Mέρες οργής...

Οταν πριν από περίπου δυόμισι μήνες έγινε το μεγάλο "μπαμ" με την απόκτηση του Τζιμπρίλ Σισέ και όλοι οι οπαδοί του Παναθηναϊκού είχαν απογειωθεί με την μεγάλη μεταγραφή, προσπαθώντας να κρατήσω την ψυχραιμία μου και να μην επιτρέψω στον εαυτό μου να ενθουσιαστεί, έγραφα εδώ πως:

Ο Παναθηναϊκός με τον Σισέ ανεβαίνει επίπεδο, αλλά μεγαλώνουν και οι ...φουρτούνες του. Και είναι ένα μεγάλο ερωτηματικό αν ο Πατέρας που ξέρει από καράβια, θα αποδειχτεί καλός καπετάνιος.

Kαι ακόμα πως:


Ο Σισέ δεν "καλεί" απλώς τον Παναθηναϊκό να αλλάξει επίπεδο αγωνιστικό. Τον καλεί να αλλάξει ιδιοσυγκρασία και να δοκιμάσει τα όριά του. Αντέχει την υπέρβαση που έκανε; Μπορεί αυτή η υπέρβαση να είναι ομαλή και αναίμακτη;

Kαι να σκεφτεί κανείς πως η μεγάλη μου έγνοια τότε ήταν κυρίως το πώς ο Παναθηναϊκός θα καταφέρει να διατηρήσει τις ισορροπίες μεταξύ του Σισέ και των υπόλοιπων ποδοσφαιριστών της ομάδας. Επειδή το μεγάλο συμβόλαιο του Γάλλου θα δημιουργούσε ενδεχομένως τριβές με τους υπόλοιπους παίκτες λόγω των οικονομικών διαφορών, αλλά και επειδή κάποιοι μπορεί να "στράβωναν" αν ο Γάλλος τύγχανε ειδικής μεταχείρισης.

Τότε, δεν μπορούσα να φανταστώ πως τα πρώτα προβλήματα που θα προκύψουν θα είναι εντελώς διαφορετικής υφής. Γιατί βέβαια, δεν μπορούσα να διανοηθώ πως:

α) Ο Παναθηναϊκός αποφάσισε να αποκτήσει έναν σπουδαίο ποδοσφαιριστή με συγκεκριμένα αγωνιστικά χαρακτηριστικά, χωρίς να έχει μελετήσει παράλληλα τον τρόπο με τον οποίο θα τον αξιοποιήσει. Χωρίς δηλαδή, να έχει σιγουρευτεί πως υπάρχει (κι αν δεν υπάρχει να κινηθεί για την απόκτησή του...) εκείνος ο παίκτης που θα μπορεί να τον τροφοδοτήσει, έτσι ώστε αυτό το "υπερ-όπλο" να λειτουργήσει αποτελεσματικά.

β) Στην Ελλάδα της παρακμής, του φθόνου και των χρόνιων συμπλεγμάτων θα έφτανε η στιγμή που θα απαξιωθεί ακόμα και ένας παίκτης του διαμετρήματος του Γάλλου άσου.

* Είτε από τον Τύπο που, άλλοτε τον συμβούλευε να αλλάξει ...τρόπο παιχνιδιού, άλλοτε τον ...προέτρεπε να αρχίσει βιντεοθεραπεία, προκειμένου να διδαχθεί την θέση από τον Βρύζα (!) και άλλοτε προέβλεπε πως θα ...παιανίσει το άγημα στην περίπτωση που καταφέρει να κάνει κάποιες από τις περυσινές ...περίτεχνες ενέργειες του Μάντζιου στο Τσάμπιονς Λιγκ, χωρίς να ...μπουρδουκλωθεί.

* Είτε από κάποιους ανεγκέφαλους (ή στημένους;) ρατσιστές οπαδούς, που αδυνατούν να αναγνωρίσουν την αξία γιατί ποτέ στη ζωή τους δεν έμαθαν τι σημαίνει αξία. Από κάποιους
που ακόμα κι αν δυσκολεύονται να παραδεχτούν την μεγάλη κλάση του, όφειλαν αν μη τι άλλο, να υποκλιθούν στο ψυχικό σθένος ενός ανθρώπου που επανήλθε (σε υψηλότατο μάλιστα επίπεδο) μετά από δύο σοβαρότατους τραυματισμούς που θα είχαν καταβάλλει οποιονδήποτε άλλο.

Τα μέχρι τώρα σημάδια δείχνουν πως ο Παναθηναϊκός δεν τα πάει καθόλου καλά στη διαχείριση του "μεγέθους Σισέ".

κι αν για τα γραφόμενα στον Τύπο δεν μπορεί να κάνει το παραμικρό, αφού όσες επεμβάσεις κι αν επιχειρήσει, αυτός θα συνεχίσει στο δρόμο που έχει χαράξει...

κι αν για τον αποκλεισμό από το Τσάμπιονς Λιγκ που ήταν για τον Γάλλο ένα "παράθυρο" (που πλέον "σφράγισε"...) για την κλήση του στην Εθνική Γαλλίας, δεν φέρει η ίδια ακέραιη την ευθύνη (γιατί, κακά τα ψέμματα, ο αποκλεισμός μπορούσε να έρθει, ακόμα και με στόπερ κλάσης...)

ΥΠΑΡΧΟΥΝ πράγματα τα οποία όφειλε να προβλέψει και να τους δώσει διαφορετική κατεύθυνση και άλλα τα οποία δεν μπορούσε μεν να προβλέψει, αλλά όφειλε να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις που θα εξασφάλιζαν τη μη επανάληψή τους.

Γιατί μπορεί για το σκληρό φάουλ του Σισέ στον αγώνα ρεβάνς με την Ατλέτικο να ευθύνεται ο εκνευρισμός του Γάλλου, αλλά αυτός ο εκνευρισμός οφείλεται στον τρόπο που αγωνίζεται η ομάδα. Κι αυτό η διοίκηση (και η τεχνική ηγεσία) όχι μόνο δεν το προέβλεψε, αλλά δεν κατάφερε ούτε να το διορθώσει, όταν της ...προέκυψε! Με αποτέλεσμα να έρθει η καμπάνα των τριών αγωνιστικών που θα στερήσει από τον Σισέ μετά από το Τσάμπιονς Λιγκ ΚΑΙ το μισό Europa League. To απόλυτο ξενέρωμα για έναν ποδοσφαιριστή που σαφώς δεν ήρθε στην Ελλάδα μόνο για να αγωνίζεται στα χωράφια της Σούπερ Λίγκα (με σημαντικότερο χωράφι την έδρα της ομάδας).

Και γιατί μπορεί να μην ήταν δυνατόν να προβλέψει τα ρατσιστικά συνθήματα που έβγαλαν εκτός εαυτού τον Γάλλο, αλλά σαφώς μπορούσε να κινήσει τις διαδικασίες εκείνες που θα εξασφάλιζαν πως δεν θα ξανακουστούν τέτοια συνθήματα εις βάρος του.

Θα προχωρήσω ακόμα περισσότερο κι ας μοιάζει με μετά Χριστόν προφητεία. Οταν άκουσα πως στα δύο φιλικά παιχνίδια θα πάρει μέρος ο Σισέ απόρησα. Γιατί δεν μπορούσα να καταλάβω τη χρησιμότητα της παρουσίας του, σε μια 11άδα που, απόντων των βασικών θα αποτελείτο κατά τον πλείστον από αναπληρωματικούς και παίκτες της Golden Team. Αλλά έστω ότι με αυτό τον τρόπο (με την παρουσία δηλαδή του μεγαλύτερου αστεριού του) ήθελε ο σύλλογος να "τιμήσει" τις ομάδες με τις οποίες θα έδινε τα φιλικά παιχνίδια (Κέρκυρα, Ολυμπιακό Βόλου). Αν και κρίνοντας από τον γενικότερο προγραμματισμό του συλλόγου, είναι σχεδόν αδύνατο να "τσεκάρισε" από πριν έστω αυτόν τον αγωνιστικό χώρο, όπου θα έστελνε να παίξει το πιο ακριβό περιουσιακό στοιχείο της ομάδας.

Εστω λοιπόν ότι ήθελε να τιμήσει τον αντίπαλο. Οταν έγιναν γνωστά (γιατί έγιναν γνωστά...) τα επεισόδια που συνέβησαν τρεις ημέρες πριν, στον φιλικό αγώνα του Ολυμπιακού Βόλου με τον Αρη, δεν χτύπησε κανένα καμπανάκι στους υπεύθυνους; Δεν διανοήθηκαν ότι μπορεί να συμβούν ανάλογα επεισόδια και σ΄αυτό το φιλικό; Οταν μάλιστα το αντίπαλο σωματείο έχει το όνομα (μήπως και τη χάρη;) του μεγαλύτερου διαχρονικά αντιπάλου του Παναθηναϊκού στον ελληνικό ποδοσφαιρικό χώρο, άρα και οπαδούς που υποστηρίζουν την συγκεκριμένη ομάδα; Και τι έκανε για να εξασφαλίσει ότι δεν πρόκειται να συμβούν ανάλογα παρατράγουδα;

Και αφού προφανώς (όπως φαίνεται εκ του αποτελέσματος) δεν έκανε τίποτα, πώς ακριβώς σκοπεύει να αντιμετωπίσει την κατάσταση τώρα; Τώρα που έχει έναν ποδοσφαιριστή έξαλλο με όσα συνέβησαν, έντονα προβληματισμένο για το ποδοσφαιρικό του μέλλον στην Ελλάδα και διατεθειμένο να φτάσει ο ίδιος με προσωπικές δικαστικές ενέργειες στα άκρα;

Πώς ακριβώς σκοπεύει να δείξει στον Σισέ ότι έλαβε πολύ σοβαρά υπόψιν της τις δύσκολες στιγμές που πέρασε ο ποδοσφαιριστής στον Βόλο και να τον προστατέψει από ανάλογες συμπεριφορές εις βάρος του στο μέλλον; Πώς ακριβώς σκοπεύει να τον "κερδίσει";

Γιατί βέβαια, είναι ξεκάθαρο πως, αν δεν υπάρξει καταγγελία του επεισοδίου στην ιδιαίτερα ευαίσθητη και αυστηρή σε θέματα ρατσισμού ΟΥΕΦΑ που θα επιφέρει παραδειγματική τιμωρία των ενόχων, τέτοια επεισόδια θα επαναληφθούν.

Και τότε ο Παναθηναϊκός κινδυνεύει να έχει είτε έναν πρόωρα ξενερωμένο από τους πρώτους μόλις μήνες της ισχύος του τριετούς συμβολαίου του, ποδοσφαιριστή, με ό,τι αυτό συνεπάγεται ή (το πιθανότερο) έναν ποδοσφαιριστή που θα θελήσει να σπάσει αυτό το συμβόλαιο, επικαλούμενος ΣΟΒΑΡΟΤΑΤΟ λόγο, όπως είναι τα ρατσιστικά συνθήματα εναντίον του.

Αμα λοιπόν καταφέρουμε να διώξουμε και τον Σισέ, είμαστε άξιοι της μοίρας μας...

Οσο γι' αυτούς τους ηλίθιους - έως εγκάθετους... - που τον προκάλεσαν με τα απαράδεκτα ρατσιστικά συνθήματα, παραθέτω απλώς τα σχόλια του squarelogic, σε αυτό αλλά και σε άλλο blog που τα λένε όλα:

Και ναι, μιλάμε για τον απίστευτο κομπλεξισμό κάποιων ανύπαρκτων μετριοτήτων,απ΄ τα εκατομύρια που διαβιούν λάθρα στην χώρα της λαμογιάς και του "κονέ" δίχως να προσφέρουν τίποτε στην κοινωνία,και που συστηματικά επιθυμούν να υποβαθμίσουν οποιονδήποτε ξεφεύγει απ το δικό τους ανύπαρκτο επίπεδο... Ανεγκέφαλες αμοιβάδες!

Η τιμωρία των ηλιθίων θα είναι να βλέπουν εφεξής μόνο παίκτες τύπου Πάμπλο Γκαρσία ή Ρικάρντο Σόουζα... αλλά πότε οι μάζες των οπαδών ενδιαφέρθηκαν πραγματικά για το ποδόσφαιρο;

Scratch: Δεν ξεχνάω, εννοείται, ανάλογες ντροπιαστικές εκδηλώσεις των υπόλοιπων ομάδων, ακόμα και της δικής μου πρόσφατα στο μπάσκετ εναντίον του Σχορτσιανίτη. Ούτε μπορούν να μπουν στη ζυγαριά αυτές οι εκδηλώσεις, ανάλογα με το μεγάλο ή το λιγότερο μεγάλο όνομα ενός αθλητή, αφού είναι ΟΛΕΣ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ ΚΑΤΑΚΡΙΤΕΕΣ. Αλλά αποκτά ιδιαίτερη σημασία το γεγονός, από την άποψη πως ζούμε σε μια χώρα που οι πολίτες της έχουν κάνει εθνικό τους σπορ την απαξίωση και ισοπέδωση των πάντων. Μιας χώρας που δεν υπολογίζει αξίες, οι οποίες έχουν αναγνωριστεί πολύ πιο μακριά και από πολύ περισσότερο πληθυσμό, από αυτόν που αποτελεί τον δικό μας μίζερο μικρόκοσμο. Και είναι πραγματικά αποκαρδιωτικό να το διαπιστώνεις ξανά και ξανά σε κάθε ευκαιρία, ότι δεν μας απασχολεί πώς θα γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι, αλλά το πώς θα αποκαθηλώσουμε από το βάθρο τους, τους πραγματικά ικανούς. Ετσι ώστε να μην υπάρχει πια τίποτα να μας θυμίζει την δική μας μετριότητα...