H άμυνα του βασιλιά*

Εν αρχή ην η άμυνα. Κι ο μπασκετικός Παναθηναϊκός το γνωρίζει πολύ καλά. Εχω όμως την εντύπωση ότι φέτος μπορεί και να ξεπεράσει τον εαυτό του. Αν τα πρώτα δείγματα προδιαθέτουν για το τι θα ακολουθήσει, η άμυνά του θα πρέπει να είναι γρανιτένια. Και όχι μόνο αυτό, αλλά υπάρχουν στιγμές που η ομάδα σου δίνει την εντύπωση ότι παίζει με ...παίκτη παραπάνω στην άμυνα.

Το παιχνίδι με τους Ρώσους ήταν το πρώτο σοβαρό τεστ και ο Παναθηναϊκός το ξεπέρασε με επιτυχία. Βέβαια, δεν θα πρέπει κανείς να παραγνωρίσει ότι η ΤΣΣΚΑ είχε σημαντικότατες απουσίες όπως των Κριάπα και του Σίσκα. Και είναι παραπάνω από σίγουρο ότι αυτός που πρέπει δεν θα το παραγνωρίσει (in Zots we trust).




Η ομάδα ζορίστηκε στο πρώτο ημίχρονο, δεν έμπαιναν και τα σουτ, αλλά μετά ήρθε το φανταστικό τρίτο δεκάλεπτο βγαλμένο από την εποχή του triple crown. Και μαζί ένας Μάριτς που ο Ομπράντοβιτς τον έριξε στη μάχη στο δεύτερο ημίχρονο. Με ενέργεια, με ριμπάουντ, με δύναμη.




Ο Σάτο τεράστιος! Ο,τι και να πει κανείς είναι λίγο. Βρήκαμε τη λύση στη θέση 3 που μας πονούσε.

Ο Διαμαντίδης ο παλιός καλός Διαμαντίδης, ο Ντρου από τους κορυφαίους (τι τρίποντο έβαλε από τα εφτάμισι μέτρα!), η τριάδα Νίκολας - Διαμαντίδης - Σάτο ζωγραφίζει, η ρακέτα σε ψηλά στάνταρντς, τα ριμπάουντ που ήταν για μας πραγματικά σκουπίδια (γεια σου ρε Βίδα!) φέτος δεν σνομπάρονται, αλλά μαζεύονται ευλαβικά και γενικά υπάρχουν παίκτες που δείχνουν πως μπορούν να δώσουν λύσεις ανά πάσα στιγμή.

Βαθμολογικά επίσης είμαστε σε πολύ καλό δρόμο για την πρωτιά, αφού έχουμε πάρει προβάδισμα.

Θα μου πεις, δεν υπάρχει ούτε ένας αδύναμος κρίκος; Υπάρχει. Οταν βγαίνει ο Μήτσος, το χάος. Μπορούμε να αρπάξουμε σερί στο πιτς φυτίλι. Κάτι πρέπει να γίνει εδώ. Ελπίζω να έχουν γνώση οι φύλακες...

Οχι τίποτα άλλο, αλλά ο Διαμαντίδης δεν είναι δυνατόν να παίζει 35 λεπτά σε κάθε αγώνα. Είπαμε 3D, αλλά δεν θα τον ξεκάνουμε κιόλας! Γιατί ο Μήτσος φέτος έχει κι άλλες υποχρεώσεις.

***

Την ίδια ώρα στο απέναντι ...μαγαζί οι γαύροι αρχίζουν να συνειδητοποιούν τι περνούσαμε κάθε φορά που ο V-Span έπαιρνε τη μπάλα, έβαζε το κεφάλι κάτω ξεχνούσε τα συστήματα και επιχειρούσε εκείνα τα αυτοκτονικά άστοχα τρίποντα, ή έδινε πάσα στο πουθενά. Το μπινελίκι που ρίχναμε εμείς, είναι βέβαιο ότι θα το ρίχνουν τώρα εκείνοι. Κι αν δεν το έχουν κάνει ακόμα, ο καιρός γαρ εγγύς. Τον δε Τεόντοσιτς τον βλέπω αντί για μπινελίκι να ρίχνει οσονούπω κανα μπουκέτο. Μιλάμε ότι αν έμπαινε στο στοίχημα το συγκεκριμένο ενδεχόμενο θα έδινε πολύ χαμηλή απόδοση.


Scratch: Ενα πράγμα μόνο βρε Ζοτς! Ενα: Εκείνο το γλυκό μας απωθημένο που προπονείται με το πιτσούνι, δεν γίνεται να γυρίσει πίσω;


* H άμυνα του βασιλιά

***

Με SATO δεν έχει ΚΑΤΟ

Το υπέροχο ...μελιτζανί χρώμα του Ζοτς

Τα κορίτσια μας

Ρισπέκτ στον Βουγιόσεβιτς

***

ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΗ