"Κιτρινόμαυρες" αφιερώσεις

Ο Ντούσαν στον εαυτό του (αυτοπροσδιορισμός):

Φύσηξε έρωτας ΝΟΤΙΑΣ μέσα στα φύλλα της καρδιάς
και γνώμη αλλάζω και σε σένα επιστρέφω
φύσηξε έρωτας ΝΟΤΙΑΣ και ό,τι έλεγα με μιας
τα αντιστρέφω

Και να 'μαι τώρα πάλι στο καράβι
γι' άλλο ταξίδι μα η διχόνοια με τρομάζει
κι απάνω που 'λεγα η φωτιά δεν ξανα-ανάβει
αν ναυαγήσω κι άλλη μια δε με πειράζει

Φύσηξε έρωτας ΝΟΤΙΑΣ μέσα στα φύλλα της καρδιάς
και γνώμη αλλάζω και το ρίσκο πάλι παίρνω
φύσηξε έρωτας ΝΟΤΙΑΣ απόψε πάω όπου με πας
σε σένα γέρνω

Μαγέψαν την ψυχή μου οι σειρήνες
γι' άλλων εμφύλιων τις μάχες τώρα πάω
ας πάρουνε ό,τι θέλουνε κι εκείνες
εγώ το ξέρω μονάχα εσένα αγαπάω

Φύσηξε έρωτας ΝΟΤΙΑΣ μέσα στα φύλλα της καρδιάς
και γνώμη αλλάζω και το ρίσκο πάλι παίρνω
φύσηξε έρωτας ΝΟΤΙΑΣ απόψε πάω όπου με πας
σε σένα γέρνω

***

Οι Οριτζιναλίστας που δεν γουστάρουν τον Μπάγεβιτς προς την ομάδα της καρδιάς τους:

Αγρίεψε η θάλασσα
μέσα στα μάτια μου
ο κέρμιτ φτάνει
σκατά να μας κάνει
τώρα που αγρίεψε και μένα η καρδιά μου
ο πόνος έρχεται, τρόμος με πιάνει

Μόνη ξανά θα σε αφήσω
τέτοιο χουνέρι πάλι ποτέ
ξέσπασε η μπόρα ξέσπασε

Kανείς δεν θα μπορέσει να τον αντέξει
ο Χατζηχρήστος θα πάρει θέση
είναι ο βάτραχος κατακριτέος
και δεν θα αργήσει να γίνει τέως

μόνη ξανά θα σε αφήσω
τέτοιο χουνέρι πάλι ποτέ
δύο φορές το πέρασα
μόνη ξανά θα σε αφήσω
δεν θα τ΄ αντέξω αυτό ποτέ

μόνη ξανά θα σε αφήσω
δεν θα τ΄ αντέξω αυτό ποτέ

***

Ο Μπάγεβιτς στον Χατζηχρήστο για μια χαμένη αγάπη και μια προσπάθεια επαναπροσέγγισης:

Νύχτα σκοτεινή άδειο το χέρι
ψάχνει να σε βρει και υποφέρει
πού νάσαι εσύ

μια φορά θυμάμαι μ΄ αγαπούσες τώρα χολή
μια φορά θυμάμαι μου μιλούσες τώρα σιωπή

Θέριεψ΄ η φωνή στο δωματιάκι
έδωσες γραμμή βρε Δημητράκη
τόση οργή

μια φορά θυμάμαι μ΄ αγαπούσες τώρα χολή
μια φορά θυμάμαι μου μιλούσες τώρα σιωπή

θάρθω το πρωί να σε φωνάξω
δεν θα φοβηθω και θα σε ψάξω
για ένα φιλί

Μια φορά θυμάμαι μ΄ αγαπούσες τώρα χολή
μια φορά θυμάμαι μου μιλούσες τώρα σιωπή...

***

Οι Ντεμικοί προς τον Νικολαϊδη:

Το πρόσωπό μου στον καθρέφτη με κοιτά
κι αφού δεν κλαίω πώς μπορεί αυτό και κλαίει;
Πιάνω τα μάτια μου μα είναι αυτά στεγνά,
δεν του μιλάω μα για σένανε μου λέει.

Ολοι σ' αγαπάμε τόσο δυνατά,
έφυγες και φέραν ξανά το σατανά
Ολοι σε ζητάνε, όπως σε ζητώ
μες στους εφιάλτες μ' άφησες να ζω.
Ντέμη σ’ αγαπώ.

To πρόσωπο μου στον καθρέφτη με κοιτά,
την λατρεία μου για σένα μου θυμίζει.
Μ' άφησες μόνο μου τούτη τη φορά
κι η ομάδα χωρίς εσένα δεν αξίζει.

Oλοι σ' αγαπάμε τόσο δυνατά,
έφυγες και φέραν ξανά το σατανά
Ολοι σ΄ αγαπάνε, όπως σ΄ αγαπώ,
μες στους εφιάλτες μ' άφησες να ζω.
ΓΥΡΝΑ σου ζητώ...