Debate, εντυπώσεις, μονόλογοι, εκβιασμοί και ...ληγμένα

Eγινε και το debate και πάμε γι΄ άλλα. Debate και σκατά στα μούτρα μας δηλαδή. Μαζευτήκανε οι έξι αρχηγοί, μαζευτήκανε και οι έξι μεγαλοδημοσιογράφοι με συντονίστρια τη Χούκλη και μας έδειξαν τι θα πει πολιτικός πολιτισμός. Βαρεμάρα και μονόλογος. Μόνο έτσι μπορεί να υπάρχει πολιτικός πολιτισμός στην Ελλάδα. Αμα έχεις συμφωνήσει από πριν ότι δεν θα κάνεις διάλογο κι άμα υπάρχει ένα κοντέρ να μετράει πόση ώρα έχεις για να απαντήσεις γινόμαστε κι εμείς πολιτισμένοι. Αμ πώς!


Κατά τ΄ άλλα μία από τα ίδια. Ο Κωστάκης εμφανίστηκε αγχωμένος, απολογητικός, έκανε και την πατατιά με τους "ταραξίες" και στο τέλος έριξε κι έναν εκβιασμό. Μαγκωμένος ξεκίνησε το debate, ίδρωσε και λίγο παρόλο που υπήρχε κλιματισμός, αλλά όταν είδε ότι τα καταφέρνει και απαντάει μέσα στο χρόνο, ηρέμησε και πήρε αμπάρριζα. Το παράκανε με την αυτοκριτική, για τα λάθη που έγιναν και που πρέπει να διορθωθούν, έδωσε γήπεδο στον Αλαβάνο με το unfair για το ...ραντεβουδάκι με τους "ταραξίες" φοιτητές, το ψιλοέσωσε στον επόμενο γύρο και στη συνέχεια πετάει και ένα δίλημμα έτσι για να βρίσκεται: Aμα δεν βγει αυτοδύναμη κυβέρνηση, πάμε πάλι για εκλογές. Διαλέξτε και πάρτε. Και στο τέλος προσπάθησε να πάρει και τη μπουκιά από το στόμα του Καρατζαφέρη όταν είπε ότι θα ασκήσει βέτο για το όνομα των Σκοπίων και ότι δεν πρόκειται να συνεργαστεί με ό,τι αντιπροσωπεύει τα άκρα.


Ο Γιωργάκης δικαίωσε το ...υποκοριστικό του ονόματός του. Βελτιωμένη κατά πολύ μεν η παρουσία του σε σχέση με το προηγούμενο debate σαν εικόνα, αλλά εκτός τόπου και χρόνου γενικότερα. Για το πρόγραμμά του τον ρωτούσαν, για το τι έκανε η ΝΔ απαντούσε. Για το ασφαλιστικό τον ρωτούσαν για το σκάνδαλο των ομολόγων απαντούσε. Για τις γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο τον ρωτούσαν για την χαμένη διαπραγματευτική ικανότητα του Καραμανλή απαντούσε. Καταγγελίες και κόντρα καταγγελίες. Ασε τώρα η περιαυτολογία. "Οταν θα βγω θα κάνω αυτό", "η κυβέρνησή μου θα κάνει εκείνο" και άλλα σχετικά. Κάτσε ρε μεγάλε να βγεις και μετά τα κάνεις όσα λες. Aβοήθητος πήγε στο debate και κάτι μου λέει πως έτσι και αποτύχει οι πρώτοι που θα χαρούνε θα είναι μέσα από το κόμμα του και όχι από το απέναντι.






Η Αλέκα κέρδισε πόντους μένοντας σταθερή σ΄ αυτά που πιστεύει. Πώς το είχε πει ο Χάρυ Κλιν; Εκλεισε το εργοστάσιο κι αυτή κρατάει ανοιχτή την αντιπροσωπεία. Οταν την ρωτήσανε για το μοντέλο που προτείνει το κόμμα της για την υγεία είπε ότι η πολιτική γοητείας είναι έξω από τα νερά του ΚΚΕ. Ρε θες γι΄ αυτό να πήγε στο debate με σακάκι - παλτό ένα νούμερο μεγαλύτερο, φουστίτσα μαύρη ασύμμετρη με κλος κλαρωτό, κατσάρια που θυμίζουν ορθοπεδικά (όλα τα λεφτά η ...peep toe αναφορά) και τσάντα ταχυδρόμου; Ελεος καλή μου! Εκεί που τη γούσταρα πάντως είναι που ξεσπάθωσε όταν της πετάξανε τη σπόντα για την Βασιλεία (άκου τώρα γραμματέας του ΚΚΕ να έχει κόρη που τη λένε Βασιλεία!) που πάει σε αμερικάνικο κολέγιο. Τα πήρε κρανίο η Αλέκα, άναψε και κόρωσε. "Κι εγώ λέει το παιδί μου σε ιδιωτικό τo έστειλα γιατί δεν είχα κάποιον να τo κρατήσει. Και δεν είναι λέει καθόλου αντιφατικό αυτό". Σαν να σου λέει δηλαδή ότι στην κοινωνία που ζούμε τι θες; Εσύ να τρέχεις με Πόρσε (στην παιδεία) κι εγώ να πηγαίνω με το πατίνι; Οσο γι΄ αυτούς που καλεί να ψηφίσουνε ΚΚΕ; "Μια βόλτα λέει θα πάμε, δεν θα παντρευτούμε κιόλας!". Αυτό έλειπε.



Ο Αλαβάνος - ο μόνος από τους πολιτικούς που δεν φόρεσε γραβάτα - ήταν μάλλον ο μεγάλος κερδισμένος του debate. Και επικοινωνιακός ήταν και μεστός στις απαντήσεις του και εντός χρόνου. Τον βοήθησε βέβαια και η παπαριά του Κωστάκη με τους "ταραξίες". Βούτυρο στο ψωμί του συνασπισμένου ήτανε αυτή η ατάκα. Σαράντα χρόνια φούρναρης ο Αλαβάνος έχει ψήσει... Σιγά τώρα μην άφηνε να πέσει κάτω τέτοιο αβανταδόρικο θέμα. Το έπιασε και το ξετίναξε. Εντός έδρας με αριθμητικό πλεονέκτημα και με κερδισμένο πέναλτι έπαιξε στο θέμα των "ταραξιών". Ε δεν θα το έβαζε το γκολάκι; Το έβαλε και κέρδισε πόντους. Ισως ο μόνος που κέρδισε τόσα πολλά από το debate.








O Kαρατζαφέρης τώρα καλά τα πήγε. Αν και αντί για το γάντι έφερε λεμόνι κάτι κουτσοκατάφερε. Ηταν επικοινωνιακός, τον βοήθησε και η εμπειρία του. Του πήρε μεν τη μπουκιά από το στόμα ο Καραμανλής με τα Σκόπια και την δήλωση ότι δεν συνεργάζεται μαζί του γιατί εκπροσωπεί τα άκρα, αλλά αυτός και τον χαβαλέ του έκανε και χιούμορ έδειξε ότι έχει και όπως τον περίμενες και ακόμα καλύτερος εμφανίστηκε.


Για τον Παπαθεμελή τώρα τι να πεις; Θα τον ψηφίσει αυτόν τον άνθρωπο κόσμος; Βαρετός, βαρετός, βαρετός. Χωρίς θέσεις, χωρίς επαφή με την πραγματικότητα κάθε φορά που μιλούσε το μόνο που μου ερχόταν στο μυαλό ήταν το τραγουδάκι του Λαζόπουλου: "Παπαθεμελή, Παπαθεμελή, απόψε ένας ναύτης το κορμί μου αμελεί"...




Και πάμε και τους δημοσιογράφους.
Η Χούκλη πέρασε τη βάση στον συντονισμό, ωστόσο έχασε αρκετές φορές τον έλεγχο όχι από δική της υπαιτιότητα. Η έμφυτη ευγένειά της την εμπόδισε να φανεί όσο αυστηρή έπρεπε μ΄ αυτούς που παραβίαζαν τους όρους της διαδικασίας, τόσο από την πλευρά των πολιτικών, όσο και από την πλευρά των δημοσιογράφων κι αυτό απέβη εις βάρος της.







Ο Παπαχελάς το κατέχει το σπορ. Τόσα χρόνια στην Αμερική έχει δει debate και debate. Λογικό ήταν και να ξέρει να σταθεί περισσότερο από τον καθένα και ουσιαστικές ερωτήσεις να κάνει. Ηρεμος, εύστοχος και λιτός.














Ο Χατζηνικολάου κινήθηκε στα γνωστά υψηλά επίπεδα. Δεν έκανε υπέρβαση, αλλά τι υπέρβαση να κάνεις όταν έτσι κι αλλιώς έχεις υψηλά στάνταρντς;








Την υπέρβαση - τηρουμένων των αναλογιών - έκανε ο Ευαγγελάτος. Ευχάριστη έκπληξη από έναν δημοσιογράφο που το πολιτικό ρεπορτάζ δεν είναι το δυνατό του σημείο.














Αδιάφορη η Τρέμη, διατύπωσε καλές ερωτήσεις, αλλά τα ψιλοσκάτωσε με το χρόνο. Δεν κατάφερνε να διατυπώσει την ερώτησή της εντός χρόνου και έτσι έχανε εντυπώσεις.








Ανετη η Στάη, με την καρφίτσα στο πέτο και το σακάκι στο χρώμα των ματιών της, δεν έκανε κάποια ερώτηση που να κλέψει τις εντυπώσεις, ωστόσο πρωταγωνίστησε στο "χώσιμο" στον Λιάτσο που επέμενε να βρίσκεται εκτός χρόνου αλλά κυρίως εκτός θέματος.





Οσο για τον Λιάτσο; Πες μας τι πίνεις! Τι πράγμα ήταν αυτό; Η θλιβερή κατάληξη ενός καλού δημοσιογράφου που εδώ και χρόνια έχει ξεχάσει τι θα πει δημοσιογραφία και ασχολείται με ...εναλλακτικά δελτία. Αλλά λογικό είναι. Δεν είναι δυνατόν να χειρίζεσαι με την ίδια ικανότητα το θέμα για τον κώλο της Κολέτσα και το θέμα για την εξωτερική πολιτική της Ελλάδας. Κάπου θα χαθεί η μπάλα. Θα χαθεί το touch. Η έλλειψη τριβής με το αντικείμενο υπήρξε καταστροφική.
Ξεχώρισε σαν την μύγα μες το γάλα και εννοείται όχι θετικά. Αδυνατούσε να ακολουθήσει τις θεματικές ενότητες, ερωτούσε άλλα αν΄ άλλων και εκτός χρόνου και όταν η Χούκλη προσπάθησε να τον επαναφέρει στην τάξη τσαντίστηκε κιόλας. Χρειάστηκε να επέμβει η Στάη για να συνέλθει κάπως.
Συνέλθει; Τρόπος του λέγειν. Οταν βγήκε έξω και μίλησε στους δημοσιογράφους, της τάχωσε κανονικά. "Δεν θα ανεχτώ - λέει - δημοσιογραφικούς σεκιούριτι". Και ο νοών νοείτο.

Βγήκε μετά και η Στάη και της υπέβαλαν ερώτηση περί "σεκιουριτάδων". Δεν έδειξε να το πολυκατάλαβε, απλά είπε ότι δεν σχολιάζει δηλώσεις συναδέλφων. Οταν μετά βγήκε στο δελτίο του Αλφα και ο Κύρτσος της κατέστησε σαφές πως ο "σεκιουριτάς" ήταν σύμφωνα με τον Λιάτσο η ίδια, σοβάρεψε απότομα και χωρίς να χάσει το χαμόγελό της, του τάχωσε κι αυτή με τη σειρά της. Με το γάντι πάντα.

"Πρέπει λέει να σεβόμαστε τις διαδικασίες. Αν δεν μας αρέσουν, ας μην μπαίνουμε σ΄ αυτές". Σαν να του λέει δηλαδή, "τι γυρεύει η αλεπού στο παζάρι";

Η ΑΤΑΚΑ: Λιάτσος και πάλι, απευθυνόμενος στον Αλαβάνο: Πήγα να πάθω εγκεφαλικό όταν άκουσα να αποκαλείτε τον πρωθυπουργό Νονό".
Ελεος!
Οπότε του απαντάει και ο Αλαβάνος σοβαρά - σοβαρά: "Kατ΄ αρχήν πρέπει να σας πω ότι χαίρομαι που δεν πάθατε εγκεφαλικό".
Κατά ...δεύτερον... "Δε μας χέζεις ρε Νταλάρα;". Δεν του το είπε αλλά στάνταρ το σκέφτηκε.