Αυτοκριτική

Πατείς με πατώς σε λέει προσήλθαν οι
πληγέντες στις τράπεζες να πάρουν το επίδομα. Και από το συνωστισμό πήραν φωτιά τα
κλιματιστικά στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο του Πύργου και κλήθηκε η Πυροσβεστική Υπηρεσία. Παρότι όμως ζήτησαν οι πυροσβέστες να εκκενωθεί ο χώρος κανένας από τους παρευρισκόμενους δεν βγήκε έξω για να μη χάσει την σειρά του. Πώς να βγούνε όμως; Οταν έχει καεί το σπίτι σου, το χωράφι σου, τα ζωντανά σου, το χωριό σου ολόκληρο, όταν έχεις βρεθεί να παλεύεις με 20 μέτρα φλόγα τι να σου πει μια φωτίτσα της πλάκας;

Το θέμα είναι άλλο. Οτι ακόμα και σ΄ αυτή την ιστορία που έχει ευαισθητοποιηθεί όλη η Ελλάδα που άνθρωποι δίνουνε από το υστέρημά τους (γιατί αυτή η βοήθεια των απλών ανθρώπων αξίζει να εκτιμηθεί περισσότερο) για να ανακουφίσουνε τους πληγέντες, έρχεται ο Ελληνάρας ο αναίσθητος, το λαμόγιο, ο αετονύχης, ο μαϊμού πυρόπληκτος και κοιτάζει πώς θα κοροϊδέψει τους υπαλλήλους για να εισπράξει το επίδομα. Και κάποιοι τα καταφέρανε κιόλας.

Λίγη τσίπα δεν υπάρχει ρε; Λίγο φιλότιμο δεν έχει μείνει σ΄ αυτόν τον τόπο;

Κάποια στιγμή πρέπει να δούμε τα πράγματα ρεαλιστικά και να ψάξουμε το κατά πόσο
φταίμε ο καθένας προσωπικά γι΄ αυτή την κατάσταση. Γιατί καλά τα χώσαμε στον Κωστάκη
που τα σκάτωσε όπως δεν τα έχει σκατώσει ποτέ κανείς, καλά τα χώσαμε στον Γιωργάκη που κοιτάζει σαν την ύαινα να αρπάξει ό,τι περισσέψει από το κουφάρι, καλά διαδηλώσαμε με σινιέ συνολάκι ή χωρίς, καλά καθίσαμε στον καναπέ μας ή στο κομπιούτερ μας και γράψαμε αναλύσεις περί των συμβάντων.

Πρέπει όμως να κάνουμε και την αυτοκριτική μας. Είμαστε εμείς οι ίδιοι σωστοί απέναντι στους άλλους και απέναντι στη φύση; Σεβόμαστε το περιβάλλον; Μαζεύουμε τα σκουπίδια μας όταν πάμε εκδρομή στη θάλασσα ή στο βουνό; Χρησιμοποιούμε τους κάδους ανακύκλωσης; Κάνουμε ορθολογιστική χρήση των συσκευών και των σπρέι που καταστρέφουν το όζον; Φωνάζουμε το φορτηγό να πετάξει τα μπάζα μας ή τα παρατάμε στο γειτονικό οικόπεδο, αλσύλλιο, δάσος, χωράφι κ.λπ. έτοιμο προσάναμμα για τη φωτιά; Καθαρίζουμε τα ξερόχορτα ή τα παρατάμε όπως είναι δίνοντας στην πυρκαγιά μια πρώτης τάξης ύλη για να θεριέψει; Αρνούμαστε να καταπατήσουμε εκτάσεις ή πετάμε τη σκούφια μας για ένα αυθαίρετο μέσα στο δάσος;

Κι όσο για τα χωριά και τις κοινότητες. Εχουν πυροσβεστικούς κρουνούς κι αν έχουν τους έχουν σε καλή κατάσταση; Εχει δώσει κανείς χρήματα από τις επιχορηγήσεις για να κάνει καμιά γεώτρηση; Εχουν φτιάξει αντιπυρικές ζώνες; Οχι στο δάσος, αυτό είναι δουλειά του κράτους. Αλλά γύρω από το χωριό τους. Εχουν κάνει τα απλά αυτονόητα πράγματα που μπορεί και πρέπει να κάνει ο καθένας για να προστατέψει τον τόπο του ή τα άφησαν όλα στην τύχη;

Αν καθένας μας ατομικά και όλοι μαζί ήμασταν σωστοί τότε δεν θα μπορούσε το κράτος ούτε να αδιαφορεί, ούτε να αυθαιρετεί. Σε μια χώρα - μπουρδέλο * το κράτος λογικό είναι να κάνει το νταβατζή.

Γι΄ αυτό δεν πήγα και στην σιωπηλή διαμαρτυρία. Γιατί έχω αδιαφορήσει για το περιβάλλον, γιατί συνήθισα στην μετριότητα και στον ωχαδερφισμό, γιατί ουδέποτε απαίτησα από το κράτος καλύτερες υπηρεσίες. Κι αυτοί που εκλέγονται είναι τελικά αυτοί που μου αξίζουν. Είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας μέσα στην οποία επέλεξα να ζω. Εναντίον ποιανού λοιπόν να διαδηλώσω; Εναντίον του εαυτού μου;

* Ο Αποδυτηριάκιας πριν από χρόνια είχε σοβαρές ενστάσεις για το παραλληλισμό της Ελλάδας με το μπουρδέλο. Ενα μπουρδέλο, έγραφε, έχει τάξη. Εχει τις κοπέλες του, έχει την τσατσά του, έχει τον νταβατζή του. Ο καθένας έχει το ρόλο του, υπάρχει υποδομή, υπάρχει οργάνωση. Στην Ελλάδα επικρατεί το χάος και η αταξία. Από πού κι ως πού, έγραφε, λες την Ελλάδα μπουρδέλο; Προσβάλλεις το μπουρδέλο. Ρε, μπας και έχει δίκιο τελικά;