Ρελαντί

H oυσία είναι μία. Ο Παναθηναϊκός με τον Ζιλμπέρτο είναι άλλη ομάδα. Και όποιος το βλέπει, το βλέπει. Με το που μπήκε μέσα ο Βραζιλιάνος ηρέμησε το παιχνίδι της ομάδας, η κυκλοφορία της μπάλας έγινε καλύτερη, γέμισε το κέντρο. Η τραγωδία είναι πως μέχρι να γίνουν οι πολυπόθητες μεταγραφές, θα υπάρχει ο φόβος ότι χρειάζεσαι οπωσδήποτε τον Ζιλμπέρτο μέσα στο ματς ακόμα κι αν πρόκειται για παιχνίδια τύπου Θρασύβουλου και θα παρακαλάς κι από πάνω να έχει καλή απόδοση. Η αγωνία είναι μήπως έχεις ανάγκη τον Ζιλμπέρτο για να αλλάξει την εικόνα της ομάδας ακόμα και μετά τις μεταγραφές, γιατί ενώ πρέπει να πάρεις τρεις κεντρικούς αμυντικούς για να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο, εσύ προγραμματίζεις να πάρεις μόλις έναν.

Κατά τ΄ άλλα, η ομάδα έκανε μια από αυτές που έχει γίνει της μόδας να χαρακτηρίζονται "επαγγελματικές" νίκες, πήγε στο ρελαντί, και τελικά κέρδισε άνετα, όχι επειδή έπαιξε μεγάλη μπάλα, αλλά επειδή είχε τύχη και της βγήκαν οι φάσεις που δεν έβγαιναν σε προηγούμενα παιχνίδια.

Οι δύο στόπερ ήταν πάλι φόβος και τρόμος αλλά ευτυχώς δεν το πληρώσαμε γιατί ο αντίπαλος δεν δημιούργησε τις προϋποθέσεις. Σπυρόπουλος και Νίλσον ήταν σταθεροί, ο Σαλπιγγίδης ήταν συγκινητικός και παρά το γεγονός ότι δεν σκόραρε έδωσε δύο μπαλιές για γκολ. Ο Ιβανσιτς έπαιξε καλά, αλλά το θέμα είναι ότι δεν παίζει πάντα έτσι.

Ο Πετρόπουλος μεγάλος φορ δεν είναι και δεν ξέρω αν έχει προοπτικές να γίνει. Αυτό που ξέρει όμως το κάνει καλά. Δεν έχει τεχνική αλλά έχει δύναμη και τη χρησιμοποιεί. Το πρώτο του γκολ θύμισε κίνηση σέντερ στο μπάσκετ. Οπως είπε και ο Τεν Κάτε δεν ταλαιπωρεί τη μπάλα και έχει ουσία. Είναι πια γνωστό ότι οι παίκτες που δεν ταλαιπωρούν τη μπάλα είναι οι αγαπημένοι του...
Κατά τ΄ άλλα, ο Νίνης λίγα πράγματα και πάλι, το ίδιο και ο Τζιόλης σε ρηχά νερά ο Γκάμπριελ.


Ευχαριστημένοι από τη νίκη μπορούμε να είμαστε, ενθουσιασμένοι όχι. Στην αρχή το ...έργο έμοιαζε ίδιο με αυτό που παρακολουθήσαμε με Ηρακλή και Εργοτέλη. Γρήγορο γκολ, πολλές χαμένες ευκαιρίες και τελικά λάθη στην άμυνα που στοίχισαν. Ευτυχώς το σημερινό είχε διαφορετικό τέλος. Μην ξεχνάμε βέβαια ότι πρέπει να προσμετρηθεί και η κόπωση από τα συνεχή παιχνίδια Τετάρτη - Κυριακή (Σάββατο). Τώρα τα βλέμματα στρέφονται στο Μιλάνο...

Ανεξάρτητα πάντως από τη νίκη η υπόθεση - τίτλος εξακολουθεί να παραμένει απομακρυσμένη κι ας θεωρείται υπερβολή να ισχυρίζεται κάποιος κάτι τέτοιο ενώ έχουμε διανύσει μόλις το ένα τρίτο του πρωταθλήματος. Και παραμένει απομακρυσμένη όσο καιρό ο γαύρος δεν χάνει βαθμούς. Με τη νίκη στο Καυτανζόγλειο, αλλά και με την εμφάνισή του που ήταν πολύ καλή (άσχετα αν οι γριές ήταν ψόφιες...) έστειλε μήνυμα ότι εξακολουθεί να είναι το φαβορί για τον τίτλο. Στην έδρα του δεν χάνει, δώρα δεν επιστρέφει, άμα αρχίσει να παίζει καλά και εκτός έδρας και να παίρνει αποτελέσματα, ας αρχίσουμε να καλλιεργούμε στο μυαλό μας την πιθανότητα να παλέψουμε για την δεύτερη θέση, φτιάχνοντας ομάδα ικανή να χτυπήσει πρωτάθλημα την επόμενη σεζόν κι αν είναι να έρθει η ανατροπή φέτος καλώς να έρθει.

***

Scratch: Τι καρατιά ήταν αυτή που έριξε ο Πάτσα στον Κατσαμπή! Καραμπινάτη κόκκινη ήταν και όχι δεύτερη κίτρινη.


Scratch 1: Είχε δεν είχε τελικά την έκανε πάλι. Δεν πρόλαβαν να τον αποθεώσουν οι γαύροι κι άρχισαν να τον βρίζουν πάλι. ΜVP, χειροκροτήματα και επευφημίες στο ματς με τον ΠΑΟΚ, "μαλάκα Πάτσα" για την καρατιά και την αποβολή στο ματς με Ηρακλή. Καλά το λέω εγώ ότι είναι ο Βύντρα του γαύρου! Και ο δικός μας τουλάχιστον μόνο με τα νεύρα μας παίζει, δεν σκοτώνει κόσμο (αν και πιστεύω ότι ήταν η κακιά στιγμή, αποκλείεται παίκτης που έχει περάσει τέτοιο προσωπικό λούκι να κάνει τέτοια ενέργεια ηθελημένα).

Scratch 2: Tρία γκολ ο γαύρος και τα τρία με το αριστερό πόδι. Κι εμείς ψάχνουμε τόσο καιρό να βρούμε αριστεροπόδαρο στόπερ...

Scratch 3: Ο Πάμπλο Γκαρσία που κυνηγούσε τον Ντουντού σε όλο το Καραϊσκάκη δεν το πήρε πρέφα ότι ήταν στη Θεσσαλονίκη;

Scratch 4: Αμα δεν κάνει τουλάχιστον ένα σοβαρό τσαφ σε κάθε αγώνα ο Βύντρα δεν μπορεί!



Scratch 5: "Koμμένο" τον είδα τον Φάδερ. Να είναι από την ταλαιπωρία της εγχείρησης, ή μπας και έκανε κανα δακτύλιο στομάχου και μας γίνει φιγουρίνι σε λίγους μήνες; Οχι τίποτα άλλο, αλλά τον συνήθισα και μου αρέσει large!


Scratch 6: Aποθεωτική υποδοχή λέει γνώρισε ο πρίγκιψ στο Ηράκλειο κατά την άφιξη της αποστολής της ΑΕΚ. Ετσι είναι. Στο μήνα του μέλιτος έχουμε γέλια και χαρές. Στα διαζύγια πέφτουνε τα "μπουκέτα".


Scratch 7: Tι είχες Μιχάλη (Κωνσταντίνου), τι είχα πάντα! Αστοχία. Δεν φτάνει που του πήρε δυο φορές το μέλος τη μπουκιά μέσα από το στόμα, αστόχησε και στις άλλες τρεις. Τη μια βαράει σουτ, στέλνει τη μπάλα στο δοκάρι, την άλλη πάνει κεφαλιά, έξω η μπάλα. Την τρίτη πιάνει άλλη κεφαλιά, ξανά μανα έξω η μπάλα. Τα ίδια μια ζωή. Λες και τη βρίσκει να αστοχεί. Μου θύμισε και παλιό ανεκδοτάκι.*



Scratch 8: Να μην έχουν παράπονο οι γριές που χάλασε η γιορτή που ετοίμαζαν για τα 100 χρόνια τους. Την έκαναν την γιορτή μία εβδομάδα νωρίτερα. Στη Νέα Σμύρνη με τον Πανιώνιο του Τάκη Λεμονή. Γι΄ αυτό είχαν τώρα την πολυτέλεια και κάαααθισαν...

Scratch 9: Tης κακομοίρας στις Σέρρες. Τους έσφαξε τους Πανσερραϊκούς ο Γερμανάκος. Ακυρώνει κανονικό γκολ του Μπανγκουρά, αφήνει μέσα τον Ριέρα που αλώνιζε και μοίραζε κλοτσιές και δεν τους δίνει και πέναλτι σε χέρι του Λόπες.





* ΑΝΕΚΔΟΤΑΚΙ ΕΧTRA: Eίναι το λιοντάρι στη ζούγκλα και αράζει... Ξάφνου σκάει μπροστά του ο λαγός με μια τεράστια κοτρώνα... Πάει πιο δίπλα πάνω σε ένα κομμένο κορμό δέντρου σηκώνει π***α και @@ και τα ακουμπάει μαλακά στον κορμό. Μετά, σηκώνει την πέτρα την αφήνει να πέσει κι αναφωνεί: "Πω πω καύλα!..."
Τον βλέπει το λιοντάρι και τα χάνει... Την επόμενη μέρα η ίδια ιστορία και την επόμενη και την μεθεπόμενη κ.ο.κ.
Βλέποντας το λιοντάρι την ηδονή του λαγού όλες αυτές τις μέρες άρχισε να ιντριγκάρεται και σκέφτεται να το δοκιμάσει...
Την επόμενη μέρα, να σου πάλι ο λαγός με την κοτρώνα...
"Καλημέρα", του λέει το λιοντάρι. "Καλημέρα" απαντάει κι ο λαγός.
"Ρε λαγέ, σε βλέπω τόσες μέρες ρε φίλε που γουστάρεις και θέλω να το δοκιμάσω κι εγώ. Για πες πώς το κάνεις;"
"Να", λέει ο λαγός, "είναι απλό: τα σηκώνεις τα βάζεις στον κορμό σηκώνεις την πέτρα και την αφήνεις".
Παίρνει το λιοντάρι την καραπ*****κλάρα του, την βάζει στον κορμό, σηκώνει την πέτρα, την αφήνει, πέφτει και όπως πέφτει τα διαλύει όλα. Φεύγει το ένα @χίδι από δώ τ' άλλο από κει και του κάνει την π**** ταραμοσαλάτα...
Ουρλιάζει από τον πόνο το λιοντάρι και με πνιχτή φωνή λέει του λαγού: "Καλά, ρε μαλάκα λαγέ, πού την είδες την καύλα;"
Κι ο λαγός: "Η καύλα είναι ν΄ αστοχείς..."