίλειο πάντως με είχε ...απασχολήσει και δύο ταπετσαρίες που κράτησαν στο χρόνο ήταν μία με έναν απειλητικό πάνθηρα και μία με μια εντυπωσιακή ουρά φάλαινας.


Ενα αγαπημένο μου θέμα ήταν πάντα τα ενυδρεία (τι Υδροχόος είμαι;), όχι μόνο ως wallpaper αλλά και ως screensaver. Oμως, παρόλο που ως θέμα screensaver είναι πραγματικά εκπληκτικό, ως ταπετσαρία είναι προβληματική. Κι αυτό γιατί έχει μεν πάρα πολλά "καλούδια" για να χορταίνει το μάτι αλλά δεν μπορείς εύκολα να ξεχωρίσεις τα προγράμματα. Ετσι συχνά αναγκαζόμουν να ψάχνω ανάμεσα στα ...φύκια για να ξετρυπώσω ένα πρόγραμμα. Οπότε, παρόλο που ήταν από τις πιο αγαπημένες μου ταπετσαρίες, έμεινε στην άκρη.


Και μιας και είμαι Υδροχόος, κάποτε έβαλα για wallpaper το ζώδιό μου. Τελικά όμως είχε την ίδια τύχη με το ενυδρείο, γιατί παρόλο που εδώ τα προγράμματα ήταν ευδιάκριτα με κούρασαν κάποια στιγμή τα πολλά χρώματα και στολίδια.


Αλλο αγαπημένο wallpaper ήταν εικόνες από τα παιχνίδια που έχω παίξει κατά καιρούς. Γνωστός ...adventure-άκιας "κολλάω" πραγματικά με αυτά που παρουσιάζουν φανταστικούς κόσμους όπως ήταν το Myst III Exile που το τίμησα δεόντως μαζί με το εκπληκτικό του soundtrack, οπότε τι πιο λογικό από το να το βάλω και wallpaper. Aυτό πραγματικά το κράτησα καιρό όσο καιρό κράτησε και το κόλλημα με το παιχνίδι.


Μετά από το Exile κόλλησα και με το Aura oπότε νάσου και το νέο desktop που κι αυτό το αντίκριζα για πολύ καιρό στην οθόνη μου.

Ο κόσμος της φαντασίας με ιντριγκάρει, οπότε ιδού και ένα ακόμα αγαπημένο μου wallpaper.


Eνα ακόμα κόλλημα είναι βέβαια και ο κινηματογράφος και για πολύ καιρό αφότου είχα δει τα "Ημερολόγια Μοτοσικλέτας" είχα για wallpaper τον Τσε. Τον αποχωρίστηκα μόνο όταν βαρέθηκα το ασπρόμαυρο φόντο, γιατί το πρόσωπό του θα μπορούσα να το κοιτάζω για πάντα.


Ενα wallpaper στο οποίο πάντα επιστρέφω γιατί κι αυτό μου θυμίζει ταινία και πιο συγκεκριμένα Τζορτζ Λούκας και "Πόλεμο των Αστρων" είναι αυτό με τα αστέρια. Πέρα από το ότι είναι φοβερά ξεκούραστο, κάτι που μοιάζει παράδοξο με το μαύρο του χρώμα, αλλά είναι μια πραγματικότητα, μου δίνει την αίσθηση ότι είμαι ένας από τους πιλότους των επαναστατών και ετοιμάζομαι για την αναμέτρηση με την αυτοκρατορία στη μάχη του Γιάβιν.


Κατά καιρούς είχα βάλει για wallpaper διάφορους κήπους και αυλές, παρτέρια με λουλούδια, παράθυρα με βασιλικό. Το παρακάτω είναι από τα πιο πρόσφατα.


Aγαπημένο θέμα είναι και διάφορα μυστήρια της φύσης, θαύματα ή αρχαίοι πολιτισμοί. Ονειρο ζωής να επισκεφθώ κάποια στιγμή το Περού και τη "Χαμένη Πόλη των Ινκας" και αφού δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω φρόντισα να τη φέρω στο pc μου. Το Machu Picchu υπήρξε ένα από τα wallpaper που ξόδεψα ώρες να το κοιτάζω και να ονειρεύομαι ότι περπατάω ανάμεσα στα χαλάσματα, που βέβαια στο όνειρό μου ήταν μια κανονική πόλη...


Μια φωτογραφία που με είχε εντυπωσιάσει και την έκανα wallpaper ήταν το μάτι που δακρύζει. Τόσο μαγευτική ίριδα, τόσο καθαρά χρώματα δεν χόρταινα να το κοιτάζω. Μέχρι που κάποια στιγμή το δάκρυ δραπέτευσε από την οθόνη και εγκαταστάθηκε στα μάτια μου, οπότε μου ήταν δυσβάσταχτο να το κοιτάζω...


Ενα μεγάλο μου απωθημένο είναι τα αυτοκίνητα Audi. Τα βρίσκω τρομερά σικάτα και αξιόπιστα χωρίς να είναι κραυγαλέα. Είχε ο πατέρας μου πριν πολλά χρόνια ένα Audi που πήγε τελείως άδοξα κι εγώ παρόλο που ήθελα, δεν κατάφερα να αγοράσω ένα αυτοκίνητο της συγκεκριμένης μάρκας. Η μοναδική απόπειρα που είχα κάνει πριν από χρόνια, στέφθηκε από παταγώδη αποτυχία. Είχα βρει ένα τρομερό κομμάτι (μεταχειρισμένο εννοείται γιατί τα οικονομικά μου δεν επέτρεπαν να αγοράσω καινούριο της κατηγορίας του) που το έδιναν και με ευκολίες πληρωμής αλλά όταν πήγα με ένα φίλο μηχανικό να το εξετάσει (ευτυχώς που προνόησα τουλάχιστον) ανακάλυψε πως ήταν "κομμένο". Είχε σκούρο μπλε χρώμα, αλλά το έμπειρο μάτι του διέκρινε μόλις άνοιξε το καπό ίχνη κόκκινης βαφής.

Ετσι, εγκατέλειψα την ιδέα του μεταχειρισμένου Audi για να αγοράσω ένα ολοκαινούριο made in Japan. Για να γίνω κι εγώ ένας αριθμός της αλάνθαστης στατιστικής που θέλει τους Ελληνες να εκθειάζουν τις αρετές των γερμανικών αυτοκινήτων, αλλά τελικά να "βολεύονται" με γιαπωνέζικα. Κι όχι ότι έχω παράπονο από το αυτοκινητάκι μου, παρόλο που πια τα έχει τα χρονάκια του. Είναι πραγματικό "σκυλί", διατηρείται σε πολύ καλή κατάσταση και έχουμε περάσει πολλές ωραίες στιγμές μαζί (πολύ περισσότερες από τις άσχημες). Αλλα το απωθημένο είναι πάντα απωθημένο. Κάτι ανάλογο με την κάψα του Τζίγγερ να φέρει στο "τριφύλλι" τον Μπάγεβιτς, κάτι ανάλογο με τη κάψα του πρίγκιπα να κλείσει την καριέρα του στην ομάδα της καρδιάς του. Εξ ου και το συγκεκριμένο wallpaper...

Και βέβαια εκτός από όοοοολα τα παραπάνω wallpaper υπάρχουν και τα "εποχικά". Δεν νοούνται Χριστούγεννα χωρίς την αντίστοιχη ταπετσαρία στο κομπιούτερ μου. Πέρσι είχα βάλει το παρακάτω. Φέτος θα πρέπει να βρω κάτι διαφορετικό. Το εγκαθιστώ γύρω στα μέσα Δεκέμβρη και το αλλάζω στα μέσα Γενάρη.


Ελπίζω μόνο να κάνει επιτέλους και το στοιχειώδες κρύο, για να ταιριάζει και η ταπετσαρία και να μη μοιάζει η οθόνη του κομπιούτερ σαν Αυστραλός σέρφερ με σκούφο του Αη Βασίλη...


Ντέμη μου, ελπίζω να μην έχεις παράπονο. Αν σε κούρασα με την πολυλογία μου, ας πρόσεχες! Στο είπα και στην αρχή, έπεσες στην περίπτωση!

Προσκαλώ με τη σειρά μου να παίξουν το natassaki, τη xaroylita, τον Alexandros και τον Stepas. Aν δεν μπορείτε να παίξετε, δεν τρέχει τίποτα, μη μου αγχώνεστε. Αν πάλι μπορεί κάποιος άλλος, ευπρόσδεκτος!