Η Eurovision στη σωστή διάσταση

Πέρυσι ήταν τα "τέρατα'' από τη Φινλανδία, φέτος ήτανε η Ολγα Βενετσιάνου της Σερβίας
(φωνάρες και οι δυο αλλά "τσακωμένες" με τη θηλυκότητα, αν και η δική μας πρόσφατα μάλλον έκανε εκεχειρία). Η Marija Serifovic πήρε την πρώτη θέση στη Eurovision και έστειλε αδιάβαστους όλους αυτούς που προσπαθούν να βρουν λογική στον τρόπο που ψηφίζονται τα τραγούδια.

Τη μια χρονιά το ροκ με τα υπερβολικά κοστούμια, την επόμενη μια μπαλάντα με μια
λιτή σκηνική παρουσία. Κι από πάνω οι συμμαχίες. Σκοτωθήκανε μεταξύ τους οι Γιουγκοσλάβοι, χωρίσανε τα τσανάκια τους οι Σοβιετικοί κι όλα αυτά γιατί; Για να ψηφίζουνε μετά ο ένας τον άλλο στη Eurovision.

Μη το κουράζεις. Δεν βρίσκεις άκρη. Κι επειδή δεν μπορεί να βρεθεί άκρη καλό είναι να δούμε το διαγωνισμό στην πραγματική του διάσταση. Ενα ευρωπαϊκό τραγουδιστικό πανηγύρι (χωρίς εισαγωγικά αλλά και χωρίς υποκοριστικά η λέξη πανηγύρι) για να διασκεδάζουμε χωρίς να πωρωνόμαστε. Πίτσες, μπυρίτσες, μπαλκονάκι, παρεάκι και πλακίτσα.

Αμα το δεις έτσι περνάς μια χαρά. Αλλωστε δεν μας άφησε και δυσάρεστη γεύση η βραδιά.
Κι ο Σαρμπέλ μια χαρά τα πήγε κι οι κοπελιές καλά χορέψανε και την καρδιά που μας είχανε πρήξει οι κουτσομπόλες στα μεσημεριανά μια χαρά την σχηματίσανε, πάμε γι΄ άλλα. Δεν χρειαζόμαστε τίποτα παραπάνω. Ενα καλό πλασάρισμα κάθε χρονιά και μια αξιοπρεπή εμφάνιση.

Στην τελική ένα απωθημένο το είχαμε, να πάρουμε την πρωτιά, την πήραμε, νάναι καλά η Ελενα, διοργανώσαμε και το διαγωνισμό δεν χρειάζεται τίποτα άλλο. BASTA. Μέχρι εδώ. Δεν μας παίρνει για καινούργιο νταραβέρι. Κι αυτά που έχουνε γίνει μέχρι τώρα και αυτά που έχουνε ξοδευτεί ήδη υπερβολικά είναι.

Οχι τίποτα άλλο αλλά εμείς πληρώνουμε μετά τον λογαριασμό της ΕΡΤ. Και τις αισθανθήκαμε ήδη τις αυξήσεις της ΔΕΗ. Κι έρχεται και πολύ ζεστό καλοκαίρι. Και θα ανάψουνε τα air condition στο φουλ. Δώσαμε, δώσαμε...