Μόνη ξανά θα σε αφήσω...

Δεν μιλάμε,
δεν μιλάμε πια,
δεν μιλάμε,φτάνει μια ματιά
και γυρνάμε,
πρόσωπο αλλού και πλάτη,
φταίει κάτι που...
Δεν μιλάμε...

***

Δεν μιλάμε,
στην κερκίδα αγώνα κοιτάμε
τόσο μόνοι,τι κι αν νικάμε
στο παιχνίδι αυτό μπήκε τέρμα
ψέμα θα σου πω.

Τι πράγμα ήταν πάλι κι αυτό σήμερα! Τι έγινε ρε παιδιά στο ΟΑΚΑ; Πώς το άρπαξε έτσι η ΑΕΚ; Τι μπινελίκι έριξε το τρένο στο δοκάρι του Τζιμπούρ-ι; Πώς το γύρισε μέσα σε 3 λεπτά η Ενωση στις καθυστερήσεις και μάλιστα με παίκτη λιγότερο; Πώς πανηγύρισε έτσι έξαλλα ο "ήρεμος Don"-ης; Πώς έβαλε μετά τα κλάματα αυτό το τέρας ψυχραιμίας; Πώς βγήκε ο Ντέμης και υπέβαλε παραίτηση; Μιλάμε τώρα αυτό δεν ήταν ματς. Ταινία ήταν! Και τι δεν είχε! Σασπένς, αγωνία, ανατροπές, αντίστροφη ροή (γιατί πώς αλλιώς να εξηγήσεις το πανό των Οριτζιναλίστας που έγραφε "ζητείται πρόεδρος" πριν καν ο Ντέμης να σκεφτεί το ενδεχόμενο της παραίτησης; - τύφλα νάχει το Memento). Ασε τώρα το γέλιο, το κλάμα, το ξύλο, την περιπέτεια! Ταινία υπερπαραγωγή! Μπεν Χουρ! Και άγρια θηρία είχε (τίγρης) και μεταφυσικά στοιχεία είχε (Τροχανάς) και καταδιώξεις με τρένα είχε και ένα πιο ...primitive στοιχείο το διέθετε, έτσι και έβλεπες την αφάνα του Καρντόσο, γιατί μη μου πεις ότι μ΄ αυτό το μαλλί και με ένα πανί γύρω από τη μέση για να κρύβει τα απόκρυφα δεν είναι ίδιος με το πρωτοπαλίκαρο του φύλαρχου της φυλής Κούρου στον Αμαζόνιο; (καλά το τι έντομα πρέπει να κατοικούν εκεί μέσα ούτε θέλω να το σκέφτομαι...).


Ξεκινάει που λες το ματσάκι κι όσο βλέπεις την ΑΕΚ να δυσκολεύεται να βάλει τη μπάλα στα δίχτυα τόσο σου έρχεται στο μυαλό η φράση του Δώνη: "Θέλω να κερδίσουμε, αλλά δεν ξέρω τον τρόπο". Κι έρχεται μετά το γκολάκι του Μαρσελάο και αυτομάτως σου έρχεται άλλη σκέψη στο μυαλό: "Φουκαρά μου, τον τρόπο να κερδίσεις δεν τον ξέρεις, βρήκες όμως τον τρόπο να χάσεις!". Κι εκεί που είχανε τρελαθεί οι ΑΕΚτζήδες να αποδοκιμάζουνε νάσου και πετιέται ο Μαϊστόροβιτς. Καβαλάει τον Μπλάνκο όπως είχε καβαλήσει ο Βράνκοβιτς τον Κόρφα στο Παλέ ντε Μπερσί στο πρώτο ευρωπαϊκό για να κάνει την περιβόητη τάπα (καλά εκείνη την στιγμή είχα πει, πάει ο Τζον εδώ θα τον θάψουμε...) παίρνει την κεφαλιά και ισοφαρίζει. Κι από εκεί που περίμενε να του πούνε ένα μπράβο, να ρίξουν ένα χειροκρότημα ρε αδερφέ, τίποτα τα παλιόπαιδα. Γιούχα και πάλι γιούχα. Πώς τα κατάφερε μετά από τόση γιούχα να βάλει ο Τζιμπούρης και το δεύτερο ένας Θεός το ξέρει. Και το έκανε και θεαματικό μάλιστα. Ανάποδο ψαλιδάκι και τέζα ο Αμπάρης. Αλλά και πάλι αυτοί οι αγνώμονες οι οπαδοί συνέχισαν να γιουχάρουν. Οι μισοί πανηγύριζαν και οι άλλοι μισοί έβριζαν. Κι ο Δώνης στον πάγκο να χτυπιέται και να αγκαλιάζεται με τους συνεργάτες του. Να πανηγυρίζει σαν μικρό παιδί. Και να τρώει και την κάρτα του και να φεύγει για τα αποδυτήρια. Είχανε την τιμητική τους στην 8η αγωνιστική οι προπονητές. Ετσι κι εμάς μας αποβάλλανε τον τεντά μας. Που αν ρωτήσεις τώρα τους μισούς οπαδούς μας και τους μισούς δημοσιογράφους, θα σου πούνε τι κρίμα να μην ισχύει η αποβολή προπονητή και για το επόμενο ματς ώστε να μην κοουτσάρει με το γαύρο. Αλλο θέμα όμως αυτό, ξεφύγαμε.





Αυτά γίνανε που λες στο ΟΑΚΑ. Και όπως ο Ντέμης είναι συναισθηματικό παλικάρι δεν το άντεξε. Τον έπιασε το παράπονο. Και όπως ήτανε φουντωμένος υπέβαλε την παραίτησή του. Μόνο που άργησε κομμάτι λέω εγώ. Αυτή την παραίτηση έπρεπε να την είχε υποβάλλει πολύ νωρίτερα. Εκεί κάπου στο τέλος του προηγούμενου πρωταθλήματος. Πριν κλείσει νέο προπονητή, πριν πάρει παίκτες, πριν του φύγει ο Ριβάλντο, πριν κάνει την συνέντευξη Τύπου για να ανακοινώσει την 9μηνη παραμονή του (ούτε μωρό να γεννιόταν) μέχρι τον επόμενο Μάιο (ζήσε Μάη μου...) πριν γίνει το νταραβέρι με τον Μελισσάν και μπουρδουκλωθούν περισσότερο τα πράγματα. Τώρα που έγινε δεν ξέρω σε τι εξυπηρετεί. Εκτός κι αν ο Ντέμης ξέρει κάτι παραπάνω περί πρόωρων εκλογών και παραιτήθηκε για να προωθήσει την πολιτική του καριέρα... Αν με ρωτήσεις τώρα εμένα προσωπικά, θα σου πω ότι θα μου λείψει ο Ντέμης. Και κάθε Ντέμης που αγαπάει το ποδόσφαιρο και την ομάδα του λείπει όταν φεύγει. Οσο λιγοστεύει το συναίσθημα και περισσεύουν οι χαρτογιακάδες, οι τεχνοκράτες ή οι επιχειρηματίες και οι "επιχειρηματίες", οι παράγοντες και οι "παράγοντες" χειρότερα είναι για το ποδόσφαιρο. Αλλά έτσι κι αλλιώς όπως είπε και ο Θανάσης (ένας είναι ο Θανάσης) "όποιος έχει τα γένια έχει και τα χτένια".


Στο γαύρο τώρα ζούνε στον αστερισμό του Ντουντού. Ενας νέος μεγάλος έρωτας γεννήθηκε. Φίλησε ο Βραζιλιάνος τη φανέλα εκσπερμάτισαν οι γαύροι. Κατά τ΄ άλλα μια χαρά το καθάρισαν το ματσάκι. Εμ, τι μαλάκες σαν κι εμάς είναι να κάτσουν να χάσουν; Και ο Κουτσιανικούλης στον πάγκο. Αστον εκεί σου λέει μην τυχόν γίνει καμιά στραβή. Ηξεραν πότε έδωσαν το ...ελεύθερο να μπει. Οταν είχε "κλειδώσει" το ματσάκι. Οχι που θα είχαν πρόβλημα τώρα να πάρουν τη νίκη ακόμα κι αν ξεκλείδωνε, αλλά όποιος φυλάει τα ρούχα του έχει τα μισά.


Στον ΠΑΟΚ τώρα είχαμε άλλες ομορφιές. Τοπικό ντέρμπι με τις γριές που τα ΠΑΟΚια τις είχανε για ελαφρύ μενού, αλλά αυτές αποδειχτήκανε δυσκολοχώνευτες. Είχανε πάρει τα πάνω τους από το χηνάρι στο ΟΑΚΑ με τον γνωστό "πράσινο" χορηγό των ταπεινών και των καταφρονεμένων και μπήκανε με φόρα. Ωσπου να καταλάβει ο ΠΑΟΚ τι τον χτύπησε το είχε αρπάξει. Ανέβασε κι αυτός απόδοση για να ανταποδώσει αλλά είχε λογαριάσει και χωρίς τον Παπασταμάτη. Τώρα αυτουνού δεν του έχει μιλήσει κανείς; Δεν μπορώ να καταλάβω! Δεν ξέρει ότι στον ΠΑΟΚ δουλεύει ο Γκαγκατσογιός; Πώς τον έσφαξε έτσι με το μπαμπάκι; Κανονικό γκολ του ακύρωσε κι όχι τίποτα άλλο αλλά χάλασε και το ρεκόρ του Μπακαγιόκο. Γιατί ο παίχτουρας το παστέλωσε πάλι αλλά του το βγάλανε οφσάιντ. Και σα να μην έφτανε αυτό δεν του έδωσε και πέναλτι πάνω στο Μούσλι. Μετά από αυτά πάλι καλά που έβαλε το γκολάκι ο Μαλεζάς και δεν έσπασε και το αήττητο.


Γιατί αν γινότανε και αυτό δεν τελείωνε το ματσάκι. Κατασκήνωση το είχανε κάνει το γήπεδο τα ΠΑΟΚια και όχι στις εξέδρες ή απέξω. Οχι! Από μέσα. Περιμετρικά του αγωνιστικού χώρου καθόντουσαν και όποτε γουστάρανε να ξεμουδιάσουνε έμπαιναν και μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Και αρχίζανε τις διαπραγματεύσεις με τους παράγοντες και τους σεκιουριτάδες για ξαναβγούν έξω.



Γιατί να βγούνε όμως; Αφού ΠΑΟΚια και ΠΑΟΚ είναι μια οικογένεια. Και οι οικογένειες είναι ενωμένες. Και γιατί τώρα έγινε αυτό; Επειδή τους είπανε ότι δεν τους δίνουνε εισιτήρια. Ρε σεις πάτε καλά; Θα κρατήσει το ΠΑΟΚι έξω από το γήπεδο η έλλειψη εισιτηρίου; Πότε συνέβη αυτό για να συμβεί και τώρα;


Μπήκανε που λες κι αυτοί μέσα, παίξανε και το ξύλο τους με τα ΜΑΤ και στανιάρανε και οι δύο πλευρές. Πριν από αυτό βέβαια είχαμε και pre-game στην Καμάρα. Και τζάμια αυτοκινήτων έσπασαν και τα περιπτεράκια τους τα έκαψαν κι όλα ήταν μια χαρά. Γνωστές, ωραίες, ποδοσφαιρικές στιγμές...



Κατά τ΄ άλλα νίκησε η ξανθούλα μέσα στο Ηράκλειο και πέρασε στη δεύτερη θέση της βαθμολογίας. Και οι ομιλίτες το χαβά τους. Φασαρίες και διαμαρτυρίες για να διώξουνε τον Βατσινά. Μόνο που μέχρι να τον διώξουνε θα έχει πέσει ο ΟΦΗ στη βου εθνική.

-------------------------------------------------------------

Μπορεί το τσιγάρο να με λαχανιάζει στο τρέξιμο,
αλλά στο πήδημα δεν με φτάνει κανείς!

Πόσο την κόντυνε την ομάδα ο κοντός!

Πού φτουράει ο Δανιήλ μπροστά στους Οριτζιναλίστας;
Εκατό χρόνια μπροστά είναι ο Χατζηχρήστος και τα παλικάρια του!

Scratch: Υπόθεση των δύο ψηλών (Πέκοβιτς - Μπατίστ) ήταν η νίκη επί του Πανιωνίου στο μπασκετάκι. Η ομάδα ήταν επηρρεασμένη από την ήττα στη Βαρκελώνη. Το μεγάλο στοίχημα του "Ζοτς" είναι να βάλει στο κλίμα της ομάδας τον Νίκολας...

Sctatch 1: Ολα τα λεφτά οι αψιμαχίες στο ημίχρονο στο ΟΑΚΑ. Ο Καφές είχε κοπανήσει τον Καρντόσο στον αγώνα, ο Aργεντίνος του το φύλαγε. Και μόλις σφύριξε ο κόραξ το τέλος του πρώτου ημιχρόνου πέσανε κάτι ψιλές μεταξύ τους στο δρόμο προς τα αποδυτήρια αλλά μπήκαν και άλλοι στη μέση. Οσο παρακολουθούσε η κάμερα ήταν ψιλοσυγκρατημένοι. Μόλις μπήκαν μέσα βάζω και στοίχημα ότι έπεσαν μπουκέτα. Μου θύμισε τον αγώνα του Παναθηναϊκού με την Τορίνο το '85 τότε με τον "αλήτη Βοτρώ". Που έριξε κάτι ψιλές ένας παίκτης μας στον Κόμι (σκόρερ) και πήγε αυτός να διαμαρτυρηθεί. Εκεί δίπλα στη φυσούνα ήταν ο Λιβαθηνός. "Μην ανησυχείς" του έλεγε, εγώ θα σε προστατέψω! Κλαψούριζε ο ιταλιάνος και κόλλησε δίπλα του για να μη τις ξαναρπάξει. Τον κρατάει αγκαζέ ο Λιβαθηνός και μπαίνουν μέσα, εκεί που δεν φτάνει η κάμερα. Ε, λοιπόν είμαι σίγουρη ότι ήταν ο πρώτος που τον ματσακόνιασε!

Scratch 2: Περίεργο συναίσθημα να παίζουν οι άλλοι και εσύ απλώς να παρακολουθείς. Αντε να δούμε τι θα γίνει την Τρίτη στη Βρέμη. Πέντε λέει έριξε η Βέρντερ το Σάββατο στη Χέρτα! Ευτυχώς ξεμπούκωσε!!!