Φαιδρότητες...

Κι εκεί που ετοιμαζόμασταν επιτέλους να χαρούμε με το ξέσπασμα της ομάδας, λίγες μόλις ημέρες μετά το σοκ της ήττας από την Κοπεγχάγη και παραμονές της διακοπής για τους αγώνες της Εθνικής (που όλοι πια έχουμε εμπεδώσει ότι δεν συμφέρει να χάνεις, γιατί σέρνεται η μουρμούρα και παραμένει το κακό κλίμα για ένα ολόκληρο 15νθήμερο), έρχεται η ...πρόθεση παραίτησης του Νιόπλια και η μετέπειτα ανάκλησή της για να κλέψει την παράσταση.

Λυπάμαι, αλλά αυτά τα πράγματα είναι φαιδρά. Αντιλαμβάνομαι την πίεση που αισθάνεται ο Νιόπλιας με όσα έχουν συμβεί τον τελευταίο καιρό και την στοχοποίηση που έχει δεχτεί για τα αποτελέσματα της ομάδας (όχι άδικα εδώ που τα λέμε με την εικόνα που παρουσιάζει η ομάδα κι ας συνυπολογίζουμε και τα ελαφρυντικά που πράγματι έχει...), αλλά δεν είναι δυνατόν να βγαίνει στη συνέντευξη Τύπου και να μιλά για πρόθεση παραίτησης και να την ανακαλεί μετά από μία ώρα.

Αν σκοπεύει να παραιτηθεί, δεν λέει κουβέντα δημοσίως, αλλά πάει και βρίσκει τον πρόεδρο και συζητά μαζί του. Και μη μου πει κανείς ότι αυτό το έκανε για να "εκβιάσει" ή να "εκμαιεύσει" (ό,τι ρήμα θέλετε χρησιμοποιήστε), την δημόσια στήριξη της διοίκησης, γιατί το μόνο που κατάφερε να κάνει είναι να δημοσιοποιήσει την απέραντη ανασφάλειά του, μπροστά σε όλο τον κόσμο.

Κι όταν ένας προπονητής που έχει αναλάβει το κοουτσάρισμα και την διαχείριση μιας ομάδας που κάνει πρωταθλητισμό, παρουσιάζεται τόσο ανασφαλής και τόσο συναισθηματικά ευάλωτος, έχω κάθε δικαίωμα να θεωρώ, εγώ ο οπαδός, πως αυτός ο προπονητής δεν μπορεί να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις της ομάδας μου. Είναι τόσο απλό.

Οσο για την ...ανάκληση της παραίτησης, αυτή κι αν αγγίζει τα όρια της γελοιότητας.

Δεν έχω το παραμικρό πρόβλημα να στηρίξω τον προπονητή Νιόπλια που στην πλειοψηφία των οπαδών του Παναθηναϊκού θεωρώ ότι είναι εξαιρετικά συμπαθής. Κι αν τον γνώριζα προσωπικά δεν θα είχα κανένα πρόβλημα να σταθώ δίπλα του να μου πει τον πόνο του για όσα περνάει αυτό τον καιρό, να τον συμπονέσω και να τον παρηγορήσω κιόλας. Αλλά αυτά μόνο σε ανθρώπινο επίπεδο.

Σε προπονητικό επίπεδο οφείλει να θυμάται ότι είναι προπονητής μιας ομάδας που κάνει πρωταθλητισμό, πως διαχειρίζεται ένα πανάκριβο ρόστερ και πως έχει προσληφθεί με αποκλειστικό στόχο να πάρει το πρωτάθλημα και να έχει διακρίσεις στην Ευρώπη (αυτές ήδη τις ...θάψαμε, αλλά αυτό είναι θέμα άλλης συζήτησης).

Και αφού έχει αναλάβει αυτή την υποχρέωση και έχει πάρει και αυτό το ρίσκο οφείλει να είναι σε θέση να ανταποκριθεί. Διαφορετικά ας παραιτηθεί, αλλά ας το κάνει κανονικά, όχι ανακαλώντας την παραίτησή του λίγο μετά την ανακοίνωση της πρόθεσής του.

Και για να μην τρελαθούμε κιόλας, ποια ακριβώς ήταν η πίεση που δέχτηκε ο Νιόπλιας; Εχει την παραμικρή σχέση με τον πόλεμο που είχε δεχθεί ο Τεν Κάτε; Εχει καμιά σχέση με την πίεση που είχε δεχθεί ο Σάντος που έμεινε τρία παιχνίδια και στο τελευταίο μάλιστα δεν τον άφηναν ούτε να φύγει από το γήπεδο; ΄Η έχει καμία σχέση με την πίεση που δέχτηκε ο Μαλεζάνι που έβλεπε μέχρι και στις εφημερίδες αεροπλάνα και τίτλους να του εύχονται στα ιταλικά "καλό ταξίδι";

Ετσι είναι Νικολάκη μας. Είσαι καλός, είσαι χρυσός, εγώ δεν αμφιβάλλω ούτε για το ήθος σου, ούτε για τον χαρακτήρα σου, αλλά ούτε και για τις γνώσεις σου πάνω στο ποδόσφαιρο. Μπορώ να δεχτώ ότι έχεις και το ελαφρυντικό της απειρίας και της έλλειψης παραστάσεων από μεγάλες ομάδες. Αν όμως υπάρχει έλλειμμα αντοχών στην πίεση που απαιτεί αυτή η θέση έχουμε πρόβλημα. Πολύ μεγαλύτερο από το να μην έχει βρει ακόμα τον δρόμο της ομάδα ή να έχει φέρει δυο - τρία αρνητικά αποτελέσματα. Ο προπονητής πρέπει να έχει ηρεμία για να μεταδίδει ηρεμία στους ποδοσφαιριστές του, όποια κι αν είναι η δική του ψυχολογική κατάσταση. Αν δεν μπορεί να λειτουργήσει έτσι κι αν η συναισθηματική του κατάσταση επηρρεάζει τη δουλειά του, τότε ίσως θα πρέπει να επιλέξει να γίνει προπονητής μιας ομάδας που θα έχει λιγότερη πίεση.

Το ενδεχόμενο να ήταν στημένη όλη αυτή η ...παράσταση από τον ίδιο και την διοίκηση για να περάσει στον Τύπο και τον κόσμο η στήριξη προς το πρόσωπο του Νιόπλια δεν θέλω να το σκέφτομαι καν. Γιατί τότε έχουμε ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα από αυτό που νομίζουμε.

Εν πάση περιπτώσει, από την στιγμή που ο Νιόπλιας έχει την στήριξη της διοίκησης, εννοείται ότι κι εμείς τον στηρίζουμε και στεκόμαστε στο πλευρό του. Ας φροντίσει όμως κι ο ίδιος να αυξήσει τις αντοχές του. Γιατί εμείς μπορεί να τον στηρίξουμε, αλλά στον Τύπο μπορεί να ξαναδεί δημοσιεύματα που θα διαταράξουν τον ...ψυχισμό του και αλίμονο αν επηρρεαστεί και πάλι.













Και αφού ξεκαθαρίσαμε το θέμα Νιόπλια ας πάμε και στα αγωνιστικά. ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΜΠΑΛΑ! Για ένα ημίχρονο βέβαια, γιατί στο δεύτερο είτε θυμηθήκανε τον κακό τους εαυτό είτε κλατάρανε από έλλειψη δυνάμεων. Στο πρώτο μέρος πάντως ευχαριστηθήκαμε ποδόσφαιρο. Τρεξίματα, εκρηκτικότητα, συνοχή στις γραμμές, συνδυασμοί. Πού ήταν όλα αυτά τόσο καιρό; Μίλησε ο ποδοσφαιρικός εγωισμός των παικτών; Βοήθησε (που σίγουρα βοήθησε) το γεγονός ότι ο Εργοτέλης άφηνε ανοικτούς χώρους και μπόρεσε να κινηθεί σωστά η ομάδα μας (που ως γνωστόν το πρόβλημα το έχει κυρίως απέναντι στις κλειστές άμυνες); Βρέθηκαν την ίδια αγωνιστική σε καλή ημέρα όλοι οι παίκτες ταυτόχρονα; Επαιξε ρόλο το γεγονός ότι πολλοί παίκτες πατούσαν σήμερα περιοχή και έτσι το έργο της ομάδας έγινε ευκολότερο; ΄Η μήπως έπαιξε ρόλο το ανέβασμα της απόδοσης του Κατσουράνη;

Για τον Κατσουράνη ειδικά θέλω να πω δυο - τρία πράγματα. Σε προηγούμενο ποστ τον αποκάλεσα "πρώην ποδοσφαιριστή" λόγω της έλλειψης διάθεσης που έδειχνε για να παίξει μπάλα. Σε ευχαριστώ πολύ Κώστα που με διέψευσες σήμερα. Και θα χαρώ αφάνταστα αν καταφέρνεις να με διαψεύδεις σε κάθε αγωνιστική. Γιατί για την ποιότητα και την ποδοσφαιρική σου ευφυία δεν αμφέβαλα ποτέ (και αυτό επίσης το έχω γράψει). Είδες λοιπόν πόσο πολύ ανεβαίνει η ομάδα αν αποφασίσεις να της προσφέρεις αυτά τα ποιοτικά και τεχνικά στοιχεία που διαθέτεις; Γιατί ρε γαμώτο δεν το κάνεις συχνότερα;

Ο Κατσουράνης λοιπόν με τις τρεις ασίστ και το ένα προσωπικό γκολ μας έδειξε τι μπορεί να κάνει όταν θέλει. Να ελπίζουμε ότι δεν ήταν έλλειψη διάθεσης, αλλά έλλειψη αντοχών; Και ότι η παρουσία του Εμπεν θα τον βοηθήσει να είναι έτσι κάθε εβδομάδα; Ας το ελπίσουμε.



Πολύ καλός και με ιδιαίτερη διάθεση για τρέξιμο ο Λέτο, ήταν πολύ ορεξάτος στο πρώτο μέρος, αντίθετα ο Γκαρσία ήταν γενικά απογοητευτικός, ενώ αδυνατεί να τελειώσει τις φάσεις.

Ο Καραγκούνης είχε διάθεση, αγωνιστικότητα και τρεξίματα, τουλάχιστον φάνηκε να έχει περισσότερα από όσα είχε ο Νίνης την τελευταία φορά που αγωνίστηκε.

Ο Σπυρόπουλος είχε προβλήματα ανασταλτικά με τον Λεάλ, αλλά έβαλε το γκολ που άνοιξε το δρόμο για τη νίκη. Βγήκε και σαν κρυφός φορ, έβαλε και το γκολ με το δεξί, οπότε του συγχωρούμε τα αμυντικά του παρατράγουδα (για το συγκεκριμένο παιχνίδι μόνο, εννοείται, γιατί σε γενικές γραμμές υπάρχει πρόβλημα).

Ο Μπουμσόνγκ τα έκανε πάλι τα τσαφ του, ο Τζόρβας εξακολουθεί να είναι ασταθής, ο Μαρίνος δεν πατάει καλά, ας ελπίσουμε ότι κάποια πράγματα θα διορθωθούν με τη διακοπή.

Εκείνος που δεν έχει ανάγκη την διακοπή και ίσως να του κάνει και κακό, αφού θα ανακόψει τον ρυθμό του, είναι ο τεράστιος ΤΖΙΜΠΡΙΛΑΡΟΣ που εξακολουθεί να είναι το ίδιο ζεστός εδώ και 4 αγωνιστικές (την πρώτη δεν έπαιξε). Μακάρι να είχαμε κι άλλους παίκτες σαν αυτόν.

Τώρα στη διάρκεια της διακοπής θα υπάρχει η ευκαιρία να δουλέψει η ομάδα πάνω στη φυσική κατάσταση, αν και δεν θα έχει στη διάθεσή της τους διεθνείς. Μέσα σε ένα μήνα παίζουμε όλη τη χρονιά σε Ελλάδα (τρία κολλητά ντέρμπι με ΠΑΟΚ, ΑΕΚ και ακατονόμαστο) και Ευρώπη (τα δύο ματς με Ρούμπιν Καζάν) και ας ελπίσουμε να πάνε όλα καλά.

Ο ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΣ

Ο ΚΟΣΜΟΣ

ΤΟ ΠΑΝΟ

ΟΙ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣΜΟΙ

(Εχουμε άφιξη πελαργού στο Σπυροπουλέικο;)

***

Στο ντερμπάκι της ημέρας τώρα είχαμε επικράτηση του Αρη μέσα στην Τούμπα μετά από 12 ολόκληρα χρόνια. Το παιχνίδι δεν ήταν για πολλά - πολλά, αλλά ο Αρης ήταν καλύτερος και κέρδισε δίκαια. Υπάρχει λέει ένα πέναλτι που θα μπορούσε να δοθεί στον Βιεϊρίνια, αλλά δεν το είδα, οπότε δεν έχω γνώμη. Εκείνο που είδα είναι ότι ο Κούπερ το πήγαινε το παιχνίδι υπομονετικά και ο Χαβίτο χτύπησε την κατάλληλη στιγμή (ποιος θα το πίστευε... - ούτε οι αρειανοί νομίζω). Ο Δερμιτζάκης τώρα έκανε ό,τι μπορούσε αλλά αυτό που μπορούσε δεν ήταν αρκετό. Oι μισοί τον κράζουνε γιατί έβγαλε τον Βιτόλο, οι άλλοι μισοί τον κράζουνε γιατί δεν είχε λέει τα κότσια να βγάλει τον Γκαρσία που σερνότανε, άλλοι λένε ότι ρισκάρισε, άλλοι λένε ότι απλά δεν του βγήκε τίποτα στο ματς. Ηρθε και η πατατιά του Τσιρίλο - μιλάμε για iq αμοιβάδας που έχει πάθει μαλάκυνση (κοπιράιτ Στέλιος Μαρκάκης) - και ήρθε και έδεσε το γλυκό. Πάντως δικαιολογία λόγω του ευρωπαϊκού παιχνιδιού δεν ευσταθεί, γιατί ο Αρης είχε ΚΑΙ παιχνίδι ΚΑΙ ταξίδι. Μάλλον θα πρέπει να διορθωθούν πολλά στην ομάδα του Ζαγόρ που ήδη ανακαλεί την δήλωσή του περί πρωταθλήματος (πολλές ...ανακλήσεις είχαμε σήμερα) και θέτει λέει τους παίκτες του προ των ευθυνών τους. Τον Δερμιτζάκη δεν ξέρω πού θα τον θέσει, μπορεί και μπροστά στη ...λαιμητόμο. Ο Αρης πάντως όσο περνάει ο καιρός μου αρέσει. Ο δε Κούπερ ακόμα περισσότερο...

ΟΙ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣΜΟΙ

Ο "ΠΡΩΤΟΜΑΣΤΟΡΑΣ"

Η "ΜΝΗΜΗ"

Στην ΑΕΚ τώρα "κλήρωσε". Χιμένεθ, ο εκλεκτός. Ας του ευχηθούμε πάντως του ανθρώπου καλή τύχη με το "τρελοκομείο" που πάει να μπλέξει. Κρίμα που χάθηκε η ευκαιρία να ξαναδούμε τον Πάολο Σόουζα. Μάλλον καλύτερα όμως γιατί με τον χαμό που γίνεται στην ΑΕΚ, χαμένος θα πήγαινε (άσε που δεν ενδείκνυται για να βγάζει ομάδες από τέτοιες καταστάσεις...).