NN* όπως ΓΑΠ

Η σκέψη μου ήρθε μετά το ντέρμπι (το ποιο;) της Κυριακής όταν ο δημοσιογράφος πήγε κοντά στον Νιόπλια για να πάρει τις πρώτες δηλώσεις της βραδιάς. Με το που ψέλλισε τις πρώτες φράσεις, δεν είχα πια καμία αμφιβολία. Ο Νίκος Νιόπλιας είναι σαν τον ΓΑΠ. Αντί να επιλύσει ένα πρόβλημα, κάθεται και το αναλύει. Ρε άνθρωπε, για προπονητή σε πήραμε, όχι για αναλυτή. Οπως και τον άλλο για να βγάλει την χώρα από το λούκι τον ψηφίσαΝε όχι για να τη χώσει πιο βαθιά στα σκατά. Το θέμα είναι να μπορείς από την αρμόδια θέση να το επιλύεις το πρόβλημα, όχι να το εντοπίζεις. Ο εντοπισμός είναι το εύκολο κομμάτι. Ανιχνευτή έχουμε κι εμείς. Και στα πολιτικά θέματα και στα αθλητικά. Μια χαρά τα εντοπίζουμε τα προβλήματα και την πηγή του κακού. Οι αρμοδιότητες είναι που μας λείπουν για να τα διορθώσουμε. (Και οι ικανότητες ενδεχομένως, αλλά τουλάχιστον εμείς δεν είχαμε την ευκαιρία μας. Κι άλλωστε στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σκοινί - κι αυτό ισχύει και για τους δυο τους).

Από την Δευτέρα πάντως ο ΝΝ και ο ΓΑΠ έχουν και ακόμα κάτι κοινό: Τόσο το ντέρμπι με τον γαύρο όσο και οι εκλογές λειτουργούν ως στοίχημα υψηλού ρίσκου και για τους δύο. Και μάλιστα με δική τους υπαιτιότητα. Οταν ο Νιόπλιας πάει και δηλώνει πρόθεση παραίτησης μετά από έναν νικηφόρο αγώνα και μετά από λίγο την ανακαλεί, βάζει μόνος του τη θηλιά στο λαιμό του. Γιατί έτσι αυξάνει μόνος του την πίεση που έτσι κι αλλιώς υπήρχε, στενεύει ακόμα περισσότερο τα όποια περιθώρια είχε για παραμονή και η καρέκλα του γίνεται ηλεκτρική. Οπως ακριβώς και ο ΓΑΠ έπεσε στη λούμπα και ενώ τόσο καιρό αρνιόταν πως οι αυτοδιοικητικές εκλογές έχουν χαρακτήρα δημοψηφίσματος όπως υποστήριζε η αντιπολίτευση, τώρα είναι ο ίδιος που τις μετατρέπει σε ψήφο εμπιστοσύνης στο μνημόνιο.

Αυτοεγκλωβίστηκε ο ΓΑΠ, αυτοεγκλωβίστηκε κι ο Νιόπλιας. Κι ο ΓΑΠ τώρα αυτά που είπε τα είπε απλώς για να βρίσκονται. Γιατί για πρόωρες εκλογές δεν θα πάει όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα των αυτοδιοικητικών. Ούτε και θα πάθει τίποτα έτσι και δεν πάρει τα ποσοστά που θέλει. Πάλι πάνω στο σβέρκο μας θα κάτσει. Ενώ ο Νιόπλιας έτσι και χάσει από τον γαύρο, χαιρέτησε. Κι εδώ που τα λέμε, ακόμα και να κερδίσει το γαύρο, να χαιρετήσει πρέπει.

Σήμερα μάλιστα θα έλεγα πως χάθηκε και μοναδική ευκαιρία. Ενα τσιγάρο δρόμος ήταν η Γαλατινή από την Κοζάνη. Αφού έφτασε μέχρι εκεί η ομάδα, ας τον στέλνανε στο σπίτι του να ηρεμήσει κι αυτός να ηρεμήσουμε κι εμείς.


Αλλά βλέπεις πήγανε κι αυτά τα καλόπαιδα και έριξαν 5άρα. Ε, λοιπόν αυτή η ομάδα έχει τεράστιο πρόβλημα στο τάιμινγκ. Από την κορυφή μέχρι τη βάση της. Η πρόθεση παραίτησης ήρθε νωρίς, η απόλυση θα έρθει αργά. Η πεντάρα έπεσε με την Κοζάνη ενώ θα έπρεπε να πέσει το Σάββατο. Θα μου πεις εύκολο να το λες, δύσκολο να το κάνεις. Στην Κοζάνη ό,τι πήγαινε μέσα έγραφε. Στο ντέρμπι πώς να γίνει αυτό; Ενας Σισέ υπάρχει για να βάλει γκολ κι αυτός για να πάρει τη μπάλα πρέπει να κάνει 10 προσευχές και 5 τρισάγια.



Κι έπειτα, εδώ δεν καταφέρανε να κερδίσουνε την ΑΕΚ που χρειάστηκε να βγάλει τρεις παίκτες από το μούσκιο για να συμπληρώσει ενδεκάδα, θα κερδίσουνε το γαύρο; Κι αρχίσανε μάλιστα να γκρινιάζουνε για τον Κλέιτον, τον Ρουκάβινα και τον Γκάμπριελ που τους σουτάρισαν, ενώ θα μπορούσαν - λέει - να τους έχουνε και να τους βάλουνε να παίξουν. Κι αυτό ετεροχρονισμός είναι εδώ που τα λέμε. Οταν δεν τους είχες ανάγκη τους κράτησες και τώρα που τους χρειαζόσουν τους έδιωξες. Και πώς τους έδιωξες; Πληρώνοντάς τους και το μεγαλύτερο μέρος των συμβολαίων τους. Τώρα αν αυτή είναι συμφωνία συμφέρουσα πάω πάσο. Στο κάτω - κάτω τα δικά μου λεφτά δεν χαλιούνται (και πώς να χαλαστούν, σάμπως έχω;), τα λεφτά της ομάδας σκορπάνε δεξιά κι αριστερά. Και για να πω τη μαύρη αλήθεια, εγώ δεν νομίζω ότι έπρεπε να μείνουν. Νομίζω όμως ότι έπρεπε να αντικατασταθούν πριν τους αμολύσουν.

Ασε τώρα τον φοβερότερο ετεροχρονισμό όλων. Με τα νύχια και με τα δόντια κρατήσανε όλο το χρόνο τον Τζίγγερ μακριά από την ομάδα, για να μην καταστρέψει την προσπάθεια, τη μία έκανε τον πυροσβέστη ο Πατέρας, την άλλη τον εμπρηστή και πήγανε τελικά και του την παραδώσανε, πότε; Μέσα στο κατακαλόκαιρο. Εκεί δηλαδή που έπρεπε να γίνουν οι μεταγραφές, ο σχεδιασμός, η προετοιμασία, αφήσανε μόνο του τον μαστροχαλαστή. Κι αντί να γίνουν όλα σωστά, έγιναν όλα λάθος. Είναι όμως κι ο Τζίγγερ δεν μπορεί να πει κανείς. Εύστοχος σαν τον Γιατσικεβίτσιους στα καλά του. 100% ευστοχία. Ούτε ένα θέμα δεν του ξέφυγε. Ολα μαντάρα τα έκανε. Ακόμα και η θεωρητικά καλύτερη μεταγραφή του για την οποία δεν έφερε αντίρρηση κανείς και την ήθελαν όλοι, του βγήκε προβληματική. Για ποδοσφαιριστή έψαχνε sommelier έφερε. Είναι να τόχεις ρε παιδί μου!

Ο καλύτερος του χωριού πάντως αυτόν τον καιρό είναι ο ραλίστας. "Ξεφόρτωσε" την ομάδα στον Πατέρα και τον Βγενό με όλο της το χάλι και βρήκε την ησυχία του. Κανείς δεν τον βρίζει (τον βρίζει δηλαδή αλλά μέσα στα φόρα και στα blogs, πράγμα που λίγο τον ενδιαφέρει), κανείς δεν ασχολείται (τι να ασχοληθεί, εδώ καίγεται η γούνα μας), ενώ ο Πατέρας έχει κάνει την διαδρομή από το γραφείο του μέχρι την Παιανία, διαδρομή Κυψέλη - Παγκράτι. Και να η επίσκεψη για να συζητήσει με τον Νιόπλια και να η επίσκεψη για να τρίξει τα δόντια και να οι φοβέρες "θα σας κρεμάσω τα δελτία" (αυτό δεν ξέρω αν το είπε έτσι ακριβώς, αλλά μικρή σημασία έχει, αφού αυτό είναι το νόημα) και "αν δεν κερδίσετε τους 5ους θα έχουμε κακά ξεμπερδέματα" και άλλες τέτοιες ομορφιές.

Αυτό το "5ους" πάντως είναι παλιά κουλούρια. Τα φρέσκα λένε άλλα. Γιατί οι περυσινοί πέμπτοι είναι οι φετινοί πρώτοι (προς το παρόν - μόνο, ελπίζω). Ασε που όπως λέει και η παροιμία "μεγάλη μπουκιά φάε μεγάλη κουβέντα μη λες". Κι αυτό τώρα δεν το λέω μόνο για τον δικό μας. Το λέω και για τον Μαρινάκη. Αυτά τα "ντέρμπι; ποιο ντέρμπι;" τα είπαν κι άλλοι.

"Ποτέ ξανά πρωτάθλημα στον Πειραιά" τραγούδησε το '96 ο Ρίνγκο κι από τότε που το τραγούδησε ξεσκίστηκε το λιμάνι να μαζεύει τρόπαια. Γι' αυτό σου λέω. Καλό είναι να μη φτάνεις στην Υβρι. Οποιος βγάζει γλώσσα αργά ή γρήγορα το πληρώνει. Σεμνά και ταπεινά που έλεγε και μια κουρασμένη ψυχή.

Επειτα είναι και το άλλο. Οσο και να φωνάξει ο Φάδερ, ό,τι είναι γραφτό να γίνει θα γίνει. Γιατί εδώ δεν μιλάμε για παίκτες που δεν έχουν διάθεση. Μιλάμε για παίκτες που δεν μπορούν. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν έγραψα το βράδυ της Κυριακής. Τι να πω; Τα ίδια και τα ίδια; Για τα εγκλήματα του καλοκαιριού ή για τον φοβισμένο Νιόπλια; "Αμα προηγηθεί νωρίς λέει ο αντίπαλος παίρνει ψυχολογικό προβάδισμα". Για στάκα ρε! Στο τέταρτο λεπτό προηγήθηκε ο αντίπαλος. Ογδοντατόσα λεπτά είχες στη διάθεσή σου μη σου πω και ενενήντα για να το γυρίσεις το παιχνίδι. Εκανες όμως κάτι γι' αυτό ή απλά κάθισες να παρακολουθήσεις το μοιραίο;


Tέλος πάντων, Κυριακή κοντή γιορτή λέει η παροιμία, αν και στην περίπτωσή μας είναι Σάββατο. Nα δούμε τι ψάρια θα πιάσουμε και μετά βλέπουμε και ποιον προπονητή θα πάρουμε. Γιατί όπως σας είπα και παραπάνω ο Νιόπλιας, καλός, χρυσός, αλλά πρέπει να χαιρετήσει χάσει - κερδίσει το ντέρμπι. Αν δεν είναι εδώ η στραβή, θα είναι παρακάτω. Γι' αυτό και εμείς είναι καιρός να πάμε παρακάτω (για την Ευρώπη τον είχα γράψει τον συγκεκριμένο τίτλο στο προηγούμενο ποστ, γάντι ήρθε να ταιριάξει στην περίπτωση του προπονητή).

Τώρα ποιον θα πάρουμε; Καλή ερώτηση. Να είχα και την απάντηση! Βλέπεις κι αυτός ο Κούπερ (που είχα ξαναπεί πως δεν συμφωνώ με την πρακτική να παίρνεις τον προπονητή άλλης ομάδας μεσούσης της σεζόν), από τότε που ακούστηκε ότι τον χαλβαδιάζουμε έχει αρχίσει να πηγαίνει κακήν κακώς. Μπορεί να κέρδισε τον ΠΑΟΚ αλλά από και πέρα τον πήρε και τον σήκωσε.




Σφαλιάρα από την ΑΕΚ στο πρωτάθλημα την περασμένη εβδομάδα, εκτός κυπέλλου από σήμερα, αρχίζεις δηλαδή και αμφιβάλλεις για την αξία του. Θα μου πεις, από την άλλη, μπορεί να έχει και τα καλά της αυτή η υπόθεση. Να μην χρειαστεί δηλαδή να "κλέψεις" τον προπονητή άλλης ομάδας, αλλά να τον σουτάρει μόνη της. Αν και δεν το πιστεύω.

Πάντως, δεν πρόκειται να στενοχωρηθώ τώρα για το ποιον θα πάρουμε αν είναι να πάρουμε. Αυτό είναι δουλειά της διοίκησης. Εκείνο που ξέρω είναι ότι με τον Νιόπλια δεν τραβάει η ομάδα. Και να κερδίσει δηλαδή το ντέρμπι, θα τα χαλάσει παρακάτω...





Scratch: Πστ! Γκοβού! Αυτά που λέω παραπάνω για τον Ρίνγκο και τον Μαρινάκη ισχύουν και για σένα. Ασε τα μεγάλα λόγια και τις υποσχέσεις. Κι έπειτα, μην σκοράρετε όλοι μαζί ρε στα ντέρμπι με τον γαύρο! Aφήστε και κανα γκολ για καναν άλλο αγώνα! Γκώσαμε!








Scratch 1: Tι γκολάρα έβαλε ο Βάσκος mr Bean! Τι κίνηση, τι φάλτσα! Μαστίγιο - καρότο την πάει τη δουλειά. Κάνει την παπαριά την μια ημέρα, βάζει γκολάκι μεγάλου γκολεαδόρ την επόμενη. Μόνο που η παπαριά του κόστισε βαθμούς, ενώ το γκολάκι ήταν απλά ένα από τα πολλά. (Εντάξει, δεν ξεχνάω αυτό στο Μιλάνο, αλλά είπαμε: Φρέσκα κουλούρια!).


Scratch 2: Ο ακατονόμαστος έχει ξεσκιστεί στο καθισιό. Δεν φτάνει που δεν έχει Ευρώπη και είναι όλη την εβδομάδα αραχτός και λάιτ, γλίτωσε και τον σημερινό αγώνα. Ενώ τα δικά μας τα ήδη κουρασμένα παλικάρια ξέμειναν στη Σαλόνικα.


Scratch 3: Τι έπαθε ο μπασκετόγαυρος ρε παιδιά; Με τον Ντούντα πήγε στη Γερμανία ή με τον δράκο;


Scratch 4: Aγγελόπουλοι, μυρουδιάδες, πουλήστε ρε!






Scratch 5: Ρε V-Span εγώ τρέλα με σένα ποτέ δεν είχα (το αντίθετο θα έλεγα) γι' αυτό και ούτε που με πείραξε που έφυγες. Αλλά την αμαρτία μου θα την πω: Γουστάρω να σε βλέπω με τέτοια φάτσα!


Scratch 6: Πάει και ο Πάουλ. Καμάρωσε... Ητανε να μην τον βάλει στο μάτι ο ΟΠΑΠ. Με το που τον έβαλε στο μάτι, αρρώστησε το μαλάκιο. Και δεν συνήλθε ποτέ...


* ΝΝ: Κοπιράιτ pensierix, εδώ: Οι φίλοι τον φωνάζουν ΝΝ: Να κι αν ζήσεις, έρμε βάζελε, να κι αν δε ζήσεις!

Κορίτσια, ο Γιούρκας!
(Ρε μπας και είναι ψευδαίσθηση;)