Monday, September 17, 2007

Η δύναμη της εικόνας

Ενα πολύ ενδιαφέρον μάθημα στο πρώτο έτος της Νομικής ήταν η "Πολιτική Επικοινωνία". Είχα καθηγητή τον πολυσυζητημένο (στη συνέχεια) Γιάννη Μεταξά, έναν από τους λίγους ομολογώ που μου έκανε πολύ κέφι να παρακολουθώ τα μαθήματά του, πριν αποφασίσω να τα παρατήσω εντελώς. Εγραφε λοιπόν στο ομώνυμο βιβλίο του, πως η τηλεόραση ως ψυχρό Μέσο επικοινωνίας χρειάζεται ανθρώπους που δεν ανεβάζουν πολύ τους τόνους γιατί η δύναμη της εικόνας είναι έτσι κι αλλιώς μεγάλη και δεν χρειάζεται περαιτέρω έμφαση. Αντίθετα το ραδιόφωνο είναι θερμό Μέσο επικοινωνίας και έτσι αυτός που μιλάει στο ραδιόφωνο πρέπει να έχει ιδιαίτερη ένταση στη φωνή του για να περάσει το μήνυμα που θέλει. Και έδινε ως παραδείγματα τους Χίτλερ και Τζον Κένεντι. Ο Χίτλερ, έγραφε, θα γελοιοποιείτο αν ο κόσμος τον γνώριζε μέσω τηλεόρασης γιατί η ένταση της φωνής του και η κινησιολογία του θα έκαναν πολύ άσχημη εντύπωση (τα γραφόμενά του έρχονται να υποστηρίξουν τα Επίκαιρα της εποχής, όπου όντως ο Χίτλερ μοιάζει αστεία φιγούρα). Αντίθετα, έγραφε, ο Κένεντι κέρδισε τους Αμερικανούς γιατί ήταν όσο "ψυχρός" έπρεπε για την τηλεόραση. Ενας άνθρωπος ήρεμος που μιλούσε χωρίς στόμφο με μεστό λόγο αλλά χωρίς ένταση. Ο Κένεντι, πρόσθετε, θα ήταν "καταδικασμένος" να αποτύχει αν δεν υπήρχε η τηλεόραση ως Μέσο επικοινωνίας και έπρεπε να πείσει τον μέσο Αμερικάνο μέσω ραδιοφώνου.

Κάτι ανάλογο συνέβη φέτος στις ελληνικές βουλευτικές εκλογές. Με τις όποιες αποκλίσεις βεβαίως, αλλά με την παραπάνω θεωρία να ισχύει σε μεγάλο βαθμό. Το ΠΑΣΟΚ φώναζε πολύ στην προεκλογική του καμπάνια. Τα πρόσωπα των στελεχών του - και των διαφόρων Κακαουνάκηδων - σχεδόν παραμορφώνονταν στο γυαλί στην προσπάθειά τους να πείσουν για τα επιχειρήματά τους και να καταγγείλουν τους αντιπάλους. Αντίθετα οι Νεοδημοκράτες, ειδικά μετά τη μεγάλη καταστροφή με τις πυρκαγιές κράτησαν χαμηλό προφίλ. Αυτό που τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ ερμήνευαν στους τηλεοπτικούς διαξιφισμούς ως ενοχή, ο κόσμος το ερμήνευσε ως μεταμέλεια και συγνώμη.

Εννοείται ότι ως χώρα προσλαμβάνουμε τα μηνύματα - και τις τάσεις - με αρκετή καθυστέρηση από τον υπόλοιπο κόσμο. Εννοείται επίσης ότι κάθε χώρα έχει τις ιδιαιτερότητες και τις εξαιρέσεις της. Οταν πέθανε ο Μπερλίνγκουερ, ο μεγάλος ηγέτης του κομμουνιστικού κόμματος της Ιταλίας, που επί εποχής του το ΚΚΙ έφτανε το 40%, η μεγάλη απορία των Αμερικανών δημοσιογράφων που βρέθηκαν στην κηδεία του ήταν πώς αυτό το τόσο απόλυτα αντιτηλεοπτικό πρόσωπο είχε τέτοια απήχηση στον Ιταλό ψηφοφόρο. Γι΄ αυτούς η εικόνα ήταν το παν. Η δύναμή της είναι απόλυτη.

Ομως, οι εποχές μάλλον έχουν αλλάξει ανεπιστρεπτί. Τα αντιτηλεοπτικά πρόσωπα έχουν απήχηση σε μικρό αριθμό ψηφοφόρων, ουσιαστικά σε αυτούς που έτσι κι αλλιώς ψηφίζουν κάθε τετραετία ένα συγκεκριμένο κόμμα. Αντίθετα τα τηλεοπτικά πρόσωπα μπορούν να κερδίσουν ψήφους ακόμα και μεταξύ ψηφοφόρων που δεν πρόσκεινται ιδεολογικά στο συγκεκριμένο κόμμα. Μας κάνει εντύπωση γιατί πρώτη φορά το ζούμε στη "γειτονιά" μας, αλλά μάλλον θα το συνηθίσουμε.

Στις φετινές εκλογές καταλυτικό ρόλο έπαιξαν οι δύο αρχηγοί. Ο Παπανδρέου δεν έπεισε τον κόσμο, αφού "ωθήθηκε" από τον κομματικό μηχανισμό του ΠΑΣΟΚ να υποδυθεί κάτι διαφορετικό από αυτό που ήταν και δεν κατάφερε να μπει στο ρόλο του. Αντίθετα ο Καραμανλής είχε περισσότερο "γκελ" στον κόσμο και αυτό ακριβώς ήταν που εκμεταλλεύτηκε. Τα λάθη των επικοινωνιολόγων του ...εξαντλήθηκαν στο ... μπουφάν τύπου Μπους. Αντίθετα οι του ΠΑΣΟΚ οδηγούσαν τον Παπανδρέου από το ένα σφάλμα στο άλλο.
Το Βατερλό του ωστόσο υπήρξε η ....ανάσυρση του Λαλιώτη από τα "αζήτητα" προκειμένου να βοηθήσει τον Παπανδρέου να πάρει τις εκλογές. Οι πρακτικές του ξεπερασμένες, εξέφρασαν ένα παλαιολιθικό ΠΑΣΟΚ που δεν έχει πέραση πια ούτε στον κόσμο του ίδιου του κόμματος. Και βέβαια, πέρα από τις αποτυχημένες επιλογές, ουδείς μπορεί να παραγνωρίσει
και το γεγονός ότι υπάρχουν πολλοί μέσα στην Χαριλάου Τρικούπη που ήθελαν να αποτύχει ο Παπανδρέου. Με οποιοδήποτε κόστος. Ακόμα και με ήττα στις εκλογές. Ετσι ώστε να γυρίσουν σελίδα στο κόμμα. Τέτοιοι υπάρχουν και στη Νέα Δημοκρατία. Ομως, εκεί - προφανώς - οι εσωκομματικές κόντρες δεν έχουν ακόμα φτάσει στο επίπεδο της "θυσίας" της νίκης στις εκλογές.

Και κάτι ακόμα. Δεν μου μοιάζει λογικό να μην ήξεραν στο ΠΑΣΟΚ ότι η Φώφη δεν δικαιούται να συμμετάσχει στο ψηφοδέλτιο. Με τόσους σημαντικούς συνταγματολόγους στο κόμμα είναι αδύνατο να το αγνοούσαν. Οπότε δύο πράγματα μπορεί να συνέβησαν. 'Η κάποιος έσπρωξε τον Παπανδρέου ηθελημένα σ΄ αυτό το - επικοινωνιακό - λάθος για να τον εκθέσει ή ο ίδιος επέμενε να τραβήξει το σχοινί ρισκάροντας τις όποιες συνέπειες.

ΥΓ. Απίστευτος Κουλούρης. Στο πάνελ του Χατζηνικολάου, μιλώντας με πάθος ανάλογο του Κώστα Πρέκα στις πολεμικές ταινίες και στην απαγγελία εθνικών ποιημάτων, υποστήριζε ότι θα στηρίξει τον Παπανδρέου τώρα που βάλλεται από παντού, γιατί αυτό θεωρεί ότι είναι το χρέος του. Μία ώρα αργότερα και αφού έχει δώσει ηγετικό "παρών" ο Βαγγέλης ο Βενιζέλος, βγαίνει σε τηλεφωνική επικοινωνία με τον Χατζηνικολάου και δηλώνει ότι θα στηρίξει Βαγγέλη. Απαιχτος!

14 comments:

d3lta said...

πολυγραφώτατη είσαι, μπράβο! (τώρα, που τον ξέθαψες τον μεταξά από τα χρονοντούλαπα της αμαρτωλής ιστορίας?)

σωστή η ανάλυσή σου, οι πρώτοι διδάξαντες ήταν οι αμερικάνοι με τον κένεντυ ο οποίος κέρδισε τον νίξον στις προεδρικές του 1961 με χίλιες κάτι ψήφους επειδή στο μεταξύ τους τηλεοπτικό ντημπέητ (το πρώτο της ιστορίας) ο κένεντυ εμφανίστηκε άνετος και μακιγιαρισμένος ενώ ο νίξον που αρνήθηκε μακιγιάζ γυάλιζε και είχε τράκ.

θα συμφωνήσω ότι μετά την εποχή σημίτη, οι τακτικές πέρασαν στα χέρια των επικοινωνιολόγων οι οποίοι ωφέλησαν και έβλαψαν αντιστοίχως τους δύο μονομάχους όπως είπες.

η μη ανάγκη της κοινωνίας γιά κάποιον "χαρισματικό" ηγέτη δεν είναι κατ' ανάγκη κάτι κακό όμως...

κατ' αρχάς, πόρρω απέχει από αυτά τα υστερικά περασμένων δεκαετιών (δείγμα ωρίμανσης κατά την γνώμη μου), και με την αποχή σε αυτές τις εκλογές να πλησιάζει το 30% ο κόσμος δείχνει καθαρά ότι δεν τσιμπάει πλέον και ότι επιζητεί διαχειριστές που θα του παρέχουν τα βασικά, μπορούμε να πούμε ότι με αργά βήματα πλησιάζουμε το μοντέλο των δυτικών κοινοβουλευτικών δημοκρατιών ότι και αν σημαίνει αυτό - όσο πεσιμιστής και αν είναι κανείς, η χώρα σήμερα ουδεμία σχέση έχει με την ελλάδα του εβδομήντα ή του ογδόντα...

προφανώς δεν μου άρεσε το αποτέλεσμα, αλλά το πασοκ ζούσε με δανεικό χρόνο, ήταν μονοπρόσωπη επε του ανδρέα και ως τέτοια το διαχειριζόταν, ευτυχώς ήλθε και ο καλός αυτός άνθρωπος ο σημίτης και κέρδισε μερικά χρόνια ζωής αλλιώς θα έπρεπε να έιχε διαλυθεί από το 1996, συνεπώς ο καταλληλώτερος - όσο φρικώδες και αν ακούγεται - ήταν ο κωστάκης (ο οποίος, ειρήσθω εν παρόδω, είναι ο καλύτερος μαθητής του ανδρέα σε κυνισμό και λαϊκισμό) όπως ο κόσμος ορθά αποφάσισε.

εισερχόμαστε σε πολιτικά λάϊτ εποχές...

gatti said...

Ο Μεταξάς ήταν ο πιο αγαπημένος μου καθηγητής και όχι μόνο δικός μου. Γέμιζε κάθε φορά η αίθουσα Σβώλου όποτε είχε παράδοση και μιλάμε για την μεγαλύτερη αίθουσα της Νομικής. Καμία σχέση με τους άλλους καθηγητές, αρκετοί από τους οποίους ήταν καλοί, αλλά ο συγκεκριμένος είχε ιδιαίτερη επαφή με τους φοιτητές. Εγώ βέβαια την ...έκανα νωρίς από τη σχολή οπότε έχω χάσει και πολλά άλλα επεισόδια.

Συμφωνούμε σε όλα, αργά αλλά σταθερά πλησιάζουμε το μοντέλο των δυτικών κοινοβουλευτικών δημοκρατιών και έτσι οι υστερίες του παρελθόντος αντιμετωπίζονται μάλλον ως γραφικότητες και αυτό θα ενισχύεται στο μέλλον.

Ο "κύριος καθηγητής" ήταν όντως αυτός που έδωσε το "φιλί της ζωής" στο ΠΑΣΟΚ και αν δεν ήταν το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου η ημερομηνία λήξης του παλιού ΠΑΣΟΚ μπορεί να μην ήταν καν η χθεσινή ημέρα, αλλά να προχωρούσε ακόμα περισσότερο.

Ο Αντρέας ήταν ο μεγαλύτερος δημαγωγός που πέρασε από την ελληνική πολιτική σκηνή αλλά "το είχε". Το κατείχε το σπορ όσο κανείς άλλος, του πήγαινε αυτό που ήταν και γι΄ αυτό ενέπνευσε τόσο κόσμο και απέκτησε και τόσους φανατικούς οπαδούς (εννοείται και ορκισμένους εχθρούς, αλλά έτσι πάνε αυτά).

Εισερχόμαστε όντως σε πολιτικά λάιτ εποχές, αλλά όπως όλα δείχνουν (αν ο Βαγγέλης διαδεχτεί τον Γιώργο) με
...heavy αρχηγούς.
Οσο κι αν αυτό έρχεται σε αντίθεση με την αμερικανόφερτη "εικόνα" (είπαμε κάθε χώρα προσαρμόζει τα μοντέλα στις ανάγκες της ή εν πάση περιπτώσει στα ...προϊόντα που διαθέτει).

d3lta said...

όντως το είχε και το παραείχε ο άντριου - το κακό είναι ότι το πασοκ επί ημερών του τα έκανε λαμπόγυαλα και πληρώνουμε ακόμα την λυπητερή...

ο αντρέας ήξερε πολύ καλά ως μαίτρ του λαϊκισμού ότι η κοινωνία είναι γυναίκα και ότι αν θες να την πηδήξεις πρέπει να της θωπεύεις τα αυτιά με γλυκόλογα και να την οδηγείς όπου θέλεις εσύ - το έπραξε άριστα και μας οδήγησε μέχρι τον καντάφι και τον αραφάτ, λίγο έλειψε να κυκλοφορούμε εδώ με καφτάνια της plo (αλησμόνητες εποχές).

τελικά, όσο το σκέπτομαι, προτιμώ την σημερινή ξενέρωτη, φλούφλικη και απολιτίκ εκδοχή του σήμερα με την ανεπάρκεια και την στυγνή θεσιθηρία όλων αυτών των χαμηλού επιπέδου επαγγελματιών της "πολιτικής" από την "υπερήφανη ελλάδα" του τότε - όσο και αν γκρινιάζω.

s_pablo said...

Δεν είμαι θαυμαστής του Αντρέα (πάντα με τ), αλλά όταν είχε γίνει η φασαρία με το Σισμίκ ήταν στα υπόγεια του πεντάγωνου και οι Αμερικανοί τον έψαχναν για να τον κάνουν να "λογικευτεί". Ήξερε ότι αν τον έβρισκαν θα έπρεπε να υποχωρήσει, οπότε κρυβόταν...

Μπορεί να ήταν ο ορισμός του λαϊκισμού, αλλά ήταν πολιτικός με όλη τη σημασία της λέξης και μέσα στα χίλια κακά, ένα καλό που έκανε αρκεί. Έκανε το κοινωνικό κράτος υποχρέωση για κάθε κυβέρνηση.

Η επιλογή των σχέσεων με τις αραβικές χώρες, που λέει ο Δέλτας, ήταν ένα στοίχημα που δεν του βγήκε. Πίστεψε τότε ότι οι Άραβες θα κατάφερναν να ξεπεράσουν την εγωπάθεια τους και θα έκαναν έναν μεγάλο (και ανίκητο) αραβικό συνασπισμό.

Για να μην πούμε και για τα παράνομα πετρέλαια εκ Λιβύης που κρατούσαν χαμηλά τα τιμολόγια της ΔΕΗ.

Ήταν μεγάλη "μάρκα" ο αείμνηστος.

The Torch said...

Στα επικοινωνιακά λάθη το ΠΑΣΟΚ, που μεταγενέστερα τώρα φαντάζουν ως τα τελευταία τινάγματα του φιδιού, να προσθέσω και την ξαφνική εμφάνιση από το πουθενά, του Κώστα Σημίτη στο μπαλκόνι της Αθήνας. Όσο για την Φώφη (της οποίας το πολιτικό μέγεθος δεν το έχω αντιληφθεί ακόμη) τυχαίο είναι ότι και οι δύο καλοί συνταγματολόγοι (Βενιζέλος, Λοβέρδος) όχι μόνο δεν ρωτήθηκαν, αλλά τώρα αναζητούν και την εξουσία;

gatti said...

@delta_mike: Κι εγώ προτιμώ την σημερινή εκδοχή κι ας φαντάζει σε πολλούς ...λαπαδιασμένη. Καλύτερα ήρεμα και απολιτίκ παρά κορώνες και κραυγές. Αλλωστε κάθε εποχή είναι διαφορετική και επιπλέον αλλάζουμε κι εμείς οι ίδιοι. Πράγματα που ήταν must χθες, φαντάζουν γραφικά σήμερα.
Ο Αντρέας ήταν ιδιαίτερη περίπτωση, ήταν ιδιαίτερα χαρισματικός, αλλά ακόμα και σήμερα δεν μπορώ να αποφασίσω αν η παρουσία του ωφέλησε ή έβλαψε τη χώρα.
ΥΓ. "Ολα τα λεφτά" η παρομοίωση της γυναίκας με την κοινωνία. Δεν σχολιάζω...

@s_pablo: Οπως έλεγα και στον delta_mike δεν ξέρω αν η ιστορία μετά από χρόνια θα αποφανθεί θετικά ή αρνητικά για τον Παπανδρέου. Εχει ή δεν έχει ευθύνες για το ότι το σοσιαλιστικό κίνημα που ονειρεύτηκε άλλαξε τόσο πολύ ρότα; Εγινε εν αγνοία του ή με τις ευλογίες του; Κι αν έγινε εν αγνοία του πώς είναι δυνατόν ως ηγέτης να είναι άμοιρος ευθυνών;
Οι σχέσεις του με τις αραβικές χώρες εμένα δεν με χάλασαν, γιατί συμπαθώ πολύ τους Αραβες. Συμφωνώ πως είναι τα δικά τους συμπλέγματα που εμπόδισαν τη δημιουργία ενός μεγάλου συνασπισμού, ίσως όμως σε μια δεύτερη ανάγνωση να το παράκανε με τα κολλητιλίκια σε λάθος βάση, ειδικά όταν αντιλήφθηκε - γιατί
πιστεύω πως είχε την οξυδέρκεια να το αντιληφθεί - ότι οι σχέσεις μαζί τους απείχαν πολύ από αυτό που ο ίδιος πίστευε ότι μπορεί να συμβεί.
Ισως πάλι - δεν ξέρω, υποθέσεις κάνω - είναι η δική του σχέση μαζί τους που μας κρατά στο απυρόβλητο, ακόμα και τώρα που με κάποιο τρόπο "συμμετέχουμε" στην αντι-αραβική εκστρατεία.
Iσως βέβαια να μην έχει να κάνει με τον Αντρέα αλλά με το γεγονός ότι έτσι κι αλλιώς σαν χώρα είμαστε ξέφραγο αμπέλι οπότε αποτελούμε πρώτης τάξεως "πύλη" για τις όποιες επιχειρήσεις - μετακινήσεις τους προς τη Δύση.

@torch: Για τον Σημίτη, υπάρχει όπως την έχω αντιληφθεί μια "αναθεώρηση" σκέψεων ακόμα και μέσα στους κόλπους του ΠΑΣΟΚ. Τον θεωρούν κάτι σαν "το μη χείρον βέλτιστον" αφού είδαν τα χειρότερα (Γιωργάκης) και δεν είναι λίγοι αυτοί που πιστεύουν ότι μπορεί να είχαν καλύτερη τύχη μ΄ αυτόν στην προεδρία του κόμματος. Ισως γι΄ αυτό τον έβγαλαν στο μπαλκόνι, ώστε να δείξουν - και καλά - ότι στηρίζει τον Γιώργο. Το θέμα της Φώφης υπήρξε μεγάλο φιάσκο, και δεν είμαι σίγουρη ότι δεν ρωτήθηκαν οι δυο συνταγματολόγοι. Κι αν ρωτήθηκαν και δεν χτύπησαν στον Γιώργο το καμπανάκι κινδύνου; Η ουσία είναι πως ο Γιώργος απ΄ ό,τι φαίνεται από τις εκ των υστέρων κινήσεις, έπαιζε με "σημαδεμένη τράπουλα". Πώς να κερδίσει;

s_pablo said...

@the torch

Το λάθος ήταν ότι άργησαν να βγάλουν τον Σημίτη.

Στο ΠΑΣΟΚ δεν κατάλαβαν ότι είχαν χάσει την αριστερά και έπρεπε να αναζητήσουν ψήφο στους "μεσαίους".΄Ακόμα και σήμερα αν κατέβει ο Σημίτης τους "μεσαίους" θα τους πάρει. Σκέψου ότι είναι ο μοναδικός έλληνας πρωθυπουργός στην ιστορία με επικοινωνιακό χάρισμα υπό του μηδενός.

Είναι τυχαίο που τώρα όλοι εκεί τρέχουν για να πάρουν χρίσμα και να διασφαλίσουν την ηρεμία?

@gatti

Όταν η ιστορία θα μιλήσει για το μεταπολιτευτικό πολιτικό σκηνικό, θα χαρακτηρίσει το Αντρέα και τον Καραμανλή (θείο) μεγάλα πολιτικά σύμβολα, τον Μητσοτάκη καταστροφή και τον Σημίτη ως εργάτη. Τον Καραμάνλή (ανηψιό), αν συνεχίσει έτσι, θα τον αγνοήσει πλήρως.

Τα σκάνδαλα σε 100 χρόνια θα φαίνονται γελοία. Αυτά που μένουν είναι τα έργα που θα φαίνονται μετά από 100 χρόνια. Καραμανλής (θείος) (Δημοκρατικό διακύβευμα), Αντρέας (Κοινωνικό διακύβευμα) και Σημίτης (Ευρωπαϊκό διακύβευμα) άφησαν κάτι.

Ο Μητσοτάκης (Βαλκανικό διακύβευμα) ήταν σκέτη κατσαστροφή και Καραμανλής (ανηψιός) θα δείξει (που δεν το πιστεύω) αν θα καταφέρει να τα βγάλει πέρα στο παρόν (Περιβαλλοντικό) διακύβευμα. Τα άλλα περί ανασυγκρότησης του κράτους είναι γελοιότητες.

d3lta said...

pable, δεν έχεις δίκιο...

τις βάσεις του φιλελευθερισμού μετά την λαίλαπα ανδρέα της δεκαετίας '80 τις έθεσε η κυβέρνηση μητσοτάκη (ασφαλιστικό, ιδιωτικοποιήσεις, μεγάλα έργα μετρό, αεροδρόμιο κλπ).

πάνω σε αυτές πάτησε ο σημίτης, μετά τον καραμανλή θείο (εκδημοκρατισμός της χώρας, είσοδος στην εοκ), ο σημαντικώτερος πρωθυπουργός της μεταπολίτευσης...

ο ανδρέας θα μείναι ως αυτό που ήταν, ένας λαϊκιστής δημαγωγός. η δε αραβική - τρομοκρατική στροφή του (παροχή ασύλου σε πειρατές ακίλε λάουρο και άλλα τροτοκοσμικά) μας άκανε νε φάμε μία ταξιδιωτική οδηγία ναααα (με το συμπάθειο) από αμερική και είπαμε το ψωμί ψωμάκι στον τομέα αυτό γιά μία δεκαετία - γιαλαντζί μαγκιές (γιά να μην θυμηθώ το οι - βάσεις - φεύγουν - αλλά - μένουν). βρήκε και αυτός να κάνει τον αντιαμερικανό μάγκα την δεκαετία ρήγκαν - θάτσερ, τι να πείς...

καλό είναι όταν κρίνουμε έργα να μην φοράμε πολιτικές παρωπίδες.

s_pablo said...

Όχι ρε Δέλτε και πολιτικές παρωπίδες. Μια φορά έχω ψηφίσει ΠΑΣΟΚ το 2000 και αν ψήφιζα θα ψήφιζα και τώρα. Αντρέα δεν θα ψήφιζα ποτέ, είναι θέμα αισθητικής...

Όσο για τον Μητσοτάκη...

Ο Αλέκος Παπαδόπουλος έλεγε τις προάλλες ότι όταν ανέλαβε υπουργός Οικονομίας μετά την κυβέρνηση Μητσοτάκη βρήκε ταμείο 5.000.000 δρχ. και κανείς δεν τον είπε ψεύτη.

Για το αεροδρόμιο έχεις δίκιο για τα υπόλοιπα καμία σχέση. Εδώ η κόρη έλεγε ότι όσοι χρησιμοποιούν το μετρό θα κινδυνεύουν από ασφυξία. Τα ξέχασες?

Για το ασφαλιστικό δεν έκανε κανείς τίποτα (ούτε πριν, ούτε μετά) και οι ιδιωτικοποιήσεις ήταν επιπέδου ΑΓΕΤ, χωρίς έρισμα για την χώρα.

Αλλά το βασικό θέμα τότε ήταν η βαλκανική πολιτική. Μην ξεχνάς ότι ήταν αμέσως μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ και τα αποτελέσματα τα ζούμε ακόμα. Αντί να είμαστε η ηγετική φυσιογνωμία της περιοχής μας κολλάνε κρατίδια μικρότερα από την Αθήνα.

Δηλαδή, επειδή εγώ έχω παρωπίδες, τι πιστεύεις ότι θα αναφέρουν οι ιστορικοί του μέλλοντος, το αεροδρόμιο ή το ΕΣΥ?

Να στο πω απλά. Ο Καραμανλής (θείος) έφαγε με δέκα μασέλες ως υπουργός δημοσίων έργων. Κανέναν δεν απασχολεί. Η πρώτη περίοδος του θα μείνει στην ιστορία για τη δημιουργία της αστυφιλίας και τις εκλογές βίας και νοθείας. Το πρώτο δημιούργησε το αθηνοκεντρικό κράτος και το δεύτερο τη χούντα.

Έτσι και για τον Μητσοτάκη. Κανείς ιστορικός δεν θα λέει ότι η βενζίνη τριπλασίασε σχεδόν την τιμή της μέσα σε μια μέρα, αλλά τη δημιουργία του μακεδονικού θα την αναφέρουν.

Και για τον Αντρέα κανείς δεν θα λέει ότι έκανε παρέα με τον Κασόγκι και πήδαγε και τον αυτόματο πιλότο, αλλά θα μιλάνε για τη δημιουργία του κοινωνικού κράτους.

Αυτά βλέπω εγώ ως ιστορικά γεγονότα. Τον Ακίλε Λάουρο ούτε που τον θυμόμουν και πίστεψε με κανείς δεν τον θυμάται. Το ΚΑΠΗ που πάει ο πατέρας μου και οργανώνει εκδρομές για να ξεσκάει με τη μάνα μου το έχω ακόμα εδώ. Καταλαβαίνεις τη διαφορά.

d3lta said...

πάμπλε δεν τα λες καλά...

επί μητσοτάκη υπογράφηκε η σύμβαση για το αθηναϊκό μετρό, οι συμβάσεις για την κινητή τηλεφωνία, απελευθερώθηκε το ωράριο και η κίνηση κεφαλαίων, καταργήθηκε το μονοπώλιο της δεη και προωθήθηκαν οι ιδιωτικοποιήσεις, αποφασίστηκε η μετοχοποίηση του οτε καθώς και η ιδιωτικοποίηση της αγετ – ηρακλής.

δεν είπα ότι θα τον αναφέρουν τα βιβλία ιστορίας (όπως ασφαλώς δεν θα αναφέρουν και τα καπη), είπα ότι οι παραπάνω πολιτικές ανέτρεψαν τελείως τον παπανδρεϊκό λαϊκισμό - κρατισμό και πάνω σε αυτές πάτησε ο σημίτης γιά να υλοποιήσει το πρόγραμμά του.

η δημιουργία μακεδονικού ήταν δουλεια του μαλάκα του αντωνάκη και ο λόγος που έπεσε η κυβέρνηση - η συνέχεια γνωστή...

επί του ασφαλιστικού ψηφίστηκε το νομοσχέδιο σιούφα το οποίο ανέβαλε το πρόβλημα γιά είκοσι χρόνια περίπου - ως γνωστόν το ασφαλιστικό δεν είναι κάτι που λύνεται μία και έξω, συζητάς τώρα τι θα γίνει σε 20 - 30 χρόνια και το ξανακάνεις σε λίγα χρόνια κοκ, στην αγγλία τώρα πχ συζητούν τι θα γίνει το 2040.

όσα λες γιά καραμανλή είναι λάθος, θα τα πούμε όμως άλλη φορά.

s_pablo said...

@Δέλτα

Το μακεδονικό είναι έργο Μητσοτάκη με ούγια "σε 10 χρόνια θα το χουμε ξεχάσει". Δεν ξεχνιούνται τα μεγάλα λόγια.

Τα ΚΑΠΗ δεν θα μείνουν στην ιστορία. Στην ιστορία θα μείνει η δημιουργία κοινωνικού κράτους. Αυτό εννοώ.

Συμφωνώ στη βάση της λογικής σου. Αν δεν υπήρχε η τριετία Μητσοτάκη θα δυσκολευόταν πολύ ο Σημίτης να προχωρήσει.

Για τον Καραμανλή όσα λέω είναι καταγεγραμμένη ιστορία.

Ή δεχόμαστε ότι όντως δεν ήξερε ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο, οπότε ήταν ανίκανος και ανέντιμος (αφού ήξερε ότι δεν μπορούσε και συνέχιζε) ή δεχόμαστε ότι ήξερε πολύ καλά, οπότε ήταν απλώς ανέντιμος (αυτό δεν με χαλάει και τόσο).

(Ομολογώ ότι ποτέ δεν είχα σε εκτίμηση τον εθνάρχη. Καλώς ή κακώς φέρει το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για το μαύρο μας το χάλι. Ουσιαστικά κυβερνούσε με διαλλείματα από το 55 μέχρι το 81.)

d3lta said...

pable,

δεν έχεις δίκιο γιά τον καραμανλή, αλλά ας μην το κάνουμε καφενείο εδώ, ήδη καταχραστήκαμε αρκετά την φιλοξενία της ανεκτικής gatti την οποία και ευχαριστώ εκ μέρους και των δύο μας...

γιά τον καραμανλή ένα πράγμα μόνο αρκεί να πεί κανείς : μας έβαλε στην εοκ, μόνος καραμόνος του, οι σμίτ - ζισκάρ (που έκαναν κουμάντο τότε) ούτε να ακούσουν γιά ελλάδα δεν ήθελαν - τα υπόλοιπα είναι ιστορία, το θέμα είναι τώρα τι κάνουμε.

το θέατρο σκιών που παίζεται στο πασοκ τις τελευταίες μέρες πως σας φαίνεται? προτείνω ευγένιο σπαθάρη γιά πρόεδρο!

s_pablo said...

Όντως ήθελα κι εγώ να σου πω ότι μοιάζουμε σαν δυο γάιδαρους που μάλωναν σε ξένο... kitty litter box.

Τέλος πάντων, το ΠΑΣΟΚ έτσι όπως πάει δεν θα αφορά κανέναν σε λίγο. Μόνο τους δημοσιογράφους για ασκήσεις επί χάρτου.

gatti said...

Χαχαχαχα

Καθίστε όσο θέλετε, δεν υπάρχει το παραμικρό πρόβλημα. Σας παρακολουθώ αλλά δεν προλαβαίνω να σχολιάσω τα γραφόμενά σας. Εχουν πέσει τρελά ζόρια στη δουλειά.

Να περνάτε καλά!