Τώρα νικάτε χαίρεστε, στα χιαστί θα τα ...πούμε

Επιτέλους μια άνετη νίκη που δεν μας έβγαλε την ψυχή. Να είναι το ότι ο αντίπαλος ήταν χαμηλής δυναμικότητας; Να είναι που η Εθνική πήρε μπροστά; Ο,τι κι αν είναι, η οχτάδα είναι γεγονός και την Τετάρτη το βράδυ κληρώνει για πάρτη μας. Λιθουανία ή Σλοβενία. Κι από δω και πέρα σφίγγουνε τα γάλατα. Από εδώ και πέρα τα λάθη κοστίζουν. Οχι τίποτα άλλο αλλά τόσο και τόσο μελάνι έχει χυθεί αυτές τις μέρες. Κι έτσι και δεν τα καταφέρετε, ένα μόνο σας λέω. Ούτε ψύλλος στον κόρφο σας! Στη γωνία σας περιμένει ο Συρίγος. Δεν καταλάβατε; Για κοιτάξτε παρακάτω...

***

SPORTDAY 1 Σεπτέμβρη: Επεισόδιο 1: Είναι πολλά τα λεφτά ...Φώτση

Ο Φώτσης χτύπησε την προηγούμενη Τετάρτη στο τελευταίο ματς του «Ακρόπολις». Για την κατάστασή του αποφάνθηκε ο κορυφαίος ορθοπεδικός με εξειδίκευση στα άνω άκρα: «Σε δέκα μέρες –είπε– μπορεί να παίξει. Το δάχτυλό του θέλει μια καλή ακινητοποίηση και, αν πονάει, μπορεί να κάνει και λίγη ξυλοκαΐνη για να παίξει άφοβα. Δεν μπορεί να πάθει κάτι χειρότερο, αν παίξει».
Η γνωμάτευση σκόρπισε ανακούφιση σε όλους. Μέχρι που μπήκε στη μέση η ομάδα του Φώτση, η Ντιναμό Μόσχας. Ο παίκτης πήγε στη ρωσική πρωτεύουσα, υπεβλήθη σε νέες εξετάσεις, πείσθηκε από οικείους αλλά και μανατζαραίους και στην κρίσιμη στιγμή το ξεστόμισε: «Δεν θα έρθω, φοβάμαι για το συμβόλαιό μου...». Τα λεφτά του συμβολαίου είναι σίγουρα πολλά, αλλά με τη μέχρι σήμερα στάση τους τα παιδιά της Εθνικής μάς είχαν πείσει ότι είναι υπεράνω χρημάτων. Τώρα απλώς ξέρουμε ότι για μερικούς αυτό ισχύει μόνο όταν τα χρήματα είναι 100% εγγυημένα. Το φαινόμενο Φώτση, όπως και τα άλλα κρούσματα που παρατηρήθηκαν φέτος από την ημέρα που άρχισε στο Καρπενήσι η προετοιμασία των διεθνών, μπορεί σε κάποιο βαθμό να εξέπληξαν, αλλά, μεταξύ μας, ήταν σχεδόν βέβαιο ότι αργά ή γρήγορα θα συνέβαιναν. Διότι, πολύ απλά, οι παίκτες της Εθνικής δεν είναι πια τα διψασμένα για αναγνώριση, δόξα και χρήμα παιδιά που ρίχθηκαν στη μεγάλη προσπάθεια το καλοκαίρι του 2005. Τώρα κάποιοι από αυτούς είναι παγκόσμιοι αστέρες, οι ετήσιες απολαβές τους μετριούνται σε εκατομμύρια ευρώ και στα 25 ή τα 30 τους χρόνια καλούνται να κρατήσουν τα πόδια τους σε επαφή με τη γη και το μυαλό τους μέσα στο κεφάλι τους. Δεν είναι εύκολο κάτω από τέτοιες συνθήκες να κρατήσει ένα νέο παιδί την ισορροπία του. Να μην πάθει απώλεια στήριξης, να μην ξεφύγει.

***

EΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 2 Σεπτέμβρη: Επεισόδιο 2: Οι εμμονές συνεχίζονται

...μέχρι να πέσει η άγρια σφαλιάρα από τη Σερβία (-31), η Εθνική θύμιζε περισσότερο συνδικαλιστική κίνηση, παρά μια ομάδα με αγωνιστικούς στόχους και φιλοδοξίες. Και κατόπιν, σε μια όχι ανυπέρβλητη αναποδιά, το ατομικό συμφέρον μπήκε πάνω από την κοινή πορεία και τον κοινό στόχο, καθώς ο Φώτσης οχυρώθηκε πίσω από το συμβόλαιό του και κάθισε στην Αθήνα.
Είναι περισσότερο από σαφές ότι μερικοί παίκτες δεν έχουν πια τη δίψα του 2005, ούτε και την αποφασιστικότητα του 2006 - κάτι που ώς ένα βαθμό είναι λογικό και ανθρώπινο. Ταυτόχρονα, κάποιοι ελάχιστοι βλέπουν πρώτα το αντίπαλο καλάθι και σχεδόν ποτέ τον ελεύθερο συμπαίκτη τους, γεγονός που αδικεί το σύνολο και προκαλεί αναπόφευκτους εκνευρισμούς.

***

EΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 9 Σεπτέμβρη: Επεισόδιο 3: Οι "πικραμένες χήρες"

Πώς φτάσαμε λοιπόν εδώ; Κατ' αρχήν είναι οι απουσίες. Ο Σοφοκλής Σχορτσανίτης ήταν σε τέτοια φυσική κατάσταση, που δεν ανταποκρίθηκε καν στην πρόσκληση. Ο Αντώνης Φώτσης χτύπησε και είπε «όχι» λίγο πριν από την αναχώρηση. Τρομερά πλήγματα, αλλά από μόνα τους δεν θα ήταν αρκετά για να καταστρέψουν την ομάδα.
Διαλυτικό ρόλο έπαιξαν οι συνδικαλιστικές κινήσεις βασικών παικτών, που χρησιμοποίησαν για το σκοπό αυτό την ίδια την ομάδα. Ο προπονητής έδειξε ανοχή, η Ομοσπονδία μπάσκετ αδράνησε, κάποιοι συμπαίκτες στραβομουτσούνιασαν, άλλοι αποστασιοποιήθηκαν κι έτσι οι «πικραμένες χήρες» του ελληνικού μπάσκετ, που βρίσκονταν πίσω απ' όλα αυτά, πέτυχαν το σκοπό τους. Που δεν ήταν άλλος παρά να επωφεληθούν από μία κόντρα των διεθνών με την Ομοσπονδία κι από μία αποτυχία της εθνικής ομάδας.
Απουσίες και προβοκάτσια! Ενός κακού μύρια έπονται. Πόσω μάλλον δύο κακών... Μ' αυτά και μ' αυτά, το καλό κλίμα της ομάδας πήγε περίπατο. Η πολυδιαφημισμένη «παρέα» έγινε συντεχνία, ο έλεγχος χάθηκε, η ιεραρχία αμφισβητήθηκε, η ομάδα διαλύθηκε.

***

EΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 11 Σεπτέμβρη: Επεισόδιο 4: Ηξεις - αφίξεις

Αυτά που απέκτησε με την τελευταία της νίκη και ιδίως την εμφάνισή της μετά το 25' είναι η μέχρι τότε χαμένη της αυτοπεποίθηση και η πυξίδα για την από εδώ και πέρα πορεία της. Η ομάδα δεν είχε ποτέ πρόβλημα αγωνιστικής διάθεσης. Αγχωμένη ήταν και αποπροσανατολισμένη ύστερα από μια προετοιμασία γεμάτη συνδικαλιστικά από αιτήματα και κορόνες αλληλεγγύης προς τον ...καταπιεσμένο Ελληνα μπασκετμπολίστα!
Τώρα όμως φαίνεται ότι αυτά πέρασαν. Ακόμα και οι συνδικαλιστές κατάλαβαν ότι θα πρέπει, επιτέλους, να προστατεύσουν μέσα στο γήπεδο και όχι να αξιοποιούν έξω από αυτό τα κατορθώματα που σχεδόν τους ηρωοποίησαν και έτσι όλα μπήκαν σε έναν δρόμο. Πριν να είναι πολύ αργά...
Αυτό που μένει να δούμε είναι αν το «θέλω» θα αποδειχτεί ανώτερο από τα προβλήματα, μερικά από τα οποία δημιουργήθηκαν ως αποτέλεσμα της προβοκατόρικης προσπάθειας που αναπτύχθηκε από κέντρα τα οποία επιθυμούν διακαώς μεγαλύτερη επιρροή στον εξαιρετικά προβεβλημένο χώρο του μπάσκετ.

Το άλλο με τις "πικραμένες χήρες" στο είπα;