Ξέρει να ανεβάζει την αδρεναλίνη μας στα ύψη.
Συνηθίζει να παίζει στα όρια.
Συνηθίσαμε κι εμείς μαζί της να βρισκόμαστε στην κόψη του ξυραφιού.
Κι όμως. Κάτι μέσα μας πάντα μας λέει ότι θα τα καταφέρει. Χθες ήταν ο Τσαρτσαρής και ο Ντικούδης. Σήμερα ο Δήμος έκανε το παιχνίδι της ζωής του. Κι ο Λάζος που σε όλο τον αγώνα έβλεπε να μη του βγαίνει τίποτα, ήταν αυτός που με την μεγαλοπρεπή του τάπα κράτησε τη νίκη. Αύριο σειρά θα έχουν κάποιοι άλλοι. Γιατί αυτή η ομάδα είναι ομάδα με όλη τη σημασία της λέξης. Γιατί όποιος κι αν πάρει στα χέρια του το τιμόνι δεν θα νοιώσεις αναταράξεις. Γιατί όποιο γρανάζι κι αν αντικαταστήσεις η μηχανή θα δουλέψει ρολόι. Γιατί όποιος κι αν αναλάβει να παίξει πρώτο βιολί, την ίδια γλύκα θα έχει ο ήχος.
ΥΓ. Μας κακομαθαίνετε και άμα γίνει καμιά στραβή θα βαρυστομαχιάσουμε
ΥΓ1. Καλή η άμυνα, αλλά ας εμπλουτίσουμε λίγο το ρεπερτόριο
ΥΓ2. Ασε μας ρε Σλάβνιτς που σου φταίνε οι διαιτητές
ΥΓ3. Τι τρίποντο αυτό του Γκούροβιτς!
Δύο τρίποντα δύο ανάσες
No comments:
Post a Comment