Παλιάλογα

Μάλιστα. Μαυρίσαμε και απόψε. Από το ζενίθ στο ναδίρ. Από την πρόκριση στον τελικό της Ευρωλίγκα στην ξεφτίλα του κυπέλλου. Για κάθε χαρά στο μπασκετάκι μια λύπη στο ποδόσφαιρο. Και δύο και τρεις μη σου πω. Λεοντίου αγόρι μου κάνε μας τη χάρη και φύγε μόνος σου. Ρε Βαγγελάκη πώς το έκανες αυτό στο τέλος; Ρε Γιάννη (εγώ δεν θα σε πω Γιαννάκη), πώς σου την έσκασε έτσι ο Αντσούγιας; Ρε Μόρις, Ραμαζάνι έχετε ακόμα και τόχεις ρίξει στη νηστεία και δεν μπορείς να τρέξεις; Αμ ο Πέτρος; Αμα θέλαμε αγάλματα στο τέρμα ρε, κρατούσαμε το μέλος.
Τσαπού α λα νέγρα όπως μου έγραψε και ο Βασίλης στο sms. Γιατί μας χαλάτε το Σάββατο ρε; Γιατί μας σπάτε τα νεύρα; Γιατί δε μας αφήνετε μια φορά να χαρούμε; Γιατί πάτε σώνει και καλά να φέρετε το βάτραχο;
Κι έχεις και τον ραλίστα και σου λέει να πάτε να παίξετε πλέι στέισον. Εσύ να πας να παίξεις πλέι στέισον. Γιατί άμα έπαιζες θα έβρισκες και καναν παίχτη της προκοπής. Δεν θα έφερνες όλα τα σαπάκια. Αλλάξτε ομάδα ρε. Αλλάξτε γιατί θα αλλάξουμε εμείς στο τέλος.
Και μου τόλεγε ο Αλέκος. Οι γυναίκες λέει ασχολούνται με τη μόδα, με το κομμωτήριο, με τους γκόμενους. Εσύ για να ασχολείσαι με τη μπάλα κάποιο πρόβλημα πρέπει να έχεις. Μωρέ να σου πω. Τόχω το πρόβλημα. Πώς να μη τόχω με τους άμπαλους που έχουμε στην ομάδα και μου χαλάνε την ψυχολογία. Αντί να πάω καμιά βολτίτσα, κάθισα να δω τα χάλια.
Και τώρα που το σκέφτομαι, τι περίμενα; Περίμενα τίποτα καλύτερο; Αν εξαιρέσεις το ματσάκι με το ΑΕΚάκι που γίνανε τα απίστευτα και το άλλο με τον γαύρο που κοιμήθηκε ο Θεός σ΄ όλα τ΄ άλλα πήραμε αυτό που μας άξιζε. Ε, αυτό πήραμε και απόψε και με τις υγείες μας. Μπράβο ρε Λάρισα, το άξιζες και το πήρες το κυπελλάκι. Επιασε τουλάχιστον τόπο.
Μπράβο και σε σένα ρε Δώνη. Εχουμε από σένα να θυμόμαστε και μια
κούρσα που μας τρέλανε στο Αμστερνταμ. Οχι σαν αυτά τα σημερινά τα παλιάλογα. Πώς τα λέει ο Βασίλης; Τα τσικριστάρια.
Αντε, συγχύστηκα πάλι.